قەلبىمدىكى كۈز

dulanburkiti

	كۈز كەلدى!       كائىناتقىلا ئەمەس،قەلبىمگىمۇ كۈز كەلدى.ئۆزۈمنى شۇنچىلىك تەنھا،شۇنچىلىك يالغۇز ھىس قىلماقتىمەن.       مېڭىۋاتىمەن،مېڭىۋاتىمەن، ئالتۇن رەڭگە كىرگەن يەر-زىمىن،قاردەك لەپىلدەپ چۈشىۋاتقان يۇپۇرماقلار خۇددىي مېنى زاڭلىق ئىتىپ كۈلۈشۋاتقاندەك پىچىرلايتى.      تېخى ئۆتكەن يىلى مەن دەل مۇشۇ جايدا ئۇنىڭ بىلەن ئاشۇ قىز بىلەن سىردىشىپ ،مەڭگۈلۈك ۋەدىلەرنى بىرشىپ ئولتۇرغانىدۇق،ئەينى ۋاقىتتا بۇ جاي خۇددىي جەننەتتەك شۇنچىلىك ئىللىق ،شۇنچىلىك گۈزەل كۈرنەتتى.مانا ئەمدىلىكتە بۇ جايغا كىلىش مەن ئۈچۈن گويا قاراڭغۇ زىندانغا كىرگەندىنمۇ قورقۇنۇشلۇق بىلىنىشكە باشلىدى.      ئەتراپىمدىكى ھەربىر نەرسىگە پىچىرلايىتىم ‹مېنى زاڭلىق ئەتمەڭلار  سىلەر مىنىڭ ئەشۇ غۇبارسىز،چىن مۇھەببىتىمنىڭ شاھىدې.مەن بۇ يەرگە سىلەرنىڭ مازاق قىلشىڭلارنى كۆرگىلى ئەمەس،بەلكى ئاشۇ گۈزەل مىنۇتلارنى ئەسلىگىلى كەلدىم.سىلەر بۇنداق قىلمىساڭلارمۇ ئىچىمدىكى دەردىم يىتىپ ئاشىدۇ،مەن تەسەللىيگە مۇھتاج.›     مەن ئاستا-ئاستا مېڭىپ ئۇنىڭ بىلەن بىللە ئولتۇرغان ئورۇنغا كىلىپ ئولتۇردۇم .  ئەنە دەرەخكە ئويۇلغان ئىككىمىزنىڭ ئىسمى ،بۇ تېخىمۇ چوڭقۇرلاپ تېخىمۇ رۇشەن كۈرۈنەتتى ،لىكىن ئۇنىڭ ماڭا بولغان ھىسياتى غۇۋالىشىپ كەتكەن بەلكىم پۇتۇنلەي ئۇنتۇلۇپ كەتكەندۇ  .      بۇ دەرەخ خۇددىي مىنىڭ يالغۇز كەلگەنلىكىمدىن نارازى بولغاندەك ئاستا ئىرغىڭشىيتى .   مەن ئۇنىڭغا ‹مەندىن رەنجىمە،ئۇ ئۆزگىرىپتۇ ›دىيەلىدېم،چۈنكى ئارتۇق گەپ قىلغۇدەك ھالىم يوق ئىدى.مەن ئۆزۈمگە تەسەللىي بولغىدەك ھىچ نەرسە تاپالماي ئۈمىدسىز ھالدا ئورنۇمدىن تۇرۇپ نىشانسىز ھالدا كىتىپ بارىمەن .      ‹دۈشمەنلەر تار يولدا ئۇچراپتۇ› دىگەندەك ئىش بولدى، ئۇ قىز يەنى مەن ئىلگىرى بارلىقىمنى ئاتىۋەتكەن ئاشۇ قىز باشقا بىرى بىلەن قولتۇقلىشىپ مەن تەرەپكە قاراپ كىلۋاتاتتى .  ياق....ياق....  ئۇ ھەرگىز دۈشمەن ئەمەس،بەلكى مەن ئىلگىرى ساراڭلارچە ياخشى كۆرگەن،چىن مۇھەببىتىمنى ئاتىۋەتكەن بىر نازىنىن.     ئۇ قىز مېنى تۇنۇمايدىغان ياتلاردەك  يانمۇيان ئۆتۈپ كەتتى ۋە بايىقى ئورۇنغا كىلىپ ئولتۇردى. تەقدىر،ۋاقىت ھەممىنى ئۆزگەرتىۋىتىدىكەن،ئىلگىرى ئۇنىڭ يېنىدىكى ئادەم مەن ئىدىمغۇ-توۋا.............     بايىقى دەرەخ ئۇنىڭدىنمۇ نارازى بولغاندەك بايىقىدىنمۇ بەكرەك سىلكىنەتتى،لىكىن ئۇ قىز ھىچنىمىنى سەزمەستىن ئولتۇراتتى،چۈنكى ئۇ مېنى،گۈزەل ئەسلىملىرىمىزنى ئۇنۇتقانىدى.لىكىن مەن ئوقۇشقا ماڭغاندا ماڭا بەرگەن ۋەدىللىرى،ئەڭ ئاخىرقى قېتىم ئېيىتقان ‹بىز ئايرىلىپ كىتەيلى،مېنى ئۇنتۇپ كىتىڭ›دىگەن سۆزلىرى ھىلىمۇ قۇلاق تۈۋىمدە.     مەن ۋەدەمگە ئەمەل قىلىپ مەكتەپ ھاياتىمدىمۇ ئۇنىڭغا يۈز كىلەلمىگۈدەك بىرەر ئىش قىلىپ باقمىغانىدىم،لىكىن ئۇچۇ...،ھەي بولدىلا......... خىيال ئۇيقۇسىدىن ئويغۇنۇپ قارىسام ئالدىمدىكى ئورۇندۇق ئۆزى يالغۇز قاپتۇ.      مەن نىمە دىگەن ئەخمەق ھە.... ئۆزۈمگە تەسەللىي ئىزدەپ كىلىپ تېخىمۇ ئىچ ئاغرىقى تېپىۋالدىم ،ئۆزۈمنىڭ شورى............... ‹بولدىلا بۇ گۈزۈل ھەم ئاچچىق ئەسلىملەرگە تولغان بۇ جايدىن كىتەي،   خەيىر-خوش كونا جاي.........خەيىر-خوش يالغان مۇھەببەت›  ئۆز-ئۆزۈمگە شۇنداق پىچىرلاپ ئېغېر قەدەملەر بىلەن قەلبىمدىكى باھارنى ئىزدەپ مېڭىۋاتىمەن........................ (مەنبە:ئۆز ئىجادىيتىم)

lostba

	ھىكايىنىڭ تىلى چۈشىنىشلىك ياخشى چىقىپتۇ ، يەنىمۇ تىرىشىڭ

XERHAN

	سىز نەرىگە قاراپ ھىكايە دەۋاتىسىز بۇ تىمىنى ؟ ماڭا ھىكايىدەك بىلىنمىدى ..... ئاپتۇرنىڭ ئىجادىيەتلىرى ئۈزۈلمىگەي !

dulanburkiti

	بۇ ئەسەرنىڭ ژانىرى نەسىر   كۆپچىلىكنىڭ قىممەتلىك تەكلىپ-پىكىرلىرىگە رەھمەت

dulanburkiti

	كۆپچىلىككە  تېخىمۇ يېڭى تىمىلارنى يوللاشقا تىرشىمەن