يول چىقمىغان - مۇھاببەت ( ھېكايە )

XERHAN

	يول چىقمىغان مۇھەببەت (   ھىكايە  )                                                                                                ئاپتورى : شىرئەلى مۇقەددىمە كىشىلەر ئارىسىدىكى ئالداش - ئالدىنىش بەلىكم مەلۇم نىسبەتتە پايدا زىيان ئېلىپ كىلىشى مومكىن ، ئەمما زىيادە راسچىللىق ئادەمگە ئاسىيلىق قىلىدۇ ، چۈنكى ئۇ ئادەمنى ئوسال ئەھۋالغا چۈشۈرۈپ قويۇپ ، قارشى تەرەپكە قانداقتۇر ئەكىسچە تەسىر بىرىپ قويۇشى مومكىن ... بولۇپمۇ مۇھاببەت - ئاجايىپ نەرسە ، ئۇ شۇنداق قۇدرەتلىككەنكى بىر ئادەمنىڭ تەقدىرىنى پۈتۈنلەي ئۆزگەرىتۋىتەلەيدۇ ! ****** ****** ***** - مەن ئوقۇش پۈتتۈرگەندىن كىيىن ، ئوقۇتقۇچى تولۇقلاش ئىمتاھانىغا قاتنىشىپ لاياقەتلىك بولۇپ ، خىزمەت تەقسىماتى كۈتتۈم . ئارىدىن ئۇزاق ئۆتمەي خىزمەت ئورنۇمنىڭ خەۋىرى كەلدى ، ئەمما مەن ۋە ئائىلەمدىكىلەر قىلچىمۇ خۇشال بولمىدى ، چۈنكى مىنىڭ خىزمەت ئورنۇم يىراق جەنۇبى شىنجاڭدىكى مەلۇم بىر يېزىدىكەن ، بولغاندىمۇ زەرەپشان دەرياسىنىڭ غەربى جەنۇپ ۋادىسىدىكى تاغلىققا جايلاشقان بىر ئوتتۇرا مەكتەپ ئىكەن . - < زادى بېرىش كىرەكمۇ ، ياكى بارماسلىق كىرەكمۇ > > ... مانا بۇ مەن ئۈچۈن ۋە ئائىلەمدىكىلەر ئۈچۈن قويۇلغان چوڭ بىر سۇئال ئىدى . مەن شۇ ئارىدا كۆپ ئويلاندىم ، ئەگەر بارسام ئۇ تەرەپتە تۇرمۇش قىيىنچىلىقى تارتىدىغىنىم راس ، لىكىن بۇنى دەپ بارمىسام ئاتا - ئانامنىڭ ماڭا سىڭدۈرگەن ئەجىرى ۋە جاپا تارتىپ ئوقۇتقىنىغا لايىق جاۋاپ قايتۇرالمايدىغىنىممۇ تۇرغان گەپ . بەلىكم << پۇلى بارنىڭ گېپى ئوڭ ، پۇلى يوقنىڭ گېپى توق >> دىگەن گەپ راس بولسا كىرەك ، ئاتا - ئانام ۋە مەن نەچچە رەت يەرلىك ئىدارە ئورۇنغا ئىلتىماس يازغان بولساقمۇ ، لىكىن ھىچ پايدىسى بولمىدى . ھىچ بولمىغاندا ئۆز تەۋەلىكىمىزدىكى يىراقراق مەكتەپلەرگە بەرگەن بولسىمۇ ھەر ھالدا ئاشۇ يىراق جايدىن قولايلىق بولاتتى . مەنمۇ ھىچ ئامالسىزلىقتىن ئىش تەخسىماتىنى قوبۇل قىلدىم ، ئۇنى دىسە باشقا ساۋاقداشلىرىممۇ مەن بىلەن ئوخشاشكەن ، لىكىن مەن يىراقراق يەرگە بۆلىنىپتىمەن . تەقدىر - پىشانەم شۇ بولسا كىرەك ، ئىشقىلىپ كىچىكىمدىن تارتىپلا تەلىيىم يوق . گەرچە شۇنداق تىرىشچان بولساممۇ ئەمما تاكى ئالىي مەكتەپنى پۈتتۈرگىچە ساۋاقداشلىرىمغا يول قويۇپلا كەلگەن ئىدىم ، چۈنكى مىنىڭ ھىچ بىرسىنىڭ كۆڭلىگە ئازار بەرگۈم كەلمەيىتتى . ئاخىرى بولماي  ئاتا - ئانامغا كۆزۈم قىيمىغان ھالدا ئىش ئورنۇمغا يۈرۈپ كەتتىم ، ئۆيۈم بىلەن ئىش ئورنۇمنىڭ ئارلىقى بەكلا يىراق بولغاچقا كۆڭلۈم شۇنداق سۇلغۇن ، ئەمما مەلۇم جەھەتتىن ئازراق ئۈمۈد بار ئىدى يەنى مەن بىر قانچە يىل ئىشلىسەم << يۆتكىلىش ئىمتاھانى >> بىرىپ يۆتكىلىشكە ئامال بولارمىكىن دەپ ئويلىغان ئىدىم . شۇنداق قىلىپ خزمەت ئورنۇمغا يول ئالدىم ، ئاتا - ئانام ئاق يول تىلەپ ئۇزۇتۇپ قويدى ، يوللاپ شۈنچە ئۇزاق بىلىنىپ كەتتى ، نەچچە ئۇخلاپ ئويغانساممۇ يەنىلا شۇ ئىككى تەرىپىدە ئاندا ساندا سۇۋادان تىرەكلەر قەد كۆتۈرگەن ، گاھى يۇلغۇن ، گاھى توغراقلار ئېلىشقان يول بويىنى كۆرىمەن . بىر كىچە - كۈندۈزدىن ئارتۇقراق يول يۈرۈپ ئاخىرى ناھىيە بازىرىغا يىتىپ باردىم ئۇ يەردە بىرەر يېرىم كۈن تۇرۇشقىمۇ ئۈلگۈرمەي مۇناسىۋەتلىك ئورۇنلار بىلەن ئالاقىلىشىپ بارىدىغان يېزا مەكتىپىگە يول ئالدىم . شوپۇرنىڭ دىيىشىچە ئۇ يېزىغا ئىككى سائەتتىن ئارتۇقراق ماڭساق چىقىدىكەنمىز ، يوللىرىنىڭ ئىگىز پەس ، ئەگىم توقايلىقى ئادەمنى گويا رومانتىك تۇيغۇغا باشلايىتتى . بىردەم تاغ باغرىدا ، بىردەم دەريا قىنىدا ، بىردەم سايلىقتا .... كىتىۋاتقان ماشىنا بەزى - بەزىدە سىلكىنىپ قويۇپ مېڭىۋەردى . ئالا - ھەزەل ئىككى سائەتتىن ئارتۇقراق يۈرۈپ كۆزلىگەن نىشانغا يىتىپ باردۇق ، ماشىنىدىن چۈشۈپلا ھەيران قالدىم . ئۇ يەر خۇددى بىر بۇرۇنقى زامانلاردىكى ياۋايى كىشىلەر ياشايدىغان تاغ باغرىغا ئوخشاپ كىتىدىكەن . كىچىككىنە تۈزلەڭلىككە جايلاشقان يېزىلىق ئوتتۇرا مەكتەپ ، باشلانغۇچ ، پەن - تېخنىكا مەكتەپ ، ج خ تارماق ساقچىخانىسى ، يېزىلىق خەلىق شىپاخانا ، يېزىلىق خەلق ھۆكۈمىتى .... تاغ ئۈستىگە چىقىپ قارىسا ،خۇددى بىرگە ئەكىلىپ تىزىپ قويغاندەكلا كۆرىنەتتى . يەنە تېخى بىر قانچە ماگزىن ، ئاشخانا .... قاتارلىق ئاممىۋى دۇكان سارايلار ۋە كىچىككىنە نەچچە ئون كىشىلىك يايما بازىرى بار ئىدى . مەكتەپنىڭ ئوقۇتۇش ئىشلىرى ۋە ئاممىۋى ئەسلىھەلىرى خىلى يۈرۈشلەشكەن بولسىمۇ ، بارغان تۇنجى كۈنى  باش كۆزۈمنى يۇيۋالاي دەپ مەكتەپ سۇ خانىسدىن سۇ ئېلىپ چىقىپ مەيداندا يۇيۇۋاتسام ، قايسى بىر خىزمەتچى ماڭا سۇنى تىجىشىمنى ، ئىسراپ قىلماسلىقىمنى جىكىلىدى . ئەسلىدە  بۇ يەردە خىزمەتچىلەر سۇنى پۇلغا ئېلىپ ئىشلىتىدىكەن ، ئادەتتە پۇخرالىرى دەريادىن سۇ ئەپ كىلىپ تىندۇرۇپ ئىستىمال قىلىدىكەن ، ناھىيە بازىرىدىن نەچچە يۈز مىتىر ئىگىزلىككە جايلاشقان بۇ زىمىننىڭ  يەر ئاستى سۈيىنىڭ  ئورنى بەك چوڭقۇر بولغاچقا تۇربا ئوموملاشمىغان بولۇپ ، سۇ قىسلىقىنى كەلتۈرۈپ چىقارغان ئىكەن . مەن شۇ ۋاقىتتىلا ئىش ئورنۇمنىڭ مەن ئويلىغاندىنمۇ بەكراق ناچار شارائىتتا ئىكەنلىكنى ھىس قىلدىم ، ھەم ئامال بار ئۇ شارائىتقا كۆنۈشكە بەل باغلىدىم . مانا ھەش - پەش دىگۈچە نەچچە ئاي ئۆتۈپ كەتتى ، مەنمۇ خىلى ئۆزلىشىپ قالدىم . خىزمەتداشلىرىم ئىچىدە مىنىڭ يۇرتۇم ئەڭ يىراق بولغاچقا ، بەزى ئىشلاردا ماڭا يول قويىشاتتى ، ئۇلار دائىم مىنى گەپكە سېلىشىپ << چاق - چاق ماكانىدىن كەلگەن خېنىم ، سىز نىمانچە سولاش ، ھېسام ئاكىنىڭ كۈلكىلىرى سىزگە يۇقماپتۇ دە ؟ >> دىگەندەك گەپلەرنى قىلىپ ماڭا گەپ ئاتاتتتى . كۈنلەر شۇ تەرىقىدە ئۆتتى ، بىر كۈنى تۇيقسىز دەرىس ۋاختىدا بېشىم قېيىپ ، ماغدۇرسىزلىنىپ كەتتىم ، ئوقۇغۇچىلارغا تەكرار قىلىشنى تاپشۇرۇپ ، ئېغىر قەدەملىرىم بىلەن پەلەمپەيدىن چۈشۈپ ياتاق ئۆيگە ماڭدىم ، مەيداننىڭ ئوتتۇرىدا كىتىپ بېرىپلا ئۆزۈممۇ بىلمەستىن توپ گارىنىڭ پۇتىغا يۆلىنىپ ئولتۇرۇپ قاپتىمەن . ئۇ چاغ كۆزۈم ئوچۇق بولغىنى بىلەن ھىچ بىر كاللام ئېغىرلىشىپ ، ئۆزۈمنى تاشلىغانچە ئولتۇرۇپ قاپتىمەن ، كىيىن يىراقتىراق تەنتەربىيە دەرسى بىرىۋاتقان ئوقۇتقۇچى يەنى مىنىڭ ساپ مۇھاببىتىمگە ئىرىشەلمىگەن ، قاتتىق نادامەتتە قالغان سۆيۈملۈك يىگىتىم ھەم ماڭا ئەينى ۋاقىتتا << سۇنى تىجەڭ ، بۇ يەردە سۇ قىس >>..... دەپ جىكىلىگەن مۇئەللىمنىڭ يۆلەشتۈرۈپ ياتاق ئۆيۈمگە ئەكىرىپ قويغىننى ئىسىمگە ئالالىدىم ، ئۇ مىنىڭ پىشانەمنى تۇتۇپ << نىمانچە قىززىپ كەتتىڭىز >> ؟ دوختۇرخانىغا ئېلىپ چىقاي ، دەپ ئېپ ماڭدى ، مەن يا ھەئە ، يا ياق دىيىشىمنى بىلەلمەي ئۇنىڭغا يۆلىنىپ چىقىپتىمەن ، ئۇ كۈنى كەچكىچە دوختۇرخانىدا يېتىپتىمەن ، ئۇمۇ قېشىمدا ئىككى سائەتتەك تۇرۇپتۇ ... ئەتىسى چۈشتە مەكتەپ مۇدىرىمىز ،  يىغىن ئېچىپ ئۇنى شۇنداق ئەيىپلەپ كەتتى : - << بەللى ، خانىم ئاغرىپ قالسا ھەمرا بولۇپ يېنىدا تۇردىڭىزما ؟ دەرىس تاشلاڭ بىر ، خالىغانچە سىرىتقا چىقىڭ بىر ، ھەمرا بولۇڭ بىر ... بۇ مەكتەپتە تۈزۈم بارمۇ يوق >>.؟ ئۇمۇ جىم ئولتۇرماي جاۋابەن سۆزلىمەسمۇ ، ئۇ ئىككەيلەننىڭ قارشى گەپلىرى ئارقا - ئارقىدىن چىقاتتى . - << ئەجىبا خىزمەتداشلار ئاغرىپ قالسا ، ئۇنىڭ دەردىگە يەتسەك بولمامدىكەن ؟ دەرىس تاشلىغىنىم يوق ، باللارنى مەشىققە سەپ قويۇپ چىقتىم شۇ >>... - << چىقىپ بولۇپ بىر ئېغىز ، خەۋەرلەندۈرۈپ قويۇشنى بىلمىدىڭىزما ؟ سىز تۈنۈگۈن كەلگەن ئادەم ئەمەس بۇ يەرگە ، بېشىنى باغلىمىغان كالىدەك ھەر تەرەپكە چىقىپ كىتىدىغان ، ئوھۇش نىمە قىلىق بۇ ئەمدى >> ؟ .. - << چىقىپ كىتىپ ئەنجانغا كەتمىگەندىمەن ؟ كىيىنكى سائەتتە دەرسىم يوقتى ، شۇڭا بىردەم ھەمرا بولدۇم ، كالا دىگەن ئادەمگە كۆيىنىشنى بىلمەيدۇ ، مەن كالىغا قارغاندا سەل ئادىمگەرچىلىكنى ئۈگەنگەن >>... ئۇنىڭ بۇ گېپى مەكتەپ مۇدىرىمىزغا بەك تىگىپ كەتتى بولغاي ، ئۇ ئورنىدىن چاچراپ تۇرۇپ ، ئالدىدىكى ماتىريالنى ئۈستەلگە پوڭڭىدە تاشلاپ ۋاقىراپ كەتتى . - << ھە ، سىزنىڭ ئادىمگەرچىلكىڭىز بار ، مىنىڭ يوق ، مەن دىگەن بىر قارانچۇق شۇنداما ؟ دەرياغا سۇغۇ چۈشكىلى كىتىپ ، سۇ ئېقىتىپ كەتكەن چېغى دەپتىمەن ... ئۇنداق ئۇزۇن يوقاپ كەتكەندىكىن >>.... مەكتەپ مۇدىرىنىڭ بۇ گېپى ماڭىمۇ تەگدى ، گېپىنىڭ ئايىغى چىقماستىلا مەن سۆزلەپ كەتتىم : - << سۇغا چۈشىش سىلىدىن ئايلانسۇن  شوجاڭ ، دەريا نەدە ؟ ئۆستەڭ نەدە ؟ بىلمەيمەن تېخى ، >>... بەلكىم بىز ئايال كىشىنىڭ سەل ئىچى تارراق بولساق كىرەك ، بىزنىڭ مەكتەپ مۇدىرىمىز ئايال بولغاچقىمۇ بەزىدە كىچىك ئىشلارنىمۇ زېغىرلاپ كىتەتتى . مىنىڭ گېپىم بىلەن ئۇ تېخىمۇ ئەزۋەيلەپ كەتتى : -  << ھە خېنىم ، كەگىلى تۆت كۈن بولا بومماي ، ياراتمىغىدەك بولدۇقما بىزلەرنى ؟ مەلىملەرنى ئازدۇرۇپ نەمۇ نە چۆگىلتى يۈرۈپ ، مەكتەپتىن چەتنەپ كەتمەيلى يەنا >>... - << ئۇندامۇ دەپ كەتمىسلە شوجاڭ ، چىۋىنمۇ پوققا قونىدۇ ، كىپىنەك گۈلگە ... ھەر نەرسىنىڭ ئۆز خىلى بولىدۇ ، قونغىلى نەرسە چىقمىسا ئۇ تاشلاندۇق نەرسە بوپ قالىدۇ ، چۆگىلەتكىلى ئادەم چىقمىسا ئۇ چوقۇم قورۇلۇپ قالغان پىتەككە ئوخشايدۇ >>... مەن ئېغىزىمنى ئېچىپ بولغۇچە ، مەن ئۈچۈن دىيىلگەن بۇ سۆز مەكتەپ مۇدىرىمىزنىڭ يۈرىكىگە سانجىلدىمۇ ، بىردە ئاچچىقلىنۋىتىپلا  < ۋاي يۈرىگىم ، خەپ توختاش ..... كۆزگە ئىلمىغىنىڭغا ... دەپلا ھۇشىدىن كەتتى.. ۋاي خۇدايىم ، بۇ خوتۇن بىر نىمە بولمىغاندۇ ھە ؟ - مەن ئىچىمدە ئۇنىڭ ساق - سالامەتلىكنى تىلەپ ، يېنىغا باردىم ، ئۇنىڭغىچە باشقا خىزمەتداشلار مەكتەپ مۇدىرىمىزنى يۆلەشتۈرۈپ دوختۇرتخانىغا ئېلىپ چىقىپ كەتتى . كەچ تەرەپتە مەن بىر قانچە خىزمەتداشلىرىم بىلەن يوقلىغىلى چىقىپ كىتىپ بارسام مەكتەپ دەرۋازىسى يېندىكى گاڭ ئۆيىنىڭ ئىشىكى تۇيۇقسىز ئېچىلىپلا ، بىر قول مىنى تارتىپ ماڭدى . مەن كىملىكىنى كۆرۈشكە ئۈلگۈرمەستىنلا ئۇ مىنى چەتكىرەك تارتىپ ئاچچىقلاپلا كەتتى : - << مەن سىزنى دەپ بىر مۇنچە تىل دەشنەم ئىشتىپ ، سەتلەشكەن تۇسام ، سىز يوقلاپ چىقىپ ، مىنى تەخىمۇ سەتلەشتۈرەي دەمسىز >> ؟ ئۇنىڭغىچە مىنى ساقلاپ تۇرغان ئىككى خىزمەتدېشىمغا باش ئىشارىسى قىلىپ قويۇپ كىتىۋىرىشنى بىلدۈرگەندىن كىيىن ، مەن ئۇنىڭ بىلەن پاراڭلاشتىم : - << قانداق قىلىمەن ئەمسە ، ئۇ ھامان باشلىق تۇرسا ، ئەھۋالىنى ئۇقۇپ باقاي دىدىم شۇ >>.... - << باشلىق بوغان نوچىمىكەن ؟ سىز ئاغرىپ قاغاندا بىر ئېغىز ھال سوراپ قويمىغاندۇ  ، ئەكىسچە تىگى با گەپلەرنى قىىلپ ، سىزنى چۈشەدى شۇ ، يامىنى كەسە يۆتكىۋاتا شۇ >>.... - << نەگە يۆتكەيدۇ ؟>> - << نەگە يۆتكەيىتتى ، بۇ يېزىدىن 10 نەچچە كىلومىتىر نېرىدا ، بىر شۆبە مەكتەپ بار شۇ ....>>... - << كەچۈرۈڭ ، سىزگە ئاۋارچىلىق تېپ بەدىم ، ئەمدى نىمە بوپ كىتە >>.... - << نەچچە ۋاقىتتىن بېرى ئىچىمنى بوشىتامماي ، كىلىۋاتقان ، ئوبدان بولدې بۈگەن .... ئۇ قارا قوساق خوتۇن شۇ ئادەم ئەيىپلەشنىلا بىلىدۇ >>.... بۇ گەپ ماڭا غەيرى تۇيۇلدى ، بىر مەكتەپ مۇدىرى بولغان ئايال قانداقسىگە ، قارا قوساق بىلىمسىز دىيىلىدۇ ، مەن ئاڭقىرالماي ئاغزىمنى ئۆمەللىتىپ تۇرسام ئۇ يەنە چېچىلىپ كەتتى : - << چىقماڭ يېنىغا ، چىقسىڭىز مەن سىزدىن رەنجىپ قالىمەن ، باشقا يەرگە كىتىشكە رازىمەنكى ئۇ خوتۇنغا يالۋۇرمايمەن >>.... مەن شۇ گەپلەر بىلەن چىقمىدىم ، كىيىن راس دىگەندەكلا ئۇنىڭ خىزمەت ئورنى شۆبە مەكتەپكە يۆتكەلدى ، مۇدىرمۇ پات - پات مىنى چېقىۋالغاندەك گەپلەرنى قىلىپ بىر مەزگىل تىكىننى سانجىدى ، ئەمما ئۇ كۈنلەرمۇ ئۇزاققا بارمىدى ، شۇ ئىشلار بولۇپ نەچچە ئايدىن كىيىن مۇدىرىمىزنىڭ يولدىشى تۈگەپ كەتتى ، پىنسىيە يېشىغا يىقىنلىشىپ قالغان مۇدىرىمىزمۇ ئەسلىدە ناھىيە ئىچىدىن چىقىدىغان بولۇپ ، ھەپتىنىڭ ئاخىردىلا ئۆيىگە كىرىپ چىقالايىتتى ، دىمىسىمۇ ئاسان ئەمەستە ، ... يولدىشى تۈگەپ كەتكەندىن كىيىن ، مەكتەپكە چىقمىدى ، كىيىن رەھبەرلىك ناھىيگە يىقنلا بىر يەرگە يۆتكەپتىكەن . ئۇ مۇدىرنىڭ ئورنىغا باشقا بىر مۇدىر چىققان بولۇپ ، ئۇ ئەر ئىدى ، ئوتتۇز نەچچە ياشلار چامىسىدىكى ئۇ مۇدىر كۆرىنىشكە سالاپەتلىك ۋە خۇشچىراي بولسىمۇ ئەمما ، ئىشنى كەسكىن بىرتەرەپ قىلاتتى يەنە كىلىپ دىگەن ئىشىنى مەكتەپتە ئىجرا قىلماي قالمايىتتى . ئۇ ئارلىقتا مەن ئۈچۈن ئارغا چۈشىپ يىراق جايغا پالىنىپ كەتكەن سۆيگەن يىگىتىمنى پات - پات بېرىپ يوقلاپ تۇردۇم ، بىر كۈنى ئۆز قولۇم بىلەن تاماق ئىتىپ ، خىزمەتدىشىمنىڭ موتسىكلىتىنى ئېلىپ ئۇنى يوقلاپ باردىم ، ئۇ ئىشلەيدىغان مەكتەپ بىزنىڭكىدىن خىلىلا پەرىقلىنەتتى ... ياتاقلىرىمۇ ئازادە ئەمەس ، مەن ئۇنىڭغا تاماقنى تۇتقۇزۇپ ، ياتاقلىرىنى كۆرۈپ باقماقچى بولدۇم ، ئۇ شۇئان ئالدىمنى توسۇپ ، كىرگىلى قويمىدى ، مەن چوقۇم كىرمەن دىدىم دە كىرىپ ھەيران قالدىم ، بەلىكم ئۇ خىجىل بوپ قالغان چېغى ، يىغىقسىز يوتقان ، كۆرپە ، جۇغلاشقان تاماكا قالدۇقلىرى ، يەردىكى گازىر شۆپۈكلىرى ... قارماققا تازلىمىغىلى نەچچە كۈن بولغاندەك قىلاتتى . مەن ئۇنىڭغا تاماقنى يىيىشنى تاپىلاپ قويۇپ ، ياتاق ئۆيىنى تازلاپ بەرمەكچى بولدۇم ، بىر قانچە قۇر كىيىم - كىچىكى پاسكىنا بوپ كەتكەچكە يوتقىننىڭ ئۈستىگىلا تاشلاپ قويغان ئىكەن ، مەن ياتىقىنى تازلاپ بولۇپ ، ئۇ كىيىملىرىنى يۇيۇپ بەرمەكچى بولۇپ مەكتەپ سىرتىدىكى كىچىك ئېقىن بويىغا چىقتىم ، ئۇ تامىقىنى يەۋاتاتتى ، قاچانلاردا چىقتىكىن بىر چاغدا كەينىمدىن چىقىپلا گەپ قىلماسمۇ  چۆچىگەنلىكتىن قولۇمدىكى مايكا سۇغا چۈشۈپ ئېقىپ كەتتى ، مەن ئۇنىڭ سۆزىگە جاۋاپ قايتۇرمايلا : - << ۋاي ، ئېقىپ كەتتى ، ئېلۋالايلى >> ! دىگىنىمچە ئېقىننى بويلاپ ماڭدىم ، ئۇمۇ كەينىمدىن ماڭدى ، نېرىراقتىن مايكىنى سۈزۈۋالدىم . ئۇ ۋاقىتتا مەن پەقەت ئۇ ئىشلارنى ئۇنىڭ مىنى دەپ ئاشۇ جايغا بېرىپ قالغانلىقىغا جاۋاپ قايتۇرۇش ئۈچۈنلا قىپ بەرگەن ئىدىم ، ئەمما ئۇ باشقىچە ئويلاپ قالدىمۇ ، مايكىنى سۈزۈپ تۇرۇشۇمغا ئارقىمدىن كىلىپ مۇنداق گەپلەرنى قىلدى ، ئاندىن بىزنىڭ بەزى پاراڭلىرىمىز يەنى مۇھەببەتنىڭ تۇنجى ئىشىكىگە قەدەم قويۇپ قالدۇق : - << زۇلخۇمار ، مەن سىزنى ياخشى كۆرۈپ قالدىم ، سىزنى تۇنجى كۆرگەندە كۆزۈم چۈشكەن ئىدى >.... - << نىمە دەۋاتىسىز  ؟  مەن سىزگە جاۋاپ قايتۇرۇش ئۈچۈنلا ، بۇ ئىشلارنى قىلۋاتىمەن ، خاتا چۈشەنمەڭ >> .. - << ياق ، خاتا چۈشەنگىنىم يوق ، بۇ راس ، ئەمىليەتتە سىزنى ياخشى كۆرگەنلىكىم ئۈچۈنلا ، شوجاڭ بىلەن جىدەللەشكەن ئىدىم >>... - << ئۇنى بىلىمەن ، ئەمما ..>>.. - << تولا بانا تاپماڭ ، سىزنى ئويلاۋاتقىنىمغا خىلى بولدى ، ماقۇل دەڭ بولامدۇ ؟ - بىز مۇھاببەتلىشەيلى >>.... ئۇنىڭ بۇ گېپىنى ئاڭلاپ  يۈزۈم ۋىللىدە قىززىپ كەتكەندەك بىلىندى ھەم باشقا ياققا قارىۋالدىم ، كۆيمە چىراي بوپ قالغان ئۇنىڭ چىرايى بولسا ھىچبىر خىجىلچىلىق ئىچىدە ئەەمستەك قىلاتتى . ئۇ مىنى چىرايىغا قارىتىپ يەنە سۆزلەپ كەتتى : - << مۇھاببىتىڭىز بارمۇ يا ؟ گەپ قىلىڭە ؟ >>.. مەن ھىچبىر گەپ قىلالمىدىم ، بەلىكم ئۇنى ئاز تولا ياقتۇرسام كىرەك ، ئۇ ۋاقىتتا تىلىم زادىلا  گەپكە كەلمىدى ، ئۇنىڭ يىڭىچكە ئۆسكەن بۇرتى ، يانتۇ تارالغان قىسقا چېچى ، سەل - پەل كۆيۈپ قارىداپ كەتكەن چىرايى ھېلىھەم ئىسىمدە ... مەن نىمە دىيىشىمنى بىلەلمەي : - << مەن ... ياق ، كىتەي >>... دەپلا قولىدىن يۇلۇنۇپ چىقىپ كەتتىم ، موتونىڭ قېشىغا بېرىپ مېڭىشقا تەمشەلگىنىمدە ئۇ موتونىڭ ئالدىغا كىلپلا تۇرۋالدى ،  - << جاۋاپ بەرمىسىڭىز بېسىپ ئۆتۈپ كىتىڭ ئەمسە >> .... ئۇنىڭ بۇ گېپى خۇددى كىنو - فىلىمدىكى ئاشىق يىگىتلەرنىڭ سۆزىگىلا ئوخشاپ قالغان ئىدى ، كىيىن ئۇنىڭ بۇ قىلىقىنى نەچچە رەت يۈزىگە سېلىپ قويسام ئۇ خجىل بوپ كىتەتتى.... مەن نىمە دىيىشىمنى بىلەلمەي قانداق چىكەتتى ئاغزىمدىن : - << جاۋابىنى ئەتە بىرەي ، باشقىلار كۆرۈپ قالسا سەت تۇردۇ ، چەتكە تۇرۇڭ >>... دەپلا موتۇنى ئەگىتىپ كىتىپ قالدىم ، ئۇ بولسا بىر خىل ئۈمۈتتە قېپ قالغان ئىدى . ئارىدىن ئىككى - ئۈچ كۈن ئۆتۈپ ئۇ مىنى ئىزدەپ كەپتۇ ، مەن چوقۇم شۇ ئىش بىلەن كەلگەنلىكىنى بىلىپ ، ئۇنى خالىي جايغا باشلاپ چىقتىم ، ئۇ ھال تۆكۈشكە ئاران تۇرغان چېغى كايىپلا كەتتى : - << ئەتە قاچان ، ئادەمنى ياراتمامسىز يا ؟ گەپ سۆز يوق يوقاپ كەتتىڭىزغۇ ؟ سىزنى دەپ ئاشۇ ئەبگا يەردە ئىشلەۋاتىمەن ، ماقۇل دىمىسىڭىزمۇ ھەممەيلەن بىلىدۇ ھازىر .... ئىككىمىزنى شۇنداق مۇناسىۋەتتە دەپ ئويلايدۇ >>... - << نىمە ، كىمكەن ئۇ ھەممەيلەن ، بىز قانداق مۇناسىۋەتتىكەنمىز >>. ..؟ مەن ئاڭقىرالماي سوردىم ، ئۇ يەنە چۈشەندۈردى : - << ئۇقمامسىز يا مىنى گەپكە سېلۋاتامسىز ؟ ھېلقى بىلىمسىز خوتۇن بىر قىلۋىتىپتۇ يېزىغا گەپ توقۇپ >>..... ئۇنىڭ بۇ گېپىنى ئاڭلاپ ئۇ ئايال مۇدىرغا يەنە بىر قېتىم ئۆچلىگىم تۇتتى ... مەن ئۇنىڭ قاتتىق تەلىپىنى رەت قىلالماي ، بىر مەزگىل ئارلىشىپ بېقىشقا قوشۇلدۇم ، ئۇ ئارىدا ئۇ مەن بار يەرگە يەنى بۇرۇنقى ئىش ئورنىغا قايتىپ كەلدى . بىز بىر مەزگىل شىرىن مۇھاببەت پەيزىنى سۈردۇق ، ئۇ چاغلاردا مەن ئۆزۈمنى تۇتۇۋىلىپ ھەممە ئىشتا ئەدەپ - ئەخلاقنى ياقلاپ يۈردۈم ، ئۇمۇ  ماڭا بەك ئارتۇقچە تەلەپلەرنى قويمىدى ، ئۇزاق ئۆتمەي بىزنىڭ ئىشىمىز راسقا ئايلاندى ، ھەر ئىشتا ھايانى بىرىنجى ئورۇنغا قويۇپ ئىش تۇتقان بولساقمۇ ، ئەمما باشقىلارنىڭ ئۇششاق گەپلىرىمۇ بولۇپ تۇردى . ئۇ چاغدىكى مۇھاببەت - ھەقىقى ساپ مۇھەببەت ئىدى . يەنى - ئۇنىڭ ماڭا بولغان مۇھاببىتىنى ، چاڭ توزانسىز مۇھاببەت دىيىشكە بولاتتى ، ئەگەر مەن ئاشۇ مۇھاببەتكە داۋاملىق ئىرىشەلىگەن بولسام ، ھەقىقىي مۇھاببەتنىڭ خاتىرسى ئىچىدە ، ئۆز خۇشاللىقمنى تاپقان بولاتتىم . ئەپسۇس ، بەزى چاغدا ھەممە ئىشلار ئويلىغاندەك بولمايدىكەن ، ئاشۇ شىرىن مۇھاببەت قوينىدا ياشاۋاتقان كۈنلەردە ئۇ قەشقەر شەھرىگە نەچچە ئايلىق ئۈگىنىشكە كەتتى ، يىڭى چىقىرىلغان ئوقۇغۇچىلار گىمناستىكىسىنى يېزىغا ۋاكالىتەن ئۈگۈنىشكە كەتتى . ئۇ چاغدا مىنىڭمۇ بۇ دىيارغا ماكانلاشقىنىمغا يېرىم يىلدىن ئاشقان بولۇپ ، ئۆيۈمگىمۇ قىشلىق تەتىلدە بىر بېرىپ كەلگەن ئىدىم ، شۇنداق قىلىپ ئۇ ئۈگىنىشكە كەتتى . مەن بولسام بىر خىل ھىسياتتىن يەنى ئۇنىڭ ماڭا دەيدىغان تاتلتق گەپلىرىدىن ، خۇش چاق - چاقلىرىدن ئايرىلىپ قېلىپ بىر قىسمىلا بوپ قالغان ئىدىم . .. ھەر ھالدا ئىككىلىمىز تىلفۇن تۇتۇپ ، تىلفۇندا ، مەكتەپنىڭ كومپىيۇتىرىدا تورغا چىقىپ كۆرىشۈپ تۇردۇق . ئۇ مەزگىللەردە بىز تېخىمۇ يىقىنلىشىپ كەتتۇق .... كۆز تەككەنگە ئالتە تاياق ،،،دىگەندەك ئۇ ئۇيەردىكى مەزگىلدە ، تۇيۇقسىز سوقۇر ئۈچەي ياللۇغى بولۇپ قېلىپ ، داۋالاندى ، مەن ئۇنى ئاڭلاپ ئۇنىڭغا ئىچىم ئاغرىپ قالدى ، ھەم تىفۇن قىلساملا تەسەللى بىرىپ ، قايتىپ كەلگەندىن كىيىن ياخشى كۈتۈپ ، ھالىدىن خەۋەر ئالدىغانلىقىمنى بىلدۈردۈم ، ئۇمۇ ئاغرىق بولسىمۇ ئۆز كۆڭلىدە شۇنداق سۆيۈنۈپ كەتكەن ئىدى . ئۇ ئاغرىپ قالغان كىيىنكى ھەپتىسى مەن يوقلاپ كىلىش ئۈچۈن ، مەكتەپ مۇدىرىمىزدىن  شەمبە ، يەكشەنبە كۈنگە قوشۇپ يېرىم كۈنلۈك  يەنى جۈمە كۈنى چۈشتىن كىيىن رۇخسەت قىلىشىنى ئىلتىماس قىلىپ بېرىپ كەلدىم ، ئۇنىڭ ھەدىسى ھالىدىن خەۋەر ئالغىلى تۇرۇپتىكەنتۇق ، بېرىپ بىر قاتار سالاملىشىپ بولغاندىن كىيىن ، ئۇ كىسەل كارۋىتىدا يېتىپ تۇرۇپ مىنى مۇنداق سۈپەتلەر بىلەن تونۇشلۇق بەردى : - << ئاچا ، ماۋۇ سىنىڭ قېينى سىڭلىڭ بولىدۇ ، تونىشىپ قوي ، ئۆيگە كىرىپ قالسا ئالدىغا چىقىپ قويارسەن >>.. ھەدىسى ھەيران قالدىيۇ ئەمما ئۆزىنى تىزلا ئوڭشىۋىلىپ ،   - << ھە ، بىلدىم ، قولام كۆكسۈمدە >>... دەپلا ماڭا بىرنى كۈلۈپ قويۇپ چىقىپ كەتتى . مەن ئۇ چاغدا خىجىلچىلىقتىن ئۇلارنىڭ چىرايىغىمۇ قارىيالمىدىم ، ئۇ بولسا ھەدىسى چىقىپ كەتكەندىن كىيىنلا قولۇمنى تۇتۇۋىلىپ : - << ماڭا ئىشىنىڭ زۇلخۇمار ،  كىسەل كارۋىتىدىمۇ سىزنى ئويلاپ ياتتىم ، خۇدا تىزراق ساقىيىشقا نىسىپ قىسا ، ئۆيىڭىزدىكىلەرگە ئەلچى ئەۋەتىمەن >>.... مەن ئۇنىڭ گېپىنى ئاڭلاپ تېخىمۇ بىئاراملىق ھىس قىلدىم ، ئەمما ئۇنىڭ ماڭا چىن كۆڭلىدىن دەۋاتقانلىقىنى بىلەتتىم . شۇڭا تەسەللى ، سۈپىتىدە : - << ئاۋال ساق - سالامەت ساقىيىپ چىقىڭ >>... دەپ قويدۇم ، ئۇمۇ شۇنداق سۆيۈنۈپ كەتتى ، بىز ئۇكۈنى كەچ چۈشكىچە پاراڭلىشىپ تاكى ھەدىسى كەچلىك تاماق ئېلىپ كىرگىچە پارىڭىمىز تۈگىمەپتۇ ..كەچتە مەن مىھمانخانىغا قايىتتىم ، ئەتىسى چۈشكىچە ھەمرا بولۇپ ، ناھىيگە ماڭىدىغان بىكەتكە قايىتتىم ، تاكى ناھىيگە ، يېزىغا يىتىپ بارغۇچە ئۇنىڭ قولۇمنى تۇتۇپ تۇرۇپ دىگەن شۇ سۆزلىرى قايتا - قايتا كۆز ئالدىمدىن ئۆتتى .... مەن ئۇ ۋاقىتتا ئۇنى پۈتۈنلەي چۈشۈنۈپ بولغاچقا ، تەلىپىنى رەت قىلغۇچم كەلمىدى ، مىنىڭ ئاتا - ئاناممۇ ئۆزۈم ياخشى كۆرىدىغان يىگىتنى تېپىشىمغا قارشى تۇرمايىتتى ، ئۇمۇ يالغۇز ئوغۇل بولغاچقا ئاتا - ئانىسى شۇنداق ئامراق ئىكەن ، ئۇنىڭ ئۈستىگە ، مىنىڭ يۆتكىلىش ئىشىممۇ پۈتۈنلەي قۇرۇق گەپ بولۇپ قالدى ، مەن ئەمدى مۇشۇ تەۋەلىككە ئورۇنلىشىپ قالدىغاندەك تۇراتتىم ، شۇڭا ئۇنىڭ بىلەن توي قىلىپ ، كىيىنچە ناھىيە ئىچىگە يۆتكىلىشىمنى ئويلىشىپ قويغان ئىدىم .... مەن ئۇ مەزگىللەردە ھەتتا ئاتا - ئانامدىنمۇ كۆپرەك ئۇنىڭ بىلەن ئالاقە قىلىپ تۇردۇم .. بەلكىم مۇھاببەتنىڭ سىھرى - كۈچى شۇ بولسا كىرەك~~~~~~ مەن كىيىنكى ھەپتىسى يەنە ئۇنى يوقلاپ كىلىش باھانىسى بىلەن يېرىم كۈن رۇخسەت سورىدىم ، چۈنكى ئۇنىڭ ئاشۇ يىقىملىق ھالىتىنى كۆرمىسەم بولمايدىغاندەك قىلاتتى ... مەكتەپ مۇدىرىمىزنىڭ ئىشخانىسىنى ئاستا چەكتىم : - << كىرىڭ >> - << شوجاڭ ، مەن چۈشتىن كىيىن رۇخسەت ئالاي دىگەن >>.. - << ھە ، نىمىشقا ؟ >> - << قەشقەرگە بېرىپ كىلەي دەپ >>.... - << ئۆتكەن ھەپتە بارغانغۇ ؟ يەنىما >>.. - << ئۇغۇ شۇ ، ئەمدى ، رۇخسەت بىرەرمىكى دەپ سىلىنى >>... - << ئۇكام ، بارسىڭىز بولىدۇ ، ئەمما رۇخسەتنى تولا ئېلۋالسىڭىز باشقىلارنىڭ پىكىرى چىقىدىكەن ، شۇڭا ئىككى كۈن دەم ئېلىش بولغاندىن كىيىن ، شۇ چاغدا بېرىپ كىلىڭ >>... - << ئۇغۇ شۇ ، ئەمما ئارلىق يىراق ، يىزا بىلەن ناھىيە ئارلىقىغىمۇ كىتىدىكەن يېرىم كۈن ، بۇگۈن ناھىيگە بارسام ، ئەتتىگەنلىككە ، قەشقەرگە ماڭايمىكىن دىگەن >>... مەكتەپ مۇدىرىمىز سەل تۇرۇپ قالدىيۇ ئەمما ياق دىگۈسى كەلمەي ، ئەتتىگەنلىككە بىر قانچە خىزمەتچىنىڭ بىللە باردىغانلىقىنى بىلدۈرۈپ ، ماڭا رۇخسەت قىلدى ، مەن چۈشتىن كىيىن ناھىيگە قايتىپ كىردىم ، مەكتەپ مۇدىرى دىگىنىدەك ئەتىسى ئەتتىگەن كىرىپ بولدى ، ئەمما ئۇ يالغۇزلا ئىدى ، كۆڭلىگە قايسى شۇملۇقنى پۈكىننى مەن نەدىن بىلەي ... ئۇ ماڭا تىلفۇن قىلدى : - << ھە سىز نەدە ، زۇلخۇمار ؟ >> - << مەن ياتاقتا ، ھازىر بارىمەن بىكەت ئالدىغا >>... - << تىزراق كىلىڭ ئەمسە ، ماڭىلى >>.. - << ھە ماقۇل ، خوش >> تىلفۇننى قويۇپلا ، نەرسىلىرىمنى يىغىشتۇرۇپ ، ئىشىكتىن چىقماقچى بولدۇم ،  < داملىغان قىز تويدا چىچىپتۇ > دىگەندەك تېخى ، ئۆتكەن ئاي ئالغان پۇتۇمدىكى ئىنچىكە پاشنىلىق ئاياقنىڭ پاشنىسى بوسۇغىغا تىگىپلا ئاجراپ كەتتى ، ئۇنى سېلىپ ، يەنە ياتاققا قايتىپ كىردىم ، بىردەمدىن كىيىن ، مۇدىر يەنە تىلفۇن قىلغىلى تۇردى : - << ۋەي نەدە ؟ كەممەمسىز ، ساقلاپ كەتتۇق >> - << ھە ، شوجاڭ مەن ... ئايىغىمنىڭ پاشنىسى ئاجراپ كەتتى ، قانداق قىلارمەن  >>... - << ھە ، ئەمسە تۇپ تۇرۇڭ ، مەن بېرىپ ئايىغىڭىزنى تىككۈزۈپ ئېچىقاي ، ئاندىن ماڭىلى بولمىسا كىچىكىمىز >> - << ھە ، ماقۇل ، ئاۋارە قىلدىغان بولدۇم ئەمسە شوجاڭ >>،،،، نەچچە مىنۇت ئۆتمايلا مۇدىر كەپ بولدى ، ئۇ ئىشىكنى يەڭگىل چەكتى ، مەن ئېچىپ ئاياغنى ئىلىش ئۈچۈن تەمشەلدىم ، ئاياغ سالدىغانغا خلتا ئىزدەۋاتسام ئۇ گويا ھەيكەلدەكلا ماڭا قاراپلا تۇرۇپتۇ . ئاياغنى سېلىپ ئۇنىڭغا ئۇزاتتىم ، ئەمما ئۇ قولۇم بىلەن قوشۇپ تۇتىۋالدى ، مەن بىر قانچە رەت سىلكىپمۇ ، قولۇمنى ئاجرىتالمىدىم ، ھەم ھۆرمەت تەلەپپۇزىدا ئۇنىڭغا دىدىم : - << شوجاڭ ، نىم قىغانلىرى بۇ ؟ قويۋەتسىلە ، قولۇمنى >>... مۇدىر چالا ھىجىيىپ قويۇپ دىدى : << ئۇكام ، بىلەكلىرىڭىز بەك ئاقكەن ، بىردەم تۇتىۋالاي >>.. ئۇنىڭ سەت ، يىرىك قوللىرى بىلەكلىرىمگە تىگىشكەن چاغدا ، مەن قانچە قىپمۇ ، قولۇمنى بوشىتالمىدىم : - << شوجاڭ ، قويۋەتسىلە سەت تۇرىدۇ ، ئاياللىرى بار ئادەم ، >>... - << ئۇكام ، شۇنچە يىراقتىن كىلىسىز ، بىزدەك ئەركەك مىجەز  ئوغال باللىنى تاپالمايسىز جۇما يۇتىڭىزدىن ، بىردەم  تۇتۋالاي قوللىرىڭىزنى .....>>..... - << قانداق نۇمۇسسىز ئادەم سىز ؟ مەن سىزنى ئۆز ئاكامدەك كۆرۈپ ھۆرمەتلەپ كەلدىم ، بۇ چاققىچە ، قويۇڭ مىنى >>.... - << ئۇكام ، قاندا قىلىمىز ئەمدى ، ماقۇل دىسىڭىز مەن سىزنى ھۆرمەتلەيمەن بۇندىن كىيىن ، قاچان رۇخسەت دىسىڭىز بىرىمەن ، كىيىنچە يۆتكىلىش ئىشىڭىزنىمۇ ھەل قىلىشقا يول ماڭىمەن >>.... ئۇنىڭ شەھۋەتپەرەس قوللىرى ، بارغانچە ماڭا چىرماشتى ، مەن ئۇنىڭ بۇ بەتقىلىقلىقىغا چىدىماي قولىنى چىشلىۋالدىم ، ۋە ئاچچىقلىغانچە تالاغا قاراپ ماڭماقچى بولدۇم : - << قويۋەت مىنى ، قاملاشمىغان لامزاللە نىمىكەنسەن ، ئۇيالساڭچۇ ؟ سەندەك يارىماسلارنى شوجاڭ قىپ قويغان ئادەمنىڭ كۆزى قارغۇ ، قۇلىقى پاڭكەن ، بىلىمسىز >>.... - << ھە ، مەن بىلىمسىز ، سىز بەك بىلىملىك ، مەن شۇ كۆڭۈل ئېچىشنى بىلىمەن ، چىشىڭنىڭ بارىدا گۆش يە دەپتىكەن ، شوجاڭ ۋاختىمدا سايراتمىسام سىزدەك تومۇچۇقلارنى ، قېرىپ پىنسىيگە چىققاندا كىم قالايدۇ مەندەك موك - موكقا >>... دەپلا يەنە مىنى . تۇتۇۋالدى ، مەن ئۇنىڭ بۇ گېپىدىن شۇنداق يىرگىنىپ كەتتىم ، بىز ئۆزىمىزنى شۇنداق ئىسىل سۆزلەر بىلەن تەرىپلەيمىزيۇ  - << يېنىپ تۇرغان چىراق ، ھاياتلىك بەرگۈچى بۇلاق >>... دىگەنگە ئوخشاش ، ئەجىبا مۇشۇنداق نىجىس لارمۇ شۇ قاتارغا كىرەرمۇ ؟ شۇ پەيىتتە ، ئاچچىقىمدا ئۇنى بىر تەستەق ساپتىمەن ، كىيىن نىمىلەرنى دەپ تىللىغىنم ، ئىسىمدە يوق ، ئەمما ئۇ مەرەز مىنى تۇتۇۋىلىپ ، تۈرلۈك باھانى ، سەۋەپ ، تەھتىتلەرنى كۆرسىتىپ تۇرۇۋالدى . مەن قارشىلىق قلىشنىڭ پايدىسىز ئىكەنلىكىن بىلىپ ، ئۆتىنىشكە باشلىدىم : - << قويۋىتىڭ بولامدۇ ؟ مەن يىقىندا توي قىلىدىغان ئادەم ، بەختىمنى ۋەيران قىلماڭ ، سىزنىڭ مۇشۇ  تەلىپىڭىزدىن باشقا قانداق شەرتىڭىز بولسا ئورۇنداي >>... - << ئۇكام ، ماقۇل دەڭ ، ئۇنىڭغا ئامال بار ، توي كىچىسىدىن خاتىرجەم ئۆتۈپ كىتىسىز ، كىتىدىغان خىراجەتنى مەن بىرىمەن ، يېرىم سائەت دوختۇرخانىدا ياتسىىزلا يىگىتىڭىز سىزدىن گۇمانلانمايدۇ >>... - << خۇدا يولىدا بولسىمۇ ، ئۇنداق قىلماڭ ، مىنى ياشىغىلى قويۇڭ >>... - << ئۇكامھوي ، ئوقۇتقۇچى تۇرۇپ ، دىنىي سۆزلەرنى ئىشلەتمەڭ خاتالىشىپ قالىسىز >>... ئۇنىڭ بۇ گېپى جىنىمدىن ئۆتتى ، ئۆزۈمنى تۇتالمىغان ھالدا دەپ ساپتىمەن : - << ۋاي نۇمۇسسىز ، بۇ گەپ قانداق چىقتى ئاغزىڭدىن ، ۋىجدان دىگەن نەردە يوقما سەندە ؟ دىنىي سۆزلەرنى ئىشلەتسە بولمايدۇيۇ ، سەندەك نۇمۇسسسىزلىق قىلسا مەيلىما ، ھۇ بۇزۇق >>.... مۇدىر يېپىشۋالدى : - << ھە ، مەن بۇزۇق ، كىلىڭە ئەمسە تولا ، چار يىلاندەك تولغىشىپ ناز قىلماي ، بۇزۇقلۇقق قىلايلى >>... مەن ئۇنىڭ قولىنى چىشلەپ ، بوشىنىپ سىرىتقا قاچاي دەپ شۇنداق ئېغىزىمنى ئۇزۇتۇشۇم ، قانداقتۇر بىر نەرسىنىڭ ئېغىز - بۇرنۇمغا تەككەنلىكىنى ھىس قىلدىميۇ ، قاراپ بىلىپ بولغۇچە ، كۆزلىرىم نۇرىنى يوقىتىپ ، ئاللىقاچان بىھۇش بولۇپ قاپتىمەن . كىيىن مەن ھۇششىسز ، ئۇ ئەبلەخ ھىسياتىمدىن پايدىلىنپتۇ ، ھۇشۇمغا كىلىپ ئۆز - ئۆزۈمدىن نۇمۇس قىپ كەتتىم ، مىھمانخانا ياتىقىدا نېپىز يۇڭ ئەدىيال ئىچىدە يېتىپتىمەن ، ئۇ چوشقا ئەبلەخ بولسا ئاللىقاچان تىكىۋەتكەن ئىكەن ، ئۇ چاغدا قەشقەرغىمۇ بارمىدىم ، يېرىم كۈن ياتاقتا يىغلاپ كۈن ئۆتكۈزۈپتىمەن ... دۈشەنبە كۈنىمۇ ئىشقا بارمىدىم ، چۈشتىراق تۇرسام تىلفۇن كەلدى ، ئالسام مۇدىر دىگەن چوشقا : - << ۋەي ، زۇلخۇمارما ؟ قاندا ئەھۋالىڭىز ؟ ياخشى تۇردىڭىزما ؟>> ئۇنىڭ بۇ گەپلىرى ماڭا يىڭنە سانجىغاندەك بىلىنىپ ئاغزىمنى بۇزۇپ كەتتىم : - << قايسى يۈزۈڭ بىلەن تىلفۇن قىلدىڭ ماڭا ، ماز پاينەك ... يوقال كۆزۈمدىن >>.... دەپلا تىلفۇننى ئەتتىم ، ئۇ يەنە تىلفۇن قىلدى : مەن تىللاشقا تەملىشىپ بولغۇچە ، ئۇ تىزلا سۆزلىۋالدى : - << ھە ، ئىسپات با جۇما مەندە ، نوچىلىق قىممايلى >>... ئۇنىڭ بۇ گېپىدىن بىردە ھەيران قالسام ، بىردە تەشۋىشلىنىپ سورىماقچى بولدۇم : - << نىمە ئىسپات ئۇ ؟ >> - << ھە ئاۋال مەكتەپكە چىقىڭ ، ئاندىن دەيمەن >> - << ھې ، مىنى ئالدىما ، مەكتەپكىمۇ چىقمايمەن ، سىنى ئەرىز قىلىمەن >> - << نەگە ؟ چۈشەپ قاپسىز ماقىما يا ؟ ئەرىز قىلامىش ، ھوزۇرلىنىپ ئۇخلىغان يەلىرىڭزنىڭ تىلفۇنۇمدا ئالغان سۈرىتى بار ..ئاتا - ئانىڭىزغا ، ھېلقى كىسەلچان سۆيۈملۈكىڭىزگە ئەۋەتەيما >>.... ۋاي خۇدايىم ، ماڭا نىمە كۈن ئەمدى ؟ - ئۇ ھايۋاننى بۇنداق ئىشنى قىلمايدۇ دىگىلى بولمايىتتى ... شۇڭا مەن ئالدىراپلا مەكتەپكە قاراپ يول ئالدىم ، چىققۇچىلىك قانچىلىق تەشۋىشلەنگىنىمنى ئۆزۈممۇ ئۇقمايمەن ، يولدا كىتىپ بارسام تىلفۇن كەلدى ، قارسام مىنى يوقلاپ كىلىدۇ دىگەن ئۈمۈتتە دوختۇرخانىدا ياتقان يىگىتىم ... ئۇنىڭغا نىمە دىيىشىمنى بىلەمستىن ھاڭبېقىپلا قالدىم : - << ۋەي ، زۇلخۇمارما ؟ ھە - كەممىدىڭىزغۇ ؟ نىمە بولدى ، تىلفۇن قىسام ئالدىراش دەيدۇ ، يا ماڭا قىممايسىز ؟... - << ۋەي ، گەپ قىلىڭە ئامرىقىم .... نىمە بولدى >>..... ئۇ شۇنداق دەۋاتقاندا كۆزلىرىمدىن يەنە ياش ئېقىپ كەتتى ، ھىجران ئازابىدا ئۆرتىنىۋاتقان يۈرىكىم ، ئىچىمنى ئېچىشتۇرۇپ تىلىم ، سۆزگە كەلمىدى ... ئۇ مەندىن بىمە بولدىڭىز ؟ دەپ سوراۋەرگەچكە ئاخىرى ، - << دادام كىسەل بوپ قاپتىكەن ، شۇنى ئويلاپ ... ئەسلى بارتىم ، دادامغا دورا بىر نەسىلەرنى ئېلىپ يولغا سەپ قوياي دەپ بارالمىدىم >>..... - << ھە بوپتۇ ئەمسە ، تىلفۇن قىپ تۇرۇڭ ، دادىڭىزغا مەندىن سالام ئېيتىڭ ، ھېلىغىچە تىلفۇن قىلاي ، ئۇكۇل سالدىكەن >>.... مەن ئۇنىڭغا خوشمۇ دىيەلمىدىم ..... ياشلىرىم مەڭزىمنى سىرغىپ ، شامالدا يۈز تىرەمنى تاتىشتۇرۋەتكەن ئىدى . قاچانلاردا چىقتىمكىن ، يېزىغا چىقىپ بوپتىمەن ... مەكتەپكە كىرسەم باشقىلارنىڭ خاتا ئويلاپ قېلىشىدىن قورقۇپ ، ئامالسىز ياشلىرىمنى توختۇتۇپ ، ئۆزۈمنى تۈزەشتۇرۇپ مەكتەپكە كىرىپ كەلدىم ... ھەم ئۇدۇللا مۇدىر ئىشخانىسىغا كىردىم ، ئۇ ۋىجدانسىز شوجاڭ مىنى ساقلاپ تۇرۇپتىكەندۇق ... بىز بىر مەھەل سوقۇشتۇق ، ئەلۋەتتە تۆۋەن ئاۋاز بىلەن ،، ئۇ ماڭا ، مىنىڭ سىنئالغۇ كۆرىنىشىمنى ئېلۋالغانلىقىنى ، باشقىلارغا دىسەم ئاشكارلاپ يۈزۈمنى چۈشۈردىغانلىقىنى ھەم يەنە بىر قانچە قېتىم تەلىپىگە قوشۇلمىسام بولمايدىغانلىقىنى ئېيتىپ تەھتىت سالدى ، مەن قارشىلىشىپ بېقىپ ئامالسىز ، شەرتىگە كۆندۈم ، بەلكىم مەن ئەمەس باشقا بىرسى بولسىمۇ شۇنداق قىلار بولغىيتى ... ئۇ كۈنلەر بولسا مەن ھەم مۇھاببەتنى ھەم ھىجراننى كۈتىۋالغان ، بىرنى ئوڭ قولۇمدا ، بىرنى سول قولۇمدا تۇتۇپ تۇرغان كۈنلىرىم بولدى . بەلكىم قىلغىنىم خاتادۇر ، ئەمما بەزىبىر تەھتىتلەر مىنى راسلا ئامالسىز قويغان ئىدى ، ئىپلاس شوجاڭ ھەر قېتىم ماڭا چېقىلغان چاغدا : - << خاتىرجەم بولۇڭ ، مەن بار ، ئوڭۇشلۇق توي قىلالايسىز >>.... دىگەندەك ياغلىما گەپلەرنى قىلىپ مىنى بەزلەيىتتى ، مەن بولسام پاك سۆيگۈگە ئىختيارسىز قونغان بۇ چاڭدىن سەسكىنىپ بىزار بوپ كەتكەن ئىدىم . ئارىدىن بىر قانچە ئاي ئۆتۈپ مىنى سۆيىدىغان ئادىدىممۇ قايتىپ كەلدى ، ئۇ مىنىڭ بۇرۇنقىدەك ئېچىلىپ تۇرغان چىرايىمنى كۆرمەيۋاتقانلىقىنى ، سەۋەبىنى سوراپلا تۇردى . مەن بولسام تۈرلۈك سەۋەپلەرنى كۆرسىتىپ تۇرۋالاتتىم ... شۇ كۈنلەردە مەن ئىككى خىل خىيالدا قالدىم بىرى ، سۆيگەن يارىم بولغاندىكىن ئېنىق ئىشنى ئېيتاي ، مىنى كەچۈرىشى مومكىن ، يەنە بىرى ، كەچۈرمەي قالسا ، ئۆزۈمگە سەت .... شۇ خىياللاردا ئاخىرى يەنە مۇدىر دىگەن بەتبەخنى ئىزدىدىم ، ھەم ئۇنىڭغا يىقىندىلا توي قىلدىغىنىمنى ، ماڭا ئىگە بولىشىنى تەلەپ قىلدىم . ئۇ ماڭا يول كۆرسىتىپ :  ئاتالمىش << قىزلىق ئوپراتسىيسى >> نى قىلدۇرسام ھىچقانداق  چاتاق چىقمايدىغانلىقىنى ، چانمۇغۇدەك ئۆتكەلدىن ئۆتۈك كىتىدىغىنىمنى ئېيىتتى ... ئۇنىڭ بۇ مەسلىھەتىدىن كۆڭلۈم شۇنداق ئېلىشىپ كەتتى ، ھەم ئۇنىڭغا شۇنداق ئۆچلۈكۈم كەلدى ، نىمە ئامال ئۇ ماڭا تەھدىت سېلىپلا تۇردى ، مەن بولسام ئۆز سۆيگۈمنى ساقلاپ قېلىش ، ھەم مەن سۆيگەن مىنى سۆيگەن ئاشۇ ئاشىق يىگىتنىڭ خۇشاللىقى ئۈچۈن ئۇ مەسلىھەتكە قوشۇلدۇم . گەرچە ئۇ بىر چوڭ ئالدامچىلىق ھەم پەسكەشلىك بولسىمۇ ، ئەمما مەن ئۈچۈن بىردىنبىر چىقىش يولى ھىساپلىناتتى ، چۈنكى مەن ئۇ ۋاقىتتا سۆيگۈ شارابىدىن بىھۇش بولۇپ ، پۇتۇنلەي ئاشىقىمنىڭ سۆيگۈسىنى قوبۇل قىلىپ بولغان ئىدىم ... نەچچە كۈندىن كىيىن مەن ئازراق سالامەتلىكىمنى تەكشۈرتۈش باھانىسى بىلەن ناھىيلىك دوختۇرخانىغا كىرىپ چىقىش قارارى بىلەن ناھىيگە كىردىم ، يىگىتىم بىللە كىرىلى دەپ شۈنچە دىسىمۇ ئۇنمىغانتىم ، ئۇمۇ پىكىرىمگە ھۆرمەت قىلىپ قېپ قالدى ، مەن بولسام ئۇنىڭ پاك سۆيگۈسىنى ئالداش ئۈچۈن كىتىپ بارىمەن .... شۇنداق قىلىپ مەلۇم بىر شەخسى دوختۇرخانىغا كىردىم ، كىچىك تەكشۈرۈشلەرنى تاماملاپ ، ئوپراتسىيە ئۆيىگە ئەكىرىلدىم ، ناركوز ئۇكۇلى ئۇرماقچى بولۇپ ئۇنى ئېلىپ كەلدى ، مەن دەل شۇ چاغدا كۆزۈمگە ئىشەنمەيلا قالدىم ، ئۇكۇلنى ئەكەلگىنى مەن ياتلىق بولماقچى بولغان يىگىتنىڭ ھەدىسى يەنە كىلىپ ھېلقى دوختۇرخانىدا مىنى تونۇشتۇرغان ھەدىسى بولماسمۇ .... مىڭەمدىن تۈتۈن چىقىپ كەتتى ... ئۇمۇ مىنى كۆرۈپ جايىدا قېتىپلا قالدى ، مەنمۇ لام جىم دىمەستىن ھىچنىمىنى سەزمەپتىمەن ، كىيىن ھۇشۇمغا كىلىپ قارىسام مەن ئالداپ قويغان ، كۆزىنى بويىماقچى بولغان سۆيۈملۈك يىگىتىمنىڭ ئالدىدا يېتىپتىمەن ، ئۇ بولسا كۆزلىرىنى چەكچەيتىپ ماڭا قاراپلا تۇرغان ئىكەن ، ناركوز ئۇكۇلى بەدىنىمگە ئەمەس ، روھىمغا ئۇرۇلغانمۇ  نۇمۇسچىلىقتىن ھۇشۇمنى يوقۇتۇپتىمەن ... ئۇ مەندىن بۇ ئىشنىڭ تىگى تەكتىنى ئېنىقلاش ئۈچۈن سورىدى ، چۈنكى ھەدىسىنىڭ بۇنداق ئىشلاردىن خەۋرى بولغاچقا ئۇنىڭغا دەپ بولغان ئىكەن ، لىكىن ئۇ ماڭا ئۆيىدىكىرىلىنىڭ بىرەرسىنىڭ دوختۇر ئكەنلىكىنى ئېيىتمىغان ئىدى ... مەن نىمە دىيىشىمنى بىلمەستىن دەردىمنى كۆزىمدىن ئالدىم ، كۆز ياشلىرىم تاراملاپ چۈشتى ... چۈشەندۈردۈم ، نالە قىلدىم ، ئۇ پەقەتلا ئىشەنمىدى ، ئۇ پەقەت مەن يوق پۇرسەتتە باشقا بىرسى بىلەن كۆڭۈل خوشى قىپسەن دىگەن پىكىردە چىڭ تۇردى . مەن داۋاملىق ئۆزۈمنى ئاقلاش پوزىتسىيسىدە بولدۇم ، ئاچچىققا چىدىمىغان بىچارە يىگىتىم ئاخىرى ماڭا قول تەككۈزدى ، ئۇنىڭ توپ ئويناپ پىشىپ كەتكەن قوللىرى شۇنچە قاتتىق ... ئۇ تاكى ھېرىپ ھالىدىن قالغۇچە مىنى ئۇرۇپ كەتتى ... گەرچە شۇنداق ئاغرىق ھىس قىلغان بولساممۇ ئەمما قىلچىلىك قارشىلىق كۆرسەتمىدىم ، بۇنى ماڭا بەرگەن جازايى دەپ ئويلىدىم خالاس ! ئۇرۇپ دەردى چىقمىغاننى ئاز دەپ بۇ ئىشنىڭ ئىگىسىنىڭ كىملىكىنى سوراپ تۇرىۋالدى ، مەن ئاخىرى ئقرا بولدۇم ، ئەمما ئۇ چاغ ئۇ مەندىن پۈتۈنلەي سوۋۇپ كەتكەن بولۇپ ، ماڭا قارايدىغانغىمۇ كۆزى يوق ھالەتتە ئۆچ بولۇپ كەتكەن ئىدى . كىيىن ئۇ مۇدىرنىڭ ئالدىغا بېرىپ بۇ ئىشقا  چېتىشلىقى بارلىقىنى يۇقىرى ئىدارىلارغا پاش قىلىپ چاۋىسىنى چىتقا يايماقچى بولغانلىقىنى ، ئېيتىپتۇ . ئىپلاس ، مۇدىر بەزىبىر بولمىغۇر ئىشلارنى كۆرسىتىپ ، ئۇنداق قىلسا ئۆزىگە سەت بولدىغانلىقىنى جىكىلەپ تۇرۋاپتۇ ، كىيىن يىگىتىمنىڭ كومپىيۇتىردىن خەۋرى بولغاچقا ئىچىدىكى مەزمۇننى ئېلىپ ، يۇقىرى دەرىجىلىك ئورۇنلارغا تۇتۇپتۇ ، نەچچە كۈندىن كىيىنلا مەرەز مەكتەپ مۇدىرى ھوقۇقىدىن ئەپ تاشلىنىپ ، ناھىيە دەرىجىلىك يىغىندا ئاشكارە ئىلان قىلىنىپ ، يۈزى پوق بولدى ... مۇھاببەتتە زىيان تارىتقان يىگىت بولسا دەرىت ئەلىمىنى سىغدۇرالماي ، كەيىپ - ساپانى بولدى دىگۈچە قىىلپ دەردىنى ئۆزىدىن ئالغان گەپ . مەن ئۇ ئارىدا ئىشقىمۇ چىقمىدىم ، ناھىيەدىكى بىر دوستۇمنىڭ ئىجارە ئۆيىدە سولىنىپلا ، يىغلامسىراپ ئولتۇردۇم ، مۇھاببەت ئىشقىدا كۆيىۋاتقان يۈرىگىمگە قارشى چىقالماي ، يۈزۈمنى قېلىن قىلىپ ، سۆيگەن يىگىتىمگە تىلفۇن قىلدىم - ئالمىدى ، خەت يازدىم - جاۋاپ يۇق ، ئارىغا ئادەم سالدىم - ھىچبىر پايدىسى بولمىدى . ئۇنى نەچچە رەت ئىزدىگەن بولساممۇ كۆرىشكىلى ئۇنىمىدى ، ئەڭ ئاخىرقى قېتىم كۆرىشىشىمنى ئېيتىپ خوشلاشماقچى بولغىنىمدا : - << قايسى يۈزۈڭ بىلەن كەلدىڭ ، سىنىمۇ ئادەم دىگىلى بولسۇنمۇ ؟ سەن دىگەن بىر بۇزۇق شۇنداقما ؟ بولمىسا نىمە قىلىسەن ئۆزەڭنى جاڭشۇ قىلدۇرۇپ >>..... ئۇنىڭ باشقا گەپلىرى ئىسىمدە قالماپتۇ ، پەقەت مۇشۇ گەپلەرنى دەپلا  شاققىدە تۈكۈرۈپ قويۇپ كىتىپ قالدى . ئۇنىڭ ئۇ گەپلىرى مەن ئۈچۈن ئۆلۈمدىمۇ چوڭ ھاقارەت ئىدى ، مانا بۇ چىن مۇھاببەتنىڭ جاۋابى . ئەتىسى كاللام ھىچنىمىگە ئىشلىمەيدۇ ، قولۇمغا خاتىرە ، قەلەم ئېلىپ بىز دائىم پاراڭلىشىپ ئولتۇردىغان سۈزۈك ئېقىن بويىغا بېرىپ دەردۇ ھەسرىتىمنى يازماقچى بولدۇم ، ئەمما كاللام قۇپقۇرۇق ، نىمىلەرنى يازغىنىمنى ئۇقمايمەن... مۇھاببەتتىن ، تۇرمۇشتىن زەربە يىگەن مەسۈم قىز ئۆز قىلمىشىنىڭ بولۇپمۇ ، < قىزلىق ئوپراتسىيەسىنىڭ > ئاشكارلىنىپ بۇنچە چوڭ خەۋەر ھەم بىچارە ھالغا ئايلىنىپ قالدىغىننى چۈشىدىمۇ كۆرمىگەن ئىدى ، تاكى سۆيگەن يىگىتىدىن باشقا بىرسىگە قولىنى تۇتقازمىغان پاك قىز ، ئىپلاس مەكتەپ مۇدىرىنىڭ قولىدا ۋەيران بولدى..... ئۇنىڭ بىھۇش ياتقان ھالىتىمۇ ئاللىقاچان قىززىق نوختا بولۇپ مائارىپ سىستىمىسىنى زىلزىلىگە كەلتۈرۋەتكەن ئىدى . ئۆز سۆيگىنى ئىشەنمىگەن ھالدا باشقىلار قانداقمۇ ئىشەنسۇن ، بەرىبىر قىز قارىلىنىپ بولدى . ئۆز نىشانىنى يوقاتقان بىچارە قىز ئاقىۋەت مۇنداق بىر ھاماقەتلىك قىلدى . ئاستا ھەم ئېغىر قەدەملىرى بىلەن < جۇڭگۇ بانكىسى > نىڭ بۇ ناھىيدىكى تارماق شۆبىسى بىناسىنىڭ 5 - قەۋىتىگە چىقىپ ئۆزىنى تاشلىۋالدى ، نەخ مەيداندىكى كىشىلەر قۇتقۇزۋىلىشقىمۇ ئۈلگۈرەلمىدى .... بۇنىڭ بىر قىسمى قىزنىڭ ئاشۇ كۈنى يازغان خاتىرىسى ئىدى - چۈنكى ئۇ كۆڭلىدە ئۆلىۋىلىشنى ئاللىبۇرۇن پىلانلىغان بولۇپ ، ئاشۇ خاتىرە ئارقىلىق يىگىتىنىڭ كەچۈرىشى ھەم ھېلقى شوجاڭنىڭ ئەپتى بەشىرىسىنى خەلقى ئالەمگە ئاشكارلاشنى ئۈمىد قىلغان ئىدى . پەقەتلا نەچچە سىكۇنىتلىق سۈرەتلەرنى تىلفۇنغا ئېلۋاپتۇ خالاس ! نەچچە كۈندىن كىيىن ئۇ نەخ مەيدان سۈرەت ، تورلاردا ئىلان قىلىنىشقا باشلىدى ، ھەم قىززىق تىما بولۇپ قالدى ، ئۆلگۈچى قىز مىنىڭ دوستۇم ھەم ساۋاقدىشىم بولۇش مۇناسىۋىتى بىلەن مەن ئۇنىڭ ئىش ئورنىغا بېرىپ ھېلقى كۈنى يازغان خاتىرسىنى ۋە باشقا تۇرمۇش لازىمەتلىكلىرىنى تاپتىم ، مۇھاببەتنىڭ بۇيۈك داستانى ۋە قۇربانى يېزىلغان خاتىرە ۋاراقلىرىنى مەيىن شامالدا يەلپۇتكىنىچە  ئېقىن سۇ بويىدا تۇرۇپتىكەن.... تۇرمۇشتا كۈلپەتلەرمۇ ، خۇشاللىقلارمۇ تەڭ مەۋجۇت بولۇپ تۇرىدۇ .... بىچارە قىز ئۆز ھاياتىنى قۇربان قىلىش بەدىلىگە سۆيگەن يىگىتىدىن كەچۈرىشىنى ئۈمۈد قىلدى ، ئەمما تولىمۇ كىچىككەن ئىدى ، چۈنكى ئاشىق يىگىت ئالىقاچان نەشى نىڭ كارامىتىدە يېرىم ساراڭغا ئايلىنىپ بىھىشباغ قا ئاپىرۋىتىلگەن ئىدى ... ھېلقى ئۆلمىگۈر شوجاڭ بولسا بۇ ۋەقەلەر چىققاندىن كىيىن خىزمىتىدىن ئايرىلىپ يەر تېرىشقا مەجبۇر بولدى ، مائاش نەدە ، راھەت نەدە ؟ خەلقى ئالەم ئالدىدا يۈزى پوق بولغان شوجاڭ ، ئايالىدىن ئاجرىشىپ يالغۇز قالدى ، ئەلۋەتتە بۇ جازا ئۇنىڭغا ئازلىق قىلاتتى ، چۈنكى ئۇ كونا كەسىپ ئەھلى بولۇپ شۇنداق يول بىلەن بىرقانچە خانىملارنى ئىندەككە كەلتۈرگەن ئىدى .... كىشىلەر ئېغىزىدا ئاتىلىپ كىلىۋاتقان مۇنداق قوشاقلار راسقا ئايلانغان ئىدى : << شوپۇرغا يولدا خوتۇن ، شوجاڭغا كۈندە خوتۇن >>..... قىز ئۆز كەلگۈسىنىڭ بۇرۇنلا خاراپ بولىشىنى بىلگەن بولسا بەلكىم ، بۇ جايغا مەرىپەت مەشئىلىنى ياندۇرۇپ ، ئۈمىد چىچەكلىرىگە ھاياتى كۈچ بەخىش ئەتكىلى كەلمىگەن بولاتتى ... يىراقلاردىن ئۇچۇپ كەلگەن مۇھاببەت گۈلى ئۆز قەدىر - قىممىتىنى يوقۇتۇپ ، پەسىلسىزلا توزۇپ كەتتى ، قىزنىڭ يىگىتكە بولغان مۇھاببىتىگە  يول چىقمىدى ، ھەممە كىشى ئۇنىڭدىن نەپرەتلىنەتتى ، ھىچكىم خاتالىقنىڭ زادى كىمدە ئىكەنلىكىنى ئايرىيالمىدى ، بىر جۈپ ياشنى ۋەيران قىلغان مۇھاببەت نىڭ ئاخىرى مۇشۇنداق بولدى ..... مۇھاببەت نىمانچە ئۇلۇغ ھەم قۇدرەتلىك ھە - ؟                                                                                خاتىمە مۇھاببەت - ئۇنىڭغا ھەممىمىز ئامراق ، لىكىن ئۇنىڭ بىزگە ئۆچ بوپ قالىدىغان يەرلىرىمۇ بار ، يەنى ئۇ ئۆزىنىڭ رەھىمسىزلىكى ۋە غورۇرىنىڭ ئۈستۈنلىكى بىلەن بىزنى قايتا تاللاشتىن  مەھرۇم قىلىدۇ . [mp3=1]http://www.misran.cn/DDDDSSDRRSAS/nahxa/misran/M_Music.mp3?11D3-B153-00C04F79FAA6[/mp3] ئەسكەرتىش : يېزىقچىلىق سەۋىيەمنىڭ تۆۋەن ، تەپەككۇر قىلىش ئىقتىدارىمنىڭ يىتەرسىز بولىشى سەۋەپلىك تىمىنىڭ بەزىبىر نوقسانلىرى بولىشى مومكىن ، تۈزىتىپ ئوقۇپ كىتىشىڭلارنى سورايمەن . ئىككى يىل ئاۋال يېزىپ كومپىيۇتېرىمغا ساقلاپ قويغان ئىدىم ، تەلەپ پىكىرىڭلار بولسا قوبۇل قىلىمەن ! باشقا توربەت ، مۇنبەر ۋە مەتبۇئاتلاردا ئىلان قىلىشقا بولمايدۇ !

natik

	سىز ئىلشلەۋاتقان ئۇ ياۋايى ئادەملەرنىڭ يۇرتىدا تور بارمكەن؟؟

kvyqi

	ھەقىقەتنمۇ تەسىرلىككەن ، ئەمما ئوغوللا كۆپىچنە ھاللدا بۇنداق ئشلارنى قۇبول قىلىشقا ئاجىزلىق قىلىدۇ ! قەلىمىڭىزگە بەرىكەت تىلەيمەن!

XERHAN

	ئادەتتە خىلى مەزمۇنلۇق ئىنكاس يازاتتىڭىز . ما ئىنكاسنى يازغىنى سىزمۇ يا باشقا بىرىمۇ ؟ ئىنكاس يېزىش سۈرىتىڭىز بەك تىزغۇ ؟ بۇ يەردە تەسۋېرلەنگىنى مەن ئەمەس ، بىر ئوقۇتقۇچى قىزنىڭ سەرگۈزەشتىسى ، ئاۋۇ ياۋايى ئادەملەر ماكانىغا ئوخشىتىلغان جاي يىراق تاغلىق يېزىدىكى مەلۇم بىر تەسۋېر ....

jamxiit

	راسلا ياخشى يېزىپسىز ، بارىكاللا

سەۋېر

	سۈكۈتتىمەن....

zilala1314

	بۇ ئەسەرنى مەن بىرىنچى بۇلۇپ ئوقۇپتىمەن،بەك ياخشى يىزىپسىز.لەنەت مۇشۇنداق ئوقۇتقۇچىلارغا.

unimayman

	ئادەمvsھايۋان؟ئىنساندا ئاڭ بولمىسا ھايۋاندىن نېمە پەرقى؟ھېكايىڭىز ياخشى چىقىپتۇ،رەھمەت

nurjula

	بەك ياخشى يېزىپسىز، ئاۋۇ قىزنىڭ تەقدىرىگە بەكمۇ ئېچىندىم، ھېلىقى نۇمۇسسىز شوجاڭ دىگەن پەسەندىنى.... خەپ ...خەپ! ئاياللار نىمە دىگەن ئاجىز ھە! كىم بىلىدۇ ھازىر يەنە قانچىلىغان مەكتەپلەردىكى ئايال مۇئەللىملەر ئاشۇ بىر ئوچوم ئەخلاقسىز ، ئىپلاس شوجاڭلار تەرىپىدىن بوزەك قىلىنىۋاتىدۇ؟ مىنىڭچە ئاشۇ باشلىق دىگەن نىمىلەرگە چىراي ئاچمىغۇلۇق، تېگىپ كەتسە پارتىلايدىغان بومبىدەك تۇيغۇغا كەلتۈرگۈلۈك، قەتئى قورقمىغۇلۇق....قالدىسىنى ئۇلۇغ ئاللاھ ئۆزى ئورۇنلاشتۇرىدۇ.

sazguri

	مەن ئاشۇ ئوغۇل بولسام قانداق  قىلاتتىم   ئاشۇ  قىز بولسام قانداق  قىلاتتىم

نۇربىيە

	ئۇنڭىدەك مەكتەپ مۇدىرغا نالەت بولسۇن، ئاللاھ جاجسىنى ئۆزى بىرىدۇ، قىزغا ئازراق ئىچىم ئاغىرىپ قالدى، قىز ئاۋۇ مۇناپىقىنىڭ ئەجەللىك جايىغا تەپكەن بولسىچۇ، بار ئاۋازى بىلەن توۋلىغان بولسىچۇ ، ۋەياكى بولسا بىرەر دوستىغا تىلفۇن قىلغان بولسىچۇ،،،،،، قىزنىڭ ئاتا ئانسىغا  قانچە ئازاپلانغاندۇ،

kahrizat

	ياۋايىلارنى، قارغۇلارنى ئۆزگەرتىدىغانمۇ شۇ ئوقۇتقۇچىلار

XERHAN

	پۈتۈنلەي راسمۇ ئەمەس ، پۈتۈنلەي يالغانمۇ ئەمەس .... پۈتۈنلەي چىنلىقتا يېزىش مەسئۇلىيەت تەلەپ قىلىدۇ . پۈتۈنلەي توقۇلما قىلىپ يېزىش تىمىنىڭ قايىل قىلىش كۈچىنى يوقىتىپ قويىدۇ .

Ruin

	ۋوۋ شىرخان مۇ ھىكايە يېزىپ تۈدە ، 2كويچەنلىك گازىر ئەكىرۋاپ ئوقۇشقا باشلاي ، ئىنكاس كىيىنچە ...... ئوقۇپ بولدۇم ، ھەقىقەتەن تەسىرلىككەن ، جەمىيىتىمىزدە موشۇنداق  مۇدىر ۋەھاكازالار بولمىغان بولسا ھىكايىدىكى قىزدەك تەغدىرگە قالماستى ، بىچارە قىزمۇ تويقىپ بەختىنى تاپارئىدى ،   ئاللاھ بەندىللىرىڭگە ۋىژدان ئىمان ئاتاقىلغايسەن ، ! ئاخىردا شىرخان بۇرادەر 2يىل بۇتىمىنى كومپىيوتىردا ساقلاپتۇرغىچە يوللىماي دەيمەن ، بولسا يەنە يوللاپ تۇرارسىز !~