تېمىسىز

hope202430

	7ياشلىق نەۋرە ئىنىمنى يىتىلەپ بىر تار كوچىدا كىتىپ بارىمەن،يول تۈگەيدىغاندەك ئەمەس،ئۆينى نىشانلاپ ماڭغان بولساقمۇ شۇ بىر كوچا ئىچىدە پىرقىراپ يەنە ئەسلىدىكى ئورنىمىزغا قايتىپ قىلىۋاتاتتۇق،دىمەك بىز ئېزىپ قالدۇق.        ئىنىمغا قارىدىم،چىرايىدىن ھىچقانداق ئىپادە سىزىلمەيتتى،بىراق يىشىغا ھەم كىچىككىنە بويىغا ماس كەلمىگەن ھالدا قاپاقلىرى بىر يەرگە تۈگۈلگەن،قاپقارا ئويچان كۆزلىرىدىن بالىلارغا خاس بولمىغان بىر ھارغىنلىق ئەكس ئىتىپ تۇرىدۇ.ھارغان بولسا كىرەك دەپ ئويلىدىم،نىمىلا دىگەن بىلەن كىچىك ئەمەسمۇ...        ئۇ تۇيۇقسىز ئەتراپىمىزدىكى كىملەگىدۇ قاراپ كۈلۈمسىرىدى،ساۋاقدىشى بولسا كىرەك، بىر قىز ئاپىسىنى يىتىلەپ بىز تەرەپكە كىلىۋاتاتتى،       _نەگە ماڭدىڭىز؟_بۇ ئىنىمنىڭ ئاۋازى ئىدى.       _سىنىپ مەسئۇلىنىڭ ئۆيىگە،كىلەر ھەپتە ئۈچتە ياخشى بالىلارنى سايلايدىكەن،شۇڭا يوقلاپ كەلگىلى ماڭدۇق،ئاپام ئىككىمىز تاللاپ يۈرۈپ ئۇ ياخشى كۆرىدىغان خرۇستال لوڭقا ئالدۇق،سەنچۇ؟نىمە بەردىڭ؟_قىز ئاپىسىنىڭ قولىدىكى سومكىلارغا رازىمەنلىك بىلەن قاراپ قويدى،ئىنىم قىزنى جاۋابسىز قالدۇرۇپ مىنى تارتقۇشلاپ ماڭغىلى تۇردى....       شۇ تاپتا كاللام بىر ئىزدا توختاپ قالغانىدى،ئەمدىلا باشلانغۇچنىڭ بىرىنجى يىللىقىنى تۈگىتىش ئالدىدىكى بىر قىزنىڭ سۆزلىرى نېرۋا ھۈجەيرىلىرىمنى غىدىقلاپ پىكىرلىرىم قالايمىقانلاشتى...شۇنداقتىمۇ ئۆزۈمنىڭ خاتالىشىپ قالغىنىمنى ئۈمۈد قىلىپ ئىنىمدىن سورىدىم       _ئۇ قىزنىڭ ئوقۇشى ياخشى ئەمەسكەندە؟شۇڭا مۇشۇنداق قىلىۋاتىدۇ...ئۇنداق قىلىپ يۈرگۈچە ياخشى ئوقۇسىچۇ...       _ئۇ قىزنىڭ ئۆگىنىشىدە مەسىلە يوق،ھەيران قالغۇدەك نىمىسى بار؟       ئىنىمنىڭ سۆزلىرى مىنى تېخىمۇ چۆچۈتتى،ئەجىبا....       _ئەمسە سەنمۇ سوۋغات بەردىڭمۇ؟؟؟       ئۇنىڭدىن خېلىغىچە جاۋاب ئالالمىدىم،چىرايىدا يەنە ئىپادە يوق.       _ياق،سىنىپ مەسئۇلۇم مىنى ياختۇرمايدۇ،مەن مەكتەپكە يىڭى بارغاندا ھەممە بالىلار سوۋغا ئاپىرىپتىكەن،لىكىن ئاپام كاماندوروپكىغا كەتكەچكە مەن ئاپىرالمىدىم...ئۇ سەل ئويلىنىۋىلىپ جاۋاب بەردى.       ئىنىمنى بارغانسىرى تونۇيالماي قىلىۋاتاتتىم،مەكتەپكە كىرىشتىن بۇرۇن تىلىمۇ تولۇق چىقىپ بولالمىغان،ئويۇنچۇق ماشىنىلارنىڭ جىدىلىنى قىلىپ يۈرىدىغان بىر بالىنىڭ بىر يىلدىلا مەنمۇ تېخى بېشىمدىن ئۆتكۈزمىگەن ئىشلار ئۈچۈن باش قاتۇرۇشى مىنى گاڭگىرىتىپ قويدى.        يەنە شۇ كوچىدا كىتىپ بارىمىز،ھېرىپ كەتتىم،بىراق ئىلگىرىكى كوچىغا چىقسىلا قورساق جىدىلى قىلىدىغان ئىنىم ئۈن_تىنسىز كىتىپ باراتتى،كۆزلىرى يەنە شۇنداق خىيالچان،بىراق ئۇنىڭ قاچاندىن بېرى مۇشۇنداق بولۇپ قالغىنىنى ھىچكىم بىلمەيدۇ،چۈنكى ھەممىمىز دۇنيانڭ ئاخىرى چىقماس ئىشلىرى بىلەن ئالدىراش...كۆزلىرىمىز دۇنيانىڭ رەڭگارەڭ مەئىشەتلىرى بىلەن باغلانغان،ئۇ ئادەم ئۇۋاقلىرىغا قارايدىغان چولىمىىز يوق...         ئىنىمنىڭ كۆزلىرى تۇيۇقسىز نەلەگىدۇر تىكىلىپ قالدى،مەنمۇ شۇ تەرەپكە قارىدىم،ئېسىپ قويۇلغان ۋىۋىسكىدا رىستۇران دەپ يىزىلغان ئىدى،ئۇنىڭدىن سورىدىم،         _نىمە بولدى؟         _مەن چوڭ بولسامچۇ ئاچا،باشلىق بولىمەن،جىق پۇل تاپىمەن،ئاندىن بالامنىڭ تۇغۇلغان كۈنىنى ئاشۇنداق چوڭ رىستۇراندا ھەممە دوستلىرىنى چاقىرىپ ئۆتكۈزۈپ بېرىمەن....خۇددى سىنىپىمىزدىكى دانىياردەك...        ئۇنىڭ يەنە نىمىلەرنى دىگىنىنى بىلەلمىدىم،كاللام ئىنىمنىڭ شۇ بىر ئېغىز گىپىنىلا تەكرارلايتتى...         يەنە يولىمىزنى داۋام قىلدۇق،تۇيۇقسىز ئەتراپىمدىكى مەنزىرىلەردىن شۇنچىلىك سەسكىنىپ كەتتىم، ئۇزۇن چاچلىرى ھەر خىل رەڭدە بويالغان بىرلىىرىنىڭ يىنىدا ئۇنىڭدىنمۇ قىلىشمىغۇدەك كالتە چاچ بىرى قۇچىقىغا ئېلىۋالغان كۈچۈكىنى قۇچاقلاپ، سۈيۈپ ئەركىلىتىپ قىلمىغىنى قالمىدى،ئىككىيلەنمۇ پات پات بىر بىرىگە شۇنداق تىتىقسىز چاقچاقلارنى قىلىشاتتى،تىخىمۇ ئىشەنگۈم كەلمىگىنى ئۇلار ئىككىلىسىلا ئوغۇل بالىلار ئىدى،ئىنىمغا باشقىچە تەسىر بېرىشتىن ئەنسىرەپ ئۇلارنى باشقا مىللەت كىشىلىرىكەن دىدىم،        _ئۇلار نەدە باشقا مىللەت ئاچا،ئۇلارمۇ ئۇيغۇرچە سۆزلەۋاتىدۇ...يەنە كىلىپ ھەيران قالغۇدەك ئىش يوققۇ؟سەن چەت ئەلدە ئوقۇيدىغان بولغاچقا بىلمەپسەن،بۇنداق ئاكاش ئاچاشلار بىزنىڭ مەكتەپ يىنىدا بەك جىق،يولدىمۇ جىق كۆرىمەن...        ئۆزۈمنى تۇيۇقسىزلا جەمئىىيەتنىڭ كەينىدە قالغاندەك ھېس قىلىۋاتاتتىم،ئايرىلغىنىمغا ئەمدىلا بىر يىل بولغان يۇرتۇمدىكى ئۆزگىرىشلەر،مەندىن ساق 17 ياش كىچىك بىر بالىنىڭ مەن كۆرۈپ  ھەيران قېلىۋاتقان نەرسىلەرگىمۇ ھىچقانداق ئىپادە بىلدۈرمەسلىكى...تۇيۇقسىزلا مەن ئوقۇۋاتقان دۆلەتتىكى كىشىلەر بىلەن يۇرتۇمنى سىلىشتۇرۇپ قالدىم، يۇرتۇم بۇ يەردىكى تەرەققىياتلارغا يىتىشىپ قالايلا دىگەنىدى،ئىچىمنى بىر ئاچچىق يىغا قاپلىدى،بالىلىرىمىز بۆشۈگىدىلا قېرىپ كىتىۋىتىپتۇيۇ بىز چوڭلار ئۇلارنىڭ بۇ تەرەققىياتلىرىغا مەستلىكىمىز كىلىپ ئۇلارنىڭ تىخىمۇ مودا بىر ئەۋلادنى يىتىشتۈرۈپ چىقىشىغا يول باشلاۋىتىپتىمىز....         كاللام بەكلا چارچىغانىدى،شۇڭا قەدىمىمنى تېزلەتتىم...بىراق بۇ يول يەنە تۈگەيدىغاندەك ئەمەس،ئەتراپىمدىكى مەنزىرە مىنى تېخىمۇ بارغانسىرى ھەيران قالدۇرىۋاتاتتى،ئېغىز بۇرۇنلىرىدىن ئىس پۇقىرىتىپ تۇرغان ئىنىم دىمەتلىك قىز ئوغۇللار،تاپىنىنىڭ ئۇچىدىن بىشىنىڭ چوققىسىغىچە تاقىۋالغان زىبۇزىننەتلىرىنى بىربىرىگە داڭلاۋاتقان چوڭلار،دوقمۇش دوقمۇشلاردا كىملەگىدۇ قاش ئىتىپ يۈرگەن «قىز»سىياقىدىكى يىگىتلەر،كىيىملىرى كىرئالغۇدا تولا چايقىلىپ نىپىزلاپ تېرىسى كۆرۈنۈپ قالغان قىزلار،مومام ئېيتىپ بەرگەن چۆچەكلەر ئورنىغا ئەمدى «ئۆلۈمدىن باشقىسى تاماششا»نى ئاڭلاپ بۆشۈگىدىلا قېرىپ كەتكەن ئىنىم ھەم ئىنى سىڭىللىرىمىز....مەن ھەممىگە ھەيرانلىق نەزىرىدە،ھەممە ماڭا مەنسىتمەسلىك،ئىچ ئاغرىتىش ۋە ئاللىقانداق نەزەردە ...ئەتراپتىن قۇلاقنى يارغۇدەك ناخشا مۇزىكا ئاڭلىنىۋاتىدۇ،بۇ مۇزىكا ئاچلىقتىن قورسىقى دۈمبىسىگە چاپلىشىپ قالغان،پۇت قولى مىيىپ،كىملەدىندۇ بىر بۇردا نان سەدىقە تىلەپ ئولتۇرغان بىچچارىنىڭ ئىڭرىغان ئاۋازىنى بېسىپ كەتكەن...شۇنداق ھەيرانە خىياللار ئىچىدە مىڭىپ كىملەدۇ كولاپ قويغان ئورەككە چۈشۈپ كەتتىم....ۋارقىرىدىم لىكىن ئاۋازىم چىقمايتتى...          ئاپتاپ نۇرىنىڭ كۆزۈمنى قىززىتىشى بىلەن ئويغىنىپ كەتتىم،لىكىن كاللامدا يەنە شۇ چۈش...         مەنبە ئۆزۈم

ھەسەل

	مان بۇ بىز ياشاۋاتقان جەمىيەت..........بۇ ئىتىقاد ئاجىزلىشىشنىڭ ھاسىلاتى.  بىر كۈنلەردە ئوڭشىلىپمۇ قالار.   شۇڭا سەھرانى ياقتۇرمەن، ئاشۇ بۇزۇقچىلىقلاردىن خالى................

maxal20

	باللانىڭ بۆشىكىدىلا قېرىپ قالغىنى راست. مەنمۇ ئۆيدىن ئايرىلغىلى بىر يىل بولدى، قايتاي دەپ ئولتۇرۇپتىمەن. قارىماققا كۆرىدىغانلىرىم خېلى كۆپ ئوخشايدۇ بۇ قېتىم قايتسام...

tumaris427

	ئامال يوق،بۇجاھاننىڭ ئىشلىرىغا

herzaman

	نىمىشقا تىمىسىز قويدىڭىز؟

musilina

	بۇ چۈشىڭىز ئىكەن، چۈش دېگەندە رىئاللىقنىڭ ئەكس تەرەپلىرى بەكراق كۆرىنىدۇ،چۈشىڭىزدە كۆرگەنلىرىڭىز جەمىيەتنىڭ  قىسمەنلىككە تولغان خۇنۈك تەرەپلىرى،ھەرقانداق بىر شەيئىنىڭ ياخشى ۋە يامان تەرەپلىرى بولىدۇ،يامان تەرەپلەرگىلا كۆز يۈگۈرتمەي،ياخشى تەرەپلەرنىمۇ كۆرۈشنى ئۆگىنىۋېلىش كېرەك....   يەنە بىر مەزگىل كۈزەتسىڭىز  خۇنۈك تەرەلەردىن يورۇق تەرەپلەرنىڭ  كۆپ ئىكەنلىكىنى بايقايسىز.....   يازمىڭىزدىكى ‹‹سىنىپ مەسئۇلىنىڭ ئۆيىگە،كىلەر ھەپتە ئۈچتە ياخشى بالىلارنى سايلايدىكەن،شۇڭا يوقلاپ كەلگىلى ماڭدۇق،ئاپام ئىككىمىز تاللاپ يۈرۈپ ئۇ ياخشى كۆرىدىغان خرۇستال لوڭقا ئالدۇق››   ‹‹ياق،سىنىپ مەسئۇلۇم مىنى ياختۇرمايدۇ،مەن مەكتەپكە يىڭى بارغاندا ھەممە بالىلار سوۋغا ئاپىرىپتىكەن،لىكىن ئاپام كاماندوروپكىغا كەتكەچكە مەن ئاپىرالمىدىم››دېگەن قۇرلارنى ئوقۇپ نېمە دېيىشنى بىلمەي قالدىم،مەن سىنىپ مەسئۇلى بولىۋاتقىلى 20 يىل بولدى، خىزمەت تارىخىمدا  ئۆزۈمنىڭ يۇرتىدا مەيلى ئۆزۈمنىڭ مەكتىپىدە بولسۇن ياكى باشقا مەكتەپلەردە  بىرەر سىنىپ مەسئۇلىنىڭ ‹‹ئۈچتە ياخشى ئوقۇغۇچى››سايلاش ئۈچۈن سوۋغات تەلاپ قىلغانلىقىنى كۆرۈپ باقمىغان ھەم ئاڭلاپمۇ باقمىغان ئىدىم،ئىككى بالامنى ئوقۇتۇش جەريانىدىمۇ سىنىپ مەسئۇللىرى مەندىن سوۋغا تەلەپ قىلىپ باقمىدى ھەم مەنمۇ سوغۋات بېرىپ باقمىدىم. ....

parhatjan

	توغرا دەيسىز، مەنمۇ بۇرۇن جەمىيەتنىڭ مۇشۇنداق قاراڭغۇ تەرەپلىرىگىلا نەزەر سىلىپ دائىم خاپا، كۆڭلۈم يىرىم ھالەتتە يۈرەتتىم، ئەمما ھازىر ئەتىراپىمدىكى ئېسىل سۈپەت، پاكىز، دىيانەتلىك ، ھالال ياشاۋاتقان كىشىلەرنى كۆپىرەك ئۆزۈمگە ئۈلگە قىلىپ خۇشال-خۇرام ياشاشقا تىرىشىۋاتىمەن. جەمىيەتنىڭ قاراڭغۇ تەرەپلىرى ھەقىقەتەن ئادەمنىڭ كۆڭلىنى يىرىم قىلىدۇ، بۇ ئەھۋالدا بىز ئىمكان بولسا ئۇلارنى ھەقىقەتكە باشلىشىمىز ،ئەگەر ئىمكان بولمىسا چىن يۈرۈگىمىزدىن ئۈمىدۋارلىق بىلەن ئاللاھنىڭ ھىدايەت قىلىشىنى تىلىسەك ياخشى بولارمىكىن دپ قارايمەن.

sazguri

	‹‹دوقمۇش دوقمۇشلاردا كىملەگىدۇ قاش ئىتىپ يۈرگەن «قىز»سىياقىدىكى يىگىتلەر،كىيىملىرى كىرئالغۇدا تولا چايقىلىپ نىپىزلاپ تېرىسى كۆرۈنۈپ قالغان قىزلار...››    ماۋۇ بەك جانلىق ئوخشىتش بوپتۇ

hope202430

	بۇلار بىر ئىككى يىل جەريانىدىكى ئەمىلىي يۈز بېرىۋاتقان ئىشلار....گەرچە بۇلارنى چۈشۈمدە كۆردۈم دەپ بايام قىلغىنىم بىلەن،قىسقىغىنە 15 كۈنلۈك تەتىلىمدە ۋەتەنگە قايتىپ كۆرگەن ئەمىلىي ئىشلىرىم...

hope202430

	تېمىسى مىسرانىم مۇنبىرى ئەزالىرىغا ئامانەت