تېلفۇندىن تۇغۇلغان ھېسلار

na1an

	تېلفۇندىن تۇغۇلغان ھېسلار     ئىككى كۈن ئىلگىرى ئىنگىلىزتىلى ئوقۇتقۇچىمىز بىزدىن :"ئەگەر مەكتەپتىن بىر تۇتاش ھەممىڭلارنىڭ تېلفۇنىنى بىر ھەپتە مۇسادىر قىلىۋالسا قانداق قىلىسىلەر؟ھازىرقى سىلەرگە نىسبەتەن، بۇ بىر ھەپتىنى تېلفۇنسىز ئۆتكۈزۈش مۇمكىنمىدۇ؟؟؟" دەپ سۇئال سورىدى.     ئىلگىرى مەنمۇ بۇ توغۇرلۇق بىر قانچە قېتىم ئويلۇنۇپ باققان بولساممۇ، ئەمما كۆڭلۈمدە:"  بىر ھەپتە دېگەن ناھايىتى يەتتە كۈنغۇ! يەتتە ئاي بولمىغاندىكىن، ۋاقىت تېزلا ئۆتۈپ كېتىدۇ،  بەك چوڭ ئۆزگۈرۈش بولمايدۇ،ئۈندىدارىمنى ئېچىپ دوستلۇق چەمبىرىكىگە ( مېنىڭ بىر ھەپتە ئىشىم چىقىپ قالدى، ۋاقتىنچە تېلفۇن ئىشلىتەلمەيدىغان بولدۇم، مۇھىم ئىشى بارلار ، مىنى بىۋاستە ئىزدىسەڭلار بولىدۇ ) دەپ ئېلان چىقىرىپ قويساملا ئىش پۈتىدۇ" دەپ ئويلىغان ئىدىم. ئەمما بۇ قېتىم بۇ ئويۇمنى ئەمەلىيىتىمدە ئىسپاتلاپ بېقىش قارارىغا كەلدىم.     ئەتىسى ئەتىگەندە، تېلفۇنۇمنى ئىشكاپقا تىقىپ قويۇپ دەرىسكە چىقتىم. دەرىس ۋاقتىدا بىر قانچە قېتىم ئىختىيارسىز قولۇمنى يانچۇقۇمغا تىقىپ تېلفۇنۇمنى ئىزدەپمۇ باقتىم. ئىلگىرى دەرىس ۋاقتىدا ئانچە-مۇنچە تېلفۇن ئويناپ قويىدىغان ئادىتىم بولغاچقا، مانا ئەمدى بىر ئاز زىرىكىشلىك ھېس قىلىۋاتىمەن.ئۆزۈمچە بۇ بىر ھەپتىدە دەرىسنى بەك ياخشى ئاڭلىۋېتىدىغان بولدۇم دەپ ئويلىغان ئىدىم.كىم بىلسۇن ، تېلفۇن بولسا ئاڭلىمىغان دەرىسنى، تېلفۇن بولمىسا تېخىمۇ ئاڭلىغۇم كەلمەيدىكەن.     مانا يېرىم كۈن ئۆتە-ئۆتمەيلا تېلفۇنۇمنى سېغىنغىلى تۇردۇم. چۈشتە ياتاققا كىرىپ، تېلفۇنۇمنى ئالماقچى بولدۇم، ئەمما ئۆزۈمنىڭ قانچىلىك تەخىر قىلالايدىغانلىقىمنى بىلىپ باقماقچى بولۇپ، ئۆزۈمنى چىڭ تۇتىۋېلىپ باشقا ئىشلار بىلەن مەشغۇل بولدۇم. ئويلاپ باقماپتىكەنمەن، تېلفۇن بولمىسا ۋاقىت شۇنداق ئاستا ئۆتىدىكەن. ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۆتكەن دەرىسلەر بىر-بىرىدىن مەنىسىز تۇيۇلۇپ كېتىۋاتىدۇ. ھەممىدىن ئېچىنىشلىق بولغىنى كەچ ۋاقىتلىرى ئىدى. ئىلگىرى تېلفۇن ئويناپ 12:00 دىن بۇرۇن ئۇخلىمايتتىم. مانا ئەمدى ئوينايدىغانغا تېلفۇن يوق، شۇنداق ئىچىم پۇشۇپ كەتتى.     مېنىڭ بۇ ئۇلۇغۋار پىلانلىرىم ئىككىنچى كۈنى چۈشتىلا ئاياقلاشتى. ئلگىرى باشقا  دوستلىرىمغا قارىغاندا، ئۆزۈمنى تېلفۇننى ئۇنچە جىق ئويناپ كەتمەيمەن دەپ ھېس قىلاتتىم. مانا ئەمدى ئۆزەمنىڭ ئاللىبۇرۇن بۇ كىچىك تۆمۈرنىڭ قۇلىغا ئايلىنىپ بولغانلىقىمنى چوڭقۇر ھېس قىلىۋاتىمەن، ئۆزۈمگە ھەم ئېچىنىۋاتىمەن...     توۋا دەيمەن! "ئەجىبا مېنىڭ بۇنىڭدىن باشقا قىلىدىغان ئىشىم يوقما؟ تېلفۇن مەن ئۈچۈن شۇنچىلىك مۇھىمما؟مەندىن ئۈچ-تۆت كۈنلۈك يىراقتىكى ئاتا-ئانامنى نەچچە ئايلاپ كۆرمەيمۇ ياشىيالايدىكەنمەن،ئەمما نېمە ئۈچۈن بۇ جانسىز نەرسىدىن نەچچە سائەت ئايرىلىپ قالغانغا،  خۇددى مۇھىم نەرسەمنى يۈتتۈرۈپ قويغاندەك تىپىرلاپ كېتىمەن؟ زادى نېمە ئۈچۈن؟؟؟ ئىلگىرى كۈندە كۆرۈشمىسەم چىدىمايدىغان دوستلىرىم بىلەن، ھازىر ھەپتىلەپ، ھەتتا ئايلاپ ئىزدىشەلمەي قالساممۇ، تۇرمۇشۇمدا چوڭ ئۆزگۈرۈش بولمايدۇ، ئەمما نېمە ئۈچۈن بىر يېرىم كۈن يېنىمدا بولمىغان بۇ تېلفۇن ئۈچۈن شۇنچە ئاھ ئۇرۇپ كېتىمەن؟؟زادى نېمە ئۈچۈن مۇشۇ ھالەتكە كېلىپ قالدىم؟؟؟ " .     ئەلۋەتتە، بۇ يالغۇز مەندىكىلا مەسىلە ئەمەس، جەمئىيىتىمىزدە ماڭا ئوخشاش كىشىلەر نۇرغۇن. ئاندىرويىپ تېلفۇننىڭ تۇرمۇشىمىزغا سىڭىپ كىرىشى بىلەن، نۇرغۇن كىشىلەرنىڭ قوللىشىغا، ياقتۇرۇپ ئىشلىتىشىگە ئېرىشتى. ئەگەر مەن " ھازىرقى ئەمەلىي تۇرمۇشىمىزدا يەتمىش ياشتىن يەتتە ياشقىچە كىشىلىرىمىز بۇ تېلفۇننى ئۇمۇميۈزلۈك ئىشلىتىش باسقۇچىغا  ئۆتتى " دېسەم قىلچە ئاشۇرىۋەتكەنلىك بولمايدۇ. مەيلى ھازىر ھەرقانداق جاي، ھەر قانداق سورۇنغا بارماڭ، كىشىلەرنىڭ قولىدىن تېلفۇن چۈشمەيدۇ، ھەتتا يولدا مېڭىۋېتىپمۇ توختىماي ئۇچۇر يېزىپ ماڭىدىغانلار بار، ئائىلىلەردە بولسا نۇرغۇن ئاتا-ئانىلار بالىلىرىغا ئۈلگە بولۇپ تېلفۇن ئوينايدۇ، ئەمما بالىلىرىغا قاندان تەسىر ئېلىپ كېلىدىغىنى بىلەن ھېساپلىشىپ ئولتۇرمايدۇ. نۇرغۇن كىشىلەر، تېلفۇنغا مۇئامىلە قىلغاندەك، تېلفۇنغا كۆيۈنگەندەك،    ئەتراپىدىكى ئىشلارغا ئەستايىدىل مۇئامىلە قىلمايدۇ.     بۇ ئىشلارنى دەپ كېلىۋېتىپ تۇيۇقسىز ئۆتكەن يىلى يازدىكى ساۋاقداشلار يىغىلىشى ئېسىمگە كېلىپ قالدى.مېنىڭچە بولغاندا، ئۇنى "ساۋاقداشلار يىغىلىشى "دېگەندىن كۆرە، "تېلفۇن كۆرگەزمىسى" دېسەك مۇۋاپىقراق بولاتتى. ساۋاقداشلىرىمنىڭ قولىدىكى تېلفۇن بىر-بىرىدىن ئېسىل. ھەتتا بەزىلىرىنىڭ قولىدا ئىككىدىن تېلفۇن بار ئىدى. ئۇلار ئۆزلىرىنىڭ بۇ بىر يىل ئىچىدە قايسى ماركىلىق، قانچە دانە تېلفۇن ئىشلەتكەنلىكى ھەققىدە ماختىناتتى. ھېلىقى ئائىلە ئىقتىسادى ئانچە ياخشى بولمىغان ساۋاقداشلىرىم بولسا، بىر چەتتە ئۇلارغا ئىپادىسىز قاراپ ئولتۇراتتى . شۇنىڭ بىلەن ئەھمىيەتلىك بىر كۈن ، ئەھمىيەتسىز ئىشلار بىلەن ئۆتۈپ كەتكەن ئىدى .      ئۇنداقتا قېنى سىز ئېيتىپ بېقىڭ، ئەجىبا تېلفۇن بىز ئۈچۈن شۇنچىلىك مۇھىممۇ؟ تېلفۇننىڭ مېھرى، ھەتتا ئاتا-ئانا مېھرىدىن، دوستلۇق، ساۋاقداشلىق مېھرىدىن ئۈستۈن تۇرامدۇ؟ تېلفۇن بولمىسا بىز ھەقىقەتەن ياشىيالمامدۇق؟؟؟ ئەجىبا بۇ ۋەزىيەتنى ئۆزگەرتكۈدەك ئاقىلانە چارە يوقمۇ؟؟؟

alhumar137

	تلىفۇن ھازىر بەك قولاي بىر سەۋەبى شۇ يەنە بىرى ئىلىم-پەنگىمۇ ئۇنچىۋالا مەپتۇن بولماس كىشى ئەگەر ئىلىم-پەنگە شۇندا مۇپتۇلا بولسا كىشى دۇنيا تەرەققىياتى  بەش يىلدىلا ئەللىك يىللىق پىلانغان يىتىدۇ جىما

izlayman520

	ئويلىنىشقا تىگىشلىك تىمىكەن  رەخمەت

memeteli0998

	يازلىق تەتىلدە 60كۈن تىلفۇن ئىشلەتمىگەن.نەتجىدە نۇرغۇن كىشلەر مەندىن ئايرىلدى،ھېلىلا 20كۈن ئىشلەتمىگەن ،يەنە مۇشۇنداق بولدى،بىراق مەن يەنلىلا مۇمۇشۇنداق قىلىشنى ئويلاۋاتىمەن،تىلفۇن ئاستا -ئاستا ئەزرائىلغا ئايلانماقتا

sardor0908

	ھازىر تېلىفۇن ئاتا-ئانا قىرىنداشلار بىلەن تەڭ تۇرغۇدەك يىقىن بولۇپ كەتتى .

Ay_Henim

	مەن تېلفۇن ئىشلەتمەيمەنغۇ ئىشقىلىپ تېلفۇن بىلەن ئېچىشىپ يۇرگەن ۋاقىتلار بىر خىل ماڭا مەنىسىز تۇيۇلىدۇ . بەزىدە ئويلىنىپمۇ قالىمەن ھازىرقى  ئالما ، ئاندىرويىت،ۋىندوۋس، سىمبىيان تېلفۇننىلىرى  بولماي رەڭسىز نوكىيا بولغان بولسا كىشلىك تۇرمۇش ھەقىقى رەڭدار بۇلاتتى دەپ ئويلايمەن . دۇنيا ئىلىكتىرون پەن تېخنىكا ساھەسىدە ئالما تېلفۇن چىقىپلا پۇتۇن تېلفۇن ساھەسىنى تەۋىرتىۋەتتى ۋە نەچچە يىللىق يەر شارى تەرەققىياتىنى ئىلگىرى سۇرىۋەتتى

muttelib

	بىزنىڭ يۇرتلاردا ئۈندىدار قاتارلىقلار چەكلەنگەچكە مېنىڭ تېلېفۇن ئىشلىتىش ۋاقتىم بەكلا ئاز، ئۇنىڭ ئۈستىگە قىلىۋاتقان ئىشىم بەك كۆپ بولغاچقا ئالدىراش ۋاقتىمدا تىلىفۇن كەلسە بەك ئاچچىقىم كەپ كىتىدۇ، مۇشۇ تېلېفۇن بولمىسىمۇ بوپتىكەن دەپ كىتىمەن.

na1an

	alhumar137 يوللىغان ۋاقتى  2014-12-3 10:06 AM تلىفۇن ھازىر بەك قولاي بىر سەۋەبى شۇ يەنە بىرى ئىلىم-پە ... تېلفۇننىڭ ئېزىقتۇرىشىغا تاقابىل تۇرۇش بىرقەدەر تەس

na1an

	izlayman520 يوللىغان ۋاقتى  2014-12-3 10:07 AM ئويلىنىشقا تىگىشلىك تىمىكەن  رەخمەت توغرا ھەربىرىمىز ئويلىنىپ باقساق بولىدۇ

na1an

	sardor0908 يوللىغان ۋاقتى  2014-12-3 10:22 AM ھازىر تېلىفۇن ئاتا-ئانا قىرىنداشلار بىلەن تەڭ تۇرغۇدە ... توغرا دەيسىز، تىلىمىزدا ئاتا-ئانا مۇھىم دەيمىزيۇ،ئەمما ئەمەلىيىتىمىزدە كۆرسەتمەيمىز