بىر قىز ئۆلدى

Xarminaz

	بىر قىز ئۆلدى مەھەللىمىزدە بىر قىز ئۆلدى . شۇنچىلىك ياش ، شۇنچىلىك تېتىك ھەم چىرايلىق ئىدى قىز . مىجەزىنىڭ ئېسىللىكىچۇ تېخى . ۋاي ئېسىت ! ..... - دورا ئىچىپ ئۆلىۋاپتۇ ! مەھەللە - كوينىڭ ، خوشنا - قولۇم ، چوڭدىن - كىچىكىگىچە ھەممىسىنىڭ ئېغىزىدا شۇ پاراڭ . ھەركىم قىزنىڭ ئۆلىۋېلىش سەۋەبىنى ھەرخىل قىياس قىلىشماقتا . - تۈنۈگۈنلا بىر ئوبدان تۇراتتى ، نېمىشقىمۇ بۇنداق ئەخمىقانىلىق قىلغاندۇ بۇ قىز ؟ - دېيىشتى خىزمەتداشلىرى قىزنىڭ ياشقىنە ھاياتىغا ئېچىنىپ . - كۇپۇرلۇق ! اللا نېسىپ ئەتكەن جاننى بەندىنىڭ ئۆزى ئالىدىغانغا ھەققى يوق . جىنازا نامىزىنى چۈشۈرمەيمىز . - دېيىشتى موللىلار تېرىكىپ . شۇنداق قىلىپ ، يېڭىلا خزمەتكە چىققان بۇ ياش قىز تېخى تۇنجى قېتىملىق مائاشىنى قولىغا ئالماي تۇرۇپ بۇ دۇنيادىن كېتىپ قالدى . ئەجرىنىڭ ، نەچچە يىللىق تىرىشچانلىقىنىڭ مىۋىسىنى تېتىيدىغان كۈنى قىز يەرلىكىگە قويۇلدى . ھەممە كىشى قىزنىڭ يىنىكلىك بىلەن ياش ھاياتىنى نابۇت قىلغىنىغا ئېچىنماقتا . خىزمەتداشلىرى بولسا تېخى تۈنۈگۈنلا كۆز ئالدىدا كۈلۈپ يۈرگەن ئوماققىنە بىر قىزنىڭ بۈگۈن ئۆلۈپ كەتكىنىگە شۈبھىلەنمەكتە ، ھەيران بولماقتا........ لېكىن ، قىزنىڭ ئۆلۈمى بىر ھەقىقەت ئىدى . پەقەت ، قىزنىڭ ھاياتتىن ، ياشاشتىن ۋاز كەچكىنىگە ، كېچە - كۈندۈز ئۆلۈمنى خىيال قىلىپ كېلىۋاتقىنىغا خېلى ئۇزۇن ۋاقىتلار بولۇپ قالغانلىقىنى باشقىلار تولىمۇ كېچىكىپ بىلگەنىدى ، خالاس ! قىز ئۆلىۋالدى ! قىزنىڭ ئانىسى ياقا يىرتىپ ، داد - پەرياد ئەيلەپ قاتتىق يىغلىدى ، يىغىدىن ئاۋازلىرىمۇ پۈتۈپ كەتتى .   قىز ئۆلىۋالدى ! ئاتا - ئانىسىنى ، قېرىنداشلىرىنى ھەسرەت - نادامەت داغىغا مۇپتىلا قىلىپ ، ئۆزى بىزار بولغان بۇ كۆڭۈلسىز تۇرمۇش ، رەھىمسىز ھاياتتىن بىراقلا قۇتۇلدى . ھاياتلىق !                     ئۆلۈم ! مېڭەمدە ئەكىس سادا بولۇ پ ياڭراۋاتقان بۇ نىدالار ھاياتلىق بىلەن ئۆلۈمنىڭ پەقەتلا بىر قەدەملىكلا يول ئىكەنلىكىنى ماڭا ۋارقىراپ سۆزلىمەكتە . شۇنداق ، ھەممىمىز ھامان بىر كۈنى ئۆلىدىغىنىمىزنى بىلىمىز . شۇنىسى ، قاچان ، قەيەردە ، قانداق ئۆلىدىغىنىمىز ئۆزىمىزگە نامەلۇم . دۇنياغا كۆز ئاچقان كۈنىمىزدىن تارتىپ ئۆلۈمنىڭ قارا سايىسىمۇ بىزگە تەڭ ئەگىشىپ يۈرسە كېرەك . پەقەت ، بىز ئۇنىڭ تىۋىشىنى ئاڭلىيالمايمىز ، مۇدھىش پۇراقلىرىنى پۇرىيالمايدىكەنمىز ، خالاس ! ھاۋا گۈلدۈرلەپ ھەيۋەت بىلەن چاقماق چاقتى . ياق.... ياق ! چاقماق ئاسماندا ئەمەس بەلكى ، مېنىڭ مېڭەمدە چاقتى . شۇ دەقىقىدە ئۇنىڭ كۈچلۈك نۇرىدا ئۇنتۇلغان بىر خىيال ‹‹ لىپ ›› لا قىلىپ كۆڭۈل ئەينىكىمدە نامايەن بولدى . خۇددى زىمىستان قىشتەك سوغۇق ، قاراڭغۇ ئورماندىكى سايىدەك قورقۇنۇچلۇق ئۇ خىيال ، ئۇ تۇيغۇ شۇنچىلىك ئازابلىق ، شۇنچىلىك ھەسرەتلىك ئىدىكى ئۇنىڭ زەھەرلىك نەشتىرى يۈرىكىمگە سانجىلىپ نەپسىمنى سىقماقتا ئىدى . يۈرىكىمنى قاماللىغىنىمچە ئەلەملىك نالە قىلدىم . كۆزلىرىمنىلا ئەمەس بەلكى ، كۆڭۈل كۆزلىرىمنىمۇ چىڭڭىدە يۇمۇۋالدىم . چۈنكى ، مەندە ئۇ مۇدھىش قارا سايىنىڭ كۆلەڭگۈسىنى قايتا كۆرۈشكە ، ئۇ قورقۇنۇچلۇق خىيالنىڭ قەلبىمگە قايتىدىن زەھەرلىك ئۇرۇقىنى چېچىشىغا تاقەت قىلغۇدەك ھېچبىر سەبىر قالمىغانىدى . ............................................. ئۆلىۋېلىش !......... ھەئە ، مەندىمۇ ھەقىقەتەن شۇنداق خىيال ، ئاشۇنداق قورقۇنۇچلۇق ئوي بولغان ! دۇنيا تولىمۇ گۈزەل ، ھايات تولىمۇ شىرىن دەيتتىم بىر زامانلاردا ئۆزۈمگە . شۇنداق ، ئۇ چاغلاردا ھايات ماڭا نۇرغۇن نەرسىلەرنى تولىمۇ سېخىيلىق بىلەن ھەدىيە قىلغان . كۈلكە بىلەن شادلىقنى ، ئۈمىد بىلەن ئىشەنچنى ، سۆيگۈ بىلەن مۇھەببەتنى ....... دۇنيانىڭ ماڭا بەخش ئەتكەن بۇ سوۋغىلىرىغا ھاياتقا بولغان چەكسىز ئىشەنچىم ، ئوتتەك قىزغىن مۇھەببىتىم بىلەن تۈمەنمىڭ تەشەككۈرلەر بىلدۈرۈپ ، مېھىرلىك كۆزلىرىم بىلەن خۇش تەبەسسۇم قارىدىم . ئارزۇ بىلەن ئارمانلىرىمدىن قەلبىمدە تولىمۇ ئېسىل ھەم چىرايلىق بىر باغ بىنا قىلدىم . كۈنلىرىم شادلىق ئىچىدە ، چېھرىمدە كۈلكە بارچە بەخت ماڭىلا مەنسۇپتەك ئىدى . پۈتۈن ۋۇجۇدۇم بىلەن پەرۋىش قىلىپ ئۆستۈرگەن ئەڭ چىرايلىق ، ئەڭ خۇشپۇراق ئۈمىد گۈللىرىمدىن ئەڭ ئېسىل ، ئەڭ نەپىس گۈلدەستىلەر تىزىپ كەلگۈسۈمگە سوۋغا قىلىش ئۈچۈن بۇلبۇلدەك خۇش ناۋا ئەيلەپ ھاياتنىڭ رەڭدار گۈل - چېچەكلىرىگە پۈركەنگەن يولىدا داغدام قەدەم تاشلاپ كېتىۋاتىقىنىمدا تاللاش تولىمۇ تەس بولغان ئاچا يولغا دۇچ كېلىپ قالدىم . ناھايتتى تىزلا بىرخىل ئىزتىراپلىق ئىككىلىنىش ۋۇجۇدۇمغا ھەتتاكى پۈتۈن ھاياتىمغا قارماق سېلىپ ئۈلگۈردى . مۇدھىش قاراڭغۇلۇق بولسا قەلبىمگە ھۆكۈمران بولماق ئۈچۈن سۈرھەيۋە بىلەن يېتىپ كەلدى . تاللاش كېرەك ! ھەرقانچە تەس بولسىمۇ ، ھەرقانچە ئازابلىق ، ئەلەملىك بولىسىمۇ چۇقۇم تاللىشىم ، يەنە كېلىپ پەقەت بىر يولنىلا تاللىشىم مەجبۇر ئىدى .  شۇ دەقىقىدە مېڭەم تەپەككۈر قىلىشتىن ، يۈرىكىم سوقۇشتىن ، يەرشارى ئايلىنىشتىن توختىغاندەك ئىدى . ئۆلىۋېلىش !.......... ھەئە ، مەندىمۇ شۇنداق خىيال ، ئەنە ئاشۇندق ئەسەبىي ئىستەك بولغان ! تەقدىر تولىمۇ رەھىمسىز ، ھايات بەكمۇ مەنىسىز دەيدىغان بولدۇم كىيىن ئۆزۈمگە . شۇنداق تەقدىر يۈرىكىمگە زىمىستان قىشتىكى مۇزدىنمۇ سوغۇق ، مىڭ پاتمان كەلگۈدەك تاشتىنمۇ ئېغىر ھەم قاتتىق ، زەھەردىنمۇ ئاچچىق ھەم قىرتاق دەرد بىلەن ھەسرەتنى ئۆچمەس تامغا قىلىپ بېسىپ مېنى ئۆمۈرلۈك داغۇ - ئازابتا قويدى . چېھرىمدىن كۈلكە ، قەلبىمدىن شادلىق يوقىدى . خۇشاللىقىمنى تەقدىرنىڭ دەھشەتلىك بوران - چاپقۇنلىرى رەھىمسىزلىك بىلەن يىراقلارغا قەدىمىم يەتمەس چۆل - جەزىرىلەرگە ئۇچۇرۇپ ئاپىرىپ پىنھانلارغا پۇشۇرۇپ قويدى . قىراۋ چۈشكەن ئارزۇلىرىم  ئارمانلىرىمنىڭ كۈلى بىلەن قەلبىمنىڭ ئەڭ قاراڭغۇ زىندانلىرىغا كۆمۈلۈپ قالدى . كۆز ياشلىرىم كەلكۈن ياساپ سەل بولۇپ ئاققاندا ئۇنىڭغا توغان ياساپ توسالمىدىم . كۈنلىرىم كۆز ياشلىرىمنىڭ ئاچچىق قىسمەتلىرى ئاستىدا يەنجىلدى . ئۈمىدسىزلىك ، چۈشكۈنلۈك قەلبىمگە مەغرۇرلۇق بىلەن بېسىپ كىرىپ جېنىمغا ، ھاياتىمغا ئىكەك سالدى . زېرىككەنىدىم ، توختام سۇ كەبى مەنىسىز ھاياتتىن ، مېھىرسىز تۇرمۇشتىن ، روھىمنى يوقىتىپ قويغان ئۆزۈمدىن ، ئەقلىمگە تىزگىن سېلىۋالغان ئەسەبىي خىياللىرىمدىن.......... قىسقىسى ، دۇنيادىكى ، ئەتراپىمدىكى جىمى نەرسىلەردىن تولىمۇ بىزار بولغانىدىم . تۇيغۇلىرىمغا پەقەت بىرلا خىيال ھۆكۈمران ئىدى . ئۇ خىيال ، ئۇخىل تۇيغۇم شۇنچىلىك ئازابلىق ، شۇنچىلىك قورقۇنۇچلۇق ئىدىكى شۇ دەقىقىدە مېڭەم تەپەككۇر قىلىشتىن ، يۈرىكىم سوقۇشتىن ، يەرشارى ئايلىنىشتىن توختىغاندەك ئىدى . ئۆلىۋېلىش !..... ھەئە ، مەندىمۇ شۇنداق ئەسەبىي ئىستەك ، ئەلەملىك تۇيغۇ بولغان ! ‹‹ تەنھالىقىم بەخت ، خىيالىي دۇنيارىم مەن ئۈچۈن شادلىق باغچىسىنىڭ ئۆزى ! ›› دېدىم ئۆزۈمگە ئۆزۈم تەسەللي ئىزدەپ . شۇنداق ، ئازاب ھەم تەنھالىقىمدىن تاۋلىنىپ پۈتكەن تەنھالىقىم مىسكىن چىرايىمغا ساختا كۈلكىلەردىن زىننەت بېرىشنى تاللىغىنىدا تەنھالىقىمدىن تولىمۇ مىننەتدار بولدۇم . پۈتۈن ۋۇجۇدۇمغا ھەتتاكى ئەقلىگىمۇ ھۆكۈمران خىياللىرىم مېنى دەرد -پىغانلاردىن ، ئازاب - ھەسرەتلەردىن خالىي خىيالىي دۇنيارىمغا باشلاپ بىردىنبىر كۆڭۈل ئارامىمنى قولۇمغا تۇتقۇزغىنىدا ، ئەركىنلىكىم مەن ئۈچۈن مۇڭلۇق كۈيلىرىنى ياڭراتتى . مەنمۇ ئۇنىڭ مۇڭىغا جۆر بولدۇم . مېنىڭ بۇ دۇنيارىمدا پەقەت ۋە پەقەت ئۆزۈملا مەۋجۇت ئىدىمكى ئۆزگىلەرگە ئەسلا ئۇرۇن يوق ئىدى . كۈلەتتىم ، كۈلەتتىم ، توختىماي قاقاھلاپ كۈلەتتىم . گەرچە كۈلكىلىرىم سۈنئىيلىكتىن ئەنداز ئالغان بولسىمۇ ، ئاۋازىمدىن شادلىقنىڭ ئەمەس بەلكى يىغىنىڭ ئاچچىق ھىدى چىقىپ تۇرسىمۇ مەن يەنىلا كۈلەتتىم شۇنداقلا داۋاملىق كۈلۈشنى خالايتتىم . مېنىڭ بۇ كۈلكەمدىن دۇنيا ھەسرەتلىك تەئەججۈپلىنەتتى ، زېمىن پىغانلىق سىلكىنەتتى ، ئەسەبىي ئىستەكلىرىم بولسا رېئاللىقنىڭ ئۆتكۈر خەنجىرىنى ئېلىپ يۈرىكىمنى پارە - پارە قىلىپ تاشلايتتى . بۇنىڭ ئازابى شۇ قەدەر ئاچچىق ئىدىكى تىل بىلەن سۆزلەش ، قەلەم بىلەن تەسۋىرلەش ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى . شۇ دەقىقىدىمۇ مېڭەم تەپەككۈر قىلىشتىن ، يۈرىكىم سوقۇشتىن ، يەرشارى ئايلىنىشتىن توختىغاندەك ئىدى . مەھەللىمىزدە بىر قىز ئۆلدى ، نېمە سەۋەبدىندۇر ئۆزىنى ئۆلتۈرۋالدى . ‹‹ شۇ مىنۇتلاردا ئازابلانغانمىدۇ ؟ ›› كاللامدا شۇ خىيال . ‹‹ قانداق جۈرئەت قىلغاندۇ ؟ ›› ھەيران بولاتتىم . ھەئە ، مەندىمۇ ھەقىقەتەن شۇنداق خىيال ، ئاشۇنداق قورقۇنۇچلۇق ،  ئاشۇنداق ئەلەملىك ، ئاشۇنداق تولىمۇ ئەسەبىي ئىستەكنىڭ بولغانلىقىنى ئېتىراپ قىلماي ئامالىم يوق . ھەرقېتىم خىيالىمدىكى ئاشۇ مۇدھىش قارا سايە قەلبىمگە چاڭگال سېلىپ كۆڭلۈمنى ۋەسۋەسىگە سالغىنىدا يىغلايتتىم ، بىچارە بايقۇشتەك بۇقۇلداپ يىغلاپ كېتەتتىم . خۇددى ، كۆڭلۈمنى ۋەسۋەسىگە سېلىپ مېنى ئارامىمدا قويمايۋاتقان ئاشۇ رەزىل تۇيغۇلارنى كۆز ياشلىرىمغا غەرق قىلىپ تۇنجۇقتۇرۋەتمەكچى بولغاندەك . ئويلايتتىم ، ھەمىشە ئويلاپ قالاتتىم . قانداق ئۆلۈشنى ھەم ئازابلانماي ئاسانراق ئۆلۈشنى ، ھەتتاكى جانۇجانىم - غەمگۈزارىم ، قېرىنداشلىرىمغا قىيماي كۆزۈم ئۇچۇق كېتەرمەنمۇ دەپ . تەسەۋۋۇر قىلاتتىم ، كۆڭۈل ئەينىكىمدە خىيالەن كۆرەتتىم ، دىلئۇزارىم ئانامنىڭ يىغىدىن ئاۋازلىرى پۈتۈپ ، كۆزلىرىنىڭ قىزىپ كەتكەنلىكىنى ، كەم ئەقىل يۈرەك پارىسىنىڭ دەردىدە يۈرەك -باغرىنىڭ قان بولۇپ ، ئېسىنى يوقىتىپ يىقىلغىنىنى ، جانجىگەر قېرىنداشلىرىمنىڭ داغۇ - ھەسرەتتە نادامەت ياشلىرىنى تۆكىۋاتقىنىنى . بۇنداق چاغلاردا ئېسەدەپ يىغلاپ كېتەتتىم . ئۆزۈمنىڭ ئۆلۈمىگە ئۆزۈم ئالدىنئالا ھازا ئېچىۋالماقچى بولغاندەك ياكى تەقدىرنىڭ مېنى مۇشۇنداق رەھىمسىزلىك بىلەن چۈشكۈنلۈك پاتقىقىغا مۇپتىلا قىلغىنىغا ۋەياكى ئۆزۈمنىڭ ئۆلۈمى بىلەن مەن داغدا قويىدىغان ئاتا - ئانا ، قېرىنداشلىرىمنى چەكسىز ھەسرەت - پىغانغا مۇپتىلا قىلىدىغنىمغا . نەچچە رەت بۇ رەھىمسىز دۇنيادىن مەڭگۈلۈككە خوشلاشماقچىمۇ بولدۇم ، ئاقىۋەت جۈرئەت قىلالمىدىم . ئاشۇ قورقۇنۇچلۇق ، ئەسەبىي ئىستەك ۋۇجۇدۇمدا تىنىمسىز قۇتراپ قەلبىمنى ۋەسۋەسىگە سالاتتى-يۇ ، لېكىن مەندە ھېچبىر جۈرئەتنىڭ يوقلىقىنى بىلىشنى ئەسلا خالىمايتتى . نۇرغۇن يىللار خىياللىرىمغا ھۆكۈمران بولۇپ ، قەلبىمنى ئىسيان كۆتۈرۈشكە كۈشكۈرتىۋاتقان ، ھاياتىمنىڭ ئارامىنى بۇزغان ، كىيىنكى كۈنلەردە قەلبىمنىڭ ئەڭ قاراڭغۇ زىندانلىرىغا بەنىد قىلىۋەتكەن مۇدھىش تۇيغۇ قايتىدىن بىخ سۈرۈپ ئۇ قىزنىڭ ئۆزىنى ئۆلتۈرۋالغىنىغا ئاپىرىن - تەھسىنلەر ئۇقۇپ ، مەدھىيلەرنى ياڭرىتىپ ھاياتىمنىڭ قىسقىغىنە بىر مەزگىللىك ئارامىنى ، شادلىقىمنىڭ تىنىچلىقىنى بۇزدى . ئاشۇ قورقۇنۇچلۇق ئەسەبىي ئىستەك قايتىدىن قەلبىمدە تىنىمسىز قۇتراپ ، مېنى توختىماي ۋەسۋەسىگە سېلىۋاتىدۇ-يۇ ، لېكىن مېنىڭ بۇ يۇرۇق دۇنياغا تېخى قانمىغىنىمنى ، مەن قىلىپ بولالمىغان نۇرغۇن ئىشلىرىمنىڭ بارلىقىنى ، ھەممىدىن مۇھىمى ئۇ ئالەمگە بېرىش ئۈچۈن چۇقۇم تەييارلاش زۆزۈر بولغان سەپەر تەييارلىقىنى مېنىڭ تېخى تۇلۇق تەييارلاپ بولالمىغىنىمنى ، تەييارلىقىم پۈتمەي تۇرۇپ سەپەرگە ئاتلىنىشقا جۈرئەت قىلالمايدىغىنىمنى بىلىشنى ئەسلا خالىمايۋاتىدۇ ........................ بار ئاۋازىم بىلەن شۇنداق ۋارقىرىغۇم كېلىدۇ : كېتىڭلار ، مەندىن يىراققا كېتىڭلار بىمەنە خىياللار ! قەلبىمدە سىلەرگە ھېچبىر ئۇرۇن يوق ! ........... ( شەرمىناز يازمىسى )

ئارزۇ01

	نىمانچە تەسىرلىك ئادەم چۇشكۇنلەشكەندە بەزىدە مۇشۇنداق خيالغىمۇ كەپ قالىدۇ  بىراق قەيسەر بولىشىمىز كىرەك. شۇنىڭدىلا قىيىنچىلىقنى ھەل قىلالايمىز

padiqiyeget

rixit01

	بىر چاغلاردا مەندىمۇ بولغان ئۆلىۋېلىش خىيالى. لېكىن ھازىر ئەھۋالىم ياخشى ئاللاھ خالىسا

SaBa_002

	بېشىمىزغا    كۈن  كەلگەندە  نىمىلەرنى    ئويلىمايمىز   ..................ھەي ......

SaBa_002

	ئارزۇ01 يوللىغان ۋاقتى  2014-11-23 04:00 PM نىمانچە تەسىرلىك ئادەم چۇشكۇنلەشكەندە بەزىدە مۇشۇندا ... راس  دەيسىز   ....    نىمە  كۈن  كۆرىشىمىزدىن  قەتئىينەزەر        ،  ھەرۋاقىت    قەيسەر   بولىشىمىز  كېرەك   .....   تىرىشساقلا     يەڭگىلى    بومايدىغان      قىيىنچىلىق   يوق

مەۋدۇدى

	مېنىڭ ئاغىنەمنىڭ 20 نەچچە ياشلاردىكى بىر ئاچىسى دېھقانچىلىق دورىسىنى ئىچىپ ئۆلۈۋالغان. سەۋەبى ئۆيدىكىلىرى بىلەن ئۇرۇشۇپ قېلىش ئىكەن.  يەنە بىر دوستۇمنىڭ ئىنىسى تولۇقسىزدا ئوقۇيتتى، ئۇمۇ شۇ دورا ئىچىپ ئۆلۈۋالدى. سەۋەبى ئوخشاشلا ئاتا-ئانىسى بىلەن ئۇرۇشۇش. ئۆسمۈرلۈكتىن ياشلىققا قاراپ ماڭغان مەزگىلدىكى بالىلارنىڭ پىسخىلوگىيلىك ئۆزگۈرىشى روشەن بولىدىكەن. مۇشۇ ۋاقىتتا ئۇلارنىڭ مەسىلىسىنى توغرا بىرتەرەپ قىلىنمىسا، كۈتۈلمىگەن ئاقىۋەتلەر كېلىپ چىقىدىكەن.  مېنىڭ ھېست قىلىشىمچە، ھازىرقى بالىلارنىڭ ئېتىقادسىز ۋە باشقا ئېلىپ پەپىلەپ چوڭ قىلىنىشى ئۇلارنىڭ ئۆلۈۋېلىشىدىكى ئاساسلىق سەۋەب بولسا كېرەك.

نىلۇفەر

	«ئۆلمىگەن جاندا ئۈمىد بار» دەيدۇ كونىلار~

مىرزات

	ئادەم ئۆزى ئۈچۈنلا ياشىمايدۇ. ئۇنىڭ ئەتراپىدا نۇرغۇنلىغان ئادەملەر بىللە ياشايدۇ. ................................................................. بىر جان دىگەننى ھاڭگا ئېشەكمۇ ھاڭراپ يۈرۈپ باقىدۇ. .................................................... ياشاش ئۈچۈن تىرىشىش شۇنداقلا باشقىلار ئۈچۈن ياشاشنى بىلىش ئىنسانغا خاستۇر. ...................................................... ياخشى يېزىپسىز قېرىندىشىم. ئىجادىيەتلىرىڭىز بەركەت تاپسۇن...