ئازغۇن بەندە

ap~qilam

	ئازغۇن بەندە   بىر بېقىشىڭ كار قىلماي يەنە، ئىككى باقتىڭ خۇمالىق كۆزدە. بېسىپ قالدىڭ ئۆزەڭچە پەدە ، مەسخۇش قىلدىڭ خۇلقىڭدا سۆزدە. كۆزۈڭ قاتقان ئوخشايدۇ بەلكىم ، يۈرۈش تۈرۈش سالاپىتىمدە . ئويلىماستىن مەن كىم؟زادى كىم؟ ، قاراتتىڭ سەن ئامانىتىڭدە . ئەقىل بىلەن ئېلىشتى ھىسيات ، سۆزۈڭ قىلدى دىللارنى خەستە. قىلغاچ باشتا شۇنچە ئېھتىيات، تارتتىم سەندىن ئۆزۈمنى تەستە. ئاھ كاج پەلەك سىنىدى قايتا، غۇرۇرۇمنى قىلدىم دەپسەندە. يىگىتلىكىم دېدى ئەلۋىدا، بولالمايمەن ساڭا بەخشەندە . كۈتۈلمىگەن ۋىسال پەيتىدىن ، قۇتۇلماق تەس نېمىشقا شۇنچە . ئادەم ئەسلى ھىسيات نەسلىدىن، دەپلا باغلاپ قايرىلدى غۇنچە . ئاھ ئۇرايمۇ ھەممىنى سەندىن ، شەيتان نەسلى ئىكەن ئەسلىدە . ئۆتمىدىمۇ ئەجىبا مەندىن ، ئەسلى مەنمۇ ئازغۇن بىر بەندە.        ئەپچىلەم ئىجادىيىتى

wolkanboy

	ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم قىرىندىشىم !!! شېئىرىڭىزنى ئوقۇپ چىقتىم ،ياخشى يىزىپسىز ،زور ئۇتۇقلارنى قازىنىشىڭىزغا تىلەكداشمەن.......