ئۆزۈمنى ئىزدەۋاتىمەن

Janbar

	ئۆزۈمنى ئىزدەۋاتىمەن... ئۆلۈكۈمنى ئارتىپ ھارۋىغا، بۇ ھاياتقا ئۆچ بولدۇم دەھشەت. سۆڭەكلەردىن ياساپ جىنازا، تاپاي دېدىم ئۆزۈمنى بىر رەت. قومۇشلاردا ئاينىڭ سايىسى، ئوت كۆيىدۇ قارىسا قۇياش. ئىزلىرىم بار،پۇتلىرىم كۆيۈك، بەلكىم كىرەك شۇنداقراق ياشاش. غەملىرىمنىڭ چۆچەكلىرىدە، مىڭبىر كېچە چالدىم ساپايى. ياشلىرىمدا ياساپ شېۋىرغان، سەيلە قىلماق بولدۇم دۇنيانى. مېنى تاشلاپ كەتكەن شۇ كۈنى، ئوخشاپ قالدىم قۇشقا (كەپتەر) گە. يىغلاپ تۇرۇپ يىرتتىم ئۆزۈمنى، ئىسمىمنىلا يېزىپ دەپتەرگە. قىزغىن سالام بەردى دەرەخلەر، كاۋىكىدا دېدى: — ئۇخلىغىن! چۈشلىرىمدىن چىقمايدۇ بىرسى، بولدى ھايات ئۇخلا دېمىگىن. ئۆزلۈكۈمنىڭ چېقىق قاچىسى، دىۋانىدەك تۇرار تەلمۈرۈپ. كۆزلىرىمنىڭ نۇرسىز چۆللىرى، ئىزدەر بىرسىنى ئۈنسىز دەلدۈكۈپ. كەستىم تىلىمنى، ئويدۇم كۆزۈمنى، قولۇمنى تىلدىم تورلاش قوغۇندەك. قەلەندەرخانا بولماقتا ئۆيۈم، چىرايىمدا ئاھ، پىشىپتۇ خۇندەك. قۇچاقلاپ بىردەم ئولتۇرىۋالدىم، ھاياتنىڭ يالغان قوشاقلىرىنى. ماڭىلا سۈرگەن پىچاقلىرىنى، قولۇمغا بەرگەن ياپراقلىرىنى، قاتلاپ - قاتلاپ قوينۇمغا سالدىم. مىڭىپ يۈرەر چۈش ئازغان كېچەمدە، يۇلتۇزنىڭ كۈچى يەتمەيدۇ ماڭا. يولنى يېقىنراق قىلغىن جانانلار، بىر شەربەت ئىچەي ۋىسال جامىدا. بېشىمدا يۈرگەن سەرسان خىياللار، ئېلىپ قاچىدۇ تامام ھەممىنى. قاقاس چۆللەردە قۇملار بىئارمان، تۇپراقنى سۆيۈپ، سۆيدى ئۆزىنى. مەختۇمسۇلانىڭ چېچىدەك كېچىدە، ئويغاتتى مېنى، قېنى دەپ غۇرۇر؟!!! قالدىم كېكەچلەپ ئۇنىڭ ئالدىدا، يىغلىدى دۇتار، جانان بەھۇزۇر... تامام يىغلىدىم ياشنى ئىرتمىدىم جاكارلاپ دېدىم، مەن دېگەن ئۇيغۇر. قېنىم قىزارسۇن يۇلغۇندەك گويا، شىردەك قەددىمنى ئەگمىسۇن توساق. ئىسمىمنى يۇلۇپ ئېلىپ دەپتەردىن، ساختا قەسىرنى قىلدىم مەن تالاق. تۇيغۇلار دەۋرەپ سالدى سامالار، ئەجەمنى توۋلاپ يۈرەر قەلەندەر. كىم مەن؟ قەيەردىن كەلدىم؟ نېمىگە... سۇئاللار مېنى توختىماي ئىزدەر. ئۇيغۇرلىقىمدىن پەخىرلىنىمەن، ئۆزۈمنى تۇنۇپ يەتتىم ئاخىرى. يېزىلىپ بولدى ئاخىرى قوشاق، ئۈشبۇ پەيتتە يۇلتۇز يېرىلدى. جانبەر

ئاپتاپ

	ياخشى يىزىپسىز ، شىئىرىگە ھەۋەس قىلىمەن . ئەمما شىئىر يازغاندە كۇپلىتلارنى بۆلۈۋەتسىڭىز . تاس قالدى تىنىقىم چىقمىغىلى .

ot99

	بۇنداق نەرسىلەرنى يازغۇچىلار توپىغا يوللىغۇلۇق.

mehriya

	مەن ئاق كۆڭۈل ، ساددىلىقىم ھەم ياشاشقا بولغان تولدۇرۋالغىلى بولمايدىغان بىپەرۋالىغىم تۈپەيلىدىن ئۆزەمنى يوقۇتۇپ قويدۇم . غېرىبانە كۈلبەمنىڭ ئاران -ئاران پىلدىرلاپ خىرە نۇر چېچىپ جىن چىرىغى ئۆچۈپ قالدى . پېشانىسىگە قانداقتۇر تەتۈر قىسمەتلەر پۈتۈلگەن ناسىرەندىلىرىم ئىلگىرىكى غۇۋا ، ئاجىز يۇرۇقلۇق ئىچىدىكى قەھرىتان قىشنىڭ بىردەملىك ئاپتىپىچىلىك سەبىي شاتلىقلىرىدىنمۇ مەھرۇم قالدى . مەن ئۇلارغا بەك كېرەك ئىدىم ، ئۇلارغا مەن بولمىسام زادىلا بولمايتتى . مەن ئاشۇ يۇمران مايسىلىرىمنىڭ سۇلاشماي كۆكىرىپ تۇرىشى ئۈچۈن ئۆزەمنى ئىزدەپ تاپماقچى بولدۇم . تاڭ سەھەر ، ئۇپۇق لېۋى ئاق لالە رەڭگىنى ئېلىشقا باشلىغان چاغ ، مەن رەڭگى ئۆڭۈپ ئەسلىنى پەرىقلەندۈرگىلى بولمايدىغان ، ئۆتمىتۆشۈك بۇلۇپ كەتكەن ئاتا مىراس چار خۇرجۇنىمنى مۈرەمگە ئارتىپ مۈشكۈل سەپەرگە ئاتلاندىم . مېڭىۋاتىمەن ، ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىزنىڭ ئىزىنى بويلاپ مېڭىۋاتىمەن ... سېخى قۇياش ئۇپۇق لېۋىنى قان رەڭگىگە كىرگۈزگەن ، لېكىن تېخى ساماغا يۈز ئاچمىغان سۈبھى پەيتتە ھارغىن قەدەملىرىم مېنى بۈيۈك تاڭرىتاغنىڭ تەسكىيىدىكى ئەجداتلىرىمىز تولپانلىرىنى چاپتۇرۇپ ئۇغلاق تارتىشقان بىپايان يايلاق قوينىغا سۆرەپ كەلدى . ئەپسۇس ، مىڭ ئەپسۇس ! مېنىڭ نۇرسىز كۆزلىرىم ئالدىدا مۇڭلىنىپ ياتقىنى ئىلگىركىدەك سۈزۈك ئاسماندا چاقنىغان سانسىز يۇلتۇزلاردەك ياپيېشىل چۆپلۈكلەر ئارىسىدا پۇرەكلەپ ئېچىلغان رەڭگارەڭ گۈللەر بىلەن پۈركەنگەن جىلۋىدار ، يېقىملىق ، خۇددى ماھىر رەسسامنىڭ رەڭدار بۇياقلىرىدىن ئاپىرىدە بولغان نەپىس ماي بۇياق رەسىمىدەك كۆزلەرنى قاماشتۇرىدىغان ، سېھرى كۈچكە تولغان گۈزەللىك دۇنياسى بولماستىن ، بەلكى قانداقتۇر ياۋايىلار تەرىپىدىن دەسسەپ  - چەيلەنگەن ، ئادەمگىياھ ، مېھرىگىياھ يىلتىزلىرىنى كولاپ يەپ ، ئېچىرقاپ كەتكەن نەپسىنى قاندۇرۇش ئۈچۈن ، گويا ساپان بىلەن  يەر ئاغدۇرغاندەكلا تۈرتىۋەتكەن ئويمان -دۆڭلۈكلەر ، ماڭدامدا بىر چېلىقىپ تۇرىدىغان شېشە سۇنۇقلىرى ، ئۇياقتىن -بۇياققا ئۇچۇپ يۈرگەن يالتىراق خالتا پارچىلىرى بىلەن قاپلانغا ئەخلەت دۇنياسى ئىدى . ئۇ يەر -بۇ يەرلەردە ئولتۇرۇپ بەزمە قۇرۇۋاتقان ، گويا يېرىم يالىڭاچ ئىپتىدائىي ئادەملەرنى ئەسلىتىدىغان ، ھېچنىمىگە پەرۋاسىز ئالاتاغىل ۋارقىراپ چىقىرشىۋاتقان ئادەملەر مېنى تېخىمۇ ھەيران قالدۇردى . كۆڭلۈمدە ‹‹شەھەردىكى بىكار تەلەپ  سالپا -ساياقلارنىڭ ھەممىسى بۇ يەرگە كۆچۈپ چىقتىمۇ نېمە ؟ ›› دەپ ئويلاپ قالدىم . مەن ئاشۇلار ئارىسىدىن شۇنچە ئىزدەپمۇ ئۆزەمنى ، ئۆزەمنىلا ئەمەس ئەجداتلىرىمىزنىڭ ئىز بەلگىلىرىنىمۇ تاپالمىدىم . ماغدۇرسىز تەنلىرىم گويا جۇدۇن سوققان گۈل بەرگىدەك تىترىدى . ئىچ -ئىچىمدىن ئېچىندىم .كۆزلىرىمدىن ئەمەس ، يۈرەك قاتلىرىمدىن سىرغىپ چىققان قىپقىزىل ياش تامچىلىرى تامدەك تاتارغان مەڭزىمنى بويلاپ ئېقىپ چۈشۈپ ، ۋاقىتسىز يوقىلىۋاتقان گۈزەللىك دۇنياسىغا سىڭىپ كەتتى . . . دېمەك مەن بۇ يەردىنمۇ ئۆزەمنى تاپالمىدىم . مېڭىۋاتىمەن ، ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىزنىڭ ئىزىنى بويلاپ مېڭىۋاتىمەن ... مۇقەددەس قۇياش قۇم -توپىلار ئۇچۇپ تۇرغان قاغجىراق زىمىندىن بىزار بولغاندەك ، گاھ ئاسمان گومبىزىنىڭ ئەڭ يۇقۇر قانتلىمىدا لەيلەپ يۈرگەن قارا بۇلۇتلارنىڭ كەينىگە مۈكۈۋالسا ، گاھ ھارغىن ، سۇس چىراي ئېچىپ ، ئاجىز نۇرلىرىنى ئېرىنچەكلىك بىلەن سېپىۋاتقان پەيتتە ، مەن بۈيۈك تەڭرىتاغلىرىنىڭ جەنۇبى ئېتىكىدىكى تارىم ئانىنىڭ بىپايان كەڭ ساھىللىرىدە ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىز كەتمەنلىرىنى ئوينىتىپ بىنا قىلغان تۈپتۈز كەتكەن بىپايان ئېتىزلىقلارغا كېلىپ توختىدىم . بىردىنلا ئەقلىدىن ئازغان ساراڭدەك كۆڭۈلسىز مەنزىرلەرگە نەزەر سالغىنىمچە كۆزلىرىمنى چەكچەيتىپ قېتىپ قالدىم . شۇ تاپتا بار ئاۋازىم بىلەن ‹‹ قېنى بىزنىڭ ئالتۇن باشاقلار تاۋلىنىپ ، خۇش پۇراقلىرى كۆڭۈللەرگە ھۆزور ئاتا قىلىدىغان بۇغدايزارلىقلار ؟! قېنى بىزنىڭ ئالتۇن پۈپۈكلۈك ، شىپايى داۋالىق قۇناقزارلىقلار ؟! ›› دەپ توۋلىغىم كەلدى . ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىزنىڭ قان -تەرى بەدىلىگە كەلگەن سالا -سالا ئېتىزلار ، جان ئۇزۇقى بۇغداي -قۇناق ، شالزارلىقلار ئورنىنى مانا ئەمدى ئىگىس -پەس بىنالار ، يىقىلمايلا تۇرۇپ قۇرۇپ قاھشال بۇلۇپ كەتكەن قېيىن ياغاچلىرىدەك ئاسمانغا تۇتۇشقان تۆمۈر جازىلار ، سۈزۈك ئاسمانغا قاپقارا تۈتەك پۈركەۋاتقان تۇرخۇنلار ، سۇلياۋ ، جەندە -قۇلدىلار بىلەن يېپىلغان لاپاسلار ئىگىلىگەنئىدى . مەن خۇنسىز كۆزلىرىمگە ئىشەنمەي قاتتىق توۋلىدىم . ھەقىقەتەن كۆزلىرىم مېنى ئالدىمىغان ئىدى . ‹‹ بۇ يەردىكىلەر ئۇن ، گۈرۈچ يىمەيلا ياشامدىغاندۇ ؟››دەپ ئويلاپ قالدىم  . ئەتراپتا مۇرىسىگە ئارا ، كەتمەن سالغان كىشىلەرنى ئۇچۇرتىش تەستەك قىلاتتى . مەن ئۆزەمنى بۇ يەردىنمۇ ئىزدەپ تاپالمايدىغاندەك قىلاتتىم . مېڭىۋاتىمەن ، ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىزنىڭ ئىزىنى بويلاپ مېڭىۋاتىمەن ... مۇقەددەس قۇياش غەرب ئۇپۇقىغا قىيسىيىپ ، گۇگۇم  يېقىنلاپ كەلگەن چاغدا ، مەن چەكسىز كەتكەن ، گويا توگە لوكىسىدەك ، ئېگىز -پەس ،دۆۋە -دۆۋە قۇم بارغانلىرىغا قەدەم باستىم . يالقۇنجاپ يېلىنجاپ تۇرغان قۇم دۆۋىسىدە تېنىنى كۈچلۈك ئاپتاپقا قاقلاپ ، مۇقەددەس قۇياش نۇرىدىن تۈگىمەس ئۇزۇق ئالىدىغان كەسلەنچۈكلەر ، قۇرۇپ قاھشال بۇلۇپ كەتكەن قېرى توغراق شاخلىرىدا ئۈزۈپ -ئۈزۈپ سايرىشىپ تۇرىدىغان چۆل قۇشلىرى قەيەرلەرگىدۇر ئۆزىنى دالدىغا ئالغان ئىدى . مەن مېڭىۋاتىمەن ... ئەتراپنى كۆمۈردەك قاراڭغۇلۇق باسقان چاغدا ، مېنىڭ كۆز ئالدىمدىلا پەلەككە تاقاشقىدەك ئېگىز -ئېگىز مۇنار ، سېپىللىرى قۇم بارخانلىرى ئىچىدە چوقچىيىپ چىقىپ تۇرغان سىرلىق ، ھۇشسىز قەدىمى شەھەر خارابىسى پەيدا بولدى . بىردىنلا تەنلىرىم جۇغۇلداپ ، قاغجىراپ كەتكەن يۈرىكىمگە قورقۇنىش بېسىشقا باشلىدى . دېمىم سىقىلىپ ، نەپسىم بۇغۇلدى ، پۇتلىرىم كالۋالاشتى . نىمىگىدۇر بىر نەرسىگە پۇتلىشىپ يىقىلدىم . يىقىلغاندىمۇ قاتتىق يىقىلدىم . ماڭا گويا ئاسمان -پەلەك ، تاغۇ تاش ، چوقچىيىپ تۇرغان قۇم دۆۋىلىرىمۇ تەڭلا يىقىلغاندەك بىلىندى . مۇدھىش قارا تۇمانلار تارقاپ تاڭ سۈزۈلگەن ۋاقىتتا ، قۇلاق تۆۋىمدىلا قۇم بارخانلىرى ئاستىدىن شۇنچە مۇڭلۇق قەدىمىي مۇقام كۈيلىرىنى ئاڭلانغاندەك بولدى . مەن ئاستا -ئاستا ھۇشۇمغا كېلىپ كۆزۈمنى ئاچتىم . ئۆزەمنىڭ كىروران ئانىنىڭ قۇچىغىغا بېشىمنى قۇيۇپ ياتقانلىقىمنى بىلدىم . شۇنداق ، مەن ئىزدىگەن ، ئىزدەۋاتقان ‹‹ ئۆزەم ››  يەنىلا كىروران ئانىنىڭ قۇچۇقىدا ياتاتتى . مەن گۆھىرى ئېقىپ كەتكەن خۇنسىز كۆزلىرىمنى ئۇۋۇلاپ ئەتراپقا قارىدىم . كۆز ئالدىمدا ئەڭ گۈزەل ساماۋى سىرلىق شەھەر قەلئەسى  ، قەدىمىي قەبرىلەر ؛ ئۇ يەر -بۇ يەرگە تەقلەپ قۇيۇلغان دوبۇلغا -ساۋۇت ، دات باسماس قېلىچ ، ئۆتكۈر شەمشەر ، نەيزە ، ئوقيالار ،؛پۇچۇق كوزىلاردا ئالتۇن -كۈمۈش ، ياقۇت -كەھرىۋا ، زۇمرەت ئالماسلار ؛مىخ مەتبەئە ، خوتەن قەغىزى ياساش جابدۇقلىرى ، قۇم ئاستىدا ياتقان دۇنيانىڭ سىر ھېكمەتلىرى يېزىلغان تېرە تاشلىق قېلىن -قېلىن قەدىمىي كىتاپلار نامايەن بولدى . مەن بۇلارنى بىر -بىرلەپ سىلاپ كۆردۈم . ئۆزەمنى تېخىمۇ چوڭقۇر تۇنۇغاندەك ، چۈشەنگەندەك بولدۇم . بۈيۈك كىروران ئانا قۇرۇپ كەتكەن قوللىرى بىلەن مېنىڭ بېشىمنى سىلىغاچ ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىز ، قەھرىمانلىرىمىز ، ئەۋلاتلىرىمىز ھەققىدىكى قىسسە ، داستان ، ھېكمەتلەرنى سۆزلەپ بەردى . مەن بۇ مۇقەددەس تارىخلارنى قەلبىمنىڭ ئەڭ چوڭقۇر قاتلاملىرىغا پۈتۈپ قويدۇم . بۈيۈك كىروران ئانا گۆھىرى ئېقىپ كەتكەن خۇنسىز كۆزلىرىمگە توتىيا سۈرتۈپ ، زەيىپلەشكەن تېنىمغا ئىشەنچ ، ئېتىقاد ، ھەقىقەت نۇرى ئاتا قىلدى . تېنىمگە قايتىدىن كۈچ -مادار كىردى ، ۋۇجۇدۇم ئىللىدى ، مۇز بۇلۇپ قاتقان يۈرىكىم ئېرىدى . دىل خانەمنىڭ ئەڭ قاراڭغۇ بۇرجەكلىرىمۇ يوپيورۇق نۇر -زىياغا تولدى . مەن ئاخىرى ئۆزەمنى تاپتىم ! مېڭىۋاتىمەن ، ئۇلۇغ ئەجداتلىرىمىزنىڭ ئىزىنى بويلاپ مېڭىۋاتىمەن ... مەن مۇقەددەس يەر شارىنىڭ كىندىكىدىكى ئاشۇ غېرىپ كۈلبەمدە نۇر -زىيا ، شاتلىق كۈلكىسى ئېلىپ كىلىشىمنى تىلەپ تۇرۇۋاتقان سەبىي ، بىچارە بالىلىرىمنىڭ قاراڭغۇ دىل خانىسىگە نۇر ، مۇزلىغان ۋۇجۇدىغا ئىللىقلىق ، قانسىز يۈرىكىگە قان ، زەئىپ قەلبىگە شاتلىق ھەدىيە قىلىش ئۈچۈن ، پۈتۈن كۈچ -قۇدرىتىمنى يىغىپ ئاشۇ مۇقەددەس ئانا ماكانىمغا قاراپ يۈگۈرۋاتىمەن . بۈيۈك كىروران ئانا ماڭا ئاق يول ۋە چەكسىز نۇسرەت تىلىدى ... مەن ئۆزەمنى ــــ بارلىقىمنى ئاشۇ سەبىي بالىلىرىمنىڭ كەلگۈسى بەخت -سائادىتى ، خوشاللىقى ئۈچۈن ئاتىدىم .

owqii

	yahxi  yaraysiz  tirixig

ap~qilam

	ئېسىل،ئادەمنىڭ تەپەككۇرىنى غىدىقلىغۇدەك شېئىر بوپتۇ،

سىم@سىم

	ياخشى يېزىپسىز

musilina

	مەزمۇنى چوڭقۇر،ئادەمنى ئويغا سالغۇدەك چىقىپتۇ شېئىرىڭىز...... تەپەككۈرىڭىز تېخىمۇ قاناتلانسۇن..... مېھرىيەنىڭ يوللىغان نەسىرىمۇ  ناھايىتى مەزمۇنلۇق ئىكەن،مۇزىكىمۇ شۇنداق مۇڭلۇق چىقىپتۇ.... ئەجرىڭلارغا تەشەككۈر...

nalam

	ئازراق تىنىۋالغۇدەك يىرى يوقما؟ تىنماي ئوقۇپ چىقىپتىمەن ،قەلەم تۇلپارىڭىز ھارمىغاي

سائەت

	ئاپتاپ يوللىغان ۋاقتى  2014-9-7 10:10 PM ياخشى يىزىپسىز ، شىئىرىگە ھەۋەس قىلىمەن . ئەمما شىئىر ي ... تۆت مىسرانى بىر كۇبلىت قىلىپ ئوقۇسىڭىز بولىدىغۇ.....؟؟؟؟؟؟؟؟