ھۆججەتنىڭ ئۈنىمى(ھىكايە)

ئامانسا

	ھۆججەتنىڭ ئۈنىمى (ھىكايە) ئۇنىڭ بىلەن بىر ئىشخانىدا ئىشلەۋاتقىنىمغا ئۈچ يىل بولدى.ئۇنىڭ ئىسمى مەھلىيا،شىنجاڭ ئۇنۋىرسىنتىنى پۈتتۈرگەن،مەن ئۇنىڭ بىلەن تۇنۇشقان تۇنجى كۈنى ھىلىمۇ يادىمدا . ئۈچ يىل ئاۋال يېڭى خىزمەتكە چىققانلارنى ئىشخانىغا ئىلىپ ماڭغاندا ئۇمۇ ماڭا ئوخشاش باشقۇرغۇچىنىڭ كەينىدىن ئەگىشىپ ماڭغان ئىدى.ئۇنى كۆرۈپ ‹ۋاھ،ئەجەپ چىرايلىق قىزكىنا › دەپ قالغان ئىدىم . ئۇنىڭ ماڭا قاراپ ئىللىق كۈلۈمسىرىگەن تەبەسسۇمى كۆز قارچۇغۇمدا قېتىپ قالغان ئىدى.     مانا،خىزمەتكە ئورۇنلاشقىلى بىر ھەپتە بولدى.مەھلىيا بىلەن ئىككىمىز يانمۇ يان ئولتۇرۇپ خىزمەت قىلاتتۇق.خىزمىتىمىز كۈن بويى ئىشخانىدىن چىقماي كومپىيوتىر ئارقىلىق ئېلىپ بېرىلدىغان خىزمەت بولغاچقا،بەكمۇ چارچاپ كىتەتتۇق.مەھلىيا بەك شوخ ئىدى.ھەمىشە چارچاپ كەتكەن چاغلىرىمىزدا چاي ئىچكەچ قىززىق پاراڭلارنى قىلىپ بىرەتتى.ئۇزاق ئۆتمەي ئۇنىڭ بىلەن كونا تۇنۇشلاردەك بۇلۇپ قالدۇق.ئۇ شۇنداق خۇشخۇي ئىدى،ھەممە ئادەمگە ئىللىق تەبەسسۇم بىلەن قارايتى.ئۇماق چىرايىدىن كىشىنى مەپتۇن قىلغۇدەك نۇر تارايتى.مەن ئۈچۈن ئۇنىڭ چىرايىغا قاراشمۇ بىرخىل ھۇزۇر ئىدى. ئۇنىڭغا بارغانسىرى مەھلىيا بۇلۇپ قېلۋاتقىنىم ئۇزۈمگە ئايان......     سەھەردە ئىشخانىغا كىرىپ ھەممە يانغا سەپسالدىم.مەھلىيا كۆرۈنمەيتى.نېمە بولغاندۇ دەپ ئۇنىڭغا تىلفۇن قىلدىم.تىلفۇن ئۇلىنىپ ‹ۋەي›دىيىشكە ئۈلگۈرمەيلا مەھلىيانىڭ خاپا بولغان ئاۋازى ئاڭلاندى. __سىز گە دىدىمغۇ،قۇرۇق گەپ قۇلاققا خوش ياقمايدۇ،كەچتە تار كوچىدىكى قاۋاقخانىدا ساقلاپ تۇرۇڭ.مەن مۇدىرنى باشلاپ باراي.قالغان گەپنى شۇ چاغدا دىيشەمىز. __ۋەي......__مەھلىيا توختىغان پۇرسەتتىن پايدىلىنىپ ئاۋازىمنى چىقاردىم.ئۇ بىردەم جىمىپ كەتتى.مەن ئىكەنلىكىمنى بىلدى بولغاي گەپ قىلمايلا تىلفۇننى قويىۋەتتى.بىردەمدىن كىيىن ئۆيىنىڭ تىلفۇنىدىن تىلفۇن كەلدى. __ۋەي... __ۋەي... ھە...مۇرات...بايا...بايا تىلفۇن سىڭلىمدا ئىدى،شۇڭا...تېخى... __تېخىچە كەلمەپتىكەنسەن.شۇڭا نىمە بولغاندۇ دەپ تىلفۇن ئۇرۇشۇمتى.__دىدىم مەن ئۇنىڭ خىجىللىقىنى يوقىتىش ئۈچۈن.ئۇنىڭ باھانە تېپىۋاتقانلىقى ئېنىق ئىدى. __ھە، ھازىر بارىمەن. __ماقۇل ئەمسە خوش...     تىلفۇننى قويىۋەتتىم.كۆڭلۈم بىر قىسما بوپ قالدى.ئۇ ئۇنداق قاۋاقخانىلارغا بارىدىغان قىز ئەمەس ئىدى. شەخسەن ئۆزۈم شۇنداق ئويلايتىم.بىراق بايىقى گەپلەر مىنى بۇ ئويۇمنىڭ خاتا ئىكەنلىكىگە ئىشىنىشكە مەجبۇرلايتى.ئۆز قۇلۇقۇم بىلەن ئاڭلىغان بۇگەپلەرگە نىمە دىگۈلۈك؟ بىز نىڭ مۇدىر بىر قېرى پارخور ، بۇنى ئىشخانىدىكى ھەممەيلەن بىلىدۇ.بەلكىم بىرە تونىشىنىڭ ئىشى چىقىپ قالغان بولسا ياردەم قىلاي دەپ ئويلىغاندۇ...بىراق ئۇ ئىشلارنى قاۋاقخانىغا بېرىپ بىجىرمىسىمۇ بۇلاتتىغۇ.ئۇيەرنىڭ قانداق جاي ئىكەنلىكىنى كىم بىلمەيدۇ ؟ مەھلىيا ئۇنداق قىزلاردىن بولمىسا يا؟نىمىشقا ئۇنداق قىلىدىغاندۇ؟     شۇنداق خىياللار بىلەن قانچىلىك ئولتۇردۇمكىن بىلمەيمەن،بىر چاغدا مەھلىيانىڭ تاتلىق ئاۋازىدىن چۆچۈدۈم. __نىمانداق ئەتەگەندە خىيال بىلەن ئولتۇرۇپ كەتتىڭ؟ دىدى مەھلىيا سومكىسىنى قويغاچ ماڭا قاراپ..ئۇنىڭ تەبەسسۇمى يەنىلا شۇنداق گۈزەل،خۇددى ئەتىگەنكى ‹تىلفۇن ۋەقەسى› يۈز بەرمىگەندەكلا.بىراق مىنىڭ كاللام گۇمان ۋە ئەنسىرەش ئىچىدە قالغان ئىدى.خىياللىرىم يانا شۇ تىلفۇندا.ئۇنىڭ سۇئاللىرىغا سۇسلا كۈلۈمسىرەش ئارقىلىق جاۋاب قايتۇردۇم-دە،ئۆز ئىشىمغا مەشغۇل بولدۇم.كۆزلىرىم كومپىيوتىر ئىكرانىدا بولسىمۇ كاللام يەنىلا شۇ تىلفۇندا.....ــــ ھە ھىچنىمە  شۇ مۇنداقلا ...ـــ دۇدۇقلاپ ئارانلا جاۋاب قايتۇردۇم.ئۇمۇ ئارتۇق گەپ قىلمىدى. قولۇم ھىچ ئىشقا بارىدىغاندەك ئەمەس.خىياللىرىمدا يەنە شۇ تىلفۇن‹ زادى كىمگە ياردەم قىلماقچى بولغىيتى؟؟› داۋامى ئىنكاس شەكلىدە يوللىندۇ...        مەنبە: ئۆز ئىجادىيتىم

zulpukar

	قۇرۇق گەپ قۇلاققا خوش ياقمايدۇ..................  مۇشۇ ئىش قاچان تۈگە ھە.........  گەپنى يۆلدەپ،،، سايرام، باغداش كۆللىرگە  5- 6 كۈن چىلاپ قۇيۇپ ئاندىن دەيدىغان گەپمىكىن يا....... ئاخىرنى تىزراق يېزىڭ..........  مەھلىياخان زادى كىمگە ياردەم قىلماقچى......  ئاقىۋىتى قانداق بۇلىدۇ..........

sumayya3

	ئاخرىنى كۇرۇشكە تەشنامەن

yagaqqi

	ئاخىرىنى قاچان ئوقۇيمىز ؟

mastana888

	يەنە بىر داۋامى يوق تىما....

سەنسىز886

	ياخشى باشلىنىپتۇ، مەزمۇنلىرى شۇنداق چۈشىنىشلىك

arkzat116

	zulpukar يوللىغان ۋاقتى  2014-7-15 11:37 PM قۇرۇق گەپ قۇلاققا خوش ياقمايدۇ..................  مۇشۇ ئىش قاچا ... باغداش ئەمەس باغراش كۆلى

arkzat116

	قاچانمۇ چىقار ھە ! ساقلاپ كۆزىمىز تۆت بوپ كىتىدىكەن

axek13999649893

	خىلى ياخشى ئەسەردەك قىلىدۇ

ئامانسا

	شۇ ئەسنەدا مەھلىيانىڭ تىلفۇنى يانا بىر قېتىم سايرىدى، تىزلا ئۇنىڭغا قارىدىم.ئۇمۇ ماڭا لەپپىدى بىر قارىۋەتكەندىن كىيىن تىلفۇننى ئالدى. ــــــــ ۋەي... ھە ... كەچتە كونا جايدا كۈرشەيلى. قالغان گەپنى شۇ چاغا دىيشەمىز...   تىلفۇن ھېلىقى ياردەم كىرەك بولغان ئادەمدىن كەلگەندەك قىلاتتى،توۋا،بۇ كونا جايدا كۈرشەيلى دەيدىغۇ؟ ئەجىبا ئۇ قاۋاقخانغا دائىم كىرەمدىغاندۇ؟ ھەي بۇقانداق گەپ بوپ كەتتى.ياق..ياق..مەھلىيا ھەرگىز ئۇنداق قىزلاردىن ئەمەس.مەن ئۇنىڭغا ئىشنىشىم كىرەك.يانا شۇ خىيال...بېشىم راسلا بەك ئاغرىپ كىتۋاتاتتى.   ئىشتىن چۈشۈشكە ئاز قالغاندا ئۇ بىر كىملەرگە تىلفۇن ئۇردى. ــــ مۇدىر سىزگە ئەكىرىپ بىردىغان ھۆججەت بار ئىدى... ماقۇل ھازىر كىرەي..ـــــ  شۇنداق  دەپ تىلفۇننى قويىۋىدى.مىنىڭ كۆڭلىم يانا ئارامسىزلىنىشقا باشلىدى. ـــ مۇدىرنىڭ قېشىغا كىرەمسەن؟ ـــ ھەئەـ ئۇ بېشىنىمۇ كۈتۈرمەي جاۋاب قايتۇردۇ، قۇلىدا نىمىلەرنىدۇ رەتلەۋاتاتتى. ـــ ئەمسە تىزراق چىقساڭ بىللە قايتايلى...ــ دىدىم مەن كۆڭلىمدىكى قارا سايىنى يۇقاتماق بۇلۇپ. ـــ بولدى سەن مېڭىۋەر ، مىنىڭ يانا ئىشىم بار ئىدى...   ئۇنىڭغا ۋارقىرۋەتكىلى تاسلا قالدىم، ئەمما ئىشنىڭ تېگىگە يەتماي تۇرۇپ بۇنداق يىنىكلىك قىلىشقا بولمايتى.ھەم مىنىڭ مەھلىيا بىلەن بولغان مۇناسىۋىتىم پەقەت خىزمەت مۇناسىۋىتى خالاس،ئۇنىڭ شەخسى تۇرمىشىغا ئارلىشىشىغا مەن ئاجىزلىق قىلاتتىم.ئۇ چىرايىمغا قاراپمۇ قويماي چىقىپ كەتتى.مەن كۆڭلۈمدىكى قارا سايىنى يۇقاتماق بۇلۇپ تىزلا ھېلىقى قاۋاقخانىغا يۈرۈپ كەتتىم.   ساقلاۋاتىمەن،بىراق ئۇنىڭ كەلمەسلىكىنى ئۈمۈد قىلاتتىم...قاۋاقخاننىڭ ئىشكى قىيا ئېچىلدى،دەرھال قايرىلىپ قارىدىم.ئاھ خۇدا...كۆز ئالدىمدا تۇرغىنى يەنە شۇ تۇنۇش چىراي،ئۇنىڭ ئۇماق چىرايى...مەن كۈرۈشنى خالىمايدىغان،ئەمما قۇبۇل قىلمىسام بولمايدىغان ئىش يۈز بىرۋاتاتتى.مەھلىيا بىلەن مۇدىر قولتىقلىشىپ كىرىۋاتاتتى.توۋا... ئۇنىڭ كىيۋالغان تار كىيىملىرى ئۇنىڭ مىجەز خۇلقىغا پەقەتلا ماس كەلمەيۋاتاتتى.يۈرۈكۈم ماڭا بۇ يالغان، بۇيالغان دەۋاتاتتى.ئەمما ئاسىي كۆزلىرىم ماڭا بۇنىڭ رىئاللىق ئىكەنلىكىنى ئىسپاتلاۋاتاتتى.مەھلىيا مۇدىر بىلەن ياندىشىپ مېڭىپ قاۋاقخانىنىڭ بۇلىڭىدىكى ئايرىمخانغا كىرىپ كەتتى.مەن ئاچچىقىمدا بىررۇمكىنى كۈتىرۋىتىپلا چىقىپ كەتتىم.توغرىسى بۇ مەينەت جايدا تۇرغۇم كەلمەي قالدى...كىتىۋاتىمەن.غۇۋا چىراق نۇرى ئاستىدىكى شەھەر شۇنچىلىك جىمجىت.ئەمما بۇ جىمجىتلىق قوينىغا نىمە سىرلار يۇشۇرۇنغان بۇنى بىز بەندىلە بىلىشكە ئاجىزكەنمىز...   بۇ بىر كىچىنىڭ قانداق ئۆتكۈگەنلىكىمنى بىلمەيمەن. ئەتىسى ئىشقا كەلسەم مەھلىيا ئىشخاندا بار ئىكەن.مىنى كۈرۈپلا باشقا كۈندىكىگە ئوخشاش سالام قىلدى.ئەمما ئۇنىڭغا پەقەت قارىغۇم كەلمەيۋاتاتتى. ئۇنىڭدىن شۇنداق يىرگىنۋاتاتتىم.شۇڭا سالىمىغا بېشىمنى لىڭشىتىپلا قويدۇم.جايىمغا كىلىپ ئولتۇرسام ئۇيەنە گەپ قىلىپ كەتتى. ـــــ قارا مۇرات، ساڭا بىر خوش خەۋەرنى دەي. مەن ئىشخانا مۇدىرلىقىغا تەيىنلىنىپتىمەن.ئەمدى بىر ئشخاندا ئىشلىيەلمەيدىغان بولدۇق...   ‹ئاخشامقى خىزمىتىڭنىڭ ئۈنىمى بوپتۇدە؟› دەپ ئويلىدىم ئىچىمدە،ھەم ئاچچىقىم بىلەن ـــــ ھۆججەتنىڭ ئۈنىمى بوپتۇدە مەھلىيا ؟ـــــــ دەپ ئاچچىق كۈلۈپ قويدۇم.ئۇمۇ تۇرۇپلا قالدى ئەمما باشقا گەپ قىلمىدى.نەرسە كىرەكلىرىنى يۇغۇشتۇرۇپ چىقىپ كىتىدىغان چاغدا ‹خوش›دىۋىدى قاراپمۇ قويمىدىم.     مانا مەھلىيا چىقىپ كەتكىلى بىر ھەپتە بولدى،مەھلىيانىڭ ئورنىغا مۇھەممەت ئىسىملىك بىر يىگىت كەلدى.ئاچچىقىم يانغانمۇ بولدى. بىر ھەپتىنىڭ ياقى مەھلىيادىن توختىماي تىلفۇن كەلدى ئەمما ئالمىدىم.نۇرغۇن ئۇچۇر يازدى ئەمما قايتۇرمىدىم.توۋا،ئۇنىڭ خىجىل بولماي ماڭا تىلفۇن قىلغىننى قارىمامدىغان...    ئۇزۇن ئۆتمەي مۇھەممەت ماڭا ئويلىمغان خەۋەردى بىرنى يەتكۈزدى.‹ مۇرات ئاڭلىسام سىزنى ئارقا سەپ ئىشخانسىغا يۆتكىمەكچىكەن...›بېشىمغا بىر چىلەك سوغوق سۇ قۇيغاندەك بۇلۇپ كەتتىم.چۈنكى ئارقا سەپ ئىشخانسى دىگەن ئەڭ جاپالىق ئەڭ قىيىن خىزمەتلەرنىڭ بىرسى.قانداق قىلامان ئەمدى؟...    ئۇيان ئويلاپ بۇيان ئويلاپ تۇيۇقسىز مەھلىيا يادىمغا كەپ قالدى . توغرا،ئۇنى ئىزدەي...ئۇنىڭغا تىلفۇن قىلدىم. ئەمما تىلفۇننى ئالمىدى. ماڭا قېيداۋاتقاندەك قىلاتتى.ئۇچۇر يازدىم . ئەمما ئۇچۇرلىرىممۇ جاۋاپسىز...ئۈستىلىم ئۈستىدىكى ھۆججەتنى كۈرۈپ كاللام تىرىڭڭىدە يۇرۇپ كەتتى.دەرھال تىلفۇنىمنى ئېلىپ مەھلىياغا ئۇچۇر يازدىم‹ مەھلىيا كەچتە كونا جايدا كۈرشەيلى...›ھايال بولمايلا تىلفۇنىمغا ئۇچۇر كەلدى.‹ماقۇل›...    ئىشتىن چۈشۈپ خۇشال ھالدا ھېلىقى قاۋاقخانغا يۈرۈپ كەتتىم...     بۇگۈن كەيپىياتىم شۇنداق خۇشال. ئىشخانىغا كىرسىم مۇھەممەتجان ھەيرانلىق بىلەن سورىدى‹مۇرات، قانداق ھىيلە ئىشلەتتىڭىز؟ سىزنىڭ يۆتكىلىش ئۇقتۇرشىڭىز بىكار قىلنىپتىغۇ؟› ئۇنىڭغا قاراپ ‹ھۆججەتنىڭ ئۈنىمى› دەپ مىيىقىمدا كۈلۈپ قويدۇم... تۈگۈدى. ئەسكەرتىش: بۇ ئەسەرنىڭ بېشىنى ئاخشام ئىپتار قىلىپ بۇلۇپ يازغان داۋامىنى يازغۇچە بەك چارچاپ كىتىپ شۇڭا داۋامىنى ئىنكاس شەكلىدە يوللاي دىگەنتىم.سىلەرنى تەقەززار قىلىش ياكى قەستەن كەينىگە سۈرۈش مەقسىدىم يوق ئىدى. تورداشلارنىڭ خاتا چۈشنىپ قالماسلىقىنى ئۈمۈد قىلمەن.