بالىلارنى ، دۇنيانى قۇتقۇزايلى(مايكىل جېكسون)

GLADIATOR

	2001– يىلى مايكىل جېكسوننىڭ ئوكسىفوردتا سۆزلىگەن نۇتىقى بۇ نۇتۇقنى مايكۇل جېكسون 2001 - يىلى پۇتى يارلانغان ھالەتتە  ئوكىسفوردتا ھاسا تاياققا تېيىنىپ تۇرۇپ سۆزلىگەن  .       رەھمەت، رەھمەت سىلەرگە سۆيۈملۈك دوسلار! سىلەرنىڭ شۇنچە قىزغىن ئالقىشلىرىڭلارغا چىن كۆڭلۈمدىن تەشەككۈر ئېيتىمەن. ساھىبخاننىڭ بۇنچە كاتتا يىغىلىشقا مېنى چىللىغىنىدىن چەكسىز ئىپتىخارلىنىمەن. شۇنداقلا، پروفىسور Shmuley نىڭ 11 يىلدىن بىرى ئوكسىفوردتا بالىلارنى قۇتقۇزۇش يولىدا كۆرسەتكەن پىداكارلىقىغا ئالاھىتەن رەھمىتىمنى بىلدۈرىمەن. ئىككىمىزنىڭ بىرلىكتە “بالىلارنى قۇتقۇزۇش” ئۇيۇشمىسىنى قۇرۇپ چىقىشىمىز خۇددى ئۆزىمىزنىڭ ئۆمۈر داستانىنى يازغاندەك قىيىنغا چۈشتى، ئەمما باشتىن ئاخىرى ئۇ ئىزچىل مېنى قوللاپ ۋە غەمخۇرلۇق قىلىپ كەلدى. مەن يەنە “بالىلارنى قۇتقۇزۇش ” ئۇيۇشمىسىنىڭ ھەيئىتى  توبا فرايدمەن (Toba Friedman) غا چوڭقۇر رەھمەت ئېيتىمەن. ئۇ بۈگۈن كەچ ئۆز مەكتىپىگە قايتىدۇ، ئىلگىرى مارشال(Marshall) ئۇنۋانى بىلەن بۇ يەردە خىزمەت قىلغان. ئەلۋەتتە بىزنىڭ ئۇيۇشمىمىزنىڭ يەنە بىر سادىق ئەزاسى مارىيلىيىن پايلىس (Marilyn Piels )گىمۇ چىن يۈرەكتىن سالىمىمنى يوللايمەن.   ئىلگىرى مازىر سېرسا(Mother Theresa)، ئالبىرت ئېينىشتىيىن(Albert Einstein)، رونالد. رېگان(Ronald Reagan)، روبېرت. كەننەدى(Robert Kennedy) ۋە مالكولم (Malcolm X.)قاتارلىق  نۇرغۇن ئۇلۇغ شەخىسلەر چىققان مۇقەددەس ماكاندا نۇتۇق سۆزلەش شەرىپىگە ئىرىشكىنىمدىن ئىپتىخارلىنىۋاتىمەن. ئاڭلىسام كەرمىت (Kermit ) مۇ ئىلگىرى بۇ يەرگە كەلگەن ئىكەن، ئۇنىڭ بىلەن “چوڭقۇر ئىزدىنىشلىرى بولمىغان كىشىلەرنىڭ بۇ سەھنىگە چىقىشى ئاسان ئەمەس” دېگنى ئىسىمگە كىلىۋاتىدۇ، ئەمما ئىشىنىمەنكى، ئۇ چوقۇم ئەينى چاغدا مېنىڭ بۇ سەھنىگە چىقىپ قالىدىغىنىمنى ئەسلا خىيالىغا كەلتۈرمىگەن. بۈگۈن ئوكسىفوردنى ئايلىنىۋاتقىنىمدا ئىختىيارسىز بۇ ھەيۋەتلىك مەنزىرىلەرگە مەپتۇن بولۇپ قالدىم، ئەسىرلەر بويى چاقنىغان ئۇلۇغ ۋە بۈيۈك ئىددىيلەرنىڭ دەل موشۇ جايدىن تارالغانلىقىنى دېمەيلا قوياي. ئوكسىفورد قوينى بۈيۈك پىسخولوگلار ۋە ئالىملارنىلا يىتىشتۈرۈپ قالماي، يەنە J.R.R. تولكىن(J.R.R. Tolkien) دىن C.S لەۋىس(CS Lewis) غىچە بولغان قەلبى مۇھەببەتكە تولغان نۇرغۇن بالىلار ئەدەبىياتى يازغۇچىلىرىنى قوينىغا تارتقان. بۈگۈن مەن چىركاۋ ئاشخانىسىدا رەڭلىك ئەينەك ئىچىگە ئېلىنغان  لەۋىس كارلو(Lewis Carroll) نىڭ ئەسىرى” ئەيلىسنىڭ خىيالى دۇنياسى” نى كۆرۈش شەرىپىگە ئىرىشتىم. مېنىڭ يەنە بىر ئامرىكىلىق قىرىندىشىم – سۆيۈملۈك سۇس(Seuss) ئەپەندىمۇ بۇ زالنى زىيارەت قىلغان، ۋە داۋاملىق تۈردەپۈتكۈل دۇنيادىكى نەچچە مىليۇن بالىلارنىڭ تەپەككۇر دۇنياسىدا ئۆزىنىڭ ئىزناسىنى قالدۇرغان ئىدى.   بۈگۈن كەچ مەن ئالدى بىلەن نېمىشقا بۇ يەردە نۇتۇق سۆزلەش بەختىگە ئېرىشەلىگىنىمدىن باشلىماقچىمەن. دوسلار، خۇددى بۇيەرگە كىلىپ نۇتۇق سۆزلىگەنلەرنىڭ ھەممىسى ئاي شارىدا سەيلى قىلىشقا ماھىر بولمىغاندەك، مەندىمۇ ئۇلارغا ئوخشاش كەسپىي بىلىم يوق،ئەلۋەتتە كۆپچىلىككە ئايان، ئېينىشتىيىن بۇ جەھەتتە كىشىنىڭ ھۆرمېتىنى قوزغايدۇ. ئەمما، شۇنداق دىيەلەيمەنكى: باشقا نۇرغۇن ئادەملەرگە سىلىشتۇرغاندا، مەدەنىيەت – سەنئەت  ساھەسىدە مېنىڭ نىسبەتەن كۆپ تەجىربېلىرىم بار. ئىنسانىيەتنىڭ بلىمى كۇتۇپخانىلاردىكى قەغەز پۈتۈكلەردىن باشقا، يەنە ئۇلارنىڭ ئىچكىي دۇنياسىدا ساقلانغان، روھىيىتىگە پۈتۈلگەن، ئىنسانىي تۇيغۇلىرىغا بىرىكىپ كەتكەن ئامىللارنىمۇ ئۆز ئىچىگە ئالىدۇ. يەنە كىلىپ دوسلار، مەن نىسبەتەن قىسقا بولغان ۋاقىت ئىچىدە شۇنچە كۆپ تارىخنى باشتىن كەچۈردۈم، ھەتتا ھازىر ئۆزۈمنىڭ ئاران 42 ياش ئىكەنلىكىمدىنمۇ گۇمانلىنىمەن. مەن دائىم Shmuley لىگە پىسخىكىلىق يېشىمنىڭ ھەرگىزمۇ سەكسەن ياشتىن تۆۋەن ئەمەسلىكىنى ئىيتاتتىم، بۈگۈن تېخى راسلا 80 ياشلىق بوۋايدەك مىڭىۋاتىمەن. ئۇنداقتا كۆپچىلىكىنى سۆزۈمگە قۇلاق سىلىشىقا تەكلىپ قىلىمەن،چۈنكى بۈگۈن ئاخشام چوقۇم سۆزلىمەكچى بولغانلىرىم بەلكى كۆپچىلىك بىلەن بىرگە ئىنسانىيلىقىمىزنى، دۇنيانى قۇتۇلدۇرىشىمىزغا پايدىسى بولىدۇ!   تەڭرىگە مىڭلاپ شۈكىرى، مەن ئۆزۈمنىڭ ئۆمۈرلۈك سەنئەت ۋە كەسىپ مەجبۇرىيتىمنى مۇددەتتىن بۇرۇن ئادا قىلالىدىم. ئەمما بۇ نەتىجىلەر بىلەن مېنىڭ كىم ئىكەنلىكىم پۈتۈنلەي ئوخشىمايدىغان خارەكتىرگە ئىگە. ئەمەلىيەتتە، مەستانىلىرى ئالدىدا شادىمانە ھالداRocking Robin ۋە  Ben نى ئورۇندىغان بەش ياشلىق بالىنىڭ شوخ كۈلكىلىرى ھەرگىزمۇ ئۇنىڭ راسلا خۇشال ئىكەنلىكىنى چۈشەندۈرۈپ بېرەلمەيدۇ.   بۈگۈن ئاخشام، مەن بىر مودا چولپان سىياقىدا كۆپچىلىك ئالدىدا زاھىر بولۇشنى خالىمايمەن. تالانت ئىگىسى – گۈزەل بالىلىقى بولمىغان بىر تالانت ئىگىسى دەپ ئاتىلىشنى تېخىمۇخالىمايمەن. مەن بىر ئەۋلاد كىشىلىرىنىڭ گۇۋاھچىسى، بىر ئەۋلاد بالا بولۇشنىڭ ئەھمىيىتىنى چۈشەنمەيدىغان كىشىلەرنىڭ ۋەكىلى بولۇشنى بەكرەك خالايمەن. كۆپچىلىك، ھەممىڭلارنىڭ بالىلىقڭلار بولغان، ئەمما ئۇنىڭدىن مەھرۇم قالغان، ئەشۇ ئالتۇندەك گۈزەل، دۇنيادىن بىغەم ئويناپ يۈرىيدىغان ۋاقىتلاردىن مەھرۇم بولغان. بالىلىقىمىزدا ئەسلىي ئارمانىسز ھالدا ئاتا – ئانىمىزنىڭ قوينىدا مۇھەببەتىن زوق ئېلىشىمىز، دۈشەنبىلىك مۇھىم ئاجرىتىپ يېزىش ئىمتىھانى ئۈچۈن ياخشى تەييارلىق قىلىشىمىز كىرەك ئىدى.  جېكسون 5 نى بىلىدىغان كىشىلەرگە ئايان، مەن بەش يېشىمدا سەھنە ھاياتىمنى باشلىۋەتتىم، شۇندىن بىرى ناخشا ئېيتىش، ئۇسۇل ئويناشتىن ئەسلا توختاپ باقمىدىم.    گەرچە سەنئەت نومۇرلىرىنى ئورۇنداش مېنىڭ ئەڭ چوڭ قىززىقىشىم بولسىمۇ، بىراق كىچىك ۋاقىتلىرىمدا مەنمۇ باشقا بالىلاردەك دەرەخكە ئۇۋا ياساپ، سۇچېچىشىپ، مۈكىمۈكىلەڭ ئوينىغۇم بار ئىدى. ئەپسۇس، پىشانەمگەپۈتۈلمىگەن ئىكەن،مەن پەقەت ئۇلارنىڭ كۈلكىلىرى ۋە ئويۇنلىرىغا خۇددى ئۆزۈم ئويناۋاتقاندەك ھەۋەسلا قىلالايىتتىم.     كەسپىي ھاياتىمنى داۋاملاشتۇرمىسام بولمايىتتى. ئەمما ھەر يەكشەنبە كۈنى چوقۇم ئاۋانگارت بولاتتىم، بىز يەھۋانىڭ تەلىپى بويىچە مىسيونېر بولۇپ ئىشلەيىتتۇق ، شۇندىلا باشقا كىشىلەر بالىلىرنىڭ گۈزەل بالىلىقىنى كۆرەلەيىتتىم،ئۇنداق چاغلاردا ئۆزۈمنىڭ بالىلىقىنىڭ خۇددى باشقىلارنىڭكىگە ئوخشاش ئاجايىباتلارغا تولغانلىقىنى خىيال قىلغۇم كىلەتتى. لىكىن، ئاۋارىچىلىكتىن ساقلىنىش ئۈچۈن، نام چىقارغاندىن بىرى مەن ئامالسىز چوڭ سۈپەت كىيىملەرنى كىيىپ، يالغان چاچ، يالغان ساقال ئىشلىتىپ، قارا كۆزەينەك تاقاپ، ئۆزۈمنى پەردازلاشقا مەجبۇربولاتتىم. يەكشەنبە كۈنلۈك پائالىيەت جەريانىدا بىز چىكاكونىڭ جەنۇبىدىكى خىلۋەت جايلادا بىر كۈنىمىزنى ئۆتكۈزەتتۇق، ئۆيمۇ – ئۆي كىرىپ ياكى مال سېتىۋېلىش مەركەزلىرىگە بېرىپ، “ئۈمۈد مۇنارى” ژۇرنىلىمىزنى تارقىتاتتۇق.مەن ئادەتتىكى ئائىلىلەرگە بېرىپ، ئۆيلەرگە سېلىنغان قوپال گىلەملەرنى، ئويناۋاتقان بالىلارنى، شۇنداقلا ئاددىيلىق ئىچىدە جۇلالىنىپ تۇغان بارچە تۇرمۇش مەنزىرىلىرىنى كۆرۈشنى ياخشى كۆرەتتىم. بىلىمەن، نۇرغۇن كىشىلەر بۇلارنى ھېچقانچە ئىش ئەمەس دەپ قارايدۇ. ئەمما مەن ئۈچۈن بۇلار چەكسىز جەلىپ قىلىش كۈچىگە ئىگە. مەن دائىم بالىلىقىدىن مەھرۇم قالغاندىن كىيىنكى تۇيغۇ پەقەت مەندىلا بار، مەن بىلەن بۇ ھەقتە تۇيغۇلىرىنى ئورتاقلىشالايدىغان كىشىلەر يوقنىڭ ئورنىدا دەپ ئويلايىتتىم.   يىقىندا  مەن 30 -40 يىللادىكى بالا چولپان – شيېرلى تەمپىل بىراك(Shirley Temple Black) بىلەن ئۇچىرىشىپ قالدىم. بىز تۇنجى كۆرۈشكەندىلا گەپ – سۆز قىلماستىن يىغلىشىپ كەتتۇق. چۈنكى ئۇ مېنىڭ ئازابىمنى چۈشىنەتتى. مېنىڭ بۇ خىل ئازابلىرىمنى پەقەت ئەڭ يىقىن كىشىلىرىملا، ئېلزابېس. تايلور(Elizabeth Taylor) ۋە مكاۋلي.كالكىن(McCauley Culkin) ھېس قىلىپ يىتەلەيىتتى. بۇلارنى دېيىشىم ھەرگىزمۇ كۆپچىلىكنىڭ ھېسداشلىقىنى قولغا كەلتۈرۈش ئەمەس، پەقەت – بۇنداق بالىلىقتىن مەھرۇم بولۇش ئازابلىرى ھوللىۋوتنىڭ چولپانلىرىغىلا خاس ئەمەسلىكىنى ئېسىڭلارغا سىلىپ قويماقچىمەن. ھازىر، بۇ خىل ھادىسە يەرشارى خارەكتېرلىك ئاپەتكە ئايلاندى. بالىلىق ھازىرقى زامان تۇرمۇشىنىڭ قۇربانىغا ئايلىنىپ كەتتى. ھازىر بالىلار دائىم تىز چوڭ بولۇشقا رېغبەتلەندۈرىلىدۇ. خۇددى بالىلىق مەزگىلى بىر ئاۋارىچىلىق ھېسابلىنىدىغاندەك. چوڭلار تاقەتسىزلىك بىلەن پەرزەنىتلىرىنىڭ بالىلىق مەزگىلىنى ئىمكانقەدەر تىز ئاياغلاشتۇرىشىنى كۈتىدۇ. بۇ مەىسىلىگە نىسبەتەن، شۈبىھسىزكى، مەن دۇنيادىكى ئەڭ تىپىك ۋەكىل.مەن بۇ ئەۋلاد ئاتا – ئانا بىلەن پەرزەنت ئوتتۇرىسىكى مۇھەببەت شەرتلىرىنىڭ بىكار قىلىنغانلىقىنىڭ ئىسپاتچىسى.   پىسخولوگلار پەرزەنىتكە مۇتلەق مۇھەببەت ئاتا قىلماسلىقنىڭ ئاپەت خارەكتېرلىك تەسىرىنى تەپسلىي ئوتتۇرىغا قويدى، بۇ خىل شەرتسىز مۇھەببەت ئۇلارنىڭ روھىي ۋە خارەكتىېرىنىڭ ساغىلام يىتىلىشى ئۈچۈن ئىنتايىن زۆرۈر. نۇرغۇن بالىلار كۆڭۈل بۆلۈشكە ئىرىشەلمىگەندىن كىيىن ئۆزنى چەتكە ئالىدىغان بولىۋالدى. ئۇلار ئاستا – ئاستا ئاتا – ئانا، بوۋا – موما ۋە باشقا  قىرىنداشلىرىدىن يىراقلاپ كەتتى. ئەتىراپىمىزدىكى ئالدىنقى بىر ئەۋلاد كىشىلەرنىڭ تىز پۈكمەس ئىتتىپاقلىق روھىي زامانىمىزغا كەلگەندە موشۇنداقلا يوقىلىپ كەتتى. بۇ خىل قانۇنىيەتكە ئۇيغۇن بولمىغان نادان قىلمىش، ناشقى دۇنيادىن ئىھتىياجلىق بولغان بارچە نەرسە – بايلىق، مودا كىيىم، ئېسىل ماشىنا…لارغا ئىگە بولغان، ئەمما ئىچكىي دۇنياسى ئازاپ ۋە ساختىپەزلىككە توشۇپ كەتكەن بىر ئەۋلاد كىشىلەرنى بارلىققا كەلتۈردى. قۇپقۇرۇق كۆكرەك، ساختا روھ… ئەشۇ قۇرۇق كۆكرىكىمىز ئىچىدە ئىلگىرى يۈرىكىمىز سوقاتتى، ئۇ جايدىن مۇھەببەتنىڭ ھارارەتلىرى تارىلىپ تۇراتتى. ئەمەلىيەتتە، ئازاپقا مۇپتىلا بولىۋاتقىنى بالىلارلا بولۇپ قالماستىن، ئاتا – ئانىلارمۇ ئوخشاشلا ئىڭراۋاتىدۇ. بىز بالىلىرىمىزنىڭ قانچە بالدۇر يېتىلىشنى ئۈمۈد قىلغانسىرىمىز، ئەكىسچە سەمىمىلىكتىن شۇنچە يىراقلاپ باردۇق. ئەلۋەتتە، بۇ خىل سەمىمىيلىك چوڭلاردىمۇ بولۇشقا ئەرزىيىتتى. ئەپەندىلەر ،خانىملار!  مۇھەببەت- ئىنسانلار ئائىلىسىنىڭ ئەڭ قىممەتلىك مىراسى، ئەڭ بۈيۈك تەۋەرۈكى، قىممىتى تەڭداشسىز ئىسىل ئەنئەنىسى، بىز ئەۋلادمۇ – ئەۋلاد داۋاملالشتۇرىشىمىز كىرەك بولغان بايلىق! ئىلگىرى بەلكىم بىز باياشات تۇرمۇشتىن ھازىرقىدەك ھوزۇرلىنالمىغان ئىدۇق، ئۆيلىرىمىزدە توك يوق ئىدى، نۇرغۇن بالىلار سوغۇق ئۆيلەردە قىسسىلىشىپ ئۇخلايىتتى. ئەمما بۇ ئۆيلەر قاراڭغۇ ئەمەس ئىدى، قەھرىتان سوغۇقمۇ ئەمەس ئىدى. چۈنكى بىز يۇرىكىمىزدە مۇھەببەتنى يالقۇنجىتىپ، ئۇلارغا ئىللىقلىق ئاتا قىلاتتۇق. ئاتا – ئانىلار ھەرخىل ئىمتىياز ۋە ئارزۇلىرى ئۈچۈنلا سەكپارە بولۇپ يۈرمەيىتتى. بالىلارلا ئۇلار تۇرمۇشىنىڭ جەۋھىرى ئىدى.    ھەممىزىگە ئايان، بىز ئىككى دۆلەت كىشىلىرى توماس. جەفېرسون(Thomas Jefferson) ئاتالمىش “ئىنكار قىلىشقا بولمايدىغان ھوقۇق” نى ئوتتۇرىغا چىقارغاندىن كىيىن بۆلۈنۈپ كەتتۇق. ئامرىكىلىقلار بىلەن ئەنگىلىيلىكلەر ھەرقايسىمىز ھەققانىيەت ئۈستىدە تالاش – تارتىش قىلىۋاتقىنىمىزدا، نەدىمۇ بالىلارنىڭ ئىنكار قىلىشقا بولمايدىغان ھوقۇقى ئۈچۈن كۆرەش قىلىدىغانلار بولسۇن؟! بۇخىل ھوقۇقلارنىڭ تەدىرجىي مونۇپۇل قىلىنىشى نەتىجىسىدە دۇنيادا نەچچىلىگگن بالا غەمسىز بالىلىقىدىكى بىخەتەرلىك تۇريغۇلىرىدىن ئايرىلىپ قالدى. بۈگۈن ئاخشام مەن ھەربىر ئائىلىنىڭ پۈتكۈل بالىلار ئۈچۈن”بالىلارنىڭ ئەڭ ئەقەللىي ھوقۇقى”  لايىھەسىنى تۈزۈپ چىقىشقا چاقىرىمەن، مەزمۇنى تۆۋەندىكىدەك بولىدۇ: 1. بەدەل تۆلىمىسىمۇ مۇھەببەتتىن بەھرىمان بولۇش ھوقۇقى. 2.  ئۆتۈنمىسىمۇ ئاتا – ئانىسى تەرىپىدىن قوغدىلىنىشتىن بەھرىمان بولۇش ھوقۇقى.   3. گەرچە بۇدۇنياغا قۇپقۇرۇق كەلگەن بولسىمۇ يەنىلا كۆڭۈل بۆلۈشكە مۇيەسسەر بولۇش ھوقۇقى. 4.  گەرچە باشقىلارنىڭ نەزىرىنى ئۆزگە قارىتالمىسىمۇ، يۈرەك تېۋىشلىرىنى ئاڭلىتىش ھوقۇقى. 5.  كەچلىك خەۋەرلەر بىلەن كۆرەش قىلمىسىمۇ، ئۇخلاشتىن بۇرۇن بىر ئاز چۆچەك ئاڭلاش ھوقۇقى.   6. يالغۇز ئۆيگە سولاپ قويۇلماي، مەكتەپتە مائارىپ تەربىيسى ئېلىش ھوقۇقى. 7.  ھەممە ئادەملەرگە ئوخشاش مۇئامىلىگە ئىرىشىش ھوقۇقى( ھەتتا پەقەت ئانسىلا ياخشى كۆرگىدەك دەرىجىدە كۆرۈمسىز چىرايغا ئىگە بولسىمۇ) دوستلار، ئىنسانىيەت بىلىمنىڭ بارلىققا كىلىشى، ئىنسانىيەت ئاڭ سەۋىيسىنىڭ يۇقىرى كۆتۈرلىشى ئۈچۈن ھەربىرىمىز مۇھەببەتنىڭ ئوبىكتىغا ئايلىنىشىمىز كىرەك.ھەتتا سىز چىچىڭىزىنىڭ قىزىل يالى بوز ئىكەنلىكىنى بىلمىسىڭىزمۇ، ئۆزىڭىزنىڭ ئاق تەنلىك ياكى قارا تەنلىك ئىكەنلىكىڭىزنى بىلمىسىڭىزمۇ، ئۆزىڭىزنىڭ قايسى دىنغا ئىتقاد قىلىدىغىنىڭىزنى بىلمىسىڭىزمۇ، چوقۇم ئۆزىڭىزنىڭ ھامان باشقىلار تەرىپىدىن سۆيىلىۋاتقىنىڭىزنى بىلىشىڭىز كىرەك.   ئالاھەزەل 20 يىل ئاۋۋال، مەن سەييارە ئويۇن قويۇشقا ئاتلىنىش تەييارلىقىنى قىلىۋاتاتتىم، دەل شۇ چاغدا بىر كىچىك ئوغۇل بالا ۋە ئۇنىڭ ئاتا ئانىسى چىكاكوغا مېنى يوقلاپ كەلدى. راك كىسىلى ئۇنىڭ ھاياتىغا تەھدىت سىلىۋاتقان ئىكەن، ئۇ ماڭا ئۆزىنىڭ ناخشىلىرىمنى ۋە مېنى ئىنتايىن ياقتۇرىدىغانلىقىنى ئىيىتتى. ئۇنىڭ ئاتا ئانىسى ماڭا بالىسىنىڭ كۈنلىرىنىڭ ئازلا قالغانلىقىنى، بۈگۈن ياكى ئەتە بۇ دۇنيا بىلەن خوشلىشىدىغانلىقىنى بىلدۈردى، مەن ئۇ بالىغا: “قارا، ئۈچ ئايدىن كىيىن مەن سېنىڭ يۇرتۇڭ كاناس شەھرىگە بېرىپ ناخشا كىچىلىكى ئۆتكۈزىمەن، سېنىڭ شۇ ۋاقىتتا كىلىپ كىچىلىكىمگە قاتنىشالىشىڭىنى ئۈمۈد قىلىمەن، ساڭا بىرقېتىملىق كىچىلىكتە كىيگەن بۇ مايكامنى سوۋغا قىلاي” دېدىم. ئۇنىڭ كۆزلىرى نۇرلىنىپ: “بۇ مايكىنى راسلا ماڭا سوۋغا قىلامسىز؟” دېدى”. “ئەلۋەتتە، ئەمما سەن چوقۇم موشۇ كىيىمنى كىيىپ ئۈچ ئايدىن كىيىنكى كېچىلىكىمگە قاتنىشىشىڭ كىرەك” دېدىم.  مەن پەقەت ئۇنى بەرداشلىق بېرىشكە ئۈندەۋاتاتتىم، “مەن راسلا سېنى كىچىلىكىمدە موشۇ مايكىنى كىيىپ، مۇنۇ پەلەينى تاقاپ تۇرغان ھالەتتە كۆرگۈم بار!”، ئۇنىڭغا يەنە ئۈستىگە ياقۇت تاشلار قادالغان پەلىيىمنىمۇ بەردىم. ئادەتتە مەن ھەرگىزمۇ باشقىلارغا پەلىيىمنى سوۋغا قىلمايىتتىم. بىراق ئۇ جەننەتكە سەپەر قىلىش ئالدىدا تۇراتتى. بەلكىم ئۇ جايغا بەكلا يىقىنلاپ قالغاندۇ، مەن ئۇ تۇرۇشلۇق شەھەرگە بارغاندىن كىيىن، ئۇ ئاللىبۇرۇن ئۇ دۇنياغا كىتىپ قاپتۇ. ئاتا – ئانىسى ئۇنى دەپنە قىلغاندا مەن سوۋغا قىلغان مايكا ۋە پەلەينى كىيدۈرۈپ قويۇپتۇ. ئۇ پەقەت 10 ياشتا ئىدى. تەڭرى بىلىدۇ، مەن بىلىمەن، ئۇ ھەقىقەتەنمۇ تەس چىدىغان ئىدى. ھەمما، ھېچبولمىغاندا ئۆلۈش ئالدىدا ئۇ ئۆزىنىڭ چەكسىز مۇھەببەت قوينىدا ئىكەنلىكىنى بىلدى، ئاتا ئانىسىلا ئەمەس، ماڭا ئوخشاش بىر يات كىشىمۇ ئۇنى ئوخشاشلا ياخشى كۆرەتتى. مۇھەببەتتىن بەھرىمان بولغاندىن كىيىن ئۇ ئۆزىنىڭ بۇدۇنياغا ھەرگىزمۇ يالغۇز كەلمىگەنلىكىنى، شۇنداقلا بۇ دۇنيادىن تەنھا كەتمەيدىغانلىقىنى چۈشەندى.    ئەگەر سىز بۇ دۇنياغا كەلگەن ۋە ئايرىلغان ۋاقىتتا ئوخشاشلا باشقىلار تەرىپىدىن ياخشى كۆرۈلسىڭىز، ئۇنداقتا بۇ جەرياندا يۈز بەرگەن ھەرقانداق ئوڭۇشسىزلىققا سىز چوقۇم تاقابىل تۇرالايسىز. پروفىسور بەلكىم سىزنىڭ دەرىجىڭىزنى تۆۋەنلىتىشى مومكىن، ئەمما سىز ئۆزىڭىز ھەرگىز تۆۋەنلەتمەيسىز؛ خوجايىن بەلكىم سىزنى چەتكە قېقىشى مومكىن، ئەمما سىز ھەرگىز چەتكە قىقىلىمايسىز؛ مۇنازىرىدىكى رەقىبىڭىز سىزنى يىڭىۋىلىشى مومكىن، ئەمما سىز يەنىلا غەلبە قىلالايسىز. ئۇلار قانداقمۇ سىزنى مەغلۇپ قىلالىسۇن؟ چۈنكى سىز ئۆزىڭىزنىڭ سۆيۈلۈشكە ئەرزىيدىغانلىقىڭىزنى ئېنىق بىلىسىز، باشقا ئىشلار پەقەتلا بىر قۇرۇق جازا، خالاس. بىراق، سىزدە سۆيۈلۈشنىڭ گۈزەل ئەسلىمىلىرى بولمىسا، ئۇنداقتا دۇنيادا قانداق نەرسىنىڭ سىزنى قانائەتلەندۈرەلەيدىغانلىقىنى مەڭگۈ بىلەلمەيسىز. قانچىلىك پۇلدار بولۇپ كېتىڭ، قانچىلىك داڭقىڭىز چىقسۇن، سىز ھامان قانائەت ھېس قىلالمايسىز!  سىز  ھەقىقىي ئىزدەۋاتقىنىڭىز پەقەت شەرتسىز مۇھەببەت ۋە تولۇق قوبۇل قىلىنىش. بۇلاردىن باشقىسى پەقەتلا يۇك، خالاس. دوستلىرىم، سىلەرگە مۇنداق بىر مەنزىرىنى بايان قىلىپ بىرەي: ئامرىكىدا كۈنىگە 6 نەپەر 20 ياشقا توشمىغان ئۆسمۈر ئۆزىنى ئۆلتۈرىۋالىدۇ، 12 نەپەر 20 ياشتىن تۆۋەن بالا قوراللاردا ئۆلۈپ كىتىدۇ – ئىسىڭىزدە بولسۇن، بۇ پەقەت بىركۈندىكى ئەھۋال. يەنە 399 نەپەر ياش مەست قىلىش دورىلىرىنى ئىشلەتكەنلىكتىن تۇتۇپ كىتىلىنىدۇ، 1352 نەپەر بوۋاق ئون نەچچە ياشلىق “ئانا” لار تەرىپىدىن بۇ دۇنياغا كىلىدۇ، بۇلارنىڭ ھەممىسى دۇنيادىكى ئەڭ باي، ئەڭ تەرەققىي قىلغان دۆلەتتىكى ئىشلار! شۇنداق، دۆلىتىمىزنىڭ ھەيۋىسىگە سانائەت جەھەتتە ھېچقانداق دۆلەت تەڭ تۇرالمايدۇ.بىراق يۇقارقىلار ئامرىكا ياشلىرىنىڭ ئازاپ ۋە نەپرەتلىرىنى بوشىتىدىغان بىردىنبىر ئۇسۇلى. ئەمما، ئەنگىلىيدە يۇقارقىلارغا ئوخشاش بىئارام، ئازابدار كىشىلەر يوق دەپ ئويلىماڭ. تەكشۈرۈش نەتىجىسىگە ئاساسلانغاندا، ئەنگىلىيدە كۈنىگە ئۈچ نەپەر ئون ياشتىن تۆۋەن بالا دائىم تېنىنى كىسىپ، كۆيدۈرۈپ ياكى يۇقىرى مىقداردا دورا ئىستىمال قىلىپ، ئۆزىنى مىيىپ قىلىۋالىدىكەن. مانا بۇلار ئۇلارنىڭ نۆۋەتتىكى ئازابلىرىنى ئارام تاپقۇزۇشتىكى ئۇسۇلى. بۈيۈك بىرتانىيىدە، %20 ئائىلە يىلدا پەقەت بىرلا قىتىم پۈتۈن ئائىلە جەم بولۇپ كەچلىك تاماق يەيدىكەن، يىلدا بىر قېتىم ھە! 80-يىللاردىن باشلانغان تەكشۈرۈش نەتىجىسى، كۆپ ئاڭلاپ مەشىقلەندۈرۈلگەن بالىلار ئادەتتىكى بالىلاردىن كۈچلۈك بولغان ئوقۇش – يېزىش ئىقتىدارىغا ئىگە بولىدىكەن، ئۈنۈمىمۇ قاراپ ئۈگەنگندىن كۆپ يۇقىرى بولىدىكەن. ئەپسۇس، ئەنگىلىيدە پەقەت% 33  ئىككى ياشتىن سەككىز ياشقىچە بولغان بالىلا ئۇخلاشتىن بۇرۇن مۇقىم ھالدا چۆچەك ئاڭلىيالايدىكەن. ئەگەر %75 ئاتا ئانىنىڭ بالىلىق دەۋرىدە ھەممىسىنىڭ چۆچەك ئاڭلاپ چوڭ بولغانلىقىنى بىلگىنىمىزدە، كۆپچىلىك ئارتۇق ئويلىمىغان بولاتتۇق. ئېنىقكى، بىز ئۆزىمىزدىن بۇ خىل ئازاپ – ئوقۇبەتلەرنىڭ، رەزىللىكلەرنىڭ نەدىن كەلگنلىكىنى ئويلاپ باقمىدۇق. بالىلارنىڭ تاشلىۋېتىلىشتىن، سوغۇق مۇئامىلىدىن ئىنتايىن سەسكىنىدىغانلىقى ھەممىزىگە ئايان ، ئۇلارنىڭ يىغلىشىمۇ دەل باشقلارنىڭ دېققىتىنى جەلىب قىلىش ئۈچۈن. ئامرىكىدا، تۈرلۈك بالىلارنى قوغداش ئورۇنلىرى ئوتتۇرىچە ھەريىلى نەچچە يۈز مىڭلىغان بالىلارنىڭ سوغۇق مۇئامىلىنىڭ زىيىنىغا ئۇچرايدىغانلىقىنى بىلدۈردى، بۇ بىرخىل كەمسىتىش! باياشات ئائىلىلەر، بەخىتلىك ئائىلىلەر، پۈتۈنلەي ئىلېكتىر بويۇملىرىغا باغلىنىپ قالدى. ئاتا – ئانىلار ئۆيگە قايتىپ كىلىدۇ، ئەمما ئۇلار راستىنلا قايتىپ كەلمەيدۇ،ئۇلارنىڭ روھىي ئىشخانىلاردا قالغان بولىدۇ. ئۇنداقتا بالىلارچۇ؟ ئاھ، ئامالسىز ئۆزلىرى ئىرىشكەن ئاز-تولا ھېسيات  تۇتۇرۇقلىرى بىلەن ئاران دېگەندە كۈن ئۆتۈزىدۇ. تۈگىمەس تېلىۋۇزۇر، كومپىيوتېر ئويۇنى ۋە سىن بويۇملىرىدىن ئۇلار نېمىگە ئىرىشەلىسۇن؟ ۋۇجۇدۇمنى تىتىرىتىپ ئۆتكەن ئاشۇ قاتتىق، سوغۇق سانلار سىلەرگە، نېمە ئۈچۈن شۇنچە كۆپ ۋاقىت ۋە زىھنىمنى ئىسراپ قىلىپ، بالىلارنى قۇتقۇزۇش ھەرىكەتلىرىنى قوللىغىنىمنى ۋە ئۇلارنى مۇۋەپپىقىيەتكە ئىرىشتۈرگەنلىكىمنى چۈشەندۈرۈپ بېرەلەيدۇ. مەقسىتىمىز ئىنتايىن ئاددىي – ئاتا-ئانا، پەرزەنت ئوتتۇرىسىدىكى يىقىن مۇناسىۋەتنى قايتىدىن ئورنۇتۇش، ۋەدىلىرىمىزگە ۋاپا قىلىپ، كەلگۈسى بىر كۈنلەردە بۇ دۇنياغا كىلىدىغان سۆيۈملۈك بالىلارنىڭ ھاياتلىق يوللىرىنى يورۇتۇش. بۇ مېنىڭ تۇنجى قىتىملىق نۇتۇقۇم بولغانلىقى ۋە قەلبڭلارنى كەڭرى ئاچقانلىقىڭلار ئۈچۈن، مېنىڭچە، چوقۇم سىلەر بىلەن تېخىمۇ كۆپ مۇڭدىشىمەن. ھەممىمىزنىڭ قەلبىدە ھىكايىمىز بولىدۇ،ئۇلارنى سىتاستىكىلىساق ئومۇمىيلىققا ئىگە بولىدۇ. دائىم : بالا بېقىش خۇددى ئۇسۇل ئوينىغانغا ئوخشايدۇ، سەن بىر قەدەم ماڭساڭ، بالاڭمۇ ئەگىشىپ بىر قەدەم ماڭىدۇ دەيمىز. ئەمما مېنىڭ ھېس قىلىشىمچە، بالا تەربىيلىگەندە ئۇنىڭ ئۈچۈن تۆلىگەن بەدەللىرىڭىز پەقەت ھىكايىنىڭ يىرىمى ئىكەن، قالغان يىرىمى بولسا بالىنڭ ئاتا ئانىسىغا جاۋاپ قايتۇرىشى بولىدىكەن.     كىچىكىمدە، ئىسىمدە قىلىشىچە “قارا قىزچاق” ئىسىملىك بىر بۆرە ئىت بار ئىدى، ئۇ ئۆيگە قارالمايلا قالماستىن ئىنتايىن قورقۇنچاق  ۋە تىرىككەك ئىدى، ھەتتا ماشىنا ئاۋازى ۋە ئىندىئاننانىڭ چاقماقلىق يامغۇر ئاۋازىدىن قورقۇپ ئاران تۇراتتى. سىڭلىم جىننى بىلەن ئىككىمىز ئۇنىڭغا كۆپ زىھنىمىزنى سەرىپ قىلدۇق، بىراق يەنىلا ئۇنىڭ ئىشەنچىسىنى قولغا كەلتۈرەلمىدۇق. ئىلگىركى خوجايىنى دائىم ئۇنى ئۇرىدىكەنتۇق، نېمە ئۈچۈنلىكىنى بىلمىدۇق، ئىشقىلىپ ئۇ سادىقلىقىنى يوقاتقان ئىدى.    نۆۋەتتىكى نۇرغۇن تىرىك مۇردىغا ئايلانغان ياشلار زىيانكەشلىككە ئۇچىرىغان بىچارىلەردۇر. ئۇلار ئاتا – ئانىسىغا ئازراقمۇ كۆڭۈل بۆلىمەيدۇ. يالغۇز ياشاپ، يالغۇز يۈرۈپ، ئۆزىنىڭ تەنھالىقىنى قوغدايدۇ. ئۇلار توختىماستىن ئالغا سىلجىيدۇ، ئەمما ئاتا – ئانىسىنى كىرەكسىز نەرسىدەك كەينىدە تاشلاپ قويىدۇ. يەنە تېخىمۇ ئەسەبىي بالىلار بار، ئۇلار ئاتا – ئانىسىدىن نەپرەتلىنىپ، ئۇلارنىڭ ھەرقانداق ياخشى نىيەتتىكى پىكىرىنىمۇ رەھىمسىزلەرچە رەت قىلىدۇ.    بۈگۈن ئاخشام، مەن ئارىمىزدىكى ھەرقانداق بىر كىشىنىڭ ئۇنداق خاتالىق سادىر قىلىشىنى خالىمايمەن. بۇ مېنىڭ پۈتكۈل دۇنيادىكى بالىلار ۋە ھازىر نەخمەيداندا  نۇتۇق ئاڭلاۋاتقان كىشىلەرنى بىرلىكتە ئاتا – ئانىمىزنى كەچۈرىۋېتىشكە چاقىرىشىمنىڭ سەۋەبىدۇر. ئەگەر بىز تاشلېۋىتىلگەن بولساق ئۇلارنى كەچۈرىۋېتىپ، ھەمدە ئۇلارغا قانداق سۆيۈشنى ئۈگىتىپ قويايلى! مېنىڭ بەخىتلىك بىر بالىلىقىمنىڭ بولمىغانلىقىنى ئاڭلىغىنىڭىزدا بەلكىم ئۇنچە ھەيران قالمىغانسىز، دادام بىلەن بولغان جىددىي مۇناسىۋېتىمىز بۇنىڭ بىر مىسالى. دادام تولىمۇ قاتتىق قول بىر ئادەم. ئەقلىمنى بىلسەم، ئۇ بىزنى ياراملىق بىر ئارتىس قىلىپ چىقىشقا تىرىشىۋاتقان ئىكەن. ئۇھېسياتىنى ئىزھارقىلىشقا ئاجىز ئىدى، بىرەر قىتىممۇ مېنى ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى ئېيتىپ باقمىغان ئىدى. ئۇ ئەزەلدىن مېنى ماختاپ باقمىغان، ئەگەردە بىرەر ئىشنى ئالاھىدە ياخشى قىلالىسام، “يامان ئەمەس” دەپ قوياتتى.ئەگەر ئىپادەم يامان ئەمەس بولسا، ئۇ ھېچنىمە دېمەيىتتى. ئىشلىرىمىزدا مۇۋەپپىقىيەت قازاندۇرۇش ئۇنىڭ بارلىق ئارزۇسى ئىدى. دادام راستىنلا تالانتلىق بىر باشقۇرغۇچى ئىدى، ئاكام ئىككىمىز ئۇنىڭ مەجبۇرلاشلىرى ئاستىدا مۇۋەپپىقىيەتكە ئىرىشتۇق. ئۇنىڭ قۇماندانلىقى ئاستىدا مەن ھېچبىر پۇرسەتنى قولدىن بەرمىدىم. ئەمما ماڭا ھەقىقىي لازىمى مېنى مۇھەببەتكە ئىرىشتۈرەلەيدىغان بىر ئاتا ئىدى. دادام بۇلارنى چۈشەنمەيىتتى، ئۇ ماڭا تىكىلىپ تۇرغانلىرىدا ھەرگىزمۇ مېنى ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى ئېيىتمايىتتى، بىرەر قىتىممۇ مەن بىلەن ئويۇن ئوينىمايىتتى، ئات چاپتۇرمايىتتى، ياستۇق ئېتىپ ، سۇ شارچىسى پۈۋلەپ ئوينىمايىتتى. ئىسىمدە تۇرۇپتۇ، مەن تۆت ياشقا كىرگەن يىلىدىكى بىر قېتىملىق كانىۋال بايرىمىدا مېنى تايچاققا مىندۈرۈپ قويغان ئىدى. شۇنچىلىك كىچىككىنە بىر ئىشنى بەلكىم ئۇ بەش مېنۇتتىلا ئۇنتۇپ كەتكەندۇ. ئەمما شۇ ئىشتىن كىيىن ئۇنىڭ قەلبىمدە ئالاھىدە ئورنى تىكلەندى. مانا بۇبالىلىق ئىدى، كىچىككىنە ئىشلارمۇ ئۇنىڭ ئۈچۈن غايەت زور ئەھمىيەتكە ئىگە بولاتتى، مەن ئۈچۈنمۇ شۇنداق ئىدى. ئەشۇ مىنۇتلار مەن ئۈچۈن ھەممە ئىدى، پەقەت ۋە پەقەت بىرلا قىتىم شۇنداق پۇرسەتكە ئىرىشتىم، ئەمما تۇيغۇلىرىم ھەقىقەتەن تەسۋېرلىگۈسىز بولدى.    مانا ھازىر ئۆزۈممۇ بىر دادا بولدۇم. بىر كۈنى ئۆزۈمنىڭ بالىلىرى Prince ۋە   Paris لارنى ، ئۇلارنىڭ چوڭ بولغاندا ماڭا قانداق قارىشىنى ئارزۇ قىلىدىغانلىقىمنى ئويلاۋاتاتتىم. چوقۇمكى، ئۇلارنىڭ كىيىن مېىنى ئويلىغانلىرىدا، نەگە بېرىشىمدىن قەتئىينەزەر يىنىمدا ئېلىپ يۈرىدىغىنىمنى، ھەممە نەرسىدىن مۇھىم ئورۇنغا قويىدىغانلىقىمنى ئەسلىشىنى ئۈمۈد قىلاتتىم. بىراق ئۇلارنىڭ تۇرمۇشىدا ھەردائىم رېقابەت مەۋجۇت. چۈنكى بالىلىرىم دائىم ئاشۇ ئۇششاق – چۈششەك گىزىتلارنىڭ “نازارىتىدە ” بولىدۇ، شۇڭا ئۇلار خالىغانچە مەن بىلەن باغچىلارغا، كىنوخانىلارغا بارالمايدۇ. شۇڭا ئۇلار چوڭ بولغاندا مەندىن نەپرەتلەنسە قانداق قىلارمەن؟! مېنىڭ تاللىشىم ئۇلارنىڭ بالىلىقىغا قانچىلىك تەسىر ئېلىپ كىلەر؟ ئۇلار بەلكىم مەندىن: “بىزنىڭ نېمە ئۈچۈن باشقا بالىلارغا ئوخشاش ئەركىنلىكىمىز يوق؟” دەپ سورار. ئۇچاغلاردا مەن تەڭرىدىن بالىلىرىمنىڭ مېنى چۈشىنىشىنى تىلەيمەن. ئۇلارنىڭ ئۆزلىرىگە: ” دادىمىز ئاللىبۇرۇن پۈتۈن كۈچىنى چىقىرىپ تىرىشتى، ئۇ دۇچ كەلگىنى ئالاھىدە بىر ئەھۋال، ئۇ بەلكىم مۇكەممەل ئەمەس، ئەمما تولىمۇ ئىللىق ۋە مەسئۇلىيەتچان بىر كىشى، ئۇ دۇنيادىكى بارچە مۇھەببەتتىن بىزنى بەھرىمان قىلىشنىلار ئويلايدۇ…” دېيىشىنى تىلەيمەن. مەن ھەردائىم ئۇلارنىڭ نەزىرىنى ئاشۇ ئاكتىپ تەرەپلەرگە مەركەزلەشتۈرىشىنى ئۈمۈد قىلىمەن. مەسىلەن: ئۇلار ئامالسىز ۋاز كىچىشى زۆرۈر بولغان ئەشۇ ئىشلار ۋە تەربىيلەش جەريانىدىكى ساقلانغىلى بولمايدىغان خاتالىقلارنىلا ئەمەس، بەلكى، مېنىڭ بارچە كۈچۈم بىلەن ئۇلارنىڭ قۇربانى بولۇشقا ئۇرۇنىۋاتقانلىقىمنى ئويلىشى كىرەك. چۈنكى بىز ھەممىز باشقىلارنىڭ بالىسى، بىزگە ئايان، ئاجايىپ مۇكەممەل پىلان ۋە تىرىشچانلىق بولغان تەقدىردىمۇ، خاتالىق ھامان كۆرۈلىدۇ. ئىنسان سەۋەنلىكتىن خالىي ئەمەس.   بۇلارنى ، بالىلارنىڭ مېنى “ياخشى دادا ئەمەس” دەپ قارىماسلىقىنى، كەمچىلىكلىرىمنى ئەپۇ قىلىشىنى قانچىلىك ئارزۇ قىلىدىغىنىمنى ئويلىغىنىمدا، ئىختىيارسىز ھالدا دادام ئېسىمگە كىلىدۇ. ئىلگىرى ئۇنى قانچىلىك ئىنكار قىلغان بولاي، ئۇ چوقۇم مېنى ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى تەن ئالىدۇ. ئۇ مېنى ھەقىقەتەن ياخشى كۆرىدۇ، بۇنى بىلىمەن. بۇنىڭغا ئىسپات بولالايدىغان يەنە بىر كىچىك ئىش بار: كىچىكىمدە تاتلىق نەرسىلەرگە ئامراق ئىدىم(بالىلارنىڭ ھەممىسى شۇنداققۇ!) . دادام مېنىڭ تاتلىق بولكىغا ئەڭ ئامراق ئىكەنلىكىمنى بىلەتتى. شۇڭا ھەپتە ئارىلاپ، مەن ئەتتىگىنى ئۈستىن قەۋەتتىن چۈشكىنىمدە، دائىم ئاشخانا ئۆيدە ھېچقانداق سۆز قالدۇرۇلمىغان بىر خالتا تاتلىق بولكىنىڭ تۇرغانلىقىنى كۆرەتتىم. خۇددى روژىتسىۋا بوۋاي قويۇپ قويغاندەك.    بەزىدە مەن ئۇخلىماي بىر يانغا مۈكىۋىلىپ، ئۇنىڭ بولكىلارنى شۇ جايغا ئاستاغىنە قويۇپ قويغانلىقىنى كۆرۈپ قالاتتىم. ئەمما روژىتسىۋا بوۋاينىڭ رىۋايەتلىرىدەك، بۇ خىل خىيالىي تۇيغۇلارنى ئايرىلىپ قىلىشتىن، ئۇنىڭ داۋاملاشتۇرماي قويىشىدىن تېخىمۇ ئەنسىرەيىتتىم. دادام كەچلىكى بولكىلارنى ئاستاغىنە ئۇ جايغا قويۇپ قوياتتى، ھەمدە ھېچكىمگە بىلدۈرمەيىتتى. ئۇ بەلكىم ئىنسانىي تۇيغۇلىرىنى ئاشكارلاپ قويىشىدىن ئەنسىرەيىتتى. قانداق بىر تەرەپ قىلىشنى چۈشەنمەيىتتى ۋە ئۇقمايىتتى. ئۇ پەقەت تاتلىق بولكىنىڭ مەن ئۈچۈن نېمىدىن دىرەك بىرىدىغانلىقىنىلا بىلەتتى.   ئۆتمۈشۈمنىڭ تۇغانىنى ئىچىۋەتسەم، تېخىمۇ كۆپ ئەسلىمىلەر ئېتىلىپ چىقىدۇ. كىچىككىنە ئىشلارغا ئائىت ئۇ ئەسلىمىلىرىم، گەرچە ھازىر تازا ئېنىق بولمىسىمۇ، ئەمما ئۇلارنىڭ ھارارېتىنى تېخىچە يوقاتمىغانلىقىنىھېس قىلىپ تۇرۇپتىمەن. شۇڭلاشقا بۈگۈن ئاخشام، دادامنىڭ نېمىلەرنى قىلالمىغانلىقىنى قويۇپ، ئۇنىڭ قىيىنچىلىقلارنى يەتكۈچە تارتىپ، مەن ئۈچۈن قىلغانلىرىغا بەكرەك كۆڭۈل بۆلەي دەيمەن. شۇ سەۋەپ ئۇنىڭغا بولغان باھالىرىمنى توختاتماقچىمەن. دادامنىڭ جەنۇبتىكى ئىنتايىن نامرات بىر ئائىلىدە چوڭ بولغانلىقىنى ئەسلىيەلەيمەن. ئۇ ئىقتىسادنىڭ چوڭ چىكىنىش مەزگىللىرى ئىدى، لىكىن دادام جېنىنى تىكىپ تۇرۇپ بالىلىرىنى بېقىۋاتاتقاچقا، ئائىلىگە ئانچە چوڭ مۇھەببەت بېغىشلىيالمىغان ئىدى. دادام ۋە ئۇنىڭ قىرىنداشلىرى بوۋامنىڭ مۇش – پەشۋالىرى ئاستىدا چوڭ بولغان ئىكەن. كىم ئەينى چاغدا جەنۇبتا چوڭ بولغان بىر قارا تەنلىكنىڭ ئەھۋالىنى پەرەز قىلالايدۇ؟  غورۇر، ئۈمۈدتىن ئەسەر بولمىغان، دادامنى ئەڭ ناچار ئىرىققا تەۋە كىشى دەپ قارىغان بۇ دۇنيادا پۇت دەسسەپ تۇرۇش ئۈچۈن قاتتىق تىرىشىش كىرەك بولاتتى. مەن تۇنجى بولۇپ  MTV سەھنىسىگە چىقالىغان قارا تەنلىك سەنئەتچى بولدۇم، ئۇنىڭ قانچىلىك تەسلىكتە قولغا كەلگىنى ھىلىمۇ ئىسىمدە، ئۇ 80 – يىللار ئىدى. كىيىن دادام ئىندىيانلار شىتاتىغا كۆچۈپ كەلدى، ھەمدە ئۆزىمىزنىڭ چوڭ ئۆيىمىزمۇ بولدى. ئۇ پولات تاۋلاش ئورنىدا ئۇزۇن ئىشلىدى، خىزمىتى بەكلا تۆۋەن دەرىجىلىك ئىدى، شۇنداقلا ئۆپكىنى كاردىن چىقىراتتى، بۇلارنىڭ ھەممىسى ئائىلە ئۈچۈن ئىدى، ئەلۋەتتە.  ئۇ ھېس – تۇيغۇلىرىنى ئىپادىلەشكە ئاجىزلىق قىلسا غەلىتىلىك بولامدۇ؟! ئۇنىڭ يۈرىكى ئاجايىپ كەچۈرمىشلەرگە شاھىد بولغاچقا سىرلىق تۇيۇلامدۇ؟! ئەڭ مۇھىمى، ئۇ ئوغلىنى داڭلىق ئارتىس بولۇشقا شۇنچە مەجبۇرلىشى،  ئوغلىنىڭ كەلگۈىسىدە ئۆزىگە ئوخشاش قىسمەتكە دۇچار بولماسلىقىنى ئارزۇ قىلسا نورمالسىزلىق ھىسابلىنامدۇ؟! مەن دادەمنىڭ ۋارقىرىشىنىڭمۇ بىرخىل مۇھەببەت ئىزھار قىلىش ئىكەنلىكىنى، بىرخىل مۇكەممەل بولمىغان سۆيۈش ئىكەنلىكىنى چۈشىنىشكە باشلىدىم. ئۇنىڭ مېنى مۇۋەپپىقىيەت قازىنىشقا مەجبۇرلىشى، مېنى ياخشى كۆرگەنلىكى ئۈچۈن، پەرزەنتىنىڭ كىيىن خورلۇققا ئۇچرىماسلىقى ئۈچۈن ئىدى. ھازىر، شۇۋاقىتلاردىكى كۈلپەتلەرنى ئويلىسام بەخىت ھېس قىلىمەن. غەزەپ ئىچىدە مەن ئۆزۈمدىن قانداق ھالقىشنى ئۈگەندىم. قىساس ئوتى ئىچىدە تېنىچلىنىشىنى ئۈگەندىم. ھەتتا دەسلەپكى نەپرەتلىرىممۇ ئاستا – ئاستا كەڭچىلىككە ئورۇن بوشاتتى.   ئون يىللارچە ئىلگىرى، مەن “دۇنيانى قۇتقۇزۇش” دەپ ئاتىلىدىغان بىر ساخاۋەت ئورنى قۇردۇم. بۇ ئېسىمنىڭ ئۆزى دەل قەلبىمدىكى تۇيغۇلاردۇر. ئازراق بىلىشىمچە، دەل Shmuley ئىيىتقاندەك، ئۇ ئىككى سۆز قەدىمكى مەسەللەرنىڭ ئەمەلگە ئېشىشىنىڭ ئاساسى ئىكەن. بىز راستىنلا دۇنيانى قۇتۇلدۇرالايمىزمۇ؟ بۇ مەسىلە تا بۈگۈنگىچە ئۇرۇش ۋە ئىرىقىي جىدەللەر تەرىپىدىن چۈشەكەپ قويۇلدى. بىز راستىنلا بالىلارنى قۇتۇلدۇرالامدۇق؟”بېسىۋېلىش” دېگەن فىلىمدىكىدەك، مەكتەپكە تاپانچا ئىلىپ كىرىدىغان ھەتتا باشقىلارغا ئوق چىقىرىدىغان ئاشۇ بالىلارنى، خۇددى Jamie Bulger نىڭ تىراگىدىيلىرىدىكىدەك قارشى تەرەپنى ئۇرۇپ ئۆلتۈرۈپ قويىدىغان ئاشۇ ياشلارنى بىز راستىنلا قۇتۇلدۇرالامدۇق؟ئەلۋەتتە، بولمىسا مەن بۈگۈن كەچ بۇيەردە تۇرمىغان بولاتتىم. ئەمما بۇلارنىڭ ھەممىسى ئەپۇ قىلىشتىن باشلىنىدۇ. چۈنكى دۇنيانى قۇتۇلدۇرۇشتىن ئاۋۋال بىز ئۆزىمىزنى قۇتۇلدۇرىشىمىز كىرەك ؛ بالىلارنى قۇتۇلدۇرۇشتىن ئۈچۈن، بىز ئالدى بىلەن ئۇلارنىڭ ئىچكىي دۇنياسىنى قوغدىشىمىز زۆرۈر. تولۇق يىتىلگەن بىر ئادەم بولۇش سۈپىتىم بىلەن ئۆزۈمنىڭ ھەرگىزمۇ مۇكەممەللىككە يىتەلمەيدىغانلىقىمنى ھېس قىلىپ يىتىۋاتىمەن. بەلكىم ،بالىلىرىغا مۇھەببەت ئاتا قىلىش ئىقتىدارى بولغان ئەمما شارائىتى بولمىغان بىر ئاتا بولۇش سۈپىتىم بىلەن، بالىلىقتىكى سەرگەردان روھىم يۆلەنچۈككە ئىرىشكىچە ئازابلىنىشىم مومكىن. بۈگۈن ئاخشام كۆپچىلىككە تەۋسىيە قىلىدىغان بىر ئىش. ئاتا – ئاناڭلارنى ھۆرمەتلەپ، سۆيۈڭلار! ئۇلارغا گۇماندىن خالىي ھالدا يىقىنلىشىڭلار! مانا بۇ مېنىڭ دادامغا كەڭچىلىك قىلىشىم ۋە ئۇنى داۋاملىق مۇنازىرە قىلماسلىقىمنىڭ سەۋەبى، چۈنكى ماڭا پەقەت بىر “ئاتا” كىرەك، شۇنداقلا مېنىڭ بىردىنبىر ئىرىشەلەيدىنىم دادام.  مەن ئۆتمۈشتىكى ئىشلارنىڭ توسقۇنلىقىرىدىن قۇتۇلۇپ، بارچە ئازارچىلىقلارنى كۆڭلۈمدىن چىقىرىپ تاشلاپ، دادام بىلەن يارىشىپ، قالغان ئۆمرۈمنى بەخىتلىك ئۆتكۈزۈشنى ئويلايمەن.   ئەگەر دۇنيا نەپرەتتۇمانلىرى ئارىسىدا قالسا، بىز يەنىلا ئۈمۈد كۈتۈشكە پىتىنايلى؛ ئەگەر دۇنيا غەزەپ يالقۇنلىرىغا غەرىق بولسا ، بىز يەنىلا تەسەللىي تېپىشقا پىتىنايلى؛ئەگەر  دۇنيا ئۈمۈدسىزلىك پاتقىقىغا چۆكۈپ كەتسە، بىز يەنىلا شىرېن چۈشلەرنى كۆرۈشكە پىتىنايلى  ؛ ئەگەر دۇنيا گۇماني نەزەرلەر بىلەن مۇدھىش بوپ قالسا، بىز يەنىلا ئۆزئارا ئىشىنىشكە پىتىنايلى! بۈگۈن ئاخشام ئاتا – ئانىسىنى ئۈمۈدسىزلەندۈرگەن ئادەملەر، مەن ئۆزۈڭلارنىڭ چۈشكۈنلىكىدىن ئۈمۈدسىزلىنىشىڭلارنى سورايمەن؛ بۈگۈن كەچ ئاتا – ئانىسى تەرىپىدىن ئالدانغان ئادەملەر ،  مەن سىلەرنىڭ ئۆزۈڭلارنى تېخىمۇ ئالدىماسلىقىڭلارنى ئۈمۈد قىلىمەن؛ بۈگۈن كەچ ئاتا – ئانىسىدىن قۇتۇلۇشنى ئويلاۋاتقان بارچە ئادەملەر، مەن سىلەرنىڭ قولۇڭلارنى ئۇلارغا سۇنۇشۇڭلارنى سورايمەن. مەن سىلەردىن ئۆتۈنىۋاتىمەن، ئۆزۈمگىمۇ تەلەپ قويىۋاتىمەن، شەرتسىز مۇھەببتىمىزنى ئاتا – ئانىلىرىمىزغا بىرەيلى! شۇندىلا ئۇلار ئۆز پەرزەنتىدىن قانداق سۆيۈشنى ئۈگىنىدۇ، شۇندىلا ئاخىرىدا مۇھەببەتلىك بىر دۇنيانى قايتىدىن قۇرۇپ چىققىلى بولىدۇ. Shmuley ئىلگىر قەدىمكى كىتابلاردىكى بىشارەتلەرنى – يىڭى بىر دۇنيانىڭ بارلىققا كىلىدىغانلىقىنى تىلغا ئالغان ئىدى. بۇ “ئاتا – ئانىنىڭ يۈرىكى پەرزەتىنىڭ يۈرىكىگە قايتىپ كەلگىنىدە ئەمەلگە ئاشىدۇ” دىيىلگەن ئىكەن!  قەدىرلىك دوسلىرىم، بىز دەل ئاشۇ يىڭى دۇنيادا ياشىغۇچىلارمىز، بىز دەل ئاشۇ بالىلارمىز! گەندى (Mahatma Gandhi):”ئاجىزلار ئەزەلدىن ئەپۇ قىلىشنى بىلمەيدىغان كىشىلەردۇر، كەڭچىلىك پەقەت غالىبىيەتچىگىلا خاس” دېگەن ئىدى. بۈگۈن ئاخشام، بىز غالىبىيەتچىلەردىن بولايلى، ھەتتا ئۇلاردىنمۇ ئېشىپ چۈشەيلى! “ھېسياتىمىزنىڭ زەخمىلىرىنى داۋالاش” تىن ئىبارەت يىڭى بىر بەيگىگە يۈزلىنەيلى.بىز چوقۇم يىڭىپ كىتەلەيمىز، بالىلىقىمىزدا دۇچار بولغانلىرىمىز تۇرمۇشىمىزغا قانچىلىك تەسىر كۆرسەتكەن بولىشىدىن قەتئىينەزەر، ئاتا – ئانىمىزنى گۇناھسىز دەپ قارايلى، ھەربىر ئادەمگە كەڭچىلىك قىلايلى، شۇندىلا ئۇلارنىڭ قەلبىنى ئۇتاليمىز! نەچچە مىليۇن بالا ۋە ئۇلارنىڭ ئاتا – ئانىلىرى كەڭچىلىككە تەشنا بولىۋاتىدۇ، بەلكىم بۇ مىنۇتلاردا ھېچبىر نەتىجىسى كۆرۈلمەس، ئەمما بۇلار ھېچبولمىغاندا بىر باشلىنىش _ ھەممىز تاقەززا بولىۋاتقان بىر باشلىنىش بولۇپ قالغۇسى! شۇنداق،ئەپەندىلەر-خانىملار! مەن بۈگۈنكى نۇتۇقۇمنى تۆۋەندىكى نۇقتىلارغا يىغىنچاقلىماقچى: ئىشەنچ، قىززىقارلىق ۋە ھاياجانلىق!   بۇندىن كىيىن بەلكىم يىڭى بىر ناخشا ئاڭلىنىدۇ!    بۇ ناخشىنى بالىلارنىڭ كۈلكە سادالىرىغا ئايلاندۇرايلى.    بۇ ناخشىنى بالىلارنىڭ چۇقانلىرىغا ئايلاندۇرايلى.    بۇ ناخشىنى بالىلارنىڭ كۈيلىرىگە ئايلاندۇرايلى.   بۇ ناخشىنى بارچە ئاتا – ئانىلارغا ئاڭلاتقۇزايلى.   قىېنى ھەممىمىز بىرلىكتە قەلىب سىمفونىيىسىنى ئورۇندايلى، بالىلىرىمىزنىڭ نازۇك دۇنياسىنى مۇھەببەت نۇرلىرى بىلەن ئىللىتىدىغان بىر مۆجىزە يارىتايلى، بىرلىكتە دۇنيانى قۇتقۇزايلى، ئازاپ دەرىخىنى يىلتىزىدىن قۇرۇتايلى! بىز بىرلىكتە ئەڭ يىقىملىق مۇزىكىنڭ نوتىسىنى يېزىپ چىقايلى!   تەڭرى ھەممىڭلارنى ئامان قىلغاي، سىلەرنى سۆيىمەن! ئىنگىلىسچە ئاساسى مەزمۇنى بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @" w& F8 t$ Z8 \1 M& C% y Heal The Kids - Oxford Speech Oxford University, March 2001 by Michael Jackson بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @1 L- b* m: g: O- {Thank you, thank you dear friends, from the bottom of my heart, for such a loving and spirited welcome, and thank you, Mr President, for your kind invitation to me which I am so honoured to accept. I also want to express a special thanks to you Shmuley, who for 11 years served as Rabbi here at Oxford. You and I have been working so hard to form Heal the Kids, as well as writing our book about childlike qualities, and in all of our efforts you have been such a supportive and loving friend. And I would also like to thank Toba Friedman, our director of operations at Heal the Kids, who is returning tonight to the alma mater where she served as a Marshall scholar, as well as Marilyn Piels, another central member of our Heal the Kids team. I am humbled to be lecturing in a place that has previously been filled by such notable figures as Mother Theresa, Albert Einstein, Ronald Reagan, Robert Kennedy and Malcolm X. I've even heard that Kermit the Frog has made an appearance here, and I've always felt a kinship with Kermit's message that it's not easy being green. I'm sure he didn't find it any easier being up here than I do! As I looked around Oxford today, I couldn't help but be aware of the majesty and grandeur of this great institution, not to mention the brilliance of the great and gifted minds that have roamed these streets for centuries. The walls of Oxford have not only housed the greatest philosophical and scientific geniuses - they have also ushered forth some of the most cherished creators of children's literature, from J.R.R. Tolkien to CS Lewis. Today I was allowed to hobble into the dining hall in Christ Church to see Lewis Carroll's Alice in Wonderland immortalised in the stained glass windows. And even one of my own fellow Americans, the beloved Dr Seuss graced these halls and then went on to leave his mark on the imaginations of millions of children throughout the world. I suppose I should start by listing my qualifications to speak before you this evening. Friends, I do not claim to have the academic expertise of other speakers who have addressed this hall, just as they could lay little claim at being adept at the moonwalk - and you know, Einstein in particular was really TERRIBLE at that. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @4 ^5 ~+ g3 j9 Q7 ^1 n% E$ P1 V$ {0 KBut I do have a claim to having experienced more places and cultures than most people will ever see. Human knowledge consists not only of libraries of parchment and ink - it is also comprised of the volumes of knowledge that are written on the human heart, chiselled on the human soul, and engraved on the human psyche. And friends, I have encountered so much in this relatively short life of mine that I still cannot believe I am only 42. I often tell Shmuley that in soul years I'm sure that I'm at least 80 - and tonight I even walk like I'm 80! So please harken to my message, because what I have to tell you tonight can bring healing to humanity and healing to our planet. Through the grace of God, I have been fortunate to have achieved many of my artistic and professional aspirations realised early in my lifetime. But these, friends are accomplishments, and accomplishments alone are not synonymous with who I am. Indeed, the cheery five-year-old who belted out Rockin' Robin and Ben to adoring crowds was not indicative of the boy behind the smile. Tonight, I come before you less as an icon of pop (whatever that means anyway), and more as an icon of a generation, a generation that no longer knows what it means to be children. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @. z9 z7 ?+ V3 j& [$ h7 G$ IAll of us are products of our childhood. But I am the product of a lack of a childhood, an absence of that precious and wondrous age when we frolic playfully without a care in the world, basking in the adoration of parents and relatives, where our biggest concern is studying for that big spelling test come Monday morning. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @. z7 q; y) r. C# {/ YThose of you who are familiar with the Jackson Five know that I began performing at the tender age of five and that ever since then, I haven't stopped dancing or singing. But while performing and making music undoubtedly remain as some of my greatest joys, when I was young I wanted more than anything else to be a typical little boy. I wanted to build tree houses, have water balloon fights, and play hide and seek with my friends. But fate had it otherwise and all I could do was envy the laughter and playtime that seemed to be going on all around me. There was no respite from my professional life. But on Sundays I would go Pioneering, the term used for the missionary work that Jehovah's Witnesses do. And it was then that I was able to see the magic of other people's childhood. Since I was already a celebrity, I would have to don a disguise of fat suit, wig, beard and glasses and we would spend the day in the suburbs of Southern California, going door-to-door or making the rounds of shopping malls, distributing our Watchtower magazine. I loved to set foot in all those regular suburban houses and catch sight of the shag rugs and La-Z-Boy armchairs with kids playing Monopoly and grandmas baby-sitting and all those wonderful, ordinary and starry scenes of everyday life. Many, I know, would argue that these things seem like no big deal. But to me they were mesmerising. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @) g" y2 ^, K4 E2 PI used to think that I was unique in feeling that I was without a childhood. I believed that indeed there were only a handful with whom I could share those feelings. When I recently met with Shirley Temple Black, the great child star of the 1930s and 40s, we said nothing to each other at first, we simply cried together, for she could share a pain with me that only others like my close friends Elizabeth Taylor and McCauley Culkin know. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @4 L! w) I/ Z0 L7 OI do not tell you this to gain your sympathy but to impress upon you my first important point : It is not just Hollywood child stars that have suffered from a non-existent childhood. Today, it's a universal calamity, a global catastrophe. Childhood has become the great casualty of modern-day living. All around us we are producing scores of kids who have not had the joy, who have not been accorded the right, who have not been allowed the freedom, or knowing what it's like to be a kid. Today children are constantly encouraged to grow up faster, as if this period known as childhood is a burdensome stage, to be endured and ushered through, as swiftly as possible. And on that subject, I am certainly one of the world's greatest experts. Ours is a generation that has witnessed the abrogation of the parent-child covenant. Psychologists are publishing libraries of books detailing the destructive effects of denying one's children the unconditional love that is so necessary to the healthy development of their minds and character. And because of all the neglect, too many of our kids have, essentially, to raise themselves. They are growing more distant from their parents, grandparents and other family members, as all around us the indestructible bond that once glued together the generations, unravels. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @( P# H0 b) l) Z& i* R0 w+ |. [This violation has bred a new generation, Generation O let us call it, that has now picked up the torch from Generation X. The O stands for a generation that has everything on the outside - wealth, success, fancy clothing and fancy cars, but an aching emptiness on the inside. That cavity in our chests, that barrenness at our core, that void in our centre is the place where the heart once beat and which love once occupied. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @! J' O5 }! A( _0 K! N. vAnd it's not just the kids who are suffering. It's the parents as well. For the more we cultivate little-adults in kids'-bodies, the more removed we ourselves become from our own child-like qualities, and there is so much about being a child that is worth retaining in adult life. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @; }. E/ y' J+ Y+ BLove, ladies and gentlemen, is the human family's most precious legacy, its richest bequest, its golden inheritance. And it is a treasure that is handed down from one generation to another. Previous ages may not have had the wealth we enjoy. Their houses may have lacked electricity, and they squeezed their many kids into small homes without central heating. But those homes had no darkness, nor were they cold. They were lit bright with the glow of love and they were warmed snugly by the very heat of the human heart. Parents, undistracted by the lust for luxury and status, accorded their children primacy in their lives. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @: B. X5 P; E* MAs you all know, our two countries broke from each other over what Thomas Jefferson referred to as "certain inalienable rights". And while we Americans and British might dispute the justice of his claims, what has never been in dispute is that children have certain inalienable rights, and the gradual erosion of those rights has led to scores of children worldwide being denied the joys and security of childhood. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @* B" [& ^5 I. u8 R4 ]# LI would therefore like to propose tonight that we install in every home a Children's Universal Bill of Rights, the tenets of which are: بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @4 j* R7 L& G: X* U5 V% A9 A1. The right to be loved without having to earn it بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @5 S' J: s0 O" D% e2. The right to be protected, without having to deserve it 3. The right to feel valuable, even if you came into the world with nothing بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @% {2 Q1 N6 B4 O+ Z! u4. The right to be listened to without having to be interesting بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @7 X" J/ a( J! i0 F. ^2 z5. The right to be read a bedtime story, without having to compete with the evening news بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @/ @9 Z1 Y6 ~3 [4 \; Y# l6. The right to an education without having to dodge bullets at schools 7. The right to be thought of as adorable - (even if you have a face that only a mother could love). بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @3 S! |3 ]9 p9 T- Y% |Friends, the foundation of all human knowledge, the beginning of human consciousness, must be that each and every one of us is an object of love. Before you know if you have red hair or brown, before you know if you are black or white, before you know of what religion you are a part, you have to know that you are loved. About twelve years ago, when I was just about to start my Bad tour, a little boy came with his parents to visit me at home in California. He was dying of cancer and he told me how much he loved my music and me. His parents told me that he wasn't going to live, that any day he could just go, and I said to him: "Look, I am going to be coming to your town in Kansas to open my tour in three months. I want you to come to the show. I am going to give you this jacket that I wore in one of my videos." His eyes lit up and he said: "You are gonna GIVE it to me?" I said "Yeah, but you have to promise that you will wear it to the show." I was trying to make him hold on. I said: "When you come to the show I want to see you in this jacket and in this glove" and I gave him one of my rhinestone gloves - and I never usually give the rhinestone gloves away. And he was just in heaven. But maybe he was too close to heaven, because when I came to his town, he had already died, and they had buried him in the glove and jacket. He was just 10 years old. God knows, I know, that he tried his best to hold on. But at least when he died, he knew that he was loved, not only by his parents, but even by me, a near stranger, I also loved him. And with all of that love he knew that he didn't come into this world alone, and he certainly didn't leave it alone. If you enter this world knowing you are loved and you leave this world knowing the same, then everything that happens in between can he dealt with. A professor may degrade you, but you will not feel degraded, a boss may crush you, but you will not be crushed, a corporate gladiator might vanquish you, but you will still triumph. How could any of them truly prevail in pulling you down? For you know that you are an object worthy of love. The rest is just packaging. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @0 P+ i) b+ q; J8 IBut if you don't have that memory of being loved, you are condemned to search the world for something to fill you up. But no matter how much money you make or how famous you become, you will still fell empty. What you are really searching for is unconditional love, unqualified acceptance. And that was the one thing that was denied to you at birth. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @! U' j' }6 q( ~Friends, let me paint a picture for you. Here is a typical day in America - six youths under the age of 20 will commit suicide, 12 children under the age of 20 will die from firearms - remember this is a DAY, not a year - 399 kids will be arrested for drug abuse, 1,352 babies will be born to teen mothers. This is happening in one of the richest, most developed countries in the history of the world. Yes, in my country there is an epidemic of violence that parallels no other industrialised nation. These are the ways young people in America express their hurt and their anger. But don't think that there is not the same pain and anguish among their counterparts in the United Kingdom. Studies in this country show that every single hour, three teenagers in the UK inflict harm upon themselves, often by cutting or burning their bodies or taking an overdose. This is how they have chosen to cope with the pain of neglect and emotional agony. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @1 t6 Q' U5 ]$ A- R% S+ c9 eIn Britain, as many as 20% of families will only sit down and have dinner together once a year. Once a year! And what about the time-honoured tradition of reading your kid a bedtime story? Research from the 1980s showed that children who are read to, had far greater literacy and significantly outperformed their peers at school. And yet, less than 33% of British children ages two to eight have a regular bedtime story read to them. You may not think much of that until you take into account that 75% of their parents DID have that bedtime story when they were that age. Clearly, we do not have to ask ourselves where all of this pain, anger and violent behaviour comes from. It is self-evident that children are thundering against the neglect, quaking against the indifference and crying out just to be noticed. The various child protection agencies in the US say that millions of children are victims of maltreatment in the form of neglect, in the average year. Yes, neglect. In rich homes, privileged homes, wired to the hilt with every electronic gadget. Homes where parents come home, but they're not really home, because their heads are still at the office. And their kids? Well, their kids just make do with whatever emotional crumbs they get. And you don't get much from endless TV, computer games and videos. These hard, cold numbers which for me, wrench the soul and shake the spirit, should indicate to you why I have devoted so much of my time and resources into making our new Heal the Kids initiative a colossal success. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @: I, Z" x& m+ ?' P5 W" @Our goal is simple - to recreate the parent/child bond, renew its promise and light the way forward for all the beautiful children who are destined one day to walk this earth. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @1 i* Q) a, A6 c3 i- K1 ^But since this is my first public lecture, and you have so warmly welcomed me into your hearts, I feel that I want to tell you more. We each have our own story, and in that sense statistics can become personal. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @5 n( [+ D! s5 F6 A. vThey say that parenting is like dancing. You take one step, your child takes another. I have discovered that getting parents to re-dedicate themselves to their children is only half the story. The other half is preparing the children to re-accept their parents. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @. ?" N. n: D" B0 R! EWhen I was very young I remember that we had this crazy mutt of a dog named "Black Girl," a mix of wolf and retriever. Not only wasn't she much of a guard dog, she was such a scared and nervous thing that it is a wonder she did not pass out every time a truck rumbled by, or a thunderstorm swept through Indiana. My sister Janet and I gave that dog so much love, but we never really won back the sense of trust that had been stolen from her by her previous owner. We knew he used to beat her. We didn't know with what. But whatever it was, it was enough to suck the spirit right out of that dog. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @! v+ ~( q( E7 w9 R/ _6 ^A lot of kids today are hurt puppies who have weaned themselves off the need for love. They couldn't care less about their parents. Left to their own devices, they cherish their independence. They have moved on and have left their parents behind. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @+ \6 G7 [' G8 A5 ?8 w% d* VThen there are the far worse cases of children who harbour animosity and resentment toward their parents, so that any overture that their parents might undertake would be thrown forcefully back in their face. Tonight, I don't want any of us to make this mistake. That's why I'm calling upon all the world's children - beginning with all of us here tonight - to forgive our parents, if we felt neglected. Forgive them and teach them how to love again. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @/ B2 p* x+ N1 L% B* {You probably weren't surprised to hear that I did not have an idyllic childhood. The strain and tension that exists in my relationship with my own father is well documented. My father is a tough man and he pushed my brothers and me hard, from the earliest age, to be the best performers we could be. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @9 P6 e2 y0 W5 K2 u  s6 U/ G6 iHe had great difficulty showing affection. He never really told me he loved me. And he never really complimented me either. If I did a great show, he would tell me it was a good show. And if I did an OK show, he told me it was a lousy show. He seemed intent, above all else, on making us a commercial success. And at that he was more than adept. My father was a managerial genius and my brothers and I owe our professional success, in no small measure, to the forceful way that he pushed us. He trained me as a showman and under his guidance I couldn't miss a step. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @: Q0 q  F6 M1 c( T4 S/ bBut what I really wanted was a Dad. I wanted a father who showed me love. And my father never did that. He never said I love you while looking me straight in the eye, he never played a game with me. He never gave me a piggyback ride, he never threw a pillow at me, or a water balloon. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @7 r7 a$ H0 N( g" ]- uBut I remember once when I was about four years old, there was a little carnival and he picked me up and put me on a pony. It was a tiny gesture, probably something he forgot five minutes later. But because of that moment I have this special place in my heart for him. Because that's how kids are, the little things mean so much to them and for me, that one moment meant everything. I only experienced it that one time, but it made me feel really good, about him and the world. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @% E9 r. @3 i+ L6 v$ N% j( FBut now I am a father myself, and one day I was thinking about my own children, Prince and Paris and how I wanted them to think of me when they grow up. To be sure, I would like them to remember how I always wanted them with me wherever I went, how I always tried to put them before everything else. But there are also challenges in their lives. Because my kids are stalked by paparazzi, they can't always go to a park or a movie with me. So what if they grow older and resent me, and how my choices impacted their youth? Why weren't we given an average childhood like all the other kids, they might ask? And at that moment I pray that my children will give me the benefit of the doubt. That they will say to themselves: "Our daddy did the best he could, given the unique circumstances that he faced. He may not have been perfect, but he was a warm and decent man, who tried to give us all the love in the world." بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @; @" ~& b' X: y  G- \I hope that they will always focus on the positive things, on the sacrifices I willingly made for them, and not criticise the things they had to give up, or the errors I've made, and will certainly continue to make, in raising them. For we have all been someone's child, and we know that despite the very best of plans and efforts, mistakes will always occur. That's just being human. And when I think about this, of how I hope that my children will not judge me unkindly, and will forgive my shortcomings, I am forced to think of my own father and despite my earlier denials, I am forced to admit that me must have loved me. He did love me, and I know that. There were little things that showed it. When I was a kid I had a real sweet tooth - we all did. My favourite food was glazed doughnuts and my father knew that. So every few weeks I would come downstairs in the morning and there on the kitchen counter was a bag of glazed doughnuts - no note, no explanation - just the doughnuts. It was like Santa Claus. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @2 Q0 }: n/ v0 [& JSometimes I would think about staying up late at night, so I could see him leave them there, but just like with Santa Claus, I didn't want to ruin the magic for fear that he would never do it again. My father had to leave them secretly at night, so as no one might catch him with his guard down. He was scared of human emotion, he didn't understand it or know how to deal with it. But he did know doughnuts. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @- M& ~7 p- z; p" [" SAnd when I allow the floodgates to open up, there are other memories that come rushing back, memories of other tiny gestures, however imperfect, that showed that he did what he could. So tonight, rather than focusing on what my father didn't do, I want to focus on all the things he did do and on his own personal challenges. I want to stop judging him. I have started reflecting on the fact that my father grew up in the South, in a very poor family. He came of age during the Depression and his own father, who struggled to feed his children, showed little affection towards his family and raised my father and his siblings with an iron fist. Who could have imagined what it was like to grow up a poor black man in the South, robbed of dignity, bereft of hope, struggling to become a man in a world that saw my father as subordinate. I was the first black artist to be played on MTV and I remember how big a deal it was even then. And that was in the 80s! بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @. k0 I) q5 i" O: k/ kMy father moved to Indiana and had a large family of his own, working long hours in the steel mills, work that kills the lungs and humbles the spirit, all to support his family. Is it any wonder that he found it difficult to expose his feelings? Is it any mystery that he hardened his heart, that he raised the emotional ramparts? And most of all, is it any wonder why he pushed his sons so hard to succeed as performers, so that they could be saved from what he knew to be a life of indignity and poverty? بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @7 f4 i+ @! ^; O- P) d3 O/ V4 {I have begun to see that even my father's harshness was a kind of love, an imperfect love, to be sure, but love nonetheless. He pushed me because he loved me. Because he wanted no man ever to look down at his offspring. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @# M% \2 Z2 _  \4 S  KAnd now with time, rather than bitterness, I feel blessing. In the place of anger, I have found absolution. And in the place of revenge I have found reconciliation. And my initial fury has slowly given way to forgiveness. Almost a decade ago, I founded a charity called Heal the World. The title was something I felt inside me. Little did I know, as Shmuley later pointed out, that those two words form the cornerstone of Old Testament prophecy. Do I really believe that we can heal this world, that is riddled with war and genocide, even today? And do I really think that we can heal our children, the same children who can enter their schools with guns and hatred and shoot down their classmates, like they did at Columbine? Or children who can beat a defenceless toddler to death, like the tragic story of Jamie Bulger? Of course I do, or I wouldn't be here tonight. But it all begins with forgiveness, because to heal the world, we first have to heal ourselves. And to heal the kids, we first have to heal the child within, each and every one of us. As an adult, and as a parent, I realise that I cannot be a whole human being, nor a parent capable of unconditional love, until I put to rest the ghosts of my own childhood. And that's what I'm asking all of us to do tonight. Live up to the fifth of the Ten Commandments. Honour your parents by not judging them. Give them the benefit of the doubt. That is why I want to forgive my father and to stop judging him. I want to forgive my father, because I want a father, and this is the only one that I've got. I want the weight of my past lifted from my shoulders and I want to be free to step into a new relationship with my father, for the rest of my life, unhindered by the goblins of the past. In a world filled with hate, we must still dare to hope. In a world filled with anger, we must still dare to comfort. In a world filled with despair, we must still dare to dream. And in a world filled with distrust, we must still dare to believe. To all of you tonight who feel let down by your parents, I ask you to let down your disappointment. To all of you tonight who feel cheated by your fathers or mothers, I ask you not to cheat yourself further. And to all of you who wish to push your parents away, I ask you to extend you hand to them instead. I am asking you, I am asking myself, to give our parents the gift of unconditional love, so that they too may learn how to love from us, their children. So that love will finally be restored to a desolate and lonely world. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @# T" q' r1 B  R' p  cShmuley once mentioned to me an ancient Biblical prophecy which says that a new world and a new time would come, when "the hearts of the parents would be restored through the hearts of their children". My friends, we are that world, we are those children. Mahatma Gandhi said: "The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of the strong." Tonight, be strong. Beyond being strong, rise to the greatest challenge of all - to restore that broken covenant. We must all overcome whatever crippling effects our childhoods may have had on our lives and in the words of Jesse Jackson, forgive each other, redeem each other and move on. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @) C+ A7 }% G* j/ U5 S) W! OThis call for forgiveness may not result in Oprah moments the world over, with thousands of children making up with their parents, but it will at least be a start, and we'll all be so much happier as a result. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @5 a9 `3 H- K  H; [And so ladies and gentlemen, I conclude my remarks tonight with faith, joy and excitement. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @) @2 D# W; y! y; c/ c5 UFrom this day forward, may a new song be heard. Let that new song be the sound of children laughing. Let that new song be the sound of children playing. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @: s& T/ W! v* W+ o9 x5 N% ULet that new song be the sound of children singing. And let that new song be the sound of parents listening. Together, let us create a symphony of hearts, marvelling at the miracle of our children and basking in the beauty of love. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @! Y0 S/ s) C5 t% o5 A/ qLet us heal the world and blight its pain. And may we all make beautiful music together. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @, |2 S, ~7 W: _. M, ]God bless you, and I love you بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @0 J8 M( i8 ?$ Q: T9 F* W8 `مايكېل جېكسوننىڭ مەشھۇر ناخشىسى { دۇنيانى قۇتقۇزايلى } بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @9 ^) e' j' o# E) [& t بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @% M7 ?' O0 L, J5 z: khttp://share.vrs.sohu.com/my/v.swf&topBar=1&id=18568095&autoplay=false&from=page بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @* J" A) q* X! d% k$ D' }# G بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @( H6 a; u# e( z بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @- g' u  @- t9 G1 V. T- g# } مەنبە : تەشنا بلوگى  تەشنائى تەرجىمىسى { تەشنائى ئەپەندىنىڭ مۇشۇنداق بىر ياخشى نۇتۇقنى جاپا ئىچىدە تەرجىمە قىلىغىنىغا رەھمەت ئېيتىمەن } قايتا قۇشۇپ يوللىغۇچى : گلادىئاتور بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @% o4 A) U& y/ s& e بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @* n+ ^1 l, s  ] بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @) F9 Z; n' B+ t0 g

muttelib

	A so long essay ,and very good.

uyol

	جىكسۇننىڭ بىر قىسىم ناخشىللىرىنى بەكمۇ ياخشى كۈچىمەن، بۇلۇپمۇ « يەرشارى» دېگەن ناخشىسى شۇنداق تەسىرلىك، كىشىنى ئويغا سالىدۇ. تۇنجى كۆرگىنىمدا كۈزلىرىمدىن ئىختىيارسىز ياشلار ئاققان ئىدى

uyol

	بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @6 J5 C0 c( I! ~# U  R+ ?: C "يەرشارى"---مايكىل جىكسۇن بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @2 X3 p6 t6 H  O7 b+ p7 |) z بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @& }, v. l6 ?+ x+ j' A$ G  K% ]' E

سۈرخان1

	مايكول ھەقىقەتەن ئۇلۇغ سەنئەتكار، ئەركىنلىك جەڭچىسى.نۇرغۇن بېسىملارغا، سۈيقەستلەرگە باش ئەگمەي ئۆزىنى دۇنيانىڭ گۈزەللىكى ئۈچۈن پىدا قىلالىدى.   بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @7 g( i7 B; J! F. ]  g. yئاللاھ ئۇنىڭ بىلىپ بىلمەي ئۆتكۈزۈپ قالغان گۇناھلىرىنى مەغپىرەت قىلسۇن. قىلغان ياخشى ئىشلىرى ئۈچۈن ئۇنىڭغا لايىقىدا مۇكاپاتلارنى بەرسۇن.

sardor0908

	جىكسوننىڭ پۈتكۈل ھاياتى زور ئۇتۇققا تولغان ،ئەھمىيەتلىك ھايات. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @$ D  s. v6 \1 O5 L, ]

ھونتۈرك

	نەقەدەر ئىسىل ، نەقەدەر سۈيۈملۈك ، نەقەدەر مىھىرلىك ،. نەقەدەر قەيسەر ئىنسان ھە .،.،.

ھونتۈرك

	ھە  راس  ھېلىقى  ناخشا پىرى ، كۈي شاھى  مۇستاپا سەندەل  مۇشۇ ئاينىڭ 19-كۈنى كىلىپ ئۇيۇن قويدىغان بوپتىكە ،.،قاندا  بوپ  كەتتى  ئۇ  ئىشلا  .،.مۇشۇ  توغرىسىدىكى مۇنازىرلەرمۇ يوقاپ  كەتتى .،. ھېلىقى 800كويدىن  بېلەت زاكاز  قىلىپ  قويغان ناخشىغا  ھۆددىگەر پىرلىرمىزنىڭ  بېلىتى  بېكا  بوپ كەتمىگەندۇ ھە .،.،، بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @/ T3 _! @3 u' N6 J

ئۆزقىر

	يۇقارقى داڭلىق شەخىس ھاياتىنى قانداق ئۆتكەزدى؟   بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @4 _) Z( ]/ n7 A4 wسىز نىمىنى ھېس قىلالىدىڭىز ؟ قىسقىغىنە ھاياتتا بىز نىمىلەرنى قىلىپ،نىمىلەرنى قۇيۇپ كىتىمىز ؟ .................................................................................................................. بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @. S4 K3 @+ O( S. Q. c. }$ ]* Qبىزنىڭ ئويلايدىغىنىمىز موشۇلار ئىدى..................... ئەپسۇس  !...................... مىڭ ئەپسۇس.................! ھازىر نىمە قىلىۋاتىمىز ؟............................ئېتتەك تالاۋاتىمىز بىر-بىرىمىزنى.......................! بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @1 e4 Z7 c' `4 x: Kتەپەككۇرىمىزنىڭ كورلىغى بو................! ئەمدى مىنى تالاڭلار ھە-ھۇ دەپ.................!!!

UYGUR==DOLAN

	ئۆزقىر يوللىغان ۋاقتى  2014-3-17 10:51 PM بۇ مەزمۇنلار پۈتۈنلەي مىسرنىم مۇنبىرىدىن كۆچۈرۈلگەن @7 G7 _. j" s+ Q9 f+ z/ eيۇقارقى داڭلىق شەخىس ھاياتىنى قانداق ئۆتكەزدى؟   سىز ن ... ھاي  … ھاي   ئاخىرقى گىپىڭىز  سەل ئېشىپ كەتتىمۇ قانداق؟ تالاڭلار دەپ   …   سز ئالدىن  ئالا جېكسۇن تەرەپكە ئۆتۈپلا بىزلەرنى  تالاڭلا دەپ كەتتىڭىزغۇ ؟ قارىغاندا بىزلەر، يەنى  مىللىتىمىزنىڭ ،ئالىدىڭىزدا جىكسۇنچىلىك يۈزى يوقكەندە، ؟ ھە راست  تېخى بىر كىم  ئاق مولكىڭىزنى  ئەيىپلىگۈچى بولمىدىغۇ  ،ناۋادا ئەيىپلەپ قالسا ئىش  بار ئوخشايدۇ ،   ھە؟