ئانا ۋە پوپايكا (تەرجىمە ئەسەر)

kamran1

	19ياش ۋاقتىدا ئوغلى باشقىلارنى زەخمىلەندۈرۈپ قويغانلىقى ئۈچۈن مۇددەتلىك بەش يىللىق قاماق جازاسىغا ھۆكۈم قىلىندى. ئۇ تۈرمىگە كىرگەن كۈندىن باشلاپ ھېچكىم ئۇنى يوقلاپ كەلمىدى، ئۇ دادىسىدىن كىچىكلا يېتىم قالغاچقا ئانىسى ناھايىتى جاپادا ئۇنى بېقىپ چوڭ قىلغانىدى، لېكىن ئويلىمىغان يەردىن ئۇ تولۇق ئوتتۇرنى پۈتتۈرۈپلا تۈرمىگە يول ئالدى، ئانا بەك ئازابلاندى. شۇڭلاشقىمىكىن ئانىسى ئۇنى بىرە قېتىممۇ يوقلاپ كىلىپ باقمىدى، ئۇ بۇنىڭدىن قىلچە ئەجەپلەنمىدى، ئانىسى ئۇنىڭغا نەپرەتلىنىشكە ھەقلىق.           تۈرمىگە كىرگەن تۇنجى يىلى قىشتا، ئۇ ئانىسىدىن كەلگەن بىر پوسولكىنى تاپشۇرۇپ ئالدى، خالتىنىڭ ئىچىدە بىردانە قىشلىق يۇڭ پوپايكا ۋە بىر پارچە خەت بار ئىدى، خەتتە:«ياخشى ئۆزگىرىپ ئادەم بولغىن، قېرىغاندا سېنىڭ بېقىشىڭنى كۈتىمەن. »دېگەن خەتلەر بار ئىدى، ئۇ بۇ نەرسىلەرنى كۆرۈپ ئۈنسىز ياش تۆكتى. ئانىسى بۇ پوپايكىنى بىر يىپتىن بىر يىپتىن توقىغانىدى، ھەربىر يىپ ئۇنىڭ ئۈچۈن ئىنتايىن تونۇش ئىدى. كېيىنكى تۆت يىلدا ئانىسى ئۇنى بىرە قېتىممۇ كۆرگىلى كەلمىدى، ئەمما ھەريىلى قىشتا پوپايكا بىلەن خەتنى تاپشۇرۋالدى. ئۇ بالدۇرراق تۈرمىدىن چىقىش ئۈچۈن تىرىشتى، جازا مۇددىتى بىر يىل قىسقارتىلدى، بەشىنچى يىلى يىل بېشىدا ئۇ تۈرمىدىن قويۇپ بېرىلدى. ئۇ ئاددى بىر يۈك-تاق سومكىسىنى كۆتۈرۈپ تۈرمىدىن چىقتى، ئۇنىڭ ئىچىدە ئانىسى ئەۋەتكەن بەش تال پوپايكا بار ئىدى. ئۇ ئۆيىگە قايتىپ كەلدى، ئىشىك تېشىدىن سولاق ئىدى، ئىشىكتىكى قۇلۇپمۇ ئۇزاق يىل ئىشلىتىلمىگەنلىكتىن دات بېسىپ كەتكەنىدى. «ئانام نەگە كەتكەندۇ؟» دېگەنلەرنى ئويلاپ خوشنىسىنىڭ ئىشىكىنى چەكتى، خوشنىسى ئۇنىڭغا ھەيرانلىق نەزىرى بىلەن قارىۋەتكەندىن كېيىن ئەھۋاللاشتى ۋە ئۇنىڭدىن «سېنىڭ تۈرمىدىن چىقىشىڭغا يەنە بىر يىل بار ئەمەسمۇ؟» دەپ سورىدى. ئۇ ئەھۋاللارنى بىر قۇر چۈشەندۈرگەندىن كېيىن ئانىسىنىڭ قەيەرگە كەتكەنلىكىنى سورىدى. خوشنىسى ئانىسىنىڭ تۈگەپ كەتكەنلىكىنى ئېيتقان چاغدا ئوچۇق ئاسماندا گۈلدۈرماما چاققاندەك ئەندىكىپ كەتتى. «ئانام ئەمدى قىرىق ياشقا كىرگەن تۇرسا، قانداقسىگە تۈگەپ كېتىدۇ؟ ئۇ ھەريىلى ئانىسى ئەۋەتكەن پوپايكا بىلەن خەتنى تاپشۇرۋالغان تۇرسا، بۇ قاندان بولغىنى؟».          خوشنىسى ئۇنى باشلاپ مەھەلىنىڭ چېتىدىكى قەبرىستانلىققا باشلاپ چىقتى، ئۇنىڭ كۆزئالدىدا يېڭىدىن ياسالغان زۇمچەك-زۇمچەك قەبرىلەر پەيدا بۇلۇشقا باشلىدى. خوشنىسى يېڭىدىن توپا دۆۋىلەپ قويغان بىر قەبرىنىڭ ئالدىغا كېلىپ بولغان ئىشلارنى بىر-بىرلەپ ئۇنىڭغا سۆزلەپ بەردى. ئۇ تۈرمىگە كىرىپ كەتكەندىن كېيىن ئانىسى باشقىلاردىن پۇل قەرز ئېلىپ يارىلانغۇچىنىڭ يارىسىنى داۋالاتقان ھەمدە قەرزنى قايتۇرۇش ئۈچۈن مەھەلىدىن يۈزنەچچە كىلومېتىر يىراقلقتىكى خوشنا ناھىيىدىكى بىر پوجاڭزا زاۋۇتىدا ئىشلەپ قەرزنى قايتۇرغان. بۇلتۇر ئەتىيازدا تۇيۇقسىز پوجاڭزا زاۋۇتىغا ئوت كېتىپ پارتلاش يۈز بېرىپ زاۋۇتتىكى ئىشچىلارنىڭ ھەممىسى شۇ قېتملىق ۋەقەدە قازا قىلغان. ئانىسى پوجاڭزا زاۋۇتىغا مېڭىش ئالدىدا خوشنىسىغا ئالتە تال پوپايكا ۋە ئالتە پارچە خەت بېرىپ بۇنى  ھەريىلى ۋاكالىتەن ئوغلىغا ئەۋەتىپ بېرىشىنى ھاۋالە قىلغان. خوشنىسى ئەڭ ئاخىرقى بىرتال پوپايكىنى بۇيىل قىشتا ئەۋەتىپ بېرىش ئۈچۈن تەييارلاپ قويغانىدى.          ئۇ ئۆيگە كىلىپ كۆپ ئويلاندى ۋە ئىككىنچى كۈنى ئەتىگەندە قور-جايىنى سېتۋېتىپ باشقا بىر شەھەرگە تىرىكچىلىك قىلىش ئۈچۈن يولغا چىقتى. سائەت سىترىلكىسى توختىماستىن چۆرگىلەپ بىردەمدىلا تۆت يىل ئۆتۈپ كەتتى، ئۇ بۇ جەرياندا مەركىزى شەھەردە كىچىك بىر ئاشخانا ئاچتى، ياخشى ئائىلىنىڭ قىزىغا ئۆيلىنىپ، بەخىتلىك تۇرمۇش كەچۈرۈشكە باشلىدى. ئۇلارنىڭ ئاشخانىسىنىڭ تىجارىتى تولىمۇ ياخشى ئىدى، تاماقلىرىنىڭ سۈپىتى ياخشى، باھاسى ئەرزان بولغاچقا، خېرىدارلارنىڭ ئايىقى ئۈزۈلمەيتتى. ئۇ ھەركۈنى سەھەر سائەت تۆت-بەشلەردە ئورنىدىن تۇرۇپ، بازارغا بېرىپ، كۆكتات، گۆش، تۇخۇم قاتارلىق كېرەكلىك ماتىرياللارنى سېتۋىلىپ، دۇكانغا ئېلىپ كىلىپ بىركۈنلۈك سودىسىنىڭ تەييارلىقىنى باشلايتتى. ئەر-ئايال ئىككىيلەن ئەتىگەندىن-كەچكىچە باپكانىڭ موككىسىدەك، خىزمەتچىمۇ ياللىماستىن تىنىم-تاپماي ئىشلەيتتى، شۇنداق بولغاچقىمىكىن بىرجۈپ كۆزى دائىم قىزىرىپلا تۇراتتى. تۇيۇقسىز بىركۈنى ئۇلارنىڭ ئاشخانىسى ئالدىدا بىر ياشانغان موماي پەيدا بۇلۇپ قالدى، موماي گەپ قىلالمايتتى، يول ماڭسىمۇ ئاقساپ ماڭاتتى، پىشانىسىدىكى ئۈچ تال تارتۇق ئۇنى تېخىمۇ كۆرۈمسىز كۆرسىتەتتى، ئەمما موماينىڭ كۆكتاتلىرى پاكىز،يېڭى ھەم ئەرزان ئىدى. ئۇ كۈندە ئاشۇ مومايدىنلا كۆكتات سېتۋالاتتى، نېمىشقىدۇ بىر يەرلىرى ئۇنىڭ ئانىسىغا ئوخشايتتى، ئەمما موماينىڭ ئۈستى-بېشىغا قاراپ بېقىپ ئانامنىڭ يېشى بۇنچىلىك چوڭ بولمىسا دېگەنلەرنى ئويلايتتى. ئۇنىڭ مومايدىن كۆكتات سېتۋېلىشىغا ئايالى قارشى تۇراتتى، لېكىن ئۇ ئايالىنىڭ قارشىلىقىغا قارىماي يەنىلا ئاشۇ مومايدىنلا كۆكتات سېتۋالاتتى. بىر نەچچە كۈن بولدى ئۇ موماي كەلمەيدىغانلا بولدى، ئۇ ئامال يوق باشقا ئادەمنىڭ كۆكتاتلىرىنى ئالىدىغان بولدى، باشقا ئادەمنىڭ كۆكتاتلىرى موماينىڭكىگە يەتمەيتتى، موماينىڭ كۆكتاتلىرى كۆڭۈل قويۇپ تاللانغان، ئىنتايىن پاكىز بۇلۇپ تازلاشمۇ كەتمەيتتى، باشقىلارنىڭكىگە قانداقمۇ سېلىشتۇرغىلى بولسۇن؟ موماي شۇ يوقىغىنىچە يوقاپلا كەتتى، بىركۈنى چاغاندا ئۇنىڭ يادىغا موماي يېتىپ قالدى، ئۇ موماي نەدىدۇ؟ شۇنىڭ بىلەن ئۇ ئايالى بىلەن مەسلىھەتلىشىپ ئۇ مومايغا تاماق ئاپىرىپ بەرمەكچى بولدى. ئۇ باشقىلاردىن سۈرۈشتۈرۈش ئارقىلىق موماينىڭ ئۆيىنى تاپتى. ئۇ موماينىڭ ئۆيىنىڭ ئالدىغا كىلىپ ئۇنىڭ ئىشىكىنى چەكتى، چەككەن بولسىمۇ ئىچىدىن ھېچقانداق سادا كەلمىدى، شۇنىڭ بىلەن ئۇ ئىشىك ئۇچۇق بولغاچقا ئىشىكنى ئېچىپ ئۆينىڭ ئىچىگە كىردى، ئۆينىڭ ئىچى قاراڭغۇ ۋە زەي ئىدى، كىچىككىنە دېرىزىدىن چۈشكەن ئاجىز كۈن نۇرى بۇ ئۆيدىكى بىردىنبىر يورۇقلۇق مەنبەسى ئىدى. ئۇ بىر كارۋاتنىڭ تۈۋىگە كەلدى، كارۋاتتا ئورۇقلاپ بىرتېرە بىر ئۇستىخان بۇلۇپ قالغان ھېلىقى بۇلۇپ قالغان موماي ياتاتتى، موماي ئۇنى كۆرۈپ ئورنىدىن تۇرماقچى بولدى، لېكىن تېنىدە ماغدۇرى بولمىغاچ تۇرالمىدى، ئۇنىڭغا قاراپ بىرنېمىلەرنى دېمەكچى بولدىيۇ تىلى گەپكە كەلمىدى. ئۇ ئۆينىڭ ئىچىگ قاراۋېتىپ تۇيۇقسىز تامدىكى رەسىملەرگە كۆزى چۈشۈپ قالدى،تامدا ئۇنىڭ بىلەن ئاپىسى ئىككىسىنىڭ بىرگە چۈشكەن سۆرەتلىرى ئېسىقلىق تۇراتتى، بەش ياش ۋاقتى، ئون ياش ۋاقتى....... ئۇ ئارقىسىغا ئۆرۈلۈپ مومايغا قارىدى، بۇ بىرنەچچە يىلدىن بۇيان ئىزچىل ئۇنىڭغا كۆكتات يەتكۈزۈپ بېرىۋاتقان ئايال بولسا ئۇنىڭ ئانىسى ئىدى، دەل مۇشۇ ۋاقىتتا موماي ئۈنى پۈتۈپ كەتكەن ئاجىز ئاۋازى بىلەن «ئوغلۇم » دەپ چاقىردى. ئۇ ئانىسىنىڭ قوينىغا ئۆزىنى ئېتىپ يىغلاپ كەتتىئ ۋىسال دەملىرىدىكى يىغا ئاۋازى ئۆينى قاپلىدى. بىر ھازادىن كېيىن ئۇ بېشىدىن ئۆتكەن ئىشلارنى ئانىسىغا سۆزلەپ بەردىھەم نىمىشقا ئۆزۋاقتىدا ئۆزىنى تاشلاپ كەتكەنلىكىنى سورىدى. ئانا شۇ قېتىملىق پوجاڭزا پارتلاش ۋەقەسىدە ھايات قالغان بىلەن يۈز-كۆزى پۈتۈنلەي كۈيۈپ كېتىپ، بىر «بەدبەشىرە»گە ئايلىنىپ قالغانىدى، ئۇ ئوغلىغا يۈك بۇلۇپ قېلىشتىن ئەنسىرەپ مۇشۇ يولنى تاللىغانىدى. ئىككى يىل جەريانىدا ئەسكى-تۈسكى نەرسىلەرنى يىغىپ تۇرمۇشىنى قامداپتۇ. ئىككى يىل بۇرۇن بۇ شەھەرگە كىلىپ ئوغلىنىڭ بۇ جايدا ئاشخانا ئېچۋاتقانلىقىنى، خىزمىتىنىڭ ئىنتايىن جاپالىقلىقىنى كۆرۈپ كۆكتات توشۇپ بېرىش نىيىتىگە كەپتۇ ۋە ئىككى يىل ئىزچىل داۋاملاشتۇرۇپتۇ. ئانا گېپىنى تۈگەتكەندىن كېيىن ئۇ ئانىسىنى يۈدۈپ ئۆيگە قاراپ يول ئالدى، ئالاھەزەل يىگىرمە مىنوتلاردىن كېيىن ئۇلار ئۆيگە يېتىپ كەلدى، ئۇ ئانىسىنىڭ ئۆيى بىلەن ئۆزىنىڭ ئۆيىنىڭ ئارلىقىنىڭ بۇنچىلىك يېقىن ئىكەنلىكىنى ئويلاپمۇ باقمىغانىدى. ئانا ئوغلىنىڭ ئۆيىدە پەقەت ئۈچ كۈنلا تۇرالىدى، بۇ ئۈچ كۈن جەريانىدا ئۇلار قانغۇدەك مۇڭداشتى، ئۇ تۈرمىگە كىرىپ كەتكەندىن كېيىن ئۆلۈۋالماقچىمۇ بولغان، لېكىن ئوغلىنىڭ تغمىدىن چىققاندىن كېيىن يالغۇز قالىدىغانلىقىنى ئڭيلاپ بۇ نىيتىدىن ۋاز كەچكەن، پوجاڭزا ۋەقەسىدىن كېيىنمۇ يەنە بىر قېتىم ئۆلېۋېلىشىنى ئويلىغان ، لېكىن ئوغلىنىڭ تېخى ھېچقانداق چىقىش يولىنىڭ يوقلۇقىنى كۆزدە تۇتۇپ بۇ نىيتىدىنمۇ ۋاز كەچكەن. پەقەت مۇشۇ ئوغلى ئۈچۈنلا تاھازىرغىچە ياشاپ كەلگەنىكەن. ئۆيگە قايتىپ كىلىپ ئۈچىنچى كۈنى ئانا ئۇدۇنياغا سەپەر قىلدى، ئانىسى ۋاپات بولغاندىن كېيىن ئۇ ئانىسىنىڭ نەرسە-كېرەكلىرىنى رەتلىدى، ئانىسىنىڭ بوپىسى ئىچىدە ئۇنىڭغا، ئايالىغا ۋە كەلگۈسىدىكى بالىسىغا ئاتاپ توقۇلغان پوپايكىلار بار ئىدى، ھەممىنىڭ تىگىدە بىر پارچە قەغەز بار ئىدى، بۇ دوختۇرنىڭ دىئاگىنوز قەغىزى بۇلۇپ ئۈستىگە جىگەر راكىنىڭ ئاخىرقى باسقۇچى دەپ يېزىلغانىدى، تەكشۈرگەن ۋاقىت بولسا دەل ئۇنىڭ تۈرمىگە كىرىپ ئىككىنچى يىلى ئىدى. ئاخىرقى باسقۇچتىكى راك كىسىلى بىمارلىرىنىڭ بۇنچىلىك ئۇزۇن ئۆمۈر كۆرۈشى مۆجىزە ئىدى، ئانا ئوغلىنى دەپلا دەل مۇشۇ كەمگىچە ياشاپ كەلگەنىدى. (مىسرانىمغا تۇنجى قېتىم ئەسەر يوللىشىم،(باشتا باغداشقا يوللىغان) تەرجىمىدە خاتالىق بار بولسا قېرىنداشلارنىڭ كۆرسۈتۈپ بېرىشىنى ئۈمىد قىلىمەن)

گۆزەل

	ھەقىيقەتەن تەسىرلىك ئىكەن، ئانىلارنى مۆجىزە دۇنياسى دەپ بىكار دىمىگەندە.تىخىمۇ تىرىشىڭ.

SaBa_002

	بەك  تەسىرلىككەن  .  يىغلاپ  تۇرۇپ  ئوقۇدۇم ..    تېما  ئىگىسىگە   رەھمەت  ...

jelwa

	ئانىلار جاھاندا ئۇلۇغۋار ئىنسان كۆڭۈلگە تەسەللى بەرگۈچى دەرمان قەلبىم ئانا دەپ  تۇختىماس ھامان ئانىلار قەلىبى شۇنداق مىھرىبان

326ayixa

	راستىنلا بەك ياخشى ئەسەر ئىكەن . ئانىلىرىمىزنى تېخىمۇ قەدىرلەيلى .

madina520

	ئانا بەك ئۇلۇغ ، ئانىلار ئايىغى ئاستىدا جەننەت

پەرى

	ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم!! بۇ ئەسەر بەكمۇ تەسىرلىك يىزىلغان ئىكەن ..ئوقۇۋىتىپ  كۆزلىرىمگە يىغا ياماشتى ... ئانامنى ئەسلىدىم . كۆز ئالدىمغا جاپاكەش ئانامنىڭ كۈندۈزى ئىشلەپ  كەچتە چىراق يورۇقىدا  مۇكچىيىپ ئولتۇرۇپ پوپايكا ،يۇڭ ئىشتان توقۇۋاتقان ھالىتى كەلدى ... شۇ چاغلاردا مېنىڭ  دۇكانلاردا سېتىۋاتقان چىرايلىق پوپايكىنى كىيگۈم كىلىپ توقۇپ بەرگەن پوپايكىسىنى كەيمەيمەن دەپ قەغىش قىلىپ ئاپامنى خاپا قىلغىنىم  ئېسىمدە ئانىلىرىمىز بىزگە ھايات،ياشاش ،مۇھەببەت ،سۆيگۈ  بېغىشلىغان ..ئانىلىرىمىزنىڭ قەدىرلەيلى . ياخشى تېما يوللاپسىز قېرىندىشىم تەرجىمە  سەۋيىرىڭىز ھەقىقەتەن  يۇقىرى ئىكەن . بۇنىڭدىن كېيىنمۇ بىزنى ئېسىل تەرجىمە ئەسەرلەر بىلەن ئۇچىراشتۇرۇپ تۇرغايسىز ... سىزگە تەشەككۈر.

kamran1

	پەرى يوللىغان ۋاقتى  2014-1-18 10:50 PM ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم!! بۇ ئەسەر بەكمۇ تەسىرلىك يىزىلغان  ... رەھمەت، قېرىنداشلىرىمىزنىڭ قوللاپ بەرگىنىگە رەھمەت.

rana013

	ئانا دىگەن بىر ئاجايىپ مىھرى ئىللىق پەرىشتە، پەرىشتىلىك سۈپەت بىلەن ئۇنىڭ ئورنى ئەرشتە.