كۆز ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان قىسمەت( پوۋېست

musilina

	قىمارۋاز دادا    (1)     يېڭى ئوقۇش ماۋسۇمى باشلانغان  مەلۇم بىر كۈنى ،چۈشلۈك ئارام  ۋاقتى بولغاچقا باشقا  ئوقۇتقۇچىلار  ئۆيلىرىگە كېتىپ قېلىشقان، ئۆزۈم يالغۇز نۆۋەتچىلىك قىلىپ ، دەرۋازا ئالدىدا ئولتۇرغاچ تاپشۇرۇق تەكشۈرىۋاتاتاتتىم ،قولىدا بولاق -بولاق سۇلياۋ خالتىلارنى (سۇلياۋ خالىتىلاردىن كىيىم -كېچەك،ئويۇنچۇق دېگەنلەر كۆرۈنۈپ تۇراتتى)ئالتە -يەتتە ياشلار چامىسىدىكى كۆزلىرى چوڭ –چوڭ، چىرايلىق بىر  قىزچاقنى يېتىلىۋالغان بىر  خەنزۇ ئەر بىلەن بىر ئايال قېشىمغا كەلدى، مۆلچەرىمچە خەنزۇ ئەر   ئەللىك ياشلار ئەتراپىدا ، ئايال بولسا ئوتتۇز ياشلار چامىسىدا  بولۇپ،ئۇنىڭ چىرايىدىن بىر خىل جەلپ قىلارلىق گۈزەللىك چىقىپ تۇراتتى.مەن << نېمە ئىش بار ئىدى ....؟ >> دېگەن مەنىدە ئۇلارغا قارىدىم.       - قىزىمىزنى مۇشۇ مەكتەپتە ئوقۇتايلى دەپ ئەكەلگەن ئىدۇق ،- دېدى ئايال       - قىزىمىزنى......!،- ھەيرانلىق بىلەن ئۇلارغا قارىدىم، ئەسلى <<بۇ قىز سىلەرنىڭ قىزىڭلارما؟>> دەپ سورىماقچى ئىدىم ،لېكىن بىئەپ بولۇپ قالمىسۇن دەپ ئېغىزىمدىن چىقىرالماي قالدىم.      -ھە ،بۇياق مېنىڭ ئېرىم بولىدۇ،بۇ بىزنىڭ قىزىمىز، بۇ يىل يەتتە ياشقا كىردى،ئەر -ئايال ئىككىمىزنىڭ قىزىمىزنى ئۇيغۇرچە مەكتەپتە  ئوقۇتقىمىز بار ،قىزىمىزمۇ شاۋچۈدە ( ئاھالىلەر ئولتۇراق رايونى)ئادەتتە ئاساسەن ئۇيغۇر بالىلار بلەن ئوينىغاچقا ،ئۇيغۇرچە گەپنى ئوبدانلا  قىلىدۇ،ئۆتكەن يىل ئۇيغۇرچە مەكتەپتە تەييارلىق سىنىپتا ئوقۇتقان ئىدۇق -دېدى.     - ھە، ھازىر چۈشلۈك ئارام ئېلىش ۋاقتى، چۈشتىن كېيىنكى ئىشقا چۈشىدىغان ۋاقىت بولمىدى،چۈشتىن كېيىن  كېلىپ ،ئىلمىي مۇدىر بىلەن كۆرۈشۈڭلار، ئوقۇغۇچىلارنى قوبۇل قىىلش ئىشىغا ئىلمىي مۇدىر مەسئۇل،-دېدىم مەن قاپىقىمنى سەل تۈرۈپرەك.       - دادا ،ئۇسساپ كەتتىم ،-دېدى قىزى دادىسىنىڭ پېشىنى تارتىپ .  ,    - مەن بوبىڭ ئېپ بېرەي قىزىم،- دېدى ھېلىقى خەنزۇ ئەر قىزىغا ئۇيغۇرچىنى بۇزۇپراق سۆزلەپ ۋە  ئايال تەرەپكە بۇرۇلۇپ :       -  سىزمۇ ئىچەمسىز؟ بالىغا ئۇسسۇلۇق ئېلىپ بېرىپ كىرىلىمۇ؟  -دەپ سورىدى.       - مەن بۇ يەردە ما خانىم بىلەن ئولتۇرۇپ تۇراي، سىز سۈبھىنۇرنى ئېلىپ چىقىپ، ئۇسسۇزلۇق ئېلىپ بېرىپ  كىرىڭ، مەن بەك ھېرىپ كەتتىم،- دېدى ئايال.        - ماقۇل، سىلەرگىمۇ ئەكىرىپ بېرەي، -دېدى ئەر.گەرچە ئۇنىڭ ئۇيغۇرچىنى بۇزۇپراق سۆزلىگەندىكى تەلەپپۇزى ئادەمگە كۈلكىلىك تۇيۇلسىمۇ، گېپىنى خېلى ئۇققىلى بولغۇدەك سۆزلەيتتى.مەن ئۇ ئايالنىڭ قېشىمدا ئولتۇرىشىنى تازا خالاپ كەتمىسەممۇ ( ئۇنىڭ بىر خەنزۇ ئەرنى‹‹ ئېرىم›› دېگەنلىكى ئۈچۈنمۇ ئەيتاۋۇر)ئۇ ئۆزى ‹‹ مۇشۇ يەردە ئولتۇرۇپ تۇراي›› دېگەنلىكى ئۈچۈن ئامالسىز قالدىم.خەنزۇ ئەر قىزىنى (ئايالنىڭ  بايامقى ئاتىشىدىن قىزىنىڭ ئىسمىنىڭ سۈبھىنۇر ئىكەنلىكىنى بىلدىم) يېتىلەپ چىقىپ كەتتى.ئايال قېشىمدىكى ئورۇندۇقنى تارتىپ ئولتۇردى، مەن ئۇ ئايالغىمۇ قارىماي ،گەپ -سۆزمۇ قىلماي تاپشۇرۇقۇمنى تەكشۈرىۋەردىم.         -مەنمۇ بىللە چىقاي دېسەم، ئەتىگەندىن بېرى قىزىمىزغا بىرنەرسە ئېلىپ بېرىمىز دەپ بەك كۆپ مېڭىپ كېتىپتىمىز، سەل ھېرىپ قاپتىمەن، ھەم ئىسسىقتا ...- ئايال مېنىڭ ھېچقانداق ئىپادىسىز تۇرغان چىرايىمغا قاراپ بىئەپ ھېس قىلىپ  قالدىمۇ قانداق سەل ئوڭايسىزلانغان ھالدا قىلىۋاتقان سۆزىنى توختاتتى.         - سىلىگە دەخلى قىلپ قويدۇممۇ نېمە؟- دېدى ئايال.      - ياقەي،- دېدىم مەن تىلىمنىڭ ئۇچىدا.        - مەن ئەسلى  قىزىمىزنى خەنزۇچە مەكتەپكە بېرىلى دېگەن ،ھازىرقى تەرەققىياتمۇ شۇنى تەلەپ قىلىۋاتقاندىكىن،لېكىن ئېرىم <<ئۇيغۇرچىدا ئوقۇتىلى >>دەپ  ئۇنىماي تۇرىۋالدى،شۇڭا مۇشۇ مەكتەپكە بېرىلى دەپ ئەلكەلدۇق ،- دېدى ئايال يەنە سۆزىنى داۋاملاشتۇرۇپ.    - بۇ سىلەرنىڭ ئۆز قىزىڭلارمۇ ؟- دەپ سوررىدىم مەن ئۆزەمنى بېسىۋالالماي بىر خىل قىزىقىش ئىچىدە ئايالنىڭ گېپىنى بۆلىۋېتىپ.       - ھە، ئۆز قىزىمىز ،- دېدى ئايال.      - سىز ئۇيغۇر تۇرۇپ،- گېپىمنىڭ ئاخىرىنى چىقارمىدىم.     -  نېمە دېمەكچى بولغانلىرىنى چۈشەندىم خانىم، سىلە‹‹ سىز ئۇيغۇر تۇرۇپ، نېمىشقا خەنزۇ بىلەن توي قىلغان ؟›› دېمەكچى شۇنداقمۇ؟  بېشىمدىن ئۆتكەنلىرىمنى سۆزلەپ بېرىدىغان بولسام ،بىر رومان پۈتۈپ چىقىدۇ خانىم، سەزگۈرەشتىلىرىمنى باشقىلارغىمۇ سۆزلەپ بەرگەن،سىلىگىمۇ سۆزلەپ بېرەي، ئاڭلىغانلارنىڭ بەزىلىرى ئىچ ئاغرىتىدۇ، بەزىلىرى زاڭلىق قىىلدۇ، مەيلى باشقىلار نېمە دېسۇن، مەن ھازىر بەختىمنى تاپتىم، تۇرمۇشۇم شۇنداق خاتىرجەم، سەككىز –توققۇز يىل ئىلگىرى مۇشۇنداق بەختنىڭ ماڭا نېسىپ بولىشىنى ئوڭۇمدا ئەمەس، چۈشۈمدىمۇ ئويلىيالمايتتىم،بۇ بەختنى ماڭا مۇشۇ خەنزۇ ئېرىم بەرگەن ،- دېدى ئايال،مەن ‹‹ئاخىرى قانداق چىقاركىن؟››دەپ قىزىقىپ ئۇنىڭ گېپىگە ئىپادە بىلدۈرمەي جىم تۇردۇم. ­.       -مەن قۇمباش يېزىسىدا تۇغۇلغان ئىكەنمەن، ئېسىمنى بىلسەم  كونا بولسىمۇ  باغلىرى بار خېلى كەڭرى ئۆيىمىز بولۇپ، ئاپام –داداملار  ئازىراق يېرىمىزنى تېرىپ، ئۇنىڭدىن باشقا ئانچە –مۇنچە مال –چارۋا باقاتتىكەندۇق  ، بەك باي بولمىساقمۇ دادام ،ئاپام ، مەن ،ئۇكام تۆتىمىز تۇرمۇشىمىزنى خېلى ياخشى ئۆتكۈزەتتۇق،مېنىڭ ئەڭ غەمسىز، خوشال ئۆتكەن ۋاقىتلىرىم ئۇكامنىڭ قولىنى يېتىلەپ ئاپامنىڭ پېشىگە ئېسىلىپ ، ئېتىزلىققا بېرىپ ئاپام –داداملارنىڭ ئارقىسىدىن چېپىپ ئوينىغان ۋاقىتلىرىم ئىكەندۇق ئويلاپ باقسام، ئالتە ياشلارغا كىرگەن ۋاقىتلىرىمغۇ دەيمەن دادام ئېتىز –ئېرىق ئىشلىرىغىمۇ يېقىن كەلمەيدىغان،كەچلىرى ئۆيگە كىرمەيدىغان ،ئۆيگە كىرسىمۇ ئاپامنى ئۇرىدىغان،ئۇكام بىلەن ئىككىمىز  ئاپامغا ئېسىلىۋالساق بىزنىمۇ قوشۇپ ئۇرىدىغان بولۇپ قالدى، مەن ئۇ ۋاقىتتا كىچىك بولغۈچقا دادامنىڭ نېمىشقا شۇنداق قىلىدىغانلىقىنى چۈشەنمەيتتى،دادام بەزى كۈنلىرى كەچلىرى  ئاپامنىڭ ئېسىلىۋالغانلىرىغا ئۇنىماي ئىتتىرىۋېتىپ  ئۆيدىكى قوي ،ئۆچكە،توخۇ دېگەندەكلەرنى تالاغا سۆرەپ ماڭاتتى،كۈنلىرىمىز بەكمۇ تەستە ئۆتەتتى،ئۇكام بىلەن ئىككىمىز ئاپام قايەرلەردىندۇ خەقنىڭ يەرلىرىگە قارىشىپ، كىر –قاتلىرىنى يۇيۇشۇپ بېرىپ ئىشلەپ تېپىپ ئەكەلگەن يىمەكلىكلەرنى يېيىش، كىيىم –كېچەكلەرنى كىيىش بىلەن قورساق يېرىم ئاچ ،يېرىم توق ئۆتىدىغان بولدى.بەك چارچاپ كەتكەچكىمۇ ئاپام بەزىدە تۇرۇپلا يىقىلىپ قالىدىغان بولۇپ قالدى، لېكىن دادامنىڭ ئاپامنىڭ نېمە بولىشى بىلەن پەقەتلا كاى يوق ئىدى،يەنىلا ئۆيدىكى بار نەرسىلەرنى سىرتقا توشىغىنى توشۇغان ئىدى.دادام بەزى كۈنلىرى كەچلىرى خوشال ھالدا كېلىپ بىزگە يەيدىغان نەرسىلەرنى بېرەتتى ۋە ئۇكام بىلەن ئىككىمىزنىڭ ئاچكۆزلەرچە تالىشىپ  يىيىشلىرىمىزگە قاراپ:       -ئالدىرىماي يەڭلار بالىلىرىم،خۇدايىم بۇيرىسا كۈندە مۇشۇنداق تەلىيىم كېپ قالسا،سىلەرگە جىق –جىق يەيدىغان نەرسىلەرنى ئەكىلىپ بېرىمەن،- دەيتتى. بەزى كۈنلىرى كەچتە ئۆيىمىزگە دادامنىڭ مەن دائىم كۆرۈپ تۇرىدىغان ئاغىينىلىرى بىردىن –بىردىن  كىرەتتى ۋە  قازناق قىلىۋالغان ئۆيگە يىغىلىشىپ ‹‹ياپىرىم، مېنىڭ قولۇم ئەمەس....›› دەپ بىرنىمىلەرنى ۋارقىرىشىپ قىيا –چىيا قىلىشىپ  كېتەتتى، بۇنداق چاغدا دادام ئاپامنى ئۆيدىن سىرتقا پەقەتلا چىققىلى قويمايتتى ۋە  مېنى ئىشىك سىرتىدا تۇرغۇزۇپ قويۇپ:        -ھويلىغا تونۇمايدىغا بىرەر كىم كىرگۈدەك بولسا دەرھال ‹‹دادا ،ئۆيگە ئادەم كەلدى !›› دەپ جېنىڭنىڭ بارىچە ۋارقىرا، شۇنداق قىلساڭ جىق پۇل بېرىمەن ،- دەيتتى، مەن پۇلنىڭ خوشاللىقىدا ئىشىك ئالدىدا مىدىرلىماي تۇراتتىم.لېكىن تەلىيىم كاجمىكىن تاڭ بۇنداق ۋاقىتتا ئۆيگە بىرەرسى كىرمەيتتى. شۇنداق قىلىپ دادامنىڭ بەزى كۈنلىرى كەچلىرى ئۆيگە كىرمەسلىكى،ئاغىينىلىرىنىڭ كەچلىرى ئۆيىمىزگە كېلىشىنىڭ كۆپىيىشى بىلەن ،ئۆيىمىزدىكى مال –چارۋىلىرىمىزمۇ تۈگەپ ،پۇلغا يارىغۇدەك نەرسىمىزمۇ قالمىدى،ئاپاممۇ  دادامغا تولا يىغلاپ ،كۆز يېشى قۇرۇپ كەتتى،يالۋۇرۇپ ئاغزىنىڭ بىر قات تېرىسى چۈشۈپ كېتەي دەپ قالدى.  ئاخىرى بىر كۈنى يامپىشىغا ئۇزۇن غىلاپلىق پىچاق ئاسقان ،ئىنتايىن يوغان ،چىرايى قورقۇنۇشلۇق بىر  ئادەم  ئۈچ –تۆت ئادەمنى باشلاپ كىلىپ،دادامغا :      -ئەمدى بۇ ئۆي مېنىڭ ئىلكىمگە ئۆتتى ،ئۆينى ئەتىلا بىكارلا، ئوغۇل بالا دېگەن ئۆزىنىڭ گېپىگە ئىگە بولىشى كېرەك، ئەتە بۇ ئۆيدە سېنى ۋە بالا –ۋاقىلىرىڭنى كۆرۈپ قالماي، مېنىڭ كىملىكىمنى  ئوبدان بىلىسەن ،ئەمسە مېنىڭ ئاچچىقىمنى كەلتۈرۈپ قويما!- دېدى ۋە چىقىپ كەتتى، مەن ئۇ ئادەمنىڭ نېمىشقا ئۆيىمىزنى ‹‹ ئىلكىمگە ئۆتتى ››دېگەنلىكىنى ۋە دادامنىڭ ئۇ ئادەمنىڭ ئالدىدا بىر ئېغىزمۇ گەپ قىلالماي بىچارىلەرچە قول قوشتۇرۇپ تۇرغانلىقىنى زادىلا چۈشىنەلمىدىم. بىچارە ئاپام بۇ گەپنى ئاڭلاپ ،شۇ جايىدىلا ئارقىسىغا ئۆرۈلۈپ چۈشتى. شۇنداق قىلىپ بىز ئۆيىمىزدىن ئايرىلىپ قالدۇق، كېيىن ئۇقسام دادام مال –چارۋىلارنى ،ئۆي بىساتىمىزنى،يېرىمىزنى ئۇتتىرىۋېتىپ ،ئاخىرىدا ئۆيىمىزنىمۇ ئۇتتىرىۋېتىپتۇ.بىز ئۆيىمىزدىن ئايرىلىپ قالغاندىن كېيىن قېپ قالغان قازان -قومۇچ دېگەندەك ئازغىنە نەرسىلىرىمىزنى بىر ھارۋىغا بېسىپ،شەھەرگە كەلدۇق ۋە باشقىلارنىڭ ئۆيىدە ئىجارە ئولتۇردۇق.         مەن شەھەرگە كەلگەندىن شەھەردىكى تۇرمۇشنىڭ مەن ئارزۇلىغان خىيالىمدىكى تۇرمۇشقا پەقەتلا ئوخشىمايدىغانىلقىنى ھېس قىلدىم،ئۇ يەردە بالىلار بىزنىڭ مەھەللىدىكى بالىلارغا ئوخشاش مۈكۈ -مۈكۈلەڭ ئوينىمايدىكەن، بىر -بىرىنى ئۇرۇپ بوزەك قىلىدىغان ئىشلار جىق ئىكەن، بىز بۇ يەرگە كۆچۈپ كەلگەندىن كېيىن دائىم باشقا بالىلارنىڭ بوزەك قىلىشىغا ئۇچراپ تۇردۇق،دادام -ئاپامغا بالىلارنىڭ ئۇرغىنى دېسەك دادام:        -ھەرقايسىڭنىڭ قولى ئاپاڭنىڭ ئىچىدە قېپ قالغانمۇ؟ قولۇڭ بولغاندىكىن سەنمۇ ئۇرۇشمامسەن،- دەپ ھۆركىرەيتتى. ئاپام بىچارە بولسا:    - ھېچۋەقەسى يوق بالىلىرىم، ئۇنچىلىك تاياققا ئادەم ھېچنىمە بولۇپ قالمايدۇ، سىلەر ھەرگىزمۇ خەقنىڭ بالىلىرى بىلەن ئۇرۇشماڭلار ،- دەيتتى، كېيىنچە بىز دادامنىڭ گېپىنى بەكراق ئاڭلاپ، بالىلار بىلەن قورقماي ئۇرىشالايدىغان بولدۇق،بەزى كۈنلىرى خوشنىلار بىزنىڭ ئۈستىمىزدىن داۋاغا كىرىدىغان بولدى، بۇنداق چاغدا بىچارە ئاپام ئۇلارغا ھۆزىرخالىق ئېيتىپ بولالماي ئاۋارە بولاتتى.       شەھەرگە كۆچۈپ كىرگەندىن كېيىنمۇ تۇرمۇشىمىزدا قىلچىمۇ ياخشىلىنىش بولمىدى،بۇ يەردە ھەممە نەرسىنى پۇلغا سېتىۋالغاچقا تۇرمۇشىمىز تېخىمۇ بەك نامراتىلقتا ئۆتۈشكە باشلىدى،ئاپام بىچارە بىردىن –بىر قېرىندىشى بولغان ئاكىسىدىن ئازىراق پۇل قەرز ئېلىپ كىچىككىنە كۆكتات يايمىسى ئاچتى، تۇرمۇشىمىز ئاپام كۆكتات سېتىپ تاپقان ئازغىنە پۇلغا قاراشلىق ئىدى،ئۇكام بىلەن ئىككىمىز دائىم ئاپامنىڭ كۆكتات ساتقان يېرىگە بىرگە بېرىپ ياردەملىشىپ بېرەتتۇق، دادام يەنە كونا ئادىتىنى پەقەتلا تاشلىمىدى،ئاپامنىڭ قولىغا ئازىراق پۇل كىرىپلا قالسا ھەممىنى تارتىۋېلىپ ،نەلەرگىدۇ قىمار ئوينىغىلى كېتەتتى،قىماردا ئۇتىۋالغان كۈنلىرى خوشلىغى كىلىپ قالسا بازارغا چىقىپ ئاپامغا كۆكتات سېتىشىپ بېرەتتى، بىزگە ئانچە –مۇنچە يەيدىغان نەرسە ئېلىپ بېرەتتى، ئوتتىرىۋەتكەن كۈنلىرى   ئەتىگەندىن كەچكىچە يېتىپ ئۇخلايتتى ياكى بىزنى بولىشىغا تىللىۋېتىپ ،قاياقلارغىدۇ يوقاپ كېتىپ، كەچ بولغاندا مەس پېتى دەلدەڭشىپ كىرەتتى، بۇنداق چاغدا بىچارە ئاپام قوشنىلارنىڭ ئۆيىگە مۆكىۋالمايدىغان بولسا،دادامنىڭ  مۇشت –تېپىكلىرىنىڭ ئاستىغا كۆمۈلۈپ كېتەتتى. دادامنىڭ ئاتا –ئانىسى بۇرۇنلا تۈگەپ كېتىپتىكەن، بىردىنبىر قېرىندىشى بولغان ئاچىسىمۇ نەچچە يىلنىڭ ئالدىدا تۈگەپ كەتكەن ئىدى، شۇڭا دادامغا نەسىھەت قىلىدىغان، ئۇنى يامان ئىشتىن توسايدىغان جان كۆيەر تۇققانلىرى يوق ئىدى.       نامراتچىلىق، ئاچ –توقلۇق ئىچىدە يۈرۈپ شەھەرگە كەلگىلى بىر يىل بولاي دەپ قالدى، يەتتە ياشقا كىرگەن يىلىم ئاپام دادامنىڭ ئۇنىمىغىنىغا ئۇنىماي مېنى مەكتەپكە ئەكىرىپ بەردى، مەكتەپكە كىرگەن ۋاقتىمدا خوشاللىقىمدىن بېشىم كۆككە يەتتى،  1- سىنىپتىلا ساۋادىم تولۇق چىقىپ بولدى، مۇئەللىمىم ۋە ساۋاقداشلىرىم ماڭا بەك ئامراق ئىدى، ئۇلار مېنى ‹‹نامرات ›› دەپ  كۆزگە ئىلمايدىغان ئىشلارنى قىلمايتتى، مۇئەللىم تېخى ئاپامدىن بىزنىڭ ئۆينىڭ ئەھۋالىنى ئۇققاندىن كېيىن مېنىڭ ئوقۇش پۇلۇمنى ئۆزى تۆلىۋەتكەن ئىدى، لېكىن بۇ ئىشنى پەقەت ئاپام، مەن ۋە مۇئەللىم ئۈچىمىزلا بىلەتتۇق، ئويلاپ باقسام مېنىڭ ئەڭ بەختلىك، غەمسىز ئۆتكەن كۈنلىرىم شۇ مەكتەپتە ئوقۇۋاتقان ۋاقىتلىرىم ئىكەندۇق.      ئايال سۆزلەۋاتاتتى، مەن پۈتۈن دىققىتىم بىلەن ئۇنىڭ ھېكايىسىنىڭ ئىچىگە كىرىپ كەتكەن ئىدىم .      - ئاپا ،بۇنى سىلەرگە ئەكەلدۇق،- ئۇلارنىڭ قىزى بىر قولى بىلەن دادىسىنىڭ قولىغا ئېسىلىپ ،بىر قولىنى  دادىسىنىڭ قولىدىكى ئىككى بوتۇلكا سوغۇق ئىچىملىككە ئۇزاتتى،ئۇنىڭغىچە ھېلىقى خەنزۇ ئەر قولىدىكى ئىچىملىكنى ئايالغا بەردى،ئايال مېنىڭ  تۈزۈت قىلغىنىمغىمۇ ئۇنىماي ،سوغۇق ئىچىملىكنىڭ بىرسىنى ماڭا تۇتقازدى، مەن ئىچىملىكنى ئېلىپ ئاغزىنى ئېچىپ بىر ئوتلۇدۇم.        -ئىشقا چۈشىدىغانغا قانچىلىك ۋاقىت قالغاندۇ؟- دەپ سورىدى ئەر مەندىن خەنزۇچە.   - يەنە بىر سائەتتىن ئارتۇقراق بار ،- دەپ جاۋاب بەردىم ئۇيغۇرچە.      - سىز سۈبىھنۇرنى  بىردەم بازار ئايلاندۇرۇپ ئەكىلىڭ، بۇ يەردە ئولتۇرسا ئۇنىڭ ئىچى پۇشۇپ كەتمىسۇن، مەن مۇشۇ يەردە ،خانىم بىلەن پاراڭلاشقاچ، ساقلاپ تۇراي ،- دېدى ئايال.مەنمۇ ئايالنىڭ ھېكاىيىسنىڭ داۋامىنى ئاڭلاشقا تەقەززا بولۇپ تۇراتتىم،ئەر ‹‹ ماقۇل ›› جاۋابىنى بېرىپ قىزىنى يېتىلەپ ماڭدى، ئۇنىڭ تۇرقىدىن قىزىغا ئاجايىپ بىر خىل ئامراقلىق چىقىپ تۇراتتى.ئايال ھېكايىسىنى داۋاملاشتۇردى.        -مەن باشلانغۇچنىڭ  4- يىللىقىدا، ئۇكام 2- يىللىقىدا ئوقۇۋاتقان ۋاقتىمىزدا ئاپامنىڭ تۇيۇقسىز بېشى قېيىپ يىقىلىپ چۈشىدىغان ۋاقىتىلرى كۆپىيىشكە باشلىدى، بىر قېتىم  كۆكتات سېتىۋاتقان يەردىلا يىقىلپ چۈشۈپتۇ ،باشقىلار ئاپامنى يۆلەپ ئولتۇرغۇزۇپ قويۇپ، دادامنى ھاراق ئىچىۋاتقان يەردىن چاقىرىپ كەپتۇ، دادام  ‹‹ پۇل  يوق ››دەپ ئاپامنى دوختۇرخانىغا ئاپارماي، دولىسىنى چىقىرىپ ئىششىپ تۇرىۋالدى، يەنە شۇ ئاپامنىڭ كۆيۈمچان ئاكىسى ( ئاپامنىڭ ئاكىسىنى ‹‹كىچىك دادام›› دەپ چوڭ بولغان ئىدىم ) بىر قورساق قېرىندىشىغا چىدىماي،ئاپامنى دوختۇرخانىغا  ئاپاردى، دوختۇرلار ‹‹ ئاق قان راكى ››دەپ  دىئاگنوز قويدى ۋە ئۆيگە ئەكىتىپ بېقىۋېلىشىمىزنى ئېيتتى،كىچىك دادام، ئۇكام ئۈچىمىز يىغلاپ –قاخشاپ ئاپامنى كىچىك دادامنىڭ ئۆيىگە ياندۇرۇپ ئەكەلدۇق،دادام ئارىلىقتا بىرنەچچە قېتىم كەلگەن بولدى،مەن ئاپامنىڭ ھالىدىن خەۋەر ئېلىپ مەكتەپكە بارالمىدىم، ئۇكام دادام بىلەن قايتىپ كېتىپ ئوقۇشىنى داۋاملاشتۇردى، بىچارە ئاپام ئەزرائىل بىلەن ئېلىشىپ، قاتتىق  ئېغىر كېسەل ئازابىنى تارتىپ ،ئانچە ئۇزۇن ياتمايلا بىز بىلەن خوشلاشتى،ئاپامنىڭ تۈگەپ كېتىشى مېنىڭ مەكتەپ ھاياتى بىلەن خوشلىشىشىمنىڭ، بەختسىز كۈنلىرىمنىڭ باشلىنىشى بولۇپ قالدى،ئاپام تۈگەپ كەتكەندىن كېيىن  دادام مېنىڭ يىغلاپ –يېلىنىشلىرىمغا قارىماي  مەكتەپكە بارغۇزمىدى،مۇئەللىمنىڭ قايتا  -قايتا كېلىپ دادامغا نەسىھەت قىىلشلىرىنىڭ ھېچقانداق پايدىسى بولمىدى،ئەمدى مېنىڭ كۈنلىرىم ئاپام ئولتۇرغان كۆتات يايمىسى ۋە ئۆيدىكى قازان بېشى ئاتراپىدا ئۆتۈشكە باشلىدى.دادامنىڭ كۈنلىرى ئىلگىركىدەكلا قىمار ۋە ھاراق بىلەن ئۆتەتتى، دادام مەست بولۇپ قالغاندا  تاياق يېيىش نۆۋىتى ئۇكام بىلەن ئىككىمىزنىڭ زىممىسىگە چۈشكەن ئىدى.ئۇ پات –پات : ­       ـ خۇدايىم بۇيرىسا جەمشىتنىڭ روھى يۆلەپ بىر ئۇتىۋالسام،چوقۇم باي بولۇپ كېتىمىز ،- دەپ قوياتتى، دادامنى جەمشىتنىڭ روھىنىڭ قاچان يۆلەپ، قاچان ئۇتۇپ، باي بولىدىغانلىقىغا كۆزۈم يەتمەيتتى.       ئۇ ۋاقىتلاردىكى كۈنلىرىم ناھايتى تەس ئىدى،گەرچە دادام ئۆز دادام بولسىمۇ، شۇ ۋاقىتلاردا  نېمىشقىدۇر كۆڭلۈمدە ‹‹ ئاپام ئۆلۈپ كەتكۈچە دادام ئۆلۈپ كەتسىچۇ...!›› دېگەنلەرنى ئويلايتتىم.شۇنداق غۇربەتچىلىك كۈنلەرنى ئۆتكۈزۈپ يېشىممۇ 17 ياشلاردىن ئېشىپ قالغان ئىدى،ئارىلىقتا  ئۇكام دادامنىڭ قاتتىق تايىقى بىلەن ئۆيدىن چىقىپ كېتىپ يوقاپ كەتتى، مەن خېلى سۈرۈشتۈرۈپ باققان بولساممۇ ئىز –دېرىكىنى ئالالمىدىم، دادام بولسا ئۇكامنىڭ يوقاپ كەتكىنىگە :      - ھارام تاماقتىن بىرسى ئازايدى، ئۆلمىسە تاپا بىر كۈنى مېنى،- دەپ قويدى. دادام قىمارغا تېخىمۇ  بەك بېرىلىپ كەتتى، مېنىڭ كۆكتات سېتىپ تاپقان پۇللىرىم ئۇنىڭ قىمار ئوينىشىغا يەتمەي كېتىۋاتاتتى، بىز بۇ ئارىلىقتا دادمنىڭ ئىزدەپ يۈرگەن قىمارۋازلاردىن قېچىپ  نۇرغۇن قېتىم ئۆي كۆچۈپ كەتتۇق،بىر كۈنى ئۆيدە تاماق ئېتىۋاتسام ،ئىشىكتىن دادام بىلەن بىرگە بىزنىڭ ئۆيگە پات –پات كېلىپ تۇرىدىغان قاسساپ كىردى.مەن چاي دەملەپ ئۇنىڭ ئالدىغا چاي قويۇپ قوياي دەپ بېرىشىمغا ئۇ ئادەم قولۇمنى تۇتىۋېلىپ:    - ئۆمەر ئاداش، قىزىڭلا ماڭىلا ماس كەلگۈدەك چىرايلىق ئادەم بوپتۇ جۇمۇ ،-دەپ  ئاغزىنى شۇنداق سەت كالچايتىپ كۈلمەسمۇ، قورققىنىمدىن پۈتۈن بەدەنلىرىم شۈركىنىپ كەتتى، مەن قولۇمنى ئىتتىك تارتىۋېلىپ تالاغا قېچىپ چىقىپ كەتتىم، ئۆي ئىچىدىن دادام بىلەن ئىككىسىنىڭ  سۆزلەشكەن ئاۋازلىرى ئاڭلىنپ تۇراتتى، مەن ‹‹ بۇ سەت قاسساپ ئوغرى مېنىڭ قولۇمنى تۇتىۋاتسا ،دادام بولغان ئادەم نېمىشقا گەپ قىلمايدۇ؟›› دەپ دادامدىن ئاغرىندىم، ئويلاپ باقسام شۇ ۋاقىتتىكى بۇ ئاغرىنىشىم، دادامنىڭ مېنى ئوتقا ئىتتىرىدىغانلىقىنى بىلمىگەن ھالدىكى  ئەك  ئاددىي، كىچىك بولغان ئاغرىنىش ئىكەن،ئەنە شۇ كۈندىن باشلاپ مېنىڭ تۇرمۇشىمدىكى يەنە بىر ئېچىنىشلىق ئۆزگۈرۈش باشلاندى.    داۋامى بار

musilina

	كۆز ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان قىسمەت ( داۋامى)               قىماردا ئۇتتىرىۋېتىلگەن قىز  (2)      قاسساپنىڭ ئۆيىمىزگە كېلىشى مېنىڭ تەقدىرىمنىڭ ئۆزگۈرۈپ، يېڭى تۇرمۇش يۇلۇمنىڭ باشلىنىشى بولۇپ قالدى،- قولىدىكى سوغۇق ئىچىملىكتىن بىر ئوتلىۋېتىپ سۆزىنى داۋاملاشتۇردى ئايال.      - ئەسلىدە دادام قىماردا تىكىدىغان ھېچنەرسىسى قالمىغاچقا ،ئۇ قاسساپ بىلەن مېنى قىماردا دو تىكىشىپ ئويناپ  ئۇتتىرىۋەتكەن ئىكەن،- دېدى ئايال بىر ئۇلۇغ –كىچىك تىنىپ، مەن ‹‹ئايالىنى قىماردا ئۇتتىرىۋېتىپتۇ ››دەپ ئاڭلاپ باققان بولساممۇ ،بىراق مۇشۇ ئۆمرۈمگىچە ‹‹قىزىنى قىماردا ئۇتتىرىۋېتىپتۇ ›› دېگەن گەپنى ئاڭلاپ باقمىغاچقا ھەم ھەيران بولدۇم ھەم ئۇ دادىغا نىسپەتەن غايىۋانە غەزىپىم قوزغالدى.      -دادام ئۇگەپلەرنى ماڭا ئېيتىۋاتقان ۋاقىتتا ،خۇددى يات بىراۋلارنىڭ قىزىنىڭ گېپىنى قىلىۋاتقاندەك، چىرايىدا ئىچ ئاغرىتىش تۇيغۇسىمۇ پەيدا بولمىدى،مەن دادامنىڭ پۇتىغا ئېسىلىپ يالۋۇرۇپ يىغلىدىم ،قاخشىدىم، لېكىن دادامنىڭ باغرى قېتىپ كەتكەن ئىدى، مېنىڭ كۆز ياشلىرىم ئۇنىڭغا قىلچىمۇ تەسىر كۆرسەتمىدى،دادام ماڭا :      - مېنىڭ قىماردا تىكىدىغان سەندىن بۆلەك ھېچنەرسەم قالمىدى، ماڭىمۇ ئامال يوق ،كېيىن ئۇتىۋالسام ،سېنى يەنە يېنىمغا قايتۇرۇپ كېلىمەن،- دېدى،  مانا بۇ مېنىڭ دادامنىڭ، ئۆز پۇشتىدىن بولغان قىزىنى قىماردا ئۇتتىرىۋېتىپ، باشقىلارنىڭ قولىغا بېرىۋېتىش ئالدىدا ئېيتقان سۆزى ئىدى، مەن يەنە يىغلاۋېرىشنىڭ ئورنى يوقلىقىنى ھېس قىلدىم ۋە قاسساپنىڭ كەينىدىن، ئۇ پۇت –قوللىرىنى چۈشەپ بوغۇزلاش ئالدىدا تۇرغان قوزىدەك  بىچارىلەرچە ماڭدىم.        -توۋا، سىزنىڭ دادىڭىز ئادەم ئەمەسكەنغۇ؟  سىزنى قىماردا ئۇتتىرىۋەتسە ،دادىڭىز ئۈستىدىن ئەرز قىلمىدىڭىزمۇ؟ ھېچ بولمىسا خۇلۇم –خوشنىلىرىڭىز بولسىمۇ، بۇ ئىشلارنى ئاھالىلار كومېتىتىغا ئىنكاس قىلمىدىمۇ ؟- دېدىم مەن         -خۇلۇم –خوشنىلار دادامنىڭ قىمار ئوينايدىغانلىقىدىن خەۋەردار بولغاچقا ،بىزگە پەقەتلا يېقىن كەلمەيدۇ،مەن ئەرز قىلاي دېسەم نەگە بېرىپ ئەرز قىىلمەن؟ ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۇ مېنىڭ دادام تۇرسا.ئامال يوق تەقدىرگە تەن بەردىم،- دېدى ئايال-شۇنداق قىلىپ قاسساپنىڭ كەينىدىن مېڭىپ، ئۇنىڭ ئۆيىگە كەلدىم،قاسساپ ئۈچ –تۆت كىشىلەر بىلەن بىر موللامنى تېپىپ كېلىپ، مېنى ئۆزىگە نىكاھلىتىۋالدى،- دەپ سۆزىنى داۋاملاشتۇردى ئايال. مەن جىمجىت ئولتۇرۇپ قاتتىق ئېچىنىش ئىچىدە ئۇنىڭ سۆزىنى تىڭشىماقتا ئىدىم.         -ئون سەككىز ياشقا قەدەم قويۇش ئالدىدا تۇرغان  جىسمىم ئەللىك ياشتىن ئاشقان ،ئۈچ بالىنىڭ ئاتىسى بولغان بىر قاسساپنىڭ قولىغا دادامنىڭ ئۆز قولى تەرىپىدىن تاشلاپ بېرىلدى.ئۇنىڭ ئايالى ئۆلۈپ كەتكەن بولۇپ،ئۈچىلا  قىزى ئەرلىرىنىڭ ئۆيىدە ئىكەن،ئۇلار ھەپتە –ئون كۈنلەردە بىر قېتىم دادىسىنى يوقلاپ كېلەتتى، بۇ ۋاقىتتا مەن ئۇلار ئۈچۈن پاي –پېتەك بولۇپ تاماق ئېتەتتىم، ئۇلارنىڭ سۈلۈكىدىن ئۆتۈش ئۈچۈن تىرىشاتتىم، ئۇلار ھەر قېتىم كەلسە ‹‹سەن دادام  قىماردا ئۇتىۋالغان خوتۇن ››دېگەندەك قىلىپ ،مېنى تاپا –تەنە گەپلەرگە ۋە دارىتما تىل –ھاقارەتلەرگە كۆمۈپ تاشلاپ كېتەتتى، ئۇلار كەتكەندىن كېيىن مەن ئۈنسىز ھالدا يىغلاپ ئىچىمنى بوشىتىۋالاتتىم،لېكىن بۇ گەپلەرنى ‹‹ ئېرىم›› گە ئېيتىپ، ئۇلارنىڭ ئارىسىغا يىرىكچىلىك سېلىشنى خالىمايتتىم . بىر گەپنى ئېيتىشنى ئۇنتۇپ قاپتىمەن، قاسساپ ئېرىم قىمار ئوينىغان بىلەن، دادامغا ئوخشاش قول –ئىلكىدە ھېچنىمىسى يوق يالاڭتۆش قىمارۋاز ئەمەس ئىدى ھەم قىمارنى دادامغا ئوخشاش ئۇنداق بېسىپ ئوينىمايتتى، ئوينىغاندا ئۇتىۋالمىغىچە بولدى قىلمايتتى .ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۇنىڭ قولىدا ھۈنىرى بولغاچقا ھال –كۈنى خېلى ياخشى ئىدى، مەن بۇ يەرگە كەلگەندىن كېيىن ئۆزىمىزنىڭ ئۆيىدىكىگە قارىغاندا گۆش –ياغ دېگەندەكلەرگە خېلى كۆپ ئېغىز تېگىدىغان بولدۇم، ئېرىمگە ئۇقتۇرۇپ –ئۇقتۇرماي دېگەندەك  يەيدىغان نەرسىلەرنى دادامغا ئاپىرىپ بېرەتتىم ، بەزىدە ئېرىم ئۇتىۋالغان كۈنلىرى خوشاللىقىدا مېنى كەينىگە سېلىپ بازارغا ئەچىقىپ كىيىم –كېچەكلەرنى ئېلىپ بېرەتتى، كىيىىملەرنى كىيىپ چىقسام ،ماڭا زوقلىنىپ قاراپ :       -بىزنىڭ خوتۇن پەرى جۇمۇ، پەرى ، -دەپ قوياتتى ئەركىلىتىپ، مەنمۇ ئۇنىڭغا ماسلىشىپ ئانچە –مۇنچە ئەركىلەپ قوياتتىم، راستىنى ئېيتقاندا تازا قاملاشتۇرۇپ گىرىم قىلىپ ،چىرايلىق كىيىنىپ يۈرىيدىغان بولسام ئەرتىسلەردىن قېلىشمىغۇدەك چىرايىم بار ئىدى، ئېرىمنىڭ  ئۆزۈمدىن ئوتتۇز نەچچە ياش چوڭلىقىنى ھېسابقا ئالمىغاندا ،ھەر ھالدا بۇ ئۆيدىكى تۇرمۇشۇم ئۆزۈمنىڭ ئۆيىدىكى تۇرمۇشتىن خېلى كۆپ ياخشى ئىدى، شۇڭا بۇ ئۆيدىكى تۇرمۇشقىمۇ كۆنۈپ قالغان ئىدىم،لېكىن بۇ تۇرمۇش ماڭا ئاران ئىككى يىل نېسىپ بولدى، بىر كۈنى ئېرىم قىماردا ئۇتىۋالغان بىرسى دو تىككەن پۇلنى بەرگىلى ئۇنىماي  ئۇرۇشۇپتۇ،ئاچچىقىنى تۇتىۋالالمىغان ئېرىم يېنىدىكى پىچاقنى ئېلىپلا ئۇنىڭغا تىقىۋېتىپتۇ،پىچاق ئۇ كىشىنىڭ تېلىنى يېرىۋېتىپتۇ ھەم جىگەرگىمۇ كىرىپ كېتىپتۇ،  ئۇ كىشى قانسىراپ كېتىپ دوختۇرخانىغا ئاپىرىپ بولغۇچە ئۆلۈپ قاپتۇ، شۇنداق قىلىپ ئېرىم قانۇنسىز قىمار ئويناش ھەم قەستەن ئادەم ئۆلتۈرۈش جىنايىتى بىلەن 22 يىللىق كېسىلىپ كەتتى،ئېرىم تۈرمىگە كىرىپ كېتىش بىلەنلا قىزلىرى ئۆيگە كېلىپ ئۇرۇپ –تىللاپ مېنى ئۆيدىن قوغلاپ چىقاردى، مەن ئېرىمنىڭ نىكاھلىتىۋالغان خوتۇنى بولغاچقا ،ئۆينىڭ ھېچقانداق نەرسىسى ماڭا يېقىنمۇ كەلمىدى.      مەن كىيىم –كېچەكلىرىمنى بىر بوغچىما قىلپ چىگىپ ،بۇ ئۆيدىن يېنىپ چىقتىم،قانداقلا بولمىسۇن ئىككى يىل ئۇنىڭ نىكاھىدا تۇرغان بولغاچقا ئارىلىقتا ئىككى قېتىم ‹‹نىكاھتىن ئاجراشقان›› ئېرىمنى يوقلاپ تۈرمىگە باردىم،ئۇ مېنى كۆرۈپ ئۆزىنىڭ قىلغانلىرىغا پۇشايمان قىلدىغانلىقىنى ئېيتىپ  شۇنداق يىغلاپ كەتتى،ئۇنىڭغا قاراپ ئىچىم ئاغرىپ ،مەنمۇ كۆز يېشى قىلدىم ۋە ئۇنىڭغا تەسەللى بەردىم.شۇنداق قىلىپ مېنىڭ قاسساپ ئېرىم بولغان نىكاھىم شۇنداق ئاخىرلاشتى،مەن يەنە دادامنىڭ ئۆيىگە يېنىپ كەلدىم، دادام ئەمدى قىماردىن قالغان بولسىمۇ، لېكىن ھاراققا بەك بېرىلىپ كەتكەن ئىدى،كۈندە ئازىراق ھاراق ئىچىۋالمىسا تۇرالمايدىغان بولۇپ قالغان ئىدى،خوشنىلارنىڭ ئېيتىشىچە دادامنىڭ بەدىنى ئىسپىرت بىلەن زەھەرلىنپ  كېتىپتۇ، ھاراقسىز ئۇنىڭ كۈن ئۆتكۈزىشى مۈمكىن ئەمەس ئىكەن،مەن ئۆيگە قايتىپ كەلدىم، دادام بىلەن ئىككىمىزنىڭ قورسىقى ماڭا قاراشلىق بولۇپ قالدى،بىز يەنە ياشىشىمىز كېرەك ئىدى، مەن ئېرىم خەجلەشكە بەرگەن پۇللاردىن يىغىپ قويغانلىرىمنى ئېلىپ دادام ئاندا –ساندا بازارغا ئەچىقىپ قويىدىغان، ئانامدىن قالغان كۆكتات ھارۋىسىنى سۆرەپ يەنە كۆكتات سېتىش ئىشىمنى داۋاملاشتۇردۇم،( دادام ھەممە نەرسىنى ئۇتتىرىۋەتكەن بولسىمۇ ، قىماردا دوغا تىكىشكە يارىمىغاچقىمۇ ياكى ئاپامدىن قالغان تەۋەرۈك بولغاچقىمۇ ، ئانامدىن قالغان بۇ كۆكتات ھارۋىسىنى ئۇتتىرىۋەتمىگەن ئىدى) ئانامدىن قالغان بىردىن –بىر تەۋەرۈك كۆكتات ھارۋىسى بىزنىڭ تىرىكچىلىك مەنبەيىمىز ئىدى، مەن ئەتىگەندە سەي –كۆكتاتلارنى توپ سېتىش بازىرىغا بېرىپ كۆكتات سېتىۋېلىپ، بەلگىلەنگەن ئورنۇمدا ئولتۇرۇپ كۆكتات ساتاتتىم.كۈنلىرىمىز يەنە تەسلىك ئىچىدە ئۆتۈشكە باشلىدى، بەزىدە تۇرۇپلا قاسساپ ئېرىمنىڭ ئۆيىدە ئۆتكۈزگەن كۈنلىرىمنى ئەسلەپ قالاتتىم،      شۇنداق كۈنلەرنىڭ بىرىدە،قىشنىڭ     قەھرىتان سوغۇق بىر كەچلىكى دادام  ئۆيگە كىرمىدى، مەن خېلى ئىزدىگەن بولساممۇ تاپالمىدىم، كېچىنى دەككە –دۈككىدە ئۇيقۇسىز ئۆتكۈزدۈم، ئەتىسى ساقچىخانىدىن چاقىرتىپتۇ، ‹‹ نېمە ئىش بولغاندۇ...؟›› دەپ ئەنسىرەپ بارسام ،ئۇلار دادامنىڭ مەسلىكتە كوچىدا يېتىپ قېلىپ ،توڭلاپ ئۆلۈپ قالغانلىقىنى ئېيتىپ بەردى، دادام قىمار ئويناش سەۋەبىدىن ساقچىخانىغا نەچچە قېتىم كىرىپ قالغاچقا ،بۇ يەردىكى ساقچىلارمۇ دادامنى تونۇيتتى، مەن ئۇلارنىڭ ياردىمى بىلەن دادامنى ئۆيگە ياندۇرۇپ ئەكەلدىم، دادامنىڭ نامىزىنى بىرنەچچە خوشنىلار بىلەن ناھايتى ئاددىغىنە ئۇزاتتۇق، گەرچە مېنى قىماردا ئۇتتىرىۋەتكەن ،ئاپامنى تۈگىمەس ئازاپلىرى بىلەن ئۇ دۇنياغا بالدۇر كېتىشىگە، ئۇكامنىڭ ئۆيدىن چىقىپ كېتىشىگە.....سەۋەبچى بولغان كىشى دادام بولسىمۇ، ئۇنىڭ ئېچىنىشلىق  ئۆلۈمى ماڭا ئېغىر كەلدى،نەچچە ئايغىچە يىغلاپ يۈردۈم،لېكىن مەن يەنە قورساقنى بېقىشىم،ياشىشىم كېرەك ئىدى،ئۆزۈمنىڭ ھاياتلىقى ئۈچۈن كۆكتات سېتىش ئىشىنى داۋاملاشتۇرىۋەردىم ،كۈنلىرىم ئۆي بىلەن كۆكتات سېتىش ئورنىدا ئۆتەتتى.شۇنداق يۈرۈپ، تۇرمۇشىمدا يەنە بىر ئۆزگۈرۈش يۈز بەردى.                                     داۋامى بار

musilina

	كۆز ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان قىسمەت( داۋامى)                بەخت ۋە بەختسىزلىك<3>               دادام تۈگەپ كېتىپ بەش –ئالتە ئايلاردىن كېيىن ،مېۋە –چېۋە ساتىدىغان بىر خوتەنلىك بىر بالا بىلەن تونۇشۇپ قالدىم، ئىككىمىزنىڭ مىجەزى خېلى كېلىشىپ چىقىشىپ قالدۇق،ئۇ بالا قېشىمغا تولىراق ئىزدەپ كېلىدىغان  بولدى، مېنىڭمۇ ئۇ بالىنى كۆرگۈم كېلىدىغان، كەلمەي قالغان كۈنلىرى، ئۆزۈمچە يوللىرىغا تەلمۈرىدىغان بولۇپ قالدىم، راستىنى ئېيتسام مەن ‹‹مۇھاببەت››دېگەننىڭ نېمىلىكىنى،ياخشى كۆرۈشنىڭ نېمىلىكىنى  شۇ ۋاقىتتا ئازىراق ھېس قىلغان ئىدىم،گەرچە كەمبەغەل بولساممۇ ئۆزۈمگە چۇشلۇق كۆڭلۈمنىڭ، ھېسياتىمنىڭ بارلىقىنى ھېس قىلغان ئىدىم، ئۇبەزى كۈنلىرى  كەچتە مېنىڭ ئۆيۈمگە كېلىپ،ئەتكەن تامىقىمنى ماختاپ ئولتۇرۇپ يەپ كېتەتتى، لېكىن ئىككىمىز ئوتۇرىسىدا ھېچقانداق ناشايىن ئىشلار يۈز بېرىپ باققان ئەمەس ئىدى،ئۇنىڭ ئاتا –ئانىسى تۈگەپ كەتكەن بولۇپ ،يۇرتىدا ئاكا –ئاچىلىرى بار ئىكەن، كېيىن ئۇنىڭ ئاكا –ئاچىلىرىنىڭ رازىلىقى بىلەن ئىككىمىزنىڭ تاپقان –تەرگىنى قېتىپ ئاددىغىنە ھالدا تويمىزنى قىىلۋالدۇق،بىزنىڭ بىساتلىرىمىز ئۇنچە كۆپ بولمىسىمۇ ،كۈنلىرىمىز ناھايتى كۆڭۈللۈك، تۇرمۇشىمىز خاتىرجەم ئىدى، مەن ھەقىقىي بەختنىڭ ،توي قىلىشنىڭ شادلىقىنىڭ تەمىنى شۇ ۋاقىتتا تېتىغان ئىدىم،مەن كۆكتات سېتىش ئىشىمنى قويۇپ ،ئۇنىڭ بىلەن بىللە مېۋە –چېۋە سېتىش ئىشىنى قىلدىم،ئىككىمىز بىرلىكتە مېۋە –چېۋە بېسىلغان ھارۋىنى سۆرەپ ،كۈلكە چاخچاقلار ئىچىدە سودا قىلاتتۇق، ئاز تاپساقمۇ  تۇرمۇشىمىزنى پادىشاھلارنىڭ تۇرمۇشىدەك ئېسىل ھېساپلايتتىم، خوشاللىق ئۈستىگە خوشاللىق قوشۇلۇپ ،توي قىلىپ بىرنەچچە ئايدىن كېيىن بويۇمدا قالدى، يولدۇشۇم بىلەن ئىككىمىز بۇنىڭدىن ئالەمچە خوشاللىققا چۆمدۇق، بويۇمدا قالغاندىن كېيىن يولدۇشۇم مېنى بەك ئاسرايدىغان بولۇپ كەتتى، ئامال بار مېنىڭ ئۆيدە ئارام ئېلىشىمنى تەكىتلەيتتى، ئۆزى جاپادا قالسىمۇ، مېنىڭ بازارغا چىقىشىمنى توسايتتى، ئۇنىڭ كۆيۈنۈشلىرىدىن كۆڭلۈم ئالەمچە شادلىققا چۆمەتتى،مەن بۇ يولدۇشۇمدىن ھەقىقىي مېھرى –مۇھاببەتنى، كۆيۈنۈشنىڭ نېمىلىكىنى بىلگەن ئىدىم،ئۆزۈمنى ئەنە  شۇنداق شېرىن بەخت بۆشىكىدە ئەللەيلىتىپ يۈرگەن كۈنلەرنىڭ بېرىدە،كۈتۈلمىگەن بەختسىزلىكنىڭ سايىسى بېشىمدا ئەگىپ، مېنى تۈگىمەس ئازاب قوينىغا ئىتتىرىۋەتتى،بىر كۈنى تاڭ سەھەر يولدۇشۇم مېۋە –چېۋىلەرنى توپ تارقىتىش بازىرىغا كېتىپ خېلى بىر ۋاقىتقىچە كەلمىدى،دائىم بازارغا چىقىدىغان جاي بىلەن توپ تارقىتىش بازىرى ئارىسىغا  نەچچە رەت بېرىپ كەلدىم، ئىز –دېرىكىنى ئالالمىدىم،كېيىن يەنە بازارغا كەلسەم، ئەتراپتا بىرگە تىجارەت قىلىدىغان كىشىلەر ماڭا قاتناش ئىدارىسىدىن  يولدۇشۇمنىڭ كىيىم –كېچەكلىرى، بوي –تۇرقى قاتارلىقلارنى دەپ بېرىپ،ئىز –دېرىكىنى قىلىپ ئىككى نەپەر ساقچى يولداشنىڭ كەلگەنلىكىنى، ئۇلارساقچىلارنىڭ تەسۋىرلەپ بەرگەنلىكىگە ئاساسەن ئۇنىڭ مېنىڭ يولدۇشۇم  ئىكەنلىكىنى دەپ بەرگەنلىكىنى ئېيتىپ بەردى،بۇ گەپنى ئاڭلاپ يۈرىكىم سېلىپ ،‹‹يەنە نېمە بولغاندۇ؟››دەپ تۇرسام ،ئەتراپىمدا تۇرغانلار ‹‹ئەنە كەلدى، كەلدى...!››دېيىشتى ۋە مېنى ئىما قىلىشتى، قارىسام ئىككى قاتناش  ساقچىسى ئۇدۇل مەن تەرەپكە كېلىۋاتمامدۇ، يۈرىكىم ‹‹قارتتىدە ››قىلپ قالدى.     -     سىز ئابدۇللانىڭ ئايالى بولامسىز ؟ ،- دېدى بىر ساقچى.  -      ھەئە،ئۇ قېنى ؟...- دېدىم مەن جىددىيلىشىپ.       -      بىز بىلەن قاتناش ئەترىتىگە بىر بارسىڭىز بوپتىكەن،-دېدى ساقچى.مەن ئۇلارنىڭ ماشىنىسىغا چىقىپ  قاتناش ئەترىتىگە كەلدىم، يولدا كېلىپ بولغۇچە ئۇلاردىن نېمە بولغانلىقىنى سورىسام، ئۇلار يولدۇشۇمنىڭ قاتناش ۋەقەسىگە ئۇچرىغانىلقىنى قىسقىلا دەپ بەردى،مېنىڭ ‹‹ يارىلىنىپتىمۇ؟ ئېغىرمۇ...؟›دەپ سورىغان سوئاللىرىمغا ئۇلار‹‹ھېلى بارغاندا كۆرىسىز ››دەپلا جاۋاب بەردى.يۈرىكىم سېلىپ ،پۇت –قولۇمدا جان قالمىدى.ماشىنىدىن چۈشكەندىن كېيىن  بىر ئۆيگە باشلاپ ئەكىردى،قارىسام ئاق ئەدىيالدەك بىرنەرسىگە يۆگەلگەن بىر ئادەم ياتىدۇ،يۈرىكمنى تۇتۇپ شۇ جايىمدىلا ئولتۇرۇپ قالدىم، بىر ساقچى قولتۇقۇمدىن يۆلەپ تۇرغۇزدى ۋە مېنى قېشىغا يېقىن ئاپىرىپ ،ئەدىيالنىڭ بۈرجىكىنى قايرىدى.       ئاھ  خۇدا ...!قايسى كۆزۈم بىلەن كۆرەي....!مەن سۆيگەن، مېنىمۇ ۋۇجۇدى بىلەن سۆيگەن، ماڭا سۆيگۈنى، مېھرى –مۇھاببەتنى، كۆيۈنۈشنى بىلدۈرگەن ئېرىم كۆز ئالدىمدا قانغا مىلىنىپ ياتاتتى، مەن ئۇنىڭ قانغا مىلەنگەن گەۋدىسىگە بىر قارىغىمنى بىلىمەن ،شۇ جايدىلا ھۇشۇمدىن كېتىپ يىقىلدىم.   ئىككى كۈنگىچە ھۇشسىز يېتىپتىمەن،ئۈچىنچى كۈنى كۆزۈمنى ئاچسام ئاھالىلار كومېتىتىدىكى ئاياللار خىزمىتىگە مەسئۇل مېھرىنىسا ئاچام بىلەن ئابدۇللانىڭ  ئاكىسى، ئاچىسى بېشىمدا قاراپ تۇرۇپتۇ،ھەممىسىنىڭ ئۇچىسىدا ئاق كىيىم،  ئۇلارنى كۆرۈپ :  -ئابدۇللا، ئابدۇللا قېنى؟ مېنى ئۇنىڭ قېشىغا ئېلىپ بېرىڭلار،- دەپ يىغلىغىنىمچە كارۋاتتىن چۈشۈش ئۈچۈن ئورنۇمدىن تۇردۇم ،تۇردۇم- يۇ  بېشىم قېيىپ يىقىلدىم، ئابدۇللانىڭ ئاچىسى ئىتتىكلا يۆلىۋالدى.       - ئۆزىڭىزنى بېسىۋېلىڭ،سەۋرى قىلىڭ سىڭلىم ، قانداق قىىلمىز،ھەممىمىزگە بار بۇ ئۆلۈم دېگەن، قازاغا رىزا قىلىلى، يىغلىماڭ، ئۆزىڭىزنى ئالدۇرۇپ قويىسىز،قورسىقىڭىزدىىك بالىڭىزنى ئويلاڭ، سالامەتلىكىڭىزگە تەسىر يەتسە بالىغا بىرەر ئىش بولۇپ قالمىسۇن،- دېدى مېھرىنىسا ئاچام ماڭا تەسەللى بېرىپ، ئابدۇللانىڭ ئاچىسى بىلەن قۇچاقلىشىپ يىغلاشتۇق.       ئەسلى شۇ كۈنى مېۋە-چېۋىلەرنى ئېلىپ قايتىپ كېلىۋاتقاندا،بىر ماشىنا ئابدۇللا ھەيدەپ كېلىۋاتقان  ئۈچ چاقىلق موتسېكلتنى ئۇرىۋېتىپتۇ، ئابدۇللا موتسېكىلىت ۋە بېسىلغان مېۋە –چېۋىلەر بىلەن بىللىلا يولنىڭ پەس تەرىپىدىكى ئورمانلىق ئىچىگە چۈشۈپ كېتىپتۇ،يولدىن ئۆتۈپ كېتىۋاتقان باشقا بىر خەنزۇ تاكسى شوپۇرى ۋەقەنى قاتناش ساقچى ئەترىتىگە مەلۇم قىلىپتۇ، قاتناش ساقچى ئەترىدىكىلەر يېتىپ كەلگەندە ئۇنىڭ  ئاللىقىچان تىنىقى توختاپ قالغان ئىكەن ،ئۇلار نەق مەيداننى ۋە جەسەتنى سۈرەتكە ئېلىپ تاكسى شوپۇرىدىن ئەھۋال ئېنىقلاپتۇ،  قاتناش ساقچى ئەترىتىدىكىلەر موتسېكىلىت بىلەن بىللە ئۆرۈلگەن مېۋە –چېۋىلەرگە قاراپ،‹‹ ئۆلگۈچى مېۋە –چېۋە تىجارىتى بىلەن شۇغۇللىنىدىكەن ›› دېگەننى پەرەز قىلىپ، مېۋە –چېۋە بازىرىغا بېرىپ  سۆرەتنى كۆرسىتىپ ئابدۇللانى سۈرۈشتە قىپتۇ، ئۇ يەردىكىلەردىن ئابدۇللانى تونۇيدىغانلار ،ئۇنىڭ تىجارەت قىلىدىغان جايىنى ساقچىلارغا ئېيتىپ بېرىپتۇ،شۇنىڭ بىلەن ساقچىلار بىز مېۋە –چېۋە ساتىدىغان جايغا كېلىپ سۆرەتنى كۆرسىتىپ ئۇ يەردىكىلەردىن سۈرۈشتە قىلغاندا، ئەتراپتىكىلەر ئۇنىڭ مېنىڭ يولدۇشۇم ئىكەنلىكىنى، مېنىڭ ئۇنى ئىزدەپ كەتكەنلىكىمنى ئېيتىپ بېرىپتۇ، ئارىلىقتا مەن توپ سېتىش ئورنى بىلەن بازار ئارىقىلىدا بېرىپ –كېلىپ بولغۇچە بۇ ئەھۋاللاردىن خەۋەرسىز قاپتىمەن،مەن قاتناش ئەترىتىدە ھۇشۇمدىن كېتىپ يىقىلىپ چۈشكەندە ئۇ يەردىكى ساقچىلار مېنى دوختۇرخانىغا ئەكەپتۇ، ئابدۇللانى  سوقۇۋەتكەن ماشىنا شوپۇرىنىڭ تېخىچە دېرىكى بولماپتۇ، خۇلۇم –خوشنىلىرىم شۇ كۈنىلا  ئابدۇللانىڭ ئاكىسى تۇرۇشلۇق جايغا تېلىفون قىلىپ ئابدۇللانىڭ ئۆلۈمىنى خەۋەر قىپتۇ، ئاكىسى ۋە ئاچىسى ماشىنا بولاپ شۇ كۈنىلا يولغا چىقىپ ئەتىسى كېپ بوپتۇ، ئاكىسى، ئاچىسى ،خۇلۇم -خوشنىلار ۋە ئاھالىلەر كومېتىدىكىكىلەر بىرلىشىپ ئابدۇللانى يەرلىككە قويۇپتۇ.ئىككى كۈننىڭ ياقى مېھرىنىسا ئاچام مېنىڭ ھالىمدىن خەۋەر ئاپتۇ.       مەن ئېرىمنىڭ  سوغۇق يۈزىنى بولسىمۇ تولۇقراق كۆرۈۋېلىشقا مۇيەسسەر بولالماپتىمەن، مېنى خوتەنچە  قىزىق چاخچاقلىرى بىلەن كۈلدۈرىدىغان،ماڭا كۆيىنىدىغان، مېنى ئەركىلىتىدىغان، مېھرى- مۇھاببىتىنى بېغىشلىغان، قورسۇقۇمدىكى تېخى دۇنياغا كۆز ئاچمىغان ،قىز –ئوغۇللىقى نامەلۇم بولغان بوۋاقىنىڭ دادىسى بولغان ئابدۇللارىم مېنى ۋە تۇغۇلۇش ئالدىدا تۇرغان بوۋىقىنى تاشلاپ ،بىزدىن ئايرىلىپ كېتىپ قاپتۇ، مەن ئۈنۈمنى قويۇپ بېرىپ ئۇنىڭ ئىسمىنى چاقىرىپ تۇرۇپ  ھارغىچە يىغلىدىم، لېكىن مىڭ يىغلىساممۇ  ئۇ ئەمدى قايتىپ كەلمەيتتى، ئۇ بىز بىلەن مەڭگۈلۈك خوشلاشقان ئىدى.ياراتقۇچى ئىگەم ماڭا ئۆز قولى بىلەن  بەختنى بېرىپ، بۇ بەختنىڭ قانداقلىقىنى تولۇق ھېس قىلپ بولغۇچە ، بىر يىلغا يەتمىگەن ۋاقىت ئىچىدە بۇ بەختنى ماڭا بىلدۈرگەن  ئابدۇللا بىلەن قوشۇپ ئەكەتكەن ئىدى. تېنىم بەك ئاجىزلاپ كېتىپتۇ، دوختۇرلار  مېنىڭ ياخشى داۋالىنىشىمنى ئېيتتى، دوختۇرخانىدا داۋالىنىۋاتقان  ۋاقتىمدا بىر كۈنى قورسۇقۇم تۇيۇقسىز چىدىغۇسىز دەرجىدە قاتتىق ئاغرىپ كەتتى، ئاغرىق ئازابىدا تولغۇنۇپ كەتتىم، دوختۇرلار پاي –پېتەك بولۇپ يۈگۈرۈشۈپ كەتتى، ئۇلار مېنى    b  چاۋدا تەكشۈرتۈشنى ئېيتتى،ئابدۇللانىڭ ئاكىسى نەزىر –چىراق ئىشلىرى تۈگىگەندىن  كېيىن كەتكەن ، ئاچىسى مېنىڭ ھالىمدىن خەۋەر ئېلىش ئۈچۈن قېپ قالغان ئىدى. ئابدۇللانىڭ ئاچىسى كۈتۈشكە مەسئۇل  سېستىرا بىلەن بىرگە مېنى ھارۋىدا b چاۋ بۆلۈمىگە تەكشۈرتۈشكە ئېلىپ ماڭدى،دوختۇرلار تەكشۈرۈش نەتىجىسىنى كۆرۈپ ،بالىنىڭ قورساقتا تۇرۇپ تۇنجۇقۇپ ئۆلۈپ قالغانلىقىنى، دەرھال ئوپراتسىيە قىلمىسا بولمايدىغانلىقىنى، ئاياللار بۆلۈمىگە يۆتكۈلۈپ چىقىپ،ئوپراتسىيە قىلدۇرۇشۇم لازىملىقىنى ئېيتتى،بۇ گەپنى ئاڭلاپ يەنە ئايلىنىپ كەتتىم،ئابدۇللادىن ئايرىلىپ قالغاننى ئاز دەپ ئۇنىڭ بۇ دۇنياغا كۆز ئاچمىغان بالسىدىنمۇ ئايرىلىپ قالدىم. دەرد –ئەلەم دەستىدىن تۈگىشىپ  ئەقىلمدىن ئېزىپ قالايلا دەپ قالغان ئىدىم، ئۆزۈمنىڭ شور پىشانىلىكىمگە ئېچىندىم، ‹‹نېمىشقا بەختسىزلىكنىڭ ھەممىسى ماڭىلا كېلىدىغاندۇ؟››دەپ ئۆز تەقدىرىمدىن ئاغرىندىم،لېكىن ئاغرىنغىنىمنىڭ نېمە پايدىسى؟نەچچە رەت ئۆلۈۋېلىشنى ئويلۇدۇم، لېكىن جان دېگەن تاتىلقكەن، ئابدۇللانىڭ ئاچىسى مېنىڭ ئەھۋالىمنى كۆرۈپ ،ئۆزى بىلەن  بىرگە خوتەنگە  بېرىپ مىللىچە داۋالىنىپ بېقىش تەكلىبىنى بەردى، مەنمۇ قوشۇلدۇم، شۇنداق قىلىپ ئابدۇللانىڭ ئاچىسى بىلەن خوتەنگە باردىم.  خوتەندە بىرەر ئايدىن ئارتۇقراق داۋالىنىش ئارقىلىق خېلى ياخشى بولۇپ قالدىم، روھىي –كەيپىياتىممۇ خېلى كۆتۈرۈلۈپ قالدى، بۇ جەرياندا ئابدۇللانىڭ ئاچىسى ئۆز سىڭلىسدەك كۆيۈنۈپ، ھالىمدىن ياخشى خەۋەر ئالدى.سالامەتلىكىم خېلى ئەسلىگە كېلىپ قالغان ئىدى، ئابدۇللانىڭ ئاكىسى ۋە ئاچىسى مېنىڭ خوتەندە تۇرۇپ قېلىشىمنى ئۆتۈندى، لېكىن مەن يەنىلا ئۆزەم تۇغۇلۇپ ئۆسكەن يۇرتۇمنى سېغىنغان ئىدىم ،شۇڭا ئۇلارغا ھۆزىرخالىق ئېيتىپ يۇرتۇمغا،مېنى مېھرى –مۇھاببەت قوينىدا ئەللەيلەتكەن ئابدۇللا بىلەن بىرگە ياشىغان ئۆيگە قايتىپ كەلدىم،قايتىپ كەلگەندىن كېيىن بىرنەچچە كۈن ئارام ئېلىپ خۇلۇم –خوشنىلىرىمنىڭ ياردىمى بىلەن ئۆزۈم يالغۇز ئابدۇللانىڭ مېۋە –چېۋە تىجارىتىنى داۋاملاشتۇردۇم،چۈنكى مەن ياشىشىم، قورسۇقۇمنى بېقىشىم كېرەك ئىدى، كەچتە ئۆيگە يېنىپ كەلگەندە ئابدۇللانىڭ چىرايىنى ،ئۇنىڭ خوتەنچە  سۆزلىرىنى ،مېنى ئەركىلىتىشلىرىنى ئويلاپ بەزىدى يىغلايمەن، بەزىدە كۈلىمەن، بەزىدە ئۆز –ئۆزەمگە سۆزلەپ كېتىمەن، شۇنداق قىلىپ تىكەندەك يالغۇز ھالدا تۇرمۇشۇمنى داۋاملاشتۇردۇم،ئارىلىقتىن بىرەر يىل چامىسىدا ئۆتۈپ يەنە بىر يېڭىچە  تۇرمۇش يولى مېنىڭ ھاياتامغا بۆسۈپ كىردى،مەن بىلەن يېقىن تىجارەت قىلىدىغان ئاچام دېمەتلىك ئايال شەھەرگە يېقىن بىر يېزىدا دېھقانچىلىق قىلىدىغان شىرەمەتراق  بىر تۇققىنى بىلەن تونۇشتۇرۇپ قويماقچى بولدى ،مەن دەسلەپتە ئۇنىمىدىم، كېيىن ئۇنىڭ :         - سىز دېگەن تېخى ياش، قاچانغىچە مۇشۇنداق يالغۇز ئۆتىسىز، ‹‹ئايال كىشى دېگەن ئەردە ياخشى ،ئەردە بولمىسا يەردە ياخشى ››دەپتىكەن ، يالغۇز ياشىغان ئايالنىڭ نامىمۇ ياخشى بولمايدۇ ،- دېگەن سۆزلىرى مېنى ئويلاندۇرۇپ قويدى،دېمىسىمۇ ئەتراپىمدا تىجارەت قىلىۋاتقان ئاياللارنىڭ ئەرلىرى ماڭا چاخچاق قىلغاندا ئۇلارنىڭ كۆز ئالايتىشلىرى، ئەرلەرنىڭ ئاچكۆزلەرچە تىكىلىشلىرى،بەزىبىر قىلىدىغان ئىشى يوق بىكارچى خوشنىلىرىمنىڭ كۇسۇرلاپ پىچىرلاشلىرى،كەچتە ئۆيدە ھۇۋقۇشتەك يالغۇز قالغاندا مۇڭ بېسىپ يىغلاشىلىرىم،تۆت تامنىڭ بەدىنىمنى چاياندەك چېقىشلىرى ،نەچچە رەت ھاياتىمدىن ۋاز كېچىش قارارىغا كېلىشلىرىم جېنىمغا پاتقان ئىدى،ئىنىمنى خېلى سۈرۈشتە قىلدىم،لېكىن دېرىكىنى پەقەتلا ئالالمىدىم، يالغۇزلۇق ئازابى مېنى بەكلا قىينىغان ئىدى،كونىلارنىڭ ‹‹ ئېيىق بولسىمۇ ئېرىڭ بولسا، ئۆڭكۈر بولسىمۇ ئۆيۈڭ بولسا ›› دېگەن سۆزى بەكمۇ توغرا ئىكەن. شۇڭا ئۇ ئاچامنىڭ تەكلىبىنى ئويلۇشۇپ، ئۇ كىشى بىلەن كۆرۈشۈپ بېقىشقا ماقۇل بولدۇم.                             داۋامى بار

musilina

	كۆز ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان قىسمەت( داۋامى)                   باي بولۇش چۈشى<4> ئايال كۆز ياشلىرىنى سۈرتىۋېتىپ،    بىر ئۇلۇق –كىچىك  تىنىۋېتىپ،قولىدىكى سوغۇق ئىچىملىكتىن بىر يۇتۇپ ئوتلىدى،مەنمۇ ياش بىلەن نەمدەلگەن  كۆزلىرىمنى ئۈزمەي، پۈتۈن دىققىتىم بىلەن ئۇنىڭ ئاغزىغا تىكىلىپ تۇراتتىم.    -     سۆزلەۋېرىپ سىزنى زېرىكتۈرۈپ قويمىغاندىمەن ،- دېدى ئايال ماڭا قاراپ.     -      ياقەي، كەچۈرمىشلىرىڭىزگە قىزىقىپ قالدىم، داۋامىنى سۆزلەۋېرىڭ،- دېدىم.    -      ئەر خۇمارى بولۇپ قالغان ئايال ئوخشايدۇ دەپ ئويلاپ،كۆڭلىڭىزدە مېنى مەسخىرە قىلىۋاتىدىغانسىز ھەقىچان،-دېدى ئايال.   -     ياقەي،ئايال كىشى دېگەن ئاجز كېلىدۇ،بىر ئايالنىڭ تەنھا ھالدا بىر ئۆينى ئۆي قىلىپ كېتىشى تەس،-دېدىم مەن ئۇ ئايالنىڭ كۆڭلىنى ياساپ.   -      راستىنى ئېيتسام بىر ئايال كىشى ئۈچۈن بىر ئۆيدە تەنھا ياشاش بەك تەس ئىكەن، ئۇنىڭ ئۈستىگە ئېرى يوق ئاياللارنىڭ كەينىدىكى ئۇششاق گەپلەرمۇ كۆپ بولىدىكەن، شۇڭا ئۇ كىشى بىلەن كۆرۈشۈپ باقاي ،مىجەزىمىز كېلىشىپ قالسا توي قىلساممۇ قىلارمەن ،- دەپ ئويلۇدۇم دېدى ئايال. شۇ ئارىلىقتا ئۇ ئايالنىڭ يولدىشى قىزىنى يېتىلەپ كەلدى،چۈشتىن كېيىنكى ئىشقا چۈشىدىغان ۋاقىت بولۇپ قېلىپ،ئۇقۇغۇچىلارنىڭ  قىيا –چىيالىرى مەكتەپ مەيدانىنى بىر ئالدى،  ئوقۇتقۇچىلارمۇ  بىردىن -  ئىككىدىن كېلىشكە باشلىدى، مەن ئۇلارنى باشلاپ ئىلمىي مۇدىر بىلەن كۆرۈشتۈردۈم، ئۇلار ئىلمىي مۇدىر بىلەن قىزىنى مۇشۇ  مەكتەپتە ئوقۇتۇش ئىشىنى دىيىشىپ قالدى، مەن يەنە دەرۋازا ئالدىغا كەتتىم لېكىن خىيالىمدا ئۇ ئايالنىڭ سۆزلەپ بەرگەن ئېچىنىشلىق كەچۈرمىشلىرى ئەگىپ يۈرەتتى،بىر ھازادىن كېيىن ئۇلار ئىشلىرىنى پۈتتۈرۈپ چىقتى. -تىزىملىتىپ بولدۇڭلارمۇ؟- دەپ سورۇدۇم ئۇلارغا قاراپ.   -ھەئە، تىزىملىتىپ بولدۇق،3- چىسلا سىنىپقا تەقسىم قىىلمىز، شۇ ۋاقىتتا ئەكىلىڭلار دەيدۇ،- دېدى ئايال.    -ھە، -دەپلا توختاپ قالدىم، ئايالنىڭ كەچۈرمىشلىرىنى داۋامىنى شۇنداق ئاڭلىغۇم بار ئىدى، لېكىن ئېغىزىمدىن قانداق چىقىرىشنى ئۇقماي قالدىم، - ئەمدى قايتىپ كېتەمسىلەر ، -دېدىم يەنە.   -يولدۇشۇم قىزىمىزنى ئېلىپ قايتىپ كەتسە، مەن سىزگە كەچۈرمىشلىرىمنىڭ داۋامىنى دەپ بەرسەم، ئاڭلاشنى خالىسىڭىز،- دېدى ئايال. بۇ دەل مېنىڭ كۆڭلۈمدىكى گەپ ئىدى.   - خالىمامدىغان،شۇنداق خالايمەن،- دېدىم خوشاللىقىمدا. - ئۇنداق بولسا ئۇلار مېڭىپ تۇرسۇن، -دېدى ئايال ۋە يولدۇشىغا قىزىنى ئېلىپ مېڭىپ تۇرۇشنى،ئۆزىنىڭ سەل تۇرۇپ بارىدىغانلىقىنى ئېيتتى، يولدۇشى ماقۇللۇق بىلدۈرۈپ قىزىنى يېتىلەپ چىقىپ كەتتى.   -ھېكايەمنىڭ داۋامىنى سۆزلەپ بەرمەي ماڭسام كۆڭلۈم قويمىغىدەك،- دېدى ئايال.   -مەنمۇ ھېكايىڭىزنىڭ داۋامىنى ئاڭلاشقا شۇنداق تەقاززا بولۇپ كېتىۋاتىمەن، -دېدىم مەن.ئۇ قېشىمدىكى ئورۇندۇققا كېلىپ ئولتۇردى.     -شۇنداق قىلىپ مەن ئۇ ئادەم بىلەن كۆرۈشتۈم،ئۇنىڭ ئىسمى ئوسمان ئىكەن، ئوسمان ئايالى بىلەن ئاجرىشىپ كەتكەن بولۇپ،بىر قىزى بار ئىكەن ،قىزى ئانىسىنىڭ قېشىدا ئىكەن،ئوسمان مېنى ياقتۇرۇپ قاپتۇ، شۇڭا بىرنەچچە قېتىم   كۆرۈشۈش تەلىۋىنى قويدى، قارىسام ئوسماننىڭ ئوشۇق –تۆشۈك گېپى يوق، مىجەزى خېلى ئوڭلۇق بىلىندى، شۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ توي قىلش تەلىۋىگە ماقۇل بولدۇم، شۇنداق قىلپ ئاددىغىنە ھالدا تويىمىزنى قىلىۋالدۇق،ئەمدى مېنىڭ يەنە يېڭى ئېرىم، ئازىراق تېرىلغۇ يېرىم،ئانچە كۆپ بولمسىمۇ مال –چارۋىلىرىم بار بولغان ئىدى.مەن بۇ يېڭى تۇرمۇشقا قەدەم باسقاندىن كېيىن ئۆزۈمچە بالىلىق ۋاقتىمدىكى ئاپام –داداملارنىڭ ئارقىسىدىن ئېتىزلىققا ئەگىشىپ چىقىپ ئوينايدىغان غەمسىز بالىلىق ۋاقىتلىرىمنى، يېزىدىكى ئۆيىمىزنى  ئېسىمگە ئالىدىغان بولدۇم،كۈنلىرىم بىر خىل ئالدىراشلىق ھەم كۈڭۈللۈك ئۆتۈشكە باشلىدى، بۇ يەردىكى خۇلۇم –خوشنىلىرىم بىلەنمۇ شۇنداق چىقىشىپ كەتتىم، ئۇلار بەك ئاقكۆڭۈل ئىدى،بىكار بولۇپ قالغان چاغلىرىمدا ئۇلار بىلەن مۇڭدىشىپ كېتەتتىم،تېرىلغۇنىڭ ئالدىراش ۋاقىتلىرىدا ئېرىم بىلەن بىرگە ئېتىز –ئېرىق ئىشلىرىغا چىقاتتىم، ھويلىنىڭ ئارقىسىدىكى بوش يەرگە سەي –كۆكتاتلارنى تېرىۋەتكەن ئىدىم،مەن ئوسمان  بىلەن توي قىلغىنىمدىن، بۇ يەردىكى تۇرمۇشۇمدىن شۇنداق رازى ئىدىم،شۇنداق كۆڭۈللۈك ياشاۋاتقان كۈنلەرنىڭ بىرىدە خۇلۇم –خوشنىلارنىڭ ئارىسىدا  ‹‹ قانچە كۆپ پۇل قوشسا شۇنچە باي بولغىلى بولىدىكەن،ئىشەنچلىككەن،پالانى  پاي قوشۇپتىكەن  خېلى جىق پۇل كەپتۇ.....›› دېگەندەك گەپلەر پەيدا بولۇشقا باشلىدى، مەن ئۇلارنىڭ نېمە دەۋاتقالىقىنى تازا چۈشىنەلمىگەن ئىدىم،بىر كۈنى ئوسمان ئىشىكتىن خوشال ھالدا كىرىپ:     -ھەي خوتۇن ،بىزمۇ باي بولىدىغان بولدۇق،-دېدى.   -بىر كىم پۇل بەردىما سىزگە، قانداق قىلپ باي بولىدىكەنمىز؟- دېدىم چاخچاق قىلىپ.      - ‹‹شاخلىتىپ سېتىش شىركىتى››بىزگە كۆپ پۇل بېرىدىغان بولدى، يېزىمىزدىكى خېلى كۆپ كىشىلەر قاتنىشىدىغان بوپتۇ،قانچە جىق پۇل قوشسا ،شۇنچە باي بولغىلى بولىدىكەن، -دېدى ئوسمان.    - نىمە ئۇ ‹‹شاخلىتىپ سېتىش شىركىتى ››دېگەن؟- دەپ سورۇدۇم ئوسماندىن.      - مەنمۇ تازا ئۇقمايمەن، يېزىدىكى بەزى  كادىرلارنىڭ تۇققانلىرىمۇ پۇل قوشقىلى تۇرۇپتۇ.قوشقان پۇللىرىمىز قانچە كۆپ بولسا شۇنچە پايدا باركەن، قوشمايمىز دېسەك ،ئىچكىرىگە بېرىپ ئۆزىمىز شۇ شىركەتكە ئەزا بولۇپ ئىشلىسەك بولىدىكەن،بىزمۇ ئۆيىمىزنى،مال –چارۋىلارنى،يەرنى  سېتىپ بېرىپ باقايلىمىكىن، جىق پۇل تېپىىپ،بىراقلا باي بولۇپ  كەلسەك ،- دېدى ئوسمان.   - قانداق ئىش ئىكەنلىكىنى ئۇقۇپراق بىر ئىش قىلايلى،- دېدىم مەن.ئىككىمىز خۇلۇم –خوشنىلاردىن ،يېزا كادىرلىرىدىن سۈرۈشتۇردۇق، ئۇلار بۇ شىركەتنىڭ ئىشەنچلىك ئىكەنلىكىنى، رەسمىيەتلىرىنىڭ ئىنتايىن تولۇق ئىكەنلىكىنى، خاتىرجەم قاتناشساق بولىدىغانلىقىنى دېدى،مېنىڭ دەسلەپتە  ھەممە نەرسىنى سېتىپ،‹‹شىركەتكە ئەزا بولدۇم ››دەپلا ئىچكىرىگە چىقىپ كېتىشكە تازا رايىم تارتمىغان ئىدى،شۇڭا بۇ ئىشقا قوشۇلمىغان ئىدىم، خۇلۇم –خوشنىلىرىم، ئوسمان ‹‹ئۇنداق باي بولغىلى بولىدىكەن، مۇنداق باي بولغىلى بولىدىكەن....››دەپ تەرەپ –تەرەپتىن ئېزىپ – ئىچۈرۈپ ،قۇلىقىمغا قويىۋەتتى، ئۇنىڭ ئۈستىگە يېزىمىزدىن  ئۆي –جايلىرنى سېتىپ ، ‹‹ئىچكىرىگە چىقىمىز، باي بولىمىز›› دېگەنلەر خېلى كۆپ ئىدى.شۇڭا مەنمۇئاخىرىغا بېرىپ كۆپ پۇل تېپىپ ،باي بولغىلى بولىدىغان  بۇ ئىشقا قىزىقىپ قالدىم.      شۇنداق قىىلپ بىز ھەممە نەرسىمىزنى ساتتۇق،پۇلنى يېزا كادىرلىرى ۋە خۇلۇم –خوشنىلار بىلەن بىرگەبىر ئۇيغۇر تەرجىمان بىلەن بىللە كەلگەن‹‹شىركەتنىڭ ۋاكالەتچىسى››دېگەن ئىككى خەنزۇغا بەردۇق، ئاياللىرى،بالا –ۋاقىلىرى  ئۆيدە تۇرۇپ تۇرماقچى بولغان، بۇ يەرنىڭ ئېپى –جېپىنى بىلىپ بولغاندىن كېيىن ئۇلارنىمۇ ئەكەلمەكچى بولغان ئىككى خوشنام بىلەن  بىرگە  ھېلىقى تەرجىمان ۋە ئىككى خەنزۇغا ئەگىشىپ، ئاڭلاپ باققان ، قانداقلىقىنى تەسەۋۋۇرلا قىلىپ باققان ئىچكىرى دېگەن يەرگە ماڭدۇق.بىزگە ئوخشاش باي بولۇش ئۈچۈن ماڭغان باشقا يەرلىك ئۇيغۇرلارمۇ بار ئىدى ،پويىزدا نەچچە  كۈن يول يۈرۈپ گۇئاڭدوڭ دېگەن يەرگە كەلدۇق،كەلگەن  دەسلەپكى كۈنلەردە شىركەتتىكى مەسئۇل بولۇپ ئېلىپ كەلگەن كىشىلەر ئۆزلىرى بىلەن بىللە كەلگەنلەرنى تەرجىمان بىلەن بىللە ئارقىغا سېلىپ يۈردى ،كېيىن بىز بىلەن بىر پويىزدا كەلگەنلەر مەسئۇل كىشىلەر بىلەن بىرگە  تەرەپ –تەرەپكە تاراپ كېتىشتى. ھېلىقى بىزنى باشلاپ كەلگەن خەنزۇلار تەرجىمان بىلەن بىللە بىزگە جەدىۋەلدەك بىرنەرسىلەرنى تولدۇرغۇزدى، تاماقىلرىمىزنى ھەقسىز ئېلىپ بەردى،( بۇ يەردە بىزچە تاماقلارنى تېپىش بەك تەس ئىكەن، تاماق يىيىش ئۈچۈن بىز تۇرىۋاتقان يەردىن نەچچە كىلومېتىر يىراق بولغان ئۇيغۇر ئاشخانىسىغا بېرىپ تاماق يەيتتۇق)بىرنەچچە قېتىم ئىنتايىن ئېسىل بىر بىناغا باشلاپ ئەكىرىپ ‹‹شىركىتىمىز مۇشۇ ، ما تەرجىمان سىلەرگە نېمە ئىش قىىلدىغانلىقىڭلارنى كۆرسىتىپ بېرىدۇ››دېگەن بولدى،بىزھېلىقى تەرجىماننىڭ ‹‹ خاتىرجەم بولۇڭلار، مەن بار...››دېگەن سۆزى بويىچە  قولىمىزدىكى  پۇللارنى يۇرتىمىزدىكى ۋاقىتتىلائاساسەن   دېگۈدەك  ئۇلارغا تاپشۇرۇپ بولغان ئىدۇق، مەلۇم بىر كۈنى  ئۇ تەرجىمان بىلەن ئىككى خەنزۇ غايىپ بولدى، ئۇلارنىڭ نەگە كەتكىنىنى بىلەلمىدۇق، ئىككى كۈن ساقلاپ باقتۇق، ئۇلاردىن ھېچ خەۋەر يوق،‹‹بىزنىڭ شىركەت ››دەپ باشلاپ  ھېلىقى بىناغا باردۇق، لېكىن بىزنى تونۇشتۇرۇپ قويغان  كىشىلەرنىڭ بىرسىمۇ كۆرۈنمەيتتى،ئارىمىزدىكى بىز بىلەن بىرگە كەلگەن  خەنزۇچىنى ئانچە –مۇنچە بىلىدىغان ھېلىقى خوشنىمىز قولىدىكى جەدىۋەللەرنى كۆرسىتىپ تۇرۇپ ، ئۇ يەردىكى كىشىلەردىن  ھېلىقى خەنزۇلارنى سۈرۈشتە قىلدى،ئۇلار ئۇ خوشنىمىزنىڭ گېپىنى چۈشەنمىدىمۇ قانداق ،بېشىنى چايقاپ تۇردى،كېيىن بىزنىڭ بەكراق ۋارقىرىشىپ قىيا –چىيا قىلغان ئاۋازىلرىمىزنى ئاڭلىغان قوغداش خادىملىرى بىزنى بۇ يەردىن ھايداپ چىقاردى،بىز نەگە بېرىشنى بىلمىدۇق، بەكراق جىدەل چىقىرىلى دېسەك ،بىزنى باشلاپ ئەكەلگەنلەر بولمىسا كىم بىلەن جىدەللىشىمىز؟ ئۇنىڭ ئۈستىگە ساقچىلار تۇتۇپ سولاپ قويسا بىزنى كىم ئەچىقىدۇ؟ ( ھېلىقى ئۇيغۇر تەرجىمان بىزگە‹‹بىزدىن ئايرىلىپ يىراققا كەتمەڭلار، سىرتلاردا قالايمىقان يۈرمەڭلار، رەسمىيەتلىرىڭلارنى بېجىرىپ بولغۇچە،سىرتالاردا يۈرۈپ،بىرەر جىدەلگە ئارىلىشىپ قالساڭلار ،تۇتۇپ ئەكىرىپ كېتىدۇ، نوپۇسۇڭلار بولمىغاندىكىن كىرىپ كەتسەڭلار چىقالمايسىلەر››دېگەن ئىدى.) يەنە نەچچە كۈن ئۆتتى، بىر كۈنى بىز تۇرىۋاتقان ئۆينىڭ ئىگىسى بىزگە بىرنىمىلەرنى دەپ كىردى، ھېلىقى خوشنام ئۇنىڭ گېپىدىن  ‹‹ ئۆيگە پۇل تاپشۇر ›› دېگەن مەنانى چۈشىنىپتۇ، بىز ئۇنىڭغا ‹‹پۇلنى شىركەتتىكىلەر ئالدىدىن تاپشۇرۇپ بولغان ››دېدۇق، لېكىن ئۇ بىزنىڭ گېپىمىزنى چۈشەنمىدىمۇ قانداق ،گېپىمىزگە قۇلاق سالماي ئۆيدىن قوغلاپ چىقاردى.بىز بۇ چوڭ شەھەردە، ئەتراپىمىزدا پۈتۈنلەي يات بىر مىللەت بار يەردە نەگە بېرىپ –نەدە تۇرىشىمىزنى،كىمنى ئىزدەپ ، كىمگە دەرت ئېيتىشىمىزنى بىلمىدۇق،ئاخىرى مەسلەھەتلىشىپ  بىز تاماق يېگىلى بارغان ئۇيغۇرنىڭ ئاشخانىسىغا باردۇق، بىز ئاشخانىغا بېرىپ بىزنى باشلاپ ئەكەلگەن تەرجىمان بىلەن خەنزۇلارنىڭ يوقاپ كەتكەنلىكىنى، قانداق قىلىشنى بىلمەي ‹‹يول كۆرسىتەمدىكىن›› دەپ كەلگەنلىكىمىزنى ئېيتتۇق.   -     سىلەر ‹‹ شاخلىتىپ سېتىش ئالدامچىلىقى››غا ئۇچراپ كېتىپسىلەر، سىلەرگە ئوخشاش ئالدىنىپ قالغانلار جىق، جىدەل قىلغانلارنى ساقچىلار ئەكىرىپ كېتىپتۇ، نەچچىسى ئۆلىۋاپتۇ،ھازىر بۇ ‹‹شاخلىتىپ سېتىش››ئالدامچىلىقى  مەملىكەت بويىچە چېتىلىش دائىرسى ئەڭ چوڭ ئالدامچىلىق دىلوسىكەن، بۇنى ھۆكۈمەت ئويلۇشۇپ بىر تەرەپ قىلىپ بولغۇچە سىلە نېمە كۈنلەرنى كۆرسىلەركىن؟- دېدى ئاشخانىنىڭ خوجايىنى.     -ئەمدى قانداق قىلارمىز؟ -دېدى خوشنام.   - بۇ يەر شىنجاڭغا ئوخشىمايدۇ، ئۆزەڭلار بىر ئامال قىلىپ جان باقمىساڭلار ،ئاچلىقتىن ئۆلۈپ كېتىسىلەر،-دېدى ئاشخانا خوجايىنى.پۈتۈن سۈرۈك تۆت ئادەم ئۆزىمىزنىڭ ئاچلىقتىن  ئۆلۈپ كېتىشىگە قاراپ تۇرالمايمىز –دە. ئامالسىزلىقتىن ئاشخانا خوجايىنىغا شىنجاڭغا كېتىۋالغۇچە ئىشلەيدىغان جاي ئۇچقۇشۇپ بېرىشنى ئۆتۈندۇق.ئۇ ئۆزىنىڭ بۇنچە كۆپ ئادەمنى ئىشلىتەلمەيدىغانلىقىنى ئېيتىپ ئەر- ئايال ئىككىمىزنى ئېلىپ قالدى.قالغان ئىككەيلەنىى باشقا بىر كاۋاپچى خوجايىنغا تونۇشتۇرۇپ قويدى. يۇرتىمىزدا ئاز بولسىمۇ مال مۈلكىمىز، تېرىلغۇ يېرىمىز، مال –چارۋىلىرىمىز،ھال –مۇڭ بولىدىغان خوشنىلىرىمىز، نېمە يېسەك تېپىلىدىغان تاماقلار، خاتىرجەم تۇرمىشىمىز بار ئىدى،كۆپ پۇل تېپىپ بىراقلا‹‹ باي بولۇش ››چۈشى بىزنى ھەممە نەرسىدىن ئايرىپ ئاتا –ئانام كۆرمىگەن بىر جايغا، بىر ئاشخانا خوجايىنىڭ ئالدىغا ئەكىلىپ تاشلىغان ئىدى،ئوسمان ئاشخانىنىڭ يۈگۈر –يېتىم ئىشلىرىغا قارىشىدىغان، مەن چىنە –قاچىلارنى ،سەي –كۆكتاتلار يۇيۇش ..قاتارلىق ئۇششاق –چۈششەك ئىشلارغا ياردەملىشىدىغان بولدۇم،بىزگە يېتىپ –قوپىدىغانغا ئامبار قىلىۋالغان بىر ئۆينى بەردى،كۆزۈمدىن ياش قۇرىمايتتى، ئۆزۈمنىڭ بەختسىزلىكىمگە ،بىتەلەيلىكىمگە يىغلايتتىم،لېكىن يىغلايدىغان كۈنۈمنىڭ ئالدىمدا ئىكەنلىكىدىن،بۇنىڭدىنمۇ ئېچىنىشلىق بىر قىسمەتنىڭ مېنى كۈتۈپ تۇرغانىلقىدىن بىخەۋەر ئىدىم،بىز ئىشلەۋاتقان ئاشخانا خوجايىنىنىڭ ئىسمى تۇنياز پىچاق بولۇپ،بۇ ئاشخانا ئەمىلىيەتتە باشقىلارنىڭ كۆزىنى باغلاش ئۈچۈن ئېچىلغان ئىكەن،ئاشخانا خوجايىنى ئاشخانىدا ئىشلەيدىغانلارنى قىمارغا سېلىپ قويۇپ ،جەز قىلىپ پۇل تاپىدىكەن،‹‹ ئوينىمايمىز›› دېگەنلەرنىڭ ئالدىغا پىچاقتىن بىرنى تىكلەپ قويۇپ،باشقا  ئىشلەمچىلەرگە ئۇرغۇزۇپ، قورقۇتۇپ مەجبۇرلايدىكەن، ئۇنىڭ ئۈستىگە ئىشلەيدىغانلارنىڭ يۇرتى يىراقتا بولغاچقا ئامالسىزلىقتىن  ئويناشقا مەجبۇر بولىدىكەن، بۇ قىسمەتتىن مېنىڭ ئېرىم بولغان ئوسمانمۇ قۇتىلالمىدى،دادام رەھمەتلىكنىڭ ئوينىغانلىرىدىن سەسكىنىپ كېتىپتىكەنمەن بۇ قىمار دېگەنگە ئەمدى يەنە بىر نۆۋەت بېشىمغا كەلدى بۇ كۈنلەر ئېرىم بولغان ئوسماندىن، ئوسماننىڭ قىمار ئويناشقا ئېپى بولمىغانلىقتىن بەكلا جىق قەرزگە بۇغۇلۇپ كەتتۇق، ئەمدى بىزنىڭ پۇتىمىز چۈشەلگەن ئىدى،ئوسمان ‹‹ئۇتتۇرغان پۇلنى ئويناپ ئۇتۇپ قايتۇرىۋالىمەن ›› دەپ كۈندە ئوينايتتى، ئاشخانا خوجايىنىنىڭ نىيىتى بۇزۇلۇپ ئوسمان قىمار ئوينىغىلى چىقىپ كەتكەن بىرنەچچە كەچتە ،بىز يېتىۋاتقان ئامبار ئۆيگە كەلدى، مەن ئىشىكنى ئېچىپ بەرمەي( ‹‹ مۇشۇنداق قىلىۋەرسەڭ خوتۇنۇڭغا دەيمەن، بەك بولسا ئۆلتۈرىۋېتەرسەن ،مەنمۇ جاندىن تويۇپ قالدىم ›› دەپ ئۇنى قورقۇتتۇم، ) ئۇنىڭ خوتۇنى ئۇستىخانلىق، شۇنداق سەمىرىپ كەتكەن خوتۇن ئىدى،بۇ خوتۇننىڭ ئاغزىنىڭ بەزەپلىكىگە ، رەسۋالىقىغا ھېچنىمە توغرا كەلمەيتتى، بىز بار يەردىمۇ ئېرىنى ‹‹شوۋىچىدىن شوۋىچىغا ››سېلىپ ئاغزىنى شۇنداق سەت بۇزۇپ تىللايتى، بۇنداق چاغدا ئېرى ئۇنىڭغا كۈچۈكلىنىپ يالۋۇراتتى)خوجايىن راستىنلا خوتۇنىغا دىيىشىمدىن قورقتىمۇ قانداق قايتا كەلمىدى، لېكىن ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن بىر خىل شۇملۇقنى سېزىپ تۇراتتىم،ئوسمان كېچە –كېچىلەپ كىرمەيتتى، ئۇنىڭ چىرايى سارغىيىپ،كۆزلىرىنىڭ خۇنى قېچىپ ،مېنىڭ خوتۇنى ئىكەنلىكىمنى  ۋە ماۋجۇتلىقىمنىمۇ ھېس قىلالماس دەرجىدە ئاجايىپ بىر خىل بولۇپ قالغان ئىدى،كۈندۈزلىرى ئارىراق ۋاقىتتا ئۇنىڭ قېشىغا بېرىپ گەپ سورىسام ،ئۇ دەلدۈشلەرچە بىر خىل ھالەتتە ماڭا قاراپ كېتەتى، ئاندىن كۆزىگە ياش ئالاتتى، مەنمۇ ئۇنىڭغا قوشۇلۇپ كۆز يېشى قىلاتتىم،بىر كۈنى خوجايىن ئۇنى ‹‹قەرزلەرنى قايتۇرمىدىڭ››دەپ باشقا ئىشلەمچى بالىلارغا ئۇرغۇزىۋەتتى،ئۇ تاياق زەربىسىدىقن ئىككى كۈنگىچە ئورنىدىن تۇرالمىدى، كېيىن ئايال خوجايىننىڭ ‹‹ھۇي ھارام تاماق ،ماز شورۋىچى، سېنى بىكارغا باقىمەنمۇ ...››دېگەن جاندىن ئۆتكۈدەك سېسىق گېپىدىن يەنە ئورنىدىن تۇرۇپ كەتتى، شۇنداق قىلمايمۇ ئامال يوق ئىدى،بۇ يەردىن قانداق كېتىشنىمۇ ئۇقمىساق، كېتىلى دېسەك قولۇمىزدا  پۇل بولمىسا شۇلارنىڭ دېگىنىگە بويسۇنماي ئامال يوقتە.بىر كۈنى كەچتە بىز ياتقان ئۆيگە خوجايىن بىلەن ئوسماننىڭ كەينىدىن ئىككى خەنزۇ بىللە كىردى،ئۇ ئىككى خەنزۇ خۇددى بازاردىن قوي –كالىلارنى تاللىغاندا قارىغاندەك بېشىمدىن –پۇتۇمغىچە تىكىلىشتى،مەن ئىتتىكلا ئوسماننىڭ ئارقىسىغا ئۆتىۋالدىم،ئۇنىڭغىچە ئۇلاردىن بىرسى قېشىمغا كېلىپلا ئېڭىكىمنى كۆتۈردى، مەن ئۇنىڭ قولىنى سىلكىۋەتمەكچى بولدۇم، شۇنى بىلىمەن قالغىنى بىلمەيمەن.ھۇشۇمدىن كېتىپتىمەن. داۋامى بار

musilina

	كۆز ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان قىسمەت( داۋامى)                             پاھىشخانىغا سېتىلىش ۋە قۇتۇلۇش<5>       ئايال چوڭقۇر بىر تىندى،كۆزلىرىدىن ياشلار لىغىرلاپ تۇراتى، مەن ئۇنىڭغا نېمە دېيىشنى بىلمەي قالدىم.بۇ بىچارە ئايالنىڭ بېشىغاكەينى –كەينىدىن  كەلگەن ئېغىر بەختسىزلكىلەردىن يۈرىكم ئېچىشقان ئىدى.مەن پەقەت ئىچ ئاغرىتىپلا بېرەلەيتىم خالاس.     -ھۇشۇمغا كېلىپ قارىسام ،ھېچ بىر كۆرمىگەنلا يەردە ياتىمەن، ئاستا ئورنۇمدىن تۇردۇم.بىرلا كارۋات قويۇلغان كىچىك بىر ئۆيكەن،مەن شۇ كارۋاتتا يېتىپتىمەن،‹‹ بۇ قانداق يەردۇ...؟›› دەپ ئويلۇدۇم ۋە كارۋاتتىن چۈشۈپ ئىشىكنىڭ قېشىغا باردىم،    - كىم بار؟ بۇ قايەر؟ مەن نېمىشقا بۇ يەرگە كېلىپ قالدىم؟- مەن ئىشىكنى ئۇرۇپ تۇرۇپ ۋارقىرىدىم،ئىشىك ئېچىلىپ تېنىدە قىرىۋالغۇدەك ئەت يوق ئورۇق  بىر ئۇيغۇر  قىز كىردى.       -ھۇشۇڭىزغا كەلدىڭىزما؟مەن سىزگە چاي ئەكىرىپ بېرەي،-دېدى قىز ھېچقانداق ئىپادىسىز كۆزلىرىنى ماڭا تىكىپ .       -بۇ قايەر؟مەن بۇ يەرگە قانداق كېلىپ قالدىم؟-دەپ سورىدىم قىزدىن.        - مەن سىزگە يەيدىغان نەرسە ،چاي ئەكىرىپ بېرەي ، -دەپ گېپىمگە جاۋاب بەرمەي كەينىگە يېنىپ چىقىپ كەتتى  قىز .ئۇ بىردەمدىن كېيىن بىر قاچا گۈرۈچ ئاش بىلەن بىر ئىستىكان چاي ئەكىردى،        مەن يىمەيمەن بۇ تاماقنى،مەن بۇ يەردىن كېتىمەن، -دېدىم مەن ۋارقىراپ دېگۈدەك.     -تاماق يىمىسىڭىز ماغدۇرسىزلىنىپ كېتىسىز،بۇ يەردىن چىقىپ كېتەلمەيسىز،ئەڭ ياخشىسى بۇ تاماقنى يەۋېلىڭ، -دېدى ئۇ ۋە يەنە چىقىپ كەتتى.بېشىم گاراڭ ئىدى، بۇ يەرنىڭ قانداق يەرلىكىنى،مېنى كىم ئەكەلگەنلىكىنى بىلەلمەي جىلى بوپ كەتتىم، مەن ئىشىكنىڭ قېشىغا بېرىپ ئىشىكنى ئۇرۇپ ۋارقىرىدىم، بىر خەنزۇ ئەر كىردى، مەن ئىشىكنى ئاچماقچى بولغان ئىدىم،شاپىلاقتىن بىرسى تەگدى.مەن ئۇنىڭغا بىرنەرسە دەپ بولغۇچە شاپىلاقتى  يەنە بىرنەچچىسى تەگدى،شۇ ئارىلىقتا ئۇچىسىغا كىنولاردىكىدەك ئۇزۇن كۆينەك كىيگەن بىر خەنزۇ ئايال بىلەن ھېلىقى قىز بىرگە كىردى ۋە ھېلىقى ئەرگە بىرنەرسىلەرنى دەپ كالدىرلىدى ۋە  قىزغا قاراپ بىرنەرسىلەرنى دېدى.        -بۇ بىزنىڭ خوجايىن بولىدۇ،خوجايىن‹‹ يۇۋاشلىق بىلەن ئىشلىسە ياخشى كۈن كۆرىدۇ، بولمىسا كۆرگىلىكىنى كۆرىدۇ، ئۇ يۇۋاش بولسۇن دەيدۇ››،- دېدى.         -مەن نېمىشقا بۇ يەردە ئىشلەيمەن؟ ئوسمان قېنى؟- دېدىم مەن . قىز گېپىمنى  تەرجىمە قىلىپ بەردى بولغاي ، ئۇ ئايال يەنە ئۇنىڭغا قاراپ بىرنەرسىلەرنى كالدىرلىدى.       - خوجايىن سىزنى ئۆزىنىڭ سېتىۋالغانلىقىنى ئېيتتى،‹‹بۇ يەردىن قاچىمەن دەپ خام –خىيال قىلمىسۇن، بولمىسا ئۆلۈكى چىقىدۇ››دەيدۇ، -دېدى قىز.مەن ئوسمان بىلەن ئاشخانا خوجايىنى ئىككىسىنى بىرلىشىپ مېنى سېتىۋەتكەنلىكىنى ئۇقتۇم،بۇنىڭ ئاساسلىق پىلانلىغۇچىسى ئاشخانا خوجايىنى ئىكەنلىكىدە گەپ يوق ئىدى،چۈنكى بۇنداى جاينىڭ بارلىقىنى بىلگەن تەقدىردىمۇ، مېنى سېتىۋېتىش ئوسماننىڭ قولىدىن كەلمەيتتى، گەرچە بۇ جاينىڭ قانداق جاي ئىكەنلىكنى ئۇقمىساممۇ ،يۇرتىمىزدىكى ۋاقىتلاردا ئىچكىرىدە قىزلارنى ،ئاياللارنى پاھىشخانىغا سېتىۋېتىدىكەن دەپ ئاڭلىغان ئىدىم، مەن ‹‹بۇ يەرمۇ پاھىشخانىمىدۇ؟››دەپ گۇمان قىلدىم.      -بۇ يەر پاھىشخانىما ،-دەپ سورۇدۇم مەن.خەنزۇ ئايال قىزغا قاراپ يەنە كالدىرلىدى،قىز بىرنىمىلەرنى دېدى.ئايال بىلەن ھېلىقى ئەر ئىككىسى شۇنداق سەت كۈلۈشۈپ كېتىشتى، تېنىم بىر خىل ۋەھىمىدىن شۈركۈنۈپ كەتتى.       - ھازىر بۇ تاماقنى يەڭ،چوقۇم يەڭ ،بولمىسا پۇشايمان قىلىسىز،بۇ يەرنىڭ قانداق جاي ئىكەنلىكىنى كېيىن  بىلىپ قالىسىز،-دېدى قىز.ئۇلار چىقىپ كېتىشتى.يۈرىكىم نامەلۇم بىر خىل ۋەھىمىدىن تىترەيتتى،بۇ يەردىن چىقىپ كېتىشىم مۈمكىن ئەمەستەك قىلاتتى، ھەتتا ئۆزۈمنى ئۆلتۈرىۋېلىشىمغىمۇ پۇرسەت يوق ئىدى.ئەتىسى مېنى مۇنچىغا چۈشۈرۈپ يەڭسىز كىيىملەرنى كىيدۈرۈشتى، كىيگىلى ئۇنىمىسام تاياق دېگەن يېغىپ تۇراتتى، ئىلاجىسىز كەيدىم،ئەينەك ئالدىغا ئولتۇرغۇزۇپ قويۇپ، يۈز –كۆزلۈرۈمگە بىرنىمىلەرنى سۈرتۈشۈپ گىرىم قىلىشتى،ئەمدى ئۆزۈمگە ئوخشىماي قالغان ئىدىم،گىرىم قىلىپ بولغاندىن كېيىن كارىدوردەك بىر يەردىكى ئۇزۇن سافاغا ئولتۇرغۇزۇپ قويدى. قوپۇپ كېتەي دېسەم بېشىمدا ھېلىقى كۈنى مېنى ئۇرغان خەنزۇ قاراپ تۇراتتى،قوپساملا ئۇرىدىغاندەك قىلاتتى،قورقۇنۇچ ۋە دەككە –دۈككە ئىچىدە ئولتۇردۇم،بىر كەمدە مەس بىرسى قېشىمغا دەلدەڭشىپ كېلىپ قولۇمدىن تارتتى، قولۇمنى ئىتتىك ئەپقاچتىم،‹‹چاڭ ››لا قىلىپ بىر تەستەك تەگدى،يۈزۈمنى تۇتتۇم، كۆز ياشلىرىم تارملاپ تۆكۈلدى،ھېلىقى مەس قاقاقلاپ كۈلگىنىچە قولۇمى يەنە تارتتى، مەن ئىلاجىسىز ئۇنىڭغا ئەگىشىپ ماڭدىم، شۇنداق قىلىپ بۇ يەردە سېپى ئۆزىدىن پاھىشە بولۇپ كەتتىم،خېرىدارلارغا ھەمراھ بولۇپ ھاراق ئىچىشىپ بېرەتتىم، ئۇلارنىڭ ھايۋانى نەپسىنى قاندۇراتتىم،بۇ يەرگە كىرىدىغانلار ئاساسەن شۇلار ئىدى،بۇ يەردە ئۇيغۇر قىزلاردىن ( ئۆزەمنى قىز دەپ تۇراي) تۆتىمىز بار ئىدۇق، مەن كەلمەستە تۆت قىز بار ئىكەندۇق،بىر قىز قېچىپ ماڭغاندا تۇتۇلۇپ قېلىپ ،قاتتىق تاياق زەربىسىدىن ئۆلۈپ كېتىپتۇ،ئۇلار ‹‹ كېسەللىك سەۋەبىدىن ئۆلۈپ كەتكەن ››دەپتۇ.ساقچىلارمۇ كۆپ سۈرۈشتۈرۈپ كەتمەپتۇ.بۇ جاي قانۇنىي رەسمىيەت بويىچە ئېچىلغان بولغاچقا  ،قانۇنلۇق تىجارەت ئورنى ھېسابلىنىدىكەن،مېنى بۇ يەرگە دەسلەپتە  ئېلىپ كەلگەندە ،قېشىمغا كىرگەن قىز بۇ يەردە تۇرغانلار ئىچىدىكى ئەڭ كونىسى ئىكەن.ئۇ قىز ماڭا خېلى كۆپ نەرسىلەرنى ئۆگىتىپ قويدى.مەن بۇ جايغا كېلىپ ۋاقىت ئۇزارغانسېرى  نۇرغۇن ئىشلارنى ئۆگىنىۋالدىم، مەن گەرچە توي قىلىپ بولغان بولساممۇ، چىرايىم چىرايلىق بولغاچقا مېنى تالىشىدىغانلار كۆپ ئىدى.مەن ھەمراھ بولۇپ ھاراق ئىچىشىپ بېرىدىغانلارنى ھاراققا زورلاپ مەس قىلىپ قوياتتىم، بەزى جاھىل،ئاسان مەس بولمايدىغانلارنى ھېسابقا ئالمىغاندا،ئۆزەم بولسا ھاراقنى ئاغزىمغا ئېلىپ چايغا پۈركۈپ تۈكىرىۋېتەتتىم،ناز –خۇلقۇمنى چىقىرىپ ئۇلارنى بوشاشتۇرۇپ قوياتتىم،ئۇلار بەرگەن چاي پۇلىنى كۆرپىنىڭ پاختىسىنىڭ ئىچىگە تىقىپ قوياتتىم ( خوجايىن ئايال چاي پۇلىنى كۆرسە تارتىۋالاتتى، شۇڭا تور پاختىنىڭ ئازىراق يېرىنى تىتىپ شۇ جاينى پۇل ساقلايدىغان جاي قىلىۋالغان ئىدىم) ئۆزۈمنى تاياقتىن ساقلاش ئۇسۇللىرىنىمۇ ئۆگىنىۋالغان ئىدىم،ئېسىيادىم بۇ ئالۋاستى ئۇۋىسىدىن بىر كۈن بۇرۇن بولسىمۇ چىقىپ كېتىش ئىدى.گەرچە بۇ ئەمەلگە ئېشىشى ئىنتايىن تەس بولغان خام خىيال بولسىمۇ.يىغامنى باشقىلارغا ،بولۇپمۇ خوجايىن ئايالغا كۆرسەتمەي يىغلايتتىم ،ئۇ خوتۇن يىغلىغىنىمىزنى كۆرۈپ قالسا بىزنى ئاچ قويۇپ جازالايتتى.ئەقلىمنى بىلىپ ھازىرغىچە بولغان ئارىلىقتى گۆر ئىچىدە ياشىغاندەك ياشىغان( ئابدۇللا بىلەن بىللە ئۆتكۈزگەن بىر يىلغا يېقىن  بولغان بەختلىك كۈنلەرنى ھېسابقا ئالمىغاندا،گەرچە قاسساپ ئېرىمنىڭ ئۆيىدە ھەر ھالدا خېلى  ياخشى تۇرمۇش كەچۈرگەن بولساممۇ ،دادام تەرىىپدىن قىماردا ئۇتتىرىۋېتىلىپ ،18 ياشقىمۇ تولمىغان ياشلىق گۈلۈم نابۇت بولغان ئىدى)ئازابلىق كۈنلىرىمگە ئېچىنىپ يىغلايتتىم،‹‹ قايسى ئۆتكۈزگەن گۇناھلىرىم ئۈچۈن مېنى شۇنچە جازالايدىغانسەن؟›› دەپ ئىچ –ئىچىمدىن اللاھقا نالە قىلاتتىم،          شۇنداق قىلىپ بۇ يەردە تۇرىۋاتقىلى ئىككى يىل بولاي دېگەندە ھازىرقى ئېرىم تۇرمۇشۇمغا بۆسۈپ كىردى،ئۇ ئەسلى قۇرۇق مېۋە –چېۋىلەرنى توپ تارقىتىش سودىگىرى بولۇپ  ،شىنجاڭغا داۋاملىق بېرىپ تۇرىدىكەن، بولۇپمۇ خوتەن ،قەشقەر، تۇرپان قاتارلىق جايلارغا كۆپرەك بېرىپ تۇرىدىكەن،شىنجاڭدا سودا قىلىدىغان خېرىدارلىرى ئاساسەن ئۇيغۇرلار ئىكەن ، شۇڭا ئۇيغۇرچىنى خېلى ئوبدان سۆزلەيدىكەن،ئۇيغۇرلارنىڭ ئۆرپ –ئادىتىنىمۇ خېلى چۈشىنىدىكەن، بىر قىزى بار ئىكەن، قىزى ئالىي مەكتەپنى پۈتتۈرۈپ خىزمەتكە چىقىپ بوپتۇ،ئىككى يىلنىڭ ئالدىدا خوتۇنى 200000 يۈئەندىن كۆپرەك پۇلنى ئېلىپ ،ئۆزىدىن كىچىك بىرسى بىلەن قېچىپ كېتىپ باشقا جايدا ئۆي تۇتىۋاپتۇ ۋە مەجبۇرىي ھالدا نىكاھتىن ئاجرىشىپتۇ،بۇ كىشى شۇ جان ئاچچىقىدا بۇ يەرگە كىرىشنى ئادەت قىلىۋاپتۇ، ئۇ ھەر قېتىم بۇ يەرگە كىرسىلا ھېلىقى ئۆلۈپ كەتكەن قىزنىڭ ئۆزىگە ھەمراھ بولىشىنى تەلەپ قىلىدىكەن، كېيىن شىنجاڭغا بىر بېرىپ كەلسە ئۇ قىزنى ‹‹كېسەل سەۋەبىدىن ئۆلۈپ كەتتى››دەپتۇ،شۇنىڭ بىلەن بۇ جايغا قەدەم بېسىپ باقماپتىكەن، بۇ قېتىم قىزىنىڭ تويىنى قىلىش ئۈچۈن كەلگەن ئىكەن،زېرىكىپ ئىچ پۇشىقىنى چىقىرىش ئۈچۈن بۇ يەرگە كىرگەن ئىكەن،ئۇ كىرىپلا ماڭا كۆزى چۈشۈپتۇ، شۇڭا مېنى ھەمراھلىققا تاللاپتۇ، ئىككىمىز دەسلەپتە كۆرۈشكەندە ئۇنىڭغا ھاراق ئىچۈرۈپ مەس قىلىش ھېيلەم كارغا كەلمەي قالدى،ئۇ ئۇيغۇرچە سۆزلەپ ئۆزىنىڭ ھاراق ئىچمەيدىغانىلقىنى ئېيتىپ ھاراق ئىچىشنى رەت قىلدى،باشقىلارغا ئوخشاش يولسىز، چېكىدىن ئاشقان قىلىقلارنى  قىلمىدى، ئۇ بىرنەچچە قېتىم كەلدى، ھەر قېتىم كەلگەندە مېنىڭ كەچۈرمىشلىرىمنى ،نېمىشقا بۇ پاسىق جايغا كىرىپ قالغانلىقىمنى سورايتتى ،مەن يىغلاپ تۇرۇپ  پۈتۈن كەچۈرمىشلىرىمنى ئۇنىڭغا قالدۇرماي تۆكۈپ بەردىم،ئۇ ئۈنچىقماي ئېچىنىش ئىچىدە ئاڭلىدى، بەزىدە مەن بىلەن قوشۇلۇپ ئۇھ تارتىپ قوياتتى.    ئاخىرقى قېتىم كەلگەندە قىزىنىڭ تويىنى قىلپ بولغانلىقىنى، ئەگەر خالىسام ئۆزىنىڭ مېنى بۇ دوۋزاقتىن قۇتقۇزۇپ چىقىدىغانلىقىنى ۋە شىنجاڭغا ئەكىتىدىغانلىقىنى ئېيتتى،مەن قانداقمۇ خالىماي؟گەرچە بۇ ناپاك تېنىم بۇ يەردە ئىپلاسلىقلار ئىچىدە بۇلغانغان بولسىمۇ،يۇرتۇمدا تارتىشقىدەك ھېچ كىمىم بولسىمۇ، كېچە –كۈندۈز ئويلايدىغىنىم بۇ ئىپلاس جايدىن چىقىپ كېتىش،يۇرتۇمغا قايتىپ كېتىش ئىدى.مېنى بۇ دوۋزاقتىن ئېلىپ چىقىپ كېتىشنى خالايدىغان كىشى ئۆزى ئالدىمغا پەيدا بولغان تۇرسا ،مەن ‹‹ ياق ››دەيتتىممۇ ؟ مەن يىغلاپ تۇرۇپ ئۇنىڭغا ماقۇللۇق بىلدۈردۈم، ئۇ مېنى50000 يۈئەن خەجلەپ  بۇ  دۇنيادىدىكى بۇ دوۋزاقتىن قۇتقۇزۇپ چىقتى.        - نېمانداق جىق پۇل تۆلىدىڭىز ؟- دېسەم ئۇ كۈلۈپ تۇرۇپ.     - سىز بۇ قىزلارنىڭ ئىچىدىكى ئەڭ چىرايلىقى بولغاچقا، ھەممىدىن بەكراق كىرىم قىلىپ بېرىدىغىنى سىز ئىكەنسىز، شۇڭا باھايىڭىز ئۆرە ئىكەن، تېخى ئۇ خوجايىننىڭ سىزنى قولدىن چىقارغۇسى يوق، مەن ئانچە –مۇنچە قورققاق سېلىپ قويدۇم، -دېدى، ئۇنىڭ قانداق قورققاق سالغانلىقىنى چۈشەنمىدىم، ئۆزەمنىڭ بۇ ئىپلاسلىققا تولغان جايدىن قۇتۇلۇپ چىققىنمغا بىر ئىشىنىپ –بىر ئىشەنمەي تۇراتتىم، ئۇ ماڭا بىر ياتاق ئېلىپ بېرىپ،كېيىن قىزى بىلەن كۆرۈشتۈردى،قىزىغا مېنىڭ بېشىمدىن ئۆتكەن ئىشلارنى سۆزلەپ بېرىپ ،مېنى ھېلىقى جايدىن قۇتقۇزۇپ چىقانلىقىنى ئېيتىپ بېرىپتۇ، قىزى دادىسى بىلەن شىنجاڭغا بىرقانچە قېتىم كەلگەن ئىكەن، شۇڭا ماڭا خېلى قىزغىن مۇئامىلە قىلدى، دادىسى بىلەن مېنى قۇتقۇزۇپ چىققان پۇل ۋە باشقا ئىشلار توغرۇلۇق تالاش –تارتىش قىلدىمۇ –يوق ،ئۇنى بىلمىدىم.       -شۇنداق قىلپ مەن ئۇ كىشى بىلەن شىنجاڭغا كەلدىم، يۇرتۇمنىڭ تۇپرىقىنى ئوچۇمغا ئېلىپ پۇراپ –پۇرىدىم، قانغۇچە يىغلىدىم،ئۆز دادام تەرىپدىن  ئۇتتۇرىۋېتىلگەنلىكىمگە ئېچىنىپ  يىغلىدىم ،ئاشخانا خوجايىنى ۋە ئوسمان تەرىپىدىن پاھىشخانىغا سېتىۋېتىلىپ يەنە بۇ ئالۋاستى ئۇۋىسىدىن يات بىر مىللەتتىكى بىر كىشى تەرىپىدىن قۇتقۇزىۋېىلنغانلىقىمغا ئىشەنمەي يىغلىدىم،ئۆزۈمنىڭ تىرىك تۇرۇپ دوۋزاق ئازابى كۆرۈپ يەنە ئۆلمەي تىرىك قالغانلىقىمغا شۇكرى ئېيتىپ يىغلىدىم،  ئۇ كىشى ماڭا بىر ئۆي ئىجارە ئېلىپ بەردى، كېيىن قىزىنى قايىل قىلىش ئارقىلىق مېنى نىكاھىغا ئالماقچى بولدى، مەن ماقۇل بولدۇم، چۈنكى مېنىڭدەك ئىچكىرىدە چۆرگىلەپ كەلگەن، نەچچە ئەرنى بىكارلاپ چىققان بىر ئايالنىڭ يەنە ئۆز مىللىتىدىن ئەر چىقىشىنى تاما قىلىشى كۈلكىلىك ئىش ئىدى،بىزئۆتەشكە تېگىشلىك  رەسمىيەتلەرنى بېجىرىپ توي قىلدۇق، مېنىڭ بىر خەنزۇ بىلەن، يەنە كېلىپ ئۆزەمدىن 20 ياشلار  ئەتراپىدا چوڭ بولغان بىر خەنزۇ ئەر بىلەن توي قىلىشىم كىشىلەرنىڭ مەسخىرە قىلىشىغا، كەمسىتىشىگە ئۇچرىدى،لېكىن مەن ئۈن –تۈنسىز يۈرىۋەردىم، نېمە دېيەلەيتتىم، ؟‹‹بۇ ئەر مېنى گوئاڭدوڭدىكى پاھىشخانىدىن قۇتقۇزۇپ چىققان››دەپ جار سالالايتىممۇ؟.مەن باشقىلارغا كۆپ چۈشەنچە بەرمىدىم، لېكىن ئۆزۈمنى‹‹ يەنە يېڭى بەختىمنى تاپتىم››دەپ ئويلايتتىم،      -بىز بۇ يەردىن بىنا ئۆي سېتىۋالدۇق، ئېرىم ماڭا قۇرۇق مېۋە –چېۋە دۇكىنى ئېچىپ بەردى،توي قىلىپ بىر يېرىم يىلدىن كېيىن قىزىمىز تۇغۇلدى، بەختىمىزگە يەنە بەخت قوشۇلدى، ئېرىم ھازىر ئىچكىرىگە بېرىپ –كېلىپ تىجارەت قىلىۋاتىدۇ،قىزىمىزغا بەكمۇ ئامراق، جېنى  بىللە چىقىدۇ،مەن مۇشۇ جايدا دۇكان ئېچىۋاتىمەن،دۇكاندا ئىشلەيدىغان بالىلار بار، ئىشىم چىقىپ قالغاندا ،دۇكانغا چىقىش خوش ياقماي قالغاندا شۇ بالىلار قارايدۇ.بۈگۈن قىزىمىزنى مەكتەپكە بېرىش ئۈچۈن ئىككىلىمىز بىرگە كەلدۇق مانا كۆرۈپ تۇرۇپسىز.     ئايال سۆزىنى تۈگەتتى،ئۇنىڭ يىغا ئارىلاش  ئۆكسۈشلىرى خېلى بىركەمگىچە توختىمىدى،مەن ئۇنىڭغا نېمە دەپ، قانداق تەسەللى بېرىشنى ئۇقماي قالدىم،شۇ تاپتا مېنىڭمۇ كۆزۈم نەمدەلگەن ئىدى. بىر كەملەردە ئۇ سەل پەسكارىغا چۈشتى.        -ھە راست، ئىنىمنى  ئۆز ۋاقتىدا بىر كۇلىچى ئىچكىرىگە  ئەچىقىپ كېتىپتىكەن، شۇ يەردە بۇلاڭچىلىق، ئوغرۇلۇق جىنايىتى بىلەن 13 يىللىق كېسىلىپ كېتىپتىكەن ،تۈرمىدىن چىقىپ يېنىپ كېلىپ دادامنى، مېنى ئىزدەپتۇ،دادامنىڭ ئۆلۈپ كەتكەنلىكىنى، مېنىڭ  ئوسمان بىلەن ئىچكىرىگە چىقىپ كەتكەن پېتى دېرىىكم بولمىغانلىقىنى ئۇقۇپتۇ، مەن قايتىپ كەلگەندىن كېيىن ئىككىمىز  كۆرۈشتۇق،ئېرىم ئۇنى شوپۇرلۇق مەكتىپىدە ئوقۇتتى، ئۇ ھازىر ئۆزىمىز شەخسى  سېتىۋالغان تاكسىنى ھەيدەۋاتىدۇ، ئۇ ئۆزگۈرۈپ ياخشى ئادەم بوپ كەتتى،تويىنى قىىلپ قويدۇق، ئوغلى بىر ياشتىن ئازىراق ئاشتى،-دېدى ئايال.    - بەك ياخشى ئىش بوپتۇ، ئەمدى بىر ئائىلە جەم بولۇپ، ھەقىقىي بەخت قوينىدا ياشاۋېتىپسىلەر، -دېدىم مەن.      -شۇنداق، ھازىر بىز بەختلىك، بۇ بەختنى مۇشۇ خەنزۇ ئېرىم بەردى،ئۇ ھازىر بىزنىڭ دىنىمىزغا كىرىپ بولدى،خۇداغا شۈكرى، مەن بەش ۋاق ئۆتەيمەن،ئېرىم بىر ۋاق ئۆتەيدۇ، ‹‹مەنمۇ بەش ۋاق ناماز ئۆتەشنى ئۆگىنىمەن››دەيدۇ،- دېدى ئايال.     - ئىنتايىن ئوبدان ئىش بوپتۇ،اللاھ ھەممە بەندىسىنىڭ كۆڭلىگە ئىنساپ، ئىمان ئاتا قىلسۇن،- دېدىم مەن.    -  ئەمسە كېيىن يەنە كۆرىشەرمىز، تولا گەپ قىلپ باشلىرىنى ئاغرىتىۋەتتىم-دېدى ئايال.        - سەرگۈزەشتىلىرىڭىزنى ئاڭلاپ خۇددى چۆچەك ئاڭلاۋاتقاندەك بولدۇم،مەن سىزنىڭ كەچۈرمىشلىرىڭزدىن ئىچكىرىدىكى بىر قىسىم كىشىلەرنىڭ تۇرمۇشىنى ئۆز كۆزۈم بىلەن كۆرگەندەك بولدۇم، رەھمەت سىزگە، ماڭا بىر قېتىملىق ئەمىلىي دەرس ئۆتتىڭىز ، سىزگە رەھمەت ئېيتسام بولىدۇ -دېدىم ئايالغا.       -سىلىگىمۇ رەھمەت خانىم، سۆزلىگەنلىرىمنى زېرىكمەي ئاڭلاپ بەردىلە،ئىچ –قارنىم خېلى بوشاپ قالغاندەك بولۇپ قالدىم، -دېدى ئايال.       -قىزىڭىزنى مەكتەپكە ئالدۇرۇپ بولغاندىكىن بىرەر ئىشىڭىز چىقىپ قالسا ،مېنى ئىزدەرسىز،ھە راست، يېرىم كۈن مۇڭدۇشۇپ ئولتۇرۇپ ئىسمىىڭزنى سورىماپتىمەن،‹‹تازنىڭ ئەقلى چۈشتىن كېيىن ››دەپ، ھېلىھەم بولسىمۇ كېچىكمەسمەن،ئىسمىڭىز نېمە؟- دېدىم ئايالغا ۋە ئىسمىمنى ئېيتىپ بەردىم.         - ئىسمىم سائادەت،قىزىمىزنىڭ ئىسمىنى مېنىڭ ئىسمىمغا يېقىن بولسۇن دەپ سۈبھىنۇر قويغان،بولىدۇ خانىم، خوش ئەمسە،- دېدى ئايال .   -       خوش، اللاھ بەختىڭلارنى تېخىمۇ زىيادى قىلسۇن...،-   دېدىم مەن ئۇنىڭغا سۆيۈنۈش نەزىرىم بىلەن قاراپ.     مەن  ئادەتتكى بىر قىسىم  كىشىلەر ئويلاپمۇ تەسەۋۋۇر قىلالمايدىغان، شۇنچە دەرد –ئەلەملەرنى بېشىدىن ئۆتكۈزۈپمۇ، ياشلىق گۈزەللىكىنى يوقاتمىغان سائادەتنىڭ كەينىدىن قاراپ قالدىم ۋە ئۇنىڭ  كۆز –ياشلار بىلەن يۇغۇرۇلغان ئېچىنىشلىق كەچۈرمىشلىرىنى يېزىپ چىقىش خىيالىدا قولۇمغا قەلەم ئالدىم.                                     تۈگىدى                                 مەنبە : ئۆز قەلىمىم ئەسكەرتىش: مەن بۇ پوۋېستىمنى 2010- يىل 6- ئاينىڭ 12-كۈنى ‹‹مىسرانىم مۇكاپاتلىق ئەسەرلەر سەھىپىسى››گە يوللىغان ئىدىم، مەلۇم سەۋەبلەر تۈپەيلىدىن ئۇ قېتىملىق مۇكاپاتلىق ئەسەرلەر پائالىيىتى كېيىنگە سۈرۈلدى، بۇ قېتىم يەنە مۇشۇ ئەسىرىمنى مۇكاپاتلىق ئەسەرلەر پائالىيىتىگە قاتناشتۇرۇشنى تايىن تاپتىم.بۇ ئەسىرىمنى مىسرانىمدىن باشقا ھېچقانداق بىر تور بەتكە يوللاپمۇ باقمىدىم ھەم باشقىلارنىڭمۇ باشقا تور بەتلەرگە كۆچۈرمەسلىكىنى سورايمەن....

تارىم

	[s:166]  [s:166] ئۇشبۇ ئەسىرىڭىزنىڭ مىسرانىم تورى مۇكاپاتلىق ئەسەرلەر پائالىيىتىدە مۇكاپاتقا ئېرىشكەنلىكىنى قىزغىن تەبرىكلەيمەن،قەلەم تۇلپارىڭىزنىڭ ھارماي بۇندىن كىيىن تېخىمۇ نادىر تىما-ئەسەرلەرنى روياپقا چىقىرىشىڭىزنى ئۈمۈد قىلىمەن،تېخىمۇ تىرىشقايسىز،غەلبە ھامان سىزگە مەنسۇپ! [s:166]  [s:166]

katran

	ئۇف، بەكمۇ جانلىق ئىپادىلەپسىز ھەدە، كۆڭلۈم بەكمۇ پەرىشان بولدى........... اللاھ ھەر ھالدا بەندىسىگە ئاسايىشلىق ئاتا قىلىدۇدە............ ئەسىرىڭىزنىڭ مۇكاپاتقا ئېرىشكەنلىكىنى قىزغىن تەبرىكلەيمەن..............

YUKSAL10

	ئاخىرى ئۇقۇپ بولدۇم..بەك ياخشى يىزىپسىز  ..بۇنداق نادىر تىمىللىرىڭىز مىسرانىمغىلا مەنسۇپ...رەھمەت.... [s:166]

nuruzay0997

	[s:157]  [s:157] بەك ياخشى يىزىپسىز!

ehsan717

	خۇدا بۇ مۇنبەرگە قايىل بولماي تۇرالمايمەن. نىمە دىگەن ياخىشى ئەسەر لەر بۇ - ھە!!!! بەك ياخشى چىقىپتۇ... يىغلاپ كۆزلىرىم قىزىپ كەتتى. كىشلەر كۆرۈپ نىمە دەپ قالار بۇنى