نەۋرۇزئاي تەرجىمە ئەسەرلىرى(1)

Nawruzay

	مۇئەللىم ماقالە ئوقۇتقاندا... ئاپتور ھەققىدە:داڭلىق يازغۇچى بىشۇمىن 1952-يىلى دۇنياغا كەلگەن بولۇپ،جۇڭگودا بەلگىلىك تەسىرگە ئىگە ئايال يازغۇچىلارنىڭ بىرى. مەن كىچىك ۋاقتىمدا،ماقالىنى بەك ياخشى يازاتتىم.ئەڭ مۇھىمى مەن ئۆزگىچە يېزىش ئۇسلۇبىنى ياخشى كۆرەتتىم.مەسىلەن،مۇئەللىم بىزگە«بىر قېتىملىق سۆھبەت»تېمىسىدا مەشىق ماقالىسى يېزىشنى تاپشۇرۇق بەرسە،ھەممە ساۋاقداشلىرىم دېگۈدەك بىر خاتالىق ئۆتكۈزۈپ قويغانلىقىنى،ئاتا-ئانىسى بىلەن سۆھبەتلىشىش جەريانىدا خاتالىقىنى تونۇغانلىقىنى ۋە ياكى بىرەر دوستى بىلەن ئۇرۇشۇپ قېلىپ سۆھبەتلەشكەندىن كىيىن يارىشىپ قالغانلىقىنى يېزىشىدۇ.بۇ ئىككى خىل تېمىنى مەنمۇ ئويلىغان،ئەمما مېنىڭ تېخىمۇ قىزىقارلىق بىر سۆھبەت يېزىپ چىققۇم بار ئىدى.ئويلا-ئويلا ئاخىرى بىر تېمىنى تەسەۋۋۇر قىلىپ چىقتىم،ماقالەمدە مەن تېلفۇندا بىر ئافرىقىلىق نىگىر بالا بىلەن سۆھبەتلەشتىم،ئۇلارنىڭ جاپالىق تۇرمۇشىنى ۋە بىزنىڭ شاد-خوراملىققا تولغان كۈنلىرىمىزنى سېلىشتۇردۇم،ئۇنىڭ بىلەن دوست بولدۇم.ئەمەلىيەتتە بۇ زادىلا رېئاللىققا توغرا كەلمەيدىغان ماقالە ئىدى،بىر نامرات ئافرىقا بالىسىدا نەدىمۇ تېلفۇن بولسۇن؟!بىراق ئەينى ۋاقتتا باشلانغۇچ مەكتەپتە ئوقۇۋاتقان مەن بۇنچە كۆپ ئىشلارنى ئويلىمىغان ئىدىم،پەقەتلا ئۆز تەسەۋۋۇرۇمغا تايانغانىدىم.    ئەدەبىيات ئوقۇتقۇچۇم شەندۇڭ پىداگوگىكا ئۇنۋېرسىتىتىنى پۈتتۈرگەن ئايال مۇئەللىمە ئىدى،ئۇ مېنىڭ مۇشۇنداق كەمتۈكلىرى بار ئەمما يېڭىلىققا تويۇنغان ماقالىلىرىمغا ياخشى باھالارنى بېرەتتى،دائىم سىنىپتا ماقالەمنى ئۈلگە سۈپىتىدە ئوقۇيتتى.    مۇئەللىم ماقالەمنى ئوقىغاندا،ھېسلىرىم خۇددى ئاچچىقسۇدا قورۇلغان پۇرچاقىنىڭ تەمىگە ئوخشاش ئاۋۋال تاتلىق،ئاندىن چۈچۈمەل بولۇپ كېتەتتى!ئەلۋەتتە قايسى ئوقۇغۇچى ئوقۇتقۇچىسىنىڭ ئۆزىنى ماختىشىنى خالىمايدۇ دەيسىز؟!لېكىن بارا-بارا مۇئەللىم قانچە ماختىغانسىرى مەن شۇنچە بىئارام بولاتتىم،ئورۇندۇقۇمغا خۇددى نۇرغۇن مىخلار سانجىلىپ قالغاندەك خاتىرجەممۇ ئولتۇرالمايتتىم.   بۇ خىل روھىي ھالىتىمنىڭ ئاساسلىق سەۋەبى شۇكى ماقالە دەرسىدىن كىيىن ساۋاقداشلىرىمنىڭ ھەممىسى ماڭا ئاجايىپ نەزەردە قارىشاتتى.ئۇلار ھەممىسى بىر بولۇۋىلىپ مېنى يالغۇز قالدۇرىشاتتى،رېزىنكە سەكرەش ئوينىغاندىمۇ ھېچكىم مېنى ئۆز گورۇپپىسىغا قوشۇۋىلىشقا ئۇنىماي تۇرۇۋالاتتى،ئادەتتىكى كۈنلەر بولىدىغان بولسا،ئېگىز بوي بولغانلىقىم ھەمدە ياخشى سەكرەيدىغانلىقىم ئۈچۈن ھەر ئىككى تەرەپ مېنى تالىشىپ كېتەتتى.ئەمما ھازىرقىدەك ۋاقىتلاردا مەن كىمگە گەپ قىلسام،ئۇ ئاڭلىمىغان قىياپەتكە كىرىۋىلىپ،باشقىلارنىڭ يېنىغا كېتەتتى ھەمدە نېمىلەرنىدۇر دەپ كۈلۈشۈپ ماڭا قاراپ قويىشاتتى.    ئاشۇ چاغدا مېنىڭ كىچىككىنە قەلبىم نېمىنىڭ ھەسەت قىلىش ئىكەنلىكىنى تۇنجى قېتىم بىلىپ يەتكەنىدى.    بۇنداق كۈنلەر بىر نەچچە كۈن داۋاملىشىپلا ئۆتۈپ كېتەتتى،چۈنكى ئۇ چاغدا بىز بەكلا كىچىك بولغاچقا،نۇرغۇن ئىشلارنى ئاسانلا ئۇنتۇپ قالاتتۇق،ئۇنىڭ ئۈستىگە مەن ئۇ چاغدا ئوتتۇرا ئەترەت باشلىقى بولغاچقا،ساۋاقداشلىرىم نېمىلا ئىش بولسا مېنىڭ ياردەم قىلىشىمنى خالايتتى،مۇنداقچە قىلىپ ئېيتقاندا ئىجتىمائىي ئالاقەم خېلىلا ياخشى ئىدى.     سىنىپىمىزدا ھەر ئىككى ھەپتىدە بىر قېتىم ماقالە ئوقۇتۇپ باھالاش دەرسى ئۆتىلەتتى،ھەر مۇشۇ كۈندە مېنىڭ كۆڭلۈم تولىمۇ يېرىم بولاتتى.     قانداق قىلىش كېرەك؟!     مەن ئويلاپ تاپقان بىرىنجى ئامال بولسا،ماقالىنى قولۇمنىڭ ئۇچىدىلا يېزىپ،باشقىلار بىلەن ئوخشاش باھاغا ئېرىشىش.دەرۋەقە بۇ ئامالىم كۈچىنى كۆرسەتتى،مۇئەللىممۇ مېنىڭ ماقالەمنى ئۈلگە قىلىپ ئوقۇمىدى،مەنمۇ ساۋاقداشلىرىم بىلەن خاتىرجەم ئويناپ-يايراپ يۈردۈم.شۇنداق خۇشال كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئوقۇتقۇچۇم مېنى ئىشخانىغا چاقىرتتى:«بەكلا چېكىندىڭىز!مەغرۇرلىنىپ قالغان ئوخشىمامسىز؟!»دېدى مۇئەللىم.مەن قەستەن جاۋاپ بەرمەي تۇرىۋالدىم،ئەگەر مەن ماقالىنى ياخشى يازماسلىقىمنىڭ ھەقىقىي سەۋەبىنى دېسەملا،ساۋاقداشلىرىم مۇئەللىمدىن قاتتىق تىل ئاڭلايدۇ،ئۇ چاغدا مەن ھازىرقىدىنمۇ بەتتەر كۈنگە قالىمەن!    مۇئەللىم ئېزىپ-ئىچۈرۈپ ماڭا بىر مۇنچە نەسىھەتلەرنى قىلدى،گەرچە مۇئەللىم مېنى خاتا چۈشىنىپ قالغان بولسىمۇ مەن يەنىلا تەربىيەنى قۇبۇل قىلدىم ھەمدە«مەن ئۆزۈم ساۋاقداشلىرىم بىلەن ياخشى ئۆتەلمەي ئاچچىقىمنى ئۆگىنىشتىن چىقارسام بولمايدۇ-دە!»دېگەن نىيەتكە كەلدىم.     شۇنىڭ بىلەن مەن بۇرۇنقى ھالىتىمگە قايتىپ،بېرىلگەن ھەر بىر ماقالىنى ئىشتىياق بىلەن يازىدىغان بولۇپ كەتتىم،ۋاڭ مۇئەللىمغۇ رازى بولدى،ئەمما ساۋاقداشلىرىمنىڭ دۈشمەنلىك نەزىرىدىن يەنە قۇتۇلالمىدىم.     زادى كاۋاپمۇ كۆيمەيدىغان،زىقمۇ كۆيمەيدىغان ئامال يوقمىدۇ؟!مەن يەنە كاللامنى ئىشلەتتىم،بايقىشىمچە ساۋاقداشلىرىمنىڭ ھېچبىرى مەن يازغان ماقالىگە ئۆچ ئەمەس ئىكەن،مۇئەللىم ماقالەمنى ئوقىغاندا ساۋاقداشلىرىم تولىمۇ قىزىقىپ ئاڭلايدىكەن،تېخى بەزىلىرى يۇقىرى ئاۋازدا كۈلۈپمۇ كېتىدىكەن!بىراق ئۇلارنىڭ ياقتۇرمايدىغىنى ھەر قېتىم قايتا-قايتا تەكرارلىنىدىغان:«بىشۇمىن!»دېگەن ئىسم ئىكەن.ئەسلىدە مۇئەللىمنىڭ مېنى ماختاۋېرىشىدىن زېرىككەن ساۋاقداشلىرىم ئاچچىقىنى مەندىن چىقىرىدىكەن.     مەن ئەينى ۋاقىتتا بۇنىڭ زادى نېمە ئۈچۈنلىكىنى بىلەلمەي قىينىلاتتىم،مەن پەقەت مۇئەللىم بەرگەن تاپشۇرۇقنى ئەستايىدىل ئىشلىگەن تۇرسام،كۆپچىلىك مېنى نېمشقا ئارىغا ئالمىغۇدەك؟!     قانداق قىلغاندا ھەم ماقالىنى ياخشى يازغىلى،ھەم بالىلار بىلەن ياخشى ئۆتكىلى بولىدۇ؟بۇ مەسىلە كىچىككىنە مېنى بەك چارچاتتى.      قىش پەسلىنىڭ بىر كۈنى،مەن مۇئەللىمنىڭ ئىشخانىسىغا كىردىم،ئىشخانىدىكى مەشتە يالقۇنجاۋاتقان ئوت ئۇچقۇنلىرى ھېلھەم يادىمدا تۇرۇپتۇ.شۇ كۈنى چۈشتىن كىيىن يەنە ماقالە دەرسى بار ئىدى،ئىچىمگە يۈتۈپ يۈرگىلى ئۇزۇن بولغان بۇ گەپنى بۈگۈن زادى دەۋەتمىسەم بولمايتتى.      مەن ئېھتىياتچانلىق بىلەن مۇئەللىمدىن سورىدىم:«مۇئەللىم،يېقىندىن بۇيانقى ماقالىلىرىمدە ئىلگىرلەش بارمۇ؟!»      30يىل ئىلگىرىكى ئوقۇتقۇچىلار ھازىرقىدىنمۇ بەك سۈرلۈك ئىدى ئەلۋەتتە.لېكىن نېمىلا بولمىسۇن،بۈگۈن مەن يېڭى تاپقان ئامالىمنى مۇئەللىمگە ئېيتىشىم كېرەك ئىدى:«بەكلا ياخشى يېزىۋاتىسىز،بۈگۈن چۈۈشتىن كىيىن يەنە ئوقۇيمەن ماقالىڭىزنى»دېدى ۋاڭ مۇئەللىم.      «كىچىككىنە تەلىپىم بار ئىدى...»دېدىممەن بېشىمنى تۆۋەن سېلىپ تۇرۇپ.      «نېمە ئىش؟قېنى ئېيتىپ بېقىڭچۇ!»ۋاڭ مۇئەللىم نۇرلۇق كۆزلىرىنى ماڭا تىكىپ تۇراتتى.      «مەن ماقالەمنى ئوقىغاندا...مېنىڭ ئىسمىمنى تىلغا ئالماسلىقىڭىزنى ئۈمىد قىلاتتىم...مۇمكىن بولارمۇ؟»دېدىم مەن بارچە غەيرىتىمنى يىغىپ تۇرۇپ.     «نېمىشقا؟!مەن ئوقۇتقۇچى  بولۇپ بۇنداق گەپنى تۇنجى قېتىم ئاڭلاۋاتىمەن،مەن ئوقۇغۇچىلارغا بۇ ماقالىنى نامسىز بىرى يازغان دەمدىم؟»ۋاڭ مۇئەللىم يۇقىرى ئاۋازدا سۆزلەۋاتاتتى.     ۋاڭ مۇئەللىمنى قايىل قىلىشنىڭ ئۇنچە ئاسان ئەمەسلىكىنى بۇرۇنلا بىلەتتىم،شۇنداقتىمۇ گەپنىڭ بېشىنى چىقارغانىكەنمەن،ئاخىرىنىمۇ دەۋىتىشنى قارار قىلدىم،مەن ئۆزۈمنى تۇتىۋىلىپ دانە-دانە قىلىپ سۆلەشكە باشلىدىم:«مېنىڭچە كىمنىڭ ماقالىسىنى ئوقۇش مۇھىم ئەمەس،مۇھىمى ماقالىنىڭ قانداق يېزىلغانلىقىدا،ئاپتورىنى بىلىش ئانچە مۇھىم ئەمەس.مېنىڭ ئىسمىمنى چىقارمىسڭىز،ساۋاقداشلىرىم تېخىمۇ ئەركىن پىكىر قىلىدۇ،مەنمۇ ماقالەمنىڭ كەمچىل يەرلىرىنى تېزلا بايقىيالايمەن....»      دېگەنلىرىمنىڭ ھەممىسى راست ئىدى،مەن پەقەت ئاساسىي مەقسەتنى يەنى ئۆزۈمنىڭ سىنىپتا خاتىرجەم يۈرەلىشىم ئۈچۈن مۇشۇنداق قىلىۋاتقىنىمنىلا تىلغا ئالمىغانىدىم.        «مەيلى ئەمسە،سىناپ باقايلى!»دېدى ۋاڭ مۇئەللىم بىرئاز ئويلىنىۋالغاندىن كىيىن.      ئۇ كۈنى چۈشتىن كىيىن ئەھۋال مېنىڭ ئويلىغىمدەكلا بولدى،ساۋاقداشلىرىم ماقالەمگە تولىمۇ قىزىقىپ قېلىشتى،ئىلگىرىكى كۈنلەردىكىدىنمۇ كۆپرەك پىكىرلەر چۈشتى.دەرستىن چۈشكەندىن كىيىن مەنمۇ دوستلىرىم بىلەن خاتىرجەم ئويناپ-كۈلۈپ يۈردۈم.     «ھەي بىشۇمىن،بۈگۈن ئوقۇغان ماقالىنى سەن يازغانغۇ دەيمەن؟!»دېدى بىرى.     «ھەر قېتىم ئۇلا يازامدىكەن ياخشى ماقالىنى؟!بۈگۈنكى ماقالىنى مېنىڭ پارتىدىشىم يازغاندەك قىلىدۇ!»دېدى يەنە بىرى.     مەن پەقەت كۈلۈپلا قويدۇم،بەك سوراپ تۇرىۋالغانلارغا:«مېنىڭچە بۈگۈنكى ماقالىنىڭ ئىگىسى سەن!»دېدىم.     شۇنىڭدىن كىيىن مەن ماقالىنى تېخىمۇ ياخشى يازىدىغان بولۇپ كەتتىم،ساۋاقداشلىرىم بىلەنمۇ ياخشى ئۆتتۈم.     مەن ھازىرغىچە بۇنىڭ ئۆسمۈرلەردە بالدۇر يېتىلىپ قالغان مەككارلىقمۇ ۋە ياكى باشقا خىل روھىي ھالەتمۇ ھېچ بىلەلمىدىم،ئەمما بۇ ئىش مەندە نام-ئاتاققا بولغان ھېرىسمەنلىك ۋە ئابرويپەرەسلىكتىن خالى بولغان خاراكتىرنى يېتلدۈردى.     مەن چوڭ بولغاندىن كىيىن:«ئۆز يولۇڭدا مېڭىۋەر،باشقىلار نېمە دېسە دېسۇن!»دېگەن ئەقلىيە سۆزىنى ئۇچراتتىم.مەن بۇنى تۇرمۇشقا بولغان ئاكتىپ پوزىتسىيەنىڭ ئىپادىسى دەپ ئويلىدىم،كىچىك ۋاقتىمدا بۇ ئەقلىيە سۆزىنى ئاڭلىغان بولساممۇ،ئۇنىڭغا ئەمەل قىلىشىم ناتايىن ئىدى،چۈنكى ئۇ چاغلاردا مەن غەمسىز ھالدا دوستلىرىم بىلەن رېزىنكە سەكرەشتىن ئىبارەت بۇ خۇشاللىقىمنى بەكلا قەدىرلەيتتىم،ئۇنىڭدىن ئايرىلىپ قېلىشتىن قورقاتتىم... 2013-يىلى6-ئاينىڭ25-كۈنى تەرجىمە قىلىندى. بىر خىل ئەسەرنى نەچچە مۇنبەرگە تەڭ يوللىغاننى ئانچە ياقتۇرمايتتىم،لېكىن ئويلاپ باقسام قانچە جىق ئادەم كۆرسە،نۇقسانلىرىم شۇنچە كۆپ ئاشكار بولىدىكەن،تەرجىمىدىكى شۇنداقلا سۆز ئىشلىتىشتىكى كەمچىلىكلىرىمنى تۈزىتىشىمگە ياردىمى بولىدىكەن!شۇڭا ئەلكىن مۇنبىرىگە يوللىغان تەرجىمە ئەسىرىمنى مىسرانىمداشلارغا سۇنۇپ بېقىشنى توغرا تاپتىم.ھوزۇرلانغايسىلەر ئەزىزلەر.....

raysima

	بەك ياخشى تەرجىمە قىپسىز. بولسا مۇشۇنداق ياخشى ئەسەرلەرنى كۆپرەك تەرجىمە قىلىپ تۇرۇڭ. ئەجرىڭىزگە كۆپ رەھمەت.

aptap104

	ياخشى تەرجىمە ئەسەركەن . داۋاملىق يوللاپ تۇرۇڭ  ھەممەيلەن بەھىرلىنەيلى .

sawir724

	ناھايىتى ياخشى تىمىكەن جاپا چىكىپ سىز

ap~qilam

	مەكتەپتىكى چاغلاردا مۇشۇ يېزىقچىلىق دەرسىگە بەك ئۆچتىم مەن، قىزلار بىلەن سودىلىشىپ ئۇلارنىڭ ماتىماتىكا تاپشۇرۇقىنى ئىشلىشىگە ياردەم بەرسەم  ماقالىنى ئۇلار ماڭا يېزىپ بېرەتتى تەرجىمە قابىلىيىتىڭىز بارغانچە ئۆسكلىلى تۇرۇپتۇ جۇمۇ سىڭلىم، ئىشلىرىڭىزغا بەرىكەت تىلەيمەن

XAHZAD

	ياخشى ئەسەركەن تىمىزگە كۆپ رەھمەت

belga

	Mana Bu Melkatiki Pet Uqailik 30 Yilnin Aldedemu BarkAn Kiqik Balliredemu

alenur

	ap~qilam يوللىغان ۋاقتى  2013-8-14 02:28 PM مەكتەپتىكى چاغلاردا مۇشۇ يېزىقچىلىق دەرسىگە بەك ئۆچتى ... ئۆتكەندە بىر ھېكايىڭىزدا مەن دەرس ئۈگدنمەيدىغان ئۇچار قاناتتىم دىگىنىڭىز ئېسىمدە   گەپلىرىڭىز زىدىيەتلىك بوپ قالدىمۇ نىمە ؟؟؟  ماقالە يىزىشقا ئامراق بولغان بولسىڭىز بالا ۋاقتىڭىزدىلا يازغۇچى بوپ كېتەر بولغىمىتىڭىز  يوۋۋۋۋۋۋ

hayat

	تەرجىمە ھەقىقەتەن سۈپەتلىك چىقىپتۇ. بولۇپمۇ تىلى تولىمۇ يىنىك . لۈشۈننىڭ بارلىق ئەسەرلىرىنى ئۇيغۇر تىلىغا تەرجىمە قىلغان توختى باقى ئارتىشىمۇ مانا مۇشۇنداق يوقۇرى سەۋىيەلىك تەرجىمە تىلى ئارقىلىق لۈشۈننىڭ ئوبرازىنى ئوقۇرمەنلەر قەلبىگە ئورنىتىۋەتكەن ئىدى. دىمەك، تەرجىماندا مانا شۇنداق قابىلىيەت بولۇش كىرەك. سىزگە ھەم قايىل بولدۇم داۋاملىق ياخشى ئەسەرلەرنى تەرجىمە قىلىپ بىز بىلەن يۈز كۆرۈشتۈرگەيسىز...

ap~qilam

	alenur يوللىغان ۋاقتى  2013-8-15 09:51 PM ئۆتكەندە بىر ھېكايىڭىزدا مەن دەرس ئۈگدنمەيدىغان ئۇچا ... دەرس ئۆگىنىش باشقا گەپ ، لېكىن مەكتەپتىكى چاغلىرىمدا ماتىماتىكىغا راستىنلا ئۇستا ئىدىم، ئۆزەممۇ بىلمەيلا باشقىلار ئىشلىيەلمەيدىغان قىيىن مەسىىلىلەرنى يېشىپ كېتەتتىم، شۇڭا ساۋاقداشلىرىم بىلەن سودىلىشىپ ، ئۇلار مېنىڭ تاپشۇرۇقۇمنى ئىشلەپ بەرسە مەن ئۇلارنىڭ ماتىماتىكا ھېساپلىشىغا ياردەم بېرەتتىم