شېئىر قارىشىم (نەسىر)

سولماس

	مېنىڭ نەزىرىمدىكى شېئىر                                                     (نەسىر) ئۇـ سامادىن چۈشكەن ئىككىنجى بىر زىيا. ئۇـ ئىنسانلار تىلىدىكى ئەجمەللىكنى، تاكامۇللىقنى ئۆزىگە مۇجەسسەم ئەيلىگەن قەغەز يۈزىدىكى گۈزەللىك مەنزىلى. ئۇـ شائىرنىڭ تومۇر-تومۇرلىرىدا كۈۋەجەپ ئاققان ئەڭ ئۇلۇغ، پىنھان لاتاپەت غەليانى، باتىنى ئەسرارلارنى قەلەم بىلەن زاھىر قىلغۇچى؛ ئۇنىڭغا ئاقىللارنىڭ ئىزگۈ تىلەكلىرى، پاساھەت دۇردانىلىرى يۇغۇرۇلۇپ كەتكەن؛ ئۇنىڭدا ئادەتتە كەمدىن كەم ئۇچىرايدىغان، رىۋايەتلەردىكى تىلسىم بولۇپ كەتكەن غايىۋى گۈزەللىك ئەكس ئېتىدۇ؛ ئۇ ئىنسانلار قولىدىن پۈتۈلگەن ، ئەجمەل پىكىر-كەلىمىلەر بىرلە بېزەلگەن نامە. ئۇ مەنىۋيىتى قاغجىرىغان ئىنسانىيەتنىڭ روھىي تەشنالىقىنى ئابى كەۋسەر كەبى قاندۇرىدۇ. گەرچە ئۇ ھەر بىر ئادەمنىڭ قەلب چەشمىسىدە مەۋجۈت بولسىمۇ، بىراق ئۇنى ئۇرغۇلۇق ھالدا ئىپادىلەشكە قادىر بولالايدىغانلار ناھايىتى ئاز. ئۇ گاھىدا زەردارلارنىڭ دۇر بىلەن تولۇپ ياتقان خەزىنىسىدىمۇ ناقىس(كەم) بولسىمۇ، گاھىدا مىسكىنلەرنىڭ توزان ئۆرلەپ تۇرغان غېرىبانە كۆلبىسىدىمۇ زىيادە. ئۇنى چىن مەنىسىدىن چۈشىنىپ، ئۇزلۇقىدىن لەززەتلىنەلەيدىغان كىشى ئالەمگە ھەر كەررە باققاندا ئالەمنىڭ گۈزەللىكىنى، ھەر شەيئىدە ھېكمەت بارلىقىنى ھېس قىلالايدۇ. ئۇ قەغەزگە پۈتۈلگەن مۇقەددەس بىر ئاجايىبات .   ئۇنىڭ راۋاجى باركى زاۋالى يوق . .. قەلىمىمنىڭ تازا پىشمىغانلىقىدىن بەزى يەرلەردىن كېتىپ قالغان بولۇشۇم مۇمكىن ، تورداشلارنىڭ توغرا چۈشىنىشىنى ئۈمۈد قىلىمەن .

handanjan

	ياخشى يېزىپسىز، شېئىرنىڭ زاۋالى يوق راۋاجى بار…