يارىلانغان قەلىب (ھېكايە)

زېلال

	كېچە سائەت بىرلەردىن ئاشقان چاغ،ياتاقداشلىرىمنىڭ ھەممىسى ئاللىبۇرۇن شېرىن ئۇيقۇغا كېتىپ بولغان ئىدى،مەن بولسام تېخىچە سۇس بىنەپشە رەڭلىك پەردىلەر بىلەن ھىم ئېتىلغان ،ئۆزۈمگىلا خاس بولغان كىچىككىنە كارۋىتىمدا ئۈستەل چىرىغىمنىڭ ئاجىز يۇرۇقىدا مۈكچىيىپ ئولتۇرۇپ پۈتۈن ۋۇجۇدۇم بىلەن مۇنبەركۆرۈۋاتاتتىم ،شۇ تاپتا مەن ھەممنى ،يەتتە كىشى ئورتاق تۇرمۇش كەچۈرىدىغان ئىللىق ئازادە ئەمما كېچىدىكى جىمجىتلىقى جاننى ئالىدىغان زۇلمەتتەك قاپقاراڭغۇ ياتىقىمنىمۇ ،ئۈستۈنكى كارىۋاتتىكى ياتاقدىشىمنىڭ توختىماي مىدىرلىشىدىن كارۋېتىمنىڭ ئەنسىز غىچىرلاشلىرىنىمۇ ،ئەتىكى قاپىقى يامان مۇئەللىمنىڭ يىغىدىغان تاپشۇرۇقلىرىمۇ ...قىسقىسى ئەتراپىمدىكى بارلىق مەۋجۇداتلارنى ئۇنتىغان ئىدىم .....ئۆزۈمنى خۇددى رېئال تۇرمۇشقا  ھېچقانداق رەڭ بەرمىگەن ،ئۆز ئەينى بىلەن ئەكىس ئەتتۈرۈپ بەرگەن تىلى ئۆتكۈر ۋەقەلىكى ئاجايىپ تەسىرلىك بولغان ئەسەرلەردىكى ،ھەقىقىي تۇرمۇش قايناملىرىدا ئوخشاش بولمىغان سالاھىيەت ئوخشاش بولمىغان تەقدىرلەر بىلەن ياشاۋاتقان پېرسۇناژلار بىلەن بىللە ھاياتنىڭ ئەگرى توقاي يوللىرىدا كېتىپ بارغاندەك ئاجايىپ بىر تۇيغۇدا ئىدىم ....سېنى ئويلاپ ئۆتتى كۈنۈم ،سەنمۇ مېنى ئويلارسەنمۇ ؟ھەربىر سۆزۈڭ بىر مۇڭ غەزەل، سەن ھەم بۇنى بىلگەيسەنمۇ؟           تۇيۇقسىز تېلفۇنۇمنىڭ ئەنسىز سايرىشى بىلەن تەڭ مەن خىيالىمدىكى دۇنيادىن رېئاللىققا قايتىپ كېلىشكە مەجبۇر بولدۇم ،كىمدۇر بۇ كېچىدەماڭا تېلفۇن قىلغان ؟مەن ھەم قىزىقىش ھەم خاتىرجەمسىزلىنىش ئىچىدە تېلفۇننى قۇلۇمغا ئالدىمدە نۇمۇرغا قارىدىم ،قارىدىميۇ ،چۆچۈپ كەتتىم چۈنكى تېلفۇن يۇرتۇمدىن كەلگەنىدى، -ئاپلا ،ئۆيدە بىرەر ئىش بولمىغاندۇ؟ شۇئان كاللامغاچاقماق تېزلىكىدە كەلگەن بۇ خىيالىمدىن يۈركىم جىغغىدە قىلىپ قالدى، كۆپ ئويلانمايلا تېلفۇننى ئالدىم.-ئەسسالام ئەلەيكۇم،-دېدىم مەن ئەنسىزچىلىك ئىچىدە، بىراق تېلفۇندىن خېلى ئۇزۇنغىچە سادا كەلمىدى، مەن تېخىمۇ بەكرەك ئەنسىرەشكە باشلىدىم،-ۋەي ،كىمۇ سىز؟   ...مەن ..تۇنۇمىدىڭىزما؟ مەن مۇرات...              ....مۇرات؟..      ئۆزۈممۇ سەزمىگەن ھالدا بۇ ئىسىمنى -ئۇزۇندىن بېرى يۈرىكىمنىڭ ئەڭ چوڭقۇر پىنھان جايلىرىغا ئازابلىق كەچۈرمىشلىرىم ،سۆيگۈ ھەسرەتلىرىم بىلەن بىللە مەجبۇرىي دەپنە قىلىنغان ،ئەمما ھېچقاچان ئېسىمدىن بىر مىنۇتمۇ كۆتۈرلۈپ باقمىغان بۇ قەدىرلىك ئىسىمنى خۇددى تۇنجى قېتىم ئاڭلاۋاتقاندەك ئاجايىپ ھېسياتتا ئاستا پىچىرلىدىم،  شۇ تاپتا كاللام قۇپقۇرۇق، تىلىم خۇددى سۆزلەشتىن قالغاندەك جىممىدە ئىدى،   -ۋەي زۇلپىيە ،بارمۇ سىز ؟نېمانداق گەپ قىلمايسىز؟ تازىمۇ بىر...     ئەزەلدىن ماڭا قاتتىق گەپ قىلىپ باقمىغان مۇراتنىڭ تۇيۇقسىز ۋارقىراپ گەپ قىلىشلىرىدىن ،ئاۋازىنىڭ بۇغۇق ھەم توم چىقىشلرىدىن ،گەپنى يېرىم ياتا  قىلىشلىرىدىن ئۇنىڭ نورمال ئەمەسلىكىنى ،ئازراق تەڭشىلىپ قالغانلىقىنى بىلدىم ھەم بەكمۇ ھەيران قالدىم ،ئەگەر مۇراتنىڭ سىزگە بىرەر ئىش بولمىغاندۇ مۇرات دېگەن سۇئالىمغا تەمتىرمەستىنلا ھەئە ،شۇ ئىچىتىم، نېمە بوپتۇ ؟مېنى باشقۇرمىغان سىز قالدىڭىزمۇ ئەمدى ؟دىگىننىى ئۆز قۇلىقىم بىلەن ئاڭلىمىغان بولسام  مېنى ئۇرۇپ ئۆلتۈرۋەتسىمۇ   بۇنىڭ راسلىقىغا ھەرگىز ئىشەنمىگەن بۇلاتتىم، توۋا ئۇنىڭغا زادى نېمىش بولغاندۇ؟ئۇ ئەزەلدىن ھاراق ئىچمەيتىغۇ؟ ئۇنىڭ ئۈستىگە مەن بىلەن ئالاقىلاشمىغىنىغىمۇ بىرەر يىلدىن ئاشقانىدى، ئەمدى بولغاندا نېمە سەۋەپتىن بۇ كېچىدە يەنە كېلىپ مەس ھالىتىدە مېنى ئىزدەپ قالغاندۇ؟  -بوپتۇ قارىسام سىزمۇ مەندىن ئۆزىڭىزنى قاچۇرۇپ گەپ قىلمايدىغان ئوخشايسىز ،قارىغاندا مەن شۇنداق ئەسكى ئوخشايمەن ؟بۇلىدۇ ئاۋارە قىلىپ قويدۇم خوش....   مۇراتنىڭ ئاچچىق تەنە ئارلاش ئېيىتقان سۆزلىرى مېنى ئايىغى چىقماس سۇئاللىرىمنى ،گۇمانلىرىمنى   ۋاختىنچە بىر ياققا قايرىپ قۇيۇشقا مەجبۇر قىلدى،  -ياق، ياق، مۇرات ئۇنداق ئەمەس،گەپلىرىڭىزگە قارىسام بىر قىسمىلا تۇرىسىز؟ يەنە كېلىپ ئەزەلدىن ھاراق ئىچمەيدىغان ئادەم بۈگۈن تۇنۇغۇسز بۇلۇپ كېتىپسىز ؟شۇڭا سىزگە بىر ئىش بولغانمىدۇ دەپ ئەنسىرەپ شۇ، ئېيتىڭە زادى سىزگە زادى نېمە ئىش بولدى؟ -سورىدىم مەن كاللامدىكى ئويلىغانلىرىمنى ئۇدۇللا ئىپادىلەپ. -مەندىن ئەنسىرەيدىغىنىڭىزنى بىلەتتىم زۇلپىيە، رەھمەت سىزگە ،بۇ دۇنيادا ئانامدىن قالسلا   سىز ماڭا ئەڭ بەك كۆڭۈل بۆلىدىغان ئادەم، -دېدى ئۇ ناھايتى سىلىق قىلىپ. -نەدىكىنى؟ ئۇنداق دېمەڭ، قېشىڭىزدا سىزگە مەندىنمۇ بەكرەك كۆيىنىدىغان ،كۆڭۈل بۆلىدىغان بىرى بارغۇ؟   نېمىشقىكىن قېشىڭىزدا مەندىنمۇ ياخشىسى بارغۇ دېگەن سۆزنى دەۋىتىپ ئىچىم دېمىمگە چۈشۈپلا كەتتى، ئېنىقكى ھازىرقى تەلەپپۇزىمدىن ئۇنىڭغا مەندىنمۇ بەكرەك كۆڭۈل بۆلىدىغان شۇ بىرسىدىن -مېنىڭ تۇلۇق ئوتتۇرىدىكى ئەڭ يېقىن دوستۇم ،قول بېرىشىپ قەسەملەشكەن ھەدەم، يەنى مۇنۇ مەن نەچچە يىلدىن  بېرى يۇشۇرۇن ياخشى كۆرۈپ كەلگەن، بارلىقىمنى ،تۇنجى سۆيگۈمنى ئاتىۋەتكەن قەلبىمنىڭ چوڭقۇرقاتلىمىغا ۋاقىتسىز كۆمۈلۈپ كەتكەن پاك بىغۇبار مۇھەببىتىمنىڭ بىردىنبىر ساھىبخانى بولغان مۇراتنىڭ ھازىرقى سۆيگۈنى بولغان ئالىيەدىن قانداقتۇر بىر خىل ئاغرىنىۋاتقىنىم ،ئۇنىڭغا ھەسەت قىلىۋاتقىنىم مانا مەن دەپلا بىلىنىپ قالغانىدى ھېلىمۇ ياخشى ئۇ ھازىر مەس،  بۇ گەپلەرنى چۈشەنمەيدۇ بولمىسا ئۇ مېنىڭ ئۆزىنى تېخىچە يۇشۇرۇن ياخشى كۆرۈۋاتقانلىقىمنى،ئالدىنقى تەتىلىدىكى ساۋاقداشلار ئۇچرىشىشدا يالغاندىن كۈلۈپ تۇرۇپ ‹مەن سىزنى ئاللىبۇرۇن ئۇنتۇپ بولغان، ھازىر مەنمۇ باشقا بىرى بىلەن يۈرۈۋاتىمەن،سىلەرگە بەخىت تىلەيمەن ›دېگەن گەپلىرىمنىڭ يالغان ئىكەنلىكنى بىلىپ قالغان بۇلاتتى، ھەي مۇشۇ ئېغىزىمنى زە، دائىم ئىرادەمگە خىلاپ ھالدا قەلبىمنى ئاشكارلاپ قويغان....(داۋامى بار...)