كېتابخانىدىكى ناتونۇش ئايال

تىلال

	بۈگۈن پۈتكۈل ئالامگە مىھرى ئارقىلىق مۇھەببەت ياغدۇرغۇچى، مىللەتنىڭ ساپاسىنى بەلگىلىگۈچى، ئائىلىنىڭ ئىللىق قوياشى بولغان پاسىبان ئاياللارنىڭ قۇتلۇق بايرىمى ئىدى. مەنمۇ كەلگۈسىدىكى ئايال بولۇش سۈپىتىم بىلەن بۈگۈندىن تولۇق بەھرىمان بولۇش ھوقۇقۇم بار ئىدى. سەھەردىلا باشقىچە روھلۇق كەيپىياتتا ئورنۇمدىن تۇرۇپ، دائىملىق ئىشلىرىمنى تۈگىتىپ، ئۆزۈم ياخشى كۆرىدىغان چىرايلىق كىيىمىمنى كىيدىم، ئالاھىدە ياساندىم، خۇددى بۈگۈن ياسىنىپ چىرايلىق بولۇشۇم شەرتتەك. بۇمۇ مېنىڭ ئادەتتە ئۆزۈمنى خۇشال قىلىش ئۇسۇللىرىمنىڭ بىرى ئىدى. ياتاقتا يالغۇز ئىدىم، ئەگەر باشقا بىرلىرى بولغان بولسا ئىدى مېنى چوقۇم بىرەر يىگىت بىلەن ئۇچرىشىشقا بارىدۇ دەپ قالغان بولاتتى. ئەمما مەن بۈگۈن بىر يىگىت بىلەن ئەمەس بەلكى تەنھالىقىمغا جۆر بولۇپ، يالغۇزلۇقۇمدا ماڭا ئىللىق باغرىنى كەڭ ئاچقان، ھەر قاچان بارسام مېنى قىزغىن كەيپىياتتا كۈتىۋالىدىغان، دىل يارامغا مەلھەم بولۇپ، مېنى ئىزچىل بۇرۇختۇملۇق، دىلىغۇللۇق، غېرىپلىق تۇيغۇللىرىدىن قۇتۇلدۇرۇپ كېلىۋاتقان، دىل خانەمنىڭ پاسىبانى كىتاپخانىغا بارماقچى، كىتاپلاردىكى دۇردانىلەردىن قەلب خاتىرەمگە گۈل تىكمەكچى بولغان ئىدىم. شۇنداق، كىچىكىمدىن تارتىپ كىتاپنى ياخشى كۆرەتتىم. كىتاپ ئوقۇش مەن ئۈچۈن بىردىن-بىر كۆڭۈللۈك ئىش ئىدى. مانا بۈگۈنكى كۈنگە كەلگەندە ماگستىر ئاسپىرانتلىق ئوقۇشۇممۇ ئاخىرلىشاي دىدى. ئاشۇ توپىلىق سەھرايىمدىن ناھايىتىمۇ يىراقلىقتىكى بۇ شەھەردە مۇساپىرلىق، مۇھتاجلىق، غېرىپلىق ھەم كۈچلۈك سېغىنىش ھېسىياتىدا ياشاپ، تالاي قار- يامغۇرلارنى، كۈچلۈك بوران چاپقۇنلارنى كۆرۈپ، ھەرخىل داۋالغۇشلارغا بەرداشلىق بېرىپ يۈرىۋاتقىلى سەكككىز يىل بولاي دەپتۇ. قەلبىمدىكى گۈزەل بىر ئارمان، بىلىم ئىشقىدا يېلىنجاپ تۇرغان بىر ئوت مەندەك بىر ياۋا تاغ گۈلىنى مۇشۇ قايناق شەھەرگە سەككىز يىل باغلاپ تۇرغان بولۇپ. بۇ شەھەردىكى كۈنلىرىم ساناقلىقلا قالغان ئىدى، سەككىز يىل جەريانىدا بۇ شەھەرگە خېلى چوڭقۇر مىھرىم چۈشكەن بولسىمۇ، يۇرتۇمنى سېغىناتتىم ئەمما بۇ يەردىكى كۈنلىرىمگە، بىلىم بەرگەن مەكتىپىمگە، مەكتەپ ھاياتىمدىكى گۈزەل ئەسلىمىلەرگە، ماڭا مەدەت بەرگەن سىرداشلىرىمغا قىيالمايتىم. بولۇپمۇ، يالغۇزلۇق دەردىدە ئەلەملىك ياشلىرىمنى كۆز چاناقلىرىمغا سىغدۇرالمىغىنىمدا، ئاشۇ مەكتىۋىمدىكى كۈتۈپخانا، شەھەر مەركىزىگە جايلاشقان كىتاپخانا ماڭا ئىللىق باغرىنى ئېچىپ، مۇھەببەتلىك قوللىرى بىلەن بېشىمنى سىيلاپ، مېنى تاشقى دۇنيادىكى پاراكەندىچىلىكلەرنىڭ ئىسكەنجىسىدىن قۇتۇلدۇرۇپ قالاتتى. مانا بۈگۈنكىدەك قۇتلۇق كۈنلەردە مەن كۆڭۈل قەسىرىمنىڭ يىگانە سۇلتانى بولغان كىتاپخانىلارنى يوقلىماي تۇرالمايتىم. ئۆزۈمگە بىر پارچە كىتاپ سوۋغا قىلىشنىمۇ كۆڭلۈمگە پۈككەن ئىدىم. بۈگۈن باش باھارنىڭ كەلگىنىگە قارىماي، بۇ شەھەرنىڭ ئاسمىنى مىھرى ئىسسىق ئاياللارنىڭ بايرىمىغا بولغان پاك قەلبىنى ئاپئاق قارغا ئايلاندۇرۇپ ئىزھار قىلماقتا ئىدى. ئەتراپ قار ئۇچقۇنلىرىنىڭ لەرزان ئۇسۇلىدا ئاجايىپ سېھرى قىياپەتكە كىرگەن بولۇپ، قار ئۇچقۇنلىرى بۇلۇتلار ئارىسىدىن خىجىلچان نازىنىندەك مارىلاپ تۇرغان كۈننىڭ جۇلالىق چاقنىشىدا كۆزنى قاماشتۇراتتى. كوچىدا بىر -بىرىدىن گۈزەل ياسىنىۋالغان قىزلار، ئاياللار ، مىھرىبان ئانىلار قوللىرىدا گۈل تۇتقان، چىھرىدە تەبەسسۇم جىلۋىلەنگەن ھالدا ئۇياق-بۇياققا ئۆتۈشۈپ تۇراتتى. مەن يالغۇز ئىدىم. ھەر قېتىم كىتاپخانىغا كىرسەم ھاياجان ئىچىگە يوشۇرۇنغان ئىزتىراپلىق تۇيغۇ مېنى چىرمىۋالاتتى. كىتاپلارنى كۆرۈپ خۇشاللىققا چۆمسەم، كىتاپنىڭ باھاسى بىلەن يانچۇقۇمنىڭ تەتۈر تاناسىپ تۈزگەنلىكىدىن ئىزتىراپقا چۆكەتتىم. كىتاپلار ئارىسىدىن ئادىل تۇنياز ئاكىنىڭ « تاشقا سۆزلەۋاتقان ئادەم » ناملىق كىتابىنى ئېلىپ ئوقۇشقا باشلىدىم. مەن شېئىرنى سۆيەتتىم، بولۇپمۇ، ئادىل تۇنياز ئاكىنىڭ چېچىلىپ كەتكەن مىسرالىرى ئارىسىدىن ئۆزۈمنىڭ مىسكىن چىرايىنى ئىزدەشنى ياخشى كۆرەتتىم. « قەلەم يىغلار توختىماي، ئاق قەغەزنىڭ كۆڭلى خوش...» توساتتىن كۆز چانىقىمدا ھەسرەت تامچىسى لىغىرلاشقا باشلىدى. بۇ ياش ئۆزۈم ئۈچۈن تۆكۈلدىمۇ ياكى بولمىسا بىرىنىڭ ھەسرىتىگە بىرى كۈلىۋاتقان، بىرىنىڭ تۆھپىسىگە بىرى ھەسەت كۆزىنى تىكىۋاتقان، بىرى ئېسىل داچىدا ياشىسا، بىرى يامغۇرغىمۇ دالدا بولالمىغىدەك ئەسكى ئۆيلەردە تۇرىۋاتقان، ئەر ئايالىدىن، ئاكا ئىنىدىن ئاچا سىڭىلدىن، بىر نان تاپسا تەڭ بۆلۈپ يەپ، يىغىسىغا تەڭ يىغلاپ، كۈلكىسىگە تەڭ جۆر بولۇشقان سىرداشلار بىر-بىرىدىن يىراقلىشىپ، مەنپەئەت دېڭىزىغا شۇڭغىۋاتقان مىللىتىم ئۈچۈن تۆكۈلدىمۇ ئۆزۈممۇ دەپ بېرەلمەيتىم. كىتاپنى ئاستا ئورنىغا قويدۇم- دە سىرتقا ماڭدىم. ئەمدىكى نىشانىم مەن دائىم بارىدىغان شەخسى كىتاپخانىغا بېرىپ كىتاپ سېتىۋىلىش ئىدى. بۇ ۋاقىتتا چۈش بولۇپ قالغان ئىدى، ئالدى بىلەن بىرەر ئاشپۇزۇلغا كىرىپ تاماق يەۋالماقچى بولدۇم-دە كىتاپخا يېنىدىكى تىز تاماققانىغا كىردىم. چاي ئىچكەچ ئەتراپقا نەزەر تاشلىدىم، بۇ خېلى چوڭ، داڭلىق ئاشخانا بولۇپ، تامىقىمۇ ناھايىتى ياخشى ئىدى، ئەتراپتىكىلەرگە قاراپ ئۆزۈمنى تېخىمۇ يالغۇز قالغاندەك ھېس قىلىشقا باشلىدىم. چۈنكى بۇ ئاشخانىغا كىرگەنلەر ئارىسىدا پەقەت مەنلا يالغۇز ئىدىم، ئەتراپىمدىكىلەر شۈنچە خوشال، بەخىتلىك كۆرۈنەتتى. جۈپ قىز-يىگىتلەر، ئەر-ئاياللار، ئائىلە بويىچە بىللە كەلگەنلەر بار ئىدى. كۈتكۈچى بالىمۇ مېنىڭ يالغۇز تاماققا كىرىشىم بىنورمال ئىشتەك ماڭا ھەيرانلىق ئىلكىدە قاراپ تۇراتتى، ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن چىققان ھېسىداشلىق ئۇچقۇنلىرى يۈرىگىمنى ئامبۇردەك قىسىۋاتاتتى. بىردىنلا روھىمدىكى مەن ئىككىگە ئايلىنىپ، ئىچكى دۇنيارىمدا غەليان كۆتۈرۈشكە باشلىدى. مەنىۋىيتىمدىكى بۇ ئىككى ئىنسان توقۇنۇشماقتا ئىدى. -ئۆزۈڭنىڭ بىچارىلىكىڭنى ئەمدى كۆرىۋاتامسەن؟ دەيتتى بىرى نەشتەردەك كۆزلىرىنى كۆزلىرىمگە تىكىپ تۇرۇپ. -ھالىڭغا ۋاي بىچارەم، بۈگۈنكىدەك كۈندە بىرگە تاماق يىگۈدەك بىرەرى چىقمىدىمۇ؟ ئەتراپىڭدىكىلەرگە قارا كۆزلىرىدە بەخت نۇرى، قوللىرىدا بەختتىن تىزىلغان گۈل-دەستە، سەندىچۇ؟ يالغۇزلۇقۇڭ ئەمدى بىلىنىۋاتامدۇ؟ كۆزۈڭنى ئېلىپ قاچساڭمۇ، يۈرۈگۈڭدە ھەۋەس يوق دەپ ئېيتالمايسەن. قاچانغىچە ئۆزۈڭنى ئۆزۈڭ بەزلەپ ياشايسەن؟ سېنىڭ ئۇلاردىن نەرىڭ كەم ئىدى؟ يەنە بىرى بولسا ئۇنىڭ بۇ بولمىغۇر سۆزلىرىگە مەسخىرلىك كۈلۈۋاتاتتى. ئۇ، نېمىگە مەيۈسلىنىپ ئولتۇرۇپ كەتتىڭ؟ سەن ئاشۇ پۈچەك ئارزۇنىڭ ئازدۇرۇشى بىلەن ھەۋەس قاينىمىدا ئۈزىۋاتامسەن؟ ھەۋەس ھەسەتنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ، قەلبىڭدە ھەۋەس ئۇلغايسا، ھەسەت ئوتىدا پۇچۇلۇنۇپ گۇمران بولىسەن. بولدى قىل ، ھەقىقى بەختنىڭ ئۆلچىمى بۇ ئەمەس، بەخت تۇيغۇسى ھەركىمنىڭ ئۆزىگىلا خاستۇر، دەقىقە ئىچىدە كۆتۈرۈلگەن غەليان كۈتكۈچى بالىنىڭ سۇئالى بىلەن ئۈزۈلۈپ قالدى. -نىمە تاماق يىگۈڭىز بار؟ ئۇنىڭ بايىقى ھېسىداشلىق قاپلىغان كۆزىدىن ئەمدى مىھرىبانلىق چىقىپ تۇراتتى. -لەڭمەن يەي، دىدىم كۈتكۈچى بالىغا كۈلۈپ قويۇپ. ئۇ ماقۇل دەپ كېتىپ قالدى. مەن يەنە خىيال دۇنيارىمغا قايتىپ كەلدىم. بەلكىم مەن يالغۇزدىمەن، ھەقىقەتەن مېنى كۆرگەنلەر يالغۇزلۇقۇمنىلا كۆرەتتى. ئەمما مىسكىن قەلبىمگە كىملەرنىڭ، نىمىلەرنىڭ ھەمراھ بولۇپ كېلىۋاتقانلىقىنى ھېچكىم بىلمەيتى. بۇ قايناق شەھەردە يالغۇز يۈرسەممۇ، يىراق سەھرادىكى ئانام، ۋاقىتسىز خوشلاشقان دادام، بىر-بىرىدىن كۆيۈمچان قېرىنداشلىرىم ماڭا مەدەت بېرەتتى. تاماقنى يەپ بولۇم قەلبىمدە غەليان كۆتۈرگەن بايىقى ئۆزۈمگە ئاچچىق كۈلۈپ قويۇپ كىتاپخانىغا كەلدىم. بۈگۈن بۇ كىتاپخانا باشقىچە جانلىنىپ كەتكەن ئىدى، ئادەملەرمۇ خېلى كۆپ ئىدى، مەن ئالماقچى بولغان كىتاپنى ئىزدەشكە باشلىدىم، مەن ئاياللار بايرىمىغا ئاتاپ، ئۆزۈم ئۈچۈن گۈلنار تىيىپنىڭ « ئاياللىققا قايتىش » دىگەن كىتاۋىنى سېتىۋىلىشنى ئويلاشقان ئىدىم. ئۇ كىتاپنى قولۇمغا ئېلىپ تۇرۇشۇمغا، يېنىمدىكى ئايالغا كۆزۈم چۈشتى، ئۇ 40 ياشلار ئەتراپىدىكى زىلۋا بويلۇق، قارىماققا ئىنتايىن پىشقان، مۇلايىم كۆرۈنىدىغان، سالاپەتلىك ئايال بولۇپ، قولىدا ئالتە- يەتتە پارچە كىتاپ تۇراتتى، ئۇ يەنە كىتاپ ئىزدەۋاتاتتى، ئۇ بىر قېتىمدا شۈنچە كۆپ كىتاپ سېتىۋالامدىغاندۇ؟ دېگەن خىيال لاپ قىلىپ ئۆتتى. ئۇ ئون نەچچە پارچە كىتاپنى ئېلىپ چىقىپ كەتتى، ئارقىدىنلا بىر يىگىت كىتاپخانا خوجايىنىدىن: -        ئۇ ئايال ئاشۇ كىتاپلارنى ئۆزى ئوقۇمدۇ؟ دەپ سوراپ قالدى. -        ياق، ئۇ ئايال كىتاپلارنى تۈرمىدىكى يولدىشىغا ئەۋەتىپ بېرىدۇ ، دىدىن خوجايىن. -        مۇنداق دەڭ، تۈرمىدىكىلەرمۇ كىتاپ ئوقۇمدىكىنە دىدى يىگىت تەئەججۈپ بىلەن. مېنىڭ خىيالىم بولسا ئاشۇ ئايال بىلەن تۈرمە ئىچىگە ئۇچۇپ كەتكەن ئىدى. ئۇ ئايالنىڭ قەلبىدىن قانداقتۇر روھى غالىپلىقنى كۆرگەن ئىدىم، ئەمدى ئۆزۈمدىن، بايىقى چىركىن غەليانلىرىمدىن نۇمۇس قىلىشقا باشلىغان ئىدىم، ئۆزۈم بىلەن ئۇ ئايالنى سېلىشتۇرماقتا ئىدىم، مەن ئۆزۈم ئۈچۈن بايراملىق سوۋغا ئېلىۋاتقاندا، ئۇ ئايال ئۆزىنىڭ بايرىمى كۈنى تۈرمىدىكى ھەمرايى ئۈچۈن سوۋغا ئېلىۋاتاتتى. ئۇ ئايالنىڭ چىھرىدىكى تەبەسسۇم كۆزلىرىدىكى مىسكىنلىكنى يوشۇرۇۋاتاتتى. كىتاپنى ئالدىم- دە كىتاپخانىدىن چىقىپ كەتتىم. ئۆزۈم يولدا كېتىپ بارىمەن، خىيالىم بىردە يىراق سەھراغا قانات قاقسا، بىردە قايناق شەھەرگە ئۇچاتتى. تۇرۇپ مېنى ئانا مەكتىۋىمنىڭ قوينىغا چىللىسا، تۇرۇپ ۋەھىمە باسقان تۈرمىگە ئاپىرىپ تاشلايتى. تۈرمىدىكى ئاشۇ قاراڭغۇلۇقتىن يورۇقلۇق ئىزدەپ كىتاپ ئوقۇۋاتقان مەھبۇسلارنىڭ مۈكچەيگەن گەۋدىسى ماڭا قامەتلىك كۆرۈنۈۋاتاتتى. ئۇلارغا قارىغانسىرى قەلب ئاسمىنىدىكى قوياشنىڭ تەپتى مىسكىن دىلىمغا ئىللىقلىق بېغىشلاۋاتاتتى. ئۇلار بىر بۇلۇڭدا مۈكچىيىپ ئولتۇرۇپ كىتاپ كۆرمەكتە، ئەتراپ غۇۋا بولسىمۇ ئۇلار مۇشۇ غۇۋالىققا كۆنۈك. بەلكى ئۇلارنىڭ قەلبىدە كىتاپقا،  بىلىمگە بولغان تەشنالىق قوياش نۇرىدەك پارلاپ تۇرسا كېرەك. ئۇلار ئاشۇ كىتاپ ئارقىلىق ئۆزىنى تاشقى دۇنياغا باغلاپ، كىتاپ ئارقىلىق سىرتقى دۇنيا بىلەن دىدارلىشىپ ياشاۋاتقان، ئىجتىمائىي ئورنى تۆۋەن بولسىمۇ، مەنىۋىيتى سىرتقى دۇنيادىكى بىر قىسىم كىشىلەردىن ئۈستۈن تۇرىدىغان كىشىلەر ئىدى. كىشىلەرنىڭ نەزىرىدە ئۇلار گۇناھكار، ئەمما مېنىڭ نەزىرىمدە ئۇلارنىڭ بىزدە يوق خىسلەتلىرى يۇقىرى ئورۇندا ئىدى. بۇنداق دىگەنلىك ھەممە مەھبۇس شۇنداق ئېسىل خىسلەتكە ئىگە دىگىنىم ئەمەس . ھەمدە سىز بىر جىنايەتچىنىڭ قانچىلىك ئېسىل خىسلىتى بولماقچىدى دەپ ئويلاپ قېلىشىڭىز مۇقەررەر. لىكىن ئەتراپىمىزغا قارايدىغان بولساق كىتاپ ئالاي دىسە پۇلى، ئوقۇي دىسە ۋاقتى، ئۆيىدە قوياش كەبى نۇرلۇق چىرىغى تۇرۇپ كىتاپ ئوقۇيدىغانلار قانچىلىك؟ ئاددىيسى مەن بىر ئوقۇغۇچى قىز، مېنىڭمۇ ئېسىل كىيىملەرنى كىيىپ، مودىدىن قالمايدىغان، قاتار چاي، ئولتۇرۇش دىگەنلەرنى چوڭ بىلىپ كۆز-كۆز قىلىشىدىغان ساۋاقداشلىرىممۇ بار، ئەمما كىتاپ ئۈچۈن پۇل خەجلەيدىغانلارنى كۆرمىكىم ناھايىتى قىيىن. تۇيۇقسىز كۆز ئالدىمدا ئىككى گەۋدە پەيدا بولدى. بىرى بايىقى قاراڭغۇدا مۈكچىيىپ ئولتۇرۇپ كىتاپ كۆرىۋاتقان مەھبۇس، يەنە بىرى ئالا-يېشىل چىراقلار ئاستىدا خۇدىنى بىلمەي ئۇياق-بۇياققا تولغىنىۋاتقان ساۋاقدىشىم. مەن ئۈچۈن بەللىرى مۈكچەيگەن، ساقاللىرى ئۆسكەن، ئەسكى كېيىملەر ئارىسىدا نۇرلىنىپ تۇرغان مەھبۇس مانا بۇ « ساھىبجامال » ساۋاقدىشىمدىن مىڭ ئەلا بىلىنمەكتە ئىدى.

dahai

	بەك ياخشى يىزىپىسز . ئاشۇ ئايالچىلىك بىزمۇ قىلالغان بولساق كىيمنى ئازراق كىيپ شۇنىڭ ئورنىغا بىرەر پارچە كىتاب سىتۋالالغان بولساق نىمە دىگەن ياخشى بولاتتى-ھە! بىز روھى كادايلىقتىن ئاندىن قۇتۇلغان بولاتتۇق.

zular

	مانا بۇ ھەقىقى مۇھاببەت .....باركاللا ئېيتقۇدەك مۇھاببەت...دۇنيادا مۇشۇنداق ئادەملەر چەكلىك....

tax1

	ھەقىقەتەن روشەن سېلىشتۇرما بولۇپتۇ. 2-ئايدا مەنمۇ ئاتۇشتىكى شىنخۇا كىتابخانىسىدا بىر ئادەمنىڭ بىرلا قېتىمدا 3000يۈەنلىك كىتاب سېتىۋالغانلىقىنى كۆرۈپ شۇ ئادەم بىلەن تەڭ خۇشال بولغان ئىدىم. شۇنداقلا ئارىمىزدىن مۇشۇنداق كىتابنىڭ قەدرىنى بىلىدىغان كىشىلىرىمىزنىڭ كۆپلەپ چىقىشىنى ئۈمىد قىلغان ئىدىم.

zular

	sewdaye يوللىغان ۋاقتى  2013-3-31 08:00 PM سىز ئاشۇ چەكلىكنىڭ ئىچىگە كىرەلمەمسىز؟ ھەممە ئادەملە ...   بۇ تېمدا سىز ياكى مىنىڭ ئاشۇنداق ئاشۇق مەشۇقلار قاتارغا چۇقۇم كىرشىمىز ئوتتۇرغا قۇيۇلمغان ئەگەر تۇرمۇشىڭز بەخىتلىك بولسا بۇنداق دەپ يۈرشىڭزنىڭ ئورنى بارمۇ....؟؟ئەگەر بەخىتلىك بولسىڭز كۆز تەگمىسۇن....بولمسا ئاللاھ نېسىپ قىلسۇن......بۇ پەقەت ئۆزۈمنىڭ ھېس قىلغانلىرىم سىزگە تاڭمايمەن.....

talpak

	tax1 يوللىغان ۋاقتى  2013-3-31 08:07 PM ھەقىقەتەن روشەن سېلىشتۇرما بولۇپتۇ. 2-ئايدا مەنمۇ ئاتۇ ... ىوتەندە بىر قارىم شەخسى كىتاپخانا قۇرۇپتۇ ، 4 مىليۇن يۈەن مەبلەغ سېلىپ ، ئۇنى كۆرسىڭىز يىغلاپ تاشاممسىز قانداق ؟

akkls1

	ئۈرۈمچىدە ھازىرغىچە قار يىغۋاتامدۇ؟

زېلال

	ئەسەرنىڭ مەزمۇنىلا ياخشى بۇلۇپ قالماستىن يېزىش ئۇسلۇبىمۇ ناھايتى ئوبدان چىقىپتۇ ئىچكى دۇنيارىڭىز ئېسىلكەن ئۇتۇق تىلەيمەن

qirakpay

	‹كىتاپخانىدىكى ناتونۇش ئايال›...نى ھەقىقەتەن ياخشى يېزىپ،كىتاپ بىلەن ئادەملەر ئوتتۇرسىدىكى مۇناسىۋەتنى يېڭىچە ئۇسۇل...بىلەن ئىپادىلەپ بىرىپسىز... رەخمەت سىزگە.