‹‹قانلىق ئىز››دىكى مۇناپىقلارغا بىر تەستەك

qaraxani

	ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰ»ﺩﯨﻜﻰ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻏﺎ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺳﺘﻪﻙ ﻗﺎﺭﺍﺧﺎﻥ ﻗﻪﻟﻪﻡ ﺳﺎﮬﯩﺒﻰ ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺌﯧﻠﻰ ﮬﯧﻠﯩﻤﻨﯩﯔ «ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺭﻭﻣﺎﻧﯩﺪﯨﻜﻰ «ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻖ»ﻻﺭﻏﺎ ﺳﯩﯖﺪﯛﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﻨﻰ ﭘﻪﻣﻠﻪﭖ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ. توق-ﺗﻮﻟﯘﻕ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯩﻤﯘ ﺗﻮﻧﯘﺷﯘﻡ، ﻗﺎﺭﺍﺭ ﺗﯧﭙﯩﭗ ﺋﻪﺳﻪﺑﯩﻲ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻏﺎ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺳﺘﻪﻙ ﺳﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺑﯘﻧﯩﯔ ﺟﺎﯞﺍﺑﻰ ﺑﻪﺩﯨﻠﯩﮕﻪ  ماڭا ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺳﺘﻪﻙ ﺗﻪﮔﻤﻪﺱ ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﻳﻤﻪﻥ . ﺑﯩﺰﺩﻩ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﯞﻩ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﻘﺎ ﻣﯘﺭﺍﺟﯩﺌﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ،ﺗﯜرﻟﯜﻙ ﻣﯘﻗﺎﻣﺪﺍ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻳﯧﺰﯨﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻼﺭﻣﯘ، ﺧﯩﻠﯟﻩﺕ ﺟﺎﻳﺪﺍ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﺎﺷﯘ ﺳﯜﺭﻩﻥ–ﺳﺎﺩﺍﻻﺭﻏﺎ ﺗﯘﻳﻐﯘﻥ ﻳﯜﺭﻩﻛﺘﻪ ﻗﯘﻻﻕ ﺳﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻼﺭﻣﯘ ﺧﯧﻠﻰ ﺑﺎﺭ .ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ «ﺳﻮﻏﯘﻕ ﺗﺎﻡ»،«ﺋﺎﺭﻣﺎﻥ»، «ﻳﯩﻤﯩﺮﯨﻠﯩﺶ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﯩﻼﺭ ﺋﯩﺸﻪﻧچىسىگە ﺋﯧﺮﯨﺸﻜﻪﻥ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﻰ ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺌﯧﻠﻰ ﮬﯧﻠﯩﻤﻨﯩﯔ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻲ ﺭﻭﻣﺎﻧﻰ «ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰ» ﺑﯩﺮ ﺗﺎﯞﺍﻕ ﮬﺎﻻﻝ ﻧﯧﺴﯩﯟﯨﺪﻩﻙ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﺯﺍﮬﯩﺮ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﺪﺍ ﻳﺎﺯﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﯞﻩ ﻳﺎﺯﻣﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭ ﺑﯘ ﭘﻪﺧﯩﺮﻟﯩﻚ ﺋﻪﻣﮕﻪﻛﻜﻪ ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻪﺷﻪﻛﻜﯜﺭ ﺋﯧﻴﺘﯩﺸﺘﯘﻕ . ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﯟﻯ ، ﺑﻪﺩﯨﺌﯩﻲ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺗﻪﺳﺘﯩﻘﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﯛﯞﯦﺘﯩﭗ ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﺑﯩﺮ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﮔﻪﯞﺩﯨﺴﯩﺪﻩ ﻟﻪﻳﻠﻪﭖ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺯﯗﻟﻤﻪﺕ ﻛﯚﻟﻪﯕﮕﯩﺴﯩﮕﻪ ﺩﯨﻘﻘﯩﺘﯩﻢ ﺋﺎﻏﺪﻯ .             ﺋﻪﻧﻪ ﺗﻪﯕﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﮬﺎﻣﯩﻴﺴﻰ ،ﮬﺎﻛﯩﻤﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺭﺍﻳﯩﺶ ﺋﯩﺠﺮﺍچىسى.ﻣﯚﻣﯩﻨﻠﻪﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﻐﺎ ﺳﯘﻗﯘﻧﯘﭖ ﻛﯩﺮﯨﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ،ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺷﻼﺭ ﺩﯛﺷﻤﯩﻨﻰ ﺗﯘﺭﺳﯘﻥ ﺗﯩﯖﺘﯩﯔ ،ﺯﺍﻛﯩﺮ ﻗﯘﻻﻕ ، ﮬﻮﺷﯘﺭ ﭘﺎﻻﻕ ، ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﺟﯜﻳﺠﺎﯓ ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﯞﯨﺠﺪﺍﻥ ﺳﻮﺗﯩﻐﺎ ﺑﻪﺭﺩﺍﺷﻠﯩﻖ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﻪﻱ ﺋﺎﺳﯩﻲ- ﺧﺎﺋﯩﻦ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺗﻠﻪﺭ...ئۇنىڭ قارىشىسىدا تۇرغان ﺋﻪﺭﻛﯩﻨﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﻗﻮﻏﺪﯨﻐﯘﭼﯩﺴﻰ ،ﺋﻪﻝ- ﻳﯘﺭﺕ ﻏﯧﻤﯩﺪﻩ ﻛﯜﻝ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ، ﻛﯜﻥ- ﺗﯜﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﺋﺎﻧﺎ ﻳﯘﺭﺗﯩﻐﺎ ﭘﺎﺳﯩﺒﺎﻥ، ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﻗﺎﻟﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺷﺎﻣﺎﻟﺨﺎﻥ ﯞﻩ ﺑﺎﺭﺍﺕ ﭘﺎﻟﯟﺍﻧﻼﺭ...ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﯩﺴﻰ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﯩﻠﻪﺭ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﭼﯜﭘﺮﻩﻧﺪﻩ، ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺷﻪﺭﻣﻪﻧﺪﻩ ﺳﯜﭘﻪﺕ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﻪﻧﮕﻪﻥ ﻳﯩﺮﮔﯩﻨﭽﻠﯩﻚ ﺋﺎﺳﯩﻴﻼﺭ ﺗﻮﭘﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﮔﻮﻳﺎﻛﻰ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺑﯩﺮ ﺩﯙﯞﻩ ﻧﯩﺠﺎﺳﻪﺗﺘﻪﻙ ﻛﯚﺭﯛﻧﯩﺪﯗ. ﺑﯩﺰ ﭘﺴﯩﺨﯩﻚ ﺋﺎﻧﺎﻟﯩﺰ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﻗﻪﻟﯩﻤﻰ ﻳﺎﺭﺍﺗﻘﺎﻥ ﭘﯧﺮﺳﻮﻧﺎﮊﻻﺭ ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﺪﯨﻦ ﺷﻪﭘﻪ ﺋﺎﯕﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻕ ﺋﯩﺠﺎﺑﯩﻲ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﺗﯘﺗﺎﺷﺘﯘﺭﻏﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ﮬﺎﯓ ﻣﻪﯞﺟﯘﺕ ﺋﻪﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﻤﯩﺰ .ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻨﻰ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﻪﺳﻠﻰ ﺯﺍﺗﯩﻐﺎ ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﭗ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﺑﯧﺠﯩﺮﯨﻢ ﯞﻩ ﺳﯘﻣﺒﺎﺗﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﯩﮕﻪﻥ . ﺑﺎﮬﺎﺩﯨﺮ ﭘﺎﻟﯟﺍﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺷﯘ ﺋﯚﻟﻤﻪﺱ ﺭﻭﮬﻰ، ﺗﻪﺳﻠﯩﻤﺴﯩﺰ ﻳﯜﺭﯛﺷﻠﯩﺮﻯ ﻣﯧﻨﻰ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻐﺎ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﺳﯚﻳﯜﻧﺪﯛﺭﮔﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﮬﻪﻗﻘﺎﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﺎﺳﯩﻴﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ-ﺋﻪﺗﻤﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﻗﻮﻳﯘﻕ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﯩﺨﺘﯩﻼﭖ، ﺋﺎﺩﺍﯞﻩﺗﻜﻪ ﺳﺎﻻﯞﺍﺕ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻧﺎﺯﺍﺭﻩﺗﭽﻰ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﻨﻰ ﺗﻮﭘﺎﻥ ﺑﺎﻻﺳﯩﺪﻩﻙ ﭘﺎﺭﺍﻛﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﻠﺪﻯ. ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺪﻩ، ﺩﯦﯖﯩﺰ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﯨﻤﯘ ﭼﺎﻗﻤﺎﻕ ﭼﺎﻗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯜﻣﯩﺪ ﻗﯩﻠﻐﯩﻨﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﺎﺭﺗﯘﻕ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺯﯦﮭﻨﯩﻤﻐﺎ ﺯﻭﻕ، ﺭﻭﮬﯩﻤﻐﺎ ﻣﻪﺩﻩﺕ ﺗﺎﺭﺗﯩﭗ ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎﺭ ﺗﯘﻏﯘﻣﻨﻰ ﻳﻪﻧﯩﻤﯘ ﻟﻪﭘﯩﻠﺪﻩﺗﺘﻰ. ﺑﺎﺭﺍﺕ ﭘﺎﻟﯟﺍﻥ ﺑﺎﺷﭽﯩﻠﯩﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﻏﺎﺯﻯ ﯞﻩ ﺷﯧﮭﯩﺘﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺰﮔﻪ- ﻣﻪﺯﻟﯘﻣﻼﺭﻏﺎ ﺋﺎﺳﺎﻳﯩﺸﻠﯩﻖ ﻳﺎﺭﯨﺘﯩﺶ ﻳﻮﻟﯩﺪﺍ ﺑﺎﺳﻘﺎﻥ ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺋﻮﺭﯗﻧﻠﯘﻕ ﺳﻪﯞﻩﺏ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﯩﺸﻼﺭ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﮬﻪﻗﻘﺎﻧﯩﻴﺪﯗﺭ، ﺩﯦﮕﻪﻧﻨﻰ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﺩﯛﻡ .             ﺭﻭﻣﺎﻥ ﻣﺎﯕﺎ ﺭﻩﯕﮕﻪ- ﺭﻩﯓ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭ ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ ﮬﺎﻳﺎﻧﻜﻪﺷﻠﻪﺭنىڭ  ﺳﯘﻳﯩﻘﻪﺳﺘﯩﺪﻩ  ﻗﺎﺳﯩﺮﺍﻕ ﺗﺎﺷﻠﯩﻤﺎﻱ ﮔﯚﮬﻪﺭﺩﻩﻙ ﺧﯩﺴﻠﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺷﺎﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺷﺎﻣﺎﻟﺨﺎﻧﻨﻰ ﻛﯚﺭﺳﻪﺗﺘﻰ. ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﻰ ﺭﯦﺌﺎﻟﯩﺴﺘﯩﻚ ﺋﯩﺠﺎﺩﯨﻴﻪﺕ ﻣﯧﺘﻮﺩﯨﻐﺎ ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﯩﭗ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﻗﯩﺴﻤﻪﻥ ﻳﻪﺭﻟﻪﺭﺩﻩ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﺋﯧﮭﺘﯩﻴﺎﺟﯩﻐﺎ ﻳﺎﺭﯨﺸﺎ ﺭﻭﻣﺎﻧﺘﯩﻚ ﺋﯧﻠﯧﻤﯧﻨﺘﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﻣﺎﮬﯩﺮﺍﻧﻪ ﺋﯩﭙﺎﺩﯨﻠﻪﭖ ﻧﯩﺸﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﻮﻕ ﺋﯜﺯﻩﻟﯩﮕﻪﻥ. ﺭﻭﻣﺎﻥ ﺗﯧﻜﯩﺴﺘﻠﯩﺮﯨﺪﻩ ﺑﯩﺰ ﺷﺎﻣﺎﻟﺨﺎﻧﻨﯩﯔ ﮔﺎﮪ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﭖ، ﮔﺎﮪ ﻛﯚﺭﯛﻧﻤﻪﻱ، ﻛﯚﺭﯛﻧﺴﯩﻤﯘ ﺋﯧﺰﯨﻠﮕﯜﭼﯩﻠﻪﺭ ﻗﻪﻟﺒﯩﮕﻪ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺸﺘﯩﻴﺎﻕ ﺋﻮﺗﻨﻰ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﮔﻮﻳﺎﻛﻰ ﺗﺎﺷﻘﻰ ﭘﻼﻧﯧﺘﺎ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﯩﺮﯨﺪﻩﻙ ﺗﻪﺭﻛﻰ ﻏﺎﻳﯩﺐ ﺑﻮﻟﯘﺷﻨﻰ ﺋﯩﺰﺗﯩﺮﺍﭖ ﺋﯩﻠﯩﻜﯩﺪﻩ ﺋﻮﻳﻼﻧﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﻤﯩﺰ. ﺋﯘﻧﯩﯔ قىسمەتداشلىرى  ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﺎﺭﻟﯩﻘﯩﻨﻰ ﭘﺎﻳﺨﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﻗﻠﯘﻕ ﻗﺎﺭﺍ ﻳﯜﺯ ﯞﻩ ﺋﺎﺭ- ﻧﻮﻣﯘﺱ ﺧﯩﻴﺎﻧﻪﺗﭽﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻳﯧﺘﯩﻢ، ﮬﯩﻤﺎﻳﯩﭽﯩﺴﯩﺰ ﮬﺎﻟﻪﺗﻜﻪ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻗﯧﻠﯩﺸﻠﯩﺮﻯ، ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺗﻪﺗﯜﺭ ﻗﯩﺴﻤﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﯘﺯﺍﻕ  ۋاقىت  ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﺸﯩﺸﻰ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺧﺎﺋﯩﻦ- ﺳﺎﺗﻘﯩﻦ، ﺩەﻳﯜﺯ، ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﺭ ﻗﺎﭼﺎﻥ ﻏﺎﻟﯩﺐ ﻛﯧﻠﯩﺸﻨﯩﯔ ﺋﺎﺭﻗﺎ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻰ ﺗﻮﻏﺮﯨﺴﯩﺪﺍ ﺋﻪﺳﯩﺮﻟﻪﭖ ﺋﻮﻳﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺑﯩﺮﻟﯩﺮﻯ ﺋﺎﺩﺍﻟﻪﺗﻜﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺟﺎﺳﺎﺭﯨﺘﯩﻨﻰ ﺋﺎﻗﺴﺎﺗﻘﺎﻥ ﺑﯘﺭﭼﻘﺎ ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﻛﯜﭺ ﺑﻪﺧﺶ ﺋﻪﺗﻤﻪﻛﭽﻰ،ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮﻟﯩﺮﻯ ﺯﺍﻻﻟﻪﺗﻜﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮ- ﭼﯘﻟﯟﯗﺭﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﺗﯘﺗﻘﯘﺯﯗﭖ ﻗﯘﻳﯘﭖ ﺋﺎﺳﯩﻴﻠﯩﻖ ﻣﯚﮬﯜﺭﯨﮕﻪ ﺋﯚﺯ ﺷﻪﺭﯨﭙﯩﻨﻰ ﻧﻪﻗﯩﺶ ﺋﻪﺗﻤﻪﻛﭽﻰ. ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺧﯩﻞ ﮬﺎﻳﺎﺕ ﺗﺎﻟﻠﯩﺸﻰ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺧﯩﻞ ﮬﺎﻳﺎﺕ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻰ ﺑﯩﺰﮔﯩﻤﯘ ﺩﯦﯟﻩﻳﻠﻪﭖ، ﺑﯩﺰﻧﯩﻤﯘ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻰ ﻛﯜﺭﯨﺸﯩﮕﻪ دالالەت  ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺑﯩﺰ ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﺎﺵ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻰ ﺗﺎﻍ ﻳﯜﺭﻩﻙ ﺋﻮﻏﻼﻥ، ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺏ ﺳﻪﺭﻛﯩﺴﻰ ﺑﺎﺭﺍﺕ ﭘﺎﻟﯟﺍﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭىساق ﺋﯘ ﺑﻪﻙ ﻛﻪﯓ ﻗﯘﺭﺳﺎﻕ.شۇغىنىسى ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﮬﻪﻣﯩﺸﻪ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺩﺍﮬﯩﻴﺎﻧﻪ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﮬﯚﻛﯜﻣﺮﺍﻥ. لېكىن ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﺋﻪﺟﻪﻟﻠﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺟﯩﺰﻟﯩﻖ ﺑﺎﺭ، ﺋﯘ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﻣﻪﻧﯩﯟﻯ ﺩﯗﻧﻴﺎﺳﻰ ﺗﻮﺯﻏﺎﻗﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﯩﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺯﺍﻣﺎﻥ ﻛﻮﺭﻟﯩﺮﯨﻐﺎ ﻳﻪﻧﻰ ﺧﺎﺋﯩﻦ- ﺳﺎﺗﻘﯘﻧﻼﺭﻏﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺎﺭﺗﯩﭗ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺭﺍﻳﯩﻐﺎ ﺑﯧﻘﯩﺶ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ “ﮬﺎﺯﯨﺪﺍﺭ» ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﮔﯩﺮﯨﺸﯩﮕﻪ ﭘﯘﺭﺳﻪﺕ ﺑﯧﺮﯨﺶ.ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺋﯚﻟﯜﻛﺘﯩﻦ «ﺋﯩﻤﺎﻥ» ﺗﯩﻠﯩﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﮭﯘﺩﻩ ﻛﯜﺗﯜﺷﺘﯘﺭ.ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﺯﯨﻴﺎﺩﻩ «ﺋﯩﻠﺘﯩﭙﺎﺗﻰ» ﻗﻮﻝ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﯨﻜﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﻗﯩلىنغان ﺋﻪﯓ ﭼﻮﯓ ﺯﯨﻴﺎﻧﻜﻪﺷﻠﯩﻜﻰ  بولۇپ ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﻟﯩﻨﯩﺪﯗ. ﺑﯘ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻲ ﮬﺎﻳﺎﺗﻨﯩﯔ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻰ ﺋﺎﻕ ﻛﯚﯕﯜﻝ، ﺳﺎﺩﺩﯨﻠﯩﻘﻰ، ﻗﺎﺭﺍﻡ ﯞﻩ ﺗﻪﯞﻩﻛﻜﯜﻟﭽﯩﻠﯩﻜﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﯨﮕﯩﻤﯘ، ﺋﯚﺯﮔﯩﮕﯩﻤﯘ ﻛﺎﺗﺘﺎ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﻪﻳﺪﯗ ، ﻳﻪﻧﻰ ﻗﻮﻟﻐﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﮔﯩﻨﻰ، ﻗﻮﻟﻐﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯨﺪﯨﻐﯩﻨﯩﺪﯨﻦ ﮬﻪﺳﺴﯩﻠﻪﭖ ﺋﺎﺯ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﻛﯚﯕﯜﻟﭽﻪﻛﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﺋﺎﻗﯩﯟﯨﺘﻰ ﻏﻪﭘﻠﻪﺕ، ﺋﺎﻕ ﻛﯚﯕﯜﻟﻠﯜﻛﯩﻨﯩﯔ ﺧﯘﻻﺳﯩﺴﻰ ﭘﯘﺷﺎﻳﻤﺎﻥ ﯞﻩ ﺩﯙﺗﻠﯜﻙ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﻪﺳﺮﻩﺗﻠﯩﻚ ﺗﯩﻨﯩﻘﻼﺭدىن ئىبارەت بولىدۇ . ﺧﺎﻻﺱ! ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﯘﺷﯘ ﺳﻪﯞﻩﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻧﻪﺯﻩﺭﺩﯨﻦ ﺳﺎﻗﯩﺖ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﺴﻪﻙ، ﺋﯘ ﺑﯩﺮ ﺳﯧﭙﻰ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻨﯩﯔ ﺗﯩﭙﯩﻚ ﻧﺎﻣﺰﺍﺗﻰ ﺑﻮﻻﻻﻳﺪﯗ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻳﯧﺮﯨﮕﻪ ﺗﯘﻏﯩﻨﻰ ﺗﯩﻜﻠﻪﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺑﺎﺭﻏﺎﻥ ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﻛﯜﺭﻩﺷﻠﯩﺮﻯ ﻏﺎﻟﯩﺒﻼﺭ ﺗﻪﻧﺘﻪﻧﯩﺴﯩﺪﻩﻙ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻳﯧﺮﯨﮕﻪ ﻗﯩﺰﯨﻞ ﺋﯧﻘﯩﻨﺪﻩﻙ ﺳﯩﯖﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺑﯩﺰ بىردە  «ﺑﺎﺗﯘﺭﻟﯘﻕ» ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺟﯘﺷﻘﯘﻥ ﺑﯩﺮ ﺳﯩﻤﻔﻮﻧﯩﻴﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﻪﺳﯩﺮﺍﺗﻼﺭ ﺩﯦﯖﯩﺰﯨﻐﺎ ﺷﯘﯕﻐﯘساق ،  بىردە ﻣﻪﺟﺮﯗﮪ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﯩﺰ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﻯ ﺑﺎﺷﻘﯩﭽﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻨﯩﯔ ﺯﻩﺋﯩﭗ ﺳﺎﺩﺍﺳﻰ ﯞﻩ ﻧﯩﻤﺠﺎﻥ ﺩﺍﯞﺭﯨﯖﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯘﭘﺎﻳﯩﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. ﻗﻪﻟﺒﻜﻪ ﺋﯜﻣﯩﺪ، ﺯﻩﭘﻪﺭ ﻧﻪﻗﯩﺸﻠﻪﻧﮕﻪﻥ ﺋﺎﺳﺎﻳﯩﺶ ﺋﻪﻟﭽﯩﺴﻰ، ﺋﺎﺧﯩﺮﻯ ﺋﯧﻼﺳﺘﯩﻚ ﺋﯩﺴﺘﻪﻛﻨﯩﯔ ﻣﻪﻏﻠﯘﭖ ﻗﯘﺭﺑﺎﻧﯩﻐﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﻪﻟﯟﻩﻙ ﻧﯧﻤﻪﺗﺘﯩﻦ ﺗﻪﻟﺘﯚﻛﯜﺱ ﻣﻪﮬﺮﯗﻡ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻏﺎﻳﻪﺕ ﺯﻭﺭ ﺑﻪﺩﻩﻝ ﺗﯚﻟﻪﺷﻨﯩﯔ ﺳﯩﺮﻯ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﻪﻳﻪﺭﺩﻩ؟!              ﺋﺎﭘﺘﻮﺭﻧﯩﯔ ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﻜﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺳﻪﺯﮔﯜﺭ ﺳﯧﺰﯨﻤﻰ، ﺯﺍﻣﺎﻥ- ﻣﺎﻛﺎﻧﻐﺎ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺳﯧﻠﯩﺸﺘﯘﺭﻣﺎ ﮬﺎﻟﺪﯨﻜﻰ ﺗﻪﻣﻜﯩﻦ ﺑﺎﻳﻘﯩﺸﻰ ﺑﯘ ﻧﯘﻗﺘﯩﻨﻰ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺋﺎﻳﺪﯨﯖﻼﺷﺘﯘﺭﯗﭖ ﺑﻪﺭﮔﻪﻥ. ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻧﺎﺩﺍﻧﻠﯩﻖ، ﺋﺎﺳﺎﺭﻩﺕ- ﺟﺎﮬﺎﻟﻪﺕ- ﺯﯗﻟﻤﻪﺕ ﺋﯩﻠﯩﻜﯩﺪﻩ ﻧﻪﭘﻪﺱ ﺋﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ، ﺋﺎﺯ ﺋﯘﺭﯗﻕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯚﭖ ﮬﻮﺳﯘﻟﺪﯨﻦ ﺑﻪﮬﺮﻣﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﺳﯩﻲ ﻛﻮﺭﻻﺭﻧﯩﯔ ﻗﯩﺴﻤﻪﺗﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻨﻤﯘ ﺋﯚﺯ ﯞﺍﻗﺘﯩﺪﯨﻜﻰ  ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﻧﯩﯔ ﻣﻪﻧﺒﻪﺳﯩﻨﻰ ﺋﯜﺯﯛۋېتىشنىڭ دەل ئاسىلار گۇرۇھىنى يىتىم قالدۇرۇشتىن   ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﯞﯦﻠﯩﺶ ﺗﻪﺱ ﺋﻪﻣﻪﺱ... ﻣﯘﻧﯘ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮔﻐﺎ ﻧﻪﺯﻩﺭ ﺳﺎﻻﻳﻠﻰ:«- ﺟﯩﻢ ﺗﯘﺭﯗﯕﻼﺭ، ﺋﻪﻧﻪ ﻗﺎﺭﺍﯕﻼﺭ، ﺯﺍﻛﯩﺮ ﻗﯘﻻﻕ، ﺗﯘﺭﺳﯘﻥ ﺗﯩﯖﺘﯩﯔ، ﮬﻮﺷﯘﺭ ﭘﺎﻻﻗﻼﺭﻧﻰ... ﺋﺎﯞﯗ ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﺟﯜﻳﺠﺎﯕﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﯕﻼﺭﻣﯘ؟» ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮔﻼﺭﻧﻰ ﺋﻮﻗﯘﯞﯦﺘﯩﭗ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﭘﯧﺮﺳﻮﻧﺎﮊﻻﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﺘﻪ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﺘﺎ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ ﯞﻩ ﺧﯩﻴﺎﻟﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﺘﯩﻢ، ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﯩﯔ ﮔﯧﺰﻩﻧﺪﻩ ﻻﻟﻤﺎ ﺋﯩﺘﺘﻪﻙ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﻨﻰ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﭖ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺵ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺯﺍﮬﯩﺮﻟﯩﻨﯩﭗ ﺋﯩﭽﯩﻢ ﺋﺎﭼﭽﯩﻘﻘﺎ ﺗﻮﻟﺪﻯ. ﻳﯩﺮﺍﻕ- ﻳﯧﻘﯩﻨﻨﻰ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﺗﺎﺭﺍﺯﯨﺴﯩﺪﺍ ﺋﯚﻟﭽﻪﭖ ﻛﯚﺭﯛﭖ، ﻛﯩﻤﮕﻪ؟ ﻧﯧﻤﯩﮕﻪ ؟ ﺋﯚﭘﻜﯩﺪﻩﭖ ﻛﯧﺘﯩﺸﯩﻤﻨﻰ ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﻗﺎﺭﺍﺭ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻱ ﺗﻮﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻢ .ﺋﺎﺧﯩﺮﻯ: «ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯩﺸﯩﻢ ﺳﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ، ﺳﯧﻨﯩﯔ ﺋﯩﺸﯩﯔ ﻛﯩﻢ ﺑﯩﻠﻪﻥ»   -ﺩﯦﮕﯜﻡ ﻛﻪﻟﺪﻯ- ﺩﻩ،ﻛﻪﯓ ﺋﻮﻗﯘﺭﻣﻪﻧﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﯧﻐﯩﺰ ﺋﺎﭼﺘﯩﻢ. ﺭﻭﻣﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﺯﻛﯘﺭ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﻳﯩﺮﮔﯩﻨﭽﻠﯩﻚ ﺋﻪﭘﺘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﻣﻪﺳﻜﻪ، ﺭﻩﺳﯟﺍ ﻗﯩﻠﻤﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﺳﻜﻪ ﺳﺎﻻﻱ ﺩﯦﺴﻪﻡ ﻗﯩﻴﺎﻣﻪﺗﺘﻪ ‹ﺑﺎﺭﺍﺕ ﭘﺎﻟﯟﺍن›› ﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻳﯜﺯﯛﻣﻨﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﻤﯘ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﺑﺎﺭﺍﻱ ﺩﻩﭖ، ﻗﻪﻟﻪﻣﮕﻪ ﺋﯩﻠﺘﯩﺠﺎ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﺑﯩﺰﺩﻩ ﺧﯘﺵ- ﺧﯘﺷﺎﻣﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻳﯜﺯﻟﯩﻤﻪ، ﻛﯚﺗﯜﺭﻣﯩﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﺎﻛﺎﻥ- ﺯﺍﻣﺎﻧﻨﯩﯔ ﭼﻪﻛﻠﯩﻤﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﯘﺯﯗﭖ ﺗﺎﺷﻠﯩﻴﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞتارىخى  ﺋﯩﺮﺳﯩﻴﻪﺕ ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﻟﯩﻚ ﻛﯧﺴﻪﻟﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ...ﺑﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻧﻪﭘﺮﯨﺘﯩﻢ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، ﺳﯜﻛﯜﺕ ﻗﯩﻠﻐﯘﻡ، ﻣﯘﺭﻩﺳﺴﻪ ﻗﯩﻠﻐﯘﻡ ﻛﻪﻟﻤﻪﻳﺪﯗ. ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﻮﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯘ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻣﯘﺭﻩﺳﺴﻪ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﯩﻨﯩﺪﻩﻙ. ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﺎ ﺭﻩﺯﯨﻠﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻚ ﺗﺎﯕﺪﯨﻜﻰ ﺋﯘﭘﯘﻕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺯﺍﯞﺍﻟﺪﯨﻜﻰ ﻳﻮﭘﯘﻗﺘﻪﻙ ﺑﯩﺮ- ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ ﺧﯩﺮﯨﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ، ﺋﯚﺯﮔﯩﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﮔﯩﻠﻪﺭ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﻣﯘﺭﻩﺳﺴﻪﺳﯩﺰ ﻗﺎﺭﺷﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﻗﺎﻧﯘﻧﯩﻴﻪﺗﺘﻪﻙ ﺑﯩﻠﯩﻨﺴﯩﻤﯘ، ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﻧﺎﺋﻪﮬﻠﯩﻴﻠﯩﻚ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻘﺎ ﺳﺎﻟﻤﺎﻱ ﻗﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯗ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﯩﺰﺩﻩ «ﺋﯩﭽﯩﯖﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺋﻮﺕ ﻳﺎﻣﺎﻥ، ﺋﯚﺯﯛﯕﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﻳﺎﺕ ﻳﺎﻣﺎﻥ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻠﯩﻚ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭ. ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭ ﺩﻩﻝ ﺋﯩﭽﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﭼﯩﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ «ﻳﺎﺕ»ﻻﺭﺩﯨﻦ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ. ﺋﯘﻻﺭ ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﺎ ﻛﯧﺮﻩﻛﺴﯩﺰ ﻧﺎﻡ- ﺷﯚﮬﺮﻩﺗﻜﻪ ﻣﻪﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻣﺎﺩﺩﯨﻲ ﭘﺎﺭﺍﻏﻪﺗﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺳﯩﺰ ﻗﯘﻟﻰ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﭘﻪﻳﺘﻰ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ ﺧﻮﺗﯘﻥ- ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺩﻭﻏﺎ ﺗﯩﻜﯩﭗ ﺩﻭﺳﺘﯩﻐﺎ، ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺵ- ﻳﯘﺭﺗﺪﯨﺸﯩﻐﺎ ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻜﻪ ﺧﺎﺋﯩﻦ-ﺳﺎﺗﻘﯩﻦ ﺑﻮﻟﯘﺷﺘﯩﻦ ﮬﯧﻴﯩﻘﻤﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺷﻪﺭﻣﻪﻧﺪﻩ ﺋﺎﺳﯩﻴﻠﯩﻘﻰ ﺋﺎﯞﺍﻡ ﯞﻩ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﻪﺧﺘﺴﯩﺰﻟﯩﻜﯩﮕﻪ ﭘﯩﻠﺘﺎ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺋﻪﯞﻻﺩﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻚ ﺋﻪﻧﺪﯨﺸﯩﺴﯩﻨﻰ كۈچەيتىۋېتىدۇ . ﺑﯩﺰ ﻳﻪﺗﺘﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﻖ ﻳﺎﻟﻤﺎﯞﯗﺯﺩﯨﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻳﯜﺯﻟﯩﻤﻪ، ﺑﯩﺮ ﺑﺎﺷﻠﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻣﺪﯨﻦ ﻗﻮﺭﻗﯘﺷﻨﯩﯔ ﻧﻪﻗﻪﺩﻩﺭ ﺑﯩﺒﺎﮬﺎ ﺳﯚﺯﻟﯜﻛﯩﮕﻪ ﭼﯩﻦ ﭘﯜﺗﻤﻪﻱ ﺗﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﻤﯩﺰ. ﺑﯘ ﮬﻪﻗﺘﻪ ﺳﯘﺧﻮﻣﻠﯩﻨﯩﺴﻜﯩﻲ ﻣﯘﻧﺪﺍﻕ ﺩﻩﻳﺪﯗ:«ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻠﯩﻖ، ﺧﯘﺷﺎﻣﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻳﯜﺯﻟﯜﻙ ﺋﻪﯓ ﺯﻭﺭ ﻳﺎﯞﯗﺯﻟﯘﻕ، ﻧﯩﻘﺎﺑﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﻳﺎﯞﯗﺯﻟﯘﻗﻨﻰ ﺳﯧﺰﯨﯟﺍﻝ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻧﯩﺴﺒﻪﺗﻪﻥ ﺷﻪﭘﻘﻪﺗﺴﯩﺰ ﯞﻩ ﻣﯘﺭﻩﺳﺴﻪﺳﯩﺰ ﺑﻮﻝ!»       ﺋﺎﭘﺘﻮﺭﻧﯩﯔ ﻗﻪﻟﯩﻤﻰ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﯩﯔ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻖ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻦ ﺗﯩﭙﯩﻚ ﮬﺎﻟﺪﯨﻜﻰ ﺗﯚﺕ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻨﯩﯔ ( ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﺳﺎﺳﻠﯩﻖ) ﺳﻪﺳﻜﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ «ﺳﯚﻟﻪﺕ»ﯨﻨﻰ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺰﺩﺍ، ﻛﯚﻧﺪﯛﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﺋﯩﺖ ﺳﯩﻴﺎﻗىدا ﻛﻪﻟﺘﯜﺭۇۇپ  ئوبرازلىق  ﺳﯜﺭﻩﺗﻠﯩﮕﻪﻥ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻗﺎﯞﺍﭖ ﻗﯘﻳﯘﺷﯩﻼ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻝ ﺳﯚﯕﻪﻛﻜﻪ ﺧﯧﺮﯨﺪﺍﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﻳﺎﺳﺎﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﺋﻮﻏﺮﯨﺪﻩﻙ ﻣﺎﻝ ﺋﯩﮕﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻠﯩﻚ ﻧﻪﺭﺳﯩﺴﯩﻨﻰ ﺩﺍﺋﯩﻤﻼ ﭘﺎﻳﻼﭖ ﻳﯜﺭﯨﺪﯗ. ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺑﯩﺮ ﺗﯜﻧﻨﯩﯔ ﻣﯩﯔ ﺋﻮﻏﺮﯨﺴﻰ ﺑﺎﺭ، ﺩﯦﻴﯩﻠﮕﯩﻨﯩﺪﻩﻙ...      ﺗﻪﻣﻪﮔﻪﺭﻟﯩﻚ ﯞﻩ ﺋﯚﺯﮔﯩﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﺷﻪﭘﻘﻪﺕ ﻛﯜﺗﯜﺵ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﺟﺎﻥ ﺑﯧﻘﯩﺶ ﯞﻩ ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻐﺎ ﻳﺎﻣﯩﺸﯩﺶدەسمايىسى. ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﺷﯘ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﻰ ﺋﯘﻟﯘﻍ ﺷﻪﺧﺴﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﻏﻪﻣﺒﻪﺭ، ﻛﯧﯖﻪﻳﻤﯩﭽﻰ ﻛﯜﭼﻠﻪﺭ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺭﯨﻘﺎﺑﻪﺗﺘﻪ ﺗﻪﺩﺭﯨﺠﯩﻲ ﻳﯧﺘﯩﻠﺪﯛﺭﯛﭖ، پىشۇرۇپ، ﺗﺎﯕﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﭖ ﺋﯚﻟﮕﻪﻥ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻼﺭﻏﺎ ﻳﯜﺯ ﺋﺎﭼﻘﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻣﻪﺕ ﯞﻩ ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﺑﻪﺧﺘﺴﯩﺰﻟﯩﻜﻨﯩﯔ ﺗﯜﭖ ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﺋﯩﺰﺩﻩﺷﻜﻪ ﻣﯘﺭﺍﺟﯩﺌﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ.        ﮔﻪﺭﭼﻪ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭ ﮬﻪﺭ ﺧﯩﻞ ﺳﯩﻴﺎﻗﻼﺭﺩﺍ ﺗﺎﺗﻠﯩﻖ ﺳﯚﺯﻟﯜﻙ، ﺳﯩﻨﭽﻰ ﻛﯚﺯﻟﯜﻙ، ﺳﯩﭙﺎﻳﻪ- ﺳﺎﻻﭘﻪﺗﻠﯩﻚ ﻳﺎﺭﯨﺘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭﻧﻰ ﻛﯚﭖ ﺋﯘﭼﺮﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻗﻤﯘ ، ﺑﯘ ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭﻧﯩﯔ ﻗﻪﻟﯩﻤﻰ ﻣﻪﺧﺴﯘﺱ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﻨﺪﯨﯟﯨﺪﯗﺋﺎﻝ ﺋﺎﺭﺧﯩﭙﯩﻨﻰ ﺗﯘﺭﻏﯘﺯﻏﺎﻥ ﮬﻪﻡ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﻟﻪﻗﻪﻣﻠﻪﺭﻣﯘ ﺧﯩﺰﯨﺮ ﻗﯘﻳﻐﺎﻧﺪﻩﻛﻼ ﺳﯩﯖﯩﭗ، ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﯞﺩﯨﻠﻪﺷﻜﻪﻥ. ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﺭﺗﯘﻗﭽﻪ ﺋﯩﺘﺎﺋﻪﺗﻤﻪﻧﻠﯩﻚ، ﺭﺍﻳﯩﺸﻼﺭﭼﻪ ﭘﯜﻛﯜﻟﯜﺵ ﭘﺴﯩﺨﯩﻜﯩﺴﻰ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﺎﺧﯩﺮﺩﺍ ﺋﺎﺯﻏﯩﻨﻪ ﻟﻮﻗﻤﯩﻐﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﺘﯜﺭﯛﭖ، ﺋﯘﻻﺭنى ﻏﻪﻳﺮﯨﻲ ﻧﯩﺴﭙﯩﻲ ﮬﺎﻟﺪﯨﻜﻰ ‹‹ﻏﺎﻟﯩب››لار  ﺗﻪﻧﺘﻪنىسىگەچۆمۈلگەندەك ھالەتنى پەيدا  ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﮔﻪﺭﭼﻪ ﻗﯘﻟﻼﺭﭼﻪ ﺑﺎﺵ ﺋﯧﮕﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﯩﮕﻪ ﻗﯘﻟﻠﯘﻕ ﯞﻩ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻠﯩﻖ ﺗﺎﻣﻐﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﯧﺴﯩﯟﯦﺘﯩﺸﻨﻰ ﻣﯘﺋﻪﻳﻴﻪﻧﻠﻪﺷﺘﯜﺭﮔﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯩﻤﯘ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺗﺎﭘﺎﻥ ﻳﺎﻻﺷﻘﺎ ﻣﯘﺗﻠﻪﻕ ﻛﯚﻧﮕﻪﻥ ﯞﻩ ﺷﯘ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﻨﯩﯔ ﺩﻩﺳﻤﺎﻳﯩﺴﯩﻨﻰ ﺗﺎﭘﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭﻧﻰ ﺋﻪﻟﯟﻩﺗﺘﻪ ﺷﺎﻧﯘ- ﺷﻪﯞﻛﻪﺗﻠﯩﻚ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﯨﮕﻪ ﻛﯜﺷﻪﻧﺪﻩ ﺑﻮﻟﻐﯘﭼﻰ ﯞﻩ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻨﻰ ﺑﯘﻟﻐﯩﻐﯘﭼﻰ ﭘﺎﺭﺍﺯﯨﺖ ﻗﯘﺭﯗﺗﻘﺎ ﻳﺎﻛﻰ ﺳﯩﺮﻛﯩﺪﯨﻦ ﻗﯧﭽﯩﭗ، ﮬﻪﺳﻪﻟﮕﻪ ﺩﯛﻡ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﭼﯩﯟﯨﻨﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﯩﺘﯩﺶ ﺗﺎﻣﺎﻣﻪﻥ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﺎﺷﯘﻻﺭ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺭﯨﺰﻗﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ئاسىسى  ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﯧﻠﯩﺸﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻦ ﻗﯩﻴﺎﺳﻘﺎ ﺋﺎﻻﻟﻤﺎﻳﺪﯗ. ﺑﯘ ﺑﯩﺰﮔﻪ «ﺋﻪﺯﯨﻤﻪﺕ ﺷﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﺗﯘﺭﺍﺭ، ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻧﻪﭘﻜﻪ ﺗﯘﺭﺍﺭ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﺷﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺭﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻖ. ﺑﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﻛﺴﯩﭽﻪ، ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺋﺎﻟﻪﻣﭽﻪ ﻣﯘﺷﻪﻗﻘﻪﺕ ﺭﻭﺯﻏﺎﺭﯨﻐﺎ ﻣﯘﺩﮬﯩﺶ ﻛﯜﻟﭙﻪﺕ ﺭﻩﮬﯩﻤﺴﯩﺰ ﻗﯘﻟﯩﻨﻰ ﺗﻪﯕﻠﻪﭖ ﺗﯘﺭﺳﯩﻤﯘ، ﻗﻪﻟﺒﻰ ﺋﺎﻟﺘﯘﻧﺪﻩﻙ ﭘﺎﺭﻗﯩﺮﺍﭖ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﺩﯨﻤﯩﻴﻠﯩﻚ ﻗﯩﻤﻤﯩﺘﯩﻨﻰ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﻗﺎﻻﻟﯩﻐﺎﻥ ﺑﺎﮬﺎﺩﯨﺮ ﭘﺎﻟﯟﺍﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ، ﻳﯩﺮﺍﻗﻨﻰ ﻛﯚﺭﻩﺭ ﻣﻪﺭﺩﺍﻧﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺗﯘﻣﺎﻧﻠﯩﻖ ﻣﯘﮬﯩﺘﺘﺎ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﺴﯩﻤﯘ، ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻨﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ﻗﺎﺗﻠﯩﻤﯩﺪﺍ ﺋﻪﻝ ﻏﯧﻤﯩﻨﻰ، ﺋﻪﺭ ﻏﯧﻤﻰ ﺩﻩﭖ ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻚ ﻣﻪﻣﻨﯘﻧﯩﻴﻪﺕ ﯞﻩ ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯩﻠﯩﻤﯩﺰﺩﺍ، ﺩﯨﻠﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ﻧﺎﻣﯩﻨﻰ ﺯﯨﻜﺮﻯ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﻗﯩﻴﺎﻣﻪﺗﻠﯩﻚ ﺷﯧﮭﯩﺘﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ.          ﻗﻪﻟﻪﻡ ﺳﺎﮬﯩﺒﻰ ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﺩﺍ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﺯﻣﻪ ﺭﻭﮬﻰ ﮬﺎﻟﻪﺗﻨﻰ ﮬﯚﻛﯜﻣﺮﺍﻥ ﺋﻮﺭﯗﻧﻐﺎ ﻛﯚﺗﯜﺭﮔﻪﻧﻜﻰ، ﺋﯘﻻﺭ ﺋﻪﻣﮕﻪﻙ- ﺗﻪﺭﺳﯩﺰ، ﻣﯧﮭﻨﻪﺕ - ﺭﯨﻴﺎﺯﻩﺗﺴﯩﺰ ﺷﺎﭘﺎﺋﻪﺕ ﯞﻩ ﺷﺎﺭﺍﭘﻪﺗﻜﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﺸﻜﻪ ﮬﯧﺮﯨﺴﻤﻪﻥ ﻣﻪﺳﺘﺎﻧﻪ، ﺋﯘﻻﺭ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺗﯩﺰﻟﯩﻨﯩﭗ- ﭘﯜﻛﻠﯩﻨﯩﭗ ﻳﺎﺷﺎﺷﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﻼ ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﻤﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻟﻮﻗﻤﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﺩﺩﯨﻲ ﺑﻪﺩﯨﻠﻰ، ﺧﺎﻻﺱ! ﺋﯘﻻﺭﺩﺍ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﻯ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺷﻪﺭﻣﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﻠﻤﯩﺸﻨﯩﯔ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﻟﯩﻚ ﺋﺎﻗﯩﯟﯨﺘﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﺘﺎ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻪﻥ ﭼﻪﻛﻠﯩﻤﻪ ﻳﻮﻕ. ﺷﯘﯕﻼﺷﻘﯩﻤﯘ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﻰ ﺷﻪﺭﻩﭖ، ﭘﻪﺧﯩﺮ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻐﺎ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﺎﺭ- ﻧﻮﻣﯘﺱ ، ﭘﻪﺱ- ﭘﯘﭼﻪﻛﻠﯩﻜﻜﻪ ﻣﻪﮬﻜﯘﻡ. ﺑﯩﺰ ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻗﯩﺴﻤﻪﻥ «ﺋﻪﺭ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻥ»ﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﮬﺎﻟﯩﺪﯨﻦ ﺷﯩﻜﺎﻳﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﺩﻩﻗﯩﻘﯩﺪﻩ «ﺋﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﯧﻠﯩﺴﻰ ﺑﯩﺮ، ﺧﻮﺗﯘﻥ ﮬﯧﻠﯩﺴﻰ ﻣﯩﯔ» ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻧﻨﻰ ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻗﯩﻴﯩﻦ ﺗﺎﻟﻼﺷﻘﺎ ﺩﺍﻻﻟﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ :«ﻣﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﻪ»ﺩﯨﻜﻰ ﺋﻪﭘﺴﯘﻥ- ﭼﯚﭼﻪﻛﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎﮬﻨﻰ ﺋﻪﺳﯩﺮﮔﻪ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﺎﻳﺎﻟﻨﻰ، «ﺭﺍﻣﺰﺍﻧﻨﯩﯔ ﺋﻮﻥ ﻳﻪﺗﺘﯩﺴﻰ»ﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺟﺎﺳﯘﺱ ﻗﻪﺗﺎﻣﻨﻰ،لۇتپۇللا مۇتەللىپكە كۈشەندە بولغان  سوفىيە بائىزنى  ﯞﻩ ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺴﯩﻢ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻲ ﻣﻪﻧﺒﻪﻟﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﻳﺎﻝ ﺯﺍﺗﯩﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺟﺎﺳﯘﺳﻼﺭﻧﯩﯔ ﺗﻮﻟﺪﯗﺭﻏﯘﺳﯩﺰ ﺯﯨﻴﺎﻧﻜﻪﺷﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﺮ- ﺑﯩﺮﻟﻪﭖ ﺋﻪﺳﻜﻪ ﺋﺎﻟﯩﻤﯩﺰ.         ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺳﯘﻳﯘﻕ ﻧﺎﺯ-ﻛﻪﺭﻩشمىسى، ﺋﯩﺘﺘﻪﻙ ﺳﯜﺭﻛﯩﻠﯩﭗ ﺋﻪﺭﻛﯩﻠﻪﺷﻠﯩﺮﻯبەدئىلىگە ﺋﯧﮕﯩﺰﺩﯨﻦ ﮬﻪﻡ ﭘﻪﺳﺘﯩﻦ ﺋﺎﺳﺎﻧﻼ ﻗﻮﻟﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﻧﯧﺴﯩﯟىسىگە قانات سۆرەپلا  ﻳﯜﺭﯨﺪﯗ، ﺑﯩﺰ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﭘﯘﺗﻼﭖ ﺋﯚﺭﻩ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺑﯘ ﭼﯩﺸﻰ ﻳﻮﻟﯟﺍﺳﻨﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺗﻪﺭﯨﭙﻠﻪﺷﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺘﺎ ﺋﺎﻣﺎﻟﺴﯩﺰ ﻗﺎﻟﯩﻤﯩﺰ...         ﺋﻪﺯﻩﻟﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭ ﺋﺎﺋﯩﻠﻪ ﺋﺎﺳﺎﺭﯨﺘﯩﺪﯨﻦ ﺗﻪﻟﺘﯚﻛﯜﺱ ﺧﺎﻟﯩﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﺸﻨﻰ ﺗﯩﻠﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺭﻭﮬﻰ ﺋﯩﻨﺘﯩﻠﯩﺶ ﺑﯩﺰﺩﻩ ﻳﻮﻕ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﺪﯨﻤﯘ :ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﺋﯚﺯﯨﺪﻩ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯧﮭﻨﻪﺗﺴﯩﺰ ﻣﻪﺋﯩﺸﻪﺕ ﻗﻮﻏﻠﯩﺸﯩﺸﺘﻪﻙ ﺗﻪﻳﻴﺎﺭﺗﺎﭘﻠﯩﻘﻰ، ﺗﻪﻧﮭﺎﻟﯩﻖ ﺋﯩﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻜﻰ ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﺶ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﺍ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﺗﯘﺧﯘﻣﺪﯨﻦ ﺗﯜﻙ ﺋﯜﻧﺪﯛﺭﯛﺵ، ﺋﯚﺯﮔﯩﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﻗﯘﺳﯘﺭ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ، ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺧﯘﺷﺎﻟﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰﺩﻩﺷﺘﻪﻙ ﭼﺎﻛﯩﻨﯩﻠﯩﻘﻰ ﯞﻩ ﻏﻮﺭﯨﮕﯩﻞ، ﻣﻮﮬﺘﺎﺟﻠﯩﻖ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﻗﺎﺷﺸﺎﻕ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﯩﻨﻰ ﻧﯩﺴﭙﯩﻲ ﻛﺎﭘﺎﻟﻪﺗﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻣﻪﻗﺴﯩﺘﯩﺪﻩ «ﺳﯧﭙﻰ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﺋﺎﻕ ﻧﺎﻧﭽﻰ» ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﺗﻪﯞﻩﻛﻜﯜﻝ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺪﻩ، ﺋﯘ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻖ ﻛﯧﻤﯩﺴﯩﻨﻰ ﮬﺎﻻﻝ ﺋﻪﻣﮕﻪﻛﺘﯩﻦ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ ﻟﻪﯕﮕﻪﺭﺩﯨﻦ ﭼﻮﺗﻼ ﺋﯜﺯﯛﯞﯦﺘﯩﭗ، مەۋھۇم ﻛﯧﻠﻪﭼﯩﻜﯩﻨﻰ ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘ ﺯﯗﻟﻤﻪﺗﻜﻪ ﺩﻩﭘﻨﻪ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ- ﺩﻩ، «ﻣﻪﻟﺌﯘﻧﻼﺭ ﻣﻪﯕﺰﯨﺪﻩ ﺋﻪﯕﻠﯩﻚ، ﻗﯘﻟﻼﺭﻏﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﻜﻪﻥ ﺗﻪﯕﻠﯩﻚ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻏﯧﺮﯨﺐ ﻛﯜﻳﻨﯩﯔ غوللۇق  ﺋﯩﺠﺮﺍﭼﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﻣﻪﻟﯘﻣﻜﻰ، ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺒﺮﻩﺕ ﺳﺎﺭﯨﻴﻰ، ﺑﯘ ﺳﺎﺭﺍﻳﺪﺍ ﻣﺎﮬﺎﺭﻩﺕ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﺭﺗﯩﺴﯩﻠﻪﺭ، ﺋﯩﺒﺮﻩﺕ ﺋﺎﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺗﺎﻣﺎﺷﯩﭽﯩﻼﺭ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﯞﺩﻩ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﺪﻩ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﯞﻩ ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻧﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﻧﺎﻥ ﻛﯜﭼﯜﻛﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﯜﻣﯩﺪﺳﯩﺰ ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘﻟﯘﻕ ﻳﺎﻛﻰ ﺗﯜﺭﻣﻪ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﯘﺭﯗﻗﺘﯘﻡ ﮬﺎﻟﻪﺗﻜﻪ ئەسىر ﻗﯩﻠﺴﯩﻤﯘ، ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺋﯩﺰﺗﯩﺮﺍﭘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﯧﯖﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﭼﯜﻣﭙﻪﺭﺩﯨﺴﯩﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺗﺎﺷﻼﭖ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮔﯜﺯﻩﻝ ﮬﺎﻳﺎﺗﻘﺎ، ﮬﺎﻻﻝ ﻗﯩﺴﻤﻪﺗﻜﻪ ﺑﯘﻟﻐﺎﻥ ﺗﻪﻟﭙﯜﻧﯜﺷﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮﺍﻗﻼ ﯞﺍﺯ ﻛﯧﭽﯩﭗ، ﺑﺎﺷﻘﯩﭽﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻧﻪﻳﺮﻩﯕﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﺎﺯﺍﺭﻏﺎ ﺳﯧﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﻮﺭﯗﻧدى . ﺋﯘﻻﺭﺩﺍ ﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﺗﯧﭙﯩﺸﻤﯘ، ﺧﻮﺭﻟﯘﻕ ﻛﯚﺭﯛﺷﻤﯘ ﺋﻪﺭﻛﯩﻨﻠﯩﻜﻰ ﺑﺎﺭ ﺗﯘﺭﯗﻗﻠﯘﻕ، ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻳﯧﺮﯨﮕﻪ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﺋﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯩﻠﻠﻪﺕ ﺳﯜﭘﯜﺭﮔﯜﺳﯩﺪﻩ ﺳﯜﭘﯜﺭﯛﭖ ﺗﺎﺷﻼشقا مۇۋەپپەق بولالمىدى،. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﯚﻙ- ﺑﺎﺭﺍﻗﺴﺎﻥ ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻠﯩﻘﺘﺎ ﻗﯘﺯﻏﯘﻥ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺋﺎﺭﺯﯗﺳﻰ ﺑﺎﺭﻛﻰ، ﻳﯧﺸﯩﻞ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻠﯩﻘﺘﺎ ﺑﯘﻟﺒﯘﻝ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺋﯩﺴﺘﯩﻜﻰ ﻛﻪﻣﭽﯩﻞ!        ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﺎﻳﻠﻰ، ﺋﯘ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﻛﯚﺯﻯ ﻗﺎﺭﯨﻐﯘ، ﻧﻪﭘﺴﻰ-ﺧﺎﮬﯩﺸﻰ ﺗﺎﻗﯩﻠﺪﺍﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻧﺎﻳﻨﺎﻕ ﻧﺎﺯﺍﻛﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﻰ ﺩﻩﻡ ﺗﺎﺭﺗﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺧﻮﺭﻟﯘﻗﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ، ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺗﯩﻨﭻ ﯞﻩ ﺗﻮﻟﻐﯩﻨﯩﭗ ﺋﯧﻘﯩﺸﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮔﯩﺮﯞﯨﻜﯩﻨﻰ ﻳﺎﻻﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ دەريانىڭ  ﺋﻪﺑﻪﺩﯨﻴﻠﯩﻚ ﻻﻱ ﺳﯘيىدەك  تەسىرات بېرىدۇ  .ﻗﻪﻟﻪﻡ ﺳﺎﮬﯩﺒﻰ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻟﯩﻨﯩﻴﯩﺴﯩﺪﻩ ﺗﯚﺕ ﭼﯜﭘﺮﻩﻧﺪﯨﮕﻪ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﯘ ﻳﯘﻳﯘﭖ ﺑﻮﻻﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺠﺘﯩﻤﺎﺋﯩﻲ، ﺋﻪﺧﻼﻗﯩﻲ،مەنىۋىيەت  ﻧﯘﻗﺴﺎنلىرىنى  يىراقنى كۆرەرلىك بىلەن بەدئى توقۇلما قىلىپ، ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺕ ﺩﯗﻗﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﻧﻪﭘﺮﻩﺗﻠﯩﻚ، ﺋﯩﺒﺮﻩﺗﻠﯩﻚ ﻛﯚﻟﻪﯕﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﭗ ﺑﻪﺭﺩﻯ. ﺩﯦﻤﻪﻛﭽﯩﻠﻪﺭﺩﯨﻦ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻳﯜﺯﻟﯩﻤﻪ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻪﯓ ﻳﺎﻣﺎﻥ، ﺋﻪﯓ ﺧﻪﯞﭘﻠﯩﻚ ﺋﺎﺩﻩﻣﺪﯗﺭ. ﺑﯩﺰ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻛﯚﯕﻠﻰ ﺑﯚﻟﯜﻧﮕﻪﻥ، ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﺴﯩﺰ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭﻧﻰ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﺘﺎ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﺋﯘﭼﯘﺭﺗﯘﭖ ﺗﯘﺭﯨﻤﯩﺰ. ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺑﻪﺩﯨﺌﯩﻲ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﺘﯩﻤﯘ ﺧﺎﺋﯩﻨﻼﺭﻧﯩﯔ ﻳﯧﻘﯩﻤﺴﯩﺰ ﺷﻮﻟﯩﺴﻰ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺋﯧﻜﺮﺍﻧﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﻏﻪﺵ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﻣﻪﺳﯩﻠﻪﻥ: «ﺋﯩﺰ» «ﭼﺎﻻ ﺗﻪﮔﻜﻪﻥ ﺋﻮﻕ» «ﺑﺎﻟﺪﯗﺭ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ» «ﻗﺎﻳﻨﺎﻡ ﺋﯚﺭﻛﯩﺸﻰ» ‹‹ئانا يۇرت››،«ﺋﺎﺑﺪﯗﻗﺎﺩﯨﺮ ﺩﺍﻣﻮﻟﻼ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﻗﯩﺴﺴﻪ»...ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﯩﻠﻠﻪﺕ ﺳﻪﺭﻛﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﺎﺗﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭ. ﮬﻪﺭ ﻗﺎﭼﺎﻥ ﺩﯛﺷﻤﻪﻥ ﺗﯩﻠﯩﮕﻪﻥ ﻳﺎﻣﺎﻧﻠﯩﻖ، ﺋﻪﻝ ﺗﯩﻠﯩﮕﻪﻥ ﺋﺎﻣﺎﻧﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﻏﺎﻟﯩﺐ ﻛﻪﻟﮕﻪﭼﻜﻪ،«ﺩﯛﺷﻤﯩﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﻛﯚﭖ ﺑﯩﻞ، ﺩﻭﺳﺘﯘﯓ ﻣﯩﯔ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﺋﺎﺯ ﺩﻩﭖ ﺑﯩﻞ» ﺩﻩﭖ ﻗﺎﻗﺸﺎﻳﻤﯩﺰ.ﮬﺎﺭﻣﺎﻱ ﺗﻪﻛﯩﺘﻠﻪﻳﻤﯩﺰ. ﺷﯘﻏﯩﻨﯩﺴﻰ، ﮬﻪﺳﺮىتىنى ﻳﻪﯕﮕﻪﻥ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻥ ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﺩﻩﺭﺩﻟﻪﺭﻧﻰ ﻳﯧﯖﯩﺸﻜﻪ، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯩﭽﯩﻤﯩﺰﮔﻪ ﻳۇتىۋېرىشكە ﻛﯚﻧﯜﻙ. ﻗﻮﻣﯘﺷﻠﯘﻗﺘﺎ ﺋﯚﺯ ﺗﯧﻨﻰ ﮬﻪﻡ ﺭﻭﮬﻰ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﻳﺎﻟﻘﯘﻥ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺋﺎﺩﺍﻗﻘﻰ ﻳﻮﺭﯗﻗﻠﯘﻗﯩﻨﻰ ﺯﯗﻟﻤﻪﺗﻜﻪ ﺗﻪﯕﻠﯩﮕﻪﻥ ﻧﯘﺯﯗﮔﯘﻣﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﻧﺎ. ﻳﻮﻗﺴﯘﺯﻟﯘﻕ، ﺭﻭﮬﻰ ﻧﺎﻣﺮﺍﺗﻠﯩﻘﻘﺎ ﺧﺎﺗﯩﻤﻪ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻣﻪﺷﺌﻪﻝ ﻳﺎﻧﺪﯗﺭﻏﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻠﯩﻘﺘﯩﻜﻰ ﺋﺎﻳﺨﺎﻧﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﻧﺎ. ﻛﯜﻟﭙﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﺗﻪﺳﻠﯩﻢ ﺑﻮﻟﻤﺎﻱ، ﯞﯨﺠﺪﺍﻥ، ﻏﯘﺭﯗﺭﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻼﺭﻣﯘ ﺋﺎﻧﺎ! ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﻣﻪﻗﺴﻪﺗﻠﯩﻚ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻧﻮﻣﯘﺳﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﯞﻩ ﻏﯘﺭﯗﺭﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺩﻩﭘﺴﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻧﻨﻰ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻐﺎ ﺳﯚﺭﻩﭖ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺧﻮﺗﯘﻥ- ﻗﯩﺰﻻﺭ ﮔﯜﻟﯩﺴﺘﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺷﯘﻡ ﺑﯘﻳﯩﻨﯩﯔ ﻗﯘﻟﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﻪﺳﻜﯩﻠﯩﻜﻜﻪ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺷﺎﮬﯩﺖ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﻏﺎﻥ. ﺑﯩﺰ ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﭘﻪﻳﺘكە ﺷﺎﮬﯩﺖ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﺘﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﭼﯘﻗﺎﻥسالىمىز. «ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻼﺭ ﻳﺎﺧﺸﯩﻼﺭﻏﺎ ﺗﺎﺋﻪﺯﻩﻟﺪﯨﻦ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻪﺳﺖ، ﺳﺎﺩﯨﻖ ﻣﻪﺭﺩﻛﻪ ﺋﻪﻝ ﻗﯘﺭﯗﺷﻘﺎ ﻳﻮﻝ ﻗﻮﻳﻤﯩﻐﺎﻥ ﮬﯧﭻ ﻧﻪﭘﻪﺱ. ﭘﻪﺭﯞﻩﺭﺩﯨﮕﺎﺭ ﺗﺎﺭﺗﺴﺎ ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺑﯘ ﺷﯘﻣﻼﺭﻧﻰ ﺟﺎﺯﺍﻏﺎ، ﺋﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﮬﺎﭘﯩﺰ ﺋﻪﻳﻠﻪﭖ، ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻨﻰ ﻗﯩﻠﺴﯘﻥ ﭘﻪﺱ.» -( «ﺳﯘ ﺑﯘﻳﯩﺪﺍ»ﺩﯨﻦ)                    ﺋﺎﻳﺴﯩﺨﺎﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﺎﺯﻏﯩﻨﻪ ﻧﻪﭖ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺕ ﺗﺎﺋﯩﭙﯩﺪﯨﻜﻰ ﯞﻩﻥ ﮔﻮﺗﻪﻳﻨﯩﯔ ﺋﺎﻣﺮﺍﻕ ﺑﺎﻧﯘﺳﻰ ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﺗﯩﺮﯨﺸﯩﭗ، ﺋﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ‹‹ﺳﻪﻟﺘﻪﻧﻪﺕ» ﺳﯜﺭﻣﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﺋﯘ ﺷﯘ ﺗﻪﺭﯨﻘﯩﺪﻩ ﻗﻮﭘﺎﻝ ﻛﯚﻳﯜﻧﯜﺷﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺘﺎ ﻏﯩﻠﺘﺎﯓ ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎﻧﻠﯩﻖ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﭗ ﺭﻭﮬﯩﻲ ﺩﯗﻧﻴﺎﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﺩﺍﺗﻨﻰ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻼﭖ ﺑﯧﺮﯨﺪﯗ.ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﺧﯩﻠﯟﻩﺗﺘﯩﻜﻰ ﮬﯧﻴﯩﻘﻤﺎﺱ، ﻗﺎﻧﺎﺋﻪﺗﺴﯩﺰ ﺷﻪﭘﻪﺭﻩﯓ ﺑﺎﭼﻜﯩﺴﯩﻨﻰ ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﺯﯗﻟﻤﻪﺕ ﻗﻮﻳﻨﯩﻐﺎ ﺑﻪﻧﺪ ﻗﯩﻠﯩﯟېتىشكە ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﻳﻤﯩﺰ. ﺋﻪﺳﻪﺭ ﺭﺍﯞﺍﺟﯩﺪﺍ ﻳﯧﭙﯩﻖ ﻣﯘﺩﺩﯨﺌﺎﺩﺍ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺑﯘ ﭼﯜﭘﺮﻩﻧﺪﻩ ﺋﺎﺧﯩﺮﻯ ﺋﯚﺯ ﺋﻪﭘﺘﻰ- ﺑﻪﺷﯩﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﻳﻮﺷﯘﺭﯗﭖ ﺑﻮﻻﻟﻤﺎﻱ ﻛﻮﭼﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﮔﻪﺭﭼﻪ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﯘﺟﯘﻗﺘﯘﺭﯗﯞﯦﺘﯩﺸﺘﻪ ﭼﺎﻣﻰ ﻳﺎﺭ ﺑﻪﺭﺳﯩﻤﯘ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻗﻪﺳﺘﻪﻥ ﺋﯩﺮﻩﻥ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﻗﯩﻴﺎﭘﻪﺗﺘﻪ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﻪﭖ، ﻳﯩﻼﻧﻨﯩﯔ ﺧﻪﯞﭘﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻣﺎﻥ- ﺋﯧﺴﻪﻥ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﯗﭖ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪسىنىڭ ﻣﻪﻧﺒﻪﺳﻰ ﺗﻮﻏﺮﯨﺴﯩﺪﺍ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺋﻮﻳﻼﻧﺪﯗﺭﯨﺪﯗ... ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺑﯩﺮ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻜﻪ ﺋﺎﭘﻪﺗﻨﻰ، ﺑﯩﺮ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻜﻪ ﻏﻪﭘﻠﻪﺗﻨﻰ ﻗﯩﺴﺘﯘﺭﯗﭖ ﺗﯘﺗﺎﺵ ﮬﺎﻟﻪﺗﺘﻪ ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﯩﯔ ﻳﯘﻗﯩﺮﻯ ﭘﻪﻟﻠﯩﺴﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻣﺎﯕﯩﺪﯗ ﮬﻪﻣﺪﻩ ﺋﻪﺳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺩﻩﺳﻠﻪﭘﺘﯩﻼ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻨﻰ ﺋﺎﺩﺩﯨﻲ ﭼﺎﻏﻼﭖ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺧﺎﺋﯩﻦ- ﺳﺎﺗﻘﯘﻧﻼﺭﻏﺎ ﻳﻮﻝ ﻗﻮﻳﯘﺷﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﻼ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺑﺎﻻﺳﻰ- ﺋﺎﭘﻪﺗﻨﯩﯔ ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﻯ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﭼﯩن  پۇﺗﻜﯜﺯﯨﺪﯗ. ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺩﻩﺳﻠﻪﭘﻜﻰ ﻳﯧﯖﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﯘﺗﺘﯘﺭﯗﭖ ﻗﻮﻳﯘﺷﯩﺪﯨﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﻧﺎﺩﺍﻣﻪﺗﻠﯩﻚ ﻗﯩﺴﻤﻪﺕ. ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯩﭙﻪﺭﯞﺍﻟﯩﻘﻰ، ﻳﯩﺮﺍﻗﻨﻰ ﻛﯚﺭﻩﻟﻤﻪﺳﻠﯩﻜﺘﯩﻦ ﺋﯧﺮﯨﺸﻜﻪﻥ ﻣﻪﻏﻠﯘﺑﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ‹‹قانلىق ئىز››دىكى  ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ ﺗﻪﺳﺘﯩﻜﻰ ! ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭﻧﯩﯔ ﻣﯘﺩﮬﯩﺶ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻠﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺗﻮﻟﺪﯗﺭﻏﯘﺳﯩﺰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻨﻰ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯛﭖ ﭼﯩﻘﺎﺭﻏﺎﻥ ﻣﻪﻧﺒﻪﮔﻪ ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﻰ ﭼﯜﺷﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﺋﻮﺭﯗﻥ ﺑﻪﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻚ ﺗﻮﻏﺮﯨﺴﯩﺪﺍ ﺑﯩﺰﻟﻪﺭﮔﻪ ﺳﯘﻧﻐﺎﻥ ﻣﻪﺳﺌﯘﻟﯩﻴﻪﺕ ﺩﻩﺳﺘﯩﻜﻰ ! داۋامى بار- ئەسلى 2002-يېزىلغان. <<قۇمۇل ئەدەبىياتى >>2007-يىلى 2-سانىدىن ئېلىندى

يۇلداش

	نۇزۇگۇم قۇشاقلىرى، كۆچ-كۆچ  قۇشاقلىرى، لازىم ئىدى، بىلدىغانلار يۇللاپ قۇيۇڭلار دوسلار

يۇلداش

	ماڭا بەك لازىم بۇلۇپ قالدى،

0997tumuqi

	بۇروماننى مەنمۇ ئوقۇغان،ماڭا ئەڭ ياقمىغىنى ئايسىخاننىڭ يالاقچى ئىرى ھەمدە بارات پالۋاننىڭ ئالدىراڭغۇ مىجەزى،ئىسىمدە قېلىشىچە بۇروماندا شىنجاڭ تارىخىدىكى بۆرتالانىڭ ئۇرۇش ۋەقەلىكى يېزىلغانغۇ دەيمەن

0997tumuqi

	دوستىمىز يولداشقا تەكلىپ؛ سىز كىتاپىخانىغا كىرىپ ‹‹ئۇيغۇرخەلق قوشاقلىرى››دىگەن كىتابنى كۈرۈپ بېقىڭ،بەلكىم ياردىمى تىگىپ قالار

wolkan0229

	قەلەم ئېگىسىگە كۆپ تەشەككۈر،ھەقىقەتەن ياخشى تېما ئىكەن بۇ

AKELA

	رەخمەت بۇروماننى بۇرۇن ئوقۇماپتىكەنمەن

aa0998

	مەن بۇ كىتابنى ئەمدى سىلەرنىڭ ئاغزىڭلاردىن ئاڭلا ۋاتىمەن بۇ كىتابنى ھازىرمۇ بازاردا تاپقىلى بولامدىغاندۇ

royharry

	بۇنداق مۇناپىق خائىنلارغا بىر تەستەك ئەمەس مىڭ دەررىمۇ ئازلىق قىلىدۇ!