سىڭىپ كەتتى ئاھ ، ياشلىغىم رومكىغا

سىڭىپ كەتتى ئاھ ، ياشلىغىم رومكىغا




ھۇزۇرلىنىپ لىقلاپ ئىچەي ، كەل قېنى ،
ماياكىمسەن ، قېيىقىمنىڭ يەلكىنى .
سىڭىپ كەتتى ئاھ ،ياشلىغىم رومكىغا ،
مىنىۋالدىڭ ، بېسىۋېلىپ يەلكىنى .




ئۈزەم تويدۇم ئىچىۋېلىپ غىققىدە ،
ھەي يۈرۈكۈم ، ئاچ يۈرۈكۈم تويمىدى .
يىغلاپتىمەن مەستلىكىمدە ناماز دەپ ،
توۋا دىدىم ؛ ئەسلىدە بۇ تويمىدى ؟




ئەگدى باشنى جاھان ساڭا ، ھەي ھاراق ،
‹ ئوينا ئۇسۇل ، مۇقامىڭنى چال › دىدى .
‹ ئۆسمۈرلەرمۇ ھازىرلاندى سۇرۇنغا ،
قالمىسۇنكى ، ئاپپاق ساقال چال › دىدى .



ئەل قوينىغا ئېلىپ كەلگەن ئەسلىدە ،
ۋەتەن ئۈچۈن كۈيۈپ - پىشىپ يانغاننى .
كۆر زاماننى ؛ئەمدىلىكتە ئەر دىمەس ،
‹ ئىچمەي بولدى › دەپ سۇرۇندىن يانغاننى .




تىترەپ تۇرۇپ يۈگۈرمەكتە قاۋاققا ،
خوراز تېخى چىللىماستا سەھەر - تاڭ .
قىلچىلىك بىر پايدا تەگسە نىمە دەي ،
بۇلۇپ قان تۇمۇردا ئاقامدىكىن - تاڭ ؟




دۇخاۋا يۈز بۇلۇپ كەتتىم ياپ -ياشلا ،
كاردىن چىقتى بۆرەك ، ئۆپكە ، جىگەر، ئۆت .
ئاقچا باردا ‹ خوش غوجام › دەر ، تۈگىسە -
دەيدۇ تېخى ‹ ۋۇ قەلەندەر ، نېرى ئۆت › .




خىتاپ قىلاي ، يوقال مەندىن سەن يىراق ،
ماڭا سالغان جاپالىرىڭ ئازمىدى .
شۈكرى اللا ، سەن يۆلىگەن بەندىلەر ،
بۇ نىجىسقا كۆز سالمىدى ، ئازمىدى .

مۇكاپاتلىق ئەسەرگە يوللانغان ئەسەر

مۇكاپاتلىق ئەسەر ئۇچۇن 1000 كۇچا تەڭگىسى بىرىلدى قۇبۇل قىلغايسىز
كۇچا تورى باشقۇرۇش گوروپپىسىدىن:- مەنزىل