بەخىت ئېچىدە تۇرۇپ ، بەخىت ئېزلىگەنلەر.
مەن نۇرغۇن يېزا ، شەھەر ياشلىرى ھەم ئۆزەم ۋە ئۇرۇق - تۇغقان
ياشلىرىمىزنىڭ :- << ئىش ئورنىمىز يوق ، ئوقىساقمۇ داشۈيلەرگە بارالمايمىز >>
- دەپ قۇرۇقتىن - قۇرۇق زارلىنىپ يۆرگەنلىگىنى كۆرۈپ ، ..
ئۆزەمچە تۇۋۋا ! .. مونۇ بالىلارنىڭ ئەخماقلىغىنى ؟ ..-
دەپ خاپا بولسام موماي : - << ھەي سېلىگە نىمە بۇلدى ؟
يوقىلاڭ ئىشلارغا ئارلىشىپ ،>> - دەپ كايېيدۇدە
- گەپمۇ تالىشىپمۇ قالىمىز تېخى .
مەنغۇ 76 ياشقا كېرىپ ئالجىغان بىر قېرى لېكىن
ئەمەلىيەتنى سۆزلىگىم كېلىپ قالدى ، 50 -60 يۆئەن بېرەي
دىسەك ئىشلىمەيدۇ ، دۇخمۇشلاردا كورت ۋە قېمار ئۇيناپ ،
پۇلى تۆگىگە ندە ئوغۇرلىق قېلىپ پۇخرالارنى قاقشىتىدۇ .
ئاتا - ئانا ،ئا كا -ھەدەڭلاردىن سوراڭلارچۇ -ئەتىدىن -كەچكىرگىچە
ئىشلەپ ئاران 0.50 - 0.80 يۆئەنگە ئىشلەيتتى .
ئۇ نداق
دىسەم :<< ئۇ ، زامان شۇنداق دەيسىلەر .... >> - ئۇنداق بولسا ،
شۇ زامانغا يانساق جان باقالامسىلەر ؟....
ئالجىغان قېرى :- غوپۇر ئەبەيدۇللامدىن ..... 2010 يىلى 6 - ماي .
مەنبە: كەڭ ساي تورداشلار ئەسەرلىرىدىن ئىلىندى.
 |
