ئالماي دىگەن قەلەمنى قولۇمغا نەچچە رەت.
            لىكىن  ۋىجدان  قىينىدى  مىڭلارچەمەينەت ،
            لايىق ئىدى تىل -تاياق قۇربەت بولمىدى ...،
            قەلەم ئالدىم  قولۇمغا  شۇڭا  قايتا  رەت . 
        
                                ئەنە سېسسىق ئوت -چۆ پلەزىمىن ئوغۇتى،
                                       لىكىن پۇراپ شۈمەركەن يۇرتۇمنىڭ ئوغلى.
                                       يوقمىدۇ   ئورغاقلار   ياكى   گاللاشتى...،
                                       ئەجەپ تولا ئېچىلدى ۋىجداننىڭ سوتى. 

       ئاقىل ئۇ  بىلدۇ  گۈل  بىلەن  ئوتنى  ،
              خۇشپۇراق گۈللەردىن ياسايدۇ يۇرىتنى.
              ئېيىتساڭ يۇرىتنىڭ ئوغلانى مەن دەپ ،
              ئچمىگىن مەي-شاراپ سۈيۈپ مەينەتنى.

بۇ شىئرنى سىز يازدڭىزمۇ؟ ياخشى يېزىپسىز!

ياخشى شىئىركەن يەنە يېزىپ تۇرارسىز!

داۋاملىق يازاسىز