قۇرۇپ كەتتى بىر گۈلزار
قاسىم سىدىق
تۈنۈگۈنكى گۈلىستان بۈگۈن بولدى تىكەنزار،
كەتتى توزۇپ بىر گۈلزار، كەتتى توزۇپ رۇزىغار.
كەتتى توزۇپ چېچەكلەر بولدى سەرسان، خارۇ-زار،
يېتىم قىزنىڭ كۆزىدەك ھەسرەتلىك كۆز نەدە بار؟!.
بىرئائىلە بىر دۇنيا، ئاتا قۇياش، ئانا ئاي،
پەرزەنتلەر سەييارە، دەۋر قىلار توختىماي.
ئوربىتىسى ۋاپادۇر، ۋاپا كەتسە ھالى ۋاي،
ئايلىنىدۇ دوزاققا، دەبدەبىلىك بۇ ساراي.
بىرئائىلە بىر دۇنيا، بىرمۇقەددەس سەلتەنەت،
مېھىر بىلەن بۇ دۇنيا تاپار ئىقبال–كامالەت.
مىھىر كەتتى-قۇت كەتتى، خانىدانغا ئوت كەتتى،
بولدى يېتىم سەخىرە، يۇتتى زۇلمەت- جاھالەت.
زۇلمەت يۇتقان شۇ بالا جىگەر پارەڭ ئۆزۈڭنىڭ،
كۈلپەت تارتقان شۇ بالا گۆھىرىدۇر كۆزۈڭنىڭ.
گۆھىرىڭنى خار قىلساڭ ئىزدەپ ئارتۇق ھەشەمەت،
تاپالامدۇ كېلەچەك ئىزناسىنى ئىزىڭنىڭ؟!.
ئارزۇلۈغۇڭ ئىدىغۇ، تىلەۋاتقان شۇ بالا،
تونۇربېشى تۇگۇلۇپ تۈنەۋاتقان شۇ بالا.
مۇشتەك تۇرۇپ تېغ تۇتۇپ بۇلاۋاتقان شۇ بالا،
تامشىپ ئاشقان تاۋاقنى يالاۋاتقان شۇ بالا.
تاپقانمىدىڭ بالاڭنى شۇنچە سەرسان قىلغىلى،
چېچەك پەسلى سۇغارماي ياكى خازان قىلغىلى.
مەكتەپ يۇزى كۆرسەتمەي ياكى ھايۋان قىلغىلى،
ئوغلۇڭنى قۇل، قىزىڭنى پۇلغا جانان قىلغىلى؟!.
كەتتى قۇرۇپ بىر گۇلزار، كەتتى قۇرۇپ رۇزىغار،
كەتتى توزۈپ چېچەكلەر، بولدى سەرسان خارۇ-زار.
جاۋاب بەرگىن ئەي ئىنسان، جاۋاب بەرگىن ئەي ۋىجدان،
يىتىملارنىڭ كۆزىدەك ھەسرەتلىك كۆز كىمدە بار؟!.
2005-يىلى8-ئاينىڭ2-كۈنى.
