بالىلىقىڭغا قېنىۋال،بالامقاسىم سىدىق
بالىلىقىم كەلسەڭچۇ يېنىپ،
بالىلىققا ئالسامچۇ قېنىپ.
چاپايمىكىن قۇياش كەينىدىن،
بالىلىقنى قوغلاپ ئات سېلىپ.
مەن قانمىغان ئەللەيلەر قېنى؟
مەن قانمىغان ۋاللەيلەر قېنى؟
چۈشۈپ قاپتۇ كۆكسۈمگە ساقال،
قانداق تاپاي مەن ئەمدى سېنى؟
مەن زارىققان لەگلەكلەر نەدە؟
ساددا،سەبىي تىلەكلەر نەدە؟
بەختىمگە پال تۆتقۇلاق نەدە؟
ئىسىت،مەسۇم يۈرەكلەر نەدە؟
قېنى،ئاتام ھاپاشلاشلىرى،
قېنى،ئانام باغاشلاشلىرى،
قاندۇرمىغان مېنى ھەممىگە،
بۇ ھاياتنىڭ چامپۇتلاشلىرى!
زاكامدىلا قېرىغان ئىدىم،
بىھۇدىلا خورىغان ئىدىم.
تەغدىر شۇنداق،تاغدەك توپاننى،
مۇشتتەك تۇرۇپ سورىغان ئىدىم.
بالام،ساڭا بىراۋا ئۇ كۈن،
تۈنۈگۈنگە ئوخشىماس بۈگۈن.
قېنىۋالغىن بالىلىقىڭغا،
يۈرىكىڭدە قالمىسۇن تۈگۈن.
خۇشلۇقىڭدا سەن بىلەن تەڭمەن،
تۆگە-تۆگىلەك ئوينار تۆگەڭمەن.
ئوينىغىنا،شادلانسۇن ۋۇجۇد،
ئېرىپ كېتەي،ئۈگە-ئۈگەڭمەن.
بەختلىكسەن تۆتقۇلاقسىزمۇ،
نۇر ئوغلىسەن جىن چىراقسىزمۇ.
ئوينا،بالام،سېنى باغاشلاپ،
بالىلىققا قانايلى بىزمۇ.
مەنبە:ئۇيغۇر تىل-ئەدەبىيات دەرسلىكى،8-يىللىقلار 1-قىسىم
