بۆشۈك---ئەجدادلىرىمىز كۆچمەن چارۋىچىلىق ھاياتىنى باشتىن كۆچۈرۇۋاتقان زامانلاردا ئىجاد ئېتىلگەن،ئەجدادلىرىمىزنىڭ ئەقىل-پاراسىتىنىڭ نەمۇنىسى ئىدى. مىڭلاپ يىللارچە ئىلگىرىكى بەزى ئەنئەنىۋى تۇرمۇش بويۇملىرى يېڭىلىنىدۇ،ئىسلاھ قىلىنىدۇ،تەرەققىيات قەدىمىگە ماسلىشىدۇ. بۆشۈكنىڭ ئىستېمالدىن قېلىشى--ئۇيغۇرنىڭ مەۋجۇدلۇقى ياكى يوقىلىشىغا مۇناسىۋەتلىك ئىش ئەمەس.
ئۇيغۇر تىل-يېزىقىنىڭ ئاستا-ئاستا ئەمەلدىن قېلىشى،ئائىلە تىلىغا ئايلىنىپ قېلىشى،كۈنسېرى بويۇن قىسىپ قېلىشى--  ئەنسىرەشكە،جىددى ئامال-چارە ئۈستىدە باش قاتۇرۇشقا تېگىشلىك ئىش.

نۇرغۇن نەرسىلىرىمىزنى يوقاتتۇق،بوپتۇ، بۆشۈك مۇزېيغا بارسىمۇ بارسۇن.ئەمما ئاتا-بوۋىلىرىمىز بىزگە ئامان-ئېسەن يەتكۈزۈپ،ئامانەت قىلغان قىممەتلىك  يازما مىراسلىرىمىز ئانا تىل يېزىقىمىزنىڭ يوقىلىشىغا ئەگىشىپ،مۇزېيلاردىكى ئەينەك ساندۇقلارغا كىرىپ  كەتمىسۇن!ئىندىئانلارنىڭ موزېيدا ،ئېسىل ساندۇقلارداساقلىنىۋاتقان  تارىخىي كىتاپلىرىنى بۈگۈنكى ئەۋلادلىرى ئوقىيالماي سەرسان بولۇۋاتقىنىدەك ، ئەۋلادلىرىمىزمۇ <<تۇركىي تىللار دىۋانى>> نىڭ ئۇيغۇرچىسىنى ئوقىيالماي سەرسان بولمىسۇن.