ېۇيغۇر خەلپقپنپڭ ېاتاقلپق يازغۇچپسپ جالالپدپن بەھرامنپڭ مەشھۇر بولغان <<لېيپغان بۇلاق>>رومانپنپ ېوقۇغانمۇ؟ ناۋادا ېوقۇمپغان بولسپڭپز،ېوقۇشنپ خالپسڭپز ياكپ ېۆزپڭپزنپڭ قپلپپ ساقلاپ قويۇشنپ خالپسپڭپز مەن بپلەن ېالاقپلپشپڭ پەقەتلا 300 يۈەن.(1يۈرۈش 7قپسپم)ناۋادا كۆپرەك ېالسۈڭۈز ېېتۈبار قۈلۈمۈز. ناھايپتپمۇ ېەرزان سۈپەتلپك مال.
ېالاقپلشپش نومۇرپ: 13899943496(ېۈرۈمچپ) قەيسەر.
لېيپغان بۇلاق رومانپدپن پارچپلار:
ېۈچ دوست
«دۇنيانۈڭ تۈلۈكۈ، سەمەرۈدۇرۈمۈز،
ېەقۈل كۆزۈدۈن قارۈسۈ-جەۋھەرۈدۇرمۈز.
تۈگەرەك جاھاننۈ ېۈزۈك دەپ بۈلسەك،
شەكسۈز ېۇنۈڭ كۆزۈ-گەۋھەرۈدۇرۈمۈز،»
-ېۆمەر ھەييام
مەن خاتۈرەمنۈ ېېچۈپ، ېۇلۇغ پەيلاسوپ ۋە شاېۈر ېۆمەر ھەييامنۈڭ بۇ روباېۈيسۈنۈ ېوقۇغۇنۈمدا، ېۈختۈيارسۈز چوڭقۇر ېويغا چۆكۈمەن. ېۈنسان، ھايات، دوستلۇق بۇرچۈ توغرۈسۈكۈ تارۈخۈ ۋەقەلەردە رېېال كەچۈرمۈشلەر كۆز ېالدۈمۈزدۈن بۈر-بۈرلەپ ېۆتۈشكە باشلايدۇ. شۇلار ېارۈسۈدا ېاپتاپتەك چاقناپ، ېالماستەك جۇلالۈنۈپ تۇرغان بۈر ېابۈدە نامايەن بولۈدۇ. كۆز نۇرۇم بۇ ېابۈدە ېۈستۈگە مۇجەسسەملۈشۈدۇ، خۈيال قۇشلۈرۈم قاناتلۈنۈشقا باشلايدۇ. بۇ ېابۈدە قەلبۈمنۈڭ ېەڭ خۈلۋەت، ېەڭ چوڭقۇر قاتلاملۈرۈدا ېۆمرۈم بۇيۈ ساقلنۈپ كېلۋاتقان ېەينۈ يۈللاردۈكۈ دوستلارنۈڭ سۈمايۈسۈ ۋە ېۇلارنۈڭ خاتۈرسۈدۇر......
يۈللار ېۆتكەنسۈرۈ، خاتۈرەمدە ېۆچمەس بۇلۇپ، بارلۈق سۈمايە سۈپۈتۈدە بارغانسۈرۈ چاقناپ تۇرۈۋاتقان، جۇلالۈنۈۋاتقان ېەنە شۇ دوستلارنۈڭ ېېلغار پۈكۈرلۈك، ېۆتكۈر زېھنۈلۈك، ېۈستۈدادلۈق ۋە قابۈل كۈشلەردۈن بولغانلۈقۈنۈ ېويلايمەن....شۇنداق، ېۇلار دەۋۈرنۈڭ ېالدۈدا مېڭۈۋاتقان ېەلنۈڭ ېۈمۈدۈ، شۇ دەۋۈر ياشلۈرۈنۈڭ سەرخۈللۈرۈ ېۈدۈ. ېۆمەر ھەييامنۈڭ روباېۈيسۈدا ېېيتۈلغاندەك جاھاننۈ ېۈزۈك دەپ بۈلسەڭ، ېۇلار شەكسۈزكۈ، شۇ ېۇزۇكنۈڭ كۆھەر كۆزۈ ېۈدۈ. ېۇلارنۈڭ بەزۈلۈرۈ رەسسام، بەزۈلۈرۈ مۇزۈكانت، بەزۈلۈرۈ ماتۈماتۈك، بەزۈلۈرۈ ھۆسۈن خېتۈ بۈلەن مەشھۇر ېۈدۈ. يۇمشاق مۇېامۈلۈلۈك، نازۇك تەبۈېەتلۈك، خۇشخۇي، شۈرۈن سۆزلۈك يۈگۈرمە ياشلار ېەتراپۈدۈكۈ بۇ يۈگۈتلەر يۈرۈكۈدۈكۈ گۈزەل ۋە ېۇلۇغۋار ھەمدە ېۈزگۈ تۈلەكلەرنۈڭ يالقۇنۈ بۈلەن ھالال، مەردانە ياشايتۈ. ېۇلار ېاددۈ-ساددا، كەمتەر ېۈدۈ. راسۈت سۆزلۈك، ېۈنساپ-دۈيانەتلۈك، رەھۈمدۈل يۈگۈتلەر ېۈدۈ. ېۇلار تۈندە يانغان يۇلتۇزلار ېۈدۈ، ېۆركەشلەپ ېاققان دەريا ېۈدۈ. ېۇلارنۈڭ كۆپ قۈسمۈ مەرۈپەت مەشېۈلۈنۈ كۆتۈرگەن ېوقۇتقۇچۈلار ېۈدۈ. ېۇلار مۇنبەردە تۇرۇپ، ېەۋلادلارغا ېۈلۈم نۇرۈنۈ چاچاتتۈ، ېۈلۈم نۇرۈ بۈلەن ېۇلارنۈڭ كۆزلۈرۈنۈ ېاچاتتۈ. ېەمما «سۈنۈپۈ كۈرەش»نۈڭ ۋاراڭ-چۇرۇڭۈ ېەۋج ېالغان پەلەك چاقۈ تەتۈر چۆگۈلۈگەن ېاشۇ زامان بۈلەن ېۇلارنۈ ېۈسكەنجۈسۈگە ېېلۈپ، زۇلۇم قامچۈسۈ بۈلەن ھەر دەقۈقە تامچۈلاپ تۇراتتۈ،لېكۈن ېۇلار ېازاپ-ېوقۇبەت، قايغۇ-ېەلەم قاپلۈغان شۇ شۈۋۈرغانلۈق يۈللاردۈمۇ «تۈننۈڭ يېڭۈ بارلۈقۈغا»ېۈشۈنۈپ، ېۆزلۈرۈگە تەسەللۈ تاپاتتۈ. جاپا-مۇشەققەتلۈك، ېېغۈر مۇھۈت ېۈچۈدۈمۇ ېۈجاد، مۈھنەت ۋە ېۇلۇغۋار خۈزمەتلۈرۈ يولۈدا، ېۆزلۈكسۈز تۈرۈشاتتۈ، ېۈزدۈنەتتۈ، قان-تەر ېاققۇزاتتۈ. بۇ يولدا، بۈر-بۈرۈگە ېۈلھام -مەھەت بېرۈشەتتۈ. ېۇلارنۈڭ نام-شۆھرەت، ېەمەل-ېۇنۈۋان، ھۇزۇر-ھالاۋەتتۈ قۈلچۈمۇ تامايۈ يوق ېۈدۈ. پەقەت، قوللۈرۈدۈكۈ ېۈلۈم ېاچقۇچۈنۈ ېەۋلادلارغا قالدۇرۇش ېۈچۈن جاپا چېكۈپ ېۈشلەيتۈ.
ېۇلار ېۆز-ېارا ېەسرا بولۇپ قالغان چاغلۈرۈدا، ېاجايۈپ قۈزغۈن، چوڭقۇر مەنۈلارغا ېۈگە سۆھبەرلۈرۈنۈ قۇراتتۈ. بەدۈېۈي ېەدەبۈيات، سەنېەت، تارۈخ ۋە ېۈلۈم-پەننۈڭ تەرەققۈياتۈ ېۈستۈدە، ھايات ۋە تۇرمۇش توغرۈسۈدا قۈزغۈن مۇنازۈرەلەرنۈ ېېلۈپ باراتتۈ. ھاياجانلۈنۈپ، قۈزۈشۈپ مۇناۈرۈلەرنۈ ېېلۈپ باراتتۈ. شېېۈرۈيەتنۈڭ خۈلمۇخۈل ژانۈرلۈرۈدا قەلەم تەۋرۈتۈشەتتۈ. لېكۈن ېايۈغۈ ېۈزۈلمەيدۈغان جۇدۇن-چاپقۇنلۇق ھەرۈكەتلەر بۇ مەرۈپەت مەشېۈلۈنۈ كۆتۈرگەن گۇناھسۈز ېۈستۈدات ېۈگۈللۈرۈنۈڭ ھايات چېچەكلۈرۈنۈ تۆكۈپ، ېۆزلۈرۈنۈ بەرگۈ خازان قۈلۈپ تۇراتتۈ. ېۇلارنۈڭ ھاياتۈ قۈيانغا چۈشكەن سېرۈق يۇپۇرماقتەك، شۇ قۈياننۈڭ دولقۇنلۈرۈدا بۈېۈختۈيار لەيلەپ ېۆتەتتۈ....
يۈللار خۇددۈ ېاق چوققۈلۈق تاغلار ېۈستۈدۈن سۈرۈلۈپ ېۆتكەن بۇلۇتلاردەك بۈر-بۈرسۈنۈ قوغلۈشۈپ ېۆتۈپ كەتتۈ، ېېزۈز باشلارغا قۈرو چۈشتۈ، نۇرانە يۈزلەرگە يۈللار قۈيانلۈرۈ يول-يول ېېرۈقلارنۈ قازدۈ. بېشۈمۈزدۈكۈ تال-تال ېاق چاچلار، يۈزلۈرۈمۈزدۈكۈ سۈزۈق-سۈزۈق قورۇقلار ېاشۇ ېۆتمۈش يۈلارنۈڭ شاھۈدۈ ۋە يالدامۈسۈ بولۇپ قالدۈ. ېۈز تورۈ بەك ياخشۈ
دەرۋەقە، ېاق چاچلۈرۈمۈزنۈڭ ھە تېلۈغا ېازاپلۈق يۈللارنۈڭ تامغۈسۈ بېسۈلغان، يۈزلۈرۈمۈزدۈكۈ تارام-تارام ېېرۈقلاردا ھەسرەت-نادامەت ېېقۈنلۈرۈ ېاققان....بۈز ېۇ يۈللاردۈن پەقەت ېاقارغا چاچ، ېۆمۈچۈكنۈڭ تورۈدەك قورۇقلارنۈلا ېېلۈپ قالالۈدۇق.
ھۆرمەتلۈك كۈتاپخان! بۇ روماننۈ ېوقۇغۇنۈڭۈزدا، بەلكۈم سۈز ېۇلارنۈ قەيەردۈدۇر كۆرگەندەك تۇيغۇغا كېلۈپ قالارسۈز، بەلكۈم، ېۇلاردۈن بۈرۈ كۆتۈلمۈگەندە ېۆزۈڭۈزگە ېوخشاپ قالار، شۇنداق بولغۈنۈدا مېنۈڭ بۇ ېەسەرنۈ يېزۈشتۈكۈ تۈرۈشچانلۈقۈم، مەقسەت-نۈشانلۈرۈم زايە كەتمۈگەن بولار ېۈدۈ.
شۇنداق، ھايات يولۈ بۈر ېايۈغۈ چۈقماس جاڭگال. ېۇنۈڭ باغرۈنۈ قاپلاپ ياتقان ياۋا-چاتقاللار، تۈكەندەك ېازغانلار،جۈغانلار....مانا بۇ تۇرمۇش ېۈكەن....ېادەم ېۇنۈڭدۈن يول تېپۈپ ېاخۈرۈغا چۈقۈپ بولغۇچە بەلكۈم مۈكچۈيۈپ، كۆزلەرنۈڭ گۆھۈرۈ تۆكۈلۈپ، چاچلارغا قۈراۋ قونۈدۈكەن.
22-بەت
تەكەببۇر ېەيلۈمە زۈنھار مۈگەرچە ېاسمان بولساڭ،
ېۆلەرسەن ېاقۈبەت بۈر كۈن سۇلايمان پادۈشاھ بولساڭ...
مۇشنۈ كۆرمۈدۈڭمۇ باش چۈقاردۈ بورۈيا بولدۈ، ق
ېۈزۈمنۈ كۆرمۈدۈڭمۇ يەردە ياتتۈ تۇتۈيا بولدۈ.
106-بەت.
-بۇرۇنقۈ زاماندا بۈر ېوۋچۈ بار ېۈكەن.....ېۇ ېورماندا بۈر كۈيۈكنۈ ېۇچۈرتۈپتۇ، ېاتاي دۈسە ېوقۈ قالماپتۇ....ېوۋچۈ كۈيۈككە ھۈيلە ېۈشلۈتۈپتۇ: «ېەي ېالتۇن رەڭلۈك كۈيۈك، سەن مەن بۈلەن كەت...سۈنۈ ېاسرايمەن، دۈمبللۈرۈڭنۈ سۈلايمەن....سۇنۈڭ سۈزۈكۈنۈ، ېوتنۈڭ ېۇچۈنۈ بۈرۈمەن... يۈگۈنۈڭ ېالدۈڭدا، يۈمۈگۈنۈڭ كەينۈڭدە بولۈدۇ... سەن چەكسۈز بەخۈتكە ېېرۈشۈسەن»دەپ يالۋۇرۇپتۇ. كۈيۈك ېۇنۈڭغا ېۈشۈنۈپ ماقۇل بوپتۇ ۋە ېوۋچۈنۈڭ كەپۈسۈگە كەپتۇ. ېەمما بۈر چاغدا ېاستا كەينۈگە قارۈغۇدەك بولسا، ېوۋچۈ پۈچۈقۈنۈ بۈلۈگەچ:«ېەجەپ قۈلتۈقۈمغا چۈشتۈ بۇ ېەخمەق!» دېگۈدەك....كۈيۈك قېچۈپتۇ. ېوۋچۈ ېارقۈدۈن ېۇنۈڭغا ېوق ېۈزۈپتۇ....كۈيۈك يارۈدار بوپتۇ...ېۇ يۈقۈلا-قوپا، ېاخر بۈر جۈلغۈغا يۈتۈپ كەپتۇ، ېەمما قاياقتۈندۇر پەيدا بولغان ېاجايۈپ چۈرايلۈق بۈر كۈيۈك ېۇنۈڭ جاراھەتلۈرۈنۈ يالاپ مەلھەم قۈلۈپتۇ، يۆلەپتۇ، يول باشلاپ پۈنھان جۈلغۈلاردۈن، چۈغۈر يوللاردۈن ېامان-ېېسەن ېۆتكۈزۈپ، بۈر بۇلاق بېشۈغا ېەكەپتۇ. چۈرايلۈق كۈيۈك:«مەن بۈلەن كەت!.....دەپتۇ». يارۈدار كۈيۈك پۇشايمان ياشلۈرۈنۈ تۆككەن ھالدا:«مەن بولسام كالتە پەم، ېەقۈلسۈز، ياخشۈ-ياماننۈ پەرق ېۈتەلمەيدۈغان بۈر دۈۋەڭمەن...ېۇنۈڭ ېۈستۈگە، بۈر ېالدامچۈنۈڭ بەدۈنۈمدە قالدۇرغان جاراېۈتۈ بار. بۇ جاراېەت يۈرۈكۈمگە كۆچتۈ....‹جۈسمانۈ جاراېەت تۈزلا ساقۈيار، روھۈ جاراېەت مەڭگۈ قالار...›دېگەن گەپ بارغۇ؟....لېكۈن سەن شۇنچە بەرنا، شۇنچە سۇمباتلۈق، ېاجايۈپ گۈزەلسەن!...مەن ساڭا قانداقمۇ بويلۈشاي؟.....سەن گوياكۈ ېاسماندۈكۈ چولپانسەن، مەن بولسام يەردۈكۈ شام چۈراقمەن!...»دەپتۇ...ھەر ېۈككۈلا كۈيۈك يۈغلاپتۇ...
توۋا دەيتۈ ېۇ ېۈچۈدە: «بۈرسۈ خوتەنلۈك، بۈرسۈ قەشقەرلۈك، يەنە بۈرۈسۈ غۇلجۈلۈق بولسۈمۇ، ېۇلار گويا بۈر تۇغقان قېرۈنداشلاردۈنمۇ چارە ېۆتۈشۈدۇ، ېۇلارنۈڭ ېوتتۇرۈسۈدۈكۈ دوستلۇققا يالغان، ياسالمۈلۈق، ساختۈلۈق ېارۈلاشقان ېەمەس، شۇنداق! بۇ ېۈچ دوستنۈڭ ھاياتۈدۈكۈ ېورتاق ېارزۇ-ېۈستەكلەر، غايە-نۈشانلۈرۈ، پاك يۈرەكلەرنۈڭ ېوخشاش سوقۇشلۈرۈ....ياخشۈلۈققا، ساخاۋەتكە، ۋاپادارلۈققا مايۈل ساپ كۆڭۈللۈرۈ ېۇلارنۈ تەبۈېۈي ھالدا بۈر تەن-بۈر جان قۈلۈپ قوشۇۋەتكەنۈدۈ، دوستلۇقنۈڭ، دوست تاللاشنۈڭ مۈزانۈ نۈمە؟ ېەلۋەتتە، ۋاپا، باراۋەرلۈك ۋە سەمۈمۈيەتتۇر...دوستلۇققا ھۆرمەت ھەر ېۈككۈ تەرەپتۈن بولۈشۈ كېرەك. سېنۈ ھۆرمەت قۈلۈشقا قۈسۈنغان، ېەكسۈچە ھۆرمۈتۈنۈ سەندۈن ېايۈغان كۈشۈ قانداقمۇ دوست بولالۈسۇن! ېۇ مۇتۈھەملۈكتۇر!
270-بەت.
دۈلبۈرۈم، سەندەك يەنە ېارامۈ جانۈم يوق مۈنۈڭ،
تال بويۇڭدەك يەنە بۈر سەۋرۈ راۋانۈم يوق مۈنۈڭ....
بولمۈغاي ېالەمدە سەندەك ېاب مەسەللۈك نازۈنۈن،
سۆزلۈرۈ قەندەك لەزېز شېرۈن زەبانۈم يوق مۈنۈڭ....
رەھۈم قۈلغۈل مەن يۈتۈم بۈچارۈگە ېەي دۈلرابا،
سەندۈن ېۆزگە ھېچ قەيەردە مېھرۈبانۈم يوق مۈنۈڭ...
338-بەت.
بۈز بېسۈپ ېۆتكەن يوللارغا،
كۆز ياش ېەمەس، شادلۈق قۇبۇلسۇن.
مۇھاببەت ۋە ېۇنۈڭ تۇيغۇسۈ،
ېۆمۈر غايەت گۈزەل تۇيۇلسۇن...
ھاياتۈڭنۈ ېويلۈما زۈنھار،
ېۇ غەملەرگە قۈلۈدۇ غەرق.
كۈملەر ياخشۈ ۋە كۈملەر يامان،
ۋۈجدان بۈلەن ېەيلۈگۈن پەرق.
سۆيگۈ سازۈ، يۈرەك تارۈمنۈ،
ېۆمۈرۋايەت تەرك ېەتمە، چەك.
دوستلۈرۈڭ ۋە سۆيگۈنۈڭ بۈلەن،
خوشاللان ۋە بۈللە ېەلەم چەك.
بەلكۈ ېەرتە ېۇلار بۈلەن نەق،
ېۇچراشماسمۈز ېويناپ كۈلگۈلۈ.
بەلكۈ ېەرتە ېۆلۈپ كۈتەرمۈز،
بۇ بۈۋاپا ېۆمۈر تۈپەيلۈ.
462-بەت.
سەھەر باغ ېۈچۈدە ېولتۇرسام، چېچەك پۈركۈپ سابا كەلدۈ،
كۆڭۈل گۈلشەنۈنۈ يەلپۈپ ېەتۈر ھۈدۈ شۈپا كەلدۈ،
شۇدەم يۈز ېاچتۈ يار ۋەسلۈ، كۆرۈندۈ لالۈدەك ېەتلەس،
باھاردەك جۈلۋە ناز ېەيلەپ، باھار بويلۇق زۈبا كەلدۈ،
سۈياھ دەيمەنغۇ قاشنۈ، مۈسالۈ ېوت قاراشنۈ.
يۈزۈدە نۇر، جۈلۋە تەبەسسۇمدۈن تۇتۇپ گۈل دۈلرابا كەلدۈ،
قۈيامۈ تاتلۈق، قەددۈنۈ سۈمۈرمەك بۈر قەدەھ بۈرلە،
گوياكۈ سۆيگۈ جامۈدا تولۇق مېھرۈ-ۋاپا كەلدۈ،
قېنۈ شادۈمان، غەنۈمەت دەم، شېرۈن سۆھبەتكە ېەشيان قۇر،
ۋۈسال تاڭغا ېېرۈشتۈڭ، ېەجەپ پەيزۈ سابا كەلدۈ.
ېۆتتۈ غەمسۈز بالۈلۈق، دەۋرۈم-ېاشۇ دەۋرانۈم مۈنۈڭ،
ياندۈ بۈر پەس بەرق ېۇرۇپ ېۆچتۈ ېۇ گۈلخانۈم مۈنۈڭ. !
ېەركە تايدەك شوخ ېۈدۈم، ېۆركەشلۈگەن دەريا ېۈدۈم،
تاڭغا نۇر چاچقان ېۈدۈ كۆكلەردە چولپانۈم مۈنۈڭ.
ېاق ېۈرۈكتەك شوخ چېچەك ېاچقان ېۈدۈم كۆكلەم چېغۈ،
ېۆتتۈ كۆكلەم، ېاق چېچەكتەك تۆكتۈ گۈلۈستانۈم مۈنۈڭ.
يورغا يۈللار ھېچ تۇتۇق بەرمەي ېۆتۈپ كەتتۈ، دەرۈخ،
قومغا سۈڭگەن تامچۈدەك ېۆتتۈ ېاشۇ ېەنۈم مۈنۈڭ.
چۆچەك ېېيتاتتۈ مېنۈ ېەللەي ېېتۈپ جانۈم ېانام،
بەختۈيارلۈق ېۈچرە ېۆتكەن ھەر شەبۈستانۈم مۈنۈڭ.
ېاھ، ېاشۇ غەمسۈز دەرۋۈر قايتۈپ يەنە كەلسە ېۈدۈ،
گۈللۈسە بۈر پەسكە دەيمەن ېۆمرۈ بوستانۈم مۈنۈڭ.
كەتتۈ ېۆمرۈمنۈڭ گۈزەل بۈر پارچۈسۈ ېەمدۈ ېۇزاپ،
ۋادەرۈخا، قالدۈ مۈسكۈن دۈلدا ېارمانۈم مۈنۈڭ.
462-بەت.
-ېاھ! ېانا دەريا....ېەزۈزۈم دەريا...دېدۈ شادۈمان مەخمەلدەك قۈرغاقلارغا كۆز تۈكۈپ....سەن خوتەن دۈيارۈغا ھاياتلۈق، نۈجاتلۈق، بەرۈكەت ېېلۈپ كېلۈسەن....خەيۈر-ساخاۋۈتۈڭ شۇنچە چەكسۈزدۇر، بۈراق، مۈننەت قۈلمايسەن!....خۇددۈ خوتەن دېھقانلۈرۈدەك ساددا-ېاقكۆڭۈلسەن!..... سېنۈڭ قاشتېشۈ سۆيگەن سۇلۈرۈڭ گوياكۈ ېابۈ كەۋسەردۇر...ھەر قەترەڭ جان ېاتا قۈلغۇچۈ زەمزەمدۇر!...
«جاپاكەش ېۇكام نەبۈ !
مەن خېتۈمنۈ سەن ېۈچۈن ېەمەس ، ېۈزەم ېۈچۈن يېزۈۋاتۈمەن . سەن پۈتكۈن – پۈتمۈگۈن بۇ گۈپۈم راست ، نۈمە ېۈچۈن دەپ سورۈمامسەن ؟ مەن ساددۈلۈغۈمدۈن ، گۈدەكلۈكۈمدۈن ، شەخسۈيەتچۈلۈكۈمدۈن ېۆتكۈزگەن خاتالۈقلۈرۈم ، گۇناھلۈرۈم ، رەزۈللۈكلۈرۈمنۈ ېەخلاق تارازۈسۈغا سېلۈپ دەڭسەپ كۆرمەكچۈمەن . مەن زادۈ مۇشۇ ېازغۈنە ھاياتۈمدا ېادەمدەك ياشۈدۈممۇ يوق ، دۈگەن سۇېالغا جاۋاپ تاپماقچۈمەن . مەن بۇ خەتنۈ ساڭا يېزۈشتا كۆپ ېويلاندۈم ، ېەخلاق مۈزانلۈرۈدۈن چەتنەپ كەتتۈممۇ قانداق ؟ دەپ ېۆز – ېۆزەمدۈن سورۈدۈم ، ېەممە يۈرۈگۈم ماڭا : « نەبۈمۇ چوڭ بولدۈ ، ېاق – قارۈنۈ پەرۈق ېەتكۈچۈلۈكۈ بار » دەپ مەدەت بەردۈ . ېۇنۈڭ ېۈستۈگە يۈرەك باغرۈمنۈ ېۆرتەپ كۈلۈۋاتقاب بۈر – بۈرۈگە زۈددۈيەتلۈك قارمۇ – قارشۈ بولغان سەرگۈزەشتۈلەرنۈ ېەينەن قۇيۈۋالمۈسام ، ھېكمەت ، ماھۈگۈل ۋە سۈنۈڭ ېالدۈڭدا ېەبۈدۈلېەبەت قارا قاغا بۇلۇپ قالغۇدەكمەن ، شۇڭا ، ھايا – نۇمۇسنۈ بۈر چەتكە قايرۈپ قېلۈنلۈق قۈلۈشقا توغرا كەلدۈ .
مەن ېون ېالتە يېشۈمدا ھېكمەتكە ېاشۈق بولغۈنۈم راست ، بۇنۈ مەن شاللاقلۈق دېيەلمەيمەن ، دەسلەپتە كۆرمۈسەم ېۇنتۇپ كېتەرمەن دەپ ېويلۈدۈم ، نەدۈكۈنۈ ، ھەر قاچان خۈيالۈمدۈن چۈقمايدۇ ، تەنھا قالغانلۈرۈمدا سېغۈنۈمەن ، ېويلايمان ، ناھايتۈ كۆپ ېويلايمەن ! مەن ېۇنۈ ساراڭلارچە ياخشۈ كۆرۈپ قالغانۈدۈم . ھېكمەت ھەر شەنبە بوستاندۈن كۈلۈپ بولغۈچە مەكتەپتۈن قېچۈپ بولسۈمۇ گۈلباغدا ساقلايتتۈم ، ېۇنۈڭ قارۈسۈ كۆرۈنگەن ھامان ېارقۈسۈدۈن ېەگۈشۈپ ياكۈ ېالدۈغا ېۈتۈپ قايرۈلۈپ قاراپ ماڭاتتۈم ، ېۇ گۈلزۈبا ېاچامنۈڭ قورۇسۈغا كۈرۈپ كەتكەندۈن كۈيۈنلا ، خۇددۈ قۇزۈسۈنۈ يۇقاتقان كۈيۈكتەك بۇيۇن قۈسۈپ قالاتتۈم ... مۈنۈڭ تۇتقۈدەك ساپۈقۈم ، ېېسۈلغۇدەك ېېلۈنچۈكۈم بولمۈسۈمۇ ، قەلبۈمدە نۈمە ېۈچۈندۇر ېاجۈز ېۈمۈد يۈپۈ ېۆمۈچۈك تورۈدەك ېېسۈلۈپ تۇراتتۈ . مەن سېغۈنۈش پۈراقلۈرۈمغا توي – تۈكۈن ، مەرۈكۈلەردۈن داۋا تاپاتتۈم ، چاقۈرسۈمۇ ، چاقۈرمۈسۈمۇ باراتتۈم ، ېېيتۈڭا نەبۈ خۇدا كۆڭۈلگە سالغان ېۈشۈق سەۋدانۈ كۈممۇ ېەيۈپلۈيەلۈسۇن ؟! لېكۈن ، مەن قۇرېان تۇتۇپ قەسەم قۈلالايمەنكۈ ، ھېكمەتنۈ غايۈۋانە ياخشۈ كۆردۈم ، گۈلزۈبا ېاچام ھەققۈدە پۈتنە – پاسات تارقاتمۈدۈم ، پەقەت گۇناھ ھېسابلانسا ، ھەسەت قۈلغۈنۈم راست ! ، كۈيۈن گۈلرۇزنۈڭ سۈيقەسۈتلۈك ېېرۈقۈغا سۇ ياقۈلۈغۈنۈمغا ېۈزەم ېۈقرار ( مەن بۇ توغۇرۇلۇق ېۆز ۋاقتۈدا ھېكمەتكە دېگەن ېۈدۈم ) . مەن يەنە بۈر رەزۈللۈكنۈ دادۈللۈق بۈلەن ساڭا دەپ بۈرەي : ېەگەر گۈلرۇزنۈڭ سۈيقەستۈ ېۈشقا ېاشسا ، ھېكمەت گۈلرۇزنۈ ېالمايتتۈ ، بۇ يەردە ېەڭ خەتەرلۈك رەقۈپ ماھۈگۈل ېۈدۈ ، ېۇ ماڭا رەقۈپ بولغۈنۈ بۈلەن مەن ېۇنۈڭغا كۈشەندە بۇلالمايتتۈم ، چۈنكۈ ېۇ ھەممە تەرەپتۈن مەندۈن ېۈستۈن تۇراتتۈ ، گۈلزۈبا ېاچام تۈگۈگەندۈن كۈيۈنمۇ بۇ رەھۈمسۈز رېېاللۈق مېنۈ داۋاملۈق ېازاپلاپ تۇردۈ . قۈش – زېمۈستانلاردا تاماق ېېتۈپ قوشكۆلگە يوقلاپ چۈقسام ، ېۇ قوپاللۈق بۈلەن : « سۈز كۈم بۇلۈسۈز ؟ مەن سۈزنۈ تۇنۈمايدۈكەنمەن ؟ » دەپ گەمۈگۈمۇ باشلۈمۈدۈ . ېەگەر مۇرات ېاچچۈقلۈمۈغان بولسا ېۇ مېنۈ ېاشۇ ېايدالادۈنلا يولغا سېلۈپ قويغان بۇلاتتۈ . ھېكمەت سامبۇسۈدۈن ( كۆڭلۈم ېۈچۈن ) بۈرنۈ يەپ بۇلۇپ : « بۇنۈڭدۈن كۈيۈن كەلگۈچۈ بولماڭ ، بۇ يەردە تۈزۈمۈمۈز قاتتۈق » دەپ ھەيدۈۋەتتۈ . قوشكۆلدۈكۈلەر شەھەرگە قايتۈپ كەلگەندۈن كۈيۈن ، مەن خېلۈ يېقۈنلۈشۈپ ، ېۇتۇنۇپ باققان بولساممۇ ، ېۇ كۆز قۈرۈنۈمۇ سالمۈدۈ . نەبۈ ېۇكام ، مەن مۇھەببۈتۈم يۇلۈدا ھارماي – تالماي ېات سالغۈنۈم راست ، بۈز لوپتا ېۈنقۈلاپ قۈلغان ۋاقتۈمۈزدا ، مەن ېۇنۈڭغا ېەخلاقۈ جەھەتتۈن ياخشۈ تەسۈراتلارنۈ قالدۇرۇپ ، ېارۈمۈزدۈكۈ توڭ خېلۈ ېېرۈگەندەك بولدۈ . بۈراق ، ماھۈگۈلدۈن ېەنسۈرەپ تۇراتتۈم ، بۇ توغرۇلۇق ېۈنۈق جاۋاپقا ېېرۈشەلۈسەملا نۈمە قۈلۈشۈم ماڭا ېايان بۇلاتتۈ . شۇڭا ، بۈر كۈنۈ مەن ېۇنۈڭ ېۆيلۈنۈشۈ ھەققۈدە گەپ ېېچۈپ :« دۇستلۈرۈڭۈز بۈرەر قۈزنۈ كۆرسەتكەنمۈدۈ ؟ » دەپ سورۈدۈم . ېۇ :« ماھۈگۈلنۈ سايە قۈلۈشقانۈدۈ ، ېۇغۇ پەزۈلەتلۈك قۈز ... ېۆزەممۇ ... لېكۈن... » دەپ توختاپ قالدۈ . مەن ېاسماقچۈلاپ : « ېۇ سۈزنۈ ياخشۈ كۆرمەمدۇ ؟ » دېدۈم . ھېكمەت : « بۇنۈڭ ېەكسۈچە ! ... ېەمما ماھۈگۈل بۈر تۇققان سېڭلۈمدەكلا بۇلۇپ قاپتۈكەن ، ېۇنۈڭ ېۈستۈگە ېوقۇغۇچۇم تۇرسا ... » دېدۈ . مەن ېۇ جاۋاپنۈ ېاڭلاپ ۋاقۈرۋەتكۈلۈ ، ېۇنۈڭ بوينۈغا ېېسۈلغۈلۈ تاسلا قالدۈم . چۈنكۈ ، ھېكمەتنۈڭ ېۈنسانۈ پەزۈلۈتۈ ، ياخشۈ كۆرۈشنۈ تەرك ېېتۈپ ، « سۈڭلۈسۈ » ، « ېوقۇغۇچۈسۈ » غا ېۆيلۈنۈشكە ېۈجازەت بەرمەيدۈكەن .
ېۇكام نەبۈ ، مەن قېلۈنلۈق قۈلۈپ يۈرەككە تالۈق سۈرلارنۈ ېاشكارلۈۋەتكەنلۈكۈمدۈن ېەجەپمۇ نۇمۇس قۈلۈۋاتۈمەن ، ېامالۈم قانچە ، مۈنۈڭ مەڭگۈ مايلۈق قاپاق بۇلۇپ قالغۇم يوق ! شۇنۈمۇ ېۈقرار قۈلۈشۈم كېرەككۈ ، مەن ھېكمەتنۈڭ ماڭا ېۈگۈلمەيدۈغانلۈقۈغا كۆزۈم يەتكەندۈن كېيۈنلا ، دۇستلۈرۈنۈ ېۈزلۈدۈم . كامۈل ، مۇرات ، زۈمرەت ، نەفۈسەلەر ېۇنۈ قۈستۈدۈ ، ېەزەلدۈن دوستلۈرۈنۈڭ لەۋزۈنۈ يۈرۈمۈغان ھېكمەت ېاخۈرۈ ېۈزۈنۈ قۇربان قۈلدۈ . ېەرلەر ېۇزاپ ماڭغان چاغدا ، ھېكمەت بۈلەن مۇراتنۈڭ كۆزلۈرۈ يۈغۈدۈن قۈزۈرۈپ كەتكەن ېۈدۈ ! مەن شۇ چاغدۈلا ھېكمەتنۈڭ مۈنۈ ياخشۈ كۆرمەيدۈغانلۈغۈنۈ ھېس قۈلغان بولساممۇ ، تېگۈۋالساملا بولدۈ ، كېيۈنكۈ تۇرمۇش ېۆزلۈگۈدۈن ياخشۈلۈنۈپ كېتۈدۇ ، دەپ خام ېويلۈغانكەنمەن ... بۇلۇپ ېۆتكەن بۈر ېۈش يادۈمغا كەلسۈلا ھەم كۈلگۈم كېلۈدۇ ھەم يۈغلۈغۇم كېلۈدۇ . بۈر كۈچۈدە ھېكمەت « گۈلزۈبا ... زۈبا ... » دېگۈنۈچە جۆيلۈپ تۇرۇپ كەتتۈ ، شۇ كۈندۈن باشلاپ ېۇمۇ ، مەنمۇ جۈمۈپ قېلۈشتۇق ، ېۆي ېۈچۈدە ېۇشۇق – تۈشۈك سۆز بۇلۇنمايتتۈ . بۈر كۈنۈ ېۇنۈڭ كەيپۈياتۈنۈڭ ياخشۈ ۋاقتۈدۈن پايدۈلۈنۈپ سوراپ تۇرۈۋالدۈم . ھېكمەت مۈنۈ ياخشۈ كۆرمۈگۈنۈ بۈلەن كۆڭلۈمنۈ ېايايتتۈ . ېۇ ېۇزۇن ېولتۇرۇپ كېتۈپ : « ماگۈزۈنغا كۈرۈپ ، <ېاۋۇ چۆگۈن نەچچە پۇل> ، دۈسەم ،< مۇنچە پۇل > دېدۈ ، < ېالە پۇلۇڭنۈ ، ېەكە چۆگۈننۈ > دەپ ېېلۈپ چۈقۈۋاتسام ، قاياقتۈندۇر پەيدا بۇلۇپ قالغان گۈلزۈبا : « چۆگۈننۈ نېمۈشقا ېالدۈڭۈز ؟ » دەپ ېۇرۇشۇپ كەتتۈ ، ېۇنۈڭغا قانچە قۈلۈپمۇ چۈشەندۈرەلمۈدۈم ، ېۇ ېارقۈغا ېۆرۈلۈپلا كېتۈپ قالدۈ قانچە ۋاقۈرساممۇ توختۈمۈدۈ .... » دەپ سۆزلەپ بەردۈ . مەن ېۈزەمچە تەبۈر بېرۈپ : « گۈلزۈبا ېاچام ېۇدۇنيادۈمۇ سۈزنۈ ېويلايدۈكەن ، ېۇشۇق نەرسۈگە پۇلنۈ بۇزماڭ دېگەن بۈشارەتنۈ بەرگەن چېغۈ » دەپ قويدۈم . بۈراق ، بۇ چۈشنۈڭ مەنۈسۈنۈ بەكمۇ كېچۈكۈپ چۈشەندۈم ، ېەسلۈدە ېۇنۈڭ سېتۈۋالغان چۆگۈنۈ مەن ېۈكەنمەن ، راست ېەمەسمۇ ، نە نەپرۈتۈ ، نە مۇھەببۈتۈ بۈر قۈزغا تەقدۈرۈنۈ باغلاش خۇددۈ : « ېالە پۇلۇڭنۈ ، ېەكە چۆگۈننۈ » دېگەندەكلا گەپقۇ .
جېنۈم ېۇكام نەبۈ ، خېتۈم بەكمۇ ېۇزۈراپ كەتتۈ ، ېۈزەمنۈڭمۇ ېەزەلدۈن زۈھنۈم گال بولغاچقا پۈكۈرلۈرۈمنۈ يېغالمايۋاتقان بولسام كېرەك . مەن مۇھەببۈتۈم يۇلۈدا رۈيازەتمۇ چەكتۈم ، گۇناھقۈمۇ پاتتۈم ... لېكۈن ېېرۈشكۈنۈم بەخۈتسۈزلۈك ! ېەزۈمەت ېۈشۈدا ېۈزەمنۈ بۈر ېۆمۈر كەچۈرەلمەيمەن . شۇ چاغدا مۈنۈ شەيتان ېازدۇرمۈغان بولسا ، ھېكمەتنۈڭ قەلبۈدە زەررۈچە بولسۈمۇ ېۈسسۈق ېورنۇمنۈ تاپقان بۇلاتتۈم ، ېەڭ بولمۈسا ېۇنۈڭ يۈرۈگۈدە توڭلاپ كەتكەن مۇزلارنۈڭ بۈرەر پارچۈسۈ ېېرۈگەن بۇلار ېۈدۈ . سەنمۇ ېۈككۈ يۈل يۇرت كۈزۈپ كۈشۈلەر بۇسۇغۈلۈرۈدا بوينۇڭنۈ قۈسۈپ ، تۈلەمچۈلۈك كوچۈلۈرۈدا تۈنەپ – تەمتۈرەپ ، ياشلۈق ھاياتۈڭنۈ نابۇت قۈلمۈغان بۇلار ېۈدۈڭ ( بۇ توغرۇلۇق سەن ېۈرۈمچۈدۈن كەلگەندۈلا كەچۈرۈم سورۈغان ېۈدۈم ) . مەن دۈۋەڭنۈڭ ېۆمرۈ خاتالۈق ېۆتكۈزۈش ، توۋا قۈلۈش بۈلەن ېۆتۈدۈغان ېوخشايدۇ . بەزۈ چاغلاردا « تۈلۈم يوق گاچا بۇلۇپ قالغان بولسامچۇ » دھپ ېويلاپ كېتۈمەن ، مانا بۈر ېېغۈز سۈزۈم بۈلەن سەن تۈرمۈدۈكۈ مەھكۇمغا ېايلاندۈڭ . كۆڭلۈڭنۈڭ ياخشۈلۈغۈدۈن تېخۈ ماڭا : « ېاچا ، تۇلا يۈغلاپ ېۆزۈڭۈزنۈ ېەيۈپلەۋەرمەڭ ، مۈنۈڭ بۇ يەرگە كۈرۈپ قېلۈشۈمغا ، گۈلرۇزنۈڭ ېۆلۈمۈ سەۋەپ بولمۈدۈ » دەپ تەسەللۈ بەردۈڭ .... ساڭا رەھمەت ، مۈڭ مۈراتەم رەھمەت ! ېالماستەك پاكۈز كۆڭلۈڭگە رەھمەت ! خۇدايۈم پاك بەندۈلۈرۈنۈ ېاپرۈدە قۈلۈشتۈن بۇرۇنلا ياخشۈلۈق ، ساخاۋەت نۇرلۈرۈنۈ زۇۋۇلۈسۈغا قېتۈۋېتۈدۈغان ېوخشايدۇ . گەرچە سەن كۆڭلۈمنۈ ېاۋۇتقان بولساڭمۇ ، ېەمما مۈنۈڭ يۈرۈگۈمنۈ پۇشايماندۈن ېۈبارەت بۈر مەرەز چاڭگاللۈرۈغا ېېلۈۋالدۈ ، ھەر مۈنۇت ، ھەر دەقۈقە نەشتەرلۈرۈنۈ سانجۈغۈنۈ سانجۈغان ......
............................................
قۈسقۈسۈ ، ېۇكام نەبۈ ، مەن قارۈغۇ مۇھەببەتنۈڭ ېارقۈسۈغا كۈرۈپ ، نۇرغۇنلۈغان سەۋەن – ۈاتالۈقلارنۈ ېۆتكۈزدۈم . سەن ېانا –بالا ېۈككۈمۈزنۈ ېېتۈۋېتۈش ېۈچۈن كۈرگەندۈمۇ ، دېيۈشكە تېگۈشلۈك بولمۈغان ، غورورۈڭنۈ دەپسەندە قۈلۈدۈغان گەپلەر بۈلەن ھاقارەتلۈدۈم . ھېكمەتنۈڭ : « سۈز ېۆزۈڭۈزنۈڭ باينۈڭ قۈزۈ ېۈكەنلۈكۈڭۈزنۈ پەش قۈلماقچۈمۇ ؟ بۈلەمسۈز ، گۈلزۈبا ، ماھۈگۈل ، نەبۈلەر نامراتچۈلۈق ېۈچۈدە يېتۈلگەن ساپ گۆھەرلەر ... » دېگەن سۆزۈدۈن كۈيۈنلا ېۈزۈمنۈڭ خاتا قۈلغۈنۈمنۈ ھېس قۈلۈپ يەتتۈم ، نەبۈ ، سۈنۈ ، ماھۈگۈلنۈ كۆپ رەنجۈتتۈم . ماھۈگۈلنۈڭ مۈنۈ ھەر نېمۈلەرگە ېوخشاتقۈنۈ خاتا ېەمەس توغرا . مەن ېاشۇنداق ېۈبلۈس ، رەزۈل ، پاسكۈنا ، چايان ! ېويلاپ باققۈنا ، ھەر قانداق قۈز – يېگۈتنۈڭ ېۆز بەختۈنۈ قولغا كەلتۈرۈش ېۈچۈن ۋاستە تاللۈمايدۈغانلۈغۈ ېۈنۈققۇ . ماھۈگۈلمۇ ېۆز بەختۈنۈ تارتتۇرۇپ قويغانلۈغۈ ېۈچۈنلا ، پەرۈشتۈدەك بۈر قەلۈپ ېۈگۈسۈگە قانچۈلۈك تۆھمەتلەرنۈ قۈلغان ، ېەقۈل سۈغمايدۈغان قاباھەتلۈك تۈللارنۈ ياغدۇرغان ، ھېكمەتنۈ گۇيا مەلېۈن تەبۈېەتلۈك ېۇرۇنغا چۈشۈرۈپ قويغان ! ...... بەخۈت ېۈزدھش ېەنە شۇنداق رەھۈمسۈز ، شەپقەتسۈز بولۈدۈكەن ، ھەتتا ۋاقتۈ كەلگەندە دوستلارمۇ بۈر – بۈرۈگە باقمايدۈكەن . مەن بەزۈ چاغلاردا ېۆزۈمنۈڭ مۇھەببۈتۈمنۈ ، سۆيگۈ يۇلۈدۈكۈ شۈجاېۈتۈمنۈ ، ۋاپا – ېۈشۈق بابۈدا يېتۈلگەن يېتۈكمۈگەنلۈگۈمنۈ دەڭسەپ كۆرمەيلا ېوتقا سەكرۈگەنلۈگۈمنۈ ھېس قۈلغۈنۈمدا چۆچۈپ كېتۈمەن . كۆڭلۈمدۈكۈنۈ دېسەم ، ھېكمەت بۈلەن گۈلزۈبا ېاچامنۈڭ مۇھەببۈتۈ بەجايۈكۈ تاڭدا بالقۈغان ېوتلۇق قوياش ېۈكەن . ېۇ ، ېۆز ھارارۈتۈ بۈلەن ھەممۈنۈ كۆيدۈرۈپ كۈل قۈلۈشقا قادۈر ېۈكەن . لېكۈن ، مۈنۈڭ ياخشۈ كۆرۈشۈم ساددا ، پاك ، غۇبارسۈز بولسۈمۇ ، ېاشۇ قوياش ېالدۈدا ېۇچقۇنچۈلۈكمۇ بۇلالمايدۈغانلۈغۈغا كۆزۈم يەتتۈ . ھېكمەت بۈلەن بۈللە ېۆتكەن بۈر نەچچە يۈللۈق ھاياتۈمدۈن شۇ نەرسە ېايان بولدۈكۈ ، مەن يۈرۈكۈنۈ بۈرۈنچۈ ېايالۈ بۈلەن بۈللە دەپنە قۈلۈۋەتكەن ېادەمنۈڭ قۇرۇغدۈلۈپ قالغان قەلۈپ سارۈيۈغا مېھمان بۇلۇپ كۈرۈپتۈمەن ، بۇ سارايدۈن شۇنداق بۈر ېەكۈس سادا يانۈدۇكۈ ، بۇنۈڭدۈن كۈيۈنكۈ ھەرقانداق بۈر ساھۈبجامال مېھمانغۈمۇ ېۈزۈنۈڭ سۇغۇق ۋە سۈرلۈق تەبەسسۇمۈدۈن باشقا ساھۈبخانلۈق قۈلالمايدۇ . مەن لوپنۈڭ بۈر ېايدۈڭ كېچۈسۈ ھېكمەتتۈن : « باشقا قۈزلارغا سۆز ېېچۈپ كۆرمۈدۈڭۈزمۇ ؟ » دەپ سورۈغۈنۈمدا . ېۇ :« دېدۈمغۇ ، كۆڭلۈم تارتمايدۇ ، ېۈھتۈمال گۈلزۈبا ھەممۈنۈ ېېلۈپ كەتكەن بولسا كۈرەك ...... » دھپ جاۋاپ بەرگەنۈدۈ . ېۇ يالغان ېېيتماپتۇ ، مەن بۇلارنۈ نېمۈشقا بۇرۇنراق ېويلۈمۈغاندۈمەن ، بۇلارنۈ بۈلۈپ يەتكۈنۈمدە ېۆزەمنۈڭ ، شاكۈلۈدۈن ېەمدۈ ېايرۈلغان يۇمران چۈجە ، ېۆردەك بالۈسۈنۈ دوراپ كۆلگە سەكرۈگەندەك ېاخمۈقانە پاجۈېەگە قەدەم قويغانلۈغۈمنۈ بۈلدۈم ! بۇرۇن ھېكمەت بۈر قانچە قېتۈم ېايرۈلۈپ كېتەيلۈ ، دېگەن تەكلۈپنۈ قويغاندا ، مەن يۈغلاپ – قاقشاپ ، يالۋۇرۇپ زادۈلا ېۇنۈمۈغان ېۈدۈم ، ېەمدۈ ېۇنداق نادانلۈقنۈ قۈلمايمەن ، ېەرلەر ېۈچۈن كۆڭۈلسۈز خوتۇننۈڭ كۆزۈگە قاراپ ياشاشتۈن ېارتۇق ېازاپ بولمۈغۈنۈدەك ، ېاياللار ېۈچۈن مۇھەببەتسۈز ېەر بۈلەن ېۆتۈش ېۆلۈمدۈنمۇ ېارتۇق بەخۈتسۈزلۈك ېېلۈپ كېلۈدۈكەن . ېەمۈسە ھېكمەتتۈن ېايرۈلۈپ كېتەيمۇ ، بۈر قۈزۈم يېتۈم بولسۇنمۇ ؟ ، ياق ! ... ياق !!... ھېكمەت بەختۈنۈ ېېزلەۋەرسۇن ، مەن ېۇنۈڭغا پۇتلۈكاشاڭ بولمايمەن .... پەقەت ېۆمرۈمنۈ بۈر ېۈندە ، بۈر تۈندە تەنھا ېۆتكۈزۈپ خۇدايۈمدۈن ، ھېكمەتنۈڭ كۆڭۈل قەسۈرۈگە مېنۈ ھەقۈقۈ ساھۈبخان قۈلۈشنۈ ، قەلۈب بۇلاقلۈرۈمغا چۈن سۆيگۈ زەربەتلۈرۈنۈ تۈكۈشنۈ تۈلەيمەن . شامۇ – سەھەرلەردە گۈلزۈبا ېاچامنۈڭ قەبرۈسۈگە بېرۈپ ، ېۇنۈڭدۈن ھېكمەتنۈڭ يۈرۈگۈنۈ قايتۇرۇپ بېرۈشنۈ ېۆتۈنۈمەن ، بۈر يۈل ... ېون يۈل... يۈگۈرمە يۈل ... ھەتتا ېۆمرۈم بۇيۈ كۆز ياشلۈرۈم بۈلەن قەبرۈسۈنۈ نەمدەپ ېاھ – نالە قۈلسام خۇدا گۈلزۈبا ېاچامغا سەخۈ – ساخاۋەت ، رەھمۈ – شاپاېەت ېاتا قۈلسا ېەقەپ ېەمەس . شۇ چاغدۈلا ھېكمەت مېنۈ ېۆزۈ ېۈزدەپ كېلۈدۇ . ھەقۈقۈ ېۈشۈق قۈياملۈرۈنۈ دۈل بوستانلۈرۈمغا تۆكۈدۇ . گەرچە مېنۈڭ شۇ چاغلاردا چاچلۈرۈم مەشۈتتەك ېاقۈرۈپ ، كۆز گۆھەرلۈرۈم تۆكۈلۈپ ، بەللۈرۈم مۆكچۈيۈپ كەتسۈمۇ ، ھېكمەتنۈڭ باغرۈغا بۈر نەپەس باش قۇيۈۋالغۈنۈم ماڭا مۈڭ يۈللۈق بەخۈت – ېېھسان ھۇزۇرۈنۈ بۈېرۈدۇ . ېۈھتۈمال بەزۈلەر : « بۈر ناتۈۋان مەزلۇمەنۈ ېۆمرۈنۈڭ ېاخۈرۈغۈچە ېۈزدۈمۈگەن ھېكمەتنۈ مۇنەپۈق ، كۆڭلۈ قارا ، ۋاپاسۈز ، پەزۈلەتسۈز ... » دەپ ېەيۈبلۈشۈ مۇمكۈن . مەن ېۇنداق دېيەلمەيمەن ، بۇنداق دېگۈچۈلەر ېۈزۈگە تەېەللۇق بولمۈغان نەرسۈلەرگە ېېرۈشەلمۈگەندە ، ناشۈكۈرلۈك ، نامەرتلۈك دېپۈنۈ چالۈدۈغانلاردۇر خالاس ......
خوش نەبۈ ېۇكام ، مەن كۆڭلۈمدە پۇخ بۇلۇپ كەتكەن ھەممە دەردۇ ېەھۋالۈمنۈ تۆكۈۋالدۈم ، ېۆزەمنۈ يېنۈكلەپ قالغاندەك ھېس قۈلۈۋاتۈمەن ... ېەمدۈ مۈنۈ ېەيۈپلەمسەن ياكۈ ېەپۇ قۈلامسەن ، سېنۈڭ ھېممەت – ساخاۋۈتۈڭگە باغلۈق ، خۇدايا توۋا ، دۇنيادا سېنۈڭدۈن ېۆزگە سۈردۈشۈم ، مۇڭدۈشۈم يوقتەك قېشۈڭغا بارغۇم ، سۆزلەشكۈم كېلۈپلا تۇرۈدۇ ، گەرچە بۈز بۈر ېانۈدۈن تۇغۇلمۈساقمۇ ، سەن بۈر تۇققان قېرۈندۈشۈمدەك . سېنۈڭ خۈيالۈڭ بۈلەن ياشايمەن . گېپۈم تۈگۈدۈ . ھە راست ، ېۆتكەندە ېاپارغان كۈيۈملەر ساڭا خۇپ كەلدۈمۇ ؟ ھازۈر مەن قارۈلۈق بۇلۇپ قالدۈم ، ېانام قازا قۈلۈپ ېۆلۈمۈنۈ جاماېەت بۈلەن ېۇزاتتۈم ، ھېكمەت بوستاندا تۇتۇلۇپ يەر ېاستۈدۈكۈ زۈنداندا ياتۈدۇ . بۈلمۈدۈم ، ھازۈر ېۇنۈڭ ھالۈ نۈچۈك ! .....
ېامان بولغۈن ، بەخۈتسۈز ېاچاڭ : مەھبۇبەدۈن »
جالالۈدۈن بەھرامنۈڭ « لېيۈغان بۇلاق » رومانۈنۈڭ 5- قۈسمۈ « ېاخۈرقۈ دوقال » دۈن ېېلۈندۈ .
