تېخى تۈنۈگۈنلا ئالى مەكتەپ چاقىرىق قەغىزىنى قۇچاقلىغىنىمچە شىرىن ئۇيغۇدا
 ئۇخلاۋاتاتتىم ، ئويغىنىپ قارىسام بىردەمدە ئۇقۇش پۈتتۈرۈش گۇۋاھنامىسىغا
 ئايلىنىپ قاپتۇ .........ۋاقىت نەقەدەر تىز ئۆتكەن ھە ،،،،،،،،،،،،،،،
كېچە .....
بىر توپ ساۋاقداشلىرىم بىلەن كۈلكە چاقچاقلار ئىچىدە دەرىسخانىدا يۈرەتتىم  ،،،توساتتىن
 تېلفۇنۇم جىرىڭشىدى ،،،ئويغىنىپ قارىسام ئىشقا چىقىدىغان ۋاقتىم توشۇپ قاپتۇ ،،،،
........................................................................................
سىلەرمۇ شۇنداق چۈشلەرنى كۆرىدىغانسىلەر ھە ساۋاقداشلىرىم ،،،،،، 

شۇتاپ ھېلىھەم ئۆزۈمنى بىر ئۇقۇغۇچىدەك ،بىر كۈنى تەتىل بۇلۇپ ئۆيدە ئۇزۇن مەزگىل
 ئارام ئالىدىغاندەك ھېس تۇيغۇلاردە يۈرۈيمەن ....... 

مەن ياتقان ياتاق  

 

  

ئاشخانام  


مەكتىپىمىزدە بىر كىچىك  بازار بۇلىدىغان ،شۇنداق ئويلايمەنكى ئۈرۈمچىدىكى ئالى مەكتەپلەر ئىچىدە تامىقى بۇنىڭدەك ئوخشايدىغان ھەم ئەرزارن ئاشخانا يوقمىكىن ،ئاشخانا ئاچقانلارنىڭ ياخشىلىغى ،ھەممىمىز دەپتەرگە يازدۇرۇپ قۇيۇپ يەۋرېرەتتۇق ،ئاي ئاخىرىدا پۇلىنى ھېساپلاشقاندا خوجايىنلار 30-40كوينى كۆتىرىۋېتەتتى ،بۇ بىر  ئۇقۇغۇچىغا نىسپەتەن ئاز پۇل ئەمەستى ...ماۋۇ تاۋسەن مىفەنلەر ھازىرمۇ شۇنداق ئەرزانكەن ..... 


تويۇقسىز ساۋاقداشلىرىمنى ،ياق، مەكتەپداش تەڭتۇشلىرىمنى ياد ئېتىپ قالدىم ،بىر چاغلاردا بزمۇ شۇنداق غەمسىز ئىدۇق،ئۆز مەيلىمىزچە نە نەلەرگە بېرىپ ئوينايىتتۇق : 


ئاخشاملىرىنى تورخانىلاردا تۈنەپ كەچ قالساق مەكتەپنىڭ بۇ ئارقا ئىشىكىدىن ئارتىلىپ كىرەتتۇق ،لىكىن ھازىر ئۇ پاكار سىيرىلما ئىشىكنىڭ ئورنىغا بۇ ئىشىكىنى ئورنۇتۇپ قويۇپتۇ ،ھازىرقى بالىلارغا تەس بوپتۇ دە !


خوشلىشىدىغان چاغدا سىنىپتىكى يىگىتلەر مانا مۇشۇنداق  خوشلاشقان ئىدۇق .... 

 
 
مەن ياتقان ياتاق
 

 


ھەي داشۆسىڭلار ....
بىزنىڭمۇ سىلەردەك بەخىتلىك چاغلىرىمىز بولغان ،ئالى مەكتەپنى مەڭگۈلۈك دەپ ئويلاپ قالماڭلار ،كىىتىدۇ ،ھەممىسى كىتىدۇ ،سىلەردە پەقەت  شىرىن ،تولىمۇ شىرىن ،تاتىلىق ،تولىمۇ تاتلىق ئەسلىمىلەرلا قالىدۇ ،مەكتەپنى قانداق پۈتتۈرگەنلىكىڭلارنى سەزمەيلا قالىسىلەر ،ئالى مەكتەپتىن ئايرىلىپ جەمىيەتكە قەدەم قويغىنىڭلاردا سىلەرنى نۇرۇغۇن قايغۇ غەملەر كۈتۈپ تۇرىدۇ ،زىممەڭلارگە يۈكلەنگەن يۈكنى ئارتىپ تۇرمۇش ، تىرىكچىلىك ھەلەكچىلىكىدە تۇرمۇشتىن  ئىبارەت بۇ ئايىغى چىقماس يولنىڭ قايناملىرىدا ئۆمرۈڭلار ئىرىپ  تۈگەيدۇ...
ئەمدى ئاتا ئاناڭلاردىن پۇل سورىيالمايسىلەر ،داڭلىق شەخەسلەرنىڭ لىكسىيەلىرىنى ھەقسىز ئاڭلىيالمايسىلەر ،تورخانىلاردا كىچىلەپ تۈنەپ يۈرەلمەيسلەر،سۆڭىكى يوق پۇلنى خەجلەپ بىغەم يۈرەلمەيسىلەر . ....
ئەي ئۇكىلار  ،ئۇقۇڭلار ،ياخىشى ئۇقۇڭلار ،ئالى مەكتەپ ھاياتىڭلارنى قەدىرلەڭلار ......... 



 

خاتىمە :

سىېغىندىم مەن سېغىندىم ،
ئۈرۈمچىنى سېغىندىم ،
ئۇقۇسامكەن يەنا بىر ،
مەكتىپىمنى سېغىندىم ...



زېرىكتىم مەن زېرىكتىم ،
جەمىيەتتىن زېرىكىتم ،
ئەجەپ تەسكەن پۇل تاپماق ،
مەكتىپىمنى سېغىندىم

مەن 16 يېشىمدىلا ئەسكەر بولغان، شۇڭلاشقا ئالىي مەكتەپ قەدىرىنى بىلمەيمەن. بىراق تولۇق ئوتتۇرنىڭ دەسلەپكى يىللىرىنى شەھەرلىك مەكتەپتە ياتاقتا يېتىپ ئوقىغان،
ئەشۇ چاغلاردىكى ساۋاقداشلىرىم بىلەن. سەپداشلىرىمنى قىسىمدا ئۆتكەن كۈنلىرىمنى بەكلا سېغىندىم.

ساۋاقداشلىق مىھرى...........................................