ئۇيغۇر
ساراڭ
6 H) b; K) ~/ q9 }0 |(ھېكايە)
# @: A2 e2 ?( o8 @2 C4 v! _: Gمۇتەللىپ ئابدۇخالىق نۇرلان
2 s& w0 i2 Q _, r' L
3 j7 ^7 Z# P4 N9 @# M+ q) Eسىنىپىمىزدا رەتلىك قىلىپ تىزىپ قويۇلغان ئۈستەل-ئورۇندۇقلارنى ناغرا قىلىپ چېلىپ چىققان بولساممۇ، ئويۇن خۇمارىم ھېچ بېسىلمايۋاتاتتى. دەل شۇ ئەسنادا سىررتى ساۋاقداشلىرىمنىڭ ۋاڭ-چۇڭى ئاڭلاندى. نىمە ئىش بولغانلىقىنى بىلىپ بېقىش ئۈچۈن سىرتقا ئۆزۈمنى ئاتتىم. ئاڭغىچە خىيالىمدىن تاياق سېغىنغان بىرەر ھارامزادە جىدەل چىقارغان بولسا تېخى ياخشى دېگەن ئويلارمۇ كىچىپ ئۈلگۈردى. چۈنكى مەكتەپ بۇيىچە ھەرقانداق ئۇرۇش-جىدەلنىڭ كۆكىنى سېتىۋېلىپ، قاش-قاپاقلىرىم ياماقتىن ئاجرىمايدىغان ئۆكتەم «مەمەت جودا»دەپ نامىم بار ئىدى. كارىدۇردىن چىقىپ مەندىن ئون نەچچە قەدەم نېرىسىدىكى ئوقۇغۇچىلار توپىغا كۆزۈم چۈشتى. مەن بۇ ھالنى كۆرۈپ راستتىنلا جىدەل چىققانلىقىنى پەملىدىم، دە- توپقا يۈگۈرگەنچە كىرگەن بولساممۇ، كۆز ئالدىمدىكى مەنزىرىنى كۆرۈپ چۆچۈپ كەتتىم. چۈنكى توپنىڭ ئۇتتۇرىسدا ھارۋىغا قېتىلغان ئىشەكنىڭ باشبېغىنى بىر قولى بىلەن تۇتىۋېلىپ، يەنە بىر قولىدا سىنىپ مۇدىرىمىز ئەنۋەر مۇئەللىمنىڭ قولىنى سىقىپ تۇرۇپ پاراڭلىشىۋاتقان بۇ كىشى دەل مىنىڭ ئاتام ئىدى. ئىشەك ھارۋىسىسىنىڭ ئوتتۇرىدا كۈرۈك جۇۋا بېشىغا پىپى تۇماق كىيىپ يۈكۈنگەن پېتى بىر جۈپ كۆزىنى مۆلدۈرلىتىپ ئولتۇرغىنى بولسا مىنىڭ ئاكام توختى ئىدى. ئۇ ئۈچ يىل ئىلگىرى مۇشۇ مەكتەپنى ئەلا نەتىجە بىلەن پۈتتۈرۈپ ئالى مەكتەپ ماڭىدىغانغا ئاز قالغان كۈنلەرنىڭ بىر كىچىسى كۆز تەگكەندەك تۇيۇقسىز«ساراڭ»غا ئايلىنىپ قالدى. مانا شۇندىن بىرى ئۇنىڭ تۇرقى شۇ.ھەي...........شۇ تاپتا ساۋاقداشلىرىم بۇ ئىشنى بىلىپ قالسا تۈگەشكىنىم شۇ ئەمەسمۇ؟
$ y: M. ]* C1 j6 M% J5 l$ oمەن كەينىمگە بۇرۇلۇپ ئاستا تىكىۋېتىشكە تەمشىلىۋىدىم، ئاڭغىچە دادام مېنى كۆرۈپ قالدى.-دە مىنى چاقىرىۋالدى. * I8 D# W: S0 O4 |
: g$ V7 S; x+ u; E l7 Y
9 S. f) w6 x2 |8 i0 j
/ K+ |1 b e7 ~0 q8 xدىتال
كىرگۈزگۈچ
ئايال
بالا
پەن
ئىللىق |