ئوقۇتقۇچىلارنىڭ يېزىقچىلىق قىلىشى شەخسىي ئىشمۇ؟

خەۋەرچى

	ئوقۇتقۇچىلارنىڭ يېزىقچىلىق قىلىشى شەخسىي ئىشمۇ؟ ئابدۇغېنى مۇقىم(شىنجاڭ گېزىتى)     يېقىندا، ئاز–تولا ئەسەر يېزىپ، گېزىت – ژۇرناللاردا ئېلان قىلدۇرۇپ تۇرىدىغان بىر ئوقۇتقۇچى دوستۇم بىلەن كۆرۈشۈپ قالدىم. ئۇ ئۆزىنىڭ يېقىندىن بۇيان سىنىپ مۇدىرى بولۇپ قېلىپ، يېزىقچىلىق قىلىشقا ۋاقىت چىقىرالمىغانلىقىنى ئېيتتى. يېزىقچىلىق قىلىش قارىماققا شەخسىي ئىشتەك قىلسىمۇ لېكىن، ئىنچىكىلەپ ئويلىغاندا، يېزىقچىلىقنىڭ ئوقۇتقۇچىلار ساپاسىنى ئۆستۈرۈشكە، مەكتەپنىڭ ئوقۇ–ئوقۇتۇش، تەلىم – تەربىيە خىزمىتىنى ئىلگىرى سۈرۈشتە زور پايدىسى بار.     يېزىقچىلىق ئىقتىدارى بولمىغان ئوقۇتقۇچى دەرسخانا تىلىنى ئۈنۈملۈك قوللىنالماي، ئوقۇغۇچىلارغا مۇكەممەل بىلىم يەتكۈزۈش مەقسىتىگە يېتەلمەيدۇ. بولۇپمۇ تىل–ئەدەبىيات ئوقۇتقۇچىلىرى ئۈچۈن بۇ شەرتنى ھازىرلاش تېخىمۇ زۆرۈر. چۈنكى، ئەدەبىيات تىل سەنئىتىدۇر. ئۆزىمىزدە مۇكەممەل يېزىقچىلىق ئىقتىدارىنى ھازىرلىماي تۇرۇپ، ئوقۇغۇچىلارغا تىل – ئەدەبىياتنىڭ خاسلىقىنى نامايان قىلىش مۇمكىن ئەمەس. شۇڭا، شۇنداق دىيەلەيمەنكى، ئوقۇتقۇچىلارنىڭ يېزىقچىلىق قىلىشى ھەرگىزمۇ شەخسى ئىش ئەمەس، بەلكى خىزمىتىگە پايدىسى بار ئىش.     ئوقۇتقۇچى مەكتەپكە يېزىقچىلىق قىلغىلى ئەمەس، ئوقۇتقۇچىلىق قىلغىلى كېلىدۇ، لېكىن، ئوقۇتقۇچىنىڭ ھەربىر خىزمىتىگە يېزىقچىلىق سىڭىپ كەتكەن بولىدۇ. مەيلى تەبىئىي پەن ياكى ئىجتىمائىي پەن ئوقۇتقۇچىلىرى بولسۇن، تىلدىن ئايرىلسا تەربىيەلەش خىزمىتىدىن ئايرىلىپ قالىدۇ. شۇڭا، ئوقۇتقۇچىلارنىڭ يېزىقچىلىق قىلىشى ھەرگىزمۇ ئۆزى بىلەنلا باشلىنىپ، ئۆزى بىلەنلا ئاخىرلىشىدىغان ئىش ئەمەس، بەلكى، ئۇ ئىقتىدار يېتىلدۈرۈش مەسىلىسى، ئاشۇ ئىقتىدارنىڭ مەكتەپتە نامايان بولۇش مەسىلىسى. شۇڭا، ئوقۇتقۇچىلارنىڭ يېزىقچىلىق قىلىشىنى قوللاشقىلا بولىدۇكى، چەكلەشكە بولمايدۇ.

مەزمۇت

	بەلكىم ۋاقىتىنى تەرتىپلىك ئۇرۇنلاشتۇرسىىلا يېزىقچىلىق ئىشلىرىمۇ توختاپ قالماس. مەككتەپ بولغاندىن كىيىن، باللا تەر بىيەلەشمۇ مۇھىم.

新恩一

	مىنىڭچە ھەر بىر ئۇقۇغۇچى ئۇستازىنىڭ مەتبۇئاتلاردا ئېلان قىلغان ماقالە، ئەسەرلىرنى كۆرگەندە چۇقۇم پەخىرلەنمەي تۇرالمايدۇ. شۇڭا ئەدەبىيات ساھەسىدىكى ئوقۇتقۇچىلار ئۇقۇغۇچىلرغا ئۆزىنىڭ ئۈلگىلىك رولىنى كۆرسىتىشى لازىم.