ئىككى شېئىر-ئاينۇر تۇرسۇن

ئەرچىن

ئىككى شېئىر
ئاينۇر تۇرسۇن

ئېھ، گۈزەل چاغلار

سەن نەدە، مەن نەدە، يۈردۇق تەمتىرەپ،
بىلمەيمەن مەشغۇلسەن قانداق ئىش بىلەن؟
ئېيىت قېنى ساۋاقداش، ئەسلەۋاتامسەن،
تەڭ كۈلگەن دەملەرنى سېغىنىش بىلەن؟

ھېلىھەم ئېسىڭدە بارمۇ ساۋاقداش،
بىز پات-پات ئايلانغان سۈنئىي تاغ، گۈللۈك؟
بىز بىرگە ئولتۇرغان شۇ تاش ئورۇندۇق،
شۇ تۇرمۇش ئىدىغۇ قانچە كۆڭۈللۈك.

دېكابىر ئېيىدا قارلار چۈشكەندە،
قار ئېتىپ، خۇش چاقچاق كۈلۈپ ئوينايتتۇق.
زېرىككەن چاغلاردا گىتار چېلىشىپ،
بىر مەيدان كونسېرتمۇ ئويۇشتۇراتتۇق.

ئەجەب ئۆم، شادىمان ئۆتكەن ئىدۇققۇ،
ئۇرۇشماي، تالاشماي، تېرىماي چاتاق.
كىملەرنى باغرىغا ئالغاندۇ بۇ دەم،
بىزلەردىن يادىكار شۇ ئىللىق ياتاق.

كۆز يۇمۇپ-ئاچقۇچە ئۆتتى غۇيۇلداپ،
ۋاقتىمىز شۇنچە تېز بەش-ئالتە يىلمۇ.
بىر قېتىم ئۇچرۇشۇپ باقمىدۇق قايتا،
سىردىشىش پۇرسىتى ئەمدى قىيىنمۇ!؟

ئەڭ گۈزەل مىنۇتلار مەكتەپ تۇرمۇشى،
قالدىغۇ قوينۇڭدا گۈزەل ئەسلىمە.
قايتا بىر جەم بولۇش نېسىپ بولۇرمۇ،
ساۋاقداش يۈرەكتىن بەرگىنە جاۋاب؟

بالىلىقنى ئەسلەش

ئۆتكىنىدە ئالدىمدىن بىر توپ سەبىيلەر،
قايتقۇم كەلدى مېنىڭمۇ گۆدەك ئەسلىمگە.
ئالمىشىپتۇ بىغۇبار بالىلىق چېغىم،
كۆزنى يۇمۇپ-ئاچقۇچە ياشلىق پەسلىمگە.

تۈنۈگۈنلا بەڭباشلار قېتىدا ئىدىم،
تال-چىۋىقنى ئات ئېتىپ، كېپىنەك قوغلاپ.
بالىلىقتىن يادىكار شېرىن ئەسلىمە،
سەبىيلىكنى بۇ يىللار كەتتى ئوغرىلاپ.

كىچىكىمدە چوڭلارغا قىلاتتىم ھەۋەس،
قىلغىنىنى شۇلارچە دورايتتىم تېخى.
ئەمدىلىكتە ئۆزۈمدىن سورايمەن سۇئال،
ئاشۇ سەبىي، بالىلىق چاغلىرىم قېنى؟

شېرىن چۈشتەك يېقىملىق ئەسلىمە ئارا،
بالىلىقنى تۇرىمەن ئەمدى سېغىنىپ.
قايتۇرغىلى بولماسمۇ شادلىقلىرىمنى،
سەبىي، ئوماق چاغلىرىم كەلسەڭچۇ يېنىپ!
(ئاپتور: باي ناھىيە باي بازىرى گۈلباغ مەھەللىسىدە ئولتۇرۇشلۇق)

مەنبە: «مۇزات دولقۇنلىرى»2012-يىل 4-سانىدىن

سەيلانە

يۇقارقى ئىككى شېئىرنى ئۇقۇپ ، ئۈزەمنىڭ بالىلىق دەۋرىم ۋە ئالى مەكتەپتىكى ياشلىقىمنى بەكمۇ سېغىندىم ، ئەپسۇس ، ئۇ كۈنلەر كەلمەسكە كەتتى .

گۈزەل

ئېھ، گۈزەل چاغلار ............................. بالىلىق چاغلىرىمنى سېغىندىم.

شەبنەم007

راسىت مەنمۇ بەك سېغىندىم بالىلىقىمنى ، بىر قايتىقىلى بولسا ئىدى ....... ئەپسۇس....