قولۇمنى قويۇۋەتمەڭ

زۇلپىيە

ئېرىم قولۇمنى قويۇۋەتمەڭ
نەسىر
زۇلپىيە
سەن ئۆلگەن ئىدىڭ ،ئاشۇ سەھەردىن باشلاپ سەنمۇ مېنى ئۆلتۈرگەن ئىدىڭ .
قانداقمۇ ئېسىمدىن چىقسۇن .شۇ كۈنى تۇنجى قېتىم سېنى يوقاتقان ئىدىم ،تۇنجى قېتىم سەندىن ئايرىلغان ئىدىم .پايانسىز بىر دېڭىزغا چۈشۈپ كەتكەن ئىدىم .توغرىسى سەن مېنى ئىتتىرىپ چۈشۈرىۋەتكەن ئىدىڭ .دېڭىز شۇ قەدەر چوڭ ئىدىكى ،سۈيى شۇنچىلىك تۇزلۇق ،گويا كۆز ياشلىرىمغا ئوخشايتتى.دېڭىزدا دەم چۆكۈپ ،دەم لەيلەپ كېتىۋاتاتتىم .شۇ تاپ سېنىڭ قولۇڭنى ئۇزۇتۇشىڭنى ،مېنى سوقۇق دېڭىزدىن تارتىپ چىقىرىۋېلىشىڭنى ئۈمۈت قىلاتتىم .دېڭىزدا باش -پاناھسىز ئۈزۈپ كېتىۋاتاتتىم .ئۆلۈپ كېتىۋېتىپ ،ھايات قېلىشىمنى ،ھەم بۇ ھاياتنى بارغانچە ياخشى كۆرىدىغانلىقىمنى ھىس قىللاتىم .
ئاسمان ئاستا -ئاستا قاراڭغۇ چاچلىرىنى ئۈستۈمگە يېپىشقا باشلىدى .ئاسماندا نە ئاي ،نە يۇلتۇز كۆرۈنمەيتتى .شۇ تاپ يىراقتىن ،تولىمۇ يىراقتىن غۇۋا بىر يورۇقلۇق كۆرۈندى .ئۇ  بارا-بارا ماڭايېقىنلاپ  كېلىۋاتاتتى .كىچىككىنە قوللىرىنى ماڭا سۇندى .
كۆزۈمنى يوغان ئاچتىم ،مەن ھايات ئىدىم .باغرىمدا ئۈمۈت تۇراتتى .ئۇ مېنى قوئۇتقۇزۇۋالغان ئىدى .دىمەك ياشاپ قېلىشىم ئۈچۈن بىر باھانە تېپىلغان ئىدى .ئۇ كۆزۈمگە تەلمۈرۈپ "بىز ساڭا مۇھتاج سېنى ياخشى كۆرىمىز " دەۋاتاتتى .
سېنى قەلبىمدە تىرىلدۈرۈشكە باشلىدىم .دىمەك مەن ھايات قالماقچى ،ياشىماقچى بولدۇم .مېنى خالايدىغانلار ،مېنى سۆيۈۋاتقانلار ئۈچۈن ،لەۋلىرىمنى مەھكەم چىشلىدىم .لېۋىمدىن ئېقىپ چىققان تامچە -تامچە قانلار دىن قىزىل گۈللەر ئۈنۈپ چىقىشقا باشلىدى .ئۇنى يۈرۈگۈمگە كۆچۈردۈم .ئۇنى پەرۋىش قىلىپ ،مۇھەببەت گۈللىرىگە ئايلاندۇرماقچى بولدۇم .ھەم گۈللىرىمنى سېنىڭ يۈرۈگۈڭگىمۇ تېرىپ قويماقچى بولدۇم .بىلەمسەن جېنىم ،بۇ شۇ قەدەر ئازاپلىق بىر جەريان ئىدىكى ،سەن بۇ گۈللەرنى پەقەتلا پەرۋىش قىلمىدىڭ ھەم خالىمىدىڭ .ئەمما سەن قىلچە ئايانماستىن قەلبىمگە نەپرەت گۈللىرىنى سانچىپ  قويدۇڭ
.يۈرۈگۈمدىن قان ئاقاتتى ،،سەن تېرىغان نەپرەت گۈللىرى يۈرۈگۈمنى قانىتىشقا باشلىدى . ئۇ يەرنى ساقايتىشقا تىرىشساممۇ ئامالسىز ئىدىم .ھەر كۈنى باغرىڭدا ئۆلەتتىم ،ھەم تىرىلەتتىم .بۇنداق قايتا -قايتا ئۆلۈش ۋە تىرىلىش ،يۈرەكتىكى يارىنىڭ دەپ پۈتۈپ ،دەم قانىشى مېنى ئاغرىقنى سەزمەس قىلىپ قويغان ئىدى .
مەن يىغلىماقچى ،ئاۋازىمنى قويۇۋېتىپ يىغلىماقچى بولاتتىم .ئەمما يېشىممۇ قۇرۇپ كەتكەن ئىدى .پايانسىز ،سۈيى قۇرۇپ كەتكەن بىر دېڭىز يۈرۈگۈمگە چۆكۈپ كەتكەن ئىدى .ئەمدى دېڭىز يۈرۈگمدە ئىدى .ئەمما ئىلگىركىدىن پەرقى شۇ ئىدىكى ،بۇ دېڭىز پايانسىز ،سۇسسىز  ،قاغىجىراپ كەتكەن بىر دېڭىزئىدى .شۇ تاپ قاتتىق ۋاقىرغۇم كەلدى ."جېنىم ،قولۇڭنى ماڭا بەرگىن ،مەن بارلىقىم بىلەن سېنىڭ ئىدىم ،سەن قىسمەنلىگىڭ بىلەن مېنىڭ ئىدىڭ .ئەمدى بۇ يېرىملىقمۇ ئاياقلاشماقچى بۇلىۋاتىدۇ .قولۇمنى مەھكەم تۇت ھاياتىم ،مېنى قۇتقۇزىۋالغىن .
2015-يىلى 4-4 كۈنى ئۆكسەندە يېزىلدى

سەھەر

نەسىردىن ئۈمىد، مۇھەببەت، ۋاپا -ساداقەت چىقىپ تۇرۇپتۇ.
لېكىن يەنە شۇنداق ئويلاپ قالدىم،  ھاياتتا ھەم مۇھەببەتتە  نۇرغۇن ئادەملەر بىر تەرەپنىڭ قۇربان بېرىش بەدىلىگە ئاندىن ئۇنى ساقلاپ قىلىش كېرەكمىدۇ،  نېمىشقا باراۋەر بولمىغان، ئىشەنچ بولمىغان مۇھەببەت ھەم تۇرمۇشنى يەنە ساقلاشقا ئۇرىنىدىغاندىمىز.
بىگانە بولساممۇ يىگانە بولماي دىگەن شۇمىكىنە.

ئىجادىيىتىڭىز ئۇتۇقلۇق بولسۇن زۇلپىيە، سىزگە ئامەت تىلەيمەن.

زۇلپىيە

كۆرۈپ چىقىنىڭىز ئۈچۈن خۇرسەن بولدۇم .ئىملا خاتالىقى كۆرۈلگەن ئىدى .تەھرىرلەش سىتونىدا تەھرىرلىسەم يەنىلا شۇ پېتى تۇرىدۇ .كومپىيوتۇرۇمدىكى مەسىلىمىكىن بىلەلمىدىم .ئەزىزلەرنىڭ يۈزۈتۈپ ئوقۇشىنى تەۋسىيە قىلىمەن .

hokumran

سىزگە راستىنلا مېھىرلىك قوللۇرۇمنى بەرگۈم كېلىۋاتىدۇ.
تۇرمۇشىمىزدا نۇرغۇن كىشىلەر قارشى تەرەپ ئۈچۈن بېرىشكە تېگىشلىك بولمىغان قۇربانلارنى بېرىدۇ. بۇنى ئائىلەم ئۈچۈن، پەرزەنتىم ئۈچۈن قىلدىم دەپ ئۆزىمىزنى بەزلەيمىز.
مېنىڭچە ئىنسان ئەڭ ئاۋال ئۆز خوشاللىقى ئۈچۈن ياشىشى كېرەك. چۈنكى، ئۆزىگە خوشاللىق ئاتا قىلىشنى بىلگەن ئىنسان ئاندىن باشقىلارغا خوشاللىق ئاتا قىلالايدۇ.

yultuz

ياخشى  نەسىر بوپتۇ  . بەرىكەت تىلەيمەن .

  سىزگە  راستىنلا  مېھىرلىك قوللۇرۇمنى............


  توغرا  ئىنسان  ئەڭ  ئاۋۋال ئۆزى كۈلەلىشى  كىرەك. ئۆزى كۈلەلىگەنلەر  ئاندىن  باشقىلارنى  ھەقىقى  كۈلدۈرەلەيدۇ ئەمەسمۇ؟! ھۆكۈمران  ئەپەندىمنىڭ  ئىنكاسىنىمۇ  بەك ياقتۇردۇم......

زۇلپىيە

رەھمەت . ياخشى پىكىر تەكلىپلەر بولسا بېرىڭلار