مېنىڭ تۇغۇلۇپلا بۇ ئالەمگە يىغلاپ چۈشۈشىم، ئەسلى مىنىڭ بۇۋاقلارچە تىلىم ئىدى، بۇ مېنىڭ نەچچە مىليۇن ئۇرۇقلار ئارسىدىن چىمپيونلىققا ئېرىشىپ، ھامىلە بۇلۇپ تۆرۈلۈپ، بۇ دۇنياغا ئامان - ئېسەن تۆرەلگىنىم ئۈچۈن قىلغان تەنتەنەم ئىدى ، بۇ تەنتەنەم ھايات بىلەن باغاشلاپ كۆرۈشكەن يېڭدىن ئاپىرىدە بولغان بىر جاننىڭ ھاياتقا جەڭ ئېلان قىلغان ساداسىغا بەكمۇ ئوخشايتى. ئەلۋەتتە مەن جەڭ ئېلان قىلشىم، كېرەك ئىدى، تۇرمۇشتا ئامالسىز قېلىپ مىنى بوۋاق يۆگىكى بىلەنلا تاشلاپ كېتىشكە مەجبۇر بولغان، ھەتتا ئۇغۇز سۈتىنىمۇ بېرىشكە ئۈلگۈرمەي كىتىپ قالغان ئانامدىن مېھىر كۈتەلمەيتىم. مەن تېلىقىپ - تېلىقىپ يىغلايتىم، مەن يېقىملىق ئەللەي ناخشىسىغا مۇھتاق ئىدىم. تەڭرىم مەيىن شاماللىرى بىلەن مىنى ئاستا پەپىلەپ ئۇخلىتىپ، ئۇيقۇدىن كوز ئاچقۇزغاندا بولسا، راسلا بىر مىھرىبان، بالىغا مۇھتاج بىر پەرىشتنىڭ ئەللەي ناخشىسىنى مېنىڭ ئاڭلىشىمغا نىسىپ قىلدى. شۇنىڭدىن كىيىن مەن بىر پەرىشتە سۈپەت ئانىنىڭ، زەبەردەست، ئېسىل دادىنىڭ يالغۇز ئەتىۋارلىق يۈرەك پارىسى بۇلۇپ قالدىم. مانا بۇ مېنىڭ چىمپيونلىققا ئېرىشكەندىن كىيىنكى تۇنجى قېتىم بەھرىمان بولغان ئەڭ سۆيۈملىك بەختىم ئىدى. پەرىشتە سۈپەت ئاتا - ئانام ھالال ئەمگەك تەرىم بىلەن خاسىيەتلىك زېمىن قوينىنى باغۇ - بوستانلىققا ئايلاندۇرۇشنى، مۇقەددەس گۈل - گىياھلارنى ئەقىل - پاراسەت سۈيى بىلەن سۇغۇرۇشنى ئۆگەتتى. مەن ئۇلاردىن مېھىر ۋاپانى، ئۆم - ئىناقلىقنى، مەرتلىك، قەيسەرلىكنى يىغىنچاقلىغاندا ئادىمىيلىكنى ئۆگەندىم. مەن ئۇلارنىڭ ۋۇجۇدىدىن، ئەجىر مېھنىتىدىن، ماڭا مىراس قالغان بارلىق ئەزگۈلىكتىن كۈچ قۇدىرەتكە تۇلۇپ، غالىپلارنىڭ قۇدرەتلىك داستانىنىڭ داۋامىنى يارتىشقا بەل باغلىغانىدىم. مەن تۇنجى بۇلۇپ «قۇتادغۇبىلىك»، « تۈركى تىللار دىۋانى » لارنى كۆرۈپ بەخت كۆز ياشلىرىمنى تۆكۈپ كۆزۈمگە سۈرتۈپ ،غورۇر، ئىپتىخارلىق ئىلكىدە كۈلگەن بولسام، ئاماننىساخاننىڭ ساتتاردىن چىققان كۈي ناۋاسى مېنى ھاياتلىقتىكى مەنىۋى دۇنيانىڭ مەئىشەتلىردىن بەھىرلىنىشكە نىسىپ قىلدى. سۇپىلارنىڭ « ھۇم، ھۇم » لىرى بىلەن غۇجلارنىڭ قىييا - چىييا ئاۋازلىرى يۈرگىمنى مۇجدى. يالاڭغىداق تۇپا كىچىپ مەۋھۇم تەكشىلىككە قاراپ بوي سۇزۇپ كېتىۋاتقان قېرىنداشلىرىمغا قاراپ يۇم -يۇم يىغلىدىم. نۇزگۇمنىڭ قۇشاقلىرى، تالاي يىغا زارە نالە پەريادلاردىن كىيىن، لۇتۇننىڭ شېئىر ئاۋازى ياڭراقلىق ئىچىدە تاڭ قۇياشىدەك پارلىدى،ئۇنىڭ زەبەردەست ئاۋازى ياۋلارنىڭ يۈرگىنى مۇجۇپ. پۇتلىرىنى تىترەتتى، ناكەسلەر بار ماغدۇرنى يىغىپ مېنىڭ قەلبىمدىكى ئەڭ يارقىن ئوبرازنى مېنىڭ لۇتۇنۇمنى يالماپ يۇتىۋەتتى، جاھاننى قاراڭغۇلۇق ئۆز ئىسكەنجىسىگە مەھكەم ئورىدى. قاپاقباشلار ئاق بايراققا ئوخشاتقان ئاق باش تەڭرىتاغ چوققىلىرىمىز مانا بۇ تارىخنىڭ گۇۋاچىسى سۈپىتىدە تېخىمۇ ھەيۋەت سۈر ھەيۋىسى بىلەن لۇتۇنۇم ئۈچۈن قارلىق تۇتتى. ئەگىمنىڭ ھەيۋەت ئىگىز چوققىسىدا كىشنەشكەن ئاتلارنىڭ غايىۋى ئاۋازى قۇلاق تۈۋىمدە ئاڭلىنىپ تۇراتتى. ئۇلار ھەرقانچە ئالدىرىغان بىلەنمۇ لۇتۇنۇمنى قارا تۇپراق ئۆز قوينىغا يۇشۇردى. ئاتلار ئۈستىدە ئاپپاق تونلار ئىچىدە ھەسرەت چىكىشىپ غۇۋا كۆرۈنۈپ تۇرغان تاھىر - زۆھرەنىڭ نالىسىگە جۆر بۇلۇپ پۇتلىرنى ئىگىز كۆتۈرۈپ كىشنىشەتتى. يىلاندەك تولغانغان جىسمىم قەلبىمدىكى ئۆلمەس ئوبراز بىلەن تەڭ تۇپراق قوينىغا سىڭىپ كەتكەندەك قىلاتتى. مەن ھۇشۇمغا كەلگەن چاغ قۇياش سېخى نۇرلىرنى. زېمىن باغرىغا سىڭدۈرۋاتقان چاغ ئىكەن. ئاپپاق چاچلىق ئانام، ئۇقۇغۇچىللىرغا «پاتىمەنىڭ كۆينەگى» نى سۆزلەۋېتىپتۇ. 70 يەرگە ياماق سېلىپ بەدىننىڭ كىچىككىنە يىرنىڭ كورنىپ قېلشىغىمۇ ئىمكان قويمايتى دەپ، دادام چىن تۆمۈر باتۇر ھەم ئۇنىڭ مىسران قېلىچى ۋە ئۇنىڭ ئارغىماق ئىتىنى سۆزلىگەچ مەختۇمسۇلا بىلەن چىن تۆمۈر قېرىنداشلىقنىڭ ،مېھىر مۇھاببەتنىڭ داستاننى ياراتقان دەپ پەخىر بىلەن تىلغا ئېلۋىتىپتۇ .مانا شۇ تاپمۇ ساقاللىرى ئاقارغان بەللىرى مۈكچەيگەن دادام، كۆزلىرى خىرەلىشىپ چاچلىرى ئۇچتەك ئاقارغان ئانام، خىيال ئېكرانىمدا جۇلالىندۇ. قۇياشتىكى يۈكسەكلىك، ئايدىكى نەپىسلىك مېنىڭ بۇ يۆلەنچۈك تاغلىرىم. پەرىشتە سۈپەت ھىمماتچىللىرىمنىڭ تەبىتىدە تېپىلدىغان ئوخشاشلىق ھەم بار سۈپەتلەر ئىدى . ئاشۇ سۈپەتلەردىن قۇياشنىڭ تامچە سۇدىكى ئەكسى مېنىڭ جاپاكەش دادامنىڭ يارقىن سىماسى سۈپتىدە پارلاقلىققا ئۈندىسە، كېچىدىكى تىپتېنچلىق. ئاينىڭ نازلىق، مېھىرلىك بېقىشى كۆيۈمچان ئانامنىڭ مېھرىدەك قەلبىمنى پاكلايدۇ. مانا بۇ ئۇيغۇرۇمنىڭ مېنىڭ قان قېنىمغا سىڭىپ  كەتكەن  ېسىل سۈپەتلىرى ئىدى ،مەن شۇ تاپ خىيالغا پاتتىم .....
بۇ ئالەمگە كەلمىىمىز ھەم كەتمىگىمىز بەرھەقكەن، مەن ئانامنىڭ ئوغۇز سۈتىگە قەرز بولمىساممۇ، مىنى 9 ئاي 9 كۈن قوساق كۆتۈرۈپ يەڭگىگىنى ئۈچۈن ئانامغا يەنىلا قەرزدار ئىكەنمەن، بەلكى ئۇ ئانا بىلەن كۇچىدا روبىرو تۇرساممۇ ئۇنىڭ مېنىڭ ئانام ئىكەنلىكىنى بىلەلمەسمەن، چۈنكى قىسمەتلىرىم ، ئوزىمنىڭ كىم ئىكەنلىكىمنى تۇنۇپ بېقىشقا ئۈندەۋاتقان مۇشۇ پەيتتە ، ناۋادا تەغدىرنىڭ كارامىتى بىلەن ،ئانام بىلەن ئۇچرىشىش ،  نىسىپ بولسا  يۈرەكلىرمىز جەزمەن ئالدىن تۇنۇشلۇق بىرشى مۇمكىن ، مېنىڭ يەنىلا ئۇ ئانىنىڭ باغرىغا ئۆزەمنى ئېتىپ، مەڭزىللىرىگە مەڭزىمنى ياققىم بار، مېنىڭ بەختىيار چوڭ بولغىنىمنى ادىمىيلىكنى قەدىرلەيدىغان، پەزىلەتلىك ئاتا - ئانىللىرىم توغرىسىدا نەچچە كېچە- كۈندۈز سوزلەپ بەرگۈم بار. ئانا بىلەمسىز مېنىڭ شاتلىق كۈلكىلىرىم ھامان بىر نەرسىنى ئىزلەيدۇ. مەن غەلىبىگە ئىنتىلىمەن ، چۈنكى مەندىكى ئېتقاد ھەم ئەقىدە سۈيىدە يۇغۇرۇلغان مېھرى - ۋاپا سىلەرنىڭ ئالدىڭلارغا قۇرۇق قول بېرىشىمغا ئىمكان بەرمەيدۇ. روھىمنى ساراسىمگە سېلىۋاتقان زەئىپلىك بىلەن تالاي كەچمىشلەردىن ئەنداز ئالغان قەيسەرلىك مېنى ئورنۇمدا داۋاملىق « مارش » قا دەسسەشكە يول قويمايدۇ. سەنەمنىڭ ئىزگۈ تىلەكلىرىنى قەلبىمگە چىڭ پۈككەن ئاجايىپ چاغلىرىم، لۇتۇننىڭ قەۋرىسى بۇيىدا يىغلاپ ئاخىرى شۇ تۇپراققا سىڭىپ كەتكەندۇر. ئەمما نۇزۇگۇمنىڭ روھىغا سىڭگەن قەلبىم، مەندىن نۇرغۇن - نۇرغۇن نەرسىنى كۈتىدۇ. مەن ئازاپلىنىۋاتىمەن شۇ تاپ، ئەمما مېنىڭ شۇ تاپتىكى ئازابلىرىم شۇ قەدەر شىرىن. شۇنچە تاتلىق. چۈنكى بۇ ئۇلۇغ پىلانلارنى كۆڭۈلگە پۈككەن، پاسىقلىقتىن يات غايەم ئۈچۈن مۈدىرىپ - چوقۇرۇپ كېتىۋاتقان چاغدىكى ئازابلىرىم، شۇڭا بۇ ئازاپلىرىم ئادەتتىكى ئازاپلاردەك ئۆمۈرنى ئىكەكلىمەي روھىمنى يالقۇننى كۈچەيتىدىغان ئەڭ لېزىم ئازاپ. شۇڭا سېلەر مېنى غەلبە بوسۇغىسىدا باغاشلاشقا تەييار بۇلۇڭلار .


                  ئاھ !  ئارمانلىرىم ....

مېنىڭ بۇ ئۈنسىز خاتىرلىرىمنىڭ ئىزنالىرى ،قەلبىمنى ھېلىدىن ھېلىغا ھەسرەتتە ئارامسىزلاندۇردۇ. تەغدىرنىڭ قوپال چاقچاقلىرىغا پات-پات ئۇچراپ تۇرغۇنىم ئۈچۈن ،ئازاپقا كۈنىپ قالغاندەك بىلىنەتتىم. بىر چاغلاردا ،ئوزىمنىڭ بىر ئېتىقادلىق قىزلىغىمدىن ، ھاياتتا ئۈزلىكسىز ئۆزىنى ئىزلەۋاتقان ،تۇلۇقلاۋاتقان ئىنسانلىغىمدىن چەكسىز پەخىرلىنەتتىم .شۇڭا تۇلۇمۇ مەغرۇر ياشايتىم . گىزى كەلگەندە  شىرىن بىر ھىسقا بۈلۈنپ شۇنداق بىر غايىۋى ئوبرازنى تىسەۋۇرۇمدا پاراتتىن ئوتكىزەتتىم . ئەلۋەتتە شۇنداق بۇلشى كېرەك ئىدى . چۈنكى مەن ئىستىگەن ئۇ چىن مۇھەببەتنىڭ غۇجىدارىمۇ ،ئېتقادلىق ،بىلىملىك ،مەسۇلياتچان ، يەنە كىلىپ تەققى تۇرقى چۇقۇم جايىدا بۇلشى كېرەك ئىدى . مەن ئۇنى رەنجىتكەن  ،ياكى چوڭراق خاتالىق ئوتكەزگەن چېغىمدا ئۇنىڭ مىنى بىر شاپىلاق ئۇرشىنى تەسەۋۇر قىلاتتىم ‹ توۋا ،مەن بۇ ئارقىلىق ئۇنىڭ ئۇغۇل بالىدەك قەيسەرلىكىنى سىنىماقچىمۇ ئەمەس ،ئەمما ئۇنىڭ جىق ئەمەس بىر شاپىلاق سېلىشىنى ،ئاندىن مەن مەڭزىمنى تۇتقىنىمچە ،ئۈنسىز ياش توككەن ۋاقتىمدا ئۇنىڭ مىنى باغرىغا چىڭ بېسىپ ،سىز ئۇنداق قىلماسلىغىڭىز كېرەك ئىدى ،دەپ خاتا قىلغان تەرەپلىرىمنى كورسىتىپ بىرشىنى ئويلاپ قالاتتىم .›ئەمما بۇ ئويلىغانلىرىمنى مۇشۇ ئۈنسىز خاتىرلىرىم ئىچىدىلا ساقلاپ قالدىم . يەنە تېخى ئۇنىڭ چوڭلار ئارسىدا ھەم دوس بۇرادەرلىرى ئارسىدا ئابرۇيى بۇلشىنى، ناھەق مەسللەرگە دۇچ كەلگەندە ، بېشىنى ئىچىگە چىڭ تىقىپ كىتىپ قالماستىن ،مەيدە كىرىپ چۈشەلەيدىغان ،قەيسەر بۇلشىنى بەكمۇ خالايتىم . مانا بۇ ئاشۇ سەبىلىكتىكى ھىس تۇيغۇمغا بۈلىنىپ ، مىنى خېلى چاغلارغىچە ئارامىمدا قويمىغان  ، ئۇقۇرۇمنىڭ تېخىمۇ ئىگىز جايدا تۇرۇپ ،تەلەپچان بۇلۇپ كىتىشىمنىڭ سەۋەبى  شۇ ئىدى . رىياللىق مىنىڭ قۇلۇمدىن سۆرىگىنىچە ئوز قىسمەتلىرى ئىچىگە  ئېلىپ  كىرگەن ۋاقىتتا  بولسا ، مەن ئارمانى بار دەرمانى يوق ئادەمدەك ،ھاياتتا گۈزەللەكنىڭ مەۋجۇتلىغدىنمۇ گۇمان قىلدىغان تەنھا قەلىبنىڭ ،تىرىك مۇردىسىغا ئايلاندىم.چۈنكى مەن ھاياتتا شۇنداق بىر مۇكەمەللىكنى ئىستەيتىم .مەن ئۈزۈمگىمۇ ئىشنەتتىم بۇ ئىشنىش شۇنداق  بىر تاكاممۇللىق ئۈستىگە قۇرۇلغىنى ئۈچۈن ،مەن ئوزىمنىڭ ھامان غالىب ئىكەنلىكىمدىن  ئارتۇقچە گۇمان قىلمايتىم . تۇمۇز ئاپتىپىدەك چېقىق تۇرمۇشنىڭ ئارتۇق پەلسەپىلىرنى تەرىك ئىتىشنى ئىستىگەنچە ،گادىرماچ ،ئالا چىپار خىياللار ھالىمنى قويمايتى . شۇنىڭ بىلەن تەپەككۇرىم  دەسلەپ مۇجۇمەل ئاخىرى مەنىسىز خۇلاسىلنىپ ،ئوزىمگە زادى قايسى ئۇسۇلدا تەسەللى تېپىشنى بىلمەيتىم. رەھمسىزلىك ئىچىدە تاشلىنىپ ،ئادىمىيلىك بۇرچۇمدىن ئاداشقان ۋاقتىمدا ،ئوزىمنىڭ مەۋجۇتلىغىنىمۇ ھىس قىلالماس بۇلۇپ قالدىم.ئەمما ھايات داۋاملىشىۋاتتاتتى .مەن تاتلىق ،ئۇماق قىزىم بىلەن  يىگانە ياشاشنى تاللىغاندا . رەھىمسىز قىسمەتلەر بىلەن قاتتىق بىر تۇتشۇپ بېقىشنى ئويلۇدۇم.ياق تۇتۇشتۇم .شۇندىن بىرى بىر ئېتقاد بىر غايەدىن باشقا مىنىڭ ۋۇجۇدۇم ،باشقا بىر ئارمان بىلەن لەرزىگە كېلىپ باقمىغان ئىدى .چۈنكى تەنھالىق ئىچىدىكى ئىزتىراپ چىكىۋاتقان ئاشىقلارنىڭ ھىجران كۈيلىرى مىنى تەسىرلەندۈرەلمەيتى، چەكسىز لىرىك ھىسياتقا چومگەن ىر جۇپ ئاشىقلارنىڭ ،پىنھاندىكى شىۋىرلاشلىرىنىڭ مەنگۈلىك ئىكەنلىكىگە  ئەسلا ئىشەنمەيتىم .روھىيەت جەھىتتە ئوزىمگە پەيدا قىلىۋالغان  بۇ بېسىمىم مىنى بارغانچە كاردىن چىقىرۋاتتاتتى .روھىمنى قامال قىلىۋالغان كەچمىچ مىنى ھېلىدىن ھېلىغا ھالسىرتاتتى .شۇ چاغلاردا ئۈنسىز يىگانە ھۇجرامدا ،قىزىمدىن پىنھان  ھالدا يىغلايتىم . كوز يېشىنىڭ مەن ئۈچۈن بىردىن بىر  تەسەللى ھەم سادىق ھەمرايىم ئىكەنلىگە ئىشنەتتىم . قاتمۇ قات چۇلغۇۋالغان ئازاپلار مېنىڭ بەدەن مۇۋازىنىتىمنى كاردىن چىقارغان ئىدى.مېنىڭدە ماددى ئاساس تۇرغۇزدىغا قارا كۈچ يوق ئىدى ، ئارزۇلقتا ئۈگەنگەن ،ئەتىۋا تۇيغۇلىرىم بەكمۇ نازۇك ئىدى .ئەمما مەنىۋى كۈچۈم بىلەن ئۆزۈمنى تېپىش ئۈچۈن مەن يەنە ئۈزلىكسىز تۇلۇقلىنىشىم كېرەك ئىدى. مۇستەقىل ياشاش ۋە ئۈلۈش ،مانا بۇ ماڭا بېرىلگەن ئەڭ ئالى ھۇقۇق ئىدى.مەن قېرىماس ھاياتنى ئىستىمەيتىم ،ئاقار يۇلتۇزدەك قاياققا كەتكىنىنى بىلىنمەيلا ،نامۇ نىشانسىز ، يۇقاپ كىتىشنى ھەم خالىمايتىم . قىزىمغا شۇنداق بىر پەزىلەتلىك،بىلىملىك ،ئىقتىدارلىق ئانا بۇلۇش ئىستىكىم مىنى زادىلا ئارامىمدا  قۇيمايتى .مەن مۇۋاپقىيەت دەستۇرنى كاللامدا تىزىپ چىققان ۋاقىتتا ھەممىگە تەيارلىنىپ دەس ئورنۇمدىن تۇردۇم . نە دوست،نە چاي ،نە توي مېنى ئوزىگە تارتالمايتى .دوسلۇرىم مەندىن رەنجىدى ،تازدى ،پەقەت مېنى ،دىلىمدىكى پىغانلىك كەچمىچلەر زىدىلەپ ئاران پىلدىرلاپ قالسىمۇ يەنە يېنىۋاتقان شامنى چۈشنەلىگەنلىرى ،ھەر بىر مۇۋەپقىيتىم ئۈچۈن چاۋاكلىرىنى ئايىمىدى ،ئۈنسىز تارتىۋاتقان دەردىمنى ، ھەممىنى يېڭدىن باشلاپ تارتىۋاتقاتقان رىيازەتلىرىمنى ، سېزىۋالغانلىرى ماڭا تېخمۇ زور غەيرەت ،جاسارەت تىلەپ ،مېنى باغرىغا چىڭ بېسىپ ، كوز يېشى قىلدى . مەن ئاغرىپ يېتىپ قېلىشتىن ئەنسىرەيتىم .چۈنكى مەن بۇ ئائىلىنىڭ خوشاللىغى ،بارلىغى  ئانام ،دادم ،قىزىم نىڭ بوينىدىكى بەخت زۇننارى ئىدىم.پاالىياتچان دادام بىلەن مېھرىبان دادامنىڭ تەەلۇقاتلىرى مىنى ئوزىگە تارتمايتى ،ماڭا ئۇلارنىڭ سالامەت تۇرشى بىلەن مىنى غەلىبە بۇسۇغىسىدا چىڭ باغاشلىغىچە،ئوزىگە چىرماشقان نىجىز كېسەللەردىن پانالىنىپ تۇرشىنىلا ئارمان قىلاتتىم . ئاغرىپ قالسام دوختۇرغا بېرىشتىن قورقۇيتۇم. دوختۇرلارنىڭ ئاغزىغا تېزراق كېلىدىغان ئۇ راك بۇ راكنىڭ ‹‹ يۇشۇرۇن ھالەتتە ئىكەندۇق ، ئاخىرقى باسقۇچىغا كەپتۇ ›› دىيىلدىغان دىئاگنۇزىدىن ئەنسىرەيتىم .يالغۇز مۇڭسىرىغان ھۇجرامدا يىچ كىشىگە  يىچنىمە دىيالمەي كىتىپ قالدىغاندەك مىسكىن غېرىپ تۇيغۇ مىنى بەكمۇ بىئارام قىلاتتى. مەنىسىز خىيال ،ئاچچىق ئازاپ تۈگۈمەس ئۈكۈنۈش گەرچە مەندىن خېلى يىراقتا بولسىمۇ ،ئىنساننىڭ      ھايات لىق قانۇنيىتىدىكى مۈمكىنچىلىكى ،ئېھتىماللىغا بار پاجىە مىنى زۇلمەتلىك خىياللار قوينىغا پات-پات باشلاپ كېرەتتى.بەزىدە ،بۇ ئازاپلىق خىيالارنى چورىپ تاشلىغان مەۋجۇتلۇغۇمدا، ۋاقىتلىرىم شۇنچە قەدىرلىك ، ئىستەكلىرىم شۇنچە شىرىن ئىدى.مەن بۇ چاغلاردا دەشتلەر ئارا سەرسان كىتىۋاتقاندا تۇيۇقسىز ئۇچرايدىغان ئامەتنىڭ ماڭا نىسىپ بۇلشىنى كۈتمەيتىم .كۈتەرمۇ بۇلار ئىدىم ئەمما ئۇنداق بەخىتنىڭ ماڭا كىلشىنى ،ھەسرەتكە مەھكۇم ۋۇجۇدۇمدا مەنگۈلىك قانۇنيىتىنى ساقلاپ ماڭا شاتلىق بەخشەندە ئىتىشىگە زادىلا ئىشەنمەيتىم .تۇرمۇشۇمدا كومدىيلىك كورنىشنىڭ سادىر بۇلشىدىن ئۈمۈدۈم ئۈزىلگەن ئىدى ، تېراگدىيلىك تۇيغۇغا چومۈلىپ ھەسرەتلەنگىنىمنىمۇ شۇنچە پىنھان تۇتاتتىم . غايەمنى ھالسىرتىپ قويماسلىق ئۈچۈن شۇنچە قەيسەر پەرۋاسىز  بۇلىشقا ئۇرنىشىم بەزىدە نەتىجىسىز قالاتتى. خىيال قىلسام مەن بەك چارچاپتىمەن ،ھاياتتا مەن ئىزلەيدىغان ئادەم بىلەن ئۇچۇرشالمىغنىم ئۈچۈن شۇنچە قەيسەر ھالتىممۇ مېنى يەنىلا خوشاللىقتىن مەھرۇم قىلىپتۇ . لىكىن مەن مەۋھۇملۇقتا ئۇنى ئۇچراتتىپ قالدىم .ئەمما  ئاۋازىم ئۇنىڭغا يەتمەيتى .ئۇ ماڭا مەنگۈ مەنسۇپ ئەمەس ئىدى .قۇلۇمدا ‹‹ چار خالتام ›› ئۇنىڭغا شىمايلىتىپ تۇرۇپ پەقەتلا ئارمانلىرىمنى زىكرى قىلاتتىم . ئۇمۇ ماڭا قۇلىنى ئۇزارتالمايتى. كۈچلىك بىر مەسۇليەت ،ئادىمىيلىك ئۇنى ھەممىدىن تۇسۇپ قالاتتى.ئۇمۇ دەل شۇنداق قىلالىغىنىم ئۈچۈن مىنىڭ پىنھاندىكى غايەمگە بۈيۈك ماياك بولالىغان ئىدى. ئۇنىڭ يۈركىمگە ئۇرغان ‹‹ تامغىسى ›› ئاخىرقى تىنىغىمغىچە ،يۈركىمدە مەڭگۈلىك يارقىن ئىزنا بۇلۇپ قېلشى چۇقۇم ئىدى. چارچاشلار  مىنى راسلا ھالسىراتقاندا بۇ ھاياتتا يەنە نىمىگە تاينىپ ياشاش ئۇ غايە ئۈچۈن كورەشكە مادار ئىزلەش كېرەكلىكىنى بىلمەي قالىمەن .ئېھ! ئارمانلىرىم مىنى تەرك ئەتمەڭلار .مەن سېلەرنىڭ ۋىسالىڭلارغا يەتمەي قويمايمەن.ئېھ تاتلىق ھەم مۇرەككەپ دۇنيا مېنىڭ مەۋجۇتلۇغۇمغا قايىلمۇ سەن؟ . ......

  ئىزتىراپلىق خاتىرلىرىمدىن  ،كوچىرىلىپ  ئىشلىتىلىشكە  بولمايدۇ.