(مۇھەممەتجان راشىدىن)

                سەن سۈرگەن خىيالنى سۈرىمەن مەنمۇ،
               سەن كۆرگەن چۈشنى كۆرىمەن بەلكىم.
               گاھ ئوخشاش،گاھ باشقا كەچمىشلىرىمىز،
               كەلمىسەڭ مەن تەنھا يۈرىمەن بەلكىم.

                 سەن كەلمەي بېسىلماس سېغىنىشلىرىم،
                 سۆيمىسەڭ ،ئالدىڭدا خارلاندىم،دەيمەن.
                 ۋەيرانە يۈرسەممۇ ئۆزۈم بارچىدىن،
                ھەر كۈنى ئەڭ ئاۋال سەندىن غەم يەيمەن.

                خۇيلىنىپ كەتمىدىم خۇش كۆرمىسەڭمۇ،
                چۈنكى،بۇ ئىشقنىڭ ھۆكۈمى باشقىكەن.
                 بىناۋا يۈرگەندىن دۇنياغا كېلىپ،
                ئاشىق،دەپ ئاتالغان ئۆزى ياخشىكەن.

                 چۆرەڭنى ئايلىنىپ يۈرگىنىم يۈرگەن،
                مېنىڭ بۇ دەردىمگە دىدارىڭ داۋا.
             بىر ئۈمىد كەينىدىن كېلىمەن قوغلاپ،
                 ئۈمىدسىز يۈرۈشنى كۆرمىدىم راۋا.

                قىلغىلى بولماسكەن يۈرەككە ھۆكۈم،
                باغلىنىپ قالغىنىم دەلىلى شۇنىڭ.
                ئاشىقلىق ئازابلىق بىر كېسەل ئىكەن،
                بار ئىكەن ئۆزۈڭدە داۋاسى ئۇنىڭ.

              سەۋدايى ئاتالدىم ئەلنىڭ ئاغزىدا،
              بىرلىرى دىيىشتى:ساقايماس ساراڭ!
              يوق ئەمەس يۈزمۇ -يۈز<مەجنۇن>دېگەنلەر،
              كەينىمدىن بېسىلماس خىلمۇ-خىل پاراڭ.

                كۆرمىگەن بولغىيتتى نۇرغۇنلار تېخى،
                يار ئۈچۈن مەن كۆرگەن كۈنلەرنى مۇنداق.
               گاھ مەجنۇن،گاھ ساراڭ سانىلىپ ئەلدە،
                  چىن ئاشىق ئەسلىدە بولىدۇ شۇنداق!

                 مەنبە:قومۇل ئەدەبىياتى

رەھمەت سىزگە.مەن شائر مۇھەممەتجان راشىدننىڭ ئەسەرلىرنى ياخشى كورمەن

ئۈمدۋارلىق كۆچلۈك ئىپادىلنپتۇ .

ياخشى يېزىلىپتۇ !!!