روھىم
ھاياسىز مازاقلايدۇ
ئۆتىۋېلىپ قارشى قىرغاققا...
دات باسقان تىنىم
تۇزۇيدۇ قۇمدەك؛
قارخانىلار يىمىرىلگەندەك
چىرىدىم ئاستا
بىر تامچە -ئىككى تامچە...

تېپىۋالدىم ئۆزۈمنى...
قان سالدۇردۇم شائېر روھىدىن،
ئۆز-ئۆزۈمنىڭ چۇڭقۇرلىقىدىن.
ھايالسىز -شەپىسىز
تاتلىق ئىڭرىدى سىم-سىم يامغۇر ۋە قۇياشنىڭ نۇرى...
ھۆ...ھۆ ...ھۆ...
ئاھ ! يۈرۈكۈم  ھامىلدار  شېئر،
ئاچچىق تولغاق باھاردەك ئىللىق،
نۇر قەلئەسى تۇغىدۇ سىھىر ،
پەپىلەيدۇ ئانامدەك سىلىق .
ئەمدى
توغراقلار سۆزلەيدۇ يېڭى رىۋايەت
سۇمۇرۇغ ئىلاھى
مۇشتۇمدەك يۈرۈكۈمدە.

...  ھامىلدار شېئر ...
روھىتىمنىڭ ئاخىرقى قانۇنى.

تۇپىراقتىن بىخلىنىپ شائېر دەرىخى
چېچەكلىدى
              پورەك- پورەك...
                              قۇياش ئۆزىدىن تارقىتار ئەنبەر.
يۈگىرەپ كەلدى نوبىل يىگلى،
ئەقىدەمدەك شىرىن مىۋىنى .

شەھىرى كۇچا : مەمەتتۇرسۇن مىجىت ئەلتۈرۈك