كىچىككىنە كۈن نۇرى
ئېلىسانىڭ ئۆيى تاغدا. قۇياش نۇرى جەنۇب تەرەپتىكى دېرىزىدىن چۈشۈپ ھەر كۈنى ئۆينى ئىللىق نۇرغا ئوراپ تۇرىدۇ. ئەمما، ئېلىسانىڭ مومىسىنىڭ ھۇجرىسى شىمال تەرەپتە بولغاچقا، كۈن نۇرى زادىلا چۈشمەيتتى.
  — دادا، مومامنىڭ ھۇجرىسىغا نېمىشقا كۈن نۇرى چۈشمەيدۇ؟— دېدى بىر كۈنى ئېلىسا دادىسىغا،— مېنىڭچە موماممۇ ئاپتاپقا ئامراق.
  — ئەمما قۇياشنىڭ نۇرى ئۇ تەرەپكە ئۆتەلمەيدۇ — دە، قىزىم.
  — ئۇنداقتا ئۆينى چۆرىسەك بولمامدۇ؟— دېدى قىز ساددىلارچە.
  — ئۆينى قانداق چۆرىگىلى بولسۇن؟
  — ئەمىسە مومام قۇياشنىڭ ئىللىق نۇرىنى زادىلا كۆرەلمەيدىكەن — دە؟
  — ئامال يوق، قىزىم. ياكى سەن كۈن نۇرىدىن ئازراق ئەكىرىپ بېرەمسەن؟
  قىز شۇنىڭدىن كېيىن قانداق قىلىپ مومىسىغا ئاپتاپ ئەكىرىپ بېرىشنىڭ خىيالىدا قالدى. بىر كۈنى ئەتىگىنى ئۇ گۈللۈكتە ئويناۋېتىپ، تويۇقسىزلا يۇمشاق، ئىللىق قۇياش نۇرلىرىنىڭ سارغۇچ چاچلىرىدا، كىيىملىرىدە جۇلالاپ تۇرغىنىنى كۆرۈپ قالدى. >كۈن نۇرىنى كىيىمىمگە ئوراپ مومامغا ئەكىرىپ بەرسەمچۇ؟<. ئېلىسا تويۇقسىزلا شۇلارنى ئويلىدى — دە، خۇشلۇقتىن سەكرەپ كەتتى.
  — موما، قارىڭە، مەن سىزگە ئاپتاپ باشلاپ ئەكەلدىم.
  ئېلىسا قۇچاقلىۋالغان كىيىملىرىنى ئاچتى. ئەمما ئەمدى چاقناپ تۇرغان كۈن نۇرىنى كۆرەلمىدى.
  — بالام، — دېدى موماي ئىللىق كۈلۈمسىرەپ، — ئاپتاپ كۆزۈڭدە تۇرمامدۇ؟ چاچلىرىڭدا قۇياش چاقناپتۇ. سەنلا قېشىمدا بولساڭ، ئاپتاپ دېگەن شۇ ئەمەسمۇ!...
  ئېلىسا نېمە ئۈچۈنلۈكىنى چۈشەنمىسىمۇ، مومىسىنىڭ خۇش بولغىنىدىن يايراپ كەتتى.
  شۇندىن كېيىن، ھەر كۈنى ئەتىگىنى ئېلىسا گۈللۈكتە ئوينايتتى. ئاندىن كۆزلىرى، چاچلىرىدىن تاراپ تۇرغان كۈن نۇرىنى ئېلىپ مومىسىنىڭ قېشىغا چاپاتتى.
ھېكمەت:
  ھېسداشلىق بارلىق ئەخلاقلار ئىچىدىكى ئەڭ گۈزىلى. ئۇ خۇددى سوۋغاتقا ئوخشاش يۈرىكىڭىزنى ئىللىق تەسىراتقا چۆمدۈرىدۇ.