يانغىن:مۇھەببەت،چۈمبىلىڭنى قايرىۋەت‹‹پوۋېست››

يانغىن

ھەرقانچە قىلساممۇ ئۆزۈمدە ئانام بىلەن سۆزلەشكۈدەك جاسارەت تاپالمىدىم . بۇنىڭدىن ئىلگىرىمۇ مەن ئانامغا ھېچنەرسە دىيەلمىگەن ،ھەتتا قانچە قېتىملاپ يازغان خەتلىرىمنىمۇ بىرەلمەي ساقلاپ –ساقلاپ يىرتىۋەتكەنىدىم . مۇشۇ مىنۇتتىمۇ ئاغزىمغا زادىلا گەپ كەلمەيۋاتىدۇ ، بىر نەچچە كۈن ئىلگىرىلا ئەنزەر يالۋۇرغان ھالدا :
ـ يۇلتۇز تېزرەك دىسىڭىز بۇلاتتى . مەن ئاتا –ئانىڭىزنى زادىلا قۇشۇلماسمىكىن دەپ ئەنسىرەۋاتىمەن ، ـــ دىگەنىدى .
يەنىلا دىيەلمىسەم قاچان دەيمەن ؟ ئۇ مېنى ئاز كۈتتىمۇ ؟ بەش يىل ، توپتوغرا بەش يىل كۈتتى !
ـ قىزىم ، نىمىشقا گەپ قىلمايسەن ؟
ـ مەن ...مەن پەقەت ...جەزمەن ئەمەلگە ئاشۇرمىسام بولمايدىغان گەپنىلا قىلىمەن ، ئانا ... - ئاۋازىم تىترەپ ئارانلا شۇنداق دىيەلىدىم .
ـ ھە ، ئاۋۋال ئۆزۈڭ بىر نەرسە دە قىزىم ، ئويلىشىپ بىر ئىش قىلارمىز ، قاچانلا بولمىسۇن ، سىنىڭ دىگىنىڭ ھىساب بۇلىدۇ . چۈنكى ئۆي تۇتىدىغان ئادەم سەن ئۆزۈڭ ، ساڭا مۇۋاپىق لايىقلار ئاز ئەمەس ، خىزمەت ئورنى ، ئاتا –ئانىسى ، ئىستقبالى ياخشىلار بار ...
ـ ھەممە ئادەم يۇقىرى مەرتىۋە ، ئوخشاش ئىستقبال ئىزدىسە ئۇ چاغدا ھىسىيات ، مۇھەببەت دىگەنلەر يوقىلىپ ، تۇرمۇش ئاددىيلا بىر رەسمىيەتكە ئايلىنىپ قالمامدۇ ؟
ـ مېنىڭچىغۇ ، قىزلارغا نىسبەتەن يۇقىرى ئۇرۇن ، ئىستقبالمۇ ياخشى، ئابرويىمۇ ، ئەتىۋارىمۇ بۇلىدۇ قىزىم ، مەن سىنىڭ نىمە ئويلايدىغانلىقىڭنى بىلمەيمەن . سەن ئاۋۋال ئېيت ، بىرەرسىنى ياخشى كۆرەمسەن ؟
ئاستا بېشىمنى لىڭىشتتىم ، ھەم ھاياجانلىنىپ ھەم قورقۇپ كىتىۋاتاتتىم ، جىلە بۇلۇپمۇ قالدىم . ئاۋازىم بۇغۇلۇپ ، سۆزلىرىم تىترەك تەبەسسۇم بىلەن داۋاملىشىۋاتاتتى .
ـ ئانا ، مەن سىلەرنىمۇ ، ئۆزۈمنىمۇ خاپا قىلىپ قۇيۇشتىن قورقىمەن . يېقىندىن بېرى سىلەرنى زادىلا ئىلمىي ئەمەستەك ، مېنى زادىلا چۈشەنمەيدىغاندەك ھىس قىلىۋاتىمەن .
شۇ سۆزلەردىن كىيىن ھېچنەرسە دىيەلمىدىم . پۈتۈن ۋۇجۇدۇمنى يىغا چۇلغىۋالغانىدى . تام تەرەپكە قاراپ بېشىمنى تىزىمغا تىرەپ ئۈن –تىنسىز ئولتۇرۋالدىم . ئانام بولسا ئەڭ يۇمشاق ، ئەڭ تەسىرلىك گەپلەر بىلەن مېنى كۆڭلۈمدىكىنى ئېيتىشقا زورلاۋاتاتتى . مېنىڭ ھېچنەرسە دىگۈم كەلمىدى ، دەي دىسەممۇ ئاغزىمدىن چىقارمىقىم قىيىن ئىدى .
ـ نىمىشقا گەپ قىلمايسەن ، قىزىم ؟ مېنى بۇنداق بىتاقەت قىلما ، مەن سەندىن ئەنسىرەۋاتىمەن ، سېنىڭ ئائىلە ئىشلىرىدىكى چىۋەرلىكىڭنى ، ئوقۇشتىكى نەتىجەڭنى ئويلىسامغۇ ، سېنى يەنە نەچچە يىل ئوقۇتقۇم بار . لىكىن قىز بالا بەك چوڭ بۇلۇپ كەتسىمۇ بولمايدۇ. لايىغىڭ بولسا ماڭا ئېيت ، مۇناسىۋىتىڭلارنىڭ پۈتكۈل جەريانىنى سۆزلەپ بەرگىن ، ماڭا ئىشەن ، سەن بەختلىك بولساڭلا بىز ھەممىگە رازى ، داداڭنىڭ ساڭا قانچىلىك ئامراقلىقىنى بىلىسەنغۇ ؟ ئۇ دائىملا ‹‹ يۇلتۇز تەڭداشسىز قىز بولدى . لىكىن ئۇنىڭغا ماس كىلىدىغان ئوغۇللار تېخى تۇغۇلمىدى ›› دەيدۇ . سەنلا ياقتۇرغان بولساڭ بىز قارشىلىق قىلمايمىز .
ئانامنىڭ بۇ گىپىنى ئاڭلاپ دەيدىغان پۇرسەتنىڭ يىتىپ كەلگەنلىكىنى ھىس قىلدىم ، ئەمدى دىمىسەم زادى بولمايتتى . يېرىم سائەتلەردىن كىيىن مەن بارلىق غەيرىتىمنى يىغىپ تەستە ، بەكمۇ تەستە ئەنزەر توغۇرلۇق سۆزلەپ بەردىم .
ئەنزەر بىلەن ئىككىمىز تۇلۇق ئوتتۇرىنىڭ ئۈچىنچى يىللىقىدا تۇنۇشقان ئىدۇق . ئۇ شەھەرلىك مەكتەپتىن يۆتكىلىپ كەلگەن بۇلۇپ ، ئۆگۈنۈشتىكى تىرىشچانلىقى ، قائىدە –يۇسۇنلىقى بىلەن ھەممىمىزنىڭ ھۆرمىتىگە ئېرىشكەن ئىدى . مەن سىنىپنىڭ ئۆگۈنۈش باشلىقى ئىدىم ، ئۆزۈممۇ دەرستە ئەنزەردىن قېلىشمايتتىم ، دادام ناھىيلىك ھۈكۈمەتنىڭ مۇئاۋىن ئىشخانا مۇدىرى ، ئانام تۇلۇقسىز ئوتتۇرىنىڭ ئەدەبىيات ئوقۇتقۇچىسى ئىدى . كىيىن بىلسەم ئەنزەرنىڭ دادىسى كىچىك ۋاقتىدىلا تۈگەپ كەتكەن بۇلۇپ ، ئانىسى بىلەن بىللە تۇرىدىكەن. مەن كۆپىنچە ھاللاردا ئۇنىڭغا ياردەملەرنى بىرىپ تۇردۇم ، ئۇ باشتا مەندىن ئۆزىنى قاچۇردى ، كىيىن مىنىڭ سەمىمىيلىكىم ئۇنى تەسىرلەندۈرگەن بولسا كىرەك ، بەزىدە ئۇ ئاكتىپلىق بىلەن ماڭا سالام قىلاتتى . بارا –بارا مۇناسىۋىتىمىز يېقىنلاپ بىللە ئۆگۈنۈش قىلىدىغان بولدۇق . كىيىن ئۆزۈمدە ئەنزەرگە نىسبەتەن باشقىچە بىر تۇيغۇلارنىڭ پەيدا بۇلىۋاتقانلىقىنى سىزىشكە باشلىدىم . دەسلەپ ھەيران قالدىم ، ئۇنى دائىم كۈرۈپ تۇرۇشنى ، ئۇنىڭ بىلەن بىللە ئۆگۈنۈش قىلىشنى ئارزۇ قىلىدىغان بۇلۇپ قالغان ئىدىم . ئۇنى ياخشى كۈرۈپ قالغانلىقىمنى ھەقىقىي تۈردە چۈشەنگىنىمدە بولسا سەل ئەنسىرگەنمۇ بولدۇم . چۈنكى بۇ بىزنىڭ ئالىي مەكتەپ ئىمتىھانىغا جىددىي تۈردە تەييارلىق قىلىۋاتقان ۋاقتىمىز بولغاچقا ، ئۆزۈمنىڭ پىسخىكا جەھەتتىن توسالغۇلارغا ئۇچراپ ئالىي مەكتەپكە ئۆتەلمەسلىكىمدىن ئەنسىرەيتتىم .
شۇنداق ئىككىلىنىپ يۈرگەن كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئەنزەر ماڭا بىرپارچە خەت يېزىپتۇ . خېتىدە ئۆزىنىڭ مىنى ياخشى كۈرۈپ قالغانلىقىنى ، لىكىن ئىككىمىزنىڭ ئائىلە كىلىپ چىقىشىمىزنىڭ تۈپتىن ئوخشىمايدىغانلىقىنى ، شۇڭا پەقەت ئۆزىنىڭ ماڭا كۆڭلى بار ئىكەنلىكىنى بىلدۈرۈپ قۇيۇشنىلا ئۈمۈد قىلىدىغانلىقىنى ، مىنىڭ بەختلىك بۇلىشىمنى تىلىگەن ئىكەن . خەتنى ئۇقۇپ ھەم خۇشال بولدۇم ھەم ئىككىلەندىم . ئۇنىڭغا زادى قانداق جاۋاب بىرىش كىرەك ؟ بۇ سۇئاللار مىنى گاڭگىرتىپ قويدى .قايتا –قايتا ئويلىنىش ئارقىلىق مەنمۇ ئۇنىڭغا قىسقىغىنا قىلىپ بىر پارچە جاۋاب خەت قايتۇردۇم . خېتىمدا ئۆزۈمنىڭمۇ ئۇنى ياخشى كۈرۈپ قالغانلىقىمنى ئېيتىپ ، خەتنىڭ ئارقىسىغا مۇنۇ سۆزلەرنى قالدۇردۇم :
ـ ئەنزەر ، ئىككىمىزنىڭ سۆيگۈسى ھەقىقىيلا بۇلىدىكەن ھېچكىم بىزنى ئايرىۋىتەلمەيدۇ !
ئۇ خېتىمنى كۈرۈپ بەكمۇ خۇشال بۇلۇپ كەتكەنىدى ، شۇنداق قىلىپ ئىككىمىز باشقا ساۋاقداشلارغا بىلدۈرمەستىن ، بىللە ئۆگۈنۈش قىلغان بۇلۇپ ئارلىشىشنى باشلىۋەتتۇق . بۇھال ھەرئىككىلىمىزنىڭ ئۆگۈنۈشىمىزگە پايدىسى بولدى ، بىز ئۆزىمىزنىڭ گۈزەل كەلگۈسى ئۈچۈن ئورتاق تىرىشماقتا ئىدۇق .
ئەپسۇس ، تۇلىمۇ ئەپسۇس ... ئەنزەر ئالىي مەكتەپ ئىمتىھانىدىن ئۆتەلمەي قالدى . بۇنىڭدىن مەنلا ئەمەس ھەممە كىشىلەر ھەيران بولماقتا ئىدى . ئۆگۈنۈشتە سىنىپ بۇيىچە ئەڭ ئالدىنقى قاتاردىكى ئوقۇغۇچىنىڭ ئالىي مەكتەپكە ئۆتەلمەسلىكى نىمىدىن دىرەك بىرىدۇ ؟ بۇ چۇقۇم ئاشۇ ئۆزىنىڭ پۇلىغا بەك ئىشىنىدىغان كىشىلەرنىڭ ، ھەم ئازغىنە مەنپەئەتنىڭ قۇلى بۇلۇپ ۋىجدانى بىلەن ھىسابلىشىپ ئولتۇرمايدىغان كىشىلەرنىڭ قىلغان ئىشى بولماي نىمە ؟! ...
لىكىن بىز ئەمدى ھېچنىمە قىلالمايتتۇق ، ئەنزەرنىڭ ئارزۇسى شۇنداق قىلىپ باشقىلار تەرىپىدىن ۋەيران بۇلۇپ كەتتى . بۇلارنى ئويلىساملا جۇدۇنۇم ئۆرلەيتتى . ئەنزەرگە قانچە قېتىملاپ قايتا ئوقۇش توغۇرلۇق نەسىھەت قىلىپ باققان بولساممۇ ، ئۇ گىپىمگە كىرمىدى . ئۇنىڭ ئۈستىگە ئاپىسىنىڭ سالامەتلىكى ياخشى ئەمەس بۇلۇپ ، ھالىدىن خەۋەر ئالىدىغان ئادەمگە موھتاج ئىدى .
شۇنداق قىلىپ بىز كۆزىمىز قىيمىغان ھالدا ئايرىلىشتۇق . ئايرىلىدىغان چاغدا ھەرئىككىلىمىز بىر –بىرىمىزگە نۇرغۇن ۋەدىلەرنى بىرىشتۇق.
مەكتەپكە بېرىپ ئۇزۇن ئۆتمەيلا باشقىلار ماڭا تەلەپ قۇيۇشتى ، لىكىن مەن ئۇلارنىڭ تەلىپىنى قۇبۇل قىلالمايتتىم . يۈرىكىم پەقەت ئەنزەرئۈچۈنلا سۇقۇپ تۇراتتى . كۆز ئالدىمدا بولسا ھەردائىم ئۇنىڭ تىرىشچان سىماسى ئەكىس ئىتەتتى . ئۇنى ئۈمۈدسىزلەندۈرۈپ قۇيۇشنى خالىمايتتىم . ئىككىمىز تېلفۇندا ، توردا كۈرۈشۈپ تۇرۇشتۇق . ئۇ بىر شوپۇرلۇق مەكتەپتە ئوقۇپ كىنىشكە ئالغاندىن كىيىن شۇپۇر بۇلۇپ كەتتى . مەنمۇ ئۆزۈمنىڭ گۈزەل ئارزۇيىمنى ئەمەلگە ئاشۇرۇش ئۈچۈن تىرىشماقتا ئىدىم .
ھەرقېتىم تەتىلگە كەلگىنىمدە بىز يۇشۇرۇن كۈرۈشۈپ تۇردۇق . ئۇ ئۆزىنىڭ مەيلى قانداقلا ئىش بولمىسۇن مىنى ساقلاپ تۇرىدىغانلىقىنى ، مېنى بىر ئۆمۈر سۆيىدىغانلىقىنى ئېيتىپ مېنى تاتلىق ھىسلارغا چۈمۈلدۈرەتتى . ھەش –پەش دىگۈچە ئالىي مەكتەپتىكى بەش يىللىق ھاياتىممۇ ئاخىرلىشىپ يۇرتۇمغا قايتىپ كەلدىم .
كىيىن دادامنىڭ تۇنۇشتۇرىشى بىلەن ناھىيلىك دوختۇرخانىدا تۇغۇت دۆختۇرى بۇلۇپ ئىشلەۋاتقان ئىدىم .
...
سۆزلىرىم تۈگىگەندە بۇغۇلۇپ يىغلاپ كەتتىم . ھەرقانچە قىلغىنىم بىلەنمۇ ئۆزۈمنى تۇتالماي قالدىم . ئەنزەردىن ھازىرلا ئايرىلىپ كىتىۋاتقاندەك ، مەڭگۈ مەھرۇم بۇلىدىغاندەك ھالەتتە ئىدىم . يۈرىكىم ئېچىشىپ ئەنزەرنىڭ تەقدىرى ،ئۆزۈمنىڭ تەقدىرى ئۈچۈن ياش تۆكمەكتە ئىدىم . پات – پات جۆيلۈۋاتقاندەك :
ـ ماڭا رازىلىق بىرىڭلار ئانا ، مېنىڭ بەختىمنى ئويلاڭلار ، - دەپ يالۋۇراتتىم . شۇ كۈنى مەن خىجىل بۇلۇشنى ، قورقۇشنى ئۇنتۇپ قالغاندەك ئەنزەرگە بولغان ھىسىياتلىرىمنى بىراقلا ئاشكارلىۋەتكەنىدىم . پۈتۈن بەدىنىم دەرمانسىزلانغان بۇلۇپ ، ئىچ –ئىچىمدىن يىغا ، ئاچچىق ئەلەملىك يىغا قايناپ چىقىۋاتاتتى ...ئەمەلىيەتتىمۇ مەن خىزمەتكە چىققاندىن بېرى نۇرغۇن ئىشلارنى چۈشىنىپ يەتكەن ، كىيىن نىمە قىلىش كىرەكلىكىمنى بىلەلمەي ئۇرۇنسىز غەم يەپ كەتكەنىدىم . ئۇزاقتىن بۇيان كۆپىيىپ كىتىۋاتقان غەملىرىم ، ئەندىشىلىرىم ، ئۈمۈدلىرىم ، يېلىنىشلىرىم بىرلىشىپ يىغىغا ئايلانغان ، شۇ كۈنى بىراقلا پارتلاپ چىقىپ مېنى بوشاشتۇرۋەتكەنىدى ...
ئانام سۆزلىرىمنى ئاڭلاپ بىرھازاغىچە ئولتۇرغاندىن كىيىن ھېچنەرسە دىمەستىن چىقىپ كەتتى . مەنمۇ ئاستا –ئاستا ئۆزۈمنى بېسىۋالدىم . ئانام نىمىشقا ماڭا بىرئېغىزمۇ گەپ قىلمايدۇ ؟ ئۇ ئەزەلدىن بەكمۇ مىھرىبان ، كۈيۈمچان ئىدىغۇ ؟ ماڭا ھېچقاچان بۈگۈنكىدەك پەرۋاسىز مۇئامىلە قىلىپ باققان ئەمەس... مەن ئەندىشە ئىچىدە ئانامنىڭ قايتىپ كىرىپ ،ماڭا تەسەللىي بىرىشنى كۈتتۈم . ئەمما ، ئۇ قايتىپ كىرمىدى . ئېھتىمال مىنىڭ تەنتەكلىكىم ئۇنى رەنجىتكەندۇ ، ئەنزەر بىلەن بەش يىلدىن ئارتۇق يۈرۈپمۇ ئۇنىڭدىن يۇشۇرغانلىقىم ئۇنى خاپا قىلدىمىكىن ؟ بۇ ئىشنىڭ ئاقىۋىتى توغرىسىدا ئويلىشىۋاتامدۇ –يە ؟!مېنىڭ گىپىم بىلەنلا ئۆزلىرى ئەزەلدىن كۈرۈپ باقمىغان ،زادىلا چۈشەنمەيدىغان بىر يىگىتكە ئالدىراپ ماقۇل دىمەيدۇ –دە ؟!
ھالبۇكى مەن ناھايىتى چوڭ تەۋەككۈلچىلىككە يول قويغان ئىكەنمەن . شۇنىڭدىن كىيىن ئانامنىڭلا ئەمەس ،دادامنىڭمۇ ماڭا باشقىچە قاراۋاتقانلىقىنى ، ماڭا بىردىنلا ئۆچ بۇلۇپ قېلىۋاتقانلىقىنى سەزدىم . ئائىلىنىڭ خاتىرجەملىكى بۇزۇلغانىدى ، دادامنىڭ كۈنبۇيى قاپىقى ئېچىلمايتتى . ئانام ماڭا پەقەت گەپ قىلمايتتى . گەرچە مەن ئۇلارنىڭ ئالدىدا ھېچقانداق گۇناھ ئۆتكۈزمىگەن ، ئۇلارغا يۈز كىلەلمىگۈدەك ئىش قىلىپ قويمىغان بولساممۇ ، لىكىن ئۇلارنىڭ نەزىرىدە گويا مەن ئەڭ چوڭ جىنايەتچىگە ، ‹‹ ئائىلىمىزنىڭ شان –شەرىپىگە داغ تەككۈزگەن ›› ۋاپاسىز بالىغا ئايلىنىپ قالغانىدىم . مېنى شۇنچە شوخ ، شۇنچە غەمسىز ئۆستۈرگەن بۇ ئائىلە بارا –بارا مەن ئۈچۈن بەكمۇ كۆڭۈلسىز ، بەكمۇ ئازابلىق مۇھىتقا ئايلانماقتا ئىدى . مەن تۈرمىدە ياتقاندەكلا سىقىلاتتىم ، ئىچىم پۇشاتتى . ئۇنىڭ ئۈستىگە ئەنزەر بىلەن كۈرىشەلمەي ، بۇرۇقتۇم بۇلۇپلا كىتىۋاتاتتىم .
غەيرەتكە كىلىپ ئانام بىلەن يەنە بىر قېتىم سۆزلىشىپ بېقىش نىيتىگە كەلدىم ، ئۇ زادى نىمە دەر ؟ ئاچچىقلانغان پېتىلا ، مەيلى بەختلىك بولساڭلا بوپتۇ قىزىم دەپ ،ئەنزەر بىلەن توي قىلىشىمغا قۇشۇلسىغۇ مەيلى دەيتتىم .ئاستا –ئاستا ئۇلارنىڭ ئاچچىقىمۇ يېنىپ قالاتتى ، لىكىن ئۇنىمىسا قانداق قىلارمەن ؟!...
ياق ، مەن جەزمەن ئۇناتمىسام بولمايدۇ ، بەلكى بۇ كۈن مېنىڭ ئازابلىق كۈنلىرىمنىڭ باشلىنىشى بۇلۇپ قالار .ناھايىتى ئېغىر خاپىلارغا ، تاپا –تەنىلەرگە دۇچار بۇلارمەن .مەنغۇ ھەممىگە چىدايمەن . لىكىن ئىككىمىزنىڭ شۇنچە ئۇزۇن يىللىق مۇھەببىتىمىزنى قوغداپ قالالايمەنمۇ يوق ؟ بۇنىڭغا زادىلا ئىشەنچىم يوق ، بارغانسىرى ئۈمۈدسىزلىنىپ كىتىۋاتىمەن . ئۇلار نىمىشقا ماڭا مۇشۇنداق يامان كۆزدە قارايدۇ ؟ مەن كىچىك ۋاقىتلىرىمدىن تارتىپ كۈرۈپ ئادەتلىنىپ كەتكەن يېقىملىق ، مىھرىبان چىرايلاردا ھازىر رەھىمدىللىك ، ھىسداشلىق قىلىش دىگەنلەردىن زادىلا ئەسەر يوق . ھەتتا سۆزلىرىدىنمۇ بىرخىل يۈرەكنى مۇزلاتقۇچى سوغۇق ، قوپال سادا چىقىپ تۇرىدۇ . ئانامنىڭ قايسى كۈنكى چىرايلىق سۆزلىرى ، مىھرىبانلىقلىرى نەگە كەتتى ؟! بىر ئۆمۈر يادىمدىن كەتمەيدىغان سوغۇق ئاۋازدا :
ـ مەن ساڭا داداڭ ئىككمىزنىڭ ئاخىرقى قارارىنى يەتكۈزۈپ قۇياي ، داداڭ ‹‹ تاپقان نىمىسى يىتىمەك شوپۇرمىكەن ؟ يۇلتۇز خاتىرجەم بولسۇن ، ئۇ بېشىنى تاشقا ئۇرغان تەقدىردىمۇ مەن ئۇنداق نىمە بىلەن توي قىلىشىغا قۇشۇلمايمەن ، كۆزۈم يۇمۇلمىسىلا يۇلتۇز مەن تاپقان ئادەمگە ياتلىق بۇلىدۇ . ئۇنىڭ پەسكەش ئارزۇسى مەڭگۈ ئەمەلگە ئاشمايدۇ ›› دەيدۇ . مەن داداڭنىڭ پىكرىگە قۇشۇلىمەن ، ئۇ يەنە سەن بىلەن كۈرۈشكىچى بولمىسۇن ، سىنىڭ ئىشىڭ داداڭ ئىككىمىزنىڭ ئويلىمىغان يېرىدىن چىقتى ، تېخى مۇھەببەت دىگەننى زادىلا بىلمەيدۇ دەپ يۈرسەك تۇلۇق ئوتتۇرىدىن گەپ ئاچىسەن . ئۇنىڭ بىلەن يەنە كۈرىشىدىغان بولساڭ بىزدىن رەنجىمە ، يەنە سىنى ئىزدەپ ئاۋارە قىلىدىكەن ، بىز كۆرگۈلىكىنى كۆرسىتىمىز ...ـ دەۋاتىدۇ .
سۆزسىز ھەيران قالغىنىمچە بىر مەھەل تۇرۇپ قالدىم .ئانام –داداملارنىڭ ماڭا بۇنداق ئاچچىقلىشىنى ھەرگىز كۈتمىگەنىدىم . ئىسىمنى يىغقاندا ، يۈرىكىم سىقىلغاندەك بولدى . ھەممىگە چىدىغان بولساممۇ ئەنزەرنى ھاقارەتلىنىگە چىدىماي قالدىم . كۆزلىرىم ياشقا ، قەلبىم پۈتمەس –تۈگىمەس ئەلەمگە تولغانىدى ...ئۇدۇللا ئەنزەرنى ئىزدەپ بارغۇم كەلدى . مۇشۇ مىنۇتتا ئۇنىڭدىن باشقا ھېچكىمنى كۈرۈشنى خالىمايتتىم . بىچارە ...ئۇنىڭدا نىمە گۇناھ ؟ ياق ، ئۇ پۈتۈنلەي گۇناھسىز ، مەنمۇ ھەم شۇنداق . ئېھتىمال ئاتا –ئانامغىمۇ گۇناھ قۇيۇشقا بولماس . گۇناھ قۇيۇش توغرا كەلسە – مۇھەببەتكە ، ئادەمنىڭ ئىرادىسىگە بويسۇنمايدىغان ، كىشىگە ئازاب ، بەختسىزلىكتىن باشقا نەرسە ئېىلىپ كەلمەيدىغان قورقۇنچلۇق ھىسياتقا گۇناھ قۇيۇش كىرەك . مىنى كىم ئەنزەرنى ياخشى كۈرۈپ قالسۇن دەپتۇ؟ ئاتا –ئانامنىڭ مەقسىتى : ئېغىر خورلۇقلار ، ھاقارەتلەر بىلەن مېنى پۇشايمان قىلدۇرۇش ئىكەندە !
ئەنزەر ئەقىل –پاراسەتتە ،چىرايىدا ھەممىنى بېسىپ چۈشىدۇ . ئۇنىڭدىكى ۋاپادارلىق ، سەمىمىيەت كۆپ ساندىكى ئوغۇللاردا تېپىلمايدۇ . ئوقۇشى شۇنچە ياخشى تۇرۇپمۇ ئالىي مەكتەپكە ئۆتەلمەي ، ئانىسىنىڭ ھالىدىن خەۋەر ئېلىش ئۈچۈن شوپۇر بۇلۇش ئۇنىڭ گۇناھىمۇ ؟ دادىسى تۈگەپ كەتسە ، ئائىلىسىدە قىيىنچىلىق بولسا زادى نىمە بوپتۇ ؟ ئۇنىڭ بىلەن توي قىلسام بەختلىك بۇلالمايمەنمۇ ؟ بۇلارنىڭ ئويلىغانسىرى ئۆزۈمنىڭ قىلچە ھوقۇقۇم ،ئەركىنلىكمنىڭ يوقلىقىنى ، ھېچنىمىگە ئەرزىمەيدىغانلىقىمنى چۈشەنمەكتە ئىدىم . مەن ئاتا –ئانامغا قاتتىق تەگمىدىم ، ۋارقىرىپ - جارقىراپمۇ كەتمىدىم . ئۇلار مەيلى نىمىلا دىسۇن بەرىبىر ئاتا-ئانامدە ؟! مەن شۇنداقلا يارىلىپ قالغان ئەمەس ،ئۇلار مېنى تۇغۇپ چوڭ قىلغان .ماڭا ئىگە بۇلۇش ، خالىغانچە باشقۇرۇش ھوقۇقى بار . لىكىن مەن ھېچ چۈشەنمەيمەن ،ئۇلار مېنى ئاخىرقى ھىسابتا زادى نىمىگە ئېرىشتۈرەر ؟!...

داۋامى بار !

يانغىن

ئىشتىن بالدۇرلا چۈشۈپ ئەنزەر بىلەن ئالاقىلەشتىم . شۇ تاپتا ئەنزەرنىڭ ئۆيىدە ئولتۇرىمەن . ئانىسى سىرتقا چىقىپ كەتكەنىكەن . ئۇ مېنڭ ھېلىدىن –ھېلىغا ئۆزگىرىپ تۇرىۋاتقان كەيپىياتىمغا قاراپ بىئارام بۇلىۋاتىدۇ . چاندۇرماسلىققا تىرىشىۋاتىمەن ، كۆڭلۈمنى چىدىغۇسىز بىر مەيۈسلۈك ئىگەللىۋالدى . ئەنزەرگە ھەقىقىي ئەھۋالنى چۈشەندۈرىشىم كىرەكمۇ ؟ ياق ...ئۇ بىلمىسۇن ، زادىلا بىلمىسۇن !
-كىنو كۈرۈپ كىلەمدۇق يۇلتۇز ؟
ـ ماقۇل .
مەن ئۇنىڭغا ئەگەشتىم ، چۈشتە ئانامغا :
ـ ئىشتىن چۈشۈپلا ئۆيگە كىلىمەن ،ـ دەپ قۇيۇپ چىققان بولساممۇ ئۇنىڭ بىلەن كىنو كۆرگىلى كىتىۋاتاتتىم . ئۆيگە بارسام مېنى قاتتىق دەشناملارنىڭ كۈتۈۋاتقانلىقىنى تەسەۋۋۇر قىلالايتتىم –يۇ كۆڭلۈمدە قىلچە قورقۇش تۇيغۇسى يوق ئىدى .ئەنزەر يېنىمدا جىمجىت ئولتۇرۇپ پۈتۈن ۋۇجۇدى بىلەن كىنو كۈرىۋاتاتتى . مەن بولسام خىيالىمدا ئەنزەر بىلەن مۇڭدىشىۋاتاتتىم ، ئۇنىڭغا بارلىق ئىشلارنى سۆزلەپ بىرىۋاتاتتىم . ئۇ بىردىنلا چۆچۈپ كەتتى :
ـ ئەمدى قانداق قىلارمىز يۇلتۇز ؟
ـ مەندە نىمە ئامال ئەنزەر .بويسۇنىمىز ، مەنمۇ ، سىزمۇ ، باشقا بىرسىنىڭ بۇلىمىز ، بۇ ئىش پۈتۈنلەي تۈگىدى .
ـ يۇلتۇز ، سىزدىن مەڭگۈ ئايرىلىپ كىتەمدىمەن ؟
ـ ...
ـ سىز ئەمدى باشقىلارنىڭ بۇلۇپ كىتەمسىز ؟
ـ ...
ـ ھەممە ئادەم بىزدەك بىچارە بۇلۇپ قالارمۇ يۇلتۇز ؟
ـ ...
ـ نىمىشقا گەپ قىلمايسىز ؟ بىر نەرسە دەڭ يۇلتۇز ، ھېچبولمىغاندا مېنى تىللىسىڭىزمۇ مەيلى .لىكىن مىنى بۇنداقلا يولغا سېلىۋەتمەڭ ، مەن سىزگىلا ئىشىنىمەن ...
يېنىمدا خاتىرجەم كىنو كۈرىۋاتقان ئەنزەرگە قارىدىم . ھامان بىر كۈنى ئىككىمىزنىڭ ئايرىلىپ كىتىدىغانلىقىمىزنى ،ئۇنىڭ بىچارە بۇلۇپ غېرىبسىنىپ قالىدىغانلىقىنى ئويلاپ يۈرەكلىرىم مۇجۇلۇپ كەتتى . مۇڭلانغان ، پۇچۇلانغان ھالدا پەرياد چەكتىم : ئەنزەر ، مېنى كەچۈرگىن .يەنە بىر نەچچە كۈندىن كىيىن ھەقىقىي ئەھۋالنى چۈشەنگىنىڭدە ،قاتتىق ھەسرەت چىكەرسەن ،كىچىچە ئۇيقۇڭمۇ كەلمەس . قانداق قىلىمىز ؟ مەن دىگەن ئائىلىگە بەند قىلىنغان قۇل . ھەمىشە بۇيرۇقلارغا بويسۇنۇپ ئىتائەت قىلىپ كەلگەنمەن . ساڭا بولغان مۇھەببىتىملا بۇنىڭ سىرتىدا ئىدى .شۇڭا بۇ قېتىم قارشىلىق كۆرسەتتىم ، لىكىن ھېچنىمىگە پايدىسى بولمىدى .بەرىبىر ئۇلارنى ھەم ئۆزۈمنى رەنجىتكەن ،ئۇرۇنسىز خاپا قىلغان بولدۇم . ئەگەر دۈشمەن بولغان بولسا بىر ئامال بىلەن قارشىلىق كۆرسەتكەن ، بويسۇنمىغان بۇلاتتىم ؟! لىكىن ئۇلار ئاتا –ئانىدە . ئۇلارنىڭمۇ ئويلىغىنى ، كۆزدە تۇتقىنى بار . بەرىبىر باش ئىگىشكە توغرا كىلىدۇ . ئۆز ئىختىيارىم بىلەن بولمىسىمۇ مەجبۇرىي باش ئەگمىسەم بولمايدۇ . ئۇلار مەندىن بەكمۇ خاپا . ماڭا ئوخشاش ئوقۇش ئارزۇسى كۈچلۈك ،ھەردائىم ئۇلارنىڭ گىپىنى يىرمايدىغان قىزىنىڭ ساڭا ئوخشاش شوپۇر يىگىتنى ياخشى كۈرۈپ قېلىشىنى ئۆز ئەقلىگە سىغدۇرالمايۋاتىدۇ .ئانامنىڭ :
ـ سەن ساراڭ بوپسەن ،ساراڭ ئىكەنسەن . ھېچكىممۇ سەندەك ئەخمەق ئەمەس ،ـ دەپ يىغلاپ كەتكەنلىرىنى ئويلىسام ئۆزۈمچە ئاچچىق كۈلۈمسىرەيمەن . ئۇلار نىمىشقا مەندىن خاپا بۇلىدۇ ؟ ئاتا –ئانا بولغاچقا ئۇلارغا مەسلىھەت سالغان ئىدىم . يىغلاپمۇ ، يالۋۇرۇپمۇ ، تەمكىن ئولتۇرۇپمۇ كۆڭلۈمنى چۈشەندۈردۈم . رەنجىمەسلىكنى ئۆتۈندۈم ، ماقۇل بولمىغىنى ئاز كەلگەندەك كۈنبۇيى تىللاشلىرىچۇ تېخى . توۋا دىگۈم كىلىدۇ . ئاتا –ئانا دىگەن نىمىلا قىلسا ھەقلىق بۇلىۋىرەمدىغاندۇ ؟ سىزنى تىلغا ئېلىشقۇ گۇناھ ھىسابلانسۇن .ئۇنتالماسلىقىممۇ ، سىز ئۈچۈن ياش تۈكۈشۈممۇ گۇناھمۇ ؟
ـ كۆڭلۈڭنىڭ پەسلىكىدىن ئۆزۈڭنى ئۆزۈڭ تۈگەشتۈرۋەتتىڭ .ئەينەككە بىر قاراپ باقە ، قانداق بۇلۇپ قالدىڭ ؟
ـ نىمە بۇلىۋاتىسىز يۇلتۇز ؟ بىر يېرىڭىز ئاغرىۋاتامدۇ ؟ كۈندىن –كۈنگە ئۇرۇقلاپ ، سارغىيىپ كىتىۋاتىسىز ، ماڭا ئېيتالمايدىغان دەردىڭىز بارمۇ –يە ؟! مىجەزىڭىزمۇ بىر قىسىمىلا بۇلۇپ قاپتۇ .
بۇ ئىككى سۆز ئارىسىدا قانداق چوڭ پەرقلەر بار –ھە؟! ئۇلارنىڭ ھەرئىكىلىسى مىنى ياخشى كۆرىدۇ .بىرىسى ئانىلىق مىھرى تۈپەيلىدىن كۆيسە ، يەنە بىرسى مۇھەببەت تۈپەيلىدىن كۆيىدۇ . بىراق ، بۇ ئىككىيلەننىڭ مىنى ياخشى كۈرۈش ،كۈيۈنۈش ئۇسۇللىرى زادىلا ئوخشىمايدۇ ...
كىنودىن قايتىپ ئۆيگە كەلدىم . ئانامنىڭ ۋارقىراپ تۇرۇپ تىللاشلىرىغا ئۈندىمەي قاراپ تۇردۇم . ئاندىن ئىشلىرىمنى تۈگەتكەندىن كىيىن ئۇخلاش ئۈچۈن ياتتىم . لىكىن ئۇخلىيالمايتتىم ، بايىلا دادام ماڭا ئاڭلىتىپ تۇرۇپ :
ـ قىز بالا دىگەننى باققۇچە ، تۇغۇلغان چېغىدىلا كۆمۈۋەتسەك بۇلماسمىدى ؟ـ دىگەنىدى . بۇ سۆزلەرنى ئويلاپ ئىختىيارسىز پىچىرلىرىم : راست نىمىشقىمۇ تۇغۇلغاندىمەن ؟ تۇغۇلمىغان بولسام ، تۇغۇلغان تەقدىردىمۇ كىچىك چاغلىرىمدا ،ھېچبولمىغاندا مۇھەببەتنى ،ئاتا –ئانىنى ، تۇرمۇشتىكى توسقۇنلۇق ،رەزىللىكلەرنى چۈشەنمەستىلا ئۆلۈپ كەتكەن بولسام ياخشى بولماسمىدى ؟!
خۇداغا شۈكرى ، ھەرقىتىم خىزمەت ۋاقتىدىن پايدىلىنىپ ئەنزەر بىلەن تېلفۇندا بولسىمۇ كۈرۈشۈپ تۇردۇم . بەزىدە ئۇ مېنى ئىزدەپ كىلەتتى .ئەمما مەن ئاڭقىرىپ بولغىچىلا دادام بىر كۈندىلا رەسمىيەتلىرىمنى بىجىرىپ مېنى شەھەرگە ئېلىپ چىقتى . بىر نەچچە كۈنلەردىن كىيىن مەن ھەممىنى چۈشەندىم . مىنىڭ خىزمىتىمنى شەھەرگە يۆتكەپ بەرگۈچى كىشى - شەھەرلىك دوختۇرخانىنىڭ باشلىقى ، كامران ئىسىملىك يىگىتنىڭ دادىسى ئىكەن . ئۇ مېنى ئوغلىغا ئېلىپ بېرىش مۇددىئاسىدا ئۆزلۈكىدىن ئانام ،داداملارنى ئىزدەپ كەپتۇ . نەتىجىدە ئىككى ھەپتە ئىچىدە ھەممە ئىش ئاسانلا ھەل بولدى . ئانامنىڭ دىيىشىچە ئەمدى كامران بىلەن توي قىلمىسام بولمايدىكەن ، يەنە كىلىپ ئوغۇل تەرەپ بەك ئالدىرتىۋىتىپتۇ .
ئەنزەرگە ھەقىقىي ئەھۋالنى قانداق چۈشەندۈرگەنلىكىمنى ، ئىككىمىزنىڭ شۇ چاغدىكى ھالەتلىرىمىزنى تەسۋىرلەپ بىرەلمەيمەن . ئىھتىمال ، نۇرغۇن قېتىم يىغلاپ ، نۇرغۇن قېتىملاپ بىر –بىرىمىزگە تەسەللىي بىرىشكەندىمىز . ئۆزىمىزنى توختىتىپ ئەسلىي گەپكە كىلىشمۇ تەسكە توختىغاندۇ ...
- ئىككىمىز ئەمدى قانداق ئارلىشىمىز ،يۇلتۇز ؟
- بۇرۇنقىدەكلا .
ـ ئۆيىڭىزدىكىلەر ، كامران بىلىپ قالسىچۇ ؟
ـ بىلسە نىمە بوپتۇ ؟ مەن قورقمايمەن ...
ـ سىز ...يۇلتۇز بىزگە باشقا ئاال تېپىلماسمۇ ؟
ـ مەن سىزگە قايتا –قايتا ئېيتاي ئەنزەر . بۇندىن كىيىن ئىكىمىزنىڭ كەلگۈسى ھەققىدە سىز ئۈمۈدلەنگۈدەك گەپتىن بىرەر سۆزنى قىلسام سىز ھەرگىز ئىشەنمەڭ ، مەڭگۈ ئىشەنمەڭ . يۇلتۇز مېنى ئالداۋاتىدۇ دەپلا قاراڭ . سىز بىلەن توي قىلىش بەختى ماڭا نىسىپ بولمىغان ئوخشايدۇ ...
مەن ئەنزەرنى بەزلەۋاتاتتىم ،ئەمەلىيەتتە ئۆزۈمنى بەزلەۋاتاتتىم .ئاتا –ئانام بولسا مېنى ئالدىرتىۋاتاتتى . رەسمىيەت ئۈچۈن مەندىن رازىلىق بىرىشنى تەلەپ قىلىۋاتاتتى . ئاخىرى ماڭا چاي ئىچكۈزدىغان بۇلۇشتى ...
قايسىبىر يازغۇچىنىڭ ‹‹كىشىگە قېرىلىق يەتكەنلىكىنىڭ ئالامىتى نىمە ؟ ›› دىگەن سۇئالغا ‹‹ كىشىنىڭ ئۆتكەن كۈنلەرنى تولا ئەسلەيدىغان بۇلۇپ قېلىشى ›› دەپ جاۋاب بەرگىنى ھازىرقىدەك ئېسىمدە . گەرچە يېشىم يىگىرمە ئىككىگە ئەمدىلا ئۇلاشقان قىز بولساممۇ ،كۈنلىرىم پۈتۈنلەي بۇرۇنقى ئىشلارنى ئەسلەش بىلەن ئۆتمەكتە . دىمەك ، ماڭىمۇ قېرىلىق يەتكەن ئوخشايدۇ ...
شۇتاپتا سىرتتا سالقىن شامال چىقىۋاتىدۇ ، مەن كىچىككىنە ئۆيۈمنىڭ دىرىزىسىدە يېنىدا ئولتۇرۇپ خىيال سۈرۈۋاتىمەن . ئىھتىمال ،ئۇنىڭدىن ئايرىلغاندىن كىيىنكى بىر نەچچە يىللىق ھاياتىممۇ ھازىرقىدەك ئۆتەر .سىرت ھەرقانچە ساپ ھاۋالىق ،سالقىن بولسىمۇ مەن بەش قەۋەتلىك بىنانىڭ كىچىك ،دىمىق ئۆيلىرىدىن چۈشۈپ سالقىنداشنى خالىمايمەن . ئەتراپىمدىكى مۇھىت ھەرقانچە گۈزەل ، باشقىلارنىڭ ھەۋىسىنى قوزغىغۇدەك بولسىمۇ ، مېنى قىلچە مەپتۇن قىلالماس . ھايات شۇ قەدەر گۈزەل ،قىممەتلىك بولسىمۇ ،مەن غەمكىن خىياللىرىم ، مۇڭلۇق كۆز ياشلىرىم بىلەنلا ئۇزىتىپ قۇيارمەن . ئۆزۈمنى خوش قىلىشنىڭ كويىدا بولماسمەن . ئىنسانلار ھەرقانچە كۈيۈمچان ،ساپ دىل بولسىمۇ ، مېنىڭ مۇزلىغان قەلبىمدە يېڭىچە مۇھەببەت ، يېڭىچە شادلىق تۇيغۇسى ئويغىتالماس . مەن خۇددى تار دېڭىز دولقۇنلىرىنىڭ كىلىپ تىگىشىگە ، قار –يامغۇرنىڭ ئۈستىگە تۈكۈلىشىگە ،سوغۇقنىڭ نەشتەردەك سانجىلىشىغا ، ياز ئاپتىپىنىڭ كۆيدۈرىشىگە بەرداشلىق بېرىدىغان ساھىلدىكى تاشتەك ھەممىگە ئۈنسىز بويسۇنارمەن . ھېچنىمىگە ئىنكاس قايتۇرماسمەن ، ھېچنىمىنى خۇشاللىق بىلەن قۇبۇل قىلماسمەن ھەم ھېچكىمدىنمۇ ئاغرىنماسمەن . ئىسىقمۇ ، سوغۇقمۇ ، خوشلۇقمۇ ، ئازابمۇ ماڭا چوڭقۇر تەسىرلەرنى بىرەلمەس . مېنى خۇشال قىلىدىغان ئىشلارمۇ ناھايىتى ئاز بۇلار ...بىراق ،ئىنسان شۇ چاغدىمۇ ياشايدىغۇ ...بەلكىم پەرزەنتلىرىمىز بىزگە قارىغاندا بەختلىك بۇلار . بىزگە ئوخشاش مۇھەببەت لەززىتى ۋە ئازابىنى تېتىسىمۇ ، مەڭگۈ ئايرىلىش - تىرىك تۇرۇپ قۇشۇلالماسلىق ئۇلارنىڭ تۇرمۇشىدا يۈز بەرمەس ...
قەدىرلىك ئەنزەر ، سىزدىن ئايرىلماي تۇرۇپلا تۈگىشىپ كىتىۋاتىمەن . ئايرىلغاندىن كىيىن نىمە كۈنلەرنى كۆرەرمەن ؟ يۈرەكنى بېسىپ تۇرغان بۇ ئۇتلۇق سۆيگۈدىن قانداقمۇ قۇتۇلارمەن ؟ ...
ئاخىرقى قېتىم ئەنزەر بىلەن خوشلىش ئۈچۈن خىزمەتكىمۇ بارماي ئۇدۇل ناھىيگە قاراپ يولغا چىقتىم . ئەنزەر مېنى يۇلۇچىلار بىكىتىدە ساقلاپ تۇرغان ئىكەن ، ئۇنى كۈرۈپ كۆڭۈل ئاغرىقلىرىم يەنە ئۆرلەپ كۆزۈمگە يىغا ئولاشقىلى تۇردى . لىكىن ئۆزۈمنى تۇتىۋىلىشقا ، ھېچ بولمىسىمۇ بۈگۈن ئەنزەرنىڭ ئالدىدا يىغلىماسلىققا تىرىشىۋاتىمەن . ئەنزەرمۇ ئادەتتىكىدەكلا قىزغىن ئىدى ، مېنى خۇشال قىلىشقا ، روھلاندۇرۇشقا تىرىشىۋاتاتتى .
ـ سىز مەندىن رەنجىمەڭ ، ئەنزەر ...ـ بۇ گەپ ئېغىزىمدىن بەكمۇ تەستە چىقتى ،ـ مېنى يىغلاتماڭ ...
ئەنزەر ماڭا شۇنداق خامۇش ، شۇنداق جانسىز كۈرىنىۋاتاتتى . ئۇ يا گەپ قىلمىدى ، يا كۈلمىدى ، خۇددى نىمە قىلىش كىرەكلىكىنى بىلمىگەندەك ، جىمغىنا ئولتۇرۇپ قالدى . پەقەت ئۇدۇلۇمدا شىرەگە قۇللىرىنى تىرىگەنچە ، كۆزلىرىنى چىڭ يۇمۇپ تۇردى .
مەن ئۇنىڭ قۇيۇق قاشلىرىغا ، قىزلارنىڭكىدەك تۈكۈلۈپ تۇرىدىغان چاقماق كىرپىكلىرىگە ، يىرىك ساقال –بۇرۇت باسقان يۈزلىرىگە ئۈزاقتىن –ئۇزاق تىكىلگىنىمچە ئولتۇرۇپ كەتتىم . ئۇ ئۇشتۇمتۇتلا كۆزىنى ئېچىپ ماڭا قارىدى ، مەن مەڭگۈ ئۇنتالمايدىغان شۇنداق جىددىي ھەم ئۆتكۈر قاراشلىرى بىلەن چىرايىمنى كۆزىتىپ چىقتى .يىغلىمىغانلىقىمنى كۈرۈپ خاتىرجەم بولغاندەك كۆزلىرىنى يەنە يۇمىۋالدى . مەن ئۇنىڭ شۇ مىنۇتتا نىمىلەرنى ئويلىغانلىقىنى بىلمەيتتىم ، كۆز ئالدىمغا ئىككىمىزنىڭ غەمسىز چاغلىرىمىز ، ئايرىلىشنى زادىلا خىيالىمىزغا كەلتۈرمىگەن بەختلىك مىنۇتلىرىمىز كىلىشكە باشلىدى .
ـ سىز باشقىلارنىڭ بۇلۇپ كىتىدىغان بولدىڭىز –ھە ،يۇلتۇز . نىمىشقا شۇنداق بۇلىدىغاندۇ ؟ مەنمۇ ئوخشاشلا بىر ئادەمغۇ ؟ ھەي ...ـ ئەنزەر يۈرەكنى جىغىلتىدىغان ئاچچىق ،ئەلەملىك كۈلۈشلىرى بىلەن شۇنداق دىدى . مەن بۇ دەردلىك كۈلكە تەسىرىدە ھۇشۇمنى يوقاتقۇدەك بۇلۇپ ھېچنىمە دىيەلمەي تۇرۇپ قالدىم . ئۇ ئارقىدىنلا :
ـ يۇلتۇز ، ئادەم ھاياتىدىكى ئەڭ چوڭ ،ئەڭ ئەھمىيەتلىك ،ئەڭ كۆڭۈللۈك ئارزۇسى بەرباد بولغاندا ،ئۈمىدسىزلىنىش ،كۆز يېشى قىلىش دىگەنلەرنى ئۇنتۇپمۇ قالىدىكەن ...سىز قانداقلا بولمىسۇن مېنى ئۇنتۇپ قالماڭ .مەن سىزنى بىر ئۆمۈر كۈتۈشكە رازى ،راستىنلا كۈتىمەن . مەن سىزنى ھاياتىمنىڭ ئاخىرىدا بولسىمۇ بەختلىك قىلىمەن ،ـ دېدى .
ئاھ ، نىمىلەرنى دەيدىغانسىز ئەنزەر ! مېنى ئەمەلگە ئاشمايدىغان ئارزۇلار بىلەن ئالداۋاتىسىزغۇ ؟ مەن دىگەن مۈلۈككىلا ئوخشايدىغان ئائىلە ئەزاسى . ئاتا –ئانام ئابرۇي ، نام –شۆھرەت قوغلىشىشىنى ھەرگىز ئېسىدىن چىقارمايدۇ ، كەلگۈسىدىمۇ سىزگە بەرمەيدۇ . سىز بىلەن توي قىلىش ئۈچۈن ئۇلارنىڭ ئۆلۈمىنى كۈتىشىم كىرەكمۇ ؟ ياق ...ياق...خۇدا ساقلىسۇن . ئۇلاردىن ئايرىلىش مېنىڭ ھاياتىمدا تېخىمۇ تەڭداشسىز يوقىتىش بولماسمۇ ؟ ئۇلار ئۆز ئەجىلى بىلەن دۇنيادىن ئۆتكەندە نەچچە بالىنىڭ ئانىسى بۇلۇپ قالارمەن .ھەتتا نەچچە نەۋرەممۇ بۇلار . ئۇ چاغلاردا مۇھەببەت قوغلاشقىلى ، بالىلارنى يىتىم قىلغىلى بۇلامدۇ ؟ كۆڭلۈمدە شۇلارنى ئويلايتتىم .
شۇنداق قىلىپ بىز مۇشۇنداقلا ئايرىلدۇق .
ئۆيگە قاراپ كىتىۋاتىمەن ، كاللامدا ئەنزەرنىڭ ئايرىلىش ئالدىدا دىگەن ئەڭ ئاخىرقى سۆزلىرى جاراڭلايتتى :
ـ يۇلتۇز ، بىز چىدايلى ،ئۆزىمىزنى تاشلىۋەتمەيلى . دەرد تۈكۈپ يىغلاپ يۈرمەيلى ، كۈلكە بىلەن ياشايلى . لىكىن بىز بەرىبىر ھىسىياتلىق ئادەم ئەمەسمۇ . ...سىز كىتىسىز . سىزنى ئېلىپ قېلىش مىنىڭ قۇلۇمدىن كەلمەيدۇ ، ھەرگىز كەلمەيدۇ ...
يولدا كىتىۋاتىمەن ، يېنىمدا كامران ماڭا نىمىلەرنىدۇر دەپ مېنىڭ كۆڭلۈمنى ئاچماقچى بۇلىۋاتىدۇ .ئەمما ئۇنىڭ سۆزلىرى قۇلىقىمغا زادى كىرمەيدۇ . مەن ئۆزۈمنى تەستە بېسىپ كىتىۋاتىمەن ،كامراننىڭ كۆڭلى شۇنچىلىك خۇشال . ئەتىگەندىن بېرى ماڭا خۇشامەت قىلىپ ھالى قالمىدى . ئۇنىڭ نىمىسى ئادەم ؟ مېنىڭ ئۆزىنى زادىلا ياقتۇرمايدىغانلىقىمنى ،ھەتتا ئۆزىگە ئۆچ ئىكەنلىكىمنى بىلىدۇ ،شۇنداق تۇرۇقلۇق مەن بىلەن توي قىلماقچى ،يەنە ئۈچ كۈندىن كىيىن ئۇنىڭ ئايالى بۇلىمەن . ئۇنىڭ سۆيۈشلىرىنى ، قۇچاقلاشلىرىنى ...قۇبۇل قىلىمەن . ئۇ نىمىنى خالىسا شۇنداق قىلىدۇ . ئەنزەردەك مېنى ھۆرمەتلەپ ،مەندىن تارتىنىپ ئولتۇرمايدۇ .
توۋا دەيمەن ،ئادەم نىمە ئۈچۈن ياشايدىغاندۇ ؟نىمە ئۈچۈن توي قىلىشقا مەجبۇر بۇلىدىغاندۇ ؟ ئەنزەرگە ئېرىشەلمىگەن تەقدىردىمۇ ،مەڭگۈ توي قىلماي ئۆتكەن بولسام بۇنچىلىك پۇچىلىنىپ كىتەرمىدىم ؟ ئۇنىڭدىن ئايرىلغان بولساممۇ ،خىيالىمدا دائىم ئۇنىڭ بىلەن بىرگە ياشىسام ،يات بىراۋلار ئۇنىڭغا ۋە ماڭا تەئەللۇق بولغان بەختنى زورلۇق بىلەن تارتىۋالمىسا ،ھېچكىم مىنىڭ خىيالىمغا ھەمراھ بۇلۇپ ياشىشىمغا توسقۇن بولمىسا ،مېنىڭ دۇنيادا ئەنزەرگە ،پەقەت ئەنزەرگىلا بولغان جىسمىمنى ،قەلبىمنى زىدە قىلمىسا ...

يانغىن

ئەنزەر ئىككىمىز نىمىلەرنى ئويلىمىغان نىمىلەرنى دىيىشمىگەن ؟...ھەتتا پەرزەنتلىرىمىز توغۇرلۇقمۇ خىيال قىلىشقان ، ھەرخىل تاتلىق تەسەۋۋۇرلاردا بولغان ئىدۇق .بۈگۈن ئەنزەردىن ئايرىلغانلىقىمنى ،بىللە ياشاشقا ھېچقانداق ئىمكانىيەت قالمىغانلىقىنى ھىس قىلغىنىمدا ،ئايرىلىش ئازابىنىڭ ئەڭ ئاچچىق تەمىنى تېتىۋاتىمەن .
ئەنزەر مېنى كەچۈرۈڭ ، ياق مېنى كەچۈرمەڭ . ماڭا نەپرەتلىنىڭ . مەن ئابرۇيلۇق ئائىلىنىڭ قىزى بولغاچقا ھەممە جەھەتتىن يۈكسەكلىككە ، مۇكەممەلىككە ئىگە بۇلۇش ئۈچۈن سىزدىن تامامەن يۈز ئۆرۈشكە مەجبۇر بولدۇم . سىزنىمۇ ،ئۆزۈمنىمۇ خاراپ قىلدىم . ئەمدى ھەممە ئىش ئاخىرلاشتى ...
ـ يۇلتۇز ، سىزگە گەپ قىلىۋاتىمەن . بۇ ئاشخانىغا كىرىپ تاماق يەيلى ، سىزگە نىمە بولدى ؟ جىمىپلا كىتىپسىزغۇ ؟
كامراننىڭ سۆزىدىن ئەسلىمگە قايتىپ ئۈن چىقماي بېشىمنى لىڭىشتىپ قويدۇم .
‹‹ نۇمۇسسىز ئىنسان ، ماڭا كۆيۈنگىنڭمۇ بۇ ؟! نىمە بولغىنىنى بىلمەيتىڭمۇ ؟ مەن ئۆزۈمنىڭ ئەڭ سۈيۈملۈك كىشىمنى - ئامالسىز ، چارىسىز قالغان سۆيگۈنۈم ئەنزەرنى ئويلاۋاتىمەن ،ۋەيران بولغان ھاياتىمنى خىيال قىلىۋاتىمەن ...››
ئاشخانىغا كىرىپ تاماق بۇيرۇتتۇق . كاللامغا تۇيۇقسىز بىر خىيال كىرىۋالدى . يېقىندا ھىندىستاننىڭ بىر كىنوسىنى كۆرگەن ئىدىم . كىنودىكى باش پىرسۇناژ قىزمۇ ماڭا ئوخشاش قىسمەتكە ئۇچرىغان بۇلۇپ ، توي قىلىدىغان كۈنى بولغۇسى يولدىشىغا ئۆزىنىڭ قىسمىتىنى سۆزلەپ بىرىدۇ . يىگىت قىزنىڭ سۆزلىرىنى ئاڭلاپ تەسىرلىنىپ قىزغا رازىلىق بىرىپ ، توينى توختىتىدۇ ھەم شۇ يىگىتنى تېپىپ كىلىپ ئىكىسىنىڭ تويىنى ئۆتكۈزىدۇ ...
‹‹ مەنمۇ ئۆزۈمنىڭ ئەنزەر بىلەن بولغان ئىشلىرىنى كامرانغا سۆزلەپ بەرسەم ، ئۇ تەسىرلىنىپ ماڭا رازىلىق بىرەرمۇ ؟...›› شۇلارنى ئويلاپ كاللامنى كۆتۈرۈپ قارىدىم . كامران ماڭا قاراپ سۇس كۈلۈمسىرەپ قويدى .
مەن ئاۋۋال سومكامدىن ئەنزەرنىڭ يالغۇز چۈشكەن سۈرىتىنى ئالدىم ، ئاندىن سۈرەتنى كامرانغا كۆرسىتىپ ،ئىككىمىزنىڭ ئىشىنى ئۇنىڭغا سۆزلىمەكچى بولدۇم ، ئازراق بولسىمۇ ئۈمۈد تۇغۇلۇپ قالار دىگەنلەرنىمۇ ئويلايتتىم ...
كامران سۈرەتنى كۈرۈپلا ماڭا قۇشۇمىسىنى تۈرۈپ قويدى ، مەن شۇنداقتىمۇ تەمكىنلىك بىلەن ئۆزۈمنى تۇتىۋىلىپ ئۇنىڭغا تىكىلىپ قارىدىم .
ـ كىمنىڭ سۆرىتى بۇ ؟ ئۇنى نىمە يېنىڭىزدا ئېلىپ يۈرۈيسىز ؟ - كامراننىڭ خوجايىنلارچە تەلەپپۇزدا ئچچىق بىلەن سوتلىشى بىردىنلا ئاچچىقمنى كەلتۈرۈپ ئۇنىڭغا بولغان نەپرىتىمنى تېخىمۇ كۈچەيتىۋەتتى . مەن ئۇنىڭغا يالۋۇرۇپ يۈرۈشنىڭ ھېچقانداق ئەھمىيتى يوق ئىكەنلىكىنى چۈشەنمەكتە ئىدىم، شۇڭا ئۇنىڭ كۆزلىرىگە قادىلىپ تۇرۇپ :
ـ كىم بۇلاتتى ، مېنىڭ ياخشى كۆرگەن يىگىتىم ، سۆيگۈنۈم - ئەنزەر بۇلىدۇ ،ـ دېدىم .
ـ سەن ...سەن ...ئىپلاس ! - كامراننىڭ چىرايى كۆكىرىپ كەتتى . مەن پەرۋا قىلماي سۆزۈمنى يەنە داۋاملاشتۇردۇم :
ـ بىلمەيتىڭمۇ ؟؟ مەن ئۇنى بەك ياخشى كۆرىمەن . سەن بىلەن توي قىلغان تەقدىردىمۇ بەرىبىر ئۇنى ...
قاتتىق ئۇرۇلغان كاچات زەربىسدىن سەنتۈرۈلۈپ كەتتىم ،ئەمما تېزلا ئۆزۈمنى ئوڭشىۋالدىم . شۇ بىر كاچات بىلەن قەلبىمدە بېسىلىپ ياتقان ئىسيانلىرىم ، نارازىلىق ، ئۆچمەنلىكلىرىم ، ئەلەملىرىم بىراقلا پارتلاپ چىققاندەك بولدى . كامراننىڭ ھاقارەتلىك تىللىرىغا قارىماي ئاشخانىدىن تېز –تېز قەدەملەرنى ئېلىپ چىقىپ كەتتىم .
كىتىۋاتىمەن ، قەلبىمنى ئىزىپ تۇرغان پەرىشانلىقلار ئەمدى قاياققىدۇر غايىپ بولغان ، ئۇنىڭ ئورنىنى نەپرەت ، بىزار بۇلۇش ، ۋاز كىچىشتەك خىلمۇخىل تۇيغۇلار ئىگەللىگەن ... ئەنزەر بىلەن كۆرۈشۈش ئۈچۈن ئاپتۇبۇس بىكىتىگە قاراپ كىتىۋاتىمەن .
ئۇ تېلفۇنىمنى تاپشۇرۇپ ئېلىپلا مېنى بۇرۇنقىدەك ئاپتۇبۇس بىكىتىدە ساقلاپ تۇرغان ئىكەن . ئاپتۇبۇستىن چۈشۈپلا مەندىن يۈز قەدەمچە نېرىدا ماڭا قاراپ تۇرغان ئەنزەرگە كۆزلىرىم چۈشتى .كۆزۈم چۈشتى-كۆزلىرىمدىن ياشلىرىم يىپى ئۈزۈلگەن مارجاندەك تۈكۈلۈشكە باشلىدى .
ئاھ ، بۇ قانداق ئۇچرىشىش ؟! كۆزلەرلا ئەمەس يۈرەكلەرمۇ يىشلاشقا تەييارلا تۇرغان ،لەۋلەر ئاجىز تىترىگەن ، بۇغۇلغان ئاۋازلار بەكمۇ تەستە چىقىۋاتقان ،جىسمىمىزلا ئەمەس ، قەلبىمىزمۇ كۆزگە كۈرۈنمەس ھەسرەت تۈپەيلىدىن تىترەۋاتقان ...
ـ ياخشىمۇسىز ؟ـ ئۇ بەكمۇ تەستە ئېغىز ئاچتى .
ـ ياخشى ،ـ مەن كۆزلىرىمنى يىراقلار ئېلىپ قېچىپ ئاستا جاۋاب بەردىم .
ـ بىرەر ئىش بىلەن كەلگەنمىدىڭىز ؟
ئۇنىڭغا نىمە دىيىشىم مۇمكىن ، يەنە ئۈچ كۈندىن كىيىن مەن باشقا بىرىنىڭ بۇلۇپ كىتىمەن . مەن ئۇنىڭغا يەنە نۇمۇس قىلماي سىزنى ئىزدەپ كەلدىم دىيىشىم مۇمكىنمۇ ؟! شۇ تاپتا چىداپ بولغۇسىز دەرىجىدىكى ئېغىر يىغا مېنى بۇغۇۋالدى . كۆز ياشلىرىمنىڭ ،قايغۇلىرىمنىڭ قاچان توختايدىغانلىقىنى بىلمەيمەن .ئېھتىمال قەبرەمگە ئېلىپ كىتەرمەن .
ـ يۈرۈڭ ، دېدىم مەن ماڭا قاراپ قېتىپ قالغان ئەنزەرگە ،ـ بىز بۇرۇن دائىم دەرس تەييارلايدىغان ، بىللە ئولتۇرۇپ مۇڭدىشىدىغان دەريا بۇيىغا بېرىپ كىلەيلى .
ئەنزەر دەسلەپ ھەيران قالدى ، كىيىن ماڭا ئەگىشىپ ئارقامدىن ئۈن-تىنسىز مېڭىشقا باشلىدى . بۈگۈن ھەرئىككىلىمىز تىلسىز بۇلۇپ قالغانىدۇق . بىز ئاستا ئاستا ناھىيە بازىرىدىن يىراقلىشىپ ،كۆجۈم مەھەللىلەرنى ئارىلاپ دەريا بۇيىغا كەلدۇق . ئاستا –ئاستا قاراڭغۇ چۈشۈشكە باشلىدى . گۇگۇم پەيتى ،ئەتراپ جىمجىت ئىدى . دەريا سۈيى تارتىلغان بۇلۇپ ،شاۋقۇنسىز ئاقاتتى . مەن مانا شۇنداق جىمجىت ، خىلۋە جايدا ئەنزەر بىلەن ئۇچرىشىشنى ، بارلىق ئىختىيارىمنى ئۇنىڭغا تاپشۇرۇشنى ئويلاۋاتاتتىم . كۆڭلۈمدە ھېلىمۇ كىچىكمىدىم ...دەپ ئويلايتتىم .
ئەنزەر تېخىچە زۇۋانسىز ئىدى ،مەن ئۇنىڭغا قاراپ تېخىمۇ بۇغۇلۇپ كەتتىم .
ـ ئەنزەر ،ـ دېدىم مەن ياشقا تولغان كۆزلىرىمنى ئۇنىڭغا تىكىپ ،ـ مېنى كەچۈرۈڭ . سىزنى بەكمۇ ئۈمۈدسىز قويدۇم . راستنى ئېيتسام سىزنى بۇ يەرگە ئېلىپ كىلىشىمدە مەن باشقا بىر ئىشنى كۆزگە تۇتتۇم . مەيلى نىمە ئىش يۈز بەرسۇن ، مەن سىزنى يەنە بۇرۇنقىدەك ياخشى كۆرىمەن . سىزنى مەڭگۈ سۆيىمەن . سىزدىن ھېچنەرسەمنى ئايىمايمەن ،ئەسلىدە ... بۈگۈن ... بۈگۈن ...مانا بۈگۈن ئىختىيارىم سىزنىڭ قۇلىڭىزدا ، ئاھ ، ئەنزەر . نىمىشقا ماڭا بۇنداق قارايسىز ؟ بۈگۈندىن ئېتىبارەن ئەمدى بەلكىم كۆرىشەلمەسمىز . مەن ئۆزلۈكىمدىن ... بۇ ...بۇ ئەسلىدىنلا سىزگە تەئەللۇق ...
ـ يۇلتۇز .مەن ...مەن - خېلىدىن كىيىن ئەنزەر سۆز ئاچتى ،ـ مەن قۇبۇل قىلالمايمەن . مەن ئىككىمىزنىڭ مۇھەببىتىنىڭ مەڭگۈ ساپ ھەم پاك بۇلىشىنى ئۈمۈد قىلىمەن . سىزنىڭ مۇشۇ دىگەنلىرىڭىز ماڭا كۇپايە . سىزگە رەھمەت . ئۈچ كۈندىن كىيىن تۇيىڭىز بۇلىدىغان تۇرۇقلۇق يەنە مىنى ئىزدەپ كەپسىز . مەن سىزدىن تۇلىمۇ خۇشال بولدۇم . سىز بىلەن بىللە بۇلۇش مېنىڭ بەختىم ھەم ئارزۇيۇم ئىدى يۇلتۇز . لىكىن تەقدىرىمىز مۇشۇنداق ئوخشايدۇ ، بۇ بەلكىم ياراتقۇچىنىڭ بىزگە قىلغان چاقچىقى ياكى سىنىقى بولسا كىرەك . مەن سىزنى مەڭگۈ سۆيىمەن يۇلتۇز . بىر ئۆمۈر كۈتۈشكە رازى ، شۇنداق تۇرۇقلۇق مەن سىزگە زىيانكەشلىك كىلىپ سىزنىڭ ئازاب ، خورلۇق ئىچىدە ئۆتۈشىڭىزنى خالامدىمەن ...ياق ..ياق ..مەن بۇنداق بۇلىشىنى خالىمايمەن ، مەڭگۈ سىزنىڭ خۇشال ئۈتىشىڭىزنى تىلەيمەن . سىز يەنىلا مېنى ئۇنتۇپ كىتىڭ يۇلتۇز . سىزگە ھەم كەلگۈسى ئائىلىڭىزگە چىن دىلىمدىن بەخت تىلەيمەن ... مېنى كەچۈرۈڭ .
ئەنزەرنىڭ بۇ سۆزلىرىنى ئاڭلاپ نىمە قىلارىمنى بىلمەي تۇرۇپ قالدىم . كۆزلىرىمدىن ئاققان ياشلىرىم يۈزلىرىمنى ھۆلدەپ ،پۈتۈن بەدەنلىرىم قاتتىق تىترىمەكتە ئىدى . ئاھ ، مەن ئەنزەر بىلەن بەش يىلدىن كۆپرەك ۋاقىت بىللە يۈرۈپ ئىنسانىي مۇھەببەت ، كىشىلىك تۇرمۇش ، بەخت- سائادەت ، پەرزەنت ۋە باشقا مۇھىم مەسلىلەر ئۈستىدە تالاي قېتىم سۆھبەتلەشكەن ،ھسىيات ئالماشتۇرغان ۋە بىر –بىرىمىزنىڭ قەلبىنى گويا ئەينەكتەكتىكىدەك كۈرۈپ تۇرغان بولساممۇ ، لىكىن يەنىلا ئەنزەرنىڭ ۋۇجۇدىدىكى ئالىيجاناپ پەزىلەتلەرنى ، يىگىتلىك غۇرۇرىغا مۇناسىپ ئۆزگىچە خارەكتىرىنى تېخى تۇلۇق چۈشىنىپ يەتمەپتىمەن . ھەقىقەتەن ئەقىلسىز ئىكەنمەن . مۇشۇنداق ئەھۋالدا تۇرۇپمۇ مۇھەببەتنى بەكمۇ ئاسان چاغلاپتىمەن ...ئاھ ، ئەمدى نىمە قىلىشىمنى بىلمەي قالدىم . ئۆلۈۋىلىشنىمۇ ئويلىدىم ،مەندەك ئەقىلسىز ، بەختسىز ئىنسان بۇ دۇنيادىن قانچە تېز يوقالسا شۇنچە ياخشى ئەمەسمۇ ؟! لىكىن ، شۇ چاغدا ئۆلۈمدىن يەنىلا ھاياتنى ئەۋزەل كۆردۈم . چۈنكى قەلبىمنىڭ ئەڭ چوڭقۇر قاتلىمىدا ناھايىتى ئاجىز ، خىرە بىر ئۇچقۇن ھېلىمۇ پىلىلداپ يېنىپ تۇراتتى . بۇ ئۈمىد ئۇچقۇنى ، شۇنداقلا ئىككىمىزنىڭ ئوتتۇرسىدىكى بەختسىزلىككە يۈزلەنگەن مۇھەببىتىمىزنىڭ ئەڭ ئاخىرقى دەقىقىسى ئىدى ...
شۇنداق قىلىپ ئۈچ كۈندىن كىيىن كامران بىلەن تويۇم بولدى ، لىكىن يۈرىكىم يەنىلا ئەنزەر ئۈچۈن سۇقۇپ تۇراتتى ، كۆزلىرىمدە بولسا ئەنزەرنىڭ سىماسى ئەكس ئىتەتتى .
كەچتە كامراننىڭ ئۆيىگە كۆچۈرۈلدۈم ، چىرايىم ۋاقىتسىز سولاشقان گۈلگە ئوخشايتتى ، كۆزلىرىم ئازابتىن تىنىغان ئىدى . يەڭگىلەر مېنى يالغۇز تاشلاپ چىقىپ كىتىشتى . كامران كىردى ۋە ئېھتىيات بىلەن قوللىرىمنى تۇتۇشقا تەمشەلدى ، مەن ئۇنى غەززەپ بىلەن ئىتتىرۋەتتىم ، ئۇ ھەرقېتىم ماڭا يېقىنلاشقىندا ئۇنىڭغا قارشىلىق قىلىپ زادىلا يېنىمغا يېقىن يوللاتمىدىم ، كۆز ئالدىمدا بولسا يەنە شۇ ئەنزەرنىڭ چارىسىز ، ئامالسىز قالغان ۋاقتىدىكى بىچارە تۇرقى ئەكس ئىتىپ تۇرماقتا ئىدى .
ئىتىرۋىتىشلەر ، سىلكىشلەر ، رەت قىلىش ، قارشىلىق كۆرسىتىشلەر تاكى توينىڭ يوقلاق ، چىلاق ، قىچقىرىشلىرى تۈگىگىچە داۋام قىلدى . بەزىدە ئەنزەرگە يەنە تېلفۇن ئۇرۇپ باقماقچى بۇلاتتىم ، لىكىن تېلفۇن تۇتقان قوللىرىم ئۈشىگەن ياپراقتەك ئاجىز تىترەپ جۈرئەت قىلالمايتتىم . زورلۇق كۈچ بىلەن قارشىلىق كۈچ سېلىشتۇرمىسىدىكى تەڭسىزلىك مېنى ئەڭ ئاجىز ،تۆۋەن ئۇرۇنغا چۈشۈرۈپ قويدى . كەسكىن ، جىددىي ئېلىششلار مېنى ھالسىزلاندۇردى ، مادارىمنى قۇرۇتتتى ، بىھۇش قىلدى . ماڭا شىددەت بىلەن جەڭ ئېلان قىلغۇچى ئاخىرىدا غەلبە قىلىپ پاك سۆيگۈ باغچىسىدا ئۆستۈرگەن قىپقىزىل ، چوغدەك ئەتىرگۈلگە ئاخىرى ئېرىشتى .
ئاھ ، مەن تېخىمۇ تۈگىشىپ كەتتىم ، قاپىقىم زادىلا ئېچىلمايتتى ، ئەنزەر شۇ ئايرىلغان پېتى مەن بىلەن زادىلا ئالاقىلىشىپ باقمىدى ، تېلفۇنىنىمۇ توختىتىپ قويغانىدى . ئۇ نىمىشقا شۇنداق قىلىدىغاندۇ ؟ ئۇ زادى نىمىلەرنى ئويلايدىغاندۇ ؟ بۇلارنىڭ تىگىگە زادىلا يىتەلمەيتتىم ...
ھەر بىر سائەت ، ھەربىر مىنۇت ئازاب چىكىپلا ئۆتەتتىم ، مەنىسىز ، ئازابلىق تۇرمۇش مېنى كۈندىن –كۈنگە زەئىپلەشتۈرۋەتتى . جۈدىدىم ، رەڭگىم خازاندەك سارغايدى . كىيىن كامران مېنىڭ داۋاملىق خىزمەت قىلىشىمنى خالىماي ، خىزمىتىمدىن مەجبۇرىي دىگۈدەك ئىستىپا بەرگۈزۈپ  مېنى ئائىلە ئايالىغا ئايلاندۇرۇپ قويدى ،  بەش يىل ئالىي مەكتەپتە ئوقۇغۇنۇم ، شۇنچە تىرىشقانلىرىمنىڭ ھەممىسى كامراننىڭ قۇلىدا نابۇت بولغانىدى  . لىكىن  ئاتا –ئانام بۇنىڭدىن خۇشال بۇلۇپ ئاغزى قۇلىقىغا يەتكەنىدى . مەن ئەمدىلىكتە ھەقىقىي ئەركىنلىكى بۇغۇلغان قۇلغا ئوخشاش تۇرمۇشنى باشلىغانىدىم ، كۈنلىرىم قەپەسكە سولانغان قۇشتەك ئۈتۈشكە باشلىدى . كامراننىڭ ماڭا قىلغان قىزغىن مۇئامىلىسى ، كۈيۈنىشلىرىنىڭ ھېچقايسىسى مېنى قىزىقتۇرالمايتتى . ئايلار ئۆتكەنسىرى قورسىقىمدا چوڭىيىۋاتقان بوۋاقنىڭ يەڭگىل تىپىرلاشلىرى ۋۇجۇدۇمنى لەرزىگە سالماقتا ئىدى ، ھازىر ئەنزەر بىلەن بولغان ئالىقىمىز پۈتۈنلەي ئۈزۈلۈپ قالدى ، ئۇنىڭغا بولغان مۇھەببىتىم ھېلىمۇ قەلبىمنىڭ چوڭقۇر قېتىدا ساقلىنىپ تۇرماقتا .ئۇنى ئويلىماي دىسەممۇ ئازغۇن خىياللىرىم ئۇ تامان كىتىپ قالاتتى . ئەمدى ماڭا پەقەت خۇشاللىق ئېلىپ كىلەلەيدىغىنى قورسىقىمدىكى بالا ئىكەنلىكىنى چۈشىنىپ يەتتىم .
ۋاقتى- سائىتى كىلىپ كۆزۈم يورىدى ، بالام ماڭا ئوخشاشلا ئاجىزە –قىز ئىدى . مەن پۈتۈن مىھرىمنى قىزىمغا بېغىشلاپ ئۇنى ئۆزۈمگە ئوخشاش بەختسىز قىلىپ قويماسلىق ئۈچۈن تىرىشش نىيتىگە كەلدىم . لىكىن مىنىڭ بەختسىز كۈنلىرىم يەنە باشلاندى . كامراننىڭ مىجەزى ئۆزگىرىشكە باشلىدى ، ئۇ ھازىر بۇرۇنقىدەك ماڭا ياخشى مۇئامىلە قىلمايدىغان ، كۈيۈنمەيدىغان . ھە دىسىلا ماڭا سوغۇق مۇئامىلە قىلىدىغان ، نەدىكى بىر ئىشلارغىمۇ چېچىلىدىغان ، مېنى ئاتا –ئانىسى ئالدىدىمۇ سىلكىشلەيدىغان ياكى سۇندۇرىدىغان بۇلۇۋالدى . كىيىن بىز ئۇنىڭ ئاتا –ئانىسىدىن ئايرىلىپ باشقا يەردىن ئۆي ئېلىپ تۇردۇق . كامران بارغانسىرى مەن ئۈچۈن تۇلىمۇ يات ، يۈچۈن بىر ئادەمگە ئايلىنىپ قېلىۋاتاتتى . بۇرۇن مەن خالىمىساممۇ پۇل تۇتقۇزۇپ قۇيىدىغان ، چوڭ –چوڭ خەجلەپ يۈرۈيدىغان ...ھازىرچۇ ؟ ماڭا بىر تىيىنمۇ تۇتقۇزمايدىغان بۇلۇۋالدى .بەزىدە   شۇنداق چاغلاردا ئانامغا  ھەممە ئەھۋالنى ئېيتىپ ئۇنىڭغا دەردىمنى تۆككۈم كېلەتتى .ئەمما شۇ ۋاقىتتا  ئاتا-ئانامغا مۇز تۇتۇپ  كەتكەن يۈرىكىم ئۇلارنى ئىزدەشنى زادىلا خالىمىدى . ئەلۋەتتە شۇنداق بۇلىشى كېرەك ئىدى ، مېنىڭ بارلىق بەختىمنى ۋەيران قىلغان ئۇ ''سۆيۈملۈك ''ئاتا-ئانامدىن يەنە نېمىلەرنى كۈتسەم بولاتتى . ئۇلارغا دەردىمنى تۆكۈپ ئولتۇرغاننىڭ ئەمدى ھېچبىر پايدىسى يوق ، ئۇلار باشتىلا بۇنى بىلىشى كېرەك ئىدى . ئەجىبا مېنىڭ بەختىمنى ، خۇشال بۇلۇشۇمنى ئىستىگەن ئادەم مەن ياخشى كۆرگەن بىرى بىلەن توي قىلىشىمغا قۇشۇلىشى كېرەك ئىدىغۇ ؟! ئەنزەر ھەممە جەھەتتىن كامراندىن ئۈستۈن تۇراتتى . ئانامنىڭ بەزىدە ئۇرغان تېلفۇنلىرىنى قەستەن ئالمايتتىم ، ئالساممۇ ئۇلارغا ئىچىمدىكى دەردىمنى تۆكۈپ ئولتۇرمايتتىم . تەنە ئارلاش تەلەپپۇزدا ئۆزىمنىڭ مەلىكىلەردەك تۇرمۇش كەچۈرۋاتقانلىقىمنى ،ئۇلاردىن مەڭگۈ رازى ئىكەنلىكىمنى ئېيتاتتىم . ئانام سۆزلىرىمنى تەنە ئىكەنلىكىنى چۈشەندىمۇ ياكى چۈشەنسىمۇ ئېرەن قىلمىدىمۇ ئارتۇقچە سوراپ يۈرمەيتتى .  
مەن شۇنداقتىمۇ قىزىم ئىككىمىز خاتىرجەم ياشىشاقلا بۇلىدىغۇ ، دەپ ئويلاپ  كامرانغا  يېلىنىمۇ يۈرمىدىم ، نىمە گەپ بولسۇن قۇلىقىمنى يۇپۇرۋىلىپ يۈردۈم .بىراق ، ئۇنىڭ قىلىپ يۈرگەن ئىشىنى ئاڭلىغىنىمدا بولسا ماڭا ئاسمان ئۆرۈلۈپ چۈشكەندەك بىلىنىپ كۆزلىرىمگە قاراڭغۇلۇق تىقىلدى. ئۇ ماڭا بۇرۇنقىدىن ئۆزگىرىپ ئاستا -ئاستا يىراقلاپ كىتىۋاتقاندەك ،ئارىمىزدا قانداقتۇر بىر كۆرۈنمەس ھاڭ شەكلىنىۋاتقاندەك تۇيۇلىدىغان بۇلۇپ قالدى . دىمىسىمۇ مەن نەچچە ۋاقىتتىن بېرى تۇنجى سۆيگۈنۈم ئەنزەردەپلا ئۆتۈپ ئۇنىڭغا قوپال مۇئامىلە قىلىپ يۈرىۋىرىپتىمەن ، ئۇنىڭ مەندىن كۆڭلى سۇۋۇپ باشقا ئاياللارغا پۇل خەجلەپ يۈرىۋاتقىنىنى كىم بىلسۇن . بىر پاسكىنىنىڭ ئۆيگىلا ئۈسۈپ كىرىپ :
_ كامراندىن قاچان ئاجرىشىسەن ،_ دىگىنىدىلا ھەممىمىنى چۈشەندىم . لىكىن مەن ئۇنىڭدىن ئاجرىشىشنى خالىمايتتىم، قىزىمنى ئۆزۈمگە ئوخشاش بەختسىز قىلىپ قويغۇم يوق ئىدى ، يەنە كىلىپ ئۇنىڭدىن ئاجرىشىپ ئەنزەرنى نەدىن بولسمۇ ئىزدەپ بېرىپ مېنى ئېلىڭ ، دىيىشىم كىرەكمۇ؟ ياق ...ياق ...مەن ھەرگىز ئۇنداق قىلالمايمەن . ئۇنىڭ باشقا خۇتۇنلار بىلەن ئارلىشىپ يۈرىۋاتقانلىقىنى بىلسەممۇ ھېچقانداق بىلمىگەنگە سېلىپ ،چىشىمنى چىشلەپ ، بۇ ئازابلارغا ، خورلۇقلارغا چىداپ يۈرۈشكە باشلىدىم .
سېرىق نەمدە ئۆتۈۋاتقان ھەربىر كۈن خۇددى بىر ئەسىردەك تۇيۇلاتتى . بۇلۇپمۇ قىزىمىز زۇبەيدە ئۈچۈن سۈت پاراشوكى ، شىكەر ، گۆش ...ۋە باشقا لازىملىق نەرسىلەرنىمۇ سېتىۋىلىش ئىمكانىيتى بولماي قېلىۋاتاتتى . ئاھ ، خۇدا . بۇ نىمە كەلگۈلۈك ماڭا .. مەن نىمە گۇناھ قىلغان بولغىيتتىم . ئەنزەر ..جېنىم ئەنزەر . نەلەردە يۈرىۋاتىدىغانسىز ....
يۈرىكىمدە بۇ بەختسىز تۇرمۇشنىڭ ئاخىرىغا چەك قۇيۇلۇپ ، ئەركىنلىككە ئېرىشىش ، بەخت –سائادەتكە مۇيەسسەر بۇلۇش ئىشەنچى – ھاياتىمنىڭ قىستاڭ ، ئېگىز –پەس يوللىرىدا مېنى ھامان ئالغا سۆرەيتتى . بىراق ، ئائىلىدىكى كۆڭۈلسىز ، موھتاجلىق تۇرمۇش ئاخىرقى ئۈمۈدلىرىمنى يوققا چىقىرىپ مېنى تېخىمۇ ئازابلايتتى . ئازابلىق كۈنلىرىمنىڭ داۋاملىشىۋېرىشىگە زادىلا چىداپ تۇرالمىدىم .
بىر كۈنى كەچتە كامران ئۇخلاپ قالغاندا ، قىزىم زۇبەيدەنى ئۇخلىتىپ قۇيۇپ ، ئىجارە ئالغان ئۆيىمىزگە ئانچە يىراق بولمىغان سۇ ئامبىرى بۇيىغا كەلدىم . ھايات يوللىرىمدا تەتۈر باسقان قەدەملىرىمنىڭ ، بەختسىزلىكلىرىمنىڭ ، ۋىسالىغا يىتەلمىگەن بەختسىز سۆيگۈنىمنىڭ ...ئازاب ، نەپرەتلىك ئىزلىرىنى مۇشۇ ئامبارنىڭ چوڭقۇر سۈيىگە سىڭدۈرۋىتىشنى ئويلايتتىم . ئېگىز ، يانتۇر قىرغاقتىن سەكرەشكە تەمشىلۋىتىپ كۆزۈمنى يۇمدۇم . مۇشۇ تاپتا مەن پۈتكۈل ھاياتلىق ئالىمى بىلەن ئۈنسىز ، سۈكۈت ئىچىدە خوشلىشىۋاتاتتىم ...دەل شۇ چاغدا ئاجايىپ يارقىن ، يېقىملىق مۇزىكىغا ھەمدە يۈرەكنى ئازابلايدىغان ئېچىنىشلىق نالىغا ئوخشاپ كىتىدىغان بىر غايىۋانە سادا قۇلىقىم تۈۋىدە جاراڭلىغاندەك بولدى . بۇ قىزىم زۇبەيدەنىڭ ئوماق كۈلكىسى بىلەن سۆيگۈنۈم ئەنزەرنىڭ ئازاب ئىچىدە ئېيتقان سۆزلىرى ئىدى .ئەنزەرغۇ مەيلى ، ئۇ مېنى مۇشۇنداقلا تاشلاپ ، مەن بىلەن بولغان پۈتۈن ئالاقىسىنى ئۈزدى ، لىكىن قىزىم زۇبەيدەنى تاشلاپ كىتىش مەن ئۈچۈن نىمىدىگەن قورقۇنچلۇق –ھە ؟
يەنە شۇ تۈرمىگە ئوخشايدىغان ئۆي ، ، جاھىل ، تالاغا قارايدىغان ئەر ، يەنە شۇ ئازابلىق كۈنلەر ...دەر –ئەلەمنىڭ ئېغىر يۈكى ئاستىدا يەنجىلىۋاتقان يەنىلا مەن .
قەھرىتان قىش مەزگىلى ئىدى . كامران ئۈرۈمچىگە قوش تىل بۇيىچە تەربيلىنىش ئۈچۈن كىتىپ شۇ بىر كەتكەنچە توپتوغرا بىر ئاي يوقاپ كەتتى ھەم مەن بىلەنمۇ بىرەر قېتىم ئالاقىلىشىپ باقمىدى . ئاڭغىچە ئۆيدىكى ئۇششاق -چۈششەك نەرسىلەر ، ئۇنىڭ ماڭا قالدۇرۇپ قويغان ئازغىنا پۇلى ئاللىبۇرۇن تۈگەپ قالغانىدى . مەن ئاتا -ئانامنى ئىزدەپ بېرىشنى خىيال قىلغان بولساممۇ ، ئۇلارنىڭ ئەنزەر ئىككىمىزنى ئايرىۋىتىپ ، مىنى ئاللىقانداق ئابرۇيلۇق ئائىلىگە ياتلىق قىلىمىز دەپ مېنى بۇ ئازابلارغا ، خورلۇقلارغا قويغانلىرىنى ، تېخى بىر ياخشى خىزمىتىمدىنمۇ ئايرىلىپ قالغانلىقىمنى ئويلاپ ئۇلارنى زادىلا ئىزدەپ بارغۇم كەلمىدى .
بىر كۈنى مەن كىر يۇيىۋىتىپ ، كامراننىڭ شىمىنىڭ يانچۇقىدىن 50 يۈەنلىك بىر پۇلنى تېپىۋالدىم . شۇ كۈنلەردە ئۆيدە نە ئۇن ، نە تۇز ، نە سۇ مېيى ،ھېچنەرسە قالمىغانىدى . مەن بۇ پۇلغا ئۆيگە لازىملىق نەرسىلەرنى ئېلىپ ئىشلەتتىم . ئۇ قايتىپ كەلدى ، ھېلىقى 50 يۈەنگە بىر نەرسىلەرنى سېتىۋالغانلىقىمنى ئېيتتىم . ئۇ گىپىم تۈگە -تۈگىمەيلا گەپ -سۆزسىز كىلىپ شاپىلاق بىلەن چاڭڭىدە بىرنى قۇيۇۋىدى ، ئوڭ قۇلىقىم خېلىغىچە غۇڭۇلداپ كەتتى . مەن ئولتۇرۇپ قالغان يېرىمدىن ئاستا تۇردۇم ، بېشىم ئايلىنىپ ھازىرلا يىقىلىپ چۈشىدىغاندەك قىلاتتىم . ئۇ بۇنىڭ بىلەن بولدى قىلماي ئېغىزىنى بۇزۇپ تىللىغىلى تۇردى :
_ ھۇ پىسەندە ، مەن يوق ۋاقتىمدا يانچۇقىمنى ئاختۇرغىنىنى قارا بۇنىڭ ، بىر نىمە سوۋۇتۇپ قويغاندەك ، كىم ئېرىنىڭ يانچۇقىدىن ئوغۇرلۇقچە پۇل ئېلىپ خەجلەيدىكەن ؟ مەن ئۆيدە نەچچە كۈنلايوق بۇلۇپ قېلىپتىكەنمە ، خۇمسى ئاشنىلىرىڭغا ئۈستەك بەردىڭمۇ ؟ شوۋىچى پاسكىنا ! ...
ئۇنىڭ قاتتىق ئاۋازدا تىللاشلىرىن قۇلۇم -قوشنىلار يىغىلدى . ئارىدىن بىرى :
_ خۇتۇنىڭىز خەجلىسە ئۆيگە خەجلەپتۇ ،ئاچچىقىڭىزغا ھاي بىرىڭ ،_ دېدى . ئۇ بۇ گەپنى ئاڭلاپ تېخىمۇ ئەۋزەيلەپ :
_ ئاتا -ئانىسىنىڭ ئۆيىگە يامانلاپ كىتىشمۇ ئايال كىشى ئۈچۈن بىر پەزىلەتكەن ، بۇ بىر نىمە يا يامانلاپ كىتىشنى بىلمىگەن ، سەنمۇ باشقىلارنىڭ خۇتۇنىدەك كۆزۈمدىن بىر يوقىلىپ باقساڭ بولمامدۇ ؟ ...ئادەمگە بۇدۇشقاقتەك چاپلىشىۋالغىچە _ دېدى چالۋاقاپ .
مەن قۇلۇم -قوشنىلار ئالدىدا ئۇنىڭ ماڭا بۇنداق گەپلەرنى قىلىشىغا زادىلا چىداپ تۇرالمىدىم . مەيلى نىمىلا كۆرسەم كۆرەي دەپ ئويلىدىم ھەم :
_ ئەينى ۋاقىتتا ئالدىڭغا يالۋۇرۇپ ساڭا تىگەي دەپ كەلگەنمىتىم ، مېنى تولا ئۇقمايدۇ دىمە ، ئۆزۈڭ نى -نى پۇللارنى باشقا خۇتۇنلارغا ...
گىپىمنىڭ ئاخىرىنى دەپ بولغىچە تۇيۇقسىز تەككەن بىر تەستەك سۆزۈمنى ئۈزۈپ قويدى .
- تالاق ، نەچچە يۈز مىڭ تالاق ، سەندەك بۇزۇقنى ....تېخى بارچە قىلغۇلۇقنى ئۆزى قىلىپ قۇيۇپ يەنە پۇل ئىگىسىدىن ئوغرى كۈچلۈك دىگەندەك ماڭا ھۆكۈرايدا، بۇ پىسەندە !...
ئۇ قۇلۇم -قوشنىلارنىڭ تۇتىۋىلىشىغىمۇ قارىماي ،ئۇلانىڭ قۇچىقىدىن يۇلقۇنۇپ چىقتى -دە ، ماڭا ئېيىقتەك تاشلاندى . بايا قۇلاق تۈۋىمگە ئۇرغىنى يەتمىگەندەك ئۇدۇل كەلگەنلا يېرىمگە ئۇرۇپ -دەسسەپ ئاغزى -بۇرنۇمنى كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە قان قىلىۋەتتى ....باشقىلار ئۇنى تارتىپ يۈرۈپ ئۈستۈمدىن قۇپۇرۋەتمىگەندە ئىدى ، ئۇ چۇقۇم مېنى ئۇرۇپ ئۆلتۈرۈپ قۇيار ئىدى .
مەن نۇمۇس ، خورلۇق ، ئەلەم ۋە تاياققا چىدىماي ئېچىنىشلىق يىغلايتتىم ، بىر يانداق قىزىم ماڭا ئەگىشىپ يىغلايتتى . ..
ئۇنىڭ بۇ قەدەر نىيتى بۇزۇلغىنىنى بىلمەپتىمەن ، مېنى قۇيۇۋىتىپ ھېلىقى پاسكىنا بىلەن توي قىلماقچى ئىكەن . ئۇنىڭ يۈرىكى ئادەم ئىشەنگۈسىز دەرىجىدە تاشتەك قېتىپ كەتكەنىدى . ئۇ ھېچنەرسىگە پەرۋا قىلماي مېنى شۇ كۈنىلا ئاجراشقىلى سوتقا سۆرەپ باردى .
مەن سوتقا كىرىش ئالدىدا ئەڭ ئاخىرقى قېتىم ئۇنىڭغا يالۋۇرۇپ ، قىزىمىزنىڭ يېتىم بۇلۇپ قالماسلىقىنى نەزەردە تۇتۇپ بولسىمۇ ‹‹ ئۆيىمىزنى تۇتۇپ قالايلى ›› دېدىم . ئۇنىڭ كۆزىگە ھەتتا شۇ نارسىدە بالىمىزمۇ كۆرۈنمىدى :
_ خۇتۇن دىگەن يولدا ، بالا دىگەن بەلدە ، يېتىم بولسا بولمامدۇ ئۇنداق بىر ماڭقىنى دەپ ئەمدى جېنىمنى سېلىپ بەرسەم بۇلامتى !...
شۇنداق قىلىپ ئۇ مېنىڭ خېتىمنى مەجبۇرىي بىرىپ ، مېنى بالا بىلەن قۇشۇپ ئاشۇ قەھرىتان قىش كىچىسى ئۆيدىن قوغلاپ چىقاردى . بىر ھىسابتا ئۇ خېتىمنى بىرىپ ياخشى قىلدى ، ئۇنىڭغا تىگىپ قانچىلىك خۇۋلۇق كۈرۈپ كەتكىنىم ئۈچۈن شۇنچىۋالا تارتىشىمەن ؟ يامىنى كەلسە ، قىزىمىز يېتىم بۇلۇپ قالار ، مەكتەپكە بارسىمۇ باشقا بالىلار ئۇنى يېتىم .ئوغلاق دەپ تىللىشار ...ئاھ ، مېنىڭ شور پىشانە قىزىم ! مېنى سەن بولساڭمۇ كەچۈرگىن ، داداڭ دىگەن رەھىمسىز بىزنى مۇشۇنداق قەھرىتان قىشنىڭ سوغۇقىدا ئۆيدىن قوغلاپ چىقاردى ، مەندەك ناتىۋان ،ئاجىز بىر ئايالغا نىمە ئامال بولسۇن دەيسەن ؟!...مەن ھېنىمە بىلمەيدىغان ، ئەمدىلا نەچچە ئايلىق بولغان بوۋاققا ئەنە شۇنداق شىۋىرلاپ ئۆز -ئۆزۈمگە تەسەللىي بىرەتتىم . شۇندىلا كامرانغا ‹‹ بالىمىزنى يىتىم قىلمايلى ›› دەپ يالۋۇرغىنىم ئۈچۈن ئۆزۈمدىن قاتتىق يىرگىنىپ كەتتىم .

يانغىن

مەن قەيەرگە بېرىشنى بىلمەي ئويلىنىپ تۇرۇپ قالدىم . قىشنىڭ سوغۇقى سۆڭەك -سۆڭەكلىرىمدىن ئۆتۈپ مېنى ھالسىزلاندۇرماقتا ئىدى . مېنى مۇشۇنداق كۈنگە قويغان ئۆيگە بېرىشنى قەتئىي خالىمىساممۇ ، يەنىلا شۇ ئۆيگە بېرىشتىن باشقا ئامال يوق ئىدى . ئەنزەر شۇ يوقاپ كەتكىنىچە مېنى بىرەر قېتىممۇ ئىزدەپ باقمىغانىدى ، شۇ كۈنىلا ئۇنىڭدىن سەل رەنجىپمۇ قالدىم .ئەنزەرنى ئامالسىز ، چارىسىز قويغىنىم ئۈچۈن ئۇنى ئەمدى ئىزدەپ ئاۋارە قىلماسلىقنى كۆڭلۈمگە پۈكتۈم .
مەن ئۆيگە بېرىپ ئۇلارغا كامراندىن ئاجرىشىپ كەتكەنلىكىمنى ئېيتسام ،ئۇلار ‹‹ بىزگە تىنمايلا ئاجرىشىپ كەتكىنىڭ نىمىسى ›› دەپ خاپا بۇلارمۇ ،دەپ قورققانىدىم . بىراق ئۆيگە بېرىپ ئىشلارنى تەپسلىي سۆزلەپ بەرگىنىمدە ئاپام ئەھۋالنى بىلگەندىن كىيىن بوينۇمغا ئېسلىپ يىغلىغاچ مېنى ئەيىبلىدى :
_ جېنىم بالام ، سىنى مۇشۇنداق كۈنگە قويغان بارچە گۇناھنىڭ ھەممىسى ئۆزىمىزدە تۇرسا . ئۇ قوڭالتاققا نىمىشقىمۇ يالۋۇرۇپ يۈرگەنسەن ... تاشنى تاياققا تاڭغىلى بولمايدۇ ، ياخشى ئۆتەلمىسەڭ بۇرۇنلا يېنىپ كىلىۋەرسەڭ ، ېسنى باقالمايتىقمۇ بالام ؟..
مەن ئەنە شۇنىڭدىن ئىتىبارەن ئەر دىگەندىن سەسكىنىپ كەتتىم ، باشقىلار ئەرنىڭ گىپىنى قىلسا نىمىشقىدۇر بەدەنلىرىم تىكەنلىشىپ كىتىدىغان بۇلۇپ قالدى . شۇغىنىسى ، مەن ئادەم خالىماس بۇلۇپ قالدىم . ھەرقانداق مېھماندارچىلىق ياكى توي -تۈكۈن دىگەندەك ئاممىۋى سورۇنغا بېرىشتىن ، توغرىسى باشقىلار بىلەن ئۇچرىشىشتىن قورقاتتىم .
بىر كۈنى ئۆيدە قىزىمغا تاماق يىگۈزۈپ ئولتۇرسام ، ئانام ماڭا بىر پارچە خەتنى تۇتقۇزدى ، مەن چۈشنىكسىز ھىسلار ئىلكىدە ئانامغا قارىدىم .
_ قىزىم ، بىزنى كەچۈرگىن . سىنى مۇشۇ كۈنگە قويغان ، سىنى بەختسىز قىلىپ قويغان گۇناھنىڭ ھەممىسى بىزدە . سىنىڭ تۇيۇڭ بۇلۇپ نەچچە كۈندىن كىيىن بىر يىگىت سىنى ئىزدەپ كەلدى . داداڭ ئۇنىڭ سىنىڭ بىلەن ئارلىشىپ يۈرگەن بالا ئىكەنلىكىنى بىلىپ بىرمۇنچە ئاھانەتلەر بىلەن يەنە سىنى ئىزدەيدىغان بولسا كۆرگۈلىكىنى كۆرسىتىدىغانلىقىنى ئېيتىپ تىللاپ كەتتى . كىيىن ئۇ بالا بۇ خەتنى ساڭا بىرىپ قۇيۇشۇمنى ئۆتۈنۈپ كىتىپ قالدى . مەن شۇنچە ئۇزۇندىن بېرى ساڭا كۆرسەتمەي يۇشۇرۇپ يۈردۈم .
مەن يىغلامسىرغان ھالدا خەتنى ئېچىپ ئوقۇشقا باشلىدىم :
_ جېنىم يۇلتۇز.
ئەسلىي سىزنى ئىككىنچە ئىزدىمەسلىك قارارىغا كەلگەن ئىدىم . لىكىن يۈرىكىم ، سىزگە قىلغان ئەقىدەم بۇنىڭغا يول قويمىدى .
شۇ تاپتا مەن تۇرمۇشنىڭ ئەگرى -توقاي يوللىرىدا ، كىشىلەر ئوتتۇرسىدىكى سىرلىق ، ئېچىنىشلىق . مۇرەككەپ مۇناسىۋەتلەردىن تېڭىرقاپ قالدىم . مېنىڭ ئويلىغىنىمدا بولسا ھايات گۈزەل ئىدى ، ئۇنىڭ گۈزەللىكىنى چىن مەناسى بىلەن چۈشەنگەنلەر ئۈچۈن ھايات ھەقىقەتەن گۈزەل ئىدى . مەن ھاياتنى سۆيەتتىم ، ياشاشنى ، مۇھەببەتلىك ھايات قوينىدا ياشاشنى ئارزۇ قىلاتتىم . تەقدىر شامىلى مېنى قامغاقتەك ئۇچۇرۇپ ،ھەسرەت چۆللىرىگە ئاپىرىپ تاشلىدى . ھازىرقى مىنۇتتا ، سىزنىڭ مۇھەببىتىڭىزگە ئېرىشىش ، سىز بىلەن بەختلىك ئائىلە قۇرۇش بىر خىيالىي چۈش بولسىمۇ ، مەن ھامان سىزنى سۆيىمەن . سىزنىڭ ماڭا تۇنۇش قەددى قامىتىڭىز ، گۈزەللىكىڭىزنى نامايەن قىلىپ تۇرىدىغان چىرايىڭىز كۆز ئالدىمدىن كەتمەيدۇ ...
گەرچە تەقدىر ئىككىمىزنى مۇرادىمىزگە يەتكۈزەلمىسىمۇ ، مەن سىزنى ھامان ئەسلەپ تۇرىمەن . سىز بەختلىك بولسىڭىزلا مەن شۇنىڭدىن خۇشال .
يۇلتۇز ، مېنى ئۇنتۇپ كەتمەڭ ،دىيەلمەيمەن . مېنى ئەمدى ئۇنتۇپ كىتىڭ . بارلىقىڭىزنى ، مۇھەببىتىڭىزنى ئېرىڭىزگە بىرىڭ . مەن ئىشىنىمەن ، سىزگە ئېرىشەلىگەن ئادەملەرنىڭ ھەممىسى سىزنى چۇقۇم قەدىرلەيدۇ ، سىزنى بەختلىك قىلىش ئۈچۈن تىرىشىدۇ .
مەن ئەمدى يىراق بىر يەرگە كەتمەكچى ، بەلكىم ئىككىمىز ئەمدى مەڭگۈ كۆرىشەلمەسلىكىمىز مۇمكىن . بۇنىڭ ھەممىسى سىزنىڭ مېنى ئۇنتۇپ بەختلىك تۇرمۇش ئۈچۈن ياشىشىڭىز ئۈچۈن پايدىلىق ، يۇلتۇز .
خەتنى ئۇقۇپ بولغاندىن كىيىن كۆڭلىڭىزنى يېرىم قىلماسلىقىڭىزنى ، ئۆزىڭىزنىڭ بارلىقىڭىزنى كەلگۈسى بەختلىك ئائىلىڭىز ئۈچۈن بېغىشلىشىڭىزنى ئۈمۈد قىلىپ : ئەنزەر .
خەتنى ئۇقۇپ بۇلۇپ ئۆكسۈپ -ئۆكسۈپ يىغلىدىم . شۇندىلا ئەنزەرنىڭ مېنى ئىزدىمەسلىكىنىڭ سەۋەبىنى چۈشەندىم . ئەمدىلىكتە بولسا مەن پەقەت ئۇنىڭغا بەختلا تىلىيەلەيتتىم ...يۈرىكىم تېخىمۇ ئىزىلىپ كەتتى . ئاھ ، ئەنزەر . ئەگەر ئىككىمىز مۇرادىمىزگە يىتەلىگەن بولساق نەقەدەر ياخشى بۇلاتتى ھە! مەن ئۇنىڭغا يۈرىكىمدىن چىقىرىپ ئەڭ پاك ، ساپ بولغان بەخت ، ئىشەنچنى ئۇلۇغ ئاللاھدىن ئىلتىجا قىلدىم .
ئەنە شۇنىڭدىن ئىتىبارەن مېنىڭ يېڭى تۇرمۇشۇم ، يېڭى ھاياتىم باشلانغانىدى ، زىممەمگە قىزىمنى بېقىپ تەربىيلەش ، ياخشى ئادەم قىلىپ چىقىشتەك ۋەزىپە يۈكلەنگەنىدى . كامران بىلەن ئاجراشقاندىن كىيىن ئۇنى بىرەر قېتىممۇ ئىزدەپ باقمىدىم . كۆڭلۈمدە ئۆزۈمگە تايىنىپ ئىگىلىك تىكلەشتەك بىر نىشان بار ئىدى . مەن ئەمدى مۇھەببەت ، ئائىلە ئۈچۈن بىر ئۆمۈر ياشاپ ئۆتسەم بولمايتتى ، مەن تىرىشىشىم ، ئۆزۈمنىڭ ئاجىز ئەمەسلىكىمنى باشقىلارغا بىلدۈرۈپ قۇيۇشىم كىرەك ئىدى . شۇنىڭ بىلەن دادام مېنى بىر شەخسىي دوختۇرخانىغا ئۇرۇنلاشتۇرۇپ قويدى . مەن چوڭ ئۆيگە كىلىپ بىر يېرىم يىلدىن كىيىن ئاناممۇ پىنسىيەگە چىققان ئىدى . قىزىمغا ئانام قاراپ بېرىدىغان بولدى . مەن كۈندە دىگۈدەك ھەممىدىن بۇرۇن ئىشقا كىلىپ ، ھېرىپ ھالىمدىن كىتەي دەپ قالساممۇ باشقىلاردەك باشلىقلىرىمىز يوق ۋاقىتلاردا جايىمدا ئولتۇرۋالمايتتىم . ئىشتىن ھەممىدىن كىيىن چۈشەتتىم ، بەزىدە ئۆزۈمچىلا بۇرۇن كامران ئۇرۇۋەتكەن ھېلىقى قۇلىقىم ئاڭلىماس بۇلۇپ قالاتتى . بۇنداق ۋاقىتتا مەن كىسەل كۆرسەتكىلى كەلگەنلەرنىڭ گىپىنى ئاڭقىرالماي مەسخىرىگە قېلىشىمدىن ۋە قۇلىقىمنىڭ ئېغىرلىقىنى باشقا تۇنۇش -بىلىشلەرنىڭ بىلىپ كىتىشىدىن خۇدۇكسىرەيتتىم .
دوختۇرخانىغا ھەرتۈرلۈك ئادەملەر كىسەل كۆرسەتكىلى كىرەتتى . بەزىدە ھاراق ئىچىپ مەست بۇلۇپ قالغان ياشلار ، بەزىدە دادام دىمەتلىك كىشىلەرمۇ كىسەل كۆرسەتكىلى كىلىپ ، ئۇنى -بۇنى دەپ مېنى گەپكە سېلىپ ، ئىشخانىدا خۇددى باشقا ئادەم يوقتەك ماڭا ھەر قىسما گەپلەرنى قىلىشاتتى . قاش -كۆزلىرىنى ئوينىتىپ ، بىر ئاماللارنى قىلىپ ئۇ يەر -بۇيەرلىرىمنى تۇتۇۋىلىشقا ئۇرۇناتتى .
مەن جەمئىيەتنىڭ بۇنچىۋالا بۇزۇلۇپ كەتكىنىگە ھەيران بۇلاتتىم . بىلىمەن ، ئۇلار مەن سەتەڭ ، چىرايلىق بۇلۇپ قالغانلىقىم ئۈچۈن ئەمەس بەلكى ، يەككە -يىگانە تۇل خۇتۇن بۇلۇپ قالغانلىقىم ،ئۇلارنىڭ ئەدىبىنى بىرىپ قويغۇدەك ،ئۇلاردىن مېنى ھىمايە قىلغۇدەك بىر ئەرنىڭ يوقلىغىدىن شۇنداق ئانىي تېپىپ ئىچ پۇشۇقىنى چىقىردىغان ، ئەرمەك ،ئۇيۇنچۇق قىلىشقا تىرىشىدۇ . مەن بۇنداقلارغا چىشىمنى چىشىمغا چىشلەپ بەكمۇ تەستە چىداپ يۈرەتتىم .
بىر كۈنى دوختۇرخانا باشلىقى مېنى ئىشخانىسىغا چاقىرتتى . ھەقاچان ھېلىقىدەك مېنىڭ پېيىمدا يۈرىدىغانلار ئاللىقانداق سۆز -چۆچەكلەرنى تارقاتقان گەپ ، بىلسەم -بىلمىسەم ‹‹ مېنى دىققەت قىلىڭ ›› دەپ ئۆزىچە ماڭا تەربىيە بەرگىلى چاقىرتقان نىمە ،دەپ ئويلىدىم .
كىم بىلسۇن ،ئۇنىڭ يامان نىيتىنى ؟ ئۇ مەن كىرىشىمگە ئىشىكنى گۈپپىدە تاقىدى -دە :
_ قورقماي يېنىمدا ئولتۇرۇڭ ، مەن ...مەن سىزنى ئاخشام چۈشۈمدە ...خۇددى راستەكلا ...مانا مۇنداق ...
ئۇ گەپ قىلغاچ ئاستا -ئاستا يېقىنلاپ مېنى كاپپىدە قۇچاقلىۋالدى :
قورققىنىمدىن يۈرەكلىرىم يېرىلىپ كەتكىلى تاس قالغانىدى . مەن ۋارقىراشقا تەمشىلۋىدىم ، ئۇ ئېيىقنىڭكىدەك چۇپۇر باسقان ، يوغان ، كۈچلۈك قوللىرى بىلەن ئېغىزىمنى مەھكەم ئېتىۋالدى ھەم:
_ ئۆتۈنۈپ قالاي ، ئۇنداق قىلماڭ ، بىر قېتىم ..._ دەپ يالۋۇرۇشقا باشلىدى .
_ مېنى باشقىلار ئېرىم بولمىغىنى ئۈچۈنلا شۇنداق ئەخمەق قىلىشقا ئۇرۇنغان ...ئەمدى بۇنداق قىلمىغان سىز قالدىڭىزمۇ ؟ ئېرى يوق بۇلۇش شۇنچە گۇناھلىق ئىشمۇ ؟ .ئېرى بولمىغانلىكى خۇتۇنلارنىڭ ھەممىسى سىلەر ئويلىغاندەك بۇزۇق بۇلامدۇ ؟
مەن شۇ گەپلەرنى قىلىۋىتىپ چەكسىز خۇرلۇقلارغا چىدالماي يىغلاپ تاشلىدىم .بۇنىڭ بىلەن ئۇ بىر ئاز تېڭىرقاپ قالدى .
- قۇيۇۋىتىڭ ، بولمىسا ھېلى بىكا ...
_ ھە ، ھېلى بىكا نىمە قىلماقچى ؟....
_ مانا ئەمىسە ! _ مەن شۇنداق دېدىم -دە ،ئۇنىڭ قۇلىنى گاچچىدە چىشلىۋالدىم . ئۇ ‹‹ ۋايجان ›› دەپ ۋارقىرىۋەتتى ۋە قۇلىنى سىلىغانچە چىرايىنى سەت پۈرۈشتۈرۈپ ئولتۇرۇپ قالدى . ئاڭغىچە ئىشىكنى قانداق ئېچىپ قاچقانلىقىمنى بىلمەيمەن ، پەلەمپەيدىن ئوقتەك ئېتىلىپ چۈشىۋاتقىنىمدا ئۇنىڭ ئارقامدىن :
_ ھۇ پاسكىنا قانجۇق ، خەپ توختاپ تۇر قېنى ، ئەتىلا ئەدىبىڭنى بەرمەيدىغان بولسام ...- دېگىنى ئاڭلاندى .
شۇ كۈنى كىچىچە كۆزۈمگە ئۇيقۇ بارمىدى . باش -ئاخىرى يوق خىياللار مېنى ئىلكىگە ئالغانىدى . تۇيۇقسىز ئەنزەر ئىسىمگە كىلىپ قالدى . ئەگەردە ئاتا -ئانام ئىككىمىزنىڭ توي ئىشىمىزغا قۇشۇلغان بولسا چۇقۇم بەختلىك كۈنلەرگە ئېرىشكەن بۇلاتتىم . ئۇ يېنىمدا بولغان بولسىمۇ بۈ كۈنگە قالماستىم ...مېنىڭ مۇشۇنداق بۇلۇپ قېلىشىمنى ئاتا -ئانامدىن كۆرەيمۇ ياكى ئۆزەمدىنمۇ ؟...
ئەتىسى دوختۇرخانا باشلىقى ئېيتقىنىنى قىلدى ، مېنى ‹‹ ئىستىلى ناچار ، قۇلىغى ئېغىر ›› دىگەندەك بىر قاتار گەپلەر بىلەر بىلەن ماڭا دوختۇرخانىنىڭ تازىلىق ئىشچىلىقىنى قىلىدىغانلىقىمنى ئۇقتۇردى. مەن ئالىي مەكتەپ بەش يىل ئوقۇغان تۇرۇپ ، ئەمدىلىكتە تازلىق ئىشچىسى بۇلامدىمەن؟ راستنى ئېيتسام بۇنداق قىلىش زادىلا ئىدىيەمدىن ئۆتمەيتتى . شۇڭا مەن ئۆيدىكىلەرگە ‹‹ خىزمەتتىن ھەيدەلدىم ،ئەمدى ئىشلىمەيمەن ›› دېدىم . ئۇلارمۇ شۇنداق بۇلىشىنى بۇرۇنلا بىلگەندەك ياكى بىرەر ئىشنى سەزگەندەك ‹‹ نىمە سەۋەبتىن ئىشتىن ھەيدەلدىڭ ›› دەپمۇ سورىمىدى .
مەن پۇلدىن قىسىلغان بولساممۇ شۇ ياتقانچە تالا -تۈزگىمۇ چىقماي ئىككى ئاي راسا ئارام ئالدىم . نەچچە ۋاقىتتىن بىلىنمىگىنى بىلەن كۆپ چارچىغان ، چارچاشتىن يىقىلىپ قالايلا دەپ قالغان ئىكەنمەن . مەن خۇددى كىچىك بالىدەك ئاتا -ئانامغا تايىنىپ ياشىمىسام ياشىيالمايدىغان ھالغا چۈشۈپ قالدىم . بەزىدە مېنى مۇشۇنداق كۈنگە قويغان ئادەم سىلەر بولغاندىكىن ،تۇيۇڭلا ئەمدى دىگۈم كىلەتتى ، لىكىن ئۇنداق دىيەلمەيتتىم . قىزىم بىلەن ئىككىمىزنىڭ ئاش -تامىقى ،كىيىم كىچىكى چوڭ ئۆيدىن ئىدى ، قىزىممۇ ئاستا -ئاستا چوڭىيىشقا باشلىدى .كىيىن مەن بەش يىل ئالىي مەكتەپتە ئوقۇغان ، تەندۇرۇس ، ياش بىر ئايال تۇرۇپ ،ئەمدى يەنە ئاتا-ئانامغا تايىنىپ ياشاۋەرسەم بولمايدىغانلىقىنى ھىس قىلدىم .
شۇنداق كۈنلەرنى بىرىدە ئەمدىلا ئىككىنچى سىنىپقا چىققان قىزىم :
_ ئاپا پۇل بىرىڭ ، مۇئەللىم ئەتىدىن قالماي 500 يۈەن پۇل تاپشۇرۇڭلار دەيدۇ ،_ دېدى .
مەن ئاچچىقىمدا ئۇنىڭ ئېغىزىغا كىلىشتۈرۈپ تازا قويدۇم ...
_ ئادەم ئۆلىمەن دەۋاتسا بىر نىمە قىلىمەن دىگەندەك نىمە گەپ بۇ !..._ دېدىم مەن قىزىمغا قايناپ ،_ پۇل يوق ساڭا بىرىدىغان ...پۇل بولمىغانكىن ئۇقۇما ئۇنداق مەكتەپتە ...
ئۇنىڭ لەۋلىرى يېرىلىپ قىپقىزىل قان ئېقىۋاتاتتى . ئۇ يىغلاپ تۇرۇپ ماڭا يېلىندى :
_ ئاپا ، جېنىم ئاپا ، مېنى مەكتەپتىن چىقىرۋالماڭ ...ماقۇلمۇ ئاپا ، خوش بۇلۇپ قالاي ، پەقەت بولمىسا بولدى ، مەن كىتاب ئالماي ... باشقا بالىلارنىڭ كىتابىنى ئارىيەت ئېلىپ ئىشلىتەي ...بولامدۇ ئاپا ....
بالىنىڭ بۇ ئېچىنىشلىق ھالىتىنى كۈرۈپ ئىچىم سىيرىلىپ كەتتى . قىزىمنى باغرىمغا بېسىپ ھۆڭرەپ يىغلاپ كەتتىم .
مەن ئۆمۈر بۇيى قىزىمنىڭ دىگىنىنى قىلىپ بىرىمەن ، ئۇنىڭغا يىتىملىكنى ھىس قىلدۇرمايمەن ..ھەرقانچە ئىش بولسىمۇ ئۇنىڭ سەبىي قەلبىگە قىلچە ئازار بەرمەيمەن ، دەپ ئۆزۈمگە قەسەم ئىچكىنىىم قېنى ؟...شۇ تاپتا قىزىم ئىچىدە ‹‹ مېنىڭمۇ باشقا بالىلاردەك دادام بولغان بولسا مەكتەپكە پۇل تۆلەپ ئوقۇتار ئىدى ...›› دەپ قالغانمىدۇ ؟...
تۇيۇقسىز خىيالىمغا بۇرۇنقى ئىشلار كەلدى . مەن ئازغىنە پۇل ئۈچۈن بىر ئائىلىدىن قوغلاپ چىقىرىلدىم ، بۇلۇشىغا تىل -ئاھانەت ئاڭلىدىم ،  قاتتىق ياتاق يېدىم  . ئاجىزە قىزىمنىڭ  يېتىم بۇلۇشىغا سەۋەبچى بولدۇم  . تېخى يىگەن شۇ قېتىمقى تاياق زەربىسىدىن بىر قۇلىقىمنىڭ ئاڭلاش سىزىمىدىن مەھرۇم بۇلۇپ قالدىم ...مانا بۇلارنىڭ ھەممە ، ھەممىسى پۇلنىڭ كاساپىتى ! يەنە شۇ پۇل ، ھوقۇق ، مەنپەت ئۈچۈن ئۆزۈم ياخشى كۆرگەن ئادىمىمدىن مەڭگۈلۈك ئايرىلدىم . ئەمدىلىكتە يوقسۇزلۇق دەستىدىن قىزىمنى مەكتەپتە، ئاددىيغىنە بىر باشلانغۇچە مەكتەپتىمۇ ئوقۇتالمىسام قانداق بولغىنى ؟! بۇ پۇلنىغۇ ئاتا -ئانامدىن ئېلىپ بولسىمۇ بىرەرمەن . ئۇنىڭدىن كىيىنكى يىللىرىچۇ ؟ ئۇ ، ئوتتۇرا مەكتەپكە چىقماسمۇ ؟ باشقا بالىلارغا ئوخشاش ئالىي مەكتەپلەردە ئوقۇغۇسى كەلمەسمۇ ؟!...مەن بىر ئۆمۈر ئاتا -ئانامغا تايىنىپ ياشامدىم ؟ ئۇلار بىر ئۆمۈر ماڭا ياردەم قىلىپ ئۆتەلەرمۇ ؟...
مەن ئەنە شۇ مىنۇتتىن باشلاپ جان تىكىپ پۇل تېپىشىم كىرەكلىكىنى چوڭقۇر ھىس قىلدىم . مەن ئىشنى نەدىن ۋە قانداق باشلاشنى بىلەلمەي نەچچە كۈننى بىكار ئويلىنىش بىلەن ئۆتكۈزۋەتتىم .


داۋامى بار .

يانغىن

بۈگۈن ھاۋا شۇنچىلىك ئۇچۇق ئىدىكى كۆك ئاسمان تېخى بايىلا يۇيۇلغان ئەينەك پارچىسىدەك سۈزۈك ھەم پاكىز بۇلۇپ بىر پارچىمۇ بۇلۇت كۈرۈنمەيتتى . گوياكى ئوتتا تاۋلانغان چوڭ  لىگەندەك قىپقىزىل چاقناپ تۇرغان قۇياش  ئۆتكۈر نۇرىنى ئەتراپقا چاچماقتا ئىدى .
ئاپرىلنىڭ ئىللىق شامىلى تەبىئەتكە جان ئاتا قىلىپ دەل –دەرەخ ، گۈل – گىياھلارغا يۇمران ، نازۇك بىخ ۋە ياپراقلارنى سوۋغا قىلغان ئىدى . ھەممە جاي باھار شادلىقىغا چۆمگەن بولسىمۇ ، مىنىڭ قەلبىم بۇ خىل شادلىقتىن مۇستەسنا ئىدى .
قىزىمنى مەكتەپكە يولغا سېلىۋېتىپ ،ئۇزاق ئويلىنىشلاردىن كېيىن سىرتقا چىقتىم. خېلى ۋاقىتلاردىن بېرى ئۆيگە بېكىنىۋېلىپ سىرتقا چىقمىغانلىقتىنمۇ ئەتراپىمدىكى ھەممە نەرسە ماڭا تولىمۇ ناتۇنۇش ھەم يات بولۇپ كۆرۈندى . بىر نەرسە ئېلىش ئويۇم بولمىسىمۇ دۇكانلارغا كىرىپ ئۇنى -بۇنى كۆرۈپ باقاتتىم ، باھاسىنى سوراپ باقاتتىم  . شۇنداق ئايلىنىپ يۈرۈپ ۋىۋىسكىسى ئالاھىدە بېزەلگەن مەخسۇس ئاياللار كىيىملىرى ساتىدىغان بىر دۇكانغا كىرىپ قالدىم . چىرايلىق تىكىلگەن بىر كۆڭلەكنى كۈرۈپ تۇرسام ،ئارقامدىن بىرى ئىسمىمنى چاقىردى . كەينىمگە ئۆرۈلۈپ ماڭا قاراپ كۈلۈپ تۇرغان ئايالنى كۆرۈپ دەماللىققا تۇرۇپ قالدىم ، ئۇنى راست تۇنىمىغانىدىم .
-ۋاي يۇلتۇز ، مېنى تۇنىمىدىڭما جېنىم ئاداش ؟ مەن ئايشەم.
شۇندىلا ئېسىمگە كەلگەندەك بۇلۇپ چىرايىمغا كۈلكە يۈگۈردى. ئۇنىڭ بىلەن قۇچاقلىشىپ كۆرۈشتۈم . ئايشەم ئىككىمىز تولۇق ئوتتۇرىنى بىر سىنىپتا بىرگە ئوقۇغان ئىدۇق ، كېيىن ئالىي مەكتەپتىمۇ بىر مەكتەپكە قۇبۇل قىلىنىپ ، ئىككى يىلدىن كېيىن ئۇ مەكتەپ تەرىپىدىن ئوقۇشتىن چېكىندۈرۈلگەن ئىدى . ئۇ ۋاقىتلاردا ئۇنىڭ بىلەن ئانچە يېقىن بولمىغاچقا سەۋەبىنىمۇ سوراپ يۈرمىگەنىدىم . شۇنچە ئۇزۇن يىلدىن كېيىن ئۇنىڭ بىلەن كۈرۈشۈپ خۇددى يېقىن بىر سىرداش دوستۇمنى تېپىۋالغاندەك خوشال بولۇپ كەتتىم .
- ئايشەممۇ سەن ؟سېنى بايا راست تۇنىماي قاپتىمەن ،ئەمدى تېخى 18ياشقا كىرگەن كىچىك قىزلاردەك چىرايلىق تۇرۇپسەن ئەمەسمۇ ؟!
ئۇ سۆزۈمنى ئاڭلاپ قاقاھلاپ كۈلۈپ كەتتى ھەم مېنى ئولتۇرۇشقا تەكلىپ قىلغاچ:
- نەدىكى گەپنى قىلىدىكەنسەن .18ياش ۋاقتىمىز ئاللىبۇرۇن كەلمەسكە كەتتى. ھازىر قېرىپ قالدۇق ئاداش ، ئۇنىڭ ئۈستىگە بېشىمغا كەلگەنلەر مېنى ۋاقىتسىز قېرىتىۋەتتى ،-دېدى ئۇ ئېغىر خۇرسىنغاچ .
ئۇنىڭ بۇ ئېغىر خۇرسىنىشلىرىدىن بىر ئىشنى سەزگەندەك بۇلۇپ جىمىپ كەتتىم .
-بىر يۇرتلۇق تۇرۇپ شۇنچە ئۇزۇن كۆرىشەلمەي يۈرگىنىمىزگە ھەيرانمەن . سەن ھازىر قەيەردە ئىشلەۋاتىسەن ئاداش ؟-ئايشەم جىمىپ كەتكىنىمنى كۆرۈپ مېنىڭدىن سورىدى .چۈشىنىكسىز بىر ھېسلار ئىلكىدە مۈرەمنى قىسىپ قويدۇم . كۆزلىرىمدىن بىر ھەسرەتلىك ئۇچقۇنلار چاقنايتتى .
-بۇرۇن مەكتەپتە ئوقۇۋاتقان چاغلىرىمىزدا ھەممىمىز ساڭا تولىمۇ ھەۋەس قىلاتتۇق . ئوقۇشۇڭمۇ ھەممىنىڭ ئالدىدا ئىدى ، ئاتا-ئاناڭمۇ نېمە دېسەڭ شۇنى قىلىپ بىرەلىگۈدەك ئېسىل كىشىلەردىن ئىدى ...
ئۆزۈممۇ بىلمەي كۆزلىرىمدىن ياشلار تۈكۈلگىلى تۇردى . ھەئە ، ئايشەم توغرا دەيدۇ . بۇرۇن مەن تولىمۇ بەختلىك ئىدىم ، ھېچنەرسىدىن قىسىلمايتتىم . ھەردائىم كۈلۈپلا تۇراتتىم ،چېھرىمدىن شوخ تەبەسسۇم كەتمەيتتى . ئاتا -ئانامدىن تولىمۇ مىننەتدار ئىدىم،ئۇلارنى تولىمۇ ياخشى كۆرەتتىم . ئەمما ھازىرچۇ ؟ ھازىر قانداق ھالغا كېلىپ قالدىم ؟ ئاشۇ سۆيۈملۈك ئاتا-ئانامنىڭ سەۋەبىدىن بەختسىز بولۇپ قېلىپ تۇل خۇتۇن بۇلۇپ ياشاۋاتىمەنغۇمانا ....
ئايشەم تۇيۇقسىز گېپىدىن توختاپ ماڭا سوئال نەزىرى بىلەن قارىدى . ئۆزەمنى تۇتىۋالالماي يىغلاپ سالغىنىم ئۈچۈن ئىتتىك كۆزلىرىمنى باشقا ياقلارغا ئېلىپ قاچتىم .دۇكانغا بىر نەچچە خېرىدار كىرىپ كەلدى ، ئايشەم ئۇلار بىلەن ئالدىراش بۇلۇپ كەتتى. مەنمۇ تېزراق ئۆيگە قايتمىسام بولمايدىغانلىقىنى ھېس قىلىپ ،ئۇنىڭ بىلەن خوشلىشىپ ماڭدىم .
-ۋاي نېمانچە ئالدىرايسەن ئاداش ، بىردەم تۇرۇپ ماڭساڭ بولمامدۇ ؟ تېخى كۆڭلۈمدە قانغۇچە بىر مۇڭدىشىپ ،دەرتلىرىمىزنى تۆكىۋالارمىز دېگەن ئىدىم .
-كېيىن يەنە پۇرسەت بولسا كۆرىشەرمىز ئاداش .  قىزىمنىڭ مەكتەپتىن قايتىدىغان ۋاقتىمۇ كېلىپ قاپتۇ. دۇكىنىڭنى بىلىۋالدىم .بۇندىن كېيىن يەنە پات-پات كېلىپ تۇرىمەن .
-مەيلى ئەمىسە، دائىم كېلىپ تۇر جۇمۇ. ھەراست تېلفۇن نۇمۇرۇڭنى دەپ بەرگىنە ، كەچ تەرەپتىن ساڭا تېلفۇن قىلاي . تاماق يىگەچ مۇڭدىشايلى ئاداش .
ئۇنىڭغا تېلفۇن نۇمۇرۇمنى دەپ بېرىپ كەچتە كۆرىشىدىغانغا دېيىشىپ قويۇپ خوشلىشىپ ماڭدىم. ئىچىممۇ خېلى بوشاپ قالغاندەك بىلىندى .

يانغىن

ئۆيگە قايتىپ كېلىپ بىردەم تېلىۋىزور كۆرۈپ ئولتۇردۇم . تېلىۋىزوردا ''شادلىق سەيناسى ''پروگراممىسى قۇيىلىۋاتاتتى ،ئۇنى كۆرۈپ كەيپىياتىممۇ خېلى كۆتۈرۈلۈپ قالدى . ئۇنىڭغىچە قىزىممۇ مەكتەپتىن قايتىپ كەلدى . ئانام بىلەن پاراڭلاشقاچ كەچلىك تاماققا تۇتۇش قىلدۇق .ئاناممۇ بۈگۈن كەيپىياتىمنىڭ خېلىلا ئېچىلىپ قالغانلىقىنى كۆرۈپ چىرايىدا تەبەسسۇم جىلۋە قىلدى . بىر ھازادىن كېيىن تېلفۇنۇم ئەنسىز سايراپ كەتتى ، ئىكرانغا قاراپلا ئايشەمنىڭ ئۇرغانلىقىنى بىلدىم . ئۇنىڭ بىلەن كەچتە خۇشناۋا ئارامگاھىدا كۆرۈشمەكچى بۇلۇشتۇق .
-بۇكەچتە سىرتقا چىقمامسەن قىزىم ؟- شۇنچە ئۇزۇندىن بېرى ئۆيگە بېكىنىۋىلىپ سىرتقا چىقماي ،بۈگۈن ئۆزگىرىپ قالغانلىقىمى كۆرۈپ ئانام سەل غەلىتىلىك ھېس قىلدىمۇ ،چىرايىنى بىلىپ بولغىلى بولمايدىغان بىرخىل تەشۋىش قاپلىغان ئىدى .
-ھەئە، بۈگۈن تولۇق ئوتتۇرىدا بىرگە ئوقۇغان ساۋاقدىشىم بىلەن كۆرۈشۈپ قالغان ئىدىم . شۇنىڭ بىلەن كەچلىك تاماقنى بىرگگ يىگەچ پاراڭلىشىپ كېلىمەن .
ئانام بىلەن خوشلىشىپ قىزىمنى سۆيۈپ قويغاندىن كېيىن ئۆيدىن چىقتىم .
خۇشناۋا ئارامگاھىنىڭ ئالدىغا كىلىپ ئەمدى ئىشىكتىن كېرەي دەپ تۇرىشىم بىلەن كۆزلىرىم ئۇدۇلدىن ماڭا تىكىلىپ تۇرغان بىر جۈپ ئوتلۇق كۆزلەرگە چۈشتى . ئۆز كۆزۈمگە ئىشەنمەي ھەيرانلىقتىن جايىمدا قېتىپ قالدىم . كۆز ئالدىمدا ئەنزەر قولىدا بىر دەستە گۈلنى كۆتۈرگەن ھالدا ماڭا قاراپ كۈلۈمسىرەپ تۇراتتى . شۇ تاپتا خۇشاللىقتىن يۈرەكلىرىم دۈپۈلدەپ سۇقۇپ كەتتى ، كۆزلىرىمدە ھاياجانلىق ، شادلىق ياشلىرى لىغىرلايتتى . ئەنزەر ئاستا كەلگىنىچە مېنى قۇچاقلىۋالدى ، مەنمۇ ھېچنىمىنى ئويلىماستىن ئۇنى ئەڭ چوڭقۇر سۆيگۈم بىلەن چىڭ قۇچاقلىدىم .ئۇنىڭ يۈرەك سۇقۇشى ،چوڭقۇر تىنقلىرى قۇلىقىمغا ئاڭلىنىپ تۇراتتى . بۇ خىل ھاياجاندىن ئۆزەمنى يوقىتىپ قويغىلى تاسلا قالدىم .
تاكسى شۇپۇرىنىڭ ماشىنىنى قاتتىق تۇرمۇز قىلىپ توختىتىشى مىنى خىياللار قوينىدىن تارتىپ چىقتى .  ماشىنا ئالدىدا  ئەمدىلا ئۈچ -تۆت ياشنىڭ قارسىنى ئالغان بىر بالا قورقۇمسىراپ تۇراتتى ، ئارقىدىنلا بىر ئايال ئۇيان -بۇيانغا شىددەت بىلەن ئۈتۈشۈپ كىتىۋاتقان ماشىنلارغىمۇ قارىماستىن يۈگۈرۈپ كېلىپ بالىنى باغرىغا باستى ھەم كۆتۈرۈپ كىتىپ قالدى .
-ۋۇي ، ئۆلگۈسى كەلگەن ساراڭ !
شوپۇر ماشىنىدىن بېشىنى چىقىرىپ ئايالغا قاراپ شۇنداق دېۋىدى ، ئاچچىقىم كىلىپ ئۇنى تىللاشتىن ئۆزۈمنى
ئاران –ئاران تۇتىۋالدىم  .توۋا ، باياتىنقى خىياللىرىمدىن ئۆزۈممۇ ھەيران قالدىم .خۇددى راستەكلا ، شۇ تاپتىمۇ يۈرىكىمنىڭ بىر يەرلىرىدە ئەنزەرنىڭ يۈرەك سۇقۇشى ئاڭلىنىپ تۇرىدۇ . ئۆزۈمنىڭ تۇرۇپلا ياشلىقىمغا قايتىپ رومانتىك خىياللارغا غەرق بولۇپ كەتكىنىدىن كۈلگۈم كەلدى . يەنە بىر تۇرۇپ ئەنزەرنى ھەقىقەتەن بەك سېغىنغانلىقىمنى ھېس قىلدىم . ھەئە ،ئۇنى تولىمۇ ،تولىمۇ سېغىنغان ئىدىم . بەزىدە قىزىمنى ئۇخلىتىپ قۇيۇپ تاڭ ئاتقۇچە كىرپىك قاقماي بۇرۇنقى كۈندىلىك خاتىرىلىرىمنى ۋاراقلاپ ئۇنىڭدىن ئەنزەر ئىككىمىزنىڭ گۈزەل سۆيگۈ پەسلىمىزنى ئىزدەيتتىم . ئۇنى خىيالەن يېنىمدا باردەك ھېس قىلاتتىم . 8يىلدىن بېرى ئۇنىڭ ئىزدېرىكىنى ئالالمىدىم . ئۇ مېنى تامامەن ئۇنتۇپ تاشلاپ كەتكەنىدى ، مېنى بىرەر قېتىممۇ ئىزدەپ قويمىغانىدى . شۇ تاپتا ئۇ قەيەردىكىنە ؟ نېمىلەرنى قىلىۋاتقاندۇ ؟ توي قىلغانمىدۇ ؟....
-مانا يېتىپ كەلدۇق ！
شۇپۇرنىڭ  ئاۋازى بىلەن خىيال قۇشلىرىم پۇررىدە ئۇچۇپ كېتىشتى .  ئۇ ماڭا قاراپ نىمىنىدۇر ھەيران بۇلۇپ كۆزلىرىمگە تىكىلدى .توۋا ،يەنە يىغلاپتىمەن ، كۆزلىرىمدە ياش تامچىلىرى سىرغىپ چۈشۈۋاتاتتى . نېمىشقىمۇ بۇنچە يىغلاڭغۇ بۇلۇپ قالغاندىمەن،ھە؟！
ماشىنىدىن چۈشۈپ  خۇشناۋا ئارامگاھىنىڭ ئالدىغا كېلىپ تۇرۇپ قالدىم . كۆزلىرىم شۇ تاپتا بايىقى خىيالىمدىكى ئەنزەرنى ئىزدەيتتى . خىياللىرىم رىئاللىققا ئايلىنىپ  ئەنزەر  كۆز ئالدىمدا پەيدا بۇلۇپ قالسا قانچىلىك خۇشال بۇلۇپ كېتەرمەن ؟ بەلكىم خۇشاللىقتىن يۈرەكلىرىم يېرىلىپ كېتەر ؟!ئەتراپىمدىكى ھەممە ئادەمگە سىنچىلاپ قارايتتىم . ئەمما ئەنزەرنىڭ ئۆزى ئۇياقتا تۇرسۇن ئۇنىڭ سايىسىمۇ ھېچ يەردە كۆرۈنمەيتتى .
ئايرىمخانىغا كىرىپ كەلگىنىمدە ئۈستەل ئۈستى تاماق -سەيلەر بىلەن تۇلۇپ كەتكەن بۇلۇپ ، ئايشەم   مېنى كۈتۈپ تۇرغان ئىكەن .ئۇنىڭ بىلەن قايتىدىن مەڭزىلىرىمىزنى يېقىشىپ كۆرۈشتۇق .
-نېمانچىلا جىق نەرسىلەرنى بۇيرىۋەتكەنسەن ئاداش ، بۇنچە كۆپ تاماقلارنى ئىككىمىز قانداق يەپ بۇلىمىز ؟-ئۈستەل ئۈستىدىكى تاماقلارنىڭ بۇنچە كۆپلىكىنى كۆرۈپ ئۇنىڭدىن سورىدىم ،- باشقا مېھمانلارمۇ بارمۇ ؟
-يىگىنىمىزچە يىمەمدۇق ، يەپ بولالمىغىنىمىز قالىدۇ شۇ ، بۈگۈن سەن بىلەن قانغۇچە بىر مۇڭدىشاي دەپ ھېچكىمنى چاقىرمىدىم . خاتىرجەم ئولتۇرغىن ،-ئايشەم كۈلگەچ سوئالىمغا جاۋاب بەردى .
ئارتۇقچە ئىپادە بىلدۈرمىدىم .
-بىرەر ئىچىملىك ئىچىمىزمۇ ئاداش ؟
- ياق ...ياق ...  مەن چاي ئىچسەملا بولدى . ئۆزۈڭنىڭ ئىچكۈسى بولسا خىجىل بولماي بۇيرىتىۋەرگىن . مەن چاي ئىچكەچ ساڭا ھەمراھ بولىمەن ،پ مەن شۇنداق دېگەچ ئۇنىڭغا يەر تېگىدىن قاراپ قويدۇ، . بۇ خىل قاراشلىرىمدىن ئۇ قاقاھلاپ كۈلۈپ كەتتى . مەن ئۇنىڭغا ماسلىشىپ كۈلەي دېسەممۇ ھېچ كۈلەلمەيۋاتاتتىم .
ئۇ كۈتكۈچىگگ بىر بوتولكا قىزىل ھاراق ئەكىرىپ بېرىشنى بۇيرىدى . مەن ئۇنىڭ قىزىل ھاراق دېگىنىنى ئاڭلاپ ئۇنى تۇنجى كۆرىۋاتقاندەك بولۇپ قايتىدىن نەزەر سالدىم . راست ،ئۇ بەكلا ئۆزگەرگەن ئىدى . ئۇنى بىر چاغلاردا قۇلىدىن كىتاب چۈشمەيدىغان كەمسۆز ،تىرىشچان ساۋاقدىشىمغا زادىلا ئوخشىتالمايۋاتاتتىم .
ئۇ مېنى تېخىمۇ ھەيران قالدۇرۇپ ، سومكىسىدىن  تاماكىدىن بىرنى ئالدى -دە ، ئوت تۇتاشتۇرۇپ چىكىشكە باشلىدى .
-ھا...ھا...ئەجەپ ئادەمگە باشقىچە قارايسەنغۇ ئاداش ، ھەيران قېلىۋاتىسەن ھە؟
-راست ھەيران قالمىدىم دېسەم يالغان بۇلىدۇ . شۇ تاپتا توۋا دەپ ياقامنى چىشلىگۈدەك بۇلۇپ كەتتىم .
-ھا...ھا...ئوماقلىقىنى ! سەن نىمانداق ئوماق ئاداش ، ئادەمنى كۈلدۈرۈپ شۇ كەپسىز ،شوخ مىجەزىڭدىن تېخىچە قالماپسەن . ئۆزۈڭمۇ كىچىك قىزلاردەك چىرايلىق تۇرۇپسەن . بەزىدە ئۆزۈمنىڭ مۇشۇنداق بۇلۇپ قالغانلىقىمغا ئۆزۈمنىڭمۇ ھەيران قالغۇم كېلىدۇ . ئادەم يوق يەرلەردە قانغۇچە يىغلاپ ئىچىمنى بوشىتىۋالىمەن .ئەمما ئادەم ئۆز بېشىغا كەلگەن قىسمەتلەردىن تەمتىرەپ نېمە قىلارىنى بىلمەي قالىدىكەن . دەرت ئېغىر كېلىپ مۇشۇنداق ئۆزىمۇ بىلمەي خاتا يولغا كىرىپ قالىدىكەن . بۇرۇن ئاياللار دەردىنى يىغىدىن ، ئەرلەر ھاراق -تاماكىدىن ئالىدۇ دېسە ئىشەنمەپتىكەنمەن .مەنمۇ بىر چاغلاردا يىغلىدىم ، قاقشىدىم . ئەمما يىغلاپ نېمىگىمۇ ئېرىشەتتۇق . شۇ دەردىمىز تېخىمۇ ئېغىرلايدىكەن ، ئۆزىمىزنى تۈگەشتۈرۋالىدىكەنمىز . ھازىر ئەپتىمگە قاراپ بارغانچە ئاياللىق خۇسۇسىيتىمنى يوقىتىپ ئەرلەرگە ئوخشاپ قېلىۋاتقاندەك ھېس قىلىۋاتىمەن . ھازىر بىلسەم مۇشۇ ھاراق -تاماكىمۇ خېلى ياخشى نەرسە ئىكەن .
ئەزەلدىن قىز-ئاياللارنىڭ ھاراق ئىچىشىنى ،تاماكا چىكىشىنى ياقتۇرمايتتىم .شۇنداقلارنى كۆرسەم ئاياللارنىڭ يۈزىنى تۆكىۋاتقان شۇنداقلارنى تىللاپ بىر نېمە قىلىۋەتكۈم كېلىپ كېتەتتى . ئەمما ھازىر ئالدىمدا تاماكا چېكىپ ئولتۇرغان ئايشەمگە قاراپ چۈشنىكسىز بىر تۇيغۇ ئىلكىدە ئۈن -تىنسىز ئولتۇرۇپ قالدىم . ئۇنىڭ بىلەن بىرگە ئولتۇرغىنىمدىنمۇ نۇمۇس قىلىپ كېتىۋاتاتتىم .

يانغىن

-ئالىي مەكتەپكە يېڭى بارغان ۋاقىتلىرىمىز ئېسىڭدىمۇ ؟-ئايشەم مېنىڭ ئۆزى بىلەن كارى بولماي تېلفۇن ئويناپ ئولتۇرغىنىمنى كۆرۈپ سورىدى.
-ھەئە ، ئەلۋەتتە ئېسىمدە . ئۇ ۋاقىتلار مەڭگۈ ئېسىمدىن چىقمايدۇ . شۇنداق گۈزەل ، ئۇنتۇلغۇسىز چاغلار ئىدى .
-راست دەيسەن ئاداش ، ئەمما مەن بەڭباشلىق قىلىپ شۇ گۈزەل چاغلىرىمىزنىڭ قەدرىگە يەتمىدىم. ھازىر ئويلىسام بەكلا پۇشايمان قىلىمەن . ۋاقىتنى كەينىگە ياندۇرغىلى بولسا دەپمۇ ئارزۇ قىلىپ كېتىمەن . 2-يىللىققا چىقىپ ئۇزۇن ئۆتمەي مەكتەپتىن چېكىندۈرۈلدىم. باشتا نېمە قىلىشىمنى بىلمەي بەكلا قورقۇپ كەتتىم ، ئاتا-ئاناممۇ  ئوقۇشتىن چېكىندۈرۈلگەنلىكىمنى  بىلىپ مەندىن پۈتۈنلەي ئۈمىدىنى ئۈزدى .
ئايشەم شۇنداق دېگىنىچە  رومكىغا  لىق ھاراق تولدۇرۇپ  بېشىنى تۆۋەن سالغىنىچە گۈپپىدە قىلىپ رومكىنى قۇرۇقداپ قويدى . قەلبىمنى تېخىمۇ چۈشنىكسىز تۇيغۇلار ، باش -ئاخىرى چىقماس سۇئاللار قاپلىۋالغان ئىدى .
-سەنمۇ بىلىسەن ئاداش ، ئائىلىمىزنىڭ شارائىتى ئانچە ياخشى ئەمەس ، مەن تۇنجى يىلى ئوقۇشقا بارغاندىمۇ ئۆيدىكىلەر نەچچە يەردىن قەرز ئېلىپ مېنى مەكتەپكە يولغا سالغان ئىدى .ئالىي مەكتەپكە مېڭىش ئالدىدا  تىرىشپ ئوقۇش ، ئاتا-ئانامنىڭ ئەجرىگە چۇقۇم ياخشى جاۋاب قايتۇرۇش توغرىسىدا ئۆز-ئۆزۈمگە نۇرغۇن ۋەدىلەرنى بەرگەن ئىدىم . ئەمما ھەممە ئىش ئادەمنىڭ ئويلىغىنىدەك ،كۈتكىنىدەك چىقماي قالىدىكەن . مەكتەپكە بېرىپ ئۇزۇن ئۆتمەي رەڭگارەڭ تۇرمۇش قاينىمىدا تەمتىرەپ قالدىم . بۇرۇنقى جىمغۇر ، تارتىنچاق مىجەزىممۇ ئاستا-ئاستا ئۆزگىرىشكە باشلىدى ، دوستلىرىممۇ كۆپەيدى .ئۇيۇن -تاماشىغا بېشىمچىلاپ كىرىپ كەتتىم . ئەمدى ئويلىسام ئاشۇ ۋاقىتتا تۇنجى قەدەمنى خاتا ئالغان ئىكەنمەن . شۇنداق قىلىپ نەچچە قېتىم ئۆزۈمگە ھاي بېرىپ بۇ خاتا يولدىن ئۆزەمنى تارتىۋالماقچى بولساممۇ ئىرادەمنىڭ ئاجىزلىقىدىن مەغلۇپ بولدۇم . جەمئىيەتتىنمۇ نۇرغۇن دوستلىرىم بار بولدى ، ئۇلار بىلەن كۈندە دېگۈدەك مەيخانىلاردا ، دېسكۇخانىلاردا كۆڭۈل ئېچىپ يۈرۈشكە باشلىدىم . شۇ ئارىدا كۆرەش ئىسىملىك بىر بايۋەتچە بىلەن تۇنۇشۇپ قالدىم . ئۇ مېنىڭ نەزىرىمدە تولىمۇ قاملاشقان ، سالاپەتلىك ئادەم ئىدى  ، يېشى گەرچە مەندىن خېلىلا چوڭ بولسىمۇ ئۇنى قەلبىم قېتىدىكى ئاق ئاتلىق شاھزادىگە ئوخشىتاتتىم . ئۇ بىر شىركەتنىڭ باش دېرىكتۇرى ئىدى  ، دائىم دېگۈدەك ۋاقىت چىقىرىپ مېنى سىرتلارغا ئوينىغىلى ئېچىقاتتى ، ئۆزىنىڭ مېنى تولىمۇ ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى ، مەن نېمىنى خالىسام شۇنى قىلىپ بېرىدىغانلىقىنى ئېيتىپ قەلبىمنى شادلىققا تولدۇراتتى . ئاددىيسى ئۇنى بەكلا ياخشى كۆرۈپ قالغانىدىم ، ئۇنى بىر كۈن كۆرمىسەم چىدىمايلا قالاتتىم  ، بەزىدە يالغان ئاغرىق بۇلىۋىلىپ دەرسلەرگە چىقماي ئۇنىڭ بىلەن شەھەر ئاتلاپ  سەيلە-ساياھەت قىلاتتىم . كىيىنشلىرىممۇ ، ياسىنىشلىرىممۇ ئۆزگىرىپ بايۋەتچە خېنىملارغا ئوخشاپ قالدىم . بۇنچە سېخى ، مەرد سۆيگۈنۈم بولغىنىدىن  چەكسىز ئىپتىخارلىق ھېس قىلاتتىم . ئۆزۈممۇ خالاپ -خالىماي نەچچە قېتىم ئۇنىڭ بىلەن بىرگىمۇ بولدۇم . ئۇ ماڭا ۋەدە بېرىپ ئوقۇشۇم پۈتسىلا مېنىڭ بىلەن توي قىلىدىغانلىقىنى ئېيتاتتى . بۇنداق چاغلاردا ئۇنى قانماي-قانماي سۆيۈپ كېتەتتىم .شۇنداق خۇشال يۈرگەن كۈنلىرىمنىڭ بىرىدە بىر كۈنى ئوقۇتقۇچىمنىڭ مېنى ئىشخانىسىغا چاقىرغانلىقىنى بىلدىم . ئىشخانىغا كىرىپ تۇرىشىم بىلەن ناتۇنۇش بىر ئايال مېنى كۆرۈپلا چاچلىرىمغا ئېسلىپ مېنى ئۇرۇپ كەتتى . ئوقۇتقۇچۇم شۇنچە تۇتىۋاالسىمۇ ھېچ بولدى قىلمايتتى .   مەن ھېچنىمىنى ئاڭقىرالماي ناھەق تاياق يەۋالغانلىقىم ئۈچۈن قاتتىق ئۈن سېلىپ يىغلاپ كەتتىم . شۇندىلا بىلدىمكى بايىقى ئايال كۆرەشنىڭ ئايالى ئىكەن . ئۇ ئىككىمىزنىڭ نەچچە ۋاقىتتىن بېرى كۆرۈشۈپ يۈرگىنىمىزنى ، ئۇنىڭ بىلەن بولغان بارلىق ئىشلىرىمنى بىلىپ مېنى مەكتەپكە ئىزدەپ كەپتۇ. ئايلىنىپ چۈشكىلى تاسلا قالدىم ، كۆرەش تا ھازىرغىچە ئۆزىنىڭ ماڭا ئايالى بارلىقىنى ئېيتىمىغان ئىدى . ئۇ ئايالنىڭ ئەلپازى تولىمۇ يامان ئىدى ، مېنى مەكتەپتە رەسۋا قىلىدىغانلىقىنى ، باشقىلارنىڭ ئائىلىسىنى بۇزماقچى بولغىنىم ئۈچۈن سوتقا ئەرز سۇنىدىغانلىقىنى ئېيتىپ قورقۇتۇشقا باشلىدى . مەن ئۇنىڭغا يېلىنىپ يالۋۇرۇشقا باشلىدىم . ئۆزۈمنىڭ ھېچ ئىشلاردىن خەۋىرىم يوق ئىكەنلىكىنى ، بۇنىڭدىن كېيىن كۆرەشنى ئىككىنچى ئىزدىمەيدىغانلىقىمنى ئېيتىپ قەسەم قىلدىم . ئەمما ئۇ ئايال تېخىمۇ ھەددىدىن ئاشقىلى تۇردى . ئوقۇتقۇچىمنىڭ تەربىيە ئىشلىشى نەتىجىسىدە مېنى مەكتەپتىن چېكىندۈرۈش بەدىلىگە بولدى قىلىدىغانلىقىنى ئېيتتى . مەن ئۇ ئايالنىڭ پۇتلىرىغا ئېسلىپ يېلىنىپ يالۋۇرۇشقا باشلىدىم . ئاخىرقى ھېسابتا ئۇ ئايال دېگىنىنى قىلدى . ئوقۇتقۇچۇم بۇ ئىشنىڭ سىرتقا چىقىپ كەتسە ئوقۇغۇچىلار ئارىسىدا ياخشى بولمايدىغانلىقىنى ، مېنى ئوقۇشتىن چېكىندۈردىغانلىقىنى  ئېيتتى . بېرىپ ئۆلىۋال دېسىمۇ ياق دىمەس ئىدىم ، ئەگەر ئوقۇشتىن چېكىندۈرۈلگەنلىكىمنى ئاتا -ئانام بىلسە قانداق قىلارمەن ؟ ئەمدى باشقىلار ئارىسىدا قانداق يۈزۈمنى كۆتۈرۈپ يۈرەرمەن دېگەنلەرنى ئويلاپ ،تولا يىغلاپ ھۇشۇمدىن كېتىپتىمەن .شۇ ۋاقىتتا پۇشايماننى ئالىدىغانغا قاچا تاپالماي قالدىم -ئايشەم شۇنداق دىگەچ  چاقماقنى ئېلىپ تاماكىدىن بىرنى تۇتاشتۇردى ھەم ئېغىر بىر خۇرسىنۋاتقاندىن كىيىن سۆزلىرىنى باشلىدى:
مەكتەپتىن ئاتا-ئانامغا تېلفۇن قىلىپ ئوقۇشتىن چېكىندۈرۈلگەنلىكىمنى ئېيتىپتۇ ، دادام ماڭا تېلفۇندا بەكلا قاتتىق تەگدى ھەم تېزدىن ئۆيگە قايتىشىمنى ئۇقتۇردى . ئەمدى بۇ ھالغا كەلگەندە مەن قايسى جۈرئىتىم بىلەن ئۆيگە قايتالايمەن ، قانداق قىلىشىنى بىلمەي بېشىمنىڭ ئىچىمۇ -تېشىمۇ قاتتى .مىڭ يىغلىساممۇ ئەمدى ئورنىغا كەلمەيتتى . كۆرەش دېگەن ئالدامچى ،ۋاپاسىزمۇ شۇ يوقىغانچە غايىب بولدى . مەن بىر نەچچە كۈن ئۆتۈپ جەمئىيەتتە ئويناپ يۈرگەندە تۇنۇشقان دوستلىرىمنى ئىزدەپ باردىم  . ئۇلارغا ئۆزۈمنىڭ ئوقۇشتىن چېكىندۈرۈلگەنلىكىمنى ئېيتقاندا ھەممىسى ماڭا تەسەللىي بېرىشتى ھەم ماڭا يول كۆرسىتىشتى . بىر قىزنىڭ ئېيتىشىچە ئىچكىردىكى نۇرغۇن ئۆمەكلەرگە ئۇيغۇر ئۇسۇلچى قىزلىرىنى قۇبۇل قىلارمىش ، مائاشىمۇ يۇقۇرى بۇلۇپ كۆپ پۇل تاپقىلى بۇلىدىكەن .  مەن بۇنداقلا ئۆيگە قايتسام ئاتا-ئانامنىڭ مېنى بوش قويمايدىغانلىقىنى بىلىپ ،ئۇلار بىلەن بىرگە ئىچكىرگە بارماقچى بولدۇم. كۆڭلۈمدە ئۇ يەردە تۇرۇپ نەچچە يىل ئىشلەپ پۇل تېپىپ ئۆيگە قايتسام ئاتا-ئاناممۇ مېنى كەچۈرۈپ قالار دېگەنلەرنى ئويلايتتىم . شۇنداق قىلىپ ئەتىسىلا ئەخمەت ئىسىملىك بىر كىشىنىڭ يول باشلىشى بىلەن ئالتە قىز ئىچكىرگە قاراپ يۈرۈپ كەتتۇق .


داۋامى بار !  

سائادەت

پوۋىستنى تەكرار -تەكرار ئوقۇپ، ئىچىگە كىرىپ قالدىم. بىلىسىزغۇ چىقالمايدىغانلىقىمنى؟...داۋامىنى تېز ۋە مۇۋەپپىقىيەتلىك تاماملىشىڭىزغا تىلەكداشمەن ۋە شۇنداق قىلالايدىغانلىقىڭىزغا ئىشىنىمەن! بۇ سىزنىڭ يەنە بىر نادىر ئەسىرىڭىز بولۇپ قالغۇسى ئۇكام...غەيرەت قىلىڭ!

يانغىن

ياراتقان ئىگىمىز بەندىلەرنىڭ بېشىغا ، بۇلۇپمۇ قىزلارنىڭ بېشىغا ھەرگىز ئۇنداق كۈننى سالمىغاي .ئىچكىرگە بېرىپ ئۆزۈمنىڭ ئالدانغانلىقىمنى ، پاھىشخانىغا سېتىۋىتىلگەنلىكىمنى بىلگىنىمدە ئۆزگۈشىمنى ئۆزۈم يىگۈدەك بۇلۇپ كەتتىم، نەچچە قېتىم يىغلاپ ھۇشىمدىن كەتكەن ۋاقتىممۇ بولدى .نەچچە قىزلار بىرلىشىپ ئۇلارغا قارشىلىق قىلغانمۇ بولدۇق . ئەمما ئۇلارنىڭ زەھەردىن سېسىق گەپلىرى، تاياقلىرىنىڭ دەستىدىن  بېشىمىزغا كەلگەنگە تەن بىرىپ ، لېۋىمىزنى  چىشلەپ ئامالسىز خوجايىننىڭ يولسىزتەلەپلىرىگە كۆنۈشكە باشلىدۇق .  قىزلار شۇنداق ئاجىز بۇلىدىغان ئوخشايدۇ . ۋاقتى كەلگەندە ئادەمگە ئۆزجېنىدىنمۇ قەدىرلىك نەرسە بولمىسا كىرەك ، ئاشۇ قۇرت-قوڭغۇز جېنىدىمۇ ھاياتلىقئۈچۈن تىنىم تاپماستىن كۈرەش قىلىدىغۇ .. ئادەم بەك قىينالغاندا ئۆزى خالىمىغانئىشنى قىلىشقا مەجبۇر بۇلىدىكەن . شۇنىڭ بىلەن مىھمان كۈتۈشكە باشلىدىم .ئىچكىردىكى ھاياتىم ئەنە شۇنداق باشلاندى . باشتا ئۆز -ئۆزەمدىن يىرگىنىپ بىركۈننىمۇ خۇشال ئۆتكۈزمىدىم ، كىيىن بارا -بارا ئۆز تەقدىرىمگە بويسۇنۇپ ،رىئاللىققا يۈزلەندىم . ئۇنداق يەرگە ھەرخىل -ھەرياڭزا كىشىلەركىرىپ تۇراتتى ، كىرگەنلەرنىڭ تۇلىسى خەنزۇلار بۇلۇپ ، كىينىشلىرىدىن جەمئىيەتتەخېلى ئورنى بار پۇلدار كىشىلەر ئىكەنلىكىنى بىلگىلى بۇلاتتى ، بۇلۇپمۇ شىنجاڭدىن  كەلگەن ئۇيغۇر قىزلىرىنىڭ <<سودىسى >>ئالاھىدە ياخشى بۇلاتتى ، ھەر قېتىملىقنىڭ  باھاسىمۇ يۇقىرى بۇلاتتى . بەزىدە لوبەنگە پۇل بىرىپ بىزنىڭ بىر كۈنلىگىمىزنى سېتىۋالاتتى -دە ، بىزنى ئاللىقانداق ئولتۇرۇشلارغا ئاپىرىپ ئەتىسى ئەكىلىپ  قۇياتتى .ئارىمىزدا گۈليار ئىسمىلىك بىر قىز بار بۇلۇپ ، ئۇمۇ ماڭا ئوخشاش ئالدىنىپ  بۇ يەرگە بىللە كەلگەن ئىدۇق .  ئۇنىڭ دىيىشىچە ئاتا –ئانىسى خېلى نامى بار پۇلدار كىشى ئىكەن. ئۇ ئالىي مەكتەپ ئىمتىھانىدىن ئۆتەلمەي بىرمەزگىل ئائىلىسىدە يۈرۈپتۇ . بىر قېتىم دوستلىرى بىلەن ئولتۇرۇشقا بېرىپ بىر يىگىت بىلەن  تۇنۇشۇپ قاپتۇ . ئىككىسى خېلى ئۇزۇن يېقىن دوست بۇلۇپ ئارلىشىپ يۈرگەندىن كىيىن ،گۈليار ئۇ يىگىتنى ياخشى كۈرۈپ قاپتۇ. ئۇ يىگىت بىر ئىدارىدە ئىشلەيدىغان بۇلۇپ ،گۈليارنىڭ ئېيتىپ بىرىشىچە  چىراي جەھەتتىمۇ  ، ئەخلاق جەھەتتىمۇ خېلى ماختىغۇچىلىكى بار ياخشى بالا ئىكەن . ئىككىسى بىر يىلدەك ئارلىشىپ يۈرگەندىن كىيىن ئىككى ئائىلىنىڭ قۇشۇلىشى  بىلەن تويىنى قىلىۋاپتۇ. لىكىن ئەتىسى گۈليارنى ئۆيدىن قوغلاپ چىقىرىپتۇ ...
ئايشەم  شۇنداق دەپ  توختاپ قالدى .مەن بۇ گەپنى ئاڭلاپ  ھەيران بۇلۇپ  نىمىشقا دىگەن مەنىدە ئۇنىڭ كۆزىنىڭ ئىچىگە قارىدىم .
ئايشەم  ماڭا سەل ئەيمىنىپراق قاراپ قويدى ھەم تاماكىسىنى قاتتىق بىر شورىۋەتكەندىن كېيىن  :
- قىزچىقمىدىڭ دەپ ...
- نىمە؟ ئۇ قىز بۇرۇن باشقىلار بىلەن ناشايان ئىشلارنى قىلىپ يۈرگەنمىكەن .
- ياق ...گۈليارنىڭ ئېيتىشىچە ئۇ كىچىك ۋاقتىدا نەۋرەئاكىسى چېقىلىپ قويغان ئىكەن .
بۇ گەپنى ئاڭلاپ نىمە دىيىشىمنى بىلمەي تۇرۇپ قالدىم  . ئايشەم  شۈكلەپ كەتكىنىمنى كۈرۈپ سۆزىنى يەنە باشلىدى :  
-گۈليار ئەتىسى ئۆيدىن قوغلاپ چىقىرىلغاندىن كىيىن بېشىنى كۆتۈرۈپ ئۆيىگە قانداق  بېرىشنى  ، ئاتا –ئانىسىنىڭ يۈزىگە قانداق قاراشنى بىلمەي ،ياشلىرىنى يۇم –يۇم تۆككىنىچە كوچا ئارلاپ يۈرگىنىدە ئىچكىرگە ئۇسۇلچى قىزلارئالىدىغان ئېلاننى كۈرۈپ قاپتۇ . ھەم ئۆزىنى سىناپ باقماقچى بۇلۇپ ئىمتىھان بىرىپ  بىز بىلەن بىللە ئاشۇ مەينەت جايغا يىتىپ كەپتۇ . باشتا ئىككىمىز بىر-بىرىمىزگە ئۆزىمىزنىڭ كەچۈرمىشلىرىمىزنى سۆزلەپ بىرىشىپ يېقىن دوستلاردىن بۇلۇپ قالدۇق . ئاخىرى بۇ ئىبلىسلار قوينىدىن قېچىپ كىتىشنى ئويلاپ ،خېلى ئۇزۇن پىلان تۈزگەندىن  كىيىن بىر كۈنى كەچتە گۈليار ئىككىمىز لوبەننىڭ سىرتقا چىقىپ كەتكەن پۇرسىتىدىن  پايدىلىنىپ  ئۇنىڭ ئايالىغا  ئازغىنە كۆڭلىمىزنى بىلدۈرگەندىن كىيىن ، قىزلارغالازىملىق نەرسىلەرنى ئالىمىز دەپ سىرتقا چىقتۇق ، ئاساسەن  لوبەن سىرتقا چىقىپ كەتكەن ۋاقىتلاردا ئۇنىڭ ئايالى  بىزگە كۆز –قۇلاق بۇلاتتى،  كۆزىمىزنىڭ قۇيرۇقىدا كەينىمىزگە قاراپ قۇياتتۇق ،لىكىن ئارقىمىزدىن بىرەرسى كۈرۈنمەيتتى .  بىر دوقمۇشقا كەلگەندە بىز ئالدىراپ موتوسىكىلىتتىن  بىرنى تۇسۇپ ، پويىز ئىستانىسىغا ئاپىرىپ قۇيۇشنى ئېيتتۇق . بۇ قېتىمقىسى بىزنىڭ  مۇشۇ ئىبلىسلار قوينىغا كەلگەندىن بۇيان ئىككىنچى قېتىم قېچىشىمىز ئىدى  . ئالدىنقى بىر قېتىم قېچىپ پويىز ئىستانىسىغا كەلگەندە تۇتۇلۇپ قالغان ھەم  لوبەننىڭ قىيناپ ئېسىپ قۇيۇشلىرىغا ئۇچرىغان ئىدۇق . بۇ قېتىممۇ تۇتۇلۇپ  قېلىشىمىزدىن قورقۇپ تۇراتتۇق ، لىكىن خۇدا دەپلا تەۋەككۈل قىلىپ ئاخىرى پويىزئىستانىسىغىمۇ يىتىپ كەلدۇق .  بىلەت سېتىش زالىغا كىرىپ بولغاندىن كىيىن ئۇھ دەپ  يۈرىكىمىزمۇ سەل جايىغا چۈشكەن بولدى . چۈنكى سىرتتا  بىرەرسى تۇتىۋالغان بولسا ساقچىلارنىڭمۇ كارى بولمايتتى، ئەمدى بىزنى ئىزدەپ كىرگەن تەقدىردىمۇ ساقچىلارغا ئەھۋالنى ئېيتساق رەھىمى كىلىپ  قالسا بىزنى قۇتقۇزۇپ قېلىشىمۇ مۇمكىن ئىدى . ئىككىمىز ئۇنىڭغا –بۇنىڭغا يالۋۇرۇپ  يۈرۈپ ئۆچىرەتنىڭ ئوتتۇرىسىغا كىرىپ تۇردۇق  .  ئاخىرى بىزگە مىڭبىر تەسلىكتە ئۆچىرەت كەلدى .
- شىنجاڭغابارىدىغان پويىز بىلىتىدىن ئىككىنى ،- شۇنداق دىگەچ  بىلەت ساتقۇچى خەنزۇ يىگىتكە پۇل ئۇزاتتىم . لىكىن ئۇ گىپىمنى ئاڭلاپ چۈشەنمىگەندەك قىلىپ ماڭا قارىدى ، جىددىيچىلىك ،قورقۇنۇشتا  بىرەر جاينىڭ ئىسمىنى دىمەيلا شىنجاڭغا بارىدىغان دەپ  سالغان ئىكەنمەن .
- ئۈرۈمچىگەبارىدىغان پويىز بىلىتىدىن ئىككىنى ...
بىلەت ساتقۇچى كومپىيوتىرغا بىرنىمىلەرنى كىرگۈزگەندىن كىيىن بېشىنى چايقىدى.
-  بۈگۈننىڭ ئۈرۈمچىگە بارىدىغان پويىز بىلىتى تۈگەپ كىتىپتۇ.
ئۇنىڭ گەپلىرىنى ئاڭلاپ ھەرئىككىلىمىز چۈچۈپ كەتتۇق .بىزمۇ ئىشنى بەكمۇ ئاددىي ، خام ئويلىغان ئىكەنمىز . ئەسلى بىرنەچچە كۈن بۇرۇن  بىلەتنى ئېلىپ تەييارلاپ قويغان بولساق بۇ ئىشمۇ يوق... ئەمدى قانداق قىلىش كىرەك؟  
-ئۆرە تۇرۇپ ماڭىدىغاننىڭ بولسىمۇ بۇلاتتى ،- ئۇنىڭغا ئۈتۈنۈش نەزىرىرە قارىدىم .            
- ھېچقانداق بىلەت يوق ! – ئۇ بىزگە قاراپ قوپال ئاۋازدا ئېيتتى.
- ۋاي  خۇدايىمەي ، قانداق قىلارمىز ئەمدى ، ئەتىنىڭ بىلىتى بولسىمۇ ئېلىۋالايلى بولمىسا،- گۈليار شۇنداق دىگەچ بىلەتچىگە قاراپ ئېيتتى :
- خاپا بولماي قاراپ باقسىڭىز ، ئەتىنىڭ بىلىتى بولسىمۇ بۇلاتتى .
بىلەت ساتقۇچى بىزگە بىرنى سەت قارىۋەتكەندىن كىيىن ، كومپىيوتىرغا بىرنىمىلەرنى  كىرگۈزدى .
- كارۋاتلىقى تۈگەپ كىتىپتۇ . قاتتىق ئۇرۇننىڭ بار ئىكەن ...
بۇنى  ئاڭلاپ ئۇھ دىگىنىمىزچە بىر –بىرىمىزگە مەنىلىك قارىشىپ  سۇس كۈلۈشۈپ قۇيۇشتۇق .
  بىلەتنى قۇلىمىزغا ئالغاندىن كىيىن  خۇددى قۇلىمىزدىكى بىزنى ئەركىنلىككە ئېرىشتۈرىدىغان  سىرلىق ئەڭگۈشتەردەك ، بىزنى بۇ ئىبلىسلار قوينىدىن ، مەينەت جايدىن قۇتقۇزۇپ  قالىدىغان نىجاتچىمىزدەك يېنىش –يېنىشلاپ قاراپ كىتىشتۇق . ئەمدى يەنە بىر مۇھىم  ئىش ئەتىگىچە بىرەر جايدا پاناھلىنىپ ، ئۇلارنىڭ قۇلىغا چۈشۈپ قېلىشتىن ساقلىنىش  ئىدى . بىز مىڭ قورقۇنچتا پويىز ئىستانىسىدىن چىقىپ ، يېقىن ئەتراپتىكى بىرمېھمانخانىدىن ياتاق ئېلىپ ئۇرۇنلىشىۋالدۇق .  ھەرئىككىلىمىزنىڭ چىھرىدە سۇس خۇشاللىق جىلۋە قىلاتتى ،ھەئە، ھەر ئىككىلىمىزنىڭ يۈرىكى خۇشاللىقتىن تىپچەكلەيتتى . ''مانا ئەتىلا بۇجايدىن ئايرىلىمىز ، بۇ يەردىكى مەينەت ئىشتىن قول ئۈزىمىز ،  پاھىشە دىگەن  سېسىق ، ئاڭلىسا ئادەمنىڭ تىنى شۈركىنىدىغان نامدىن قۇتۇلىمىز . خۇدايىم بۇيرىسا نېمە كۆرسەم مەيلى ئۆيگە قايتىپ ئاتا-ئانامدىن كەچۈرۈم سورايمەن ، ئۇلارنى رازى قىلىپ  بىرەر ئىشنىڭ پېشىنى تۇتۇپ ئاخىرقى ئۆمرىمنى  مەنىلىك ، ئەھمىيەتلىك ئۆتكۈزىمەن ''كۆڭلۈمدە شۇلارنى ئويلايتتىم .... گۈليار ئىككىمىز كېيىن يۇرتقا قايتقاندا نېمىلەرنى قىلىدىغانلىقىمىزنى دىيىشىپ تاتلىق ھىسلارغا چۈمۈلۈشكىنىمىزچە ئۇخلاپ قالدۇق.
       پويىز كەچ سائەت 7دە يولغا چىقاتتى . ئەتىسى كەچ  بولغىچە ياتاقتا تەييار چۆپ يەپ ، مېڭىشنىڭ تەييارلىقىنى قىلىشتۇق . ۋاقىت قانچەئاز قالغانسىرى بۇ يەردىكى ئازابلىق  كۈنلىرىمنىڭ ئاياقلىشىدىغانلىقىنى ئويلاپ ھاياجانغاچۈمۈلسەم ، يەنە بىر تەرەپتىن قەلبىمنى ئۆزۈممۇ ئىپادىلەپ بىرەلمەيدىغان  جىددىيچىلىك، قورقۇنچ  قاپلىۋالغان ئىدى . بىز ماڭىدىغانغا دەل يېرىم سائەت قالغاندا  ياتاقتىن چىقتۇق .ياتاقتىن چىقىپلا تاكسىدىن بىرنى تۇسۇپ پويىز ئىستانىسىغا يىتىپ   كەلدۇق . ئۈرۈمچىگە ماڭىدىغان يۇلۇچىلار بەكمۇ كۆپ بۇلۇپ ، زال ئىچىنى بىر ئالغان  ئىدى ، بىزمۇ توپ ئىچىگە  قىستىلىشىپ كىرىپ ئۆچىرەت تۇردۇق .

داۋامى بار !

سائادەت

بۇ پوۋىستنىڭ بىۋاستە مۇنبەرگىلا يېزىلىۋاتقىنىنى، بۇنداق يېزىشنىڭ ئاسان ئەمەسلىكىنى بىلىمەن. لېكىن، ئالدىراتقۇملا كېلىۋاتىدۇ...يەنە بەك مۇھىم يەرگە كەلگەندە توختىتىپ قويدىڭىز ئۇكام، يېزىڭە تېز! ئاۋۇ ئىككىسى قاچالامدۇ يوق؟ بەكلا جىددىيلىشىپ كېتىۋاتىمەن مەن...