ئاجايىپ  بىر  باشلىق  بار  ئىدى  شۇنداق ، 
                                كۆزىدە  نام - مەنسەپ ، مەنپەئەت  ئۇچقۇنى . 
                                تەبىئىيتى  ناقابىل ، يارامسىز  ئەسلا ، 
                                توۋا ، دەي  بۇ  ئىنسان  تۇتقان  يولىنى . 
                   
                                يۇقرىدىن  كەلگەندە  رەھبەر  تەكشۈرۈپ ، 
                                خىلمۇ - خىل  كۈلكىلەر  چىراي  شادىمان . 
                                ئاغزىدىن  چىققان  سۆز  پەقەتلا  ماقۇل ، 
                                خوشامەت  ئۈچقۇنى  غالىبتۇر  ھامان . 
                    
                                ئاچكۆزدۇر ، تاماخور  ئېچىرقاپ  كەتكەن ، 
                                ھەتتاكى  كۆڭلىدە ھەممىسى  ئۇنىڭ . 
                                گەپ  قىلساڭ  ئالدىدا  ھاجەت - تەلمۈرۈپ ، 
                                قالمايدۇ  يېنىڭدا  بىر  مو ، تىيىنىڭ . 
                     
                                تېزەكنى  قوزغىسا  سېسىقى  چىقار ، 
                                يولسىزلىق ، بېشەملىك  قىلىدۇ  دائىم  . 
                                ئالدىدا  تىك  تۇرۇپ  ھەق  سۆزلىسەڭمۇ ، 
                                يوقتۇر  ئۇنىڭدەك  يەنە  بىر  زالىم . 
                      
                                ئاتىدىن  ھىممەتتۇر ، ئوغۇلدىن  خىزمەت ، 
                                ئەي ، نادان  خىزمەتچى ، باشلىق  ئونۇتما . 
                                خەلقتۇر  گۇياكى  ئاتاڭ  سىماسى ، 
                                نام - مەنسەپ ، بايلىققا  كۆڭۈل  سويۇتما . 
                     
                                بىر  كۈنى  قالىسەن  يىغلاپ  ئاھ  ئۇرۇپ ، 
                                ۋە  لىكىن  ھەقىقەت  يەكلەيدۇ  ھامان . 
                                ئاش  بەرگەن ، نان  بەرگەن ، ھوقۇقنى  بەرگەن ، 
                                خەلق  يوق  ئاتاڭدەك  باغرىغا  باسقان .