ئۇنتۇلغان ئاۋاز

مېھرىبان ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

ئارىلىق قانچىلىك يىراق بولسۇن پەقەت ۋە پەقەت ساڭىلا يىقىن!
كۆڭلۈمنىڭ چوڭقۇر قېتىدا سۆيگۈڭ قالسۇن!
تۈگىمىگەن چۈشلىرىمدە دائىم سەن بار سەن...
«خاتىرەمدىن»

ئۇنتۇلغان ئاۋاز

مېھرىبان

قاچانلاردىندۇر بىلىپ- بىلمەي يانفونىمنىڭ  سايرىشىنى، سەندىنلا تېلېفون، ئۇچۇر كېلىشىنى كۈتىدىغان بولۇپ قالغىنىمنى بىلمەيتتىم.
يانفونىمغا كەلگەن ھەر بىر ئۇچۇر ۋە نومۇرلار ئارىسىدىن شۇقەدەر ئىنتىزارلىق بىلەن سېنىڭ ئىسمىڭنى ئىزدەپ قاراپ چىقىدىغانلىقىمنى  بولسا سەن بىلمەيتتىڭ.
مەندىكى بۇ خىل ھالەتنىڭ قاچاندىن باشلاپ پەيدا بولغانلىقى ساڭا نامەلۇم بولسىمۇ، ئۆزۈمنىڭ بىلىپ-بىلمەي ساڭا ئىچەكىشىپ قېلىۋاتقىنىمنى، ئىنتايىن نازۇك،  يوشۇرۇن بىر تەلپۈنۈشنىڭ سېنى ئىزدەۋاتقانلىقىدىن دېرەك بېرىۋاتقانلىقىنى ئىنكار قىلالمايمەن.
ناۋادا، كەلگەن ئۇچۇر سەندىن بولماي ھاۋارايى ياكى ئېلان ئۇچۇرلىرى ۋە ياكى باشقىلاردىن كەلگەن تىلفون بولۇپ قالسا، قانچىلىك ئۈمۈدسىزلىنىپ، كېتىدىغانلىقىمنى بەلكىم سەن بىلمەيسەن ھەم تەسەۋۋۇرمۇ قىلالمايسەن!
ئەتراپىمدىكى ھەممە نەرسىدىن سېنىڭ مېھىر ۋە  كۆيۈمگە تولغان ئەركەكلەرگە خاس جاراڭلىق ئاۋازىڭ كېلىۋاتقاندەك قۇلاقلىرىمنى دىڭ تۇتۇپ قاتتىقراق تىنىشقىمۇ جۈرئەت قىلالماي ئەتراپقا قۇلاق سالىمەن،  بەزى كېچىلەردە  تۇيۇقسىز بوران چىقىپ دېرىزەم تاراقلاپ كەتسىمۇ دەككە–دۈككىدە، چەكسىز غېرىبلىق، قورقۇنچ ئىچىدە ئىسمىڭنى چاقىرىپ سالىمەن ھەم  سېنىڭ  ھەر قېتىم تېلېفون قىلغان چاغدا دەيدىغان  « زۇمرەت سىز ھەرگىز يالغۇز ئەمەس، ئاللاھ  سىز بىللەن بىللە» دىگەن سۆزلىرىڭنى يادىمغا ئېلىپ ئەڭ چوڭ تەسەللگە ئېرىشكەندەك  تەسكىن تاپاتتىم.
بەزىدە تۇيۇقسىزلا يوپۇرماقلارنىڭ شىلدىرلىشىدىنمۇ سېنىڭ ئاۋازىڭ كېلىپ قالىدىغاندەك، ھەركۈنى تاڭنىڭ يورۇشى بىلەن تەڭ بالكۇنغا چىقىپ بىنا بىلەن بوي تالاشقان ئېگىز دەرەخلەرنىڭ يوپۇرماقلىرىغا ئۇزۇندىن –ئۇزۇن تەلمۈرۈپ، گويا سېنىڭ تېۋىشلىرىڭ كېلىپ قالىدىغاندەك قاراپ  تۇرۇپ  كېتەتتىم!
باھار كېلىشى بىلەن بۇلبۇلنىڭ چاڭىلداپ سايراشلىرى مېنى تىخىمۇ پەرىشان قىلىۋەتتى. شۇ تاپتا سەن تامان پەرۋاز قىلىۋاتقان  يۈگەنسىز تۇيغۇرلۇرۇم، سەن بىلەن پىچىرلىشىۋاتقان ياپ-يېشىل نىدالىرىم، مېنى راسلا ئازاپلىدى... ئۆزۈمدىن سوراپ ھارمايدىغان چۈشىنىكسىز سوئال سېنى قاچان قەيەردە ئۇچرۇتۇپ قالدىم؟ دېگەندىن ئىبارەت ئىدى.
بىز تونۇشامدۇق؟ بۇنى بىلمەيمەن، بىلىدىغىنىم مەۋھۇم دۇنيادا ياكى سەن  ياكى مەن  بىر-بىرىمىزنى ئۇچرىتىپ قالغىنىمىز!
بەزىدە سېنى ئەسلىگىنىمدە ئىككىمىزنى يىقىنلاشتۇرغۇنى ،بىزدىكى ئەدەبىياتقا بولغان ئوتتەك قىزغىنلىق ، ئوخشاش تىپتىكى مەھسۇلات بولغانلىقىمىزدىن بولسا كېرەك دەپ ئويلاپ قالىمەن.
بىز «ئىجادىيەت» كوچىسىدا شۇنداق تاسادىپى تونۇشۇپ قالدۇق، پىكىر ئورتاقلىقىمىز، كۆزلىگەن نىشانىمىزنىڭ بىردەكلىكى بىزنى پىكىرداش، سىرداش، قەلەمداش كىشىلەردىن قېلىپ قويدى. قىيىن مەسىلىگە يولۇقساق بىر-بىرىمىزگە يول كۆرسەتتۇق، ئىجادىيەت ئۈستىدە ھەر كۈنى دېگۈدەك مۇنازىرىلىشىپ تۇردۇق، سېنىڭ دانىشمەنلەرچە  تارىخ-پەلسەپە، يىزىقچىلىق ھەققىدە سۆزلەپ بېرىدىغان ھەر بىر ئېغىز سۆزۈڭ مەندە چوڭقۇر  تەسىر قالدۇرغان بولۇپ، ساڭا بولغان قايىلىققىم  كۈنسېرى ئاشماقتا ئېدى،  يېڭى تونۇشقان كۈنلەردە ھەر كۈنى دىگۈدەك  مېنىڭدىن ھال- ئەھۋال سوراپ تىلفون قىلىشىڭ  باشتا  سەندىن بىزارلىق ھىس قىلدۇرغان بولسا ،كېيىنكى كۈنلەردە  مىنىڭ كۈندىلىك تۇرمۇشۇمغا سىڭىپ  كىرىپ، ماڭا بىر خىل كۆيۈنۈش، مېھرىبانلىق ئاتا قىلىپ، مېنى باشقىچە بىر ئىنسانغا ئايلاندۇرۇپ قويماقتا ئېدى.
قاچانلاردىندۇر قەلبىمدە توڭلاپ قېتىپ كەتكەن مۇز پارچىلىرى ئاستا-ئاستا ئېرىپ كېتىۋاتقاندەك  ئۆزۈمنى بىر خىل يېنىك، ئازادە،  خاتىرجەملىك تۇيغۇسىدا سەزگەندەك ھەممە نەرسىگە كۈلۈپ قارايدىغان  ئەينەك ئالدىدا ئۆزۈمنىڭ روھىي ھالىتىگە زەڭ سالىدىغان بولۇپ قالغان ئېدىم.
تۇرۇپلا  ئۆزۈمدىن؛ مېنىڭ ھاياتىمنى بۇ قەدەر ئۆزگەرتىۋاتقان  نەرسە زادى نېمە ؟ دەپ سوراپ قوياتتىم، ئاخىرى شۇنداق يەكۈن چىقاردىم ، ئۇ بولسىمۇ سەندىكى سەمىمىيلىك، ئاق كۆڭۈللۈك، ھېچقانداق بەدەل تەلەپ قىلمايدىغان غۇبارسىز  ئىنسانىي مېھرى-مۇھەببەت ئىكەن، ساڭا تەشككۈرلەر بولسۇن!
سېنىڭدىكى بۇ ئالىيجانابلىق، ئىنساپ ۋە ساپ دىللىق  ئىمان-ھىدايەت جۈملىسدىن بولۇپ،  قەلبلەرنى تۇتاشتۇرۇپ تۇرغىنىمۇ دەل  ۋۇجۇدىمىزدا جۇلالىنىپ تۇرغان نۇر زىياسى ۋە ياراتقۇچىمىزغا باغلانغان رىشتە، ئەڭ بۈيۈك ھەقىقەت توغرا يولنى تاللىغانلىقىمىز، ھەقنى تونۇغانلىقىمىز، بىر مەنزىلگە قاراپ تەڭ ئىنتىلىۋاتقانلىقىمىز ئىدى. سېنى ھاياتىمنىڭ، كۈندىلىك تۇرمۇشۇمنىڭ بىر قىسمى دېيەلمىسەممۇ  ئەمما جىمجىت قەلبىمنىڭ ئەڭ نازۇك پىنھانلىرىدا بىخ سۈرىۋاتقان يېڭى بىر ئازابنى قوبۇل قىلىۋاتقانلىقىمنى ھېس قىلماقتا ئېدىم، بۇ ئازاب شۇنچىلىك شېرىن، شۇنچىلىك ئاچچىق، شۇنچىلىك ھەسرەت بىلەن  ئەۋىج ئالماقتا ئىدى.
مەن چۆچۈدۈم، تەسادىپىي ئازاب غۇنچىلىرى مۇھەببەت رەڭگىدە چېچەكلەپ شىكەستە قەلبىمنى ماكان ئەتسە بەرداشلىق بېرەلمەي قېلىشىمدىن قورۇقتۇم،  ئۆزۈمگە قاتتىق ئاگاھ بولۇشۇم كېرەكلىكىنى ھېس قىلىپ، بۇ رېئاللىقنى ئاغدۇرۇپ تاشلاش ئۈچۈن  ئۆزۈمگە قايتىشنى قارار قىلدىم، لېكىن- تېلېفوننى بىر مەزگىل ئىشلەتمەسلىكنى قارار قىلالمىغان پەيتتە  سېنىڭ توختىماي ئۇچۇر ۋە،تىلىفۇن قىلىشىڭ بىلەن قارارىمنى ئۆزگەرتىشكە ئامالسىز قالماقتا ئېدىم...

داۋامى بار...

kattayaylak

ئۆزىنى ھەقىقى ياخشى كۆرىدىغان ئايال كىشىسى بولمىغان ئەرمۇ،ئۆزىنى ھەقىقى ياخشى كۆرىدىغان ئەركىشىسى بولمىغان خاتۇنمۇ بەختسىزدۇر...

Sat^

مىھرىبان........

hiyallirim

مەن تۈگىگەندە بىراقلا ئىنكاس يازاي

geyret38

‹‹ئەگەر تۇگەپ ناۋادا قالسا يىقلغۇى.ئوتمۇ ئوزنى ھىچ رەھيىم قىلماي كويدۇرەر.››

omak13140 ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

ياخشى يىزىلىپتۇ ، داۋامىنى تىزراق يوللاڭ .

sawri

مەن يىڭىلا ئاڭلىغان بىرسىنىڭ مۇھەببەت ھىكايىسىنىڭ بىشىدا شۇنداق مەزمۇنلار باركەن . مۇنداق تاسادىپىيلىقلار باركەن دىسە .  

ھە قىنى داۋاملىق ئالغا .

مېھرىبان ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

  سەن شۇنچىلىك يۇمۇرىستىك قىزىقچى  ئېدىڭ، سەن بىلەن  شۇنچىلىك كۆڭۈللۈك ھال-ئەھۋال سورىشاتتىم. نېمىشقىدۇر سەن بىلەن پاراڭلاشسام قىلچە ھودۇقۇش، تەمتىرەش، ياتسىراش ھېس قىلمايتتىم. بىز گويا كونا سىرداشلاردەك، دىلداشلاردەك سۆھبەتلىشەتتۇق.
سەن ھەر قېتىملىق سۆزلىشىشتىن كېيىن ئاخىردا مەندىن «بۈگۈن قەلەم تەۋرەتتىڭىزمۇ؟»  دەپ سورايتىڭ، مەن ساڭا قىلچە يالغان سۆزلىمەيتتىم، يازغان كۈنلىرىم «ھەئە..يازدىم» دەپ ماۋزۇسىنى ياكى مەزمۇنىنى قىسقىچە چۈشەندۈرۈپ ئۆتسەم، يازالمىغان كۈنلىرى بولسا خۇددى گۇناھكارلاردەك  «كەچۈرۈڭ! بۈگۈن بەك ئالدىراش بولۇپ كەتتىم، يېزىشقا ۋاقت چىقىرالمىدىم» دەيتىم.
     سەن ماڭا تېلفون قىلغاندا يىغىندا ياكى سىرتتا بولۇپ قېلىپ ۋاقتىدا ئالالماي قالغان بولسام، سەن توختىماي تېلفون قىلىۋېرەتتىڭ، ئۇچۇر قىلىپ نەدە، نېمىلەرنى قىلىۋاتقانلىقىمنى، نېمىشقا تىلفوننى ئالمىغانلىقىمنى سۈرۈشتە قىلىپ ئۇچۇر دېگەننى ياغدۇرۋېتەتتىڭ، بەك قاتتىق خاپا بولمىساڭمۇ، تېرىكىپ قالغىنىڭنى سېزەتتىم. قايسى كۈنى تېلفونىمنىڭ  توكى يوق، ھەم سەل مىجەزىم يوق ئىشخانامدا سافادا يېتىپ ئۇخلاپ قاپتىمەن، ئويغانسام ئىشتىن چۈشىدىغان ۋاقىت بولغان ئىكەن، تېلېفونىمغىمۇ قارىماي ئىشتىن چۈشۈپ ئۆيدە ئۆي ئىشلىرى بىلەن مەشغۇل بولۇپ قالغان ئېكەنمەن.  بىر كەمدە دوستۇم ئۆيگە تېلفون قىلىپ «بىر چۈشتىن كېيىن ساڭا تېلېفون قىلىپ ئالالمىدىم، يانفونىڭ ئېتىك،  نەدە يۈرىيسەن خېىنىم؟» دېگەندە ئاندىن دەرھال چۈشتىن كېيىن  سەندىن كەلگەن قىسقا ئۇچۇرلارنى  كۆرۈۋېتىپ يانفونىمنىڭ توكى تۈگەپ كەتكەنلىكىنى يادىمغا ئالدىم. دوستۇم بىلەن سۆزلىشىپ بولۇپلا  خىزمەت فورمامنىڭ يانچۇقىدىن يانفونىمنى ئېلىپ قارىسام راس ئېتىك ئىكەن، زاپاس باتارىيەنى ئالماشتۇردۇم،  يانفوننى ئېچىشىمغىلا سېنىڭ ئۇچۇرلىرىڭ ، يانفون نومۇرۇڭ كەينى-كەينىدىن ئۇچۇر بولۇپ كېلىشكە باشلىدى، سەن بەكلا تىت-تىت بولغاندەك قىلاتتىڭ، نېمىشقىدۇر  ئۇچۇرلىرىڭنى ئوقۇپ رازىمەنلىك تۇيغۇسىدا  سەندىن ئالەمچە خۇش بولدۇم،  ئۇچۇرنى  تامامەن ئوقۇپ بولماي تۇرۇپ  سەندىن يەنە تېلېفون كەلدى، مەن تۇنجى قېتىم سېنىڭ تېلېفونىڭنى ئالماسلىقنى  ئۈگەنمەكچى بولغاندەك  تېلېفوننى ئۈستەل ئۈستىگە  قويۇپ ياندىكى ھوجرا ئۆيگە چىقىپ كەتتىم.
  بىر قىتىم ... ئېككى قىتىم ... ئۈچىنچى قىتىملىق تېلفونىڭنى ئاخىرى  يەنە ئالدىم، «ئەسالامۇ ئەلەيكۇم!»غا سەن ھەر قېتىم «ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام» دەپ جاۋاب قايتۇراتتىڭ، بۈگۈن ئۇنداق دېمىدىڭ ، ئاچچىق-غەزەب بىلەن «نەدەلەردە يۈردىڭىز تېلېفون ئالماي؟  بىر چۈشتىن كېيىن يانفوننى ئېتىپ قويۇپ نېمىش قىلدىڭىز زادى؟»  دەپ ئۈنلۈك تىترەك ئاۋازدا مېنى سوراق قىلىشقا باشلىدىڭ،  مەن ئۆزۈممۇ چۈشەنمەيدىغان بىرخىل خۇشاللىق،  بەختىيارلىق ئىلكىدە شۇنچىلىك كۈلۈپ كەتتىمكى، ئاخىرى سەنمۇ كۈلۈپ سالدىڭ،  مەن  ساددىلارچە  شوخلۇق ۋە ئەركىلىك بىلەن تۇمشۇقۇمنى ئۇشلاپ ئاۋازىمنى سوزۇپ تۇرۇپ «بۈگۈن پەقەت مىجەزىم يوق ،بېشىم ئاغرىپ ئىشخانىدا ئۇخلاپ قاپتىمەن» دېدىم.
سەن «مەنمۇ شۇ ئاغرىپ قالغانمىدۇ دەپ ئەنسىرىگەن سىزدىن،  شۇنداقمۇ بىغەم ئىنسان بولامدۇ، يانفوننى ئېتىپ قويۇپ ئادەمنى ئەنسىرىتىپ»   دەپ بىرمۇنچە كوتۇلداپ  كەتتىڭ، سېنىڭ قېيىداشلىرىڭ، يوقىرى ئاۋازدا چېچىلىشلىرىڭ  ماڭا كۆڭۈل بولگەنلىكىڭنىڭ ، ماڭا كۆيۈنگەنلىكىڭنىڭ ئىپادىسى ئېدى، شۇڭا سەندىن رەنجىمىدىم، ماڭا كۆڭۈل بۆلدى دەپ بىلىپ سەندىن مىنەددار بولدۇم. ھاياتلىقتا  ھەقىقىي كۆيۈنۈشكە كىمنىڭ ئېرىشكۈسى يوق؟ دۇنيادا كىممۇ مەن مېھرى مۇھەببەتكە  مۇھتاج ئەمەس، دىيەلىسۇن؟...
سىرغىپ چۈشكەن ياشلىرىمنى پەرتۇقۇمنىڭ  بۇرجىكىگە سۈرتىۋېتىپ،  ئۆزۈمنى تۇتىۋېلىپ  چاندۇرماسلىققا تىرىشىپ،«خاپا بولمۇسۇنا.. بۇندىن كېيىن دىققەت قىلاي، بى قىتىم كەچۈرۋېتىڭ ماقما، سىزدىن كەچۈرۈم سورۇدۇميا ئەينا، گەپ قىلىڭە، بى كۈلىۋېتىڭە دېدىم» تۇرپان ،خوتەن ۋە يەنە نەلەرنىڭدۇ شېۋىسىدا ھەييارلىق بىلەن، سەن كۈلىۋەتتىڭ، ئۆزۈممۇ كۈلىۋەتتىم، لېكىن مەڭزىمنى بويلاپ دانە-دانە ياش تامچىلىرى  ئېقىپ چۈشمەكتە ئېدى.
     مانا مۇشۇنداق ھەر كۈنكى سالام–سائەت، ئەھۋال سوراش، ئەدەبىيات ھەققىدە سۆھبەتلىشىش بارا-بارا بىزدىكى  ئورتاقلىققا- يېقىنلىققا يول ئېچىپ بەردى. مەن بۇ پاكىز سەمىمى  ئىجىللىقنىڭ بىر كۈنلەردە دىل يارامنى قانىتىپ قويۇشىدىن ساڭا بولغان قايىللىقىمنىڭ، تۇيۇقسىز مايىللىقا ئۆزگۈرۈپ قېلىشىدىن  ئەنسىرەيدىغان بولدۇم.
سېنىڭ ۋە ئۆزۈمنىڭ بۇ « رېلىستىن » مەڭگۈ چىقىپ كەتمەسلىكىمىزنى ۋە بۇ پاكلىق، سەمىمىيلىك مۇجەسەملەنگەن دوسلۇق مېھرىمىزنىڭ ئەبەدى ئۆزگىرىپ كەتمەسلىكىنى ھەر كۈنى سەن بىلەن تېلېفونلىشىۋاتقان دەقىقىلەردە ئىچىمدە پىچىرلاپ تۇرۇپ «ئاللاھ»دىن تىللەيتىم!
بەزىدە كېشى ھاياتىدا تەسادىپى نىسىپ بولغان خۇشاللىق ،ئويلىمىغان كۆڭۈلسىزلىكلەرنى  ئېلىپ كېلىدىكەن . كەيپىياتىم ناچار بىر ئەتىگەنلىكى ئىدارىنىڭ  تۇيۇقسىز  ئۇختۇرۇش قىلىشى بىلەن ئۈرۈمچىگە «ئىختىيارى مۇخبىرلارنى تەربىلەش كۇرسىغا» ئۈچ كۈنلۈك ئۈگۈنۈشكە  بارىدىغان بولۇپ قالدىم.. نىمىشقىدۇر  بۇ ئۇختۇرۇشتىن يۈرىگىم سېلىپ كەتتى ،بەلكىم سەن بىلەن ئۇچرۇشۇپ قېلىش ئىمكانېيتى بولۇپ قېلىشىنى تەسەۋۇر قىلىپ باققان بولسام كېرەك؟
ئەتە يولغا چىقسىڭىز بولىدۇ ،ئۆيگە قايتىپ تەيارلىقىڭىزنى  قېلىۋېلىڭ! بۆلۈم باشلىقىنىڭ بۇ گېپى بىلەن ئۆيگە قايتتىم دە سەپەر تەيارلىقىنى قېلىشقا باشلىدىم ، چۈشكىچە ھەممە تەيارلىقلىرىمنى تاماملاپ بولۇپ قىلىدىغان ئېشىم يوق بىكارلا بولۇپ قالدىم..كۈندە بۇ كەمگىچە سەندىن نەچچە قېتىم ئۇچۇر كېلىپ بولاتتى ،ياكى تىلفۇن قىلاتتىڭ ،-بۈگۈن بۇ خوشالىقىمنى ساڭا دەي دىگەندە سەندىن ھىچقانداق تېۋىش يوق ئېدى .
چۈش بولۇپ قالغان بولسىممۇ تاماق يىيىشكە رايىم يوق ،كۆڭلۈم بىرنەرسە تارتىدىغاندەك ئەمەس ئېدى،شۇنداقتىمۇ  كىچىكىنە بولسىمۇ بىر نەرسە يىيىش  ئۈچۈن تۈگۈپ توڭلاتقۇغا سېلىپ قويغان «كۆك چۆچۈرىسىدىن» نەچچە تال ئېلىپ قازانغا سالدىم. شۇ ئەسنادا  يانفۇنۇم سايراپ كەتتى، يۈگۈرۈپ دىگۈدەك بىرىپ  يانفۇنۇمنى قولۇمغا ئالدىم ، كۆڭلۈمدە چوقۇم سەندىن كەلدى دەپلا ئويلاپ ئېلىشقا  ئالدىرىغان ئېكەنمەن ،بىراق  بۇ تىلفۇن  سەندىن ئەمەس ،خىزمەتدىشىم دىن كەلگەن ئېدى،خىزمەتدىشىم بىر يىقىنىنىڭ ئون كۈن بۇرۇن زاكاس قېلىپ قويغان «بۇگۇن چۈشتىن كېيىن تۆت يېرىمنىڭ  ئۈرمچىگە ئۇچىدىغان ئايروپىلان بېلتىنى جىددى ئىشى چىقىپ قالغانلىقتىن باشقىلارغا  ئۆتۈنۈپ بېرىۋېتىدىغانلىقىنى ئېيتىپ  سىز بەرىبىر ئەتە ماڭسىڭىزمۇ- ماڭىسىز  بۈگۈن ماڭامسىز يا بىلەتنى سىزگە ئېلىپ بىرەي دېدى»ئويلاپ باقسام بۇمۇ بولغۇدەك  تەيارلىقىم پۈتكەن  باشقا ئېشىممۇ يوق ئېدى.
شۇنداق قېلىپ چۈشتىن كېيىنلىك ھاۋا قاتنىشىدا ئۈرۈمچىگە قاراپ ئۇچتۇم.  مەن بىلەن تەڭ ئەركىن پەرۋاز قىلىۋاتقان تۇيغۇلۇرۇم، بۇلۇتلار ئارىسىدىن كىمنىدۇر ئىزدەيتى، توساتتىن  ئايرىدۇرۇمدا  سەن بىلەن ئۇچرۇشۇپ قالىدىغاندەك، ئالدىمغا  كۈلۈمسىرەپ  سەن ئالغىلى چىقىپ قالىدىغاندەك بىر شىرىن تۇيغۇدا قۇلاقلىرىمغىچە قىزىرىپ كەتتىم،چۈنكى بىز تونۇشقىنىمىزغا ئېككى يىلچە بولغان بولسىمۇ كۆرۈشۈپ باقمىغان ئېدۇق،-خىيالار بۆشىكىدە ئەللەيلىنىپ بىردەمدىلا ئۈرۈمچى ئايردۇرۇمغا  قونغانلىقىمىزنى سەزمەي قاپتىمەن.
بېلىمنىڭ بۆشىكى بولغان بۇ ئاۋات شەھەرگە ئايروپىلان شوتىسىدا  تۇرۇپ مېھرىم بىلەن نەزەر سىلىشقا باشلىدىم،قاتار-قاتار قەد كۆتۈرۈپ بىر-بىرىدىن  بوي  تالاشقان ئېگىز بىنالار ، زاۋۇت تۇرخۇنلىرىدىن تۈرۈلۈپ چىقىۋاتقان قاپ-قارا ئىس تۈتەكلەر دىن ھالقىغان كۆزلىرىم جەنۇپ تەرەپتىن ئۇچۇپ كېلىپ يەرگە قونۇشقا تەمشەلگەن ئايروپىلانغا مەركەزلەشتى، قانداقتۇر بىر كۈچ مېنى يەرگە چۈشۈشكە ئالدىرتىۋاتاتتى .
بەزىدە ئادەمنىڭ ھېس تۇيغۇسى  بىر ئىشلاردىن ئالدىن خەۋەر بېرىپ تۇرسا كېرەك! چامادانىمنى كۆتۈرۈپ ماشىنا توختۇتۇش مەيدانىغا كېلىپ تاكسى ئىزدەۋاتاتتىم، يىنىمدىلا  قۇلۇقىمغا  ئاڭلانغان تونۇش ئاۋازدىن چۆچۈپ كەينىمگە قارىدىم،قارىدىميۇ  جايىمدا داڭ قېتىپ  تۇرۇپلا قالدىم، كۆزلىرىمگە ئىشەنمەي دىسەم كۆز ئالدىمدا ساپسېرىق  بۇدرە چاشلىرى مۈرىسىگە يىيىلغان،قارا كۆز ئەينەك  تىزىدا ئاق يامغۇرلۇق چاپان كىيىۋالغان  زىلۋا ئېگىز بوي قارىماققا ئوتتۇز ياش ئەتراپىدا بىر قىز بىلەن كېتىپ بارغىنى سەن  ئېدىڭ، ئىشىنەي دىسەم   بىر قېتىم پاراڭ ئارىسدا  يالاڭ  باش چاشلىرىنى ھەر خىل رەڭلەردە بوياپ،بۈدرە قېلىۋالىدىغان  ئاياللارغا  ئۆچلۈك قىلىدىغانلىقىڭنى ئېيتىپ بەرگەن ئېدىڭ، سەن ماڭا دىققەت قىلماي يىنىڭدىكى مودا خېنىمغا  سۈركىلىپ دىگۈدەك مېڭىپ    تىزلا يىنىمدىن ئۆتۈپ كەتكەن بولساڭمۇ،مەن كۆز ئالدىمدا يۈز بەرگەن بۇ قىسقا كۆرۈنۈشتىن تېخىچە ئېسىمنى يوقۇتۇپ ئۆزۈم گە كىلەلمەيۋاتاتتىم.  پەرىزىمچە يىنىڭدىكى ئايالىڭ بولىشى مۈمكۈن ئەمەس ئېدى، ئۇنداقتا بۇ ئايال كىم؟ مېنى بىئارام قېلىۋاتقېنى دەل مۇشۇ سوئال ئېدى.
ساڭا تىلفۇن قېلىپ سىز نەدە..؟ دەپ- سورۇغۇم كەلدى ،بىراق مەن ئەزەلدىن  ئۆزلۈكۈمدىن تىلفۇن قېلىپ سېنى ئىزدەپ باققان ئەمەس،سەن نەچچە قېتىم «توۋا، زۇمرەت..ئېزىپ-تىزىپ بىرەر قېتىم تىلفۇن ئۇرۇپ ئەھۋال سوراپمۇ قالمايسىز ھە؟» دىگىنىڭدە ، كۈلۈپ كېتىپ مەن تىلفۇن قىلغاندا ئالالماي قالارسىزمىكىن ..؟نىمىشقا بۇنداق ئويلاپ قالدىڭىز.؟ ياق ،دەيمىنا ئەمدى، سىز ئاۋال ئۇرۇپ بېقىڭ ئالمىغاندا گېپىڭىزنى قىلمامسىز..مانىمۇ دەپ قوياي مېنىڭ تىلفۇنۇم يىگىرمە تۆت سائەت ئوچۇق تۇرىدۇ  ئەگەر كېچىسى ئۇرۇپ قالسىڭىزمۇ ئۇخلاپ قېتىپ قالمىغان بولساملا چوقۇم ئالىمەن!
بىز تونۇشقىلى ئېككى يىلدىن ئاشقان بولسىمۇ ، يىزىقچىلىق ئۈستىدە بەزى سۆز ئاتالغۇلارنى قانداق ئىشلىتىشتە سېنىڭ ياردىمىڭ كېرەك بولۇپ قالغاندا جىددى قىسقا ئۇچۇر قېلىپ سېنى ئىزدىگىنىمنى  ھىساپقا ئالمىغاندا تېلېفون ياكى قالايمىقان ئۇچۇر قېلىپ سېنى ئىزدەپ باققان ئەمەس  ئېدىم، ئويلاپ باقسام  ھەجەپ جىم بولۇپ كەتتى تىلفۇن قىلىپ باقاي چۇ ، نېمىش بولغاندۇ ئۇنىڭغا  دىگۈدەك  پۇرسەتمۇ بەرمىگەن ئېكەنسەن .ھەر كۈنى سەھەر ئورنۇمدىن تۇرۇپ مەن تاپشۇرۋالىدىغان ئۇچۇر«خەيىرلىك سەھەر خانىم! كېچىدىن ياخشى ئۇخلاپسىزمۇ ؟» ئاندىن كېيىن خىزمەت ۋاختىم چۈش بىلەن ئەتىگەن ئارلىقىدىكى ۋاقىت سائەت توقۇز-ياكى ئونلاردا  سەندىن كېلدىغان تىلفۇن ئېدى.
مانا بۈگۈن سەھەردىن باشلاپ تىلفۇنۇڭ ياكى ئۇچۇرۇڭمۇ يوق ،تېخى تۈنۈگۈن كەچتە مەن بىلەن يېرىم سائەتچە پاراڭلاشقان ئېدىڭ، ھەجابا ماڭا ئۈرۈمچىگە بارىدىغانلىقىڭ توغرۇلۇق ھىچنىمە دىمىگەن ئەمەسمىدىڭ؟ ياكى سەنمۇ ماڭا ئوخشاش جىددىلا بىر ئىش بىلەن سەپەر قىلىپ قالغانسەنمۇ؟ ئەگەر بايىقى سەن بولمىساڭچۇ، ياكى مەن خاتا تونۇۋالغاندىمەنمۇ؟ گەرچە بىز جاھاننىڭ ئېككى چېتىدە ،بىرىمىز شىمالدا بېرىمىز جەنۇپتا ياشاۋاتقان، يۈز كۆرۈشۈپ باقمىغان بولساقمۇ  ماڭا ئەۋەتكەن سۈرىتىڭنى كۆرگۈنۈم ، ئاۋازىڭنى ھەر كۈنى دىگۈدەك تىلفۇندا ئاڭلاپ تۇرغۇنۇم ئۈچۈن خاتا تونۇۋالغانلىقىمنى جەزىملەشتۈرەلمەيتىم..
كۆز ئالدىمدا سىرىق چاچ ئايال بىلەن كەتكىنى راسلا سەن ئېدىڭ، ئادەمنىڭ يۈرىكى شۇنداقمۇ سەزگۈر بولامدىغاندۇ؟   ئىدارىدىن ئۈرۈمچىگە ئۈگۈنۈشكە بارىدىغانلىقىمنى ئۇقتۇرغان شۇ دەقىقىدە  يۈرىكىم سېلىپ ئۆزىچە كۆڭلۈم ئۆيگەندەك بىر سىزىمدە تۇرۇپ قالغان ئېدىم، ئەسلىدە خۇشال بولۇشۇم كېرەك ئېدى،ئەمما نىمىشقىكىن بۇ خەۋەر مېنى خۇشال قېلالمىغان ئېدى..
ئۆيدىن بوسۇغا ئاتلاپ چىقمايلا سەن بىلەن بۇ چوڭ شەھەردە ئۇچرۇشۇپ قېلىشىمنى تەسەۋۋۇر قىلىپ باققان ئېدىم ،لېكىن بۇنداق تۇيۇقسىز  بىرلا ۋاقىتتا ئۈرۈمچىگە تەڭ ئۇچۇشىمىزنى ،يەنە كېلىپ سېنى باشقا بىر ئايال بىلەن ئۇچرۇتۇپ قېلىشىمنى تەسەۋۇر  قىلمىغان  ئېكەنمەن .. شۇ دەقىقىدە قولۇمدا تىلفۇن يا ساڭا تىلفۇن قېلىشىمنى بىلمەيمەن،يا بارار جايىمغا تاكسى توسۇپ مېڭىشىمنى بىلمەيمەن، خۇددى چاقىرىلمىغان تويغا بېرىپ قالغان  ئېتىبارسىز مېھماندەك تۆت ئەتراپىمغا قاراپ ئالدىراش قوللۇرىدا سومكا –چامادان كۆتۈرىۋالغان يولۇچىلار ئارىسدا  بايىقى جايىمدا ئۆرە تۇرماقتا ئېدىم.


داۋامى بار....

gulnazi ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

‹ كۆيگەن يامانمۇ كۆنگەنمۇ › دەپ سوراپ قالىمەن  بەزىدە ئۈزۈم ۋە ئۆزگىلەردىن ، تۇرۇپ ۋەدىلەرنى بېرىمىزكە بىز پەقەت دوس دەپ شۇنداق كۈنۈپ قالغانلىرىمىزدا ،لېكىن ئاللىقاچان دوسلۇقتىن ھالقىپ كەتكىنىمىزدە چۆچۈپ كىتىدىكەنمىز .
بۇ ئەسەردىكى ‹مەنمۇ › بىلىپ بىلمەي شۇ كۈنۈپ قالغانلىرىغا تەن بەرگۈسى كەلمىگەن ئىدى ئايرۇدۇرۇمدىكى تاسادىپىلىقلار قەلبىدىكى بۇ سىرلىرىنى يىشىۋەتتى. قەلبىدە پەقەت دوستلۇقلا بولسا ئىدى يىنىدىكى سېرىق چاچلىق ئايالغا بۇ كىم ئۈزى دەپ سوئال نەزىرىنى ئاغدۇرمىغان بۇلاتتى .
  داۋامىغا تەشنا دىللىرىمغا بىر مەھەل يۈگەن سالغاچ سىزگە مەدەتلەر تىلەيمەن  .

مېھرىبان ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

ياتاققىمۇ ئورۇنلىشىۋالدىم، دېرىزىدىن سېرتقا قاراپ بىر نوقتىغا تېكىلگىنىمچە تۇرىۋاتقىنىمغا قانچىلىك بولدىكىن؟ شۇ تاپتا ، گويا چۈشۈمدىكىدەك كۆز ئالدىمدا زاھىر بولۇشىڭنى شۇ قەدەر ئارزۇ قىلاتتىم، شەپەق قىز گوگۇم ئىتەكلىرىنى  زېمىنغا يىيىپ كېلىشى بىلەن دېرىزە سېرتىدىكى مېنى خىيالغا بەنىت قىلىۋالغان  ئازاپلىق  كارتىنا قاراڭغۇلۇق تامان كۆچۈشكە  باشلىغان بولسىمۇ،-ئەمما مەن قولۇمدا يانفۇنۇمنى تۇتقىنىمچە سېنىڭ  تېۋىشلىرىڭنى كۈتمەكتە ئېدىم. ئايرودۇرۇمدىكى كۆز ئالدىمدا مودا خېنىم بىلەن كەتكىنى سەن بولماسلىقىڭنى ،سېنىڭ يۇرتۇڭدا بولۇشۇڭنى ۋە ماڭا« توۋا دەڭە  زۇمرەت،مەن ئۈرۈمچىدە نىمىش قىلىمەن ،بىرسىگە ئوخشۇتۇپ قاپسىز ،ئەگەر مەن ئۈرۈمچىگە بارىدىغان بولۇپ قالسام سىزگە دىمەي بارامەنمۇ» دىيىشىڭنى كۈتىۋاتقان بولسام كېرەك!
شۇ تاپتا ئاسىيلىق ھەقىدە ئويلىغۇم  يوق..قىسقىغىنە تىزلا ئۆتۈپ كەتكەن شۇ ئەسلىمىكىك كۈنلەرنىڭ يەنە داۋام ئېتىشىنى ،بىغۇبار تەنھالىقىمغا بەھىش ئەتكەن خۇشاللىقلىرىڭنىڭ ئاخىرلاشماسلىقىنى ،سەندىن باشلانغان ئۈمۈتلىرىمنىڭ سەندە چىچەكلىشىنى خالايتىم  ئەلىۋەتتە؟!...
بۇنداق سۈككۈتتە ئولتۇرىۋېرىش كۆڭلۈمنى بەك پاركەندە قىلماقتا ئېدى، ئاخىر مېھمانخانىدىن چىقىپ  ئۈرۈمچىنىڭ كوچىلىرىدا پىيادە  ئايلىنىشقا باشلىدىم. تۇنجى قېتىم ئۆزۈمنى شۇنچىلىك ئاجىز ،يىگانە ھېس قىلدىمكى، بۇرۇن كۆزۈمگە شۇنچە گۈزەل  مېھرى ئېسسىق كۆرۈنىدىغان بۇ  تونۇش شەھەردە بىردىنلا ئۆزۈمنى خۇددى بۇ دۆلەت ۋە، بۇ شەھەرگە مۇھاجىردەك ھىس قېلىپ غېرىپسىنماقتا ئېدىم،كوچىلاردىن  ئاڭلىنىۋاتقان مۇساپىر ناخشىسى كۆڭلۈم بۇزۇلماقتا ...
بىر بىسىپ ئېككى بىسىپ ئوقۇغۇچۇلۇق چاغلىرىمىزدا ساۋاقداشلار بىلەن تاماق يەيدىغان ئاشخانا بار كوچا ئېغىزىغا كېلىپ توختۇدۇم ، ئاشخانا ناۋايخانا،ۋە سەي -كۆكتات مېۋە –چىۋە ساتىدىغان قاتار دۇكانلار چېقىلىپ ئورنىغا يىگىرمە نەچچە قەۋەتلىك بىنا چۈشۈپ كەتكەن بولۇپ ئەتراپنى تونىغىلى بولمۇغۇدەك دەرىجىدە ئۆزگۈرۈپ كېتىپتۇ. تېخى نەچچە يىلنىڭ ئالدىدا  بۇ كوچا بۇنچىلىك ئۆزگۈرۈپ كەتمىگەن  بولۇپ، ساۋاقداشلار يىغىلىشىدا  كېلىپ كۆرۇپ كەتكەن ئېدۇق.
ئېھ! ئوقۇغۇچىلىق ھايات..نەقەدەر غەمسىز چاغلار  بولغېتى ھە! تۆت يېللىق ئوقۇغۇچىلىق ھاياتىم مانا بۇ ئاۋات شاۋقۇن سۈرەنگە لىق تولغان مۇشۇ چوڭ شەھەردە ئۆتكەن  ،مەكتەپنىڭ تەخسىماتى بىلەن  مۇشۇ  شەھەردىكى مەلۇم بىر باشلانغۇچ مەكتەپنىڭ ئەدەبىيات ئوقۇتقۇچىلىقىغا  تەقسىم قېلىنغان بولساممۇ، كۆڭلۈمگە نۇرغۇن ئارزۇ- ئارمانلارنى پۈكۈپ ئۆز يۇرتۇمغا  قايتىشنى قارار قېلغىنىمدا  سىنىپ مەسئۇلىمىز مەريەم  ئاپاي مېنى ئاتايىن ئۆيىگە ئايرىم تاماققا  چاقىرىپ ،بىر ئاخشام ماڭا ئېدىيە خىزمەت ئىشلىگەن ئېدى .
مەريەم ئاپاي سالماق ناھايىتى ئورۇنلۇق تەكلىپ پىكىرلەرنى بىرىدىغان ، ئېغىر بىسىق كەم سۆز يىشى شۇ چاغلاردا قېرىق ياشلار ئەتراپىدا بولسا كېرەك پاكىز رەتلىك كېيىنىپ يۈرىيدىغان  مۇئەلىمە ئېدى.بىزگە سېنىپ مەسئۇلى بولغان شۇ نەچچە يىل ئېچىدە ئۇنىڭ بىرەر قېتىم مەكتەپكە بالا ئەگەشتۈرۈپ كەلگىنىنى ياكى بىرەر ئەر كېشى بىللەن بىللە ماڭغىنىنى كۆرۈپ باقمىغان ئېدۇق، بەزەن ئۇزۇن قۇلاق قىزلارنىڭ  ئاغزىدىن ئۇ توغرۇلۇق گەپ سۆزلەرنى ئاڭلاپ قالاتتىم. ھەمىمىز يتىپ بولغان بىر ئاخشىمى دۇنيا ئېشلىرىدىن خەۋەردار ،ئاغزى بىسىقماي  يىڭى –يىڭى خەۋەرلەرنى بىزلەرگە يەتكۈزۈپ تۇرىدىغان  ساۋاقدىشىمىز  گۈلزىبا .. قىزلار!
مەريەم خانىم قېرىقىزكەن،دىگىنىچە كارۋېتىغا كېلىپ ئولتۇردى، مەريەم ئاپاينىڭ تېخىچە توي قىلماسلىقى غەلىتە ئىشتەك ھەمىمىز  ئۇنىڭ ئاغزىغا قاراپ قېلىشتۇق، بۇنداق چاغدا گۈلزىبا ئۆزىنى موھىم شەخىستەك ھىس قىلىپ قالامدىكىن مەغرۇرلانغان ھالدا ،  سىلەرگە موھىم خەۋەردىن بىرنى ئېيتىپ بەرسەم نىمە سۆيۈنچە بىرىسىلەركىن دەپ ھەمىمىزگە بىر قۇر كۆز قېرىنى سېلىپ چىقاتتى، بۈگۈنمۇ ئۇ، شۇ تەلەپۇزدا ئەڭ يىڭى خەۋەر ئاڭلاشنى خالايدىغانلار قول كۆتۈرۈڭلار ..دىگىنىچە چىراق يورۇقىدا كېتاپ ئوقۇپ ياتقان ماڭا لەپپىدە  بىر قارىۋەتتى.
مەن ئاداتتە ئۇنىڭ شەھەر ۋە دۆلەت ئارىلاپ يىتىپ كېلىدىغان ھەرخىل ئۇچۇر خەۋەرلىرىگە قىزىقمايتىم ھەم قۇلاقمۇ سالمايتىم ،ئارتۇق ئېغىز گەپمۇ قوشمايتىم. ياتاقتىكى قىزلار ئاڭلايمىز ئاغزىڭغا ناۋات قېنى ئېيتە دېيىشىپ كىتەتتى، مەن ئادەتتە كەم سۆز بولغۇنۇم ئۈچۈنمۇ ياكى بۇنداق پىتنە –پاساتلارنى ياقتۇرمايدىغانلىقىمدىنمۇ ،ھەر قېتىم يىڭى خەۋەر  باشلانغاندا يوتقانغا بېشىمنى يۆگەپ  تەگسىز خىيالار ئېلكىدە ئۇيقىغا كىتەتتىم.
بۈگۈنمۇ شۇنداق قىلماقچى ئېدىم ئەمما  بۈگۈنكى خەۋەر مەن ھۆرمەت قېلىدىغان مۇئەلىم مەريەم ئاپاينىڭ گېپى بىلەن باشلانغاچقا ،بۇ خەۋەرنىڭ  داۋامىغا قىزىقىپ  كارۋېتىمنىڭ بېشىغا يۆلەنگىنىمچە گەپنىڭ ئاخىرىنى كۈتۈپ ئولتۇردۇم. گۈل زىبانىڭ ئېيتىپ بىرىشىچە ،مەريەم ئاپاي غۇلجىدىن ئېكەن ،ئوقۇش پۈتۈرۈپ مۇشۇ مەكتەپكە تەقسىم قىلىنغان  بولۇپ لېكىن ھازىرغىچە  توي قىلمىغانمىش.. ئۇنىڭ ياخشى كۆرگەن ئوغۇل  دوستى  غۇلجىدا ئون يىل بىرگە ئوقىغان ساۋاقدىشى بولۇپ ،ئوقۇش پۈتۈرىدىغان يىلى قەشقەرلىق بىر قىز ساۋاقدىشىنى ياخشى كۆرۈپ قېلىپ  مەكتەپتىن تەلەپ قىلىپ ئۇ، قىز بىلەن بىرگە قەشقەرگە  كېتىپ قالغانمىش.. لېكىن مەريەم ئاپاي ھازىرغىچە توي قىلماي يالغۇز ئۆتىۋاتقانمىش..
بۇ گەپلەرنى ئاڭلاپ يۈرىكىم  پىژىدە ئېچىشىپ كەتتى. شۇ كۈنى كېچىچە  مەريەم ئاپاينىڭ كەچمىشىنى  خىيال قېلىپئاچچىق تولغانغانلىرىم ھېلىمۇ ئېسىمدە ، ئەتىسى ئۇيقۇسىزلىقتىن  كۆزلىرىم قىزىرىپ ئىششىغان  ھالدا سېىنىپقا سەل كېچىكىپراق كېردىم .   مەريەم مۇئەللىم  يوقلىما قېلىۋاتقان ئېكەن..مېنى كۆرۈپ مېجەزىڭىز يوقمۇ كېچىكىپ قالدىڭىزغۇ  زۇمرەت ؟   -دەپ سورىدى مۇلايىملىق بىلەن ....

داۋامى يىزىلىۋاتىدۇ.........