ئىلگىرىكى ئوقۇغۇچىلىرىمنى سېغىندىم

akkaniyat

	گەرچە، ھازىرغىچە خېلى كۆپ ئوقۇغۇچىلارنى تەبىيىلىگەن بولساممۇ، لېكىن تۇنجى قارار ئوقۇغۇچىلىرىم ۋە ئۇلارنىڭ ماڭا، مېنىڭ ئۇلارغا بولغان مېھرىم ھازىرغىچە قەلبىمدە. ئۇلارنىڭ شۇ شوخ، ئۇماق چېھرى ھازىرمۇ كۆز ئالدىمدا. 1997-يىلى سىنتەبىر، مەن ئۆزۈم ياقتۇرىدىغان دەرس مۇنبىرىگە ئاخىرى چىقتىم. جۈپ-جۈپ قارا كۆزلەر مەندىن نېمىلەرنىدۇ تەمە قىلغاندەك كۆزلىرىمگە باقتى. ئاھ، مەن نېمە دېگەن بەختلىك! شۇنداق قىلىپ، ئۇلارغا مۇئەللىم ھەم «ئاكا» بولدۇم. ئۇلار ماڭا بەكمۇ ئامراق ئىدى مەنمۇ ھەم شۇنداق ئىدىم. ئۇلار بىلەن مۇڭدىشاتتىم، چاقچاقلىشاتتىم، كۈلەتتىم، كۈلدۈرەتتىم. كۆڭۈللۈك كۈنلەر شۇنداق تېز ئۆتىدىغان چېغى، ئۇلارمۇ ئوقۇشنى تاماملىدى. لېكىن، ئۇلار مېنى ئۇنتۇمىدى، ھېيت-بايرامدا يوقلاپ كېلەتتى، ياكى تېلىفۇن ئارقىلىق ئەھۋال سورىشاتتى. ئاھ، مەن نېمە دېگەن بەختلىك! مەيلى ئۇلار چەت ئەل، ئىچكىر ياكى موشۇ زىمىندا بولسۇن مەن يەنىلا ئۇلارنىڭ ئوقۇتقۇچىسىدەك، ئۇلار مېنىڭ ئوقۇغۇچىمدەك ئىدى. ئارىدىن 15 يىل ئۆتتى. دەۋر يېڭىلاندى، مائارىپ  كۆپ قېتىم ئىسلاھ قىلىندى. مېنىڭ كەسىپكە بولغان قىزغىنلىقىم يوقالمىدى. ئەكسىچە يەنىمۇ جانلىنىپ، روھلىنىپ، ھەر بىر يېڭى بالىلىرىم(ئوقۇغۇچىلىرىم)غا يىڭىچە ئىدىيە، يېڭىچە بىلىم بېرىش ئۈچۈن سىنىپقا كىرىمەنۇ، ئەپسۇس، ئارمانغا چۇشلۇق دەرمان يوق يېنىپ چىقىمەن. چۈنكى، ھازىرقى بالىلار بەك ئەقىللىق، ئەمما تەييارغا ھەييار(ھورۇن)؛ بەك چىرايلىق، ئەمما قائىدىسىز؛ گەپنى تولا قىلىدۇ، ئەمما چۈشىنىكسىز.   ئىلگىرى ئوقۇغۇچىلىرىم ئەدەبىياتقا، ئۆزىنىڭ تارىخىغا، مەدەنىيىتىگە، مىللىتىگە ئائىت مەزمۇنلارغا بەك قىزىقاتتى. ئۇلارغا ھاياجان بىلەن سۆزلەپ كېتەتتىم.  لېكىن، ھازىرقىلار ئويۇنغا، كومپيۇتېرغا بەك قىزىقىدۇ. مېنىڭ «قۇرۇق گەپ» لىرىم ئۇلارغا ياقمايدۇ. ئىلگىرى ئوقۇغۇچىلىرىم بەكمۇ قائىدە-يۇسۇنلۇق، مۇلايىم، باشقىلارغا كۆيۈنىدىغان، مەرت ئىدى. ھازىرقى ئوقۇغۇچىلىرىم ئۆز بېشىمچى، شەخسىيەتچى، باشقىلارنىڭ ھالىغا يەتمەيدۇ. شۇنداق، ھازىر مەن يەنىلا مەن، لېكىن ئۇقۇغۇچىلىرىم ... شۇنداقتىمۇ تىرىشىۋاتىمەن، بۇ ئوقۇغۇچىلىرىمغىمۇ ئىلگىرىكى ئوقۇغۇچىلرىمغا بەرگەن مېھرىمنى، بىلىمنى بېرىپ،  ئۇلارنىڭ ھالىغا يېتىشقا تىرىشىۋاتىمەن. بىراق يەنىلا تۇنجى قارار شۇ ئوقۇغۇچىلىرىمنى سېغىنىمەن.

hey

	تېمىنى ئوقۇپ ئۆزۈمنىڭ باشلانغۇچ مەكتەپلەردىكى ئوقۇتقۇچىلىرىمنى سېغىندىم... رەھمەتلىك ئوقۇتقۇچىلىرىمنىڭ ياتقان يېرى جەننەتتە بولسۇن. مەيلى قانداقلا بولسۇن ھازىرقى بالىلارنىمۇ ياخشى تەربىيەلەپ يىتىشتۈرۈپ چىقىشىڭىزنى ئۈمىد قىلىمەن. شۇ تۇنجى قاراردىكى ئوقوغۇچىلىرىڭىزدىن چەتئەللەردە،ئىچكىرلەردە خىزمەت ئۆگۈنۈش بىلەن شۇغۇللىنىۋاتقانلارنىڭ مۇۋاپىقىيىتى سىزنىڭ ئۇلارغا سىڭدۈرگەن ئەجرىڭىزدىن ئايرىپ قارىغىلى بولمايدۇ. ھازىرقى بالىلاردا ھەقىقەتەن سىز دىگەندەك ئەھۋال بار ، بۇ ئىككى دەۋىرنىڭ ئەۋلادلىرىنى سىلىشتۇرۇپ توغرا-خاتا دەپ ئايرىش ئولتۇرۇشنىڭ ئۆزى ئاقىلانىلىك بولماسلىقى مۇمكىن.مېنىڭچە سىزمۇ مۇشۇ دەۋىگە تېخىمۇ ماسلىشىپ ھازىرقى دەۋىردىكى ئوقوغۇچىلارنىڭمۇ شۇنداق ھۆرمەتكە سازاۋەر ئوقۇتقۇچىسى ، مۇئەللىمى بولۇپ كېرەلىشڭىزگە ئىشىنىمەن. ئاخىرىدا سىزگە شۇنداقلا ئوقۇتقۇچى كەسپىي بىلەن شۇغۇللىنىۋاتقان بارلىق جاپاكەشلەرگە ئالىي ئېھتىرام!

apirida

	ئوقۇتقۇچىنىڭ ئوقۇغۇچىغا بولغان مۇھاببىتى ئاجايىپ بولىدۇ ،بولۇپمۇ سىنىپ مەسئۇلىلىق خىزمىتىنى  ئىشلەيدىغان ئوقۇتقۇچىلارنىڭ كۈنى بەكەرەك مەنىلىك ئوتسە كېرەك .  ئۇچۇرۇم بولۇپ كەتكەن شۇ قارلىغاچلار ئوزىنىڭ شۇ قاتتىق قول ئۇستازىنىڭ ئوزىنى نەقەدەر ياخشى كورىدىغانلىغىنى بىلسە ئىدى .... مەكتەپتىكى تۇترۇقسىز ئادەمنى بىزار قىلىدىغان ئوشۇقچە ئىشلارنىڭ مېنى بىزار قىلغىنىنى ھىساپقا ئالمىغاندا ، ھەر بىر كۈنۈمنى مۇھاببەتلىك ، مەنىلىك ، سويۈش ئىچىدە ئوتكۈزۈپ كەلدىم ... ئوقۇتقۇچىنىڭ تۇنجى قارار ئوقۇغۇچىلىرىغا بولغان مۇھاببىتى  ئۇنىڭ تۇنجى مۇھاببتىدىنمۇ چوڭقۇر بولىدۇ . بەلكىم ئۇلارمۇ سىزنى سېغىندى  .

altuntarim09

	akkaniyatتوردىشىم ۋە كەسپدىشىم. دەۋر ئۆزگەردى، بالىلارمۇ ئۆزگەردى، بىزنىڭ ئۇلارغا دەيدىغانلىرىمىزمۇ ئۆزگىرىشى كېرەك. مەن 23يىل مۇئەللىم بولدۇم، تولۇق ئوتتۇرا ۋە تولۇقسىز( قوش تىلنىڭمۇ بار) ئوقۇغۇچىلىرىغا ئەدەبىيات ئوقۇتقۇچىسى، سىنىپ تەربىيىچى بوپتىمەن. ھەر بىر قارارغا ئوخشاش گەپ قىلىپ باقمىدىم. ھەر بىر يىللىقنىڭ بالىلىرىنى چۈشىنىش ئۈچۈن تىرىشتىم، مەن دەرسكە كىرىپ بىر ھەپتىدىلا ئۇلارنى « مۇئەللىم يەنە سۆزلەپ بېرىڭە» دېگۈزىمەن. مەن ئۇلارنىڭ ئويۇنلىرىنى، يەيدىغانلىرىنى، بارار جايلىرىنى، ئەڭ ياخشى كۆرىدىغان سۆزلىرىنى، دوست تۇتۇش ئادىتىنى ۋە مەنتىقىسىنى، كارتون قوچاقلىرىدىن تارتىپ كۈزىتىمەن. ئەزەلدىن شۇنداق قىلىمەن، تېزلا ئۇلار بىلەن چىقىشىپ كېتىمەن، چۈشىنىدىغان ئادىمىدەك ھېس قىلغاندا ماڭا تارتىنماي ئۆزلىرى ھەققىدە سۆزلەپ بېرىدۇ. مەن 90-يىلى بىرىنچى قارارنى باشلىغان، ئۇلار 95-يىلى تولۇق ئوتتۇرىنى پۈتتۈردى.ئۇلار بەك ئېسىل ئىدى. كېيىن ھېس قىلدىم،  بىر-بىرىدىن ئېسىل بالىلار ئۈزۈلمەي كەلدى. ھەر يىلنىڭ بىر-بىرىگە ئوخشىمايدۇ، بۇ بىر قانۇنىيەت. ھەم يەنە بىر-بىرىدىن ناچار بالىلارمۇ بار، خۇددى باشلانغۇچنى كوچىدا ئوقۇۋالغاندەكلا. بىراق، ئۈچ يىل ئۆتسە ئۇلارمۇ ئازراق ئۆزگىرىدۇ. مەن ھەر يىلى ئۇچراشقان بالىلارنىڭ ھەممىسىنى ياخشى كۆرىمەن، ئەسكى بولغانسېرى ئۇلارغا تەسىر كۆرسىتىشكە شۇنچە غەيرىتىم ۋە قىزغىنلىقىم بار، ماڭا ئەسكىلىرى ئۇچرىسىكەن دەيمەن. بۇ مېنىڭ خىزمىتىمنىڭ ئەڭ مەنىلىك يېرى. سىزمۇ غەيرەت قىلىڭ.

zilnur

	مەنمۇ مۇشۇ 10يىللىق باشلانغۇچ مائارىپى بىلەن شۇغۇللىنىش جەريانىدا شۇنى ھىس قىلدىمكى ،باشلانغۇچ مائارىپ ئوقۇتىشى ئاساندەك بىلىنگەن بىلەن ،ئادەمدە :سەۋرى-تاقەت ،كۆيۈمچانلىق ،مىھرى -مۇھاببەت بىلەن بالىلارغا ئايانماي غەمخولۇق قىلىشنى تەلەپ قىلىدىغان مۇشكۈل خىزمەتكەن.مەنمۇ گاھى سىرىتلاردا بۇرۇنقى ئوقۇغۇچىلىرىمنى ئۇچرىتىپ قالىمەن. بەزىلىرى ئاكتىپ سالام بېرىدۇ.بەزلىرى بولسا قارىمايلا ئۆتۈپ كىتىدۇ.

turditohti

	بالىلارنى ئۈزىنىڭ كەلگۈسى ئۈچۈن ئويلىنىدىغان قىلىپ تەربىيەلىسەكلا،ئۇلارنىڭ يولىنى كورسىتىپ كويالىساقلا باللىرىمىزدا ئۈمۈت بار،لىكىن بۇمۇ بەسى مۈشكۈل ئىش،بۇنىڭ ئۈچۈن ھەر بىر ئۇقۇتقۇچى ئۈزى ئۈستىدە ئويلىنىشى كېرەك.

maripat0996

	ھەي.............. مېنڭىمۇ  شۇنداق  ئەمگەكچان  ئوقۇغۇچىلىرىم  بولغان  ئىدى .

akkaniyat

	بارىكاللا، سىلەردىن كۆپ تەسەللىي تاپتىم. مەن تىرىشىۋاتىمەن ھەم داۋاملىق تىرىشىمەن!!! رەھمەت!!!

xamal97

	بۇنى كۆرۈپ مەنمۇ ئوقۇتقۇچىلىرىمنى سىغىنىپ قالدىم، باشلانغۇچتىكى  يىشى چوڭ ئايال مۇئەللىملىرىمىزنى ھەر تەتىلدىن يىغىلىپ كەلگەندە قىرىق نەچچە بالا بەس بەستە چوڭ ئانىمىزنى  سۆيگەندەك بوينىغا ئىسىلىۋىلىپ سۆيۈپ كىتەتتۇق ، نەۋرىلىرىنى ئىلىپ كەلسە بېقىپ كىتەتتۇق تىخى

bilgabag

	altuntarim09 يوللىغان ۋاقتى  2012-9-23 00:50 akkaniyatتوردىشىم ۋە كەسپدىشىم. دەۋر ئۆزگەردى، بالىلارمۇ  ... سىز مەن ھۆرمەتلەيدىغان ئوقۇتقۇچىلاردىن ئىكەنسىز. ئىنكاسىڭىزنى كۆرۈپ قايىللىقىم ئاشتى. مەن ئوقۇتقۇچىلارنى قارا - قويۇق ماختايدىغان قۇرۇق ۋە مەنىسىز شوئارلارغا قىزىقمايمەن، بەلكى ئوقۇتقۇچىلار ھەقىقىي مائارىپنى قانچىلىك ۋەزىندە ئىجرا قىلىۋاتىدۇ، مائارىپنىڭ يۆنىلىشى نەگە كېتىۋاتىدۇ دېگەن مەسىلىلەرگە بەكرەك قىزىقىمەن. ئوقۇتقۇچى مۇنبەرگە چىقىپ دەرس ئۆتەلىگەنلىكى ئۈچۈن ئەمەس، بەلكى ھەقىقىي مائارىپنىڭ ئىجراچىلىرى بولالىسا ئاندىن ھۆرمەتلىنىشى كېرەك.