ئاھ ئالى مەكتەپ ھاياتىم !

aybeg

	ئاھ ، ئالىي مەكتەپ ھاياتىم !       ئۆكتەبىر بايرىمىغا ئاز قالغاندا ،ئالىي مەكتەپتىكى ياتاقدىشىمدىن تېلفۇن كەلدى . -ياۋۋ ...ئادىشىم بارمۇ سەن ھوي ،كونا بەش سوملۇق پۇلدەك يۇقاپلا كەتتىڭغۇ . بايرامدا ئاتۇشقا كېلە ،كېلىش كېتىش كىرايىڭ ھەممىسى مەندىن . بەك سېغىندىم ياتاقتىكى باللارنى جۇمۇ . -سىلەرنى مەنمۇ سېغىندىم ئاداش . ئامال بولماي قالدى ، تۇيۇڭغىمۇ بارالماي قالدىم ،-بوغۇزۇمغا بىرنەرسە كەپلىشىپ قالغاندەك ئىچىم ئاچچىق بۇلۇپ، كۆزلىرىمگە ياش كەلدى . -ئەمسە ، قۇرۇق گەپنى قۇيۇپ بايرامدا كەلگىن ، بېلەت زاكاس قىلىپ قۇياي.  ئويناپ كەتمەمسەن . ھېچ بولمىغاندا بالامنى بولسىمۇ كۆرۈپ كەت . ياتاقدىشىمغا نۇرغۇن چۈشەندۈرۈشلەرنى ، پۇرسەت يار بەرمەيدىغانلىقىنى ئېيتىپ تېلفۇننى قويدۇم . ھەي... ئالىي مەكتەپ ھاياتىم!  شۇنچە شېرىن ئارزۇلارغا چۆمۈلدۈرگەن دولقۇنلۇق يىللار ! كەچتە نىمىشقىكىن ئۇيقۇم كەلمەي ، ئۇياققا ئۆرۈلۈپ بۇياققا ئۆرۈلۈپ ياتتىم ،  ياتاقدىشىمنىڭ بايىقى تېلفۇنى خىياللىرىمنى سەككىز يىل ئاۋالقى ئەسلىمىلەر قوينىغا  ئاستا-ئاستا باشلىدى .       ئالىي مەكتەپنىڭ بۇسۇغىسىدىن ئاتلاپ ،بىرنەچچە ئاي ناھايىتى جىمجىتلىق ئىچىدە ئۆتتى . تۇنجى يىلى تەييارلىق باسقۇچىدىكى كەسپىمىز بىلەن ھېچقانداق مۇناسىۋىتى يوق دەرسلەر ،خەنزۇتىلىدىن دەسلەپكى ساۋات قاتارلىق دەرسلەر مېنى بوشاشتۇرۇپلا قويدى . زېرىكىشلىك دەرسىخانا، ياتسىراش مېنى تېخىمۇ جىمغۇر قىلىۋەتتى . بۇلۇپمۇ ماڭا ئەڭ ھار كەلگىنى ،تۇنجى قېتىم مەكتەپ ئاشخانىسىغا كىرىپ تاماق يىيىشىم بولدى . ئاشخانىغا كىرىپ ئاغزىمنى تۇتۇپلا قالدىم ، نىمە دېگەن كۆپ ئادەم بۇ ،توۋا ... تەخمىنەن 10-15 مىنۇتلار ئۆچرەت ساقلىغاندىن كېيىن ، نۆۋەت ماڭا  كەلدى . تاماقلارغا بىر قۇر كۆز يۈگۈرۈتۈپ چىقىپ ھېچبىر مەن يىگۈدەك تاماق تاپالمىدىم . -پولو بارمۇ ؟ -پولو تۈگەپ كەتتى ،خان -ئەمسە گاڭپەن بارمۇ ؟ گاڭپەن ئاۋۇ تەرەپتە ،  سومىيەن بار يەڭە بەك ئوخشىدى . < ماقۇل  > دېگەن مەنىدە بېشىمنى لىڭشىتتىم . - قانچىلىك ئۇسىمەن ؟،-  ئاق خالات كىيىۋالغان يوغان قۇرساق ئاشپەز چۈمۈچىنى ئويناتقاچ قاش ئاتتى . نىمە دېيىشىمنى بىلەلمەي ،- شۇ بىر كىشىلىك سومىيەن ،- دېدىم ئارانلا . - ئىككى سەرمۇ ؟ تۆت سەرمۇ ؟ ۋاي خۇدا تاماق ئالماق نىمانداق تەستۇ ، نىمانداق جىق سۇئال بۇ . گاڭگىراپلا قالدىم . ئىككى سەر دېگەن قانچىلىك ، تۆت سەر دېگىنىچۇ ئۇنى بىلمەيتتىم . - ئىككى سەر ، - قارىسىغىلا جاۋاب بەردىم . تاماقنى ئېلىپ بۇلۇپ  قاچامنى كۆتۈرگىنىمچە بوش ئورۇندىن بىرگە كېلىپ ئولتۇردۇم . ئۇف ! چوڭقۇر نەپەستىن بىرنى ئېلىۋېتىپ تاماق قاچامغا قاراپلا تۇرۇپ قالدىم . نىمانداق ئاز تاماق بۇ ، يېرىم چۆمۈچ كېلەمدۇ نىمە ؟ ئىسىت تۆت سەر دېسەمچۇ ،شۇنچە ئۇزۇن ئۆچرەت كۈتۈپ ئالغان تامىقىمنى .  سومىيەننى قۇشۇق بىلەن ئۇياققا بۇياققا دومىلىتىپ ،ئىچىدىن ئاران بىر تال گۆش تاپتىم . شۇ ھامان كۆزۈمگە لىغغىدە ياش كەلدى . ئاپام ئەتكەن تاماقلارنىڭ قەدرى تۇنجى قېتىم ئۆتۈلدى . ئۆزەمنى ناھايىتى تەستە بېسىۋېلىپ بىر قۇشۇق  تاماقنى ئاغزىمغا سالدىم ، ئەزەلدىن ئۆزۈم يالغۇز تاماق يەپ باقمىغاچقىمۇ ،  ھەممە ئادەم ماڭا قاراپ تۇرغاندەك بىلىنىپ قوللىرىم تىترەشكە باشلىدى . ھۇدۇققىنىمدىن  ئاغزىمنىمۇ ئاران تاپاتتىم . بىردەمدىلا قارا تەرگە چۆمۈپ كەتتىم .  ئاخىرى تاماق قاچامنى كۆتۈرگىنىمچە ياتاققا يېنىپ كىردىم . بىر چۆمۈشمۇ كەلمەيدىغان بۇ سومىيەن ساندۇققا داچەن تاشلىغانچىلىك بولمىدى . چۈشتىن كېيىنلىك دەرس باشلانماي تۇرۇپلا قورسۇقۇم ئېچىپ سايراشقا باشلىدى . خەپ ! دېدىم ئىچىمدە .  مەكتەپ ئاشخانىسىغا ئىككىنچى قەدەم باسىدىغان بولسام ئادەم بولماي كېتەي .         ياتىقىمىزدا ئۈرۈمچىدىن ئىككىمىز بار ئىدۇق . قالغانلار قەشقەر ، ئاتۇش ، كورلا ، كۇچا ، توقسۇندىن ئىدى . ھەممىمىز بۇ يېڭى ياتاق مۇھىتىغا  تېخچە كۈنۈپ بۇلالمايۋاتىتۇق . سىلى ئۆزلىرى دەپ بىربىرسىمىزدىن شۇنچە ئەيمىنەتتۇق .        ئەمدى گەپنى ئۆزۈمنىڭ قەھرىمانلىق ھېكايەمدىن باشلاشقا توغرا كەلدى . ئەنە شۇ قېتىملىق قەھرىمانلىقىمدىن كېيىنلا مەن ئالىي مەكتەپتىكى ياتاقداشلىق مىھرىنىڭ ئۈزۈلمەس يىپلىرى بىلەن چىڭ باغلاندىم . ئالىي مەكتەپ ھاياتىم باشلىنىپ ئىككى يېرىم ئاي بولغان چاغ ئىدى . ئۆيدىكى چوڭلار يۇرتقا تۇققان يوقلىغىلى كېتىپ ،ئۆيدە يالغۇزلا قالدىم .  بىر يەكشەنبىدە  ئاچام  قىزىنى ئېلىپ ئۆيىمىزگە كەلدى .كەچلىكى  مەكتەپكە مېڭىشنىڭ تەييارلىقىنى قىلغاچ سىرتقا نان ئالغىلى چىقىپ كەتتىم . ناننى ئېلىپ بۇلۇپ ، مەھەلىدىكى بىر دوستۇم بىلەن ئەمدىلا  پاراڭلىشىپ تۇرۇشۇمغا ، ئاچامنىڭ يىراقتىن توۋلىغان ئاۋازى ئاڭلاندى . - چاققان بۇلا !  چاتاق چىقتى . -نىمە ؟ ،- يۈگۈرگەن پېتى بىنا ئالدىغا كەلدىم ،ئاچامنىڭ يىغلىغانلىقنى كۆرۈپ ،  يۈرىكىم < قارت ! > قىلىپ قالدى . ئەسلىدە مەھەلىدىكى ئۇششاق بالىلار زال ئىچىدە قەغەز كۆيدۈرۈپ ، ئوت كەتتى دەپ ۋارقىرىشىپ ئويناپتىكەن ، ئاچام نىمە ئىش بولدىكىن دەپ ئىشىكتىن ئەمدىلا چىقىشىغا ، شامالنىڭ تەسىرىدىن ئۆينىڭ ئىشىكى يېپىلىپ ، ئۈچ ياشقا كىرگەن جىيەن قىزىم ئۆيدە سولىنىپ قاپتۇ . -ئەمدى قانداق قىلارمىز ؟- ئاچام بىر تەرەپتىن سۆزلەپ بىر تەرەپتىن يىغلايتتى . قېيىشقاندەك مېنىڭمۇ ئاچقۇچ ئېلىۋالمىغىنىم دېسە . زالدا  ئىس -تۈتەك دەستىدىن  ھېچنىمىنى كۆرگىلى بولمايتتى . ئۆي ئىچىدىن جىيەن قىزىمنىڭ ھە دەپ يىغلىغان ئاۋازى ئاڭلىنىۋاتاتتى . ئۇنىڭ يىغلىشلىرىغا چىداپ تۇرالمىدىم . - ئەنسىرمە ، مەن ئامال قىلىمەن ، - شۇنداق دېگىنىمچە ياندىكى تام قوشنىمىزنىڭ ئۆيىگە يۈگرەپ چىقتىم -دە ، بولغان ئەھۋالنى ئېيتىپ ،دېرىزىدىن يامىشىپ ئۆيىمىزگە چىقماقچى بولدۇم . ئاشخانىنىڭ دېرىزىسىدىن بىزنىڭ ئۆيگە چىقىش ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى .  بالىكونغا چىقتىم . - توختاڭ قىزىم ، بەك خەتەرلىك ، ئوغلۇم يامىشىپ باقسۇن ،- قوشنىمىز مېنى توسۇپ قويدى . قوشنىمىزنىڭ مەن دېمەتلىك ئوغلى بالىكوندىن بېشىنى چىقىرىپ ، سەل ئىككىلىنىپ قالدى .   جىددىيچىلىكتە ،- ئۆتىڭە بۇياققا ، ئۆزۈم چىقىمەن بولدى ،- دېگىنىمچە قوشنىمىزنىڭ ئوغلىنىڭ دولىسىدىن تارتىپ بىر چەتكە ئىتتىرۋېتىپلا  بالكوننىڭ دېرىزىسىگە چىقتىم . توۋا ، قېرىنداشلىق مىھرى دېگەن ئاجايىپ بۇلىدىكەن .  ھەتتا بالىكوننىڭ دېرىزىىدىن بېشىمنى چىقىرىپ يۈرەكلىك ھالدا سىرتقا قارىيالمايدىغان مەندە مۇشۇ مىنۇتلاردا قورقۇشتىن قىلچە ئەسەرمۇ يوق ئىدى . كاللامدا پەقەتلا جىيەن قىزىمنىڭ يىغلىغان ئاۋازىلا بار ئىدى . قوشنىمىزنىڭ بالكونىدىن بىزنىڭ بالكونغا پۇتۇمنى ئاستا سوزدۇم . ھېچبىر پۇتۇم يىتىدىغاندەك ئەمەس . تۆتىنچى قەۋەتتىن چۈشۈپ كەتسەم نىمە بۇلارمەن دېگەنلەرنى ئەسلا ئويلاپ قويمايتتىم  . تامغا چىڭ چاپلىشىپ تۇرۇپ كۈچۈمنىڭ يىتىشىچە پۇتۇمنى سوزدۇم . داۋامىنى ئەتە يازاي . ھى ھى ھى ... بۈگۈن بەك كەچ بۇلۇپ كېتىپتۇ .

baghrim

	ھېكايىڭىزنىڭ كېلىش مەنبەسىنى ئەسكەرتىپ قويسىڭىز قانداق ؟ باشقىلارنىڭ ئەمگەك مېۋىسىگە ھۆرمەت قىلىشنى بىلەيلى !

Nergiz

	داۋامىغا تەشنامىز

parixta

	مۇشۇنداق قىسىملىق ھىكايە ئوقىسام ئاچچىقتىن ئۆلەي دەيمەنغۇ زادى ......... ئاخرىچۇ بۇنىڭ ...... ئارىسىدىكى ئېلانلار قاچان تۈگەر ..............