يېڭى دەۋىردىكى مەن

«ساتىرا»

نېفىتىم دېڭىزدۇر ،ماكانىم كېمە ،
كېمەمنىڭ ئۈستىدە لىقتۇر ئالتۇنۇم .
«قۇتادغۇبىلىگ» ئۇ قوغدىغۇچىمدۇر،
«دىۋانى»سېلىنچام،«مۇقام»ياستۇقۇم .

ئولتۇرۇپ بىھىساپ بايلىق ئۈستىدە ،
خىلمۇ-خىل ھەۋەستە سۈرىمەن خىيال .
بوتولكا ھەمراھىم،ھاراق سىردىشىم ،
ئىس-تۈتەك مەن ئۈچۈن يالىڭاچ ئايال .

ئەجدادىم قالدۇرغان«ئىز»نىڭ ئۈستىدە ،
كۆڭلىم توق ،باياشاد ئوينايمەن ئۇسۇل .
سەيلە قىپ ئۆتىمەن قىمارخانىنى ،
شەيتىنىم ئىشرەتكە باشلايدۇ ئۇدۇل .

ئىسلاھ قىپ «نازىركوم»دىگەن ئۇسۇلنى ،
بەك رەڭدار قىلىمەن شالغۇتلاشتۇرۇپ .
ئۇسۇلغا ماس كەلمەي قالسا كېيىملەر ،
ئۆزگەرتىپ باقىمەن زامانلاشتۇرۇپ .

ناخشىمىز بولسىمۇ شۇنچىلىك ئىسىل ،
ناخشىچى كۆپ توۋلاپ كەتتى كونىراپ .
ئارتىس كۆپ توۋلاشقا يىتىشمەس ناخشا ،
ئۆزگەرتىپ ماڭىمەن دەۋىرگە قاراپ .

قېرىماي ياشايمەن مەڭگۈگە شۇنداق ،
شات خورام ياشايمەن كۈلۈپ تېلىقىپ .
«ئەۋلادقا مىراس»دەپ ئىشلەۋېرەمدىم ،
ئۇلارمۇ تاپمامدۇ ئۆزى تىرىشىپ .

مەنبە:ئىجادى ئەسەر