بۇزۇق سائەت (ھىكايە)

 مەرھابا

      دەرىستىن چۈشۈش قوڭغۇرقى چېلىندى ،
   ئوقۇغۇچىلار ئويۇن -چاقچاقلار ئارا مەكتەپتىن ئۆيلىرىگە قاراپ يول ئېلشقان ئىدى .   ئەڭ كەينىدە بىر توپ بالىلار   مەكتەپ  دەرۋازىسىدىن  بىرەيلەننى  مازاق قىلغان ھالدا چىقىشتى ،  
،،،،،   سەت  پىنگىۋىن ،     كۆرۈمسىز ئۆردەك ، پاناق مايمۇن      ،،،     ھۇ ھا  ھا ،،،    كالامپايلىقىنى  قىز بالىغا  بولغىنىغا  قارىماي  ،،،،     ،    
  ئۇچەيلىرى  ئۈزۈلگىدەك  كۈلۈشۈپ كىتەتتى  ،  كۈندە   ئوخشاش  مۇشۇ نداق  ئۇلارنىڭ  مازاق  قىلىش  ئوبىكتى بولغان      ،   يۇۋاش   ھەم  كالامپاي  مەن ئىدى   ،،،،،

    ئىسمىم مەرھابا ، بۇيىل 18ياش ، توللۇقسىز 3-يىللىق ئوقۇغۇچىسى ، مەن ساۋاقداشلىرىمغا تولىمۇ ئامراق ، ئەمما ئۇلار ماڭا تولىمۇ ئۆچ. بۇنىڭ سەۋەبى مەن  دەرىستە ياخشى ئەمما قىياپەتتە ھەقىقەتەن ناچار ، مىنىڭ بېشىم ساۋاقداشلىرىمنىڭكىگە قارىغاندا بىر قەدەر چوڭ ، نىمە ئۈچۈنلىكىنى ئاپامدىن سورىسام،  - بالام سىز  تۇغۇلغان ۋاقتىڭىزدا تاراڭ -تۇرۇڭ ئاۋازلارنى كۆپ ئاڭلاپ كەتكەچكە چۆگەي بوپ قالغان شۇڭا بېشىڭىز يوغان ،  مەكتەپكىمۇ  كىيىن  بەرگەن  - دەيدۇ ، كۆڭلۈم يېرىم بولۇپ - نىمە تاراڭ -تۇرۇڭ ئاۋازلار ئىدى ئۇ ، مىنى نىمىشقا ئۇنداق جىمجىت يەردە باقمىغان - دىسەم ، - ۋاي جېنىم قىزىم  سىزنى ئۆيدە بېقىشنى ئويلىغان لىكىن دادىڭىز ئىككىمىز ئويۇنخۇمار بولغاچ ھەمدە سىزگە قارايدىغان ئۆيدە باشقا ئادەم بولمىغاچ ئامالسىز دىبادا ئويناپ يۈرۈپ چوڭ قىلغان - دەيدۇ ، ھەي ئىسىت چوڭراق بولغان  بولسام مەنمۇ ئوينۇشۇپ بىرەركەنمەن دەپ ئويلىدىم ئىچىمدە .  
 يەنە مىنىڭ بۇرنۇم تولىمۇ پاناق ئىدى ، بۇنىڭ سەۋەبى ، ئاپام ماڭا قورساق كۆتۈرۈپ 6/7ئايلىق بولغاندىمۇ مودا يۈرەركەنمىش ، تار كىيىم كىيىپ يۈرگەنلىكى ئۈچۈن مەن مۇشۇنداق پاناق مايمۇن بولۇپ تۇغۇلۇپتىمەن ، نىمە دىگەن ئازاب.  ئاپامدىن كۆزەمنىڭ نىمىشقا گازىر كۆز، بويۇمنىڭ نىمىشقا 1.10دىن ئاشمايدىغانلىقىنى سورىغۇم بولسىمۇ ئۆزەمنى بېسىۋالدىم ، چۈنكى مەن تېخى ياش ئەمەسمۇ ئاچچىق يۈتۈپ ، يوق يۈرەك كىسىلىدە  ۋاقىتسىز كىتىپ قالماسلىق ئۈچۈن.  
   مەن ساۋاقداشلىرىمغا تولمۇ ئامراق ئەمما ئۇلار بايا مەن دەپ ئۆتكەندەك ماڭا تولىمۇ ئۆچ ئىدى ، چۈنكى مەن دەرىستە ياخشى بولساممۇ سىنىپنىڭ سۈپىتىگە تولىمۇ تەسىر يەتكۈزگەنىدىم ، كۈنلەرنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ ئۇلار تاپشۇرۇقلىرىدىن چۈشىنەلمىگەن يەرلىرى بولسا خاتا كۆرسىتىپ بىرىدىغان بولدۇم ، چۈنكى ئىلگىرى ئۇلارغا دائىم تاپشۇرۇقلاردا ياردەم قىلاتتىم ، لىكىن ئۇلار يەنىلا مىنى ئۆچ كۆرىۋەرگەنىدى، مانا ئەمدى مەنمۇ ئۇلارنى ئۆچ كۆرۈشكە باشلىدىم .
ئۇلار مەندىن تاپشۇرۇق مەسىلىكىرىنى سورۇشاتتى مەنمۇ چاندۇرماي خاتا دەپ بىرىۋەردىم ، ئۇلار مۇئەللىمدىن-ھۇ قاپاق باش سويمىلار -دەپ تىل ئاڭلىغىنىدا تولىمۇ خۇش بولاتتىم ، ھەتتا بەزىلىرىنىڭ مەۋسۇملۇق ئىمتاھانلىرىدا   يوغان « ئۆردەك  تۇخۇمى»   ئوڭۇشلۇق ئېلىشلىرىغا مۇۋەپپەقىيەتلىك ھالدا ياردەم قىلغانىدىم ، نىمدىگەن خۇشاللىنارلىق ھە !
  قوڭغۇراق  چېلىندى ، ھەممەيلەن ئۆيلىرىگە   ئالدىراش چېپىشتى ، ئەلۋەتتە مەنمۇ ئۇنىڭ سىرتىدا ئەمەس ، بۇ سومكامنى ئېسىپ ئۆيگە قايتىشنى ئويلىسام تولىمۇ ئازاب ھېس قىلىمەن ، چۈنكى مىنىڭ ئېغىرلىقىمنى ھەراس مەن ئېغىرلىقىمنى دەپ بەرمىدىم ھە سىلەگە ، ئەمسە دەپ بىرەي ھېچكىمگە دەپ قويماڭلا ھە ، ئېغىرلىقىم  68كىلو قاراڭلا  ،شۇڭا تىرىشمايلا كۆرۈمسىز ئۆردەك  دىگەن نامغا ئېرىشتىم ، سومكامنى دۈمبەمگە ئارتسام لىيۇ دۈمچەككە ئوخشاپلا قالاتتىم ، شۇنداق قىلىپ سۆرۈلۈپ سىنىپتىن چىقىشىمغا ئېھتىياتسىزلىقىن مەندىن بىر قارار يۇقۇرى ئوقۇيدىغان بىر بالىغا ئۈسۈۋالدىم ، ئۇ  كىچكەچلەپ كەتتى،
 - يې يى پور  كۆتەك كۆزەڭ  بامۇ نىمە ئۈسۈپ يۈرۈيسە -دىدى ، مەنمۇ بوش  كەلمەي :
  - كۆتەكتە كۆز بولغىنىنى سەن نەدە كۆرگەن -دىدىم،
    ئۇ يەنە ھۈرپىيىپ :
- ۋىي ئۆزەڭ ئۈسۈپ گىپىڭ چوڭغۇ -دىدى ،
مەن بۇنداق ساپاسىز بىلەن گەپ تالاشقۇچە دىگەننى ئويلاپ يولۇمغا ماڭدىم ،  ئەمما  ئۇ
-توختا ھەي پاناق مايمۇن ، كۆرۈمسىز -دىدى،
  ئاچچىقىم  كىلىپ  ئۇنى  يەنە  بىر  ئىتتىرگىنىمنى  بىلىمەن  ،  كىيىن  ئۇقسام  ئۇ شۇ چاغدا  قاتتىق  يىقىلىپ  كىتىپ  بېشى  يېرىلىپ  كىتىپتۇ ،  شۇ ئىشلاردىن  كىيىن   مىنىڭ سېسىق نامىم مەكتەپكە تارقىلىپ كەتكەتتى ، تىرىشمايلا«يوغان باش » چولپانغا ئايلانغانىدىم .

   بىر قېتىم ئادەتتە  ئانچە  بەك  كىرىپ  كەتمەيدىغان بىر    ماگىزىنغا كىرسەم  ، دۇكاندار  دەل  ھېلىقى  مەن  بېشىنى  يېرۋەتكەن  بالىنىڭ  دادىسى  ئىكەن ، ئۇ بالىمۇ  يېنىدا  بارىكەن  مىنى  كۆرۈپلا  چىرايىغا  چۈشۈنۈكسزلا  غەلتە  كۈلكە چىقىرىپ  :
  --   كىلىڭ  كىلىڭ ؟  نىمە  ئالىسز  ؟؟
--  قول  سائىتى  ئالاتتىم ، ،،    دىدىم   ئۇنىڭ  مۇئامىلىسىدىن  ھەيرانلىقىمنى  يۇشۇرۇپ ،
قارىسام  شۇنداق  چىرايلىق   بىر سائەتكە  كۆزۈم  چۈشتى ،   باھاسىمۇ  خېلى  بار ئىدى ،  شۇنداق  بولسىمۇ  ئۇنى  ئېلىپ  قۇلۇمغا تاقاپ  خۇشال  سەكىرەپ  تاقىلاپ  دۇكاندىن  چىقتىم ،  پات پات  يىڭى  سائىتىمگە  قاراپ  قۇياتتىم ، ئۇزاق ئۆتمەي  قارىسام   ئۇ سائەت  توختاپ  قاپتۇ ،     : -  ھۇ  نۇمۇسسزلا  ماڭا  بۇزۇق  سائەتنى  سېتىپتۇ ،   ئۆچىنى  ئاپتۇدە، ھېلىقى  ،،،،،  ۋۇ ،،،،      دىگەنلەرنى  ئويلاپ  كەينىمگە قايتىپ  ئۇ دۇكانغا  كىردىم  ، بۇ  قېتىم    ئۇلارنىڭ  مۇئامىيلىسى  باشقىچە  ئىدى ،
--  ھە نىمە  دەيسە  ؟  خاپان  باش ، كالامپاي ،،،     ئىشقىلىپ  مەن  ساڭا  بايا ساپ  ساق  ساتقان ئۇچاغدا  ئۆزەڭمۇ  ياخشىكەن  دەپ  تاللاپ  ئالغان  ،   ، بۇزۇپ  قۇيۇپ  كىرىپ  ئۇششۇقلۇق  قىلماقچىما  ؟؟؟ ماڭە چىقە   دۇكاندىن    !  - دىگىنىچە مىنى دۇكاندىن چىقىرۋەتتى ، مەن  ئامالسىز   دەردىمنى  ئىچىمگە  يۇتۇپ لىۋىمنى  چىشلەپ  سالپايغىنىمچە   چىقىپ  كەتتىم ، ،، ،
      سەھەر  ناشتامنى قىلىپ يەنە مەكتەپكە ماڭدىم ، يولدا ۋاراڭ چۇرۇڭ بولۇۋاتاتتى ، نىمە بولغىنىغا قىزىقىپ يۈگۈرگىنىمچە ئۇ يەرگە باردىم ، دەل مەن تۆنۈگۈن  كىرگەن  ھېلىقى  بالىنىڭ  دۇكىنى  ئىدى  ،
   - ئوغرىنى چۇقۇم تۇتۇڭلا ،  شۇنداقمۇ ئىنساپسىزلىق قىلامدۇ ، مەن نىمە يامانلىق قىلغان بولغۇيتۇم ئۇ ئوغرىغا ، ئوغرىنى تۇتۇپ بىرىڭلا ئۆتۈنەي ساقچىلىرىم چۇقۇم تۇتۇپ بىرىڭلا ، ۋاي ئىسىت پۇللۇرۇم ، ۋاي ئىسىت 30 مىڭ كويۇم  ھۆ ھۆ… دەپ دۇكاندار ھازا ئېچىۋاتاتتى ، ئەتراپىدا ساقچىلار تەكشۈرۋاتاتتى قارىغاندا ئوغرى كىرىپتۇ دەپ ئويلىدىم ، ئۇ دۇكاننىڭ قوغدىنىش ئىشىكى يوق ئىدى ، پەقەت بىر تۆمۈر زەنجىر  قۇلپى بار ئىدى بۇ ئادەمنىڭ ، ئوغرى شۇ قۇلۇپنى ئېچىپلا كىرگەن بولسا كىرەك ئۇ ئەينەك ئىشىكىنىڭ ھېچ يېرى زەخمە يىمىگەنىدى،
- سىزمۇ شۇنچە پۇلنى نىمە ئۈچۈ ئەپ كەتمەي دۇكاندا قويغانىدىڭىز ؟ -  سورىدى ساقچى ،
   - ئەسلى ئەپ كىتەتتىم بىر ئاغنەم بالدۇرلۇقتا ئۆيۈمگە كەلسەڭ دەپ تېلفۇن قىپتىكەن ، شۇڭا دۇكاننى تاقاپلا كەتكەنىدىم ، نىم بىلەي ئۇلار سورۇن تۈزەپتۇ شۇڭا ئولتۇرۇپ قاپتىمەن ، كىيىن شۇ مەستچىلىكتە شۇ ئاغىنەمنىڭ ئۆيىدە ئۇخلاپ قاپتىمەن ئەتىگەن كەلسەم قۇلۇپ ئوچۇق تۇرىدۇ ، پۇلغا قارىسا يوق -   يەنە يىغلاشقا باشلىدى .      لېكىن  ئۇنىڭغا  باشقىلارغا  ھېچ  ئىچى  ئاغرىغاندەك  ئەمەس ئىدى ،  ھەتتا  : --  خوپ  بوپتۇ  مانا  ،  جاجىسىنى  يىدى ،،،،،،   دىگەنلىرىنىمۇ  ئاڭلاپ  قالدىم  ،  توۋااااا،،،،،  ، ،
 ھەەەي بىچچارە ! مەن شۇنداق ئويلىغاچ مەكتەپكە ماڭدىم ،يەنە ماڭمىسام دەرىسكە كىچىكەتتىم ،  مەن يولدا ماڭغاچ - تۆنۈگۈن ماڭا بۇزۇق سائىتىڭنى ساتقانتىڭ ئەمدى سەنمۇ ئوغرىغا يولۇقۇپسەن مانا ، خوپ بوپتۇ تازا !-دىگەننى ئويلىغاچ  تۇيۇقسىز بىر مەسىلنى ئويلاپ قالدىم ،- توغرا ، كونىلار ھەقىقەتەن كىشىگە سانىساڭ ئۆزۈڭگە يانىدۇ ، دەپ بىكار دىمەپتىمەن ، مەن ساۋاقداشلىرىمدىن ئۆچ ئالدىم دەپ ئۇلارنى ئاھانەتكە قويغان بىلەن مەنمۇ باشقىلار تەرىپىدىن ئاھانەتكە قېلىشىم مومكىن ، ئەمدى مەيلى ئۇلار قانداق قىلسىمۇ ئۇلارنى ئىزاغا قويمايمەن ئەكىسچە ئۇلارغا تېخىمۇ ياخشىلىقلارنى قىلىمەن ،   مەن  يۇغان  باش  بولسام  بولمامدىم ،  دىمىسىمۇ  بېشىم  يوغان  تۇرسا   مەيلىلا ،،،،
مەن مۇشۇلارنى ئويلىغاچ چەكسىز خۇشاللىققا چۆمگەندەك بولدۇم ھەمدە باشقا ۋاقىتلاردا سۆرۈلۈپ بېرىشنى خالىمىغان مەكتەپكە ، كۆرۈشنى خالىمىغان ساۋاقداشلىرىمنىڭ يېنىغا ئىختىيارسىز يۈگۈردۈم … ،،،
  «تۈگىدى »
قەلەمدە :    ئەندىشە ئىجادىيەت  گۇرپىسىدىن
تىكەن (مەرھابا )