《زەرگەر ئەمەسكەنسەن ئەمدى ئويلىسام،
كېتىۋەردىڭ مۇنداقلا قاراپ،
ئالدىڭغا تۇنجى
ئالتۇن كۆڭۈل ئۇچرىغان ئىدى؛
شۇ كەمگىچە ئۇنىڭ مەيلىنى
ھېچقانداق مەۋجۇدات ئۇتمىغان ئىدى؛
ئوي كەلكۈنى ساڭىلا ئېغىپ
خىيالىغا ۋىسالىڭ يېغىپ
ئەس – ھۇشى ساڭىلا قۇترىغان ئىدى...》
زەڭگەر ئىدىكى ،ئارمانلارنىڭ دەملىرىدىكى تۇيغۇلار ...نازۇك پىغانلارنىڭ زارلىنىشىمۇ گۈزەل باھاردەك ....
كروران ئەپەندىنىڭ مىسرالىرىدىن سۆيۈندۈم، بۇ يازمىنى ئاخىرىدا لېرىكا تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2014-5-6 10:34
|