ئۈنسىز تىلدىكى گۈزەللىك (رەيھان تەرجىمسى)

   
5of3&  
بىر قېتىم دوستۈمنىڭ ئۆيىگە مېھماندارچىلىققا بېرىپ، تاماق يەپ بولغۇچە ئاللاقاچان قاراڭغۇ چۈشۈپ كەتكەندى. سائەت 10بولاي دېسىمۇ، پاراڭلىرىمىز ھېچ تۈگەيدىغاندەك ئەمەس ئىدى. دوستۈم تۇيۇقسىز بىر نۇمۇرنى باستى، بىردەمدىن كېيىن تىلفۇننىڭ ئۇلانغان ئاۋازى ئاڭلاندى. تېلېفۇن ئۇلانغان بولسىمۇ، ئەمما ھېچقانداق ئاۋاز ئاڭلانمىدى، تېلېفۇندىكى قارشى تەرەپ جىمجىت ئىدى. 4ls:BO;k]  
&hCbXs=  
دوستۈم تېلېفۇنغا مەپتۇن بولۇپ، خاتىرجەم ھالدا كۆزلىرىنى ئاستا-ئاستا يۇمدى. بەش-ئالتە مىنۇت ئۆتكەندىن كېيىن ئۇ تېلېفۇننى قۇيىۋېتىپ، كۈلۈمسىرىگىنچە « ھەيران قالدىڭىزمۇ؟» دەپ سورىدى. مەن بېشىمنى لىڭشىتتىم. /@os*c|je  
98m|&7  
-مەن ئانامغا تېلېفۇن ئۇردۇم. 8;PkuJR_]  
t6+m` Kq  
- سىلەر گەپ قىلىشمىدىڭلارغۇ؟! 'U@ o!\=a  
>1y6DC  
-ئانام گاس. Zg;$vIhn  
%36x'Dn?  
مەن ھەيران قالدىم. –ئۇنداقتا ئانىڭىز تېلېفۇن ئاۋازىنى قانداق ئاڭلىيالايدۇ؟ UA[`{rf  
3"fDFR  
-ئانامنىڭ تېلېفۇنى كارىۋات بېشىدىكى تومپۇچكا ئۈستىدە. ئۇ ھەركۈنى يېنىچە يېتىپ ئۇخلايدۇ. تېلېفۇن كەلسە، تېلېفۇننىڭ نۇمۇر كۆرسىتىش ئىكراندىن كۆرىدۇ. ئەمەلىيەتتە تېلېفۇننى ئىنىم ئىككىمىز ئۇرىمىز. ئانام ھېچنېمنى ئاڭلىيالمىسمۇ، نۇمۇر كۆرسىتىش ئىكراندىن ئىنىم ياكى مەن ئۇرغانلىقىمىزنى بىلەلەيدۇ. ئانام تېلېفۇننى تاپشۇرۇپ ئالغاندا، ھېچقانداق گەپ قىلالمىسمۇ، بىراق ئاشۇ چاغدا ئانام ئىككىمىزنىڭ قەلبىنىڭ تولىمۇ يىقىنلىشۋاتقانلىقىنى ھېس قىلىپ تۇرىمەن. بەزىدە يېرىم كېچىدە ئۆيگە تېلېفۇن قىلىپ قايتىپ كەلسەممۇ، ئانام ئۇيقۇسى كەلسىمۇ ئوخلىماي، مېنى ساقلاپ ئولتۇرىدۇ. ئوخلاپ قالسىلا، تېلېفۇننى ئالالمايدۇ. @sXFu[!U  
yzK;  
قەلبىمنى تۇيۇقسىز كۈچلۈك ھاياجان چۇلغىۋېلىپ، بىردىنلا يىراقتا قالغان ئانامنى ئەسلەپ قالدىم. مەن ئانامغا تېلېفۇن قىلمىغىلى خېلى ئۇزاق بولغان ئىدى. دۇستۇمنىڭ تېلېفۇن ئۇرۇشىدىن يۇرىكىمنى ئېغىر بىر تاش بېسۋالغاندەك كۆڭلۈم تولىمۇ پاراكەندە بولدى. Aq i:h]x  
k.@![w\ea  
دوستۈمنىڭ ئاشۇ چاغدىكى ئۈنسىزتىلى ئەمەلىيەتتە نۇرغۇن بېھىساپ سۆزلەردىن ئېشىپ كەتكەن ئىدى. ئۇ ماڭا قېرىنداشلارچە مېھرى مۇھەببەتنىڭ گۈزەللىكىنى، جىمجىتلىق ئىچىدىكى چۈشىنىپ بولغىلى بولمايدىغان ئارزۇ-تىلەكلىرىنى بىلدۇرگەن ئىدى. \j8vf0c5b  
?HEqv$ n  
شۇنداق ، بۇ خىل ئۆزگىچە مۇھەببەت بىزنىڭ بارلىقىمىزغا قىيالماسلىقىمىز، كۆڭۈللۈك، بەختىلىك ياششىمىزنىڭ باھانىسىدۇر! oqrx7
+0{  
XqH@3Ehk  
  N['DqS =  
]ua3I}_B6v  
«مەنىزار» ژورنىلىنىڭ 2012-يىللىق 6-سانىدىن تەرجىمە قىلىندى. تەرجىمىدە رەيھانگۈل ھېمت LIg1U  
E^8|xT'h6  

作者:张楑辅

　　一次在朋友家做客，吃过饭天已大黑。快10点了，我们仍然聊兴很高。忽然朋友拨了一串号码，等了一会儿，传来电话接通的声音。只是接通之后却不见她说话，电话那一端也是静悄悄的

　　朋友的眼睛微微闭着，一副悠然神往的表情。过了五六分钟，她把电话放下了，回头对我一笑，说：“很奇怪吧　　我点头　　她说：“我在给我的母亲打电话　　我问：“那你们怎么都不说话　　她说：“我母亲是个聋哑人　　我奇怪地问：“那她怎么能听见电话铃响呢

　　她说：“我母亲的电话就放在床头柜上，她每晚都侧着睡，就是为了能看见来电话时话机上的来电显示。其实那个电话就是我和弟弟打，因为母亲什么也听不见，看见话机上的来电显示就会知道是我或者弟弟。母亲接起电话的时候，虽然不说什么，可那一刻我知道我们和母亲的心离得很近！有时深夜我会打电话回家，就是想知道母亲有没有睡，她睡着了就不会接电话了　　我的心中忽然涌起一种很深很深的感动，一下子想起了远方的母亲，我很久没有给她打电话了。朋友打电话的事就像一枚落入我心中的石子，激起了我沉积已久的亲情　　朋友那一刻的无言，实在胜过千言万语。她让我看到了亲情的另一种美丽，安静深沉，却又直指人心。这种美丽的亲情，就是我们眷恋的一切，就是我们好好活着的理由