بالام
سەبىلىگىڭ –تاجىڭدۇر،
سەنلا شاھ غەمسىز كۈنلەرگە!
مەن يۈرىمەن
نالە قىلىپ،
 ئۇيقۇسىز تۈنلەرگە...
مەشئىلىمنى تۇتقۇزسام
ئۆچۈرمەيسەن تاكى ئەبەدكە؟
بىر بەختىڭنى تىلەپ قالىمەن،
سەجدە قىلىپ، ئىگەمگە...
دۇئالىرىم يول ئالدى
جۈپ قولۇمدا كەپتەر بولۇپ...
سەن ئۈنلەيسەن قۇچىقىمدا
مەن بېقىۋاتقان دەمدەر بولۇپ!
دىلنىڭ كۆيۈملۈك خانىسى
سېنىڭ ماكانىڭ بولمىش مەڭگۈ يېمىرلەس.
ئەركە تايدەك،
تولۇن ئايدەك،
دەملەنگەن ئىسسىق چايدەك...دىن بۆلەكلىرى
ئۇسسۇزلۇقۇمنى قاندۇرالماس!
بالىلىقىمنى ياندۇرالماس...
تايتاڭلاپ كېلىپ يادىمغا سالىسەن،
سەندەك ئۆتكەن شوخلۇقلارنى...
بار قىلىسەن يوقلۇقلارنى؟!

سوئال بىلەن باققىڭ كېلىدۇ،
ئالدىڭدىكى مەن ۋە باشقىغا...
قولۇڭدىكىنى سۇنالايسەن ھېچنىېمىنى بىلمەي تۇرۇپ،
كۈلگەن ، سۆيگەن... ياخشىغا!
سەن ئۈچۈن نېمە ئەڭ تاتلىق؟!
بەلكىم پىچىنە- پىرەنىك،
كەمپۈت، شاكىلات.....
ياق، ساڭا تاتلىق بىلىنگۈسى
ئاناڭ بىلەن مېنىڭ سۆيگۈم!
ئۇنى بىلمەيسەن، بىلىدىغىنىڭ
ئۇخلىغاندىكى شېرىن چۈشلىرىڭ...
چۈش كۆرگەنسەن!؟
ئات مىنىپ،
قىلىچ ئېسىپ،
جەڭگە قېتلىپ،
ياۋغا ئېتىلپ....
بىراق، مەنمۇ شۇنداق چۈش كۆرىۋاتىمەن!

كەلگۈسۈمنى سەن بىلىسەن،
سېنىڭ كەلگۈسىڭنى مەن بىلمەيمەن؟!
مەن باش قويىمەن سەندىن بۇرۇن،
سەن يۆگەيسەن كېپەنلىككە مېنى...
نۇرغا چۆمۈلۈپ ياتقاندا،
ئات ئۈستىدە كۆرىمەن سېنى!
ئېتڭنى مىن!
قىلىچىڭنى ئاس، قېنى.....
قۇشلار نەغمىدە كۈتىۋاتىدۇ سېنى!

ئاھ، بالام!
سەن تېخى تۇغۇلمىدۇڭ...
مەن يۈرىمەن بويتاق!
ئائىلىمىز بولسا سەن بىلەن قوۋناق...
سەن تۇغۇلىشىڭ كېرەك ئەنە شۇنداق!
قەدەم باساي مەنمۇ سېنىڭ يولۇڭغا،
مەشئىلىمنى بېرىپ قولۇڭغا!
نۇر چاچقىن،
ئوت ياققىن،
بول ئۇچقۇن!
روھىڭ بولمىسۇن تۇتقۇن...
مەن دۇئا قىلىمەن يولۇڭغا!

ئۆز قەلىمىم!