ئۇيغۇر قىزى

                               ئابدۇخالىق ئۇيغۇر


                                      ئەي قەمەر،قارىشىڭدا مەن ھەيرەتتە قالدىم ئۇشبۇ تۇن ،
                                     ماھى رۇخسارىڭ سىنىڭ ئون تۆت ئىكەن تولغان بۇ كۈن .

                                     ئول قۇياش تارلىق قىلىپ ،چاچقانى راسىت ئوخشايدۇ ياغ،
                                    شۇل سەۋەبتىنمۇ يۈزۈڭدە بار ئەجەپ يىتمەس بۇ داغ،

                                   ئۇشبۇ داغدىن گۈل يۈزۈڭگە يەتمىدى ھېچبىر زەرەر.
                                   بۇ ئەسەر بىر مەڭ بۇلۇپ،ھۆسنۈڭنى ئارتتۇردى مەگەر.

                                   بىر قاراشتا گۈل يۈزۈڭگە ئاشىق بولدۇم بىمارار،
                                   ئوخشىغان نەركەس كۆزۈڭ خۇددىي ئېلېكتىر يالتىراق ،

                                  لەۋلىرىڭنىڭ قېنى ئانار رەڭگىدىنمۇ ياخشىراق .
                                 چىشلىرىڭ چىن ئۈنچىدىن،تىللىرىڭ مەھبوبراق .

                                 قاشلىرىڭدۇر يىڭى چىققان ئەينى شەۋۋالىنىڭ ئېيى ،
                                 سىنىڭ ئالدىڭدا باراۋەردۇر گادا،شاخۇ بېيى .

                                 سېھىرگەر گۈل ،كۆزگە ساقچى ،كىربىكىڭ بىر نەيزىدۇر،
                                 ھەر قاراشىڭدا نەيزەڭ .يۈرەكنى ئىزىدۇر.

                                ساچلىرىڭ رەقىبلىرىڭ كۆڭلى كەبى بىر سىر قارا،
                                ئەۋرىشىمدەك يەلپۈنۈپ سالدى كۆڭۈلگە جىق يارا.

                                قوللىرىڭنىڭ ئاقلىقى ،سۈزۈكلۈكتىن نۇر چىقۇر ،
                                بۇ قۇپال قۇلۇم بىلەن تۇتسام قۇلۇڭغا ھۆر چىقۇر.

                               تەنلىرىڭ ئالماسقا ئوخشاش ئاق سۈزۈك بىر شەئىلدۇر،
                              خېنە ياققان تىرنىقىڭ مىسلى بەدەخشان لەئىلدۇر.

                                بويلىرىڭ زىلۋالىقى سەرۋىگە ئوخشار ئەي قەمەر،
                               كۆرمىدىم ھېچبىر چىرايلىق ساڭا ئوخشاش بىر نەپەر .

                               نەۋرىنىپ كەتسەڭ ئەجەپ يەلپۈنەر بۇ ساچلىرىڭ ،
                               ئىلتىپاتىڭىدىن ئۈمىد ئەيلەپ ئاقۇر قان_ ياشلىرىم .

                               قاتتى .قالدى قارىغان يەردە سېنىڭ بۇ شائىرىڭ ،
                               تىلىسەڭ قىلغىن مۇسۇلمان ،تىلىسەڭ مەن كاپىرىڭ .


                                              سېغىنىش

                        ئەي پەرى سەن كەتكىلى بولدى قاراڭغۇ بۇ جاھان،
                       مېنى يالغۇز مۇندا تاشلاپ، ئاھ ئەجەپ قىلدىڭ يامان.
                       كەتمىدى كەتكەندىكى كۆز بىقىشىڭ، قاش قېقىشىڭ،
                       ئىختىيارسىز مەن ئۇزاتتىم، نائىلاج بولدۇڭ راۋان.

                      مەن ئۇزاتقان يەردە تۇردۇم، سەن كۆزۈمدىن يىتكۈچە،
                      سەن يوقالغاچ ئايلىنىپ باش، يەر بولدى گويا ئاسمان.
                      يىغلىغانغا يانمىدىڭ، ئەسلا يېشىمغا باقمىدىڭ،
                      خەت-خەۋەرمۇ بەرمىدىڭ, ئەي پەرى بولدۇڭ قايان؟

                     يول يىراق، يوق ۋاستە دەپ بىكار باھانە ئەيلىمە،
                    ئوڭىمىزدا بولمىسا، كەلگىن چۈشۈمدە قىل بايان.
                    «كۆرۈنگەن تاغ يىراق ئەمەس» ئابدۇخالىق كۈت ئۈمىد،
                    سېغىنغانىڭ كېلىدۇ، سۈزۈلۇر شۇندا جاھان