بالىلىقىم
ئادىل تۇنىياز


ﺋﺎﻕ ﻗﻮﺯﯨﺪﻩﻙ ﺷﻮﺥ ،ﺗﯩﻨﯩﻤﺴﯩﺰ
ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻢ،ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻖ.
ﺋﺎﺵ ﻳﯩﻴﯩﺸﺘﻪ ﻗﺎﻟﺘﯩﺲ ﺑﺎﺗﯘﺭ،
ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺸﺘﺎ ﭼﺎﻟﯩﻠﯩﻖ.

ﺳﯘﯕﮕﯘﭺ ﻣﺎﺭﺍﭖ،ﭼﯚﻧﻪﻙ ﺋﺎﺗﻼﭖ
ﻗﯘﺷﺘﻪﻙ ﭘﻪﺭﯞﺍﺯ ﺋﻪﻳﻠﯩﮕﻪﻥ.
ﺑﯘﻟﺪﯗﻕ-ﺑﯘﻟﺪﯗﻕ ﺋﯧﻘﯩﻨﻼﺭﺩﺍ
ﺑﯩﺮ ﭼﯚﻛﯚﭖ ﺑﯩﺮ ﻟﻪﻳﻠﯩﮕﻪﻥ.

ﻏﻮﺭﺍ ﻏﺎﺟﺎﭖ،ﭼﯩﺸﻼﺭ ﻗﺎﻣﺎﭖ
ﺷﺎﺧﺘﯩﻦ-ﺷﺎﺧﻘﺎ ﺋﺎﺗﻠﯩﻐﺎﻥ.
ﺋﺎﺧﺸﺎﻣﻠﯧﺮﻯ ﻗﻮﺭﺳﺎﻕ ﻣﯘﺟﯘﭖ
ﯞﺍﻱ-ﯞﺍﻳﻠﯩﻐﺎﻥ ﺩﺍﺗﻠﯩﻐﺎﻥ.

ﺋﺎﻧﺎﻡ ﻗﺎﭘﺎﻕ ﺗﯜﺭﺳﻪ ﺳﯚﻳﮕﻪﻥ
ﮔﯩﺮﻩ ﺳﯩﻠﯩﭗ ﺑﻮﻳﻨﯩﻐﺎ.
ﻗﻪﻥ ﺩﺍﺩﺍﻡ ﺩﻩﭖ ﮬﻪﺭ ﻛﻪﭼﻠﯩﻜﻰ
ﻛﯩﺮﯨﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ﻗﻮﻳﻨﯩﻐﺎ.

ﺩﻭﺳﺘﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻮﺷﻘﺎﻥ ﻗﻮﻏﻼﭖ
ﻛﻪﭺ ﺑﻮﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ ﺩﯨﻤﯩﮕﻪﻥ.
ﺋﺎﻧﺎ ﺋﯧﺸﯩﯔ ﻣﯘﺯﺩﻩﻛﻜﻪﻥ ﺩﻩﭖ
ﻳﺎﻣﺎﻧﻠﯩﻐﺎﻥ ﻳﯧﻤﯩﮕﻪﻥ.

ﺋﺎﻱ ﺗﯚﯕﻠﯜﻛﺘﯩﻦ ﻣﺎﺭﻟﯩﺴﺎ
ﺋﺎﻛﺎﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﺎﻻﺷﻘﺎﻥ.
ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭﻧﻰ ﺳﺎﻧﺎﭖ ﻳﯩﺘﯩﭗ
ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﻮﻳﻘﯘ ﻳﺎﻣﺎﺷﻘﺎﻥ.

ﺋﻮﺗﺘﻪﻙ ﺋﯩﺪﻯ،ﭼﻮﻏﺪﻩﻙ ﺋﯩﺪﻯ
ﺑﯩﺮﯨﻨﭽﯩﮕﻪ ﻛﯚﭼﻜﻪﻥ ﭼﺎﻍ.
"ﺋﺎ"ﻳﺎﺯﺍﻟﻤﺎﻱ ﺩﻩﭘﺘﻪﺭ ﺑﯘﻳﺎﭖ
ﻟﻪﯞﺩﯨﻦ ﻛﯚﻟﻜﻪ ﺋﯜﭼﻜﻪﻥ ﭼﺎﻍ.

ﺋﯘﺧﻼ، ﺩﯨﺴﻪ ﻛﯧﭽﻪ-ﻛﯧﭽﻪ
ﺗﺎﭘﺸﯘﺭﯗﻗﻼﺭ ﺋﯩﺸﻠﯩﮕﻪﻥ.
ﺑﯩﺮﻧﻰ ﻳﯧﺰﯨﭗ،ﺋﻮﻧﻨﻰ ﺟﯩﺠﯩﭗ،
ﻳﯜﺯﻟﻪﭖ ﺑﺎﺭﻣﺎﻕ ﭼﯩﺸﻠﯩﮕﻪﻥ.

ﺩﺍﻟﯩﻼﺭﺩﺍ ﻗﺎﻟﺪﻯ ﻧﺎﺧﺸﺎﻡ،
ﺩﺍﻟﯩﻼﺭﺩﺍ ﻗﺎﻟﺪﻯ ﺋﯜﻥ.
ﻗﺎﻧﺎﺕ ﻳﺎﺳﺎﭖ ﺋﯘﭼﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ،
ﺋﻪﺷﯘ ﺋﻮﺗﻠﯘﻕ ﻗﺎﻳﻨﺎﻕ ﻛﯘﻥ.

ﻣﻪﻥ ﻛﯚﺯﯗﻣﻨﻰ ﺋﺎﭼﻘﯘﭼﻪ،ﺋﺎﮬ،
ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻢ ﺧﻮﺷﻼﺷﺘﻰ.
ﻣﻪﻥ ﺳﯩﻠﻪﺭﺩﻩﻙ ﺋﻮﻳﻨﺎﻱ ﺩﯨﺴﻪﻡ،
ﺳﺎﻗﺎﻝ-ﺑﯘﺭﯗﺕ ﭘﯘﺗﻼﺷﺘﻰ.

ﺑﺎﻟﯩﻼﺭ ﻣﻪﻥ ﺳﯩﺰﮔﻪ ﺑﻪﺭﺩﯨﻢ
ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﻨﻰ ﺳﻮﺭﯨﻤﺎﯓ.
ﻣﺎﯕﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻛﯜﻟﯜﯓ ﻣﻪﻳﻠﻰ
ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﯩﻨﻰ ﺩﻭﺭﯨﻤﺎﯓ.