ئۈچ شېئىر
غېنى قۇربان(قوغۇنچى)

ئىشق

بىلمىدىم، خانەمگە قانداقچە كىردىڭ؟
ئوۋلاندىم، ئوۋلىدىڭ مەيلىمنى بۇلاپ.
نەلەردە ئولتۇرۇپ مېنى چاقىردىڭ؟
كەتتىغۇ ھېسلىرىم ۋەسلىڭنى قوغلاپ.

قاچماقتا يۈرىكىم ئاھ... مېنى تاشلاپ،
ۋۇجۇدۇم ئۇچقۇنغا سۈركەلدى بۇئان.
سەلكىنلەر كەلسە گەر جىلۋەڭنى باشلاپ
ئاقىدۇ ئىچىمدە بىھېساب قىيان!

شامالغا چاچتىڭمۇ تىنىقلىرىڭنى؟
ھىدلىسام كېلىدۇ چىمەن پۇرىقى.
كۈلكىدىن ئالدىڭمۇ قىلىقلىرىڭنى؟
كۈلكىگە ئوخشايدۇ ئۆزۈڭنىڭ تۇرقى.

ھويلاڭغا تۇتۇشار سامانىڭ يولى،
چاقنايدۇ ھۆسنىڭنىڭ ئوچۇق سىماسى.
شەنىڭنى ئەگىيدۇ سازىمنىڭ تىلى،
يۇلتۇزدەك كۈي چاچار ئىشقىم جۇلاسى.

ئەجەلدەك ئاچ تۇيغۇ قۇچۇشلار ئارا،
سۆرەيدۇ غايىب  كۈچ ھۇجراڭغا مېنى.
قىزىللىق نە قىزىل چىرايىم بورا،
يادلايدۇ كۈيىدە مۇڭلۇرۇم سېنى.

ئۆكۈنۈش

ئۆتمۈشتىن ياسالدى غىل - پال تۈنۈگۈن،
ئۇچراشتۇق كۆزلەردە تەقدىر زورىدەك.
ئەگىيدۇ تامچىلار مەڭزىڭدە بۈگۈن،
كۆزلىرىڭ دېڭىزنىڭ قونالغۇسىدەك.

غەم ئوينار لېۋىڭدە، چىرايىڭ سۇلغۇن،
سەندىكى قىزىللىق ئۇ نەدە، قېنى؟
قامىتىڭ گوياكى قۇرىغان يۇلغۇن
ئەمەسمۇ ياكى تەن ئۆزۈڭنىڭ تېنى؟

دىلكىشىڭ كۆرۈنمەس، كەتتى ئۇ قايان؟
ئۆكۈنۈش قىلدىمۇ ئۆزىنى سوۋغا؟
كېچىكتىڭ، ئۆتمۈشلەر ئەيلەندى بايان،
ئۆزگە چۈن ئۇ سېنى تىكتىغۇ دوغا؟!!

تاشلاندۇق كەپىدەك شۇ غېرىب سۆيگۈڭ،
تۇرۇپتۇ يېنىڭدا پېشىڭنى تۇتۇپ.
بەئەينى ھەسرەتكە ئوخشاپسەن ئۆزۈڭ،
كەتكەندەك غەملىرىڭ شادلىقنى يۇتۇپ.

تەقدىر

كۆزلەردە نىگاھلار ئالماشقان بۇدەم،
ئۇ ساڭا، سەن ماڭا، مەن كىمگە قاراي؟
تۇمانرەڭ خىياللار چىرمىشىپ مەھكەم
يۈرەكتە ياسىغان داغلاردىن ساراي.