تەكشى قىرقىلغان چىملىقتا كېتىۋاتىمەن.قۇشلارنىڭ يېقىملىق سايراشلىرى يۇرتۇمنىڭ باغلىرىنى ئەسلىتەتتى.....
سارغىيىپ قىزىرىشقا باشلىغان دەرەخ يوپۇرماقلىرى ئارىسىدىن تارام-تارام چېچىلغان كەچكى قۇياش نۇرى كۆزۇمنى چاقنىتاتتى . مەن يېشىللىققا ،چىملىققا نەزەر سالدىم.....
چىملىقتا بىر جۈپ تىيىن خاتىرجەم ھالدا قارغاي ئۇرۇقىنى مەززە قىلىپ يىيىشىۋاتاتتى،ئۇلاردا نە چوچۇش ، نە ئەيمىنىش يوق ، شۇنچە بىخارامان شۇنچە خاتىرجەم ئىدى...
تۇيۇقسىز كۆزۇم ئۇلارنىڭ ئايىغى ئاستىدا ئالتۇن رەڭلىرى بىلەن جۇلالىنىپ تۇرغان مامكاپقا چۇشتى! " توۋا كۈزدىمۇ مامكاپ ئېچىلىدىكەن-ھە؟!"
مەن ئىئختىيارسىز توۋلىۋەتتىم . ھېلىقى بىر جۈپ تىيىن يەنىلا شۇ قەدەر خاتىرجەم ھالدا ئەشۇ مامكاپ تۈۋىدە مەززە قىلىپ قارغاي ئۇرۇقىنى يەۋاتاتتى.
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
كىچىگىمدىنلا يامغۇرنى تولىمۇ ياخشى كۆرەتتىم.
ھىلىمۇ ئېسىمدە ، بالىلىق چاغلىرىمدا يامغۇر ياققان كۈنى پۇتۇمغا رەزىنكە ئۆ تۇگۈمنى كىيىۋەلىپ ، مەھەللىمىزنىڭ ھارۋا ئويۇۋەتكەن پاتقاقلىق كوچىلىرىدا دوستلىرىم بىلەن "يامغۇر قوشىغى"نى ئېيتىشىپ قوغلاشماق ئوينايدىغىنىم،ئەلۋەتتە كەچلىكى ئويگە يېنىپ كىرگىنىمدە ئاپامدىن ھارغىچە تىل ئاڭلايتىم . ئەمما بالىلىق بولسا كېرەك ،ئاپامنىڭ تەنبىھلىرىنى بىردەمدىلا ئۇنتۇپ قالاتتىمدە كەيىنكى قېتىم يامغۇر ياققىنىدا رەزىنكە ئۆتۇكنى كىيىۋەلىپ يەنە تالاغا يۇگرەيتىم.
مانا تۈنوگۇن بۇ يەردە يامغۇر ياغدى . ياققاندىمۇ چاقماق چېقىپ ھاۋا گۈلدۇرلەپ ئاجايىپ قاتتىق يامغۇر ياغدى . مەن بالكوندا بۇ يامغۇرغا بىردەم قاراپ تۇردۇمدە ، ئىھتىيارسىز پەسكە چۈشۇپ شاقىراپ يېغىۋاتقان يامغۇردا تۇردۇم.
يامغۇر بىردەمدىلا مېنى چىلىققىدە قىلىۋەتتى ، ئەمما ئۆزۇمنى شۇنچىلىك راھەت ھىس قىلماقتا ئىدىم ، يۈزۇمدىن ئاققان يامغۇر سۇلىرىنى بىردەم-بىردەم ئېرتاتتىم،ئاۋازىمنى بولىشىغا قويۇپ بېرىپ ناخشا ئەيتقۇم ، بالىلىغىمدىكى ئەشۇ قوشاقنى يەنە ئېيتقۇم كەلەتتى....
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
كۆزۇمدە ياش ، كۆڭلۇم پەرىشان ھالدا تېلىفون بوتكىسىدىن ئايرىلدىم . ئەسلىدىن سىقىلىپ تۇرغان كوڭلۇم ، بۇ دىمىق ھاۋادا تەخىمۇ سىقىلىپ كېتىۋاتاتتى.
تۇيۇقسىز چاقماق چېقىپ ھاۋا قاتتىق گۈلدۈرلەشكە باشلىدى!
مەن ئۈمىت ئىچىدە ئاسمانغا قارىدىم.
بىر تامچە ، ئىككى تامچە ، ئۇچ تامچە ....مانا ئەمدى شاقىراپ يامغۇر يېغىشقا باشلىدى. پىيادە كېتىۋاتقانلار قەدىمىنى ئىتتىكلەتتى . بەزىلەر دالدا جايلارغا قاراپ يۈگۈرۈشتى.
ئەمما مەن ئازراقمۇ ئالدىرىمىدىم . شۇ تاپ ئەشۇ يامغۇردا چىلىققىدە ھۆل بولۇپ كېتىشنى ، ئۇنىڭ توختىماي يېغىشىنى ،ھەتتا چىلەكلەپ قۇيۇلىشىنى ئارزۇ قىلاتتىم.
ئىشىكىم ئالدىغا يېتىپ كەلدىمدە ، يامغۇرغا يۈزۇمنى تۇتتىم...
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
گۈلدۇرمامىلىق يامغۇردىن كېيىن ھاۋائېچىلدى ، ئەمما مەن كۆرۈشنى ئارزۇ قىلغان ھەسەن-ھۇسەن كۆرۇنمەيتى ، بوينۇمنى سوزۇپ يىراقلارغا
قارىدىم ، يەنىلا كۆرۇنمەيتى!
"توۋا ، ھەسەن-ھۇسەن چىقىشى كېرەك ئىدىغۇ . ئوتكۇنچى يامغۇر تۇرسا بۇ! "
راست ، بالىلىغىمدىكى گۈزەل ئەسلىمىلەر ئىچىدە غەرق بولغان مەن ، ئۆزۈمنىڭ يات ئەلدە،يات مۇھىتتا ئىكەنلىكىمنى ئۇنتۇغان ئىدىم.
تۇيۇقسىز شۇنداق بىر سادا قۇلىغىم تۇۋىدە جاراڭلىدى ، " ھەسەن-ھۇسەن يۇرتۇڭدا ، يۇرتۇڭنىڭ ئاسمىنىدىلا ئۆزۇڭ ئارزۇ قىلغان ھەسەن-ھۇسەننى كۆرەلەيسەن!"
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭