پەرياد

لۇتپۇللا مۇتەللىپ

بۇ مېنىڭ غەملىك كۆڭلۈم ، بولارمىكىن بىر كۈن شاد،
غەم تاغلىرىدىن ئۇچۇپ ، بولارمەنمۇ   مەن ئازاد.

يا ھەمىشە قىينىلىپ ، زۇلۇم ئوتىدا   كۆيۈپ ،
كۈننىڭ سېرىقىن كۆرمەي ، بولارمەنمۇ مەن بەربات .

ۋاقىتسىز غازاڭ بولغان ، باغلار چۆلگە   ئايلانغان،
كۆڭۈلدىكى بۇ بوستان بولارمۇ يېنىپ ئاۋات.

بورانلاردا ئۇچماقتا مېنىڭ جان ئەمگەكلىرىم،
دەۋىردە ئىناۋەت يوق،   كۈن-تۈن قىلىمەن پەريات!