خەير ، ياشلىقىم

 كۆڭۈل دېسەم : بالىمەن _ ياشمەن ،
شوخلۇقۇم بار ، تەنتەكلىكىم بار .
( تەنتەكلىققۇ ياشتىن ئەمەسكەن ) ،
ياشلار بىلەن ئۈلپەتلىكىم بار .

 خىياللىرىم گاھ قىلار ھەيران ،
ئارزۇلىرىم ئۇندىن زىيادە .
قۇچسام دەيمەن بار گۈزەللىكنى ،
شا مەشرەپتەك يۈرۈپ پىيادە .

شامالدىنغۇ قىلىمەن ھەسەت ،
كىپىنەكمۇ گويا كۈشەندەم .
باغدا بۇلبۇل سايرىسا ھەتتا ،
كۈنچىلىكتىن يوقىلار كۈلكەم .

 ئەلدىن بۇرۇن تۇرىمەن تاڭدا ،
تۇنجى نۇرنى قىزغانغان كەبى .
ھەم ئەڭ كېيىن قايتىمەن كەچتە ،
( « ئاخىرقى نۇر كەتتى ! » دەپ ، دەرتتە ، )
نىچۈندۇر مەن شۇنچىلا « سەبىي »!

ئۆيگە كىرسەم ، ئۆي _ بازار ، ئەپسۇس ،
پاراڭلاردا باشقىچە بىر« تەم »
كاستۇم كىيگەن كەنجى ئوغلۇمنىڭ ،
ئىڭىكىگە كەلدىم تەڭلەشسەم .

يىگىتلىكنى ئېلىپ بوپتۇ ئۇ ،
ئېلىپ بوپتۇ ئەڭ چوڭ« مىراس» نى .
 « ئەمدى مانا ساياق بوپتىمەن ! »
قىلدىم دەرھال شۇنداق قىياسنى .

 « مەيدىمىزدە چۆگۈن قاينايدۇ » ،
دەپ يۈرەتتىم تېخى يىقىندا .
ئەمدى باقسام : ھەسەت قايناپتۇ ،
يالقۇن ئۆچۈپ چەكسىز ئېقىندا .

 بىناۋامەن ، بىداۋادۇرمەن ،
« خەير ياشلىق ! » ئۇزاتتىم دەرتتە .
چىقىرارمەن قوقاستىن چوغنى ،
زېمىن مۇزغا ئايلانغان پەيتتە .

 1988 _ يىل ئىيۇن ، قەشقەر

----------------------------------

 شېئىرلىرىم _ قەبرىلىرىم

 پۈچەك غەزەل توۋلاپ ماڭدىم گۈلۈستاندىن گۆرىستانغا ،
نۇمۇس _ ئۆلۈم ، پۇشمان _ ئۆلۈم ، شېئىرلىرىم _ قەبرىلىرىم .
دېمەك ، قەبرەم كۆپ مېنىڭكى لەنەت تېشى ئورنۇتىلغان
، تۈزلىۋەتمەك بولسا ئەگەر ئاسان تاپار نەۋرىلىرىم .

 1988 _ يىل ئىيۇن ، قەشقەر

-------------------

 چىشلەشمەيلى قوينى كەڭرى باھار تۇققان ئالەمنىڭ ،
 ھەممەيلەنگە پاتقۇدەك يەر يېتىدۇ .
ئەجەپ ئىكەن خۇي- مىجەزى ئادەمنىڭ ،
شۇنچە يەرگە سىغىشالماي كېتىدۇ .

بەزىمىز بار بىكار تۇرماي چىش بىلەپ ،
باشقىلارنى چىشلىمەكچى بولىمىز .
ئۆز ئىشىمىز گوياكى ئاز كەلگەندەك ،
خەق ئورنىدا ئىشلىمەكچى بولىمىز .

 بەزىمىز بار ھالىمىزغا پايلىماي ،
تاغلارنىمۇ ھاپ ئەتمەكچى بولىمىز .
بەزىمىز بار شېرىن جاننى ئويلىماي ،
ھەتتا چوغنى كاپ ئەتمەكچى بولىمىز .

ياشاپ بوپمۇ ياشىغۇلۇق كۈنلەرنى ،
ياپرىغىمىز سۇلغىنىنى بىلمەيمىز .
ئۇنتۇلۇشقا ھەتتا بەزى مەھشەرنى ،
پىغانىمىز تولغىنىنى بىلمەيمىز .

بۇ ئالەمنىڭ مېھمىنى بىز ئەسلىدە ،
مەڭگۈ تۇرساق بولالمايتتۇق ئەتىۋار .
كۆكلەپ تۇردۇق ھەر بىر باھار پەسلىدە ،
كونا چېچەك قايتاچىققان نەدە بار .

 قېنى ئەمدى مېھمانلىقنىڭ ھۆرمىتى !
پۇت قويۇشماق بولىشىمىز ئاماللاپ .
بەزىلەرنىڭ ئۇزۇن تىرناق قوللىرى ،
يۈرمەمدۇ _ ھە ، ياىلارنى قاماللاپ .

ئۆگەتمەيلى چىشىمىزنى چىشلەشكە ،
گۆرىدىمۇ كېپەن چىشلەپ ياتمىسۇن .
چۈشۈرەيلى ياقىلاردىن قوللارنى ،
ئىنسان قولى ئىنسانغا مۇشت ئاتمىسۇن .

زورلاپ جاپا سېلىشمايلى ئۆز ئارا ،
تەبىئەتنىڭ جاپاسىمۇ يېتىدۇ .
ئادەم كۆڭلى ئادەمدىن سۇ ئىچمىسە ،
ئۆلگەندىمۇ كۆزى ئوچۇق كېتىدۇ .

 چىشلىگەكلەر يات بوپ كېتەر ئادەمگە ،
چىشلىگەكتىن قاچار ئىنسان يىراققا .
چىشلىگەكنىڭ ئوغلى بويتاق ، قىزى تۇل ،
ھازىسىمۇ تولماس ھەسرەت _ پىراققا .

 چىشلەشمەيلى ، چىشلىمەيلى ھىچكىمنى ،
باقى ئەمەس ئالتە كۈنلۈك بۇ ئالەم .
ئۇنتىمايلى بۇ ئالەمگە بىز مېھمان ،
ھەم مېھماندۇر بىر _ بىرىگە ھەر ئادەم .

مۇبارەكنامە

 ھەق خەتنە تويلارغا تەبرىك _ تەشەككۇر ،
پايانداز بوپ قالسۇن دەستە _ دەستە گۈل .
ھالبۇكى ، بۇ خەتنە تەكرار بولمىغاي ،
خۇدا بۇ تىلەكنى قىلغايدۇر قوبۇل .

پەيدا بوپ قالغاچقا كۆپ خىل خەتنىلەر ،
بەزىلەر بۇ تويغا تەشنا ھەر قاچان .
« بۇرۇت خەتنىسى » يۇ ، « ساقال خەتنىسى » ،
يوپكا ، چاچ ، باش ياغلىق خەتنىسى ھامان .

 ھەتتاكى ، كىيىملەر تۈگۈل تىلنىڭمۇ ،
بار ئىمىش ، خەتنىلىك ئاتالغان قىسمى .
يېڭىچە ئابداللار كەسسە ئۇلارنى ،
« توي » بولۇر ، خەتنە توي بۇنىڭمۇ ئىسمى .

 خەتنىلەر ئوخشىماس ، خەتنىلەر ھەر خىل ،
لازىمى _ سۈننىتى خەتنىدۇر پەقەت .
زورلانغان خەتنىلەر جاننىڭ جاپاسى ،
يوقالسۇن دەيمىز بىز بۇنداقنى ئەبەد .

2001 _ يىل 8 _ ئاي

-----------------------------

 ئۆيلەنمەيمەن

 سۆي ، دېدى بىر پەرىزات قاراپ قويماي ،
مەن ئۈچۈن چېچىنى بىر تاراپ قويماي .
سۆي ، دېدى ئۆزى ئېگىز قاراپ قويماي ،
بىر چۈشۈپ ئاشىقىغا شاراپ قۇيماي .

 سۆي ، دېدى قولىنىمۇ بىر ئۇزاتماي ،
سۆي ، دېدى گۈللىرىدىن بىر پۇراتماي .
سۆيدۈرمەك بوپتۇ مېنى پەملىشىمچە ،
ھەتتاكى يېنىغىمۇ بىر يولاتماي .

سۆي ، دېدى جانان تەڭلەپ تاپىنىنى ،
تاشلىماي سۈرلۈك بۆرە چاپىنىنى .
مۈرەممۇ ، يۈرۈكىممۇ بولدى يېغىر ،
كۆپ سۆرەپ تەڭقىسلىقنىڭ ساپىنىنى .

 مەيلىدى پەستە تۇرسا ئاز بولسىمۇ ،
سۆيەتتىم يانمۇ يان بوپ ، تاز بولسىمۇ .
( بوينىنى ئۇنداق ئېگىز تۇتمىسىكەن ،
_ دەپ قالدىم ، _ مەشۇق ھەتتا غاز بولسىمۇ. )

 سۆي ، دېدى ، سۆيمىدىم مەن سۆيەلمىدىم ،
كۆي ، دېدى ، مۇزلىدىمكى ، كۆيەلمىدىم .
بېشىمنى بېسىپ باقتى كېنىزەكلەر ،
تاپانغا تىل سوزۇشقا كۆنەلمىدىم .

ھال شۇكى ، ئۇ يا مەندىن كېچەلمەيدۇ ،
يا پەسلەپ ۋىسالىمغا يېتەلمەيدۇ .
مەن دەيمەن : « مۇھەببەتسىز ھاجەتكىلا ،
بۇ نىكا ئىمارىتى پۈتەلمەيدۇ . »

 شۇڭا مەن ئۆيلەنمەيلا ئۆتەي دېدىم ،
تاق ياشاپ مۇرادىمغا يېتەي دېدىم .
بويتاقلىق مىڭ ئەلاكەن سايىملىقتىن ،
بويتاقلا ئۇ ئالەمگە كېتەي دېدىم .

1994 _ 1995 _ يىل ، قەشقەر

------------------------------

 مېھمان بىز ھەممىمىز مۇشۇ دۇنياغا

سىز مېنىڭ مېھمىنىم ، مەن سىزگە مېھمان ،
مەن سىزگە موھتاجمەن ، سىز ماڭا بەزى .
سىزدە سۇ يېتەرلىك ، مەندە ئوت _ يالقۇن ،
سىز ماڭا تەقەززا ، مەن ئاڭا بەزى .

سىز مېنىڭ مېھمىنىم ، مەن سىزگە مېھمان ،
بىر يەردە يۈرسەكمۇ شۇنداق ھەمىشە 
ئاي _ كۈندەك مۈكۈشۈپ يۈرسەكمۇ پىنھان ،
ياشاشنىڭ ئىستىكى ئورتاق ھەمىشە .

سىز مېنىڭ مېھمىنىم ، مەن سىزگە مېھمان .
ھازىدار بولىمىز بالدۇر بىرىمىز .
سىزگىمۇ باشقىلار چىقار ئاق باغلاپ ،
ئەشۇنداق ئۆچرەتسىز مىڭىپ تۇرىمىز .

سىز مېنىڭ مېھمىنىم ، مەن سىزگە مېھمان ،
مېمانبىز ھەممىمىز مۇشۇ دۇنياغا .
مېھمانبىز مېھماندەك ئۆتەيلى دوستلار ،
ئىسسىق نۇر بېرىشىپ چىگىك دىللارغا .

------------------------------------

ئۇدۇم

 گۆش ئالغىلى بارسام ھەر قېتىم ،
بويۇن بەردى قاسساپ ئاغىنەم .
تەكرارلانغاچ بۇ ئىش كۆپ قېتىم ،
سەۋرەم تېشىپ قاينىدى زەدەم .

 _ ئاچچىقلىما دوستۇم دېدى ئۇ ،
دوختۇرۇڭمەن ، قاسساپلا ئەمەس .
بويۇن بېرىپ ، يۇمشاق بوينۇڭنى ،
قېلاي دېدىم ئازراق زەبەردەس .

 ...................................
بويۇن يېدىم كۆپ يىل ئۈمۈدتە ،
تۇرىۋەردى بوينۇم ئۆز پېتى .
قاتلىشىدۇ بىلىممۇ ھەتتا ،
كىسىلگەندەك قەغەزنىڭ قېتى .

 قاسساپ دوستۇم ئۆزگىرىپ شۇڭا ،
بىرىپ يۈردى قوۋۇرغا _ بەلنى .
ئاۋارە ئۇ سۆڭەك يىگۈزۈپ ،
ساقايتالماي ئىبلىس كىسەلنى .

ھۈرۈپ باقتىم شىپا بولار دەپ ،
ئۆزۈمگە ھەن ھەر خىل ئايەتنى .
ئايەتمۇ كار قىلمىغان چېغى ،
كۈتتۈم ھامان غايىپ ئامەتنى .

 ئامەتمۇ نەق نامەرت بوپ چىقتى ،
تۇرىۋەردى قەددىم دال كەبى .
ئۇدۇمۇمنى ئالدى ئەۋلادىم ،
ئىگىلىدۇ مەجنۇنتال كەبى .

1973 _ يىل

------------------------------

 چوققىدا توي

 داۋانلاردىن ھالقىدىم مەغرۇر ،
قىيالارنى قالدۇرۇپ پەستە .
پۇت _ قولۇمدىن كەتمىدى ماغدۇر ،
دىل قەپىسىم گەرچە شىكەستە .

 تىك چوققىغا ياماشتىم مەغرۇر ،
پىچاق كەبى تاشلارغا دەسسەپ .
ئۆرلىشىمنى ئاي تۇتۇپ مەنزۇر ،
قولتۇقلىدى جايىدىن پەسلەپ .

چوققا ئۆزرە قۇردۇم ئاشىيان ،
يىنىمدا ئاي ئوغاقتەك ئىگىك ،
تۈمەن يۇلتۇز كۈلدى شادىمان ،
مۇشۇ كۈنگە بولغاندەك سىزىك .

 بەلۋاغلىق دەپ يىشىل شايىنى ،
تەزىم بىلەن تۇتتى ھىلال ئاي .
تويلۇق قىلىپ گۈزەل غايىنى ،
قۇچىقىمدىن بەردىم ئاڭا جاي .

يىشىللىققا پۈركەندى دۇنيا ،
ئالماس كەبى چاقنىدى چوققا .
سېرىق يۆگەي غەرق بولدى قۇمغا ،
يىشىل نۇردىن يىگەندە سوققا .

 1997 _ يىل ، قەشقەر

-----------------------------

كۆك گۈمبەزگە سىغمايدۇ نالەم

 ئەجەپ ، ھە ، ياشاپتۇق قوشماقتەك ،
 بىز يۇمران نوتىدەك چاغلاردا ، 
خىيالسىز ئوينايتۇق قول تۇتۇپ 
پاخلاندەك قىيغىتىپ باغلاردا

 قولۇمغا ئېسىلىپ يول ماڭساڭ ،
سېزەتتىم مەن سېنى سىڭلىمدەك . 
قولۇڭنى قوينۇمدا ئىسسىتقان
 چاغدىمۇ ، سەبىدۇق قەلبىڭدەك .

كىيىكتەك كېلىپلا ئىچەتتىڭ ،
چاڭگالغا سۇ ئالسام تولدۇرۇپ .
 بىز شۇنداق ئوقىدۇق ئون بەش يىل ،
پارتىدا يانمۇ _ يان ئولتۇرۇپ .

 يا ئاناڭ _ قوشناممۇ ئانامدىن ،
گەپ سوراپ باقماپتۇ بىر ئېغىز . 
يا مېنىڭ ئاناممۇ ( ھاكاۋۇر!) ،
دېمەپتۇ يۈرگىچە يەپ سېغىز .

 بار دەردىنىڭ بېشىمەن ، قىلمىدىم
_ مەن ئادا يىگىتلىك پەرزىنى .
 _ يەلكەمگە يۈكلىدىم ئاخىرى ،
تۈگىمەس قىيامەت قەرزىنى .

  سەن ئۈچتۈڭ كۆكسۈمدە گوياكى ، 
 غايەت زور بىر دەرەخ يۈلۈندى .
 قالمىدى تېنىمدە جان _ مادار ،
ئورنىغا قوغۇشۇن قۇيۇلدى .