Ölüme Yakın
Orhan Veli Kanık
ئۆلۈمگە يېقىن
ئورخان ۋەلى كانىك ( تۈركىيە)
نامازشامنىڭ ئالدى-كەينى، قىش ۋاقتى؛
بىر كېسەل ھوجرىسىنىڭ دەرىزىسىدە؛
يالغۇز مەندىلا ئەمەس يالغۇزلۇق ھالى؛
دېڭىز قاپقاراڭغۇ، كۆك يۈزىمۇ ھەم؛
بىر ئاجايىپ قۇشلارنىڭ ھالى.
يوقسۇل ۋە تىكەندەك يالغۇز بولساممۇ؛
نامازشامنىڭ ئالدى-كەينى، قىش ۋاقتى؛
مېنىڭمۇ بېشىمدىن سەۋدالار كەچتى؛
شۆھرەت دەمسەن، خوتۇن ياكى مال- دۇنيا ئىشقى؛
زامان بىلەن چۈشىنەركەن ئىنسان دۇنيانى.
ئۆلىمىز دەپ كۆڭلۈڭ يېرىم بولدىمۇ؟
نېمە قىلدۇق، نېمە كۆردۇق بۇ دۇنيادا
ئەسكىلىكلەردىن باشقا؟
ئۆلگەندە كىرلىرىمىزدىن پاكلىنىمىز،
ئۆلگەندە بىزمۇ ياخشى ئادەم بولىمىز؛
شۆھرەت دەمسەن، خوتۇن ياكى مال- دۇنيا؛
ھەممىسىنى ئۇنۇتىمىز.
Gün Olur
كۈن كېلەر
كۈن كېلەر، ئېلىپ بېشىمنى كېتەرمەن،
دېڭىزدىن يېڭى چىققان تور ھىدلىرىدا.
ئۇ ئارال سېنىڭ، بۇ ئارال مېنىڭ،
چۈشىۋېلىپ چايكىلارنىڭ ئارقىسىغا.
دۇنيالار باركى، ئەقلىڭ يەتمەيدۇ،
گۈل-چېچەكلەر داۋراڭ بىلەن ئېچىلار،
داۋراڭ بىلەن ھورلار چىقار تۇپراقتىن.
چايكىلار، بولۇپمۇ شۇ چايكىلار
ھەر بىر تال پېيىدا ئايرىم ھاياجان!
كۈن كېلەر بېشىمغىچە كۆك
كۈن كېلەر بېشىمغىچە قۇياش،
كۈن كېلەر ، ساراڭلاردەك...
Sol elim
سول قولۇم
مەست بولدۇم شۇڭا
يەنە سېنى ئەسلىدىم؛
سول قولۇم،
يېڭىياچى قولۇم
بىچارە قولۇم!
تۈركچىدىن ئايپالتا ئۇيغۇرچىلاشتۇردى.