غەزەل
زاكىرجان ئابدۇلمەجىد سىددىقى

مەن كۈتمىگەن پەسىلدىمەن، ئۆچكەن قۇياشىم،
كۆز ياشلىرىم ئۇسسۇزلۇقتۇر ، غەم بولسا ئاشىم،
دەرد داغلىسا دىلنى،  سەۋدا ئەپسۇن- سىھرىدىن
تاش بولغاندۇر ئاللىنېكەم  غېرىپ بۇ باشىم.
ئانىي تاپقاچ كوچىلاردىن چىقساملا  دوقمۇش،
ھەتتا خەسمۇ مەندىن قاچار،  دېمەس قاياشىم...
تۆكتى ئاسمان يامغۇر قىلىپ يۇلتۇزلىرىمنى
زەيلىمەكتە مۇھەببەتسىز سەبرىم- چىداشىم...

2011-يىل 19-ئاپرېل